장음표시 사용
351쪽
viribus Imperator obniti non valens, fliis mandavit, ne si populari direptioni exponerent. Cui remandant, ut castris relictis ad se veniati se autem maturrimὸ obviam Vsi processuros. ciuibus altrinsecus sibimet occurrentibin, Imperator lio admonuiι, equis destientes se sibi occurrenus, ut promissonu sua memores, tam sibi quam Ilio se uxori, i ibata qua olim promi ant conservarent. αuos congrae re=ondentes osculatuW, ct ad castra illorum est profectuW. αuo pereenienti uxor subducitur, O ad Ludovici tabernacula convertitur. I um vero Lotharitis adseu cum Carolo admodum puero deduxit, se cum pauciliou in papilione ad hoc depalato consisere fecit. Post b c autem /am populo uramentis obstricti, Imporium inter status terna fictione partitur. Abhinc quidam seditiosi novam epo cham Imperii Lothariani duxerunt. Habitus est proximo mense Octobri Conventus Compendiensis, cujus Decreto impie nefarieque exauctoratus Ludovicus privatam deinceps vitam quatuor iere mensibus ad Kalendas usque Martii duxit. Pridie illas Kalendas Lotharius, Imperatore eiusque filio Carolo, quos in San-Dionysiano Parisiensis agri Monasterio sub eus todia detinebat, dimissis, abiit in Burgundiam. Cur fugam adeo praeci ritem arripuerit, exponunt, Astronomus, Nithardus, & Annalista Bertinianus. Audi Nithardum. Pippinus se Lodhumicus videntes, quod Lodbariisumversum Imperium sibi vindicare sita que deteriores efficere vesici, graviter fere-hant. Insiper autem dum huc Lamberatis atque Massynidus, quis illarum scandus pos Lodiariam in Imperio haberetur, ambigerent, diffidere carperunt. Et quonia quirique eorum propria quaerebat, rem publicam penitus Wiligebant. Guod quidem 'Pων cernens, molestin erat. Occurrebat inseger etiam bis verecundia se paenitudo, quod patrem bis honore privaυerant; universa plebi, quod bis Imperaro in rem dimiserant, ac per hoc inde in restitutione ellus consentiunt, o uia que ad Sanctum Dion um, ubi tune Lodbarius patrem se Larolum simabat, affluere
contendunt. Cernens Lodiarius praedictum animosiuatem vires has excedere, an requam conveniant, arma semit : patrem ac Larolum dimittit, itinereque arrepto Mennam tetit. Accuratius ab Astronomo & ab Annalista Bertiniano varii distinguuntur exercitus, quos Pippinus & Ludovicus Reges multique Pro- Ceres inita conspiratione contra Lotharium collegerunt. Pippinus, ut Annalista prodit, convocavit exercitum Aquitanorum or Ulixa-Sequanensium, d ut Astronomus testatur, ab Aquitania cum maxima manu exiens, or ad Se
quanam usique veniens, quum pontes difflati, nave ae alto demersa, transium prohibuissent, Fbstitit. Convocavit Ludoicus Esoarios, Austrasios, Saxones, Alemannos, necnon or Francos qui citra Carbonariam consis ant. Ita scribie Annalista. Deinde, teste Astronomo, Mariniti or Bernardus Comites, plurimis sectorum ex Burgundia partibus coastis, or ad Matronam fluvium usae pes venerunt, or ibi partim asseris O intemperie aeris retardati, partim pro colligendis soli sessos, in vista Bonogito pagi Parisiensis, or iis praediis qua circum-jacent , aliquot diebus considere. Praeterea, teste eodem Auctore, Euebardus Comes O alii illius pagi Proceres cum magna coacta manu tro liberatione Imperatoris pug naturi processrunt. Lolliatius, cum undequaque ab hoste cingeretur, ad ultimas redactus angustias nec de sancienda pace nec de postulanda venia cogitavit, sed insalutato patre fuga saluti suae suorumque Consuluit. Nuncios cum Pippini Regis tum marini de Bernardi Comitum jam audiverat, imo praeceperat ut 1s sibi in crastinum dirigerentur, quando mutato repente consilio, ut Astronomus subdit, cum his, qui qui favore ducebamur, relicto patre in Monasterio Sancti Dionysii, i e Burgundiam petiit, Viennam usue pervenit, ibidemque patima facere delegit; sive, ut apud Ann listam legimus, perterritus adventu fratrum, quorum alter Sequana iam imminebat , alter in ea em partes properabat, patre dimisso, primo Kalendarum Is ratarum dis cum suis aufugit. Hac Lotharii fuga Ludovicus Imperator libertatem cum pristina Dignitate recuperavit, at Regno pax non est restituta, rebellem enim ut antea se seisit Lotharius, idque constat ex
