장음표시 사용
321쪽
. Characterem Chronologicum sue annum gio quo Sausserus & Robertus Praefecturam Theodulpiu consignant. Catalogi adeo diversi quomodo comciliabuntur Inter Medonem de Theodulfum Auctor editus a Balvetio quatuor intermedios agnoscit Abbates, alii duos duntaxat Deothimum S: Radulfum quorum prior ignotus est Nomenclatori Balvetiano. Theodulfus anno Christi septingentesimo octogesmo-primo in Calliam cis- Alpi-
L u D o V. R. II. CARO LIR. 4.
P , , , i , i nam ex trans Alpina primum venit, & antra proximum quinquennium non Abbas tantum Floriacensis sed & Aurelianentis factus est Episcopus, utrumque enim munus gerebat anno Christi septingentesimo octogesimo-sexto, Caroli Regis duodevicesimo. Haec Tomo sexto probata sunt. Ab anno igitur Christi septingentesimo quinquagesam quarto, quo Medon m ad Abbatialem Dignitatem assumptum diximus, haud efluxerunt anni sex ac sexaginta, donec Theodulsus ad eundem titulum promoveretur. Illa
temporis intercapedo fuit annorum circiter triginta. In quot quorumve
Abbatum Praefecturas diuidi debeat, & quot anni singulis attribuendi
sint, manet inquirendum. Ex Saussero S: ejus asseclis expungendum cem semus Deothimum, quia non inuenitur in Codice Balvetiano, de ex hoe Codice delendum arbitramur Idonem, ut Theodulsus non quantis decimas sed tertius-decimus Abbas Floriacensis habeatur. In Abbatum Floriacensum Catalogo decimum- tertium Theodolpho locum tribuimus, quia post eundem Theodulphum Floriacensi Monasterio successive praefuerunt Ada- calcus, Adalgaudus, Boso, tum Rodulphus, qui semeratur decimas - frimas Alias apud Saulseyum S: Robertum. Cur autem ex Balvetiano Codice Idonem potius quam alium quemlibet ex Theodulphi decessoribus abr damus, hac peculiaris accedit ratio, quod idem videatur cum altero Idone, qui Medonem antecessit annis quinquaginta 5e uno cum dimidio Quot annis Medo singulique Reeessores Monasterium ad Theodulphum usque gubernarint, probe sciri non potest. Depravati sunt enim in praedicto Codice Charactetes Chronologici, quos suspicamur ita corrigendos, ut Medoni non anκos xxi sed annos xi, Rodulfo seu Radulfo non
annos X I x sed annos x ii, Magulso non annos x v I sed annos v i tribuas.
Hac emendatione facta , Medo, qui Pippino jam Rege constitutus est Abbas, obit eodem Pippino in vivis adhue superstite, successores Radulfus seu Rodulsus, Magulsus. & Fulradus, mori tur regnante Carolo. Quod ad Theodolsum attinet, hic, ut idem Codex apud Balvetium testatur, a Gloriosissimo Imperatore Farati ex Heseria sis Italia propto eradisio-ns Mentiam, Da pollibat, in Galgias adrietas, Furiacensibus Abas datus est,& Monasterio praefuit annos xxx o iumidiam. In Galliam eis-Alpinam, Ut observatum 1iipra, pervenit anno Christi septingentesimo octogesimo- primo, Floriacensi Coenobio praepositus est Abbas anno Christi circiter septingentcsimo octogesimo - quarto, AI paulo post datus est etiam Episcopus Aurelianensi Dioecesi, quam rexit ad annum usque Redemptori octingentesimum vicesimum- primum , administrationem autem Floriaeensis Monasterii dimisit anno Christi circiter Octingentesimo quarto. Adacalci, qui proxime suceesit, nudum in Historiis nomen occurrit. Adalgaudus, ut ex antiquo Diplomate liquet, florebat anno Imperii Ludoviciani quinto, Indictione undecima , sue anno Redemptoris octingentesimo duodevicesimo. Synodum Senonensem cum multis Episcopis & nonnullis Abbatibus hoc anno post Christum natum Octingentesimo tricesimo - tertio celebravit Boso. De Rodulpho loque mur insta suis locis. Interim Abbatum Floriacensium accuratum Indicem λ Monasterii conditu ad eundem usque R dulphum breviter ac cipe. I. Onias Rigomartis halais annos v. Obiit anno Christi sexcentesmo
322쪽
II. Guas Mumolus seu Mummotus annos xxx. Obiit anno Christi AN. CH. sexcentesimo nonagesimo - primo. 8 , , I II. Obbas Leodardus habuit annos x. Obiit anno Christi septingente- Lutio Vsimo primo. IM p αIR. . bbas Ido habuit annum a se dimidiam. Obiit anno Christi septin- Loihi,
V. t uas riderannas habuit dimidium annum. Obiit eodem anno Christi D . . septingentesimo tertio. R. 1VI. Mauretas habais annos m. Obiit anno Christi septingentesimo Lutio. sexto. RVII. uas Adalbentis halait annos xx IX. Obiit anno Christi septin- CL, OL igentesimo trice no- quinto. RVIII. Onias Geuo annos x I x. Obiit anno Christi septingentesimo quimquagesimo - quarto. IX. Osias Mias has is annos xv . Obiit anno Christi septingentesimo .res . sexagesimo - quinto. X. Gabas Rodayas seu Radulfus halait annos xii . Obiit anno Christi Ediu , , septingentesimo septuagesimo - septimo. XI. O bbas Magasus habu ι annos v x . Obiit anno Christi septingentesimo octogesimo - tertio.
