Quaestiones Horatianae ..

11쪽

Horem rensuram voeaverim, et flamas dus partes probe distiselas ae separatas singulis sula disputationibus ita pertractaverim, ut nihil intactiun atque inexploratum remaneat; quo lectores singulis Benutii gententiis accurate mecum comtis atque examiuatis tum de his, tum de totarius ratione suum sibi ludicium, non temerarium sed ab omni parte spectatum atque munitum fingere possinti Postremo, quaecunque de librorum ordine ae tempore aut historica fide comprobata aut probabili conjectura desinita habebamus, ea sub unum quasi conspectum vocata promere atque explicare sumus a l. qua in re hoc utrumque lectorem praemonitum volor et exta

mi amodo lineis nos hoc opus de temporibus Eclogarum descripsisse, ut probe Intelligentes, lategras relinqui de singulis Eclogia disputationem qualea in altera hujus Commentationis parie de singulis Satirarum temporibus e lavimus, et in hac tamen universali temporum desinitione pleraque sola eonjectura esstes, e tua tamen rationes non temerarias, sed diu muliumque ponde ratas, pulta tu his nostris disputationibus raposuimus, Putta futuro tempore exponendas recis rimus. Disputationem nostram eontra Breunt rationes modo propos tra quatuor partibus ex ordine

rerum descripsimus. B. L Bent Iesua perperam statuit, noratium uno eodemque tempore uni non nisi pod malum generi Tae asse et per singula amorum spatia nil nisi Satiras, per alla Epodos, per Elia Epistolas, Carmina lyrica ete. composuisse. Id cum Poeticae rationi, tu Horatiano quidem genere, omnino repugnat, tum ipsa re et veritate satis consulatur. Ilorauus enim, suarum virium probe vibi co eius, cum gravioribus argumentia vicis tragicisque identidem se imparem prostetur (I. Odar. o. II, I, M. sqq.I2. I. sqq. III, a M. qq. IV, 2,2 . qq. Ia, I. sqq. I. Sin M. Io. M. II. I. Io. it. Epist. I, 2--55. sellieet non tam propter Ingenii nnbecillitatem, quo quod longioria morae et laboris, qualem ejusmodi argumenta postulant, impatiens, liberrimum potius otium feelabatur, Maiduum plurium annorum studium nunquam uni cuidam operi dicare voluit. Quia igitur eredat, eum hae mente praeditum suaeque ariis ac facultatis bene sibi conseIum, cum ad plura poeseos genera sese factum sentiret, tu uno eodemque opere per plures continuos Ennos occupatum quasi pistrivo quodam se ipsum inclusisse, nec Promiscue, prout usus ferebat, modo Satiram, modo Epodum, modo L Heum carmen, aut, seriore quidem tempore, Epistolam composuisse quod idem gensit Iani p. C lv. Alia, fatemur, ratio eat poetaram In Rrgumentis perpetuis occupatorum. linque imprimis, quorum materia non de vitae quotidianae causis et eventis sumitur. Licet Virgilium, ovidium aliosque uno eodemque tempore tu una modo incude laborasse statuamus, Horatio utique liberum sui arbitrium, quod in vita quaerebat, in pangendis etiam carmini hua integrum servemus. quamquam non eo licentiae progredior, quo ut A artus, qui nullis omnino vel t-poribus vel libris distinctia Horatium ab anno aetatis XXII l. ad a. LX I. varia Eelogarum exempla promiscue ex omnihus voluminibus fundere facit, ut post ejus morient demum divisionem in libros factam statuere videatur; aut Cruquius, qui Po tam post mortem adeo, circa a. u. e. Dd. et Satiram I, d. et Oden IV, I. et Epistolam I, I. g psisse suspicatur vllamque ei ultra sexu imum quartum aetatis anuum prorogat, Ed. IGII. p. di .