352쪽
victoria quam per Lanibertum & Mathfridum Comites in partibus Neuia AN. CH. triae reportavit, ex clade quam intulit civitati Cabilonens, & ex itinere S , . quod per pagos, Augustodunensem, Aurelianensem & Cenomannensem , ' habuit cum copiis, ut suppetias praedictis Comitibus ferret. Haec omnia i ''y describuntur ab Altronomo sic. Recedente fluo Imperauras Lothario 2 patre, vo in partes pradictas, id est, in Burgundiam, abeunte, remanserant in Neus tria partum Lanibertus o Mathynidus cetersque quamplurimi, qui Ofidem parus ri 'propna vi retinere nitebantur. ΔΤuam rem aegia ferens Odo Comes O Hii masti, u '
Imperatoris partibus faventes, conIra eos arma corripiunt, e que pellere istis lo- i φ' cis nisebantur, aut certe cum eis congredi. Uva res cum signi.s quam ricuit at st ' '' η'mini raretur, se minus caute circumsiceretur, non minimam calamitatem es
intulit. Dum enim ex inserato sitas boues supervenerunt, tali autem minori, qaam h 'μ res postulabat, cautela uterentur, in entibus hostibus terga nudaverant. dec. μ' i Pugnatum est acriter Hebus quinque, O tandem ad deditionem primum urbs,
nempe Cabilo, recepta est, post autem versa vice, crudelium victorum more, primum direptionibus Ecclesi vastata, thesauri depraedati, se communes copia direptae, ad altimam vero civitas voraci incenio depasta es. &c. Lothanus a cibistino iter se pit ad Augustodunum, indeque ad Aurelianam urbem pervenit, drande in pagum Cenomannicum, in viliam cujus vocabulum est Matualis, devenit. Cis Imperator cum sis maximis copiis, simul se Ludomico filio, eum quitur. Omittuntur autem in praecitato Panegyrico, cuius Auctor tempora valde disjuncta complectitur hac una periodo. i r ius noster, sic
malam appellat, ne foriὸ parricidium proveniret, fecit seo sancia consitio,
. Augusus filius relicto 'tre rursus in selio Imperii, petita venia, cum sis omnibus , qui cum eo consenserant, liber ut abiret. Ludovicus Imperator rasus in filio Imperii relictus est. pridie Kalendas Martii, quo die Lotharius ex agro Parisiensi fugam praeceps arripuit, atque in Burgundiam citissime cum suis contendit. Idem autem Lotharius multo serius euec veniam a patre petiit, de ab eo libertatem abeundi cum suis obtinuit. Imperator enam, i sic nalis a Bertiniano, convocavit exercitam Lingonis medio mense Augusto, i que an alia dona fiscipiens, continuo ad liberandum populum contra invaseres Regni iter per Tricastinorum se Carnotum ac Dunensium regiones Iuxta Btisium C estum una cum Alio suo Ludoico permenit, Elicque castra metatus est; ibi etiam Pippinus filius ejus cum exercitu in auxilium patri occurrit. Missae post Legationes ad Lotharium, qui tandem cὲm nec fuga nec praelii locum videret, ut Nithardus loquitur, quia viribus inferior erat, dc undique a patre fratribusque cingebatur, sapplex ad patrem venit teste Astronomo, &, ut habet Thesanus, juravit patri so fidelitatem, se ut omnibus imperiis suis obedire debuisset, ct ut iret in Isaliam, ct ibi maneret, o inde non exiret nisi permissione patris. Tunc Iuraverunt est ceteri. Post haec Piissimus Princeps indulgentiam dedit eis, si hoc iuramentum conservarent. Porro, quaecumque hoc anno gesta sunt a j olliam fuga ex pago Parisiens ad pacem usque cum eodem Lothario sancitam in agro Blesensi, non aliam videntur ob causam ab Enco-miaste malae praetermitti, quam quia desunt rationes, quibus per illud tempus excusari possit hujus Abbatis perduellio. Cur enim in agro Parisiensi pacem non suasit 3 cur suum non rediit in Monasterium ad Somonam, postquam Ludovicus Imperio restitutus suit cur a partibus eiusdem Ludovici deinceps non stetit cur Lotharium pertinacilis in rebcllione perseverantem sitis adhuc consiliis procul a Cometa iuvit
Pcrgit Encomiastes, suumque Arsenium seu malam impense laudat, XXIII. quod ab utroque Augusto expetitus neutri se addixit , prosectusque in Italiam Bobiense Monasterium adiit, cujus Abbas paulo post factus est.