XII. ita uas Fabadas annam i o dimidiam. Obiit anno Christi septim gentesimo octogesimo - quarto. XIII. Ouis Theorifas annos x x o dimidiam. Administrationem Monasterii dimisit anno Redemptotis octingentesimo quarto.
XIV. Odias Macalcas. X V. tian .s Adalaadas florebat anno Redemptoris octingentesmo duodevicesimo.
XVI. CAlbis, Esse, cujus occasone hanc de Floriaeensum Abbatum successione de Chronologia disputationem inivimus, Concilio Senonensi subscripsit hoc ipse anno Redemptoris octingentesimo tricesimo
XVII. Euas Radaiphas, de quo sermonem faciemus infra. Christianus Abbas, qui sedet in Concilio Senonensi, sua subscriptione LXVIII. suadet inter Abbates, qui Monasterium Sancti Germani texerunt in subu hio ciuitatis Autissiodotenss, locum sibi proxime deberi post Deusdedit, eui Privilegium Heribaldus Autissiodorenss Episcopus anno Redemptoris octingentesimo tricesmo concessit. Eadem quoque subscriptione illos refelle, qui Claristianu volunt electum Abbatem anno Redemptoris octingentesimo tricesimo - quinto, ut per antecessum ad annum Redempto ris octingentesimum undetricesimum iam monuimus , cum seriem il- Num alo. Iorum Abbatum in vulgato Catalogo non parum interturbatam emen
E provincia Turonens seu Lugdunens tertia Privilegio Remigiano prae- L XIX. ter Landramnum Turonensem Archiepiscopum tres subscribunt Episcopi comprovinciales, Aldticus Cenomannensis i Radulfus Lexobienss, coria rupte Lexoviens si & Atto Namnetensis eum Ragnemundo seu Ragne- modo Abbate Sancti Catilephi in Dioecesi Cenomannensi. De singulis jam locuti sumus, si1 Radulpitum excipias. Hic se Lexoviensem Episcopum an vulgatis subscriptionibus dieit, at Lexobiensis Episcopus appellari debet. Hanc emendationem in margine iam insinuavit Labbeus. In Lexoviens Cathedra tunc sedebat Frecuistis, de quo saepe mentionem fecimus δε- eremusque. A Govarrano usque ad Radulfum perierunt Episcoporum L. xobiensium nomina. Quando Ragnemundus Abbatiale munus inierit, quotve annis illud administrarit, nemo determinate prodit. Dece rem habuit Albanum, successorem nactus est Ainaidum. Albanus Transatio'
323쪽
CARO LIR. 4. AN. m. nem sancti Cari lephi promovit, Francone Cenomannensi tune Episcopo, 8 husus nominis secundo, custis Obitus exeunte anno Rod ptoris octin = ' gentesimo tricesimo- secundo consignatus invenitur. Ragnemundus Senonense Concilium cum aliis Praesulibus anno Redemptoris octingentesmotrieesimo - tertio celebravit, Aldrieo Cenomannensem Episcopatum post Franconis Iunioris mortem jam adepto. Ainaldus anno Redemptoris octingentesimo quadragesimo-septimo Parisinae Synodo seu Meldensis Appen dici subscripsit. Istorum igitur Abbatum Chronologiam se institue. Albanus Juniori Franconi Cenomanitensum Episcopo synchronus floret. Rasnemundus & Ainaldus sub Aldrico praedicti Franconis proximo successore laudantur, ille Anno Redemptoris octingentesimo tricesimo - temtio, hic anno Redemptoris octingentcsimo quadragesimo - septimo. pontificatum sustepit Aldricus vergente ad finem anno Redemptoris octingentesmo tricesimo-secundo, adeoque hic memoranda sunt qi climque in ejus Gestis ad primum annum capite secundo sic recitantur. Pras LusPontifex in primosi Pontificarus anno aquam per aqua actum in praedictam civitatem Cenomanicum, qaam natis hominum ibi aκtea venire mideras, itis opereo bono ingenio adducere meruis, omnibusae qui antea valde agad inae bant, nec eam nis permagnam laborem eatenus habere poterant, stisciensem a xibante Domino has rastis. Unam squidem vel duo modia quae insta cimitatem antea emere nemo mahbas, nisi vinam denariam asserensius eum de Sunia meI δ ahqtio fonte ridisses, quoniam nec pateam initi atiquem has sunt. Ideo tam cura erat. In
ipse Dorae anna cla Dum tibi sui canonici conmersari regulariter o canoniae possent assi care cupit, qui antea nunquam, uι fuar, clausistim habere me crurit,
sedler rimitarem hac o illuc via nus o dormianus se dis mentes iam in Aocte quam in die μν HCersa domicitia manere stibani, o propter hoc ampeium sum ad ossciam divinum occurrere, as decebat, minime vatibanis e Maesuam domam, in qua manerem, o solarios Iste celtaria o atia His tu, Pae issam vas su-Lhus, Irisaedit. ει noa in hoc subicians eris su etiam Lias domos per circuitam notitiuν, scat ad hoc opus decebat, con fruere cenavis. Prusias ego Poat ex sit iis mitissimas ct sapiens mutie, tingua eradios, Ualmos omnes per ordinem memoriur retineas es in eorum sensitas uelitis a Mentiatioxe I aras, sivisaqviqvie is lethone posita, o exhorruisν omnium sono m operum HlιDeso n-ιisima stataria prassicans fiat cuia ita es apostica, immolaιὰ cons ure porenniser sua monitu satiraria 'ad ans, corda silium corroborans, orthodoxassii amarasor ac d En sonis mas, pavertaris amator, erga inopes non sol mmitis, /tia silici s ι capiatorum etiam rerimur, orphanoram quoque o Aarum