12쪽

Sed Beni Itii opinionem quod maximum est, re ipm redargui videmus. Diligentiore enim s.

quaestione liabita Horatium uno tempore Satiras, Epodos et Carmina noti uulla, deinde Carmina et Epistolas promiscue scripsisse docemur. Non enim est dubium, quin quartus Epodus eidem anuo Id. a. u. c. assignandus sit, quo iter Brundisinum et fecit et Satira libri Primi quinta deseripsit. Nam iudieatur a versu I . Inde expeditio maritima, quam illo anno contra Sex. Pomptium Caesar Oetarianus parabaL (v. Masaon. p. Io . sqq.) Item Epodi I. . et s. ad annum pugnae Actiacae pertinent, quo etiam I. Eat. Io. et II. Sat. s. scriptae sunL Eo uccedit, quod invidiam poeta e dem fere tempore et in Epodia G. d. II. et In Satiria I, 8. II. B et I. iiineelatus est, quod Infra pluribus demonstrabimus. Ne multa et Epodi ad unum omnes eidem fere temporis spatio, quo Satirae ortae sunti originem suam debent. Atque etiam Carmina aliquot ldirim eadem aetas tulit. Nam earmen Lib. II. septimum ad PompeJum Varum anno u. e. Ia. esse attribuendum, quo pace inter Triumviros et Sex. Pomptiiun Miseni composita, exsulibus cunctis, Caesaria modo interhetoribus Oeeptis, redeundi potestas saeta est, interpretes fere omnes merito statuunti et

Dio XLVIII, M. a . Velles. Il, et . 3IMaon. s. M sqq. Sextum ejusdem Ithri carmen ad Septimmium certe ante scriptum est quam praedium suum Sabiniim habuit (v. 5. sq. de quo In II. Sat. s. loquitur(Vandere. Od. T. I. p. EZI sqq.) Ai Epistolariim libri primi pleraeque eum Carinlid-bus lyricia tu illium idemqtie tempus incidanti Nam ut de Epist. I, 2. ad Lollium taeeam,

quam anno a. ii. c. n. assignandam esse, quo Odar. I, M. poeta composuit, mox videbimus;

quartam ejus libri ad Albium Tibullum interpretes eum Spolinio Mino ra. u. e. quo Odari II, . ad x nili iam poeta anno aetatus quadragesimo seripuit, recte attribuunti Atque Epistolas libri I. g. ad aulium Florum. B. ad Celsum Albinovanum, I2. ad Icelum IB. ad Lollium anno n. e. M. una cum Odar. II, s. et II. ad Valgium et v. Hirpinum et III, 8. ad Maeeenatem esse geriptas pro comperto liabemus, quod infra pluribus probabbmus. Etiam Epist. II. I. et Mar. IV, Id. utraque ad Augustum Eutumno et g eomposita estiuine Jam, quod BeliiIdus negavit, noratium poemata sua promiscue seripsisse et omni tem- Io.pore pluribus simul generibus operam dedisse satis elucet. Hoc modo, quod res ipsa docet, libenter Iargimur. prima scribendi aetate eum magia Satiris et Epodia, media magia Carminibus bricis, extrema Epistolia componendis, sed Lmeis admixtis, suisse occupatum; ita ut absoluus demum Satirarum et Epodon libris Epistolas seribere exorsus sit. Ad liane disputationem reponi quidem possit, quod Horatiua ipse circa annum 22. u. e. In II.

Satira I, d. heultatem poeticam sibi si non ahqudieat, at certe se adhue ea usum fuisse negat, T. D. Primim ego me illorum, dederim quaeua esse Meto, Excevom numero e neque enim Comcludere Peratim Dixeris rege amis, neque m quia arrigiat, ini nos Sermoni pro Orm putes hunera e Poetiam. - Et non multo post Sat. Io, M. me erat Satiram dieit experto frustra Ira rone Atacino Atque quia dum ollia, melisa quod geribere possem sirent ore manor. unde colligere quis possit, ad illud usque tempus poetam nee Epodos nee omnino LMira attiginge, quod certe cum re et Teritate, qualem modo eognovimus, pugnare videtur. Sed Horatius illis loclaeum popularibus suis publiee de Satira sua agens, non negat ille quidem se quidquam Eliud Praeter Satiraa adhue geruexisse; modo eatenus poeiae se nomen detrectare ait, quatenua Satirass