Eoiit, inquit, magis aufugere, quam cum aliquo eorum remanere. Nam latervoluit eum, me teste, mastum instanter scum tunc cum omni honestare se re-rentia 6mmi bonoris retinere, F vesset juramentum a sals fidemque facere ι 'Misisti A mus VIII. Rr ij
353쪽
AN CA drinis secum abducere. VerumIamen illa neutram eorum audiens
οῦ immis fortiter resistens ab utri Me discessu, pennigerique gressu Italiam ingressas,
d ε' insta C abbiam sanori Colambam se recepit. Vuod sani Caenobium ne invaderetur a raptoribus, us cetera omnia Iuni pervas, 1 speteriribas Fratribus se epit ad regendum, O quamdiu advixit, nobiliter ac laci ce eum rexit. Uterque Augustus optavit malam secum habere: Ludovicus, quia Lotharium, si d mesticos rursum tumultus ciere vellet, illius Abbatis consilio carere cupiebat , Lotharius vero, quia viro sibi fidissimo atque agnatione conjuncto destitui nolebat, pacem enim invitus pepigerat, bcllumque, quotiescumque fieri possiet , quavis occasione redintegrandum meditabatur. Quas partes aut elegit, aut cligere debuit mala Neutras elegit, si fides est CAROLI Encomi altaei nostro iudicio Lolliarianas elegit, debuitque Ludovicianas R 'F eligere. Certe quid acturus esset serio cogitanti nihil aequius obversari potuit animo, quam ut Ludovicianas partes amplecteretur, & annuente Ludovico Augusto Corbeienses Monachos reviseret regercique pacifice. Panegyristes id aliquo modo fatetur, ait enim multos repertos este, qui malam reprehendercnt, quia siuam Monasterium, in quo prosissus se electas es, reliquit, se aliad, nempe BObiense Sancti Columbani in Italia, quasi cupiditate ductus, quolibet pacto praeripuit. A Lotharianis partibus non recessit mala, Lotharium ex pacis initae conditionibus abeuntem in Italiam si cuius est, illoque suis pante factus est Abbas Monasterii Bobiens s. Ait Encomitiles petentibus Monachis comnussum csse regimen huius Coenobii Walae, ne invaderetur a rapto bus, at cetera omnia sunt pervasa. Ruibus verbis non attendit iniuriam inferri Lothario, cui tura Regni Italici tradita fuit ab annis plurimis. Eundem Encomtasti, qui, quod negare non potuit, ingenue fastus est malam potuisse in Corbeiensi Monasterio pacifice permanere, non parum urget unus cx Interlocutoribus hac objectione. Multi eum, nempe Arsenium seu malam, reprehendere conantur, quod suum
Monasterium, in quo professas ct electus est, reliquit, or alius, Pasi cuid rate ductus, quolibet pae ro traripuit. Fortassis ergo religiosius esset, aut in seo te
manere , paulo ante quod fassus es pacisce facere potuisse, aut in eodem sine regiminis onere subsistere. usu quippe in uno eorum vati ad pletio, in altero vero humilitatis cum laude exsecutio. Panegyristes, ut huic oppositioni faciat satis, affert exemplum Sancti Columbani, qui pulsus e Galliis, in Italiam se recepit, relict6que Luxovio ubi Monasterium prius erexerat, adiit Bo-bium, ibique novum construxit Coenobium, quod ad finem usque vitae cum Abbatis titulo prudentissime gubernavit. At inter utrumque in ima disparilitas occurrit. Sanctus Columbanus a Theodorico Secundo Rege, suasionibus aviae Brunichil dis, in exilium procul a Luxovio mittitur. Wala, modo cum suis fidelitatem, quod aequislinium cst, Imperatori Ludovico juret, eodem Augusto reditum gratulante Corbciam quiete secureque potest administrare. Multa subjungit Encomiastes, ut suadeat non defuisse causas, propter quas in Italiam proficisci debuerit mala. Textum, ut odi. tus est in quarto Seculo Benedictino, descriptum subiicimus. Forse non legi ἔγtam se Actus ejusllem Beati Columbani, qui expulsus uis cfusam fr-mina a Luxovio, hunc rursus coaedificavit locum, nempe Bobium, o praefuit ibi multis uiribus laudabiliter tisque ad finem viti. Non enim talentum IIbi creditum ab nd re in terrum debuit, sed erogare fatribus. uod Beatum Benedictum se alios quamplurimos fecisse legimus. Nequaquam igitur minus videtur eum
defendisse ab tasMus, O religiosissime rexisse sub θηcta Regula, ct augmentasse