Larguor, necessuria trisaeas, amasor retigisseratu Chri ana Aorma, oritis My i tintibus mi ere es Dei timorem habere an su 'notabis a l. eLo νυλdens. VFr vero erus mitissimus isque savu omnHae ianitale ornatus, amasιν cleri oma, Hae populi Christiani, Diatis ad ira endam o verox ad miserandam, in pro malo malam reddens, negae minaeia μώκὰum mensam irruens. Stapius es misericors eras em bus canctos aurasos, neminemque dissans. Magnam gregem adtinare in unum o ingens lucram adminiculante Dominis r assam factae Dei ει clesia tum instu suam parrochiam qtiam o extra fiere me ito malus Domino Iacrari meruis. Fuit ii ν prae Etas Aurictis Pontifex in priscripto riuastra recta nota es dapti, in quibus o Lversu mansones ad vas fui rum o ad eorum Hressitans procurandas mirasi ser o nos titer confaxis. IV ιν O in am dicto cluarero fecit Edessam in honore Sancti SIepham a n vo. quam es in honore praefri Sandri Suphani o omnium Sanctirum Dimo I uim Nomembris, die Dominico, currente litera Dominicali Ε, silemniter consecravit; in qua o in ipso die consieratissis e vis segnum apparuiι mirabile. ciui dam enim scoris inuistimauκιπι ρerdidit dam praeiuctum scrure r te iam aquas quidam clericas inmeniens, farsim δε idis Euclisa noma exportare ιvios,
324쪽
i s maantos sicum de ferire valuit, antequam eos in i a Ecclesia videntibus multis verit, o fuga Lims evasis. Fecis namque in praedicia EMesia altaria sex; quorum unum sursum positum in media ab a collocatum in honore Sancta Sophiae secraruit, se reliquias Domini nostri Jesu Chrini, tam de Pongia quam O deuendaliu ellus propriis, in confFione in eo facta collacavit. Fccis quoque atque secravit jam dictus Pontifex insuperiori se in dextera parte 'sius Ecclesia aliud altare in honore Som Stephani, O Sancti Vincentii, ac Sancti Gervasit, sancti que Primari, sive Sancti a uirini, atque Sancti Nabor u , nec non es Sancti Nazarii man=rum Chrixti, or in eo decenter eorum reliquias colocavit. Fecit namque in seperiori se in HiPra parte Vsius Ecclesia tertium altare atque sacravit
in honore Sancti Dei genitricis Mana, stis Sancti ci mentis Romana Ecclesia Episivi se martyris, O Sancti Olbini, Sancti Amantii, ae Sancti Arnu hi, seu Sancti Martini, atque Sancti Clementis primi Metensis urbis Epsopi, atque Sancti Aurimi, necnon es Sancti Martialis, ac Sancti Benedicti, cir Sancti Patrem , ct Sancti Suriuri confesrum Domini ct in eo propriis manibus decenter praedictorum Sanctorum reliquias in confessione i us altaris ciaticavit. Insibu- ruri ergo parte se in absida usus Ecclesia fecit 9 consi avit quartum altare in honore Sancti Stephani o omnium Sanctorum, se in eo Sandri Stephani aque aliorum multorum snctorum reliquias propriis manibus decenter colocavit.vique
conclusit. In dextera igitur se seburiori parte V i Ecclesia quintum fecit aliare qaia , consecravis in honore Sancti Pauli cst Sancti Jacobi Aristoli se sancti Matthaei Ap uti se E Messia , ct in confessione tuus aliaris praedictorum
Sanc Ioram Apostolorum reliquias propriis manibus decenter compsit arque con
clusit. In sinistra O in Fbteriori parte tuus Eccle flexium fecit altare quod se
consecravit in honore Sancti Theodori, O Sancti Iuliani atque Sancti Lamiam Martyrum Chrsi, se in confessione i us altaris eorum pignora tropriis collacavit
E Narbonens provincia subscribunt Concilio Senonensii Bartholomaeus Narbonensis Archiepiscopus de quo iam supra, de Stepta anus Episcopus Bitenensis, corrupte Tavello ac Rouerio Bituricensis, Sc Dacherio Bituricensium indignus spis pus. Ad illam subscriptionem sic ratiocinatur Philippus Labbcus φ. Certe qui his extra ordinem numeratur, atque indi nus dum-raxat Episcolas dictor , Stephanus Bituricensium Metropolita Aiulso Theodos Aurelianensis amico se Nonis Remensis Confessisi, anno demum aeso, cene pos Is successit; neque, quod plurimos hactenus fefellit, ante istam annum diiuriacensis Infulas gestuvit. At aliis longe temporibus hic sedit, Insulάsque C rolo Magno Imperatore gessit ab anno Redemptoris octingenteumo secundo ad octingentesimum decimum, & Αiulfus sive Aigaesus easdem Bituricenses Infulas post Ebroinum anno Redemptoris octingentesimo decimo-quinto suscepit, nec inter e us succei res annumerari Stephanum aetate Ludovici Pii patiuntur anni proximorum Pontificatuum, de quibus accurate suis locis inquiremus. Existimamus Stephanum, qui Privilegio subscribit, seque Episcopum dicit, Episcopum duntaxat esse, non Archiepiscopum; cumque inter titulos Biterrcnstin ac Bituricensem, quamvis ille Episcopum, hic Archiepiscopulit spectet, magna se vocabulorum assinitas, suspicamur Stephanum Biterrensem Episcopum in Bituri censem Episcopum perperam abiisse. Huic coniecturae non refragantur Indices Episcoporuni Biterrensium, quia temporibus Caroli Magni de Ludovici