'di Fime in i a eademque professone quam primum istud inchoasse. Namque in suo quia non satis se credidit quiei vivere posse, neque in oscio regiministroficere, credo quod nusius sana mentis eam reprehendere velit, se ad quietem σ aduolia valdὸ Fratribus sub eadem Religione si contulit, plurimis profuturus : qui
nescis si se salvare posset nobiscum inter tui discrimina, ubi Iam naza fides, vel
355쪽
AN. CH. gitate,=cialiter deuinare curavit. Postmodum ver. captivis optatam ad patriam 8 1 a tinuigae consuentibus, eandem Parochmm cuidam Presbytero, Heridet nomine,, Τ ' steriali ire com-endulii, quem universa Trans-Albianorum Ecclesi.e, videlicti ne R ' Q y -- Alanistis,sentilium, iri quia lucrandis adhuc gentibus locus iste viae s Mur aptissimus. dis seuerat consecrari scopam, ut ipsa occasione vel auctoritate LR '' simma in usis ter nu gentium sterilitate praedicandi SanIIa multiplicaretur Ec- Μ' oitia.xum ipsius mittatis Epi Forum multa latitudinu non k V segesilai disserere 'r.omnia. Delegavit etiam eidem Presbytero quandam Cc di φφ' iam, me ace vocatam, qaatenus eidem loco periculis undique circumdato fleret
L μ 'R ' sentimὸαiam. Sed quia consecrationem Iam Heri viri velox ex hac luce transitus D senitoris nostri in diebus evus fieri prohibuit; ego autem, quem Divina CD- Α ' Q india in sedem Regni ejus a iterat, ctim in multis Regni dissonendis negotiis in ' i' is Erem, hoc quoque praedicti patris mei studium, vetat Regnι ιn fibus tera
rum, minus caute adtenderem se adentibus quibus jam victam cistam au In dum Monasterium contuli, vicinam vero Parochiam micinis Episvis interim commendavi. Nunc autem tam propter suprasripta Ecclesianica luιra in gentibus Amonstrata, quam se propter votum ροι genitoris nostrι, ne quid um studii imperfectam remaneat, uaIuimus una cum consensu Ecclesiastico prasata ultima nregione Saxonica trans Albiam in loco nuncupato Hammaburg cum universa Trans
Albianorum Ecclesia, proprii vigoris constituere Sedem Archiepiscopalem, cui se primum praeesse atque solamniter consecrara per manus moranti Metensis o summa sancta Palatina Dignitatis Praesulis An arium fecimus Archiepi opam, adstantibus Archiepsopis, Euone Remens, urati Tremereη si, o Ogano Mogontiacensi cum pluribus aliis generali in Conventu totius Imperii nostri Praesutibus congregatis, affigentibus quoque decialiter o consentientibus atque consecranii suetivando De lini Prico Episopis, a quibus Iam dicta Parochia partes , a nobis sibi olim commendatas recepimus. Cui midelices Ansibario quia praefatis in gentihus hae nostris in diebus dignis ma in convocatione gentitium mes redemptione captivorum monstrata sunt lucra, tam noctra quam Sanctae Romanae Ecclesia auctoritate hanc Deo dignam in praefatis gentibus commisimus Legationem, ac proprii vigoris Uribere decrevimus dignitatem. Et quia caseus praeteriIoram cautos nos fviu in futurum, ne qui uam Epi porum aliquam Abi trans Albram, vel alia cubi in praedicta Parochia vindicet potestatem, ceno limite circumscraptam esse το-lumus, videlicet ab Albia flumine deorsum usque ad mare Oceanum, se Iursum per omnem Stavorum provinciam usue ad mare quod Orientale morani, ct per omnes tradictas nationes Septemtrionis; omnes quoque paludes insta Ave Iuxta Alsiam positas, cultas ct imultas, i a terminos ejusdem Parochiae ponimus, ut Trans-Albiani se O sa ab iscursu paganorum, qui sepe timendus es, florius in his locis occultare queant. Et ut hac nova constructio periculosis in his locis carpta sub ere valeat, quandam Cellum, Turiali vocatam, tam huic nova confreumom, quam Anhiepisivi successorumque suorum in gentibus Legationiperenniter servituram ad nos,um nostraeque sobolis perpetuam meraedem divina crimus Ma fluit. Homines quoque, qui evusiam Ceila beneficia habere videntar, ab omni peditione vel militia sue qualibet occupatione absolvimus, ut idem Venerabilis Nit. xysta. Archieps pas ad hanc Deo dignam peragendam inprovisis temporibus Legat tionem, nultam in hoc patiatur impedimentam. Dona vero, qua ex eadem Celtinouris partibus dare subant, se nobis quoque successoribu que nostris similiter
dari volamus. His exceptis, majus minusve in convocasione paganorum vel redemptione captivorum, sue V dem Sedis seupplementa multimodis pericalis ci Bolland. cumdata , vel ibidem Deo militantium solutio, ob amorem Dei ac Beati Stati 'Confissoris vas perpetuo deletamus. Res quoque praefata Sedis , jam dicti Mo--αι- Perii sub plenissima defensione se immunitatis tuitione molumus ut con ant ac tueantur, ita ut nutas Judex pubticus aut alia quaeribet poteste pubiv a praedita
persona, de eorum rebus ,seda, tributa, mansionaticos, vel paratas, ast teloneum,
vel 9ussores tollire, aut homines Vesoram tam litos quam se ingenuos, super
357쪽
Farriam & Fioniam Insulas umis regebat Episcopus, nec fixam habebat Sedem, ideoque promiscue dicebatur Famensis de Fionensis, par erat ratio Selandiae, cujus Episcopus solandentis appcllabaturi in Sconia Daliabola nobilitabatur Episcopali Sede. De variis Episcopis, quos praedictus Adalbertus Archiepiscopus in Dama constituit, sie Adamus in Historia Ecclesiastiea a. In Dunia novem constituit, Ratosam ad SD is, cladonem sive Ottonem , ad Ripum, Christianum ad Arhasia, Heri num au IVbergon , mentim es Asiricam in Moditam, Eilberium in Farriam es Finxem, σιά - nam in S luna, Elmonem sive Eginonem in Sconium promiscium. Eadem aetate tres erant Episcopatus in Suecia, Scarensis, Bircacensis, & Siebaianensis, quorum constitutae Sedes, Scarae seu Scaranae, Byrcae. & Sictunae seu Sigciunx. Sex Episcopos, quos Adalbertus Hamburgenss Metropolitanus in Suecia constituit, sic enumerat Adanim. In Saevium mero conserialis , Adulis ardam se Acitinam, tum Adaisurdum se Tisdictim, necnon Simonem arque Johannem Monaciam. Adalvardus & Acelinus Sedem ha huerunt Scarae, Joannes Byrcae, alter Adalvardus sive Adalbardus de Ta dicus seu Thi edolias Sictunae. Quod ad Simonem Haismodensem Episcopum attinet, hic sedit Hel singiae, atque inde dictus est Halsinodensis Episcopus, nomen autem Heliingiae cum civitati tribuebatur tum provinciae quae Halsinsalandia quoque vocabatur , 61 Episcopus Helsingiae non solis praeerat Hel singis, sed etiam Scritefinnis, quos Adamus in eonfinio
Sarenum vel Nor annorum contra Boream collocat. Ad Episcopatum igitur Halsii densem pertinebant gcntes, quae in Diplomate Ludoviciano per vocabula H In Ladon & 5.ria indon designantur, atque extra Damam Sueciamque consistunt. Porrd cum Halsinodensis Episcopus illis accenseatur, quos Adalbertus Archiepiscopus in Suecia consecravit, inde praevalidum eruimus argumentum, ut asscramus gentes Hel singorum S scri
testinorum in Ludovici Augusti Diplomate prius expressas suisse, quam Episcoporum subscriptiones, de quibus inquirimus, Actis sanctoruin Anncharii & Remberti sub icerentur. Idem probatur ex situ Nor egiae, quae nee Daniae pars est nec Sueciae, ideoque in Diplomate Ludoviciano prae-eter gentes Danoram & Saecorum, gens etiam Normeon seu Nom oram speciatim nominatur. AEtate Adalberti Metropolitae, duo in Nooegia conspiciebantur Episcopi, unus in Norvegia Meridionali, alter in Septentrionali, hic Nidrosiae sedebat, ille fixam non habebat Sedom. In Noro iam Aos ianitim Episcopos ipse Adalbertus consereatis, Thogo S ardam. Thois omittitur in subscriptionibus supra recensitisi solus stibseribit S iam ris seu Semardus Episcopus Nom genses. In descriptione gentium Septentrionalium Adamus non omisit Institis Vand O Graniand , quibus ab Adal- herio Metropolita datus est Episcopus. Illae Insulae nec Daniae nec Sueciae accensentur, & in Diplomate Ludoviciano per gentes Mandon&Gram Iundon denotantur. Inter primarias urbes Issandiae numeratur scatholium, ibi fixa Sedes Episcopi, qui nuncupatus inde Scatholianus seu Scalternoldensis ut habet subscriptio Stepni Episcopi. Praeterea si praedictae subseriptiones interpolando Diplomati locum fecerunt, cur ibi nulla mentio fit Crcadum Certe Adalbertus Archiepiscopus teste Adamo ad IUuIus Orichadas, quae prius ab Anglorum O Scosorum Episcopis regebantur, primus o aenalis Mortifam in cimitare glissona, qtii omniam caram haberes, de is est Thorulsus Episeopus Blastonensis, corrupte in subscriptionibus supra descriptis orastis Episcopas Elissonensis. Ludovicus Augustus in suo praecepto non meminit Orcadum, quia cum majori Britanniae propinquiores essent, An schariana Legationi non fuerunt attributae. Simili modo Ludovicus, quamvis Εὐι Epi opus Al nitivos, inveniatur inter subscripti nes, de quibus hie nobis est sermo, nullam Aldenburgi mentionem hahet , quoniam Altenburgum in Francorum Regno stum est, nec pertinet ad