Pii Augustorum mutili sunt, nam Petrus, quem nonnulli proximum Vul-segarii successorem intrudunt, ex commentitia tantum Charta de consecratione Altaris Anianensis eruitur, ut Tomo superiore ad annum Redemptoris octingentesmvim quintum b adnotavimus. In vulgatis editioninibus Privilegii, de quo nunc agimus, non sola Stephani Episcopi su scriptio reperitur .corrupta, sunt enim de aliae sit militer depravatae, putὶ
325쪽
Deidoni Abbatis, qui non ex Remensi sed ex Rcomensi Coenobio Α bas existit. E provincia Rotomagensi seu Lugdunensi secunda , praeter Rayna dum, Tavello M Rouerio Ragnoardum, Rotomagensem Archiepiscopiun, duo subscribunt Episcopi Suffraganei i Carcvilius, Rouerio mendose Car ultus, Bajoccnsis Episcopus; dc Ingclnonus, Tavello ac Ro- uerio Ingcinomus, Episcopus Sagiensis, hisce tantum subscriptionibus noti. Lege quae dicta simi ad annum Redemptoris octingentesimum vicem mum-nonum M. Carevilius locum obtinere debet in Bajocensium Epist poriun Catalogo post Thiorum, cujus mentionem Tomo priore sub C rolo Augusto fecimus. De succetare Baltfrido seu malistido multa dicentur inferius. Post Sanctum Godegrandum, cujus obitum anno Christi septingentesimo septuagesimo consignavimus, in Sagiensi Cathedra sed runt Raginistidus, Resinaldus, Ingeli onus. E provincia Remensi seu Belgica secunda tres subscribunt Episcopi iam laudati, Rotualdus seu Rothadus vel Rotardus Episcopus Suessionensis,hu;us nominis secundus , Adalliclinus, Rouerio Adalelmus, Episcopus Catalaunensis; Ragnerius Ambianensis Episcopus. Ex Ragnerii subscriptione colligimus potiori saniorique Episcoporum parti plurimum in Conventu Senonensi aisplicuisse, quicquia hoc anno contra Ludovicum Αugustum & ipsum Ragnctium Episcopum ab Ebbone Metropolita Remensigestum fuit. E provincia Viennensi prima subscribit Altadus, Tavello & Rouerio Altaldus G evensis Disopus, aliis Artesdus, qui Praesulatum Genavensem anno Redemptoris octinsentesimo decimo - sexto suscepit. E provincia Trevirensi seu Belgica prima subscribit Alriinus sive Hildinus Virdunensiam Pisom. Hic Episcopatum iniit anno Redemptoris octingentesmo vicesimo-secundo, vixitque Ludovico Pio Imperatori superst S. E provincia Vesentionensi seu Lugdunensi quinta subscribunt Deiricus Basiliensis Episcopus & Adr altas AbLu ex Monasterio Noviarensi. Porro qui subseribit miricus Ba ensis Oi pus, is cist Episcopus Basileensis, qui nominari solet Udatricus, successitque Theodorico, cuius initia consignantur anno Redemptoris octingentesimo vicesimo- tertio. De Novi acensi Monasterio Dioecesis Aventicensis seu Lausannensis consule quae Tomis primo ae secundo dicta sunt ad annos sexti seculi duodequinquagesimum . 3c sexagesimum-secundum ε. E provincia Moguntiaeensi seu Germanica prima subscribit FaGmnux Minisatiensis seu Ira aciensis Episom. Hic apud Bruschium de Bucelinum in Nomenclatura mormaciensium Episcoporum desideratur. Fulco nominatur a Tavello & Rovetio, Fulcro 1 Roberto & Sammarthanis. Quo. modo 'Iormaciensium Episcoporum Chronologia post annum Christi s cp.
tingentesimum nonagesimum - octavum sit instituenda, recte nos edocet
sua subscriptione. Bemharius ad Episcopatum mor aliensent promotus est anno Christi septingentesimo nonagesimo-octavo, Romam ob motam quaestionem de processione Spiritus Sancti missus est anno Redemptoris octingentesimo nono, Concilium Moguntiaccnse cum aliis Praesulibus colebravit anno Redemptoris octingentesimo decimo- tertio. Si tres ac vi- tinti sedit annos, ut Bruschius fle Bucellinus insinuant, obiit anno R emptoris octingentesimo vicesimo-primo. Tum successit Fulconinus seu Fulcro, qui vitam ad annum usqtie Redemptoris octingentesimum duodequadragesimum prorogavit. Eo sedente Samuel, qui postea in Epist patum successit, Laurissam illustre Monasteriunt in Dioecesi mrmaciensi construxit, de primus Abbas illius loci fuit. Lese Brulabium in Samuele de Bucelinum in Laurista.
326쪽
Ex Arelatensi provinci a subscribit Teaninus. Tavello de Rovetio Tei AN. CH. gritius, Asenses seu Vivaricusis Episopus Thomae proximus in Episcopa- 8 33.
tu successsor. De utroque sc Joannes Columbus libro secundo ' O re- i utio. bus gestis Epilcoporum Vivariensiuin. ua anno seu Nι, seu Gylam si' Iu, iodere Thomas, non Iego.LPost eum Tengrinus anno DCCCXXXV Al i Loiues Avio salsuri u Privilegio S. Remigii Seno sis in Synodo apud Vormatiam. I ui. Sammartham recte reposuerunt annum Redemptoris octingenitamum tris P i , hi Piccsimum- tertium, sed male retinuerunt Vormatiam, cuius loco Scia mas R .
restituere debuerunt, ut supra probavimus adorsus Lai eum. Scdς x L u o . V. Tliomas xvii Cal. Julii, anno II Imperii Domini Ludovici Augusti, In I. Ru iit, id est, anno Redcmptoris octingentesimo decimo-quinto, ut palpe Ca oti ex ipso Ludovici Augusti P cepto , quod Tomo superiore ad illum an- Rnum b recitavimus. Cur autem Uivariensos .Episcopi post Amonium Vi i. x xvii.
varienses de Albenses Episcopi promiscue di, sint, exposuimus TO Num. ιi. primo ad annum Christi quingentesimum tricesimum-quartum , quo pri- mum Alba & Vivarium in potestatem Francorum devenerunt. . At ' . Ex provincia Lugdunensi prima subscribunt Cavilon sis Epimp s, Lxxvi II. dc DeidonM Abλω non quidem ex Remensi Caenobio ut vulgatae produnt editiones, sed ex Reomensi seu Reomaensi, ut Petrus Roverius de Philippus Labbeus iam observarunt. Fova seu Faova Cabilonensis Episcopus a nobis celebratus est ad annum Redemptoris octing ntesimum tricesimum, quia
tunc Alberici Lingonensis Episcopi Privilegio pro Monasterio Bestiensi suscripsit. Hujus Faovae nomen desideratur inter Remigiani Privilegii
subscriptiones, quas Tavellus de Roucrius prius recensuerunt, quam Lucas Dacherius ipium Privilegium Tomo secundo sui Spici legii publicasset,
forte quia idem haberi debet ac Farena Epi pus, qui nominatur absque Sedis nomine cum a Tavclio de Rouerio, tum a Dacherio& Labbeo. Quod ad Deidonum Abbatem attinet, hic perperam in editionibus, I avelliana, Dacheriana & Labbeana vocatur Abbas ex Remensi Carnobios melius apud Rouerium legitur Reomensis Caenobii Abba, de in margine editionis Lab Manae ex Reomaensi Carnobio AMAE. Est autem Reomaus in Dioecesi Lingonensi, de ab illo loco nuncupationem accepit Monasterium Reomense seu Reon ense, quod & a Conditore ac Patrono Coenobium Sancti Joamnis appellatur. Anno Redemptoris octingentesimo vicesimo - septimo Vigilius Abbas Reomaensis ac Flaviniacensis simul factus est, post aliquot annos sponte Reomacnsem Praefecturam abdicavit, quam sus pit Deid nus sua subscriptione pro Monasterio Remigiano ad hunc annum Redemiaptoris octingentesimum tricesimum - tertium notus. Vigilio igitur Abbatiam Reomaensem dimittente, suus utrique Coenobio deinceps Abbas fuit, Reomensi Dei donus, Flaviniacensi vigilius, qui vitam ad annum usque Ludovici Augusti vicesimum- quintum prorogavit, ut Hugo Flavi- LXXIX. macentis Abbas in suo Chronico testatur. HiTTO Ep.
Hitto Frisingensis Episcopus hoc anno Romam pervenit, honorabiliter a Gregorio Quarto Papa ex Alsatia reverso susceptus cst, obtinuitque corpora Sanctorum Alexandri de Iustini cum multis aliis Reliquiis, quibus ΣDioecesim suam decoravit. Lege Additiones ad Hundium in Episcopis . sub alii. L. Frisingensibus d. L X X X. Gungardus e M ingeras Osnaburgensis Episcopus dies stas dis Dudu- Erascoνibilem fuem in pace Christi. Praesulatus sera anno a p. id est, hoc anno, comple- O NAnuR mu teste Cratepolio. Successit Gosminus, qui Lotharianae parti favit, ut fusius reponetur in se,. . o Kk'Obiciunt etiam hoc anno Rainerius Abbas Sanctae Crucis in suburbano si Meldensi Ae Ansegi sus Abbas Fontanellcnsis in Dioeces Rotomagensi. Α , . sUterque suo Monasterio praefuit annos decem. De Resnerio testis est C ueis manuscriptus Abbatum Codex quem citare consuevimus. De Ansegiso Mom; mas VIII. Oo
327쪽
testis est Chronographus Fontanellcnss ultimo capite sui Chroniei se. Rexit hoc Caenotiam Mim gloriosus mir per annos decem, menses quinque, dirax vani. Recessis Domistia silarescente, aie xa II K. L AQUA. Hi Caracteres dies Dominica & dies x ii i Kal. Augusti designant annum Redemptoris octingentesimum tricesimum- tertium, qui praeditus fuit luera Domini- eali E. Nee dissidet hic computus ab alio textu sub initium ejusdem eapitis, in quo Ansegilius asseritur regimen accepisse Monasterii Fontanellensis anno Dominicae Incarnassonis DCCC xx III, qui eras annus Ladomici
Gurios smi Arugusti decimus, porro Pashalis A intita cirriser Arimas, sis diequano Nonarum Aprilium, India ne I. Quia a & eodem capite Chronologia rursum vel ex eo confirmatur, quod uano Imperii Domini Ladbiici Aquinterii. muuus Abbatiale dimisit Trasitus Fontanellensis Abbas, Ust qa m Elasardias Carnutam per septem ferme uiuit annos. IZuod demam vitio dere. I tum , disina ut crevi fas es asione M Gloriosismi Imperauris Ladovici Iargitione, Domnas Ansegisus ad gubernandam fas is anno Iam supra taxasa. Id est, Abbates esse desierunt, anno Redemptoris octingentesmo decimo- sexto Traiarus, Et bardus sive Eginhardus anno Redemptoris octingentesimo vicesimo- tertio, quo successor huic datus est segi sus, qui Nesit
Geniliam per annos decem, obiitque Domin ca litarescente, die xI Ii A I. -- gasi , anno videlicet Redemptoris octingentesmo tricesimo - tertio, currente tunc litera Dominicati L. Quamvis autem hac de numeris annorum verissima fiat, nam us tamen est apud Chronographum in minutiis mensum ae dierum . quos Ansegisi Praefecturae tribuit praeter annos compi tos. Αnsegisses enim, si factus est Abbas Fontanellensis quarto Nonaram ritiam, vitamque clausit x a I I KaL A visti, certe praeter annos compi