358쪽
ad Anseliarii Legationem, quae Boreales tantlim nationes extra Franciam positas complectitur. Genuinus igitur est textus Ludoviciani Diplomatis, ubi singulas illas regiones, Daniam videlicet, Sueciam, Nor egiam, Farriam, Gronclandiam, Halfingalandiam, Issandiam, de Scritesinniam, privatis nominibus distinguit, nec extra nostrum institutum erit exponere, qui Anscharius, quid nus successeres, quandiu Dioecesis Hamburgensis pars Franciae fuit, ad promovendam carumdem Aquilonarium gentium
Secundo, qui vocantur in editionibus Lindelabrogiana, Lambeciana de Balugiana Mnedi, dicuntur in Bollandiana Wandali. Sed utriusque nominis eadem est significatio, nam Venedi sive Vinidi vel Vinedi, teste Cluverio in antiqua Germania , Vindili quoque Ze Vandali fuerunt appellati , postquam e Sarmatia in Germaniam atque in agros Vandalorum cis Vistulam migrarunt. Hammaburgenss Parochiae terminos extendunt, Helmoldus h ussae ad flumem Panim o urbem Dimin, Κraninius ς que ad flumen Panim cr urbem Demn. Deinde idem Κrant Eius 4 Uilsos in Orien tali mandalia collocat, de quatuor in populos ita dividit. Factas est magnin motus in orientali Mandalia populorum inter se civili bella dimicantiam. Puatuor uatem fiunt populi eorum, qui Luttici sive Mis dicuntur, quorum of os atque Circipanos citra Parim, Riadaros sive Tolenῆos ultra Panim habi- iust constas. Quando igitur in Ludoviciano Diplomate Larolus Magnus inter has utrasve gentes , Danorum videlicet sie in ne orum ultimam Saxonia partem Fiam perspicere vel prospicere dicitur, seu nomen serves Winedorum, seu nomen mandatorum reponas, Mullum veritas detrimentum patitur. Varii trans Albim populi promiscue, ut Tomo sexto iam diximus, Sesavi, vandali dc Winidi reperiuntur dicti. Tertio, quos Lindenbrogius M. Lambecius Transalbianos, hos Bollandus Se Baluzius Nordalbingos scribunt i utrique pergentem Transalbianorum seu Nordalbingorum, partcm Saxoniae trans Albim Boream versus extensam intelligunt. Ouarto, licet aetate Ludovici Pii saepe Episcopus inveniatur usurpatus pro Arcluepiscopo, de idem Ludovicus in omnibus oditionibus Diplomatis do quo loquimur testetur ex remotu Galliae partibus in Aquilonarem seu Trans albianam Saxoniam directiam fui me quendam Eli pum, Amalarium nomine, tamen cum hic non alius extiterit ab Amalatio Archiepiscopo Trevirensi, cujus ros gestas Tomo superiore commemoravimus, in ipso Diplomate legendum censuimus Archiepiscopum, sic. Ex remotu Galliae partibin quendam Archiepissiopum, Amalarium nomine, direxit. Quinto, Carolus Magnus universae Trans albianorum Ecclesiae consecrati disponit Anhiepiscopum in editionibus Lindenbrogiana, Lambeciana Ee Baluziana, Di sopum in Bollandiana. Stamus a Bollando, quia non innotescit id conssilii Carolo suisse, ut Sedes Antistitis, qui curam Eccle-sae Transalbianae suscepturus erat, ad Archiepiscopalem Dignitatem eveheretur.
Sexto, editiones Bollandiana &Balutiana, in quibus haec habetur phr sis, consecrationem Iam dicti viri velox ex hac luce transitus pii genitoris nobiis diebu/ 6- eri prohibuit, anteponi debent Lindenbrogianae de Lambecianae, in quibus hae desiderantur voces, in diutis ejus. Septimo, Ludovicus Augustus in editionibus Bollandiana de Baiuriam haec de seipso testatur. tam in muliis Regni disponendis negotiis in erem, hoc quoque praedicti patris mei studium, velut Re ni in finibin peractum, minus cautὸ adtenderem ,suadentibin quibusdam iam ictam Cessam ad Indam Monasterium contuli, praedictum vero Parrochiam vicinis Disivis interim commendati. Brevius in editionibus Lindenbrogiana de Lambeciana, sic. Cum in multis Regni negotiis insisterem, hoc quoque praedictum Eatris mei φῶ- -- Tomm VIII. ssAN. CH.