tos Fontanellam haud gubernavit per me es quiκ3ae, Hes x v IIa, sed per menses tres, dies x. 1oiam tae, quo recessit ex hac vita, cam fletu maximo malistas est extra Basticum Saneri Petri ta Mailonalem plagam ia portica, in Pa putres ranientiam ceti are stili sunt, ac coasahis Deo aegnis aures accommodare; o re uυit regiminis Iocas triginta se octo diutis. Non est ejusdem Auctoris quod in quibusdam Codicibos sequitur Memoratorium, in Ilio m avis ae V neruistis A egistis Ava ae seu mes,mensa o cutitamenta
que utimoniam Frauitas in Monasterio FonIunesta morantitas, una cum con-
snsu eorum oriana liter, at asMae alsas occasonis qaereti, omni Cesare exclusa, mora sua Deo reddere, atque sonsonis sua negotiam is essectam omni tim-
flore perdarere possent. Chronicon Fontanellense Tomo tertio Spicilegii publicarum est , Luca Dacherio, M parte prima seculi quarti Benedictitii recusum elogium Sancti Ansegis cum aliquot observationibus Joannis Mabillonii, quae Luxovienses ac Fontanellenses Monachos in deseribendis ejus Gestis inter se non parum dissidere testantur. Adso sue Adeto Luxoviensis Abbas, qui decimo seculo setiem decesibrum suorum ac breve M nasterii sui Chronicon conscripsit, asseruit de Ansegiso, quod Luxovio praesectus fuit in Pastorem ab Imperatore Ludovico, quodque Capitala
Regam Francoram, qais dimer ι faeransacta Concisis, excepis, o uno molamine contineri feriri Chronographus Fontanellensis, qui longe ante Adsonem vixit, annum Redemptoris Octingentesimum decimum- septimum, quo Luxovienss Abbas constitutus est Ansegi sus, hisce Characteribus consis gnavit. Ludosios .ano Imperii si x v Lux ium famosum Gulsis Caenobiam is regendam leneficii jure eidem Ansegiso con lit. aeuo anno Stephanus Papa,
senio mense postquam Romam remeaterus, Hiosus de Fruscis v i II Kaludus
μιν. mira iac φι. At altum apud eundem Chronographum est silentium de Regum Capitularibus ab eodem Ansegiso collectis, mirumque prorsus videtur, id obmissum ab Auctore synchrono, qui valde prolixum istius Abbatis elogium eontexuit. Si beamur Ansegi sum huic incubuisse operi, cum degeret in Monasterio Luxoviens, seu Luxoriensis tantum, seu Lu-
328쪽
xoviensis siniit de Fontanellensis Abbas esset, ideoque iactum, ut in I xoviensi Chronico decessori suo lucubrationem hanc adscripserit AdsoLuxoviensis Abbas, nequaquam verb Fontanellensi Abbati Monachus Fontanellensis in Chronico Fontanellcnsi. Praeterea hi Scriptores de Monasterio, ubi sepultus Ansegi sus, haud conveniunt. Uterque suum Coenobium hoc illustrat ornamento. Luxovium Adso, sic Gm inur AegΛι Pracerra Francoram Retitas grasus est, Iustis o pus operibus intensas uti nem fecit, o lilia , ab salusias Ecclesam exunderat, iugnam accepis spatiuram. Fontanellam Chronographus Fontanellcnsis, se. Recesis Domaas Aas sus, Dominica Maesente, die x xit Kes. Augstis raciem are cum fleo maxιmo ramu- Iuras extris Ru O- Sancti Petri is Aquilonalem plagam, in portica, in qua Fratres con-nitim cel rurestiti sint, ac consaliis Deo dignis aures accommodare. Eundem sepulturae locum, cum aedificia Monasteria Fontanellensis ab Ansegiso constructa recenseret, antea sic designarat. Jussis istium c lira δε- mom iuxta ab dum Rustica Sancti Pιtra ad agam Sepunsnonalem, quam Conmensias, e Ciariis, qua Grece Belourion' aicitur, appellari placuit, propter quodra Eliam in ea vi quatura re perquiremes convenire Fratres stiri μι. Ibi numque iis sal is lectio quotidis tamina recitatur, ut quidquid re laris avictoritas agenis suades isti raram In qua eriam monumeniam nominιs sui cogorari ussi, as dum sita praesentis Ierminum daret, il2c a suis deponere r. Adsoni praeferendus est Auctor Chronici Fontanellensis, quia longe vetustior est Adsone, suamque lucubrationem absolvit statim ab Ansegis morte, cum f. perste, in vivis adhue esset Ludovicus Imperator, ut constat ex hac periodo. Defancto Magno Carolo Imperviore Au isto Diva memoriae, Laiam casquisbus in Imperiam Hematur, s quo idem mmAas Ansi sus magni De honorari meruit. Hae voces enim, Dimae memoriae, quae referuntur ad Carolum
Magnum, innuunt Auctorem, qui de Carolo Magno sic locutus est, ita seripsisse sub proximo ejusdem Caroli successore, id est, sub LudoVieo
Pio, cu)us obitus anno Red ptoris octingentesimo quadragesimo, sive anno post Ansegis mortem septimo consignatur. In Kalendario Luxoviens, decimo-sexto Kalendas Augusti ponitur obitus Mari Aa is Auaris. Se decimo-temo Kalendas Junii notatur Inmensio corporis Sancti Anse sis Abiaiis alae Consi oris Chri l. Lege Sammarthanos in Gallia Christiana& Mabillonium in Observationibus Ῥam laudatis. Hic diem obitus corrigendum monet, expunctoque xvi Kalendas Augusti recte reponit x iit easdem Kalendas, cum ex praecitato Chronico Fontanellensi cuius authoiaritas ecteris est anteponenda, tum ex vetusto Breviario Fontanellens quod Abbat Claudius de Pictavia typis edendum curavit cum hac inscriptione. Eritia, iam Regatis C. ais S. I undum i Fontis aeno, Rothometensis Diaeces , iuertisam in honore Sanctis se IndiUria Trinisatis toti Uae curiae GIUM, Dod Remerendas in Christo Pauν D. CLudias de Pictavia, ejus m MonasExii Nonis que Mavoris Abas, 'pis mundisiis cudendam, o hoc sua ne o prici honorandi viri D. Supsum Grille, Retigiose Montis Ma oris, ac ejusiam D. Visarii Generialis ann. ιυλ In hoc quippe Breviario habetur x D I Kal. Aug. -- isti Monachi h M loci commemoratio. Fortasse vox, Monachi, scrupulum cuipiam iniiciet, Ansegi sus enim Abbas fuit, talemque se dixit in Praesatione, quam Collectioni Capitularium praeposuit. At Monachus a Mona. chis consulto potuit appellari, non ut negaretur Abbas, sed ut Abbas significaretur Ordanis Monastici. In Erilem uis οὐ iis nisu de eo agoni Laxomi sis, cum vero FonMA EPnsis iue oo rigasi colant, Demque Nomemtrisaee ro. Haec Mabillonius. Restat ut inquiramus, quis in Abbatiam sanctae Crucis Rainerio, quis in Fontanellensem Sancto Ansegiso successerit. M, nuseriptus Codri in quo per ordinem Abbates Sanctae Criicis recensentur, Amulphum Rainerio subrogat. Masor est difficultas super Abbatum Fontanellentium Catalogo. Chronographus Fontanellcnsis, cuius autho- Tomus VIII. Oo ij
329쪽
AN. CH. ritas litem omnem dirimeret, desinit in Ansegiso, cujus obitum Dominica 833. in sense, die xi Kal. Augusti consignat, anno videlicet Redemptoris Lutiori octingentesimo tricesimo- tertio, qui praeditus erat litera Dominicali E. I. ,. io. Lucas Dacherius in Praefatione, quam Tomo tertio sui spieilegii praes- Loiu, . - rationibus probavit fatum istius Chronographi non esse com-l ia b. t . memorationem Genealogia Amulpsi Disopi, quae Fontanellens Chronicopi , , i, i praeponitur in quibusdam Codicibus, de anno nisi Incarnasi DcccLxxxv, R. i,. Indiae mone III clauditur. E multis unum dumtaxat argumentum supra
Lubo Q. Megimus, quo palam fit illum scripssse Chronographum Ludovico Pio
ita superstite. Chronico Fontanellenti iub)ectae reperiuntur Appendices duae. C o i, Prior sic incipit. Fufio Veneralitis pro ser successit ab anno Incarnis ianis maR. .. minica DCCCXXX v, qai est annus bona memoria Ni domiti Imperasoris mi 3b, ibis Ε, . cesimus - primus. Nam antea Josph Di pus in dimonio EDd uatieris inas E,koleam VII , d es XI i, id est a vi Kat septembris assae ad iv Idas Martii. Error
ii ,1ii Aha. est in anno Incarnationis Dominica, de anni Dcccxxxv loco resti- MTANM- tuendus est annus D cccxxx III i, qui per mensem Martium, quo L 1Μsas. munus Abbatiale Fulconi delatum est, cum anno Ludovici Imperatoris
vicesimo-primo recte convenit, tollitque dissidium, quod alioquin oritur inter Chronographum Fontanellensem de Auctorem Appendicis piscitata. Chronographus postquam mortem ac sepulturam Abbatis Ansegis narravit, opus suum his absolvit verbis. Cessavit regiminis locas tritissa esam dyelas. Id est, a die x iii KaL AQUA, quo praedictus Chronographus Ansegisum mortuum dixit, usque ad vi Kal. Suiembris, quo die jus Epi pas Fontanellam in Hionio tenere coepit, ut Auctor Appendicis iam quoque descriptus testatur. Successit igitur Ansegiso Ioseph Episcopus, cupis Sedes in eadem ad Fontanellense Chronicon Appendice reticetur, In Aia. ω Ebroicensis vero nuncupatur in Neustria Pia, quam consule, si lubet, 'i' hae praemunitus observatione, quod Chronologiam uno anno praevertit, dum Sancto Ansegiso Josephum Ebroicensem Episcopum anno sya de Josepho Sanctum Fulconem anno Iss subrogat. Quae superius dicta sunt nullum dictitationi locum relinquunt, quia decimo-teria o Kalendas Augusti Sanctus Ansegisses hoc anno Redemptoris octingentesmo tricesim tertio feliciter in caelum ex hac vita migraverit. Datum illi successorem Josephum, qui tunc Episeopus Ebroicensis esset, insciari non potes ex Ebroicensium Episcoporum vulgatis Indicibus, per haec enim tempora mutili reperiuntur. Joseph autem asseritur in divortio tenuisse Monasterium Fontanellense, quoniam plerique Monachorum, qui prius ob Monasticen in eo loco post multos labores a Beato Ansegis O restitutam plurimum laetabantur, aegerrime ferebant Abbati se subjici, qui non esset O dinis Monastici, curamque suscepisset Ebroicensis Episcopatus, intra cujus fines nec esset Fontanella. LXXXII. In Chronico Salernitano, Sico Dux seu Princeps aut Praefectus Benefico Dux ventanus sub Ludovico Augusto Praefecturam Beneventanam exercet ann.BEN xv, in Chronico Beneventano, ann. xv. mens. II. id est, ab anno Redemptoris, ut interpretamur, octingentesimo duodevicesimo ad octingemtesimum tricesimum- tertium. Nee te moveat, qutid Camillus Peregrinius in secie Casinensium Abbatum sub Abbate Apollinare meminerit Charatulae in Regesto Petri Diaconi datae Print paras Siconis anno pramo, mus Novemsrio, Indymone anicima, de Indictionem undecimam per mensem Novembrem anna Christi νιν illigarit. Questus est enim postmodum Indicti sari in Chartis istius Regesti sisse ne bonit 'me repeti as, de Tomo si