359쪽
iat Regni in finibus minas caute adtenderem, praeictam Parochiam Cicinis Episcopis inserim commendavi. Editionibus Lindolabrogratiae de Lambecianae Bollandaauam cum Balutiana praetulimus, quia Carolus Magnus, cum novum in Trans albiana Saxonia Episcopatum instituere vellet, Celiam Rotnacem
sem s eu Monasterium in vico Rotnaco conditum dedit Hotidaso Presbytero, quem primum trans Albim Episcopum fore destinabat , sed Lxidovicus post patris obitum curam Ecclesiae Trans albianae rursum vicinis Episcopis Bremens Se Verdensi commisit, de Cellam Rot censem Indensi Monasterio su ecit, ut observavimus Tomo superiore R. Octavo, in editionibus Bollandiana Sc Bal uesana Ludovicus de Sedis
Hammaburgensis erectione sic loquitur. mmimus una cum consensis Eccle- solico , praerata ultima in regione Saxonica trans Albiam in loco nuncupato Hammaburg, cum universa Nordalbingorum provincia Ecclesa proprii vigoris conisi uere Sedem. Clarius ac melius in editionibus Lindenbrogiana & Lambeciana, sic. Statuimus una cam consensu Ecclesia co praesura uisima in regione Saxonica trans Asilam in loco nuncusato Hammaburg, -- aniversa TranseaAbianorum. Ecclesia proprii vi oris constituere Sedem Arahiepiscopalem.
Non o. in omnibus Ludoviciani Diplomatis editionibus Anscliarius sive Anssarius Hammaburgensis Ecclesiae primus Archiepiscopus solenniter consecratus dicitur per manus Dragonis Metiensis o summa sancta Palatina Dignitatis Praesulu, live, ut Rembertus in eiusdem Sancti Ans charii uita scribit, per manus Dragonis Meuaensis Praestu, cr humma sanctaque Palatina Di iratis tunc Archicape lani. Ut in Ludoviciano Diplomate titulo. omnes. qui Drogoni tribuuntur, retinendos censeamus, luec Remberti suadet auctoritas. Ipsum enim Diploma consuluit, atque ex eo transcripsit, quicquid in literas retulit de ordinatione Sancti An scharii. Ovi hanc, inquit, Sedem Domnam Cr Patrem nostrum An ariam praedictin Imperator solemniter consecrari fecit Archiepiscopum, per manus Dragonis Mettensis P satu, Of-ma sanctaeque Palatinae Dignitatis tunc Archiopia uni ι ad antibus Archiepis opis, Ebisne Remens, Heui Trevirens, O Oigario Mazuntiacensi, una cum pluribus aliis in Conventa Imperii Praesulibus congregatis; asNentibus quoque sentientibus ac pariter consecrantibus uelingaudo ct millerico Episopis, a quibu/jam dictas Parochia illius partes commendatas ceperas. Ludovicus VCro rcm eandem in suo Diplomate sic exponit. Solemniter consecrari per manus Dragonis
Metensitosumma sancta Palatina Dignitatis Praesalis Anssariam fecimus Asechi piscopum, adpuntibus Archivisivis, Euone Remens, Heui Trevirens, oogaris Moguntiacensi, cum pluribus aliis generali is Conventa totius Imperiin ni Praesulibus congregatis, assientibus quoque decialiter o con immitas at- De consecrantibus velivando his Misi ira E sopis, a quibus jam dicta Palachia partes a nobis sibi olim commendatas recepimus. Quamvis ex utroque scripto sequi videatur Drogonem Archicapellanum Palatii fuisse, quando Anccharium Hammaburgensem Archiepiscopum consecravit , aliter tamen sentiendum, ut supra monuimus ad annum Redemptoris octingentesimum tricesimum V, quo Dignitatem Archiepiscopalem Ans chario collatam cem semus. Bollandus ordinationem Ans charii reiicit in annum Redemptoris octingentesimum tricesimum-primum, sed haec opinio rectae non illisatur Chloriologiae, quam per antecessiim confirmavimus ad annum Redemptoris octingentesimum vicesimum- nonum , quo prima Suconum Legatio in Franciam directa fuit. Adamus 4 candem Anscharii promotion ad Arehiepiscopatum serius in annum Redemptoris octingentesimum tricesimum - tertium differt, at in ipsos numeros irrepserunt na vi. Textus talis est. Huiso generali Sacerdotum consilio, pius Caesar votum parentis cupiens implere, Hammaburg Transalbianorum civisatum Metropolim omnibus barsaris flatuir nationibas Danorum, Sueonum, itiamque Stivorum, O atris conjacentibus in circuitu populis, esque Calliara primum in hiepiscopum ordiscri fecit Anse
360쪽
yariam. Noc suetam est anno Domini occcxxxiis, qui es Lailoisici raris, s xv , in Erici Eremensis Di si XL ID. Quae narrantur a Rem herto de Ani charii ordinatione ac profectione in Italiam ad Gregorium
Papam, non conveniunt cum tumultibus, quos ad annum Redemptoris Octingentesmum tricesimum- tertium incmoravimus. Deinde Chronologici Characteres apud Adamum inter se pugnant. Annus enim Redemptoris octingentesimus tricesimu tertius nec cum anno Ludoviei Augusti
duodevicesimo, nec cum anno mille ici Bremensis Episcopi quadras simo-tertio componitur. Imperii Ludoviciani duae sunt epochaei prior sit. mitur a die, quo Ludovicus a Carolo patae dictus est Imperator, exeunte tunc anno Redemptoris octingentesimo decimo - tertio , posterior ducitur a Caroli patris obitu, qui contigit quinto Kalendas Februarias, anno Redemptoris octingentesimo decimo - quarto. Neutra illarum epocliarum annum Ludovici Augusti duodevicesimum cum anno Redemptoris octingentesimo tricesimo - tertio comparat, utraque Bollando favete potest,ri contendit Anseliarium ordinatum suisse Archiepiscopum anno Re- emptoris otangentesinio tricesimo - primo. mallericus Episcopatum Brementem anno Christi septingentesmo undenonagesimo suscepit, ergo qua.dragesimum-tertium sui Pontificatus annum cum anno Redemptoris octingentesimo trices mo-tertio non contulit, sed partim cum octingentesimo tricesimo primo partim cum octingentesimo tricesim secui do, atque inde
Bollandus suam quoque potest opinionem roborare. Sed uno anno tardius, ut suo loco probavimus, hia iis Auctoris procedit Chronologia. Quaestio igitur tota est, an Drogo Metensis Episcopus Archicapellanus etiam Pa latii fuerit anno Redemptoris octingentesimo tricesimo, cum Ans charius secundum nostram computationem Flammaburgensis Archiepiscopus esse coepit. Rembertus Ans charii discipulus eundem An scharium consecratum aifirmat per manus Dragonis M tunsis Praestas, o summa sanctis a. Palatina regaliuris tunc Anticaprigani. Ludovicus Augustus in privilegio, quod Ham. maburgens Ecclesiae multo serius, anno videlicet Redemptoris octingentesimo tricesmo-quarto concedit, abstinet ab hac voce itine, Ad Anstharium asserit consecratum Archiepiscopum per manas Dragoais Meliensis osam functa Patisinis Digni utis Prusias i, benigne vero sic exponi debet,iat eodem tempore, quo suum Diploma conscribit, Drosonem Archicapellanum esse signiseet, an autem illa jam Dignitate potiretur cum Ancellarium ordinaret, minime prodat. Apud Hincinarum . in Archicapellanorum Catalogo sub Ludovico Imperatore medius inter Hilduinum 5e Drogonem Fulco sic exhibetur. . mpore ΗΔΔΥrici μν Hildainam Presbyte--m , o post eam per Fulconem item Presbyteruo, deinde per Dragonem Disopam extitit hoc Ministeriam einearum. Hilduinus Pres ter 5e Abbas, eum Archieapellanus esset, anno Redemptoris octingentesimo tricesimo priva tus est hoc munere, quia Ludovico Augusto adversabatur, atque in Saxoniam ablegatus exulavit..Subrogatus est Fulco Pteibγter etiam S: Abbas, quem codem quoque anno Archicapellanum post abiectionem Hii duini laudavimus, observavimusque superstitem ad hunc usque annum
suisse , atque ex hac vita decessisse post Kalendas Martias seu postquam Ludovicus Imperator pristinae Dignitati restitutus suit. Successit in munus Archicapestani Drogo Metensis Episcopus. Textus igitur, de quo disputamus, in Ludoviciano Diplomate servari quidem debet eo quo fuit editus modo, sed benigna quam attulimus eget interpretatione. Decimό, Ludovicus Imperator in editionibus Bollandiana de Baiuriana parochiam Hammaburgensem, priusquam Anseliarius Archiepiscopus Ordinaretur, Helingando 3e millerteo Episcopis a se eommendatam testa tur. In aliis editionibus apud Lindelabrogium Ad Lambeeium id etiam 1 Carolo patre iactum pronuntiat. Heliogandus Eeclesae praeest verdens, Gmas VIII. Ss ii