periore cum res anno Redemptoris octingentesimo decimo- octavo gestas, Las enarraremus, ab illo anno praefecturam Siconis Ducis auspicati sumus --ε odit viai. natistae Laureshamensis auctoritate sulti. In Chronico Casinensi h spia-
να actus Sua dicitur Abbati Deusdedit Pracipium fuisse de solio, Di dic
330쪽
tur Lauri, cum omnibus Emitibus, o piscariis suis, ct omnibus, quae juxta Vfim A. viam hine es inde adjussui Palatu peri in bant. Angclus de Nuce ad hunc
textum notat istius Praecepti exemplum in praedicto Regelio reperiri, ibi que non Siconis Principis Beneventani 1 ed Romualdi Longobardorum Ducis nomen adscribi cum mense Octoόno dc Indictione secunila, multiplici certe errore; post subactam enitia a Carolo Magno Longobardiam, nullus in Italia remansit, qui Dux Gentis Longobardorum appellaretur, & totis sex annis Deusdedit Abbatis, ab anno videlicet Redemptoris octingentesimo duodetrice limo ad octingentesimum tricesimum - quartum , non occurrit Indictio secunda. Legimus in Chronico Beneventano Chartam Siconis Ducis, in qua mentio fit Arrichisae Abbatillae, quae Monasterio Sanctae Sophiae praeest. In dubium non vocamus, quin hare: Abbatissa Si- coni Duci synchrona vixerit. At Claronologici Cliaracteres inter se non conveniunt, annus enim Siconis quartus cum Indictione decima - quarta per mensem Augustum comparatur. Sicone Beneventanam Praesecturam gerente, Indictio decima - quarta per mensem Augustum illigatur anno Redemptoris octingentesimo vicesimo - primo. Reponendus igitur annus Siconis quartus iam inchoatus, aut si quintum retines, necesse est restituas Indictionem decimam - quintam, quae per mensem Augustum cum anno Redemptoris octingentesimo vicesimo-secundo componitur. Monuo Sicone, inquit Erchempertus ', Sicardus Monaret iam seu Praefecturam Beneventanam solus obtinuit, qui jam cum patre svius memorato per aliquot feliciter imperaverat annos, caepisque populum sibi commissum ex levitate anum besiuina moraritate instat ax crudeliter cantare. Audi & Leonem Ostienia scin h. Minus Sisone, Si ardus filias ejus facias eis Princeps seu Praefectus Beneventanus, vir omnibus vittis carnatibus circumsisses, ac super omnia ava-
Apud Panuinum in Antiquitatibus Veronensibus η extat vetus Charta,
quae scripto commendata est anno Redemptoris octingentesimo tricesimo- septimo, ut constat ex hac subscriptione. Hac omnia ob auferendam contentionem nos scribimus, qui in his actis ab initio Myos narrationis uiariae adprinsenum annum, id eis, Dominica Incarnationis DCCCX xxv D, Indictione x vinterfuimus. Haec Charta, quamvis sit de Ucronensium murorum reparatione, res multas complectitur, quae spectant ad Historiam Ecclesiasticam, nec silentio praetermitti debent, quia difficultates nono seculo pas sim obvias enodant. Tomo sexto 4 jam citata fuit a nobis, cim de duplici forma judicii per Crucem examinandi loqueremur. Allegati quoque debet hoc loco propter periodum, quae distincte pertinet ad annum, quo
Lotharius cum fratribus Pippino & Ludovico cis Alpes exercitum contra patrem movit. Moderno igitur tempore, eo Filicet anno, quando Imperator Lotharias cum exercitu in Franciam cum fatribus ad patrem perrexit, Nunctos suos, id est, Marium Bergensem Comitem, Herimbereum Di pam Laudensem, Veronam misit, ut maros qui ad portam, qua dicitur nova, diruebant, sie in Cain
D , altabe necessariis locis restituerent, O de his cum fluis sociis pars Episco' q anam partem pedatura accepit, ct opus ictis perfecit. Herimbertus in Episcopatum Laudensem successerat Racleto , Cuius mentionem ante biennium ' fecimus. Sedebat adhuc Veronae Rotaldus, de quo recurret
Cur in reparandis Veronae muris pars Episcopii cum suis sociis quartam
duntaxat partem instaurandam susceperit, eadem Charta nise sic exponit. Tempore Regis Pipini, cum adhuc irae puer esset, gens Hunnorum, alias Avares iucta, Italiam cum exercisu invasit, evus rei haec carus fuit, quia exercitus Francorum , ω praesertim Dux μυ- uliensis Hunnos, qui inter Italiam cir Danubium in Pannoniis habitabant, ab uis populusionibus infestabant. Igitur cum de eorum a enis Carolus Rex Francoram certior factas esset, Veronam tunc majori