13쪽

helat; praeter quas se nihil adliue in vulgus edidisse quo nomen sibi pararet, signisseat, eum

dicit: hoc erat, melitis quod scribere possem. Sed nihil omnino obstat, quominus eum et Archiloehielim genus et Lyrica Jam tractasse statuamus, sed domi pressisse aut eum amicis modo eommunieame quidquid in hoc genere adhue scripsisseti Praeterea probe tenendum est, non de omni poematum genere, sed de Satira modo in utroque sermone agi.I2. II. Benti ejus perperam statuit, norat lum non singulas Relogas sed totos modo Eelogarum libros semel a Imulque publiel Juris te elasta nae quidem in re subtili Jud telo et proba distinctione tum inter scriptores, tum inter geripta, tum luter ipsas publieandi rationes opus est. Esto, quod minime negamiis, seriptores Eelogas suas variis oeeasionibus singillatim compositas post in libros redegisse eosque in librariorum manus traditos, apud quos scriptis exemplaribus venales prostabant, evulgasser quod quidem non C tullum modo, Virgilium, Nasonem, Statium, Martialem aliosque fecisse vel ex ipsis libroram Prooemiis aut Epilogis constat; sed Horatium quoque eundem morem secutum non reliqui quidem ejus loci a Benitrio excitati, sed Epistola vieesima tota ad Librum suum ei tertia decima ad inium Asellam inscripta probant. Sed ea re minime impediri Judieamus, quominus singulae Eelogae, prout earum vel finis vel indoles ferebat, in publielim Tariis modis emissae sint. Nam et viva geriptoris voce poterant pluribua Innotescere, reeitationibus semel ab Asinio Pollione insibm tutia et in usum receptis (v. Iipre. ad I. Sat. d. o. e et privatorum, ad quos missae erant, deis seriptis exemplaribus poterant publici juris fieri, et singulae ante vitam in libros colligerentn:

pro sua vel indole vel destinatione tum ab ipsis auctoribus tum ab eorum Emicis qilibuscum comis munieatae essent, poterant Publicari. Quoa licet minus usitatum quia minus necessarium in iis poematiis, quae ad lusum ingenii magis quam ad certum aliquem finem, impiis occasIonemve eomposita semel simulque libris suis contenta et descripta ederentur et iis illinen opusculis eoii-ilosae, quae certum quoddam si e consilium sive tempus sperearent, consentaneim adeoqile necesse suit.

Ia. Quo in genere, ut alios taceam, non Virgilianas modo Eclogas fuisse scimus, quae singulae ante quam eonjunctim ederentur, in hominum manus pervenerunt; non Statii modo Silvas, quaalpae singulas prius editas in Prooemiis librorum signiastravit; sed Horatiana etiam multa ita lunotuisse oportuit, antequam in libros digesta a librariis divulgarentur. Quem enim in finem earmina praesertim ad Publicas res populi Romani spectantia omnino componeret, nisi ut publiei Juria seret , nec soriasse post aliquot annos, Ruis voluminibus Inclusa, cum propriam suam vim perdidissent, sed suo ipso tempore apud vulgus innotescerent Cujus generis haud pavea apud

eum videmus. Telui I. Odar. 2. Iam scitia terris. I 2. Nunc est bibendtim. III. 2. Angustiam omiee. a. Iustum ae tractem. . Descend coelo. S. Coela toniantem. o. Dellato majorum.

Item Carmen Saeeulare, ad publicam populi Romani sollemnitatem celebrandam periptum. Id. Tum de Satiris exploratum habemuss, singulass ante quam in duorum librorum conius redigerentur, simul atque ortae essent, vitigillatim fuisse emissas atque apud UitDis innotuisse. Nam in toto Sermone quario Lib. I. cum Poeta hoc agat, ut Satirae suae partes apud cirea tuea-

14쪽

ire eamque a querelis et suspicionibus Inde euaus defendat, re ipsa priores Satiras piibiles juria

esse saetas testatur, etiamsi in tabem is litterariis halid prostent (r. I., quod clarius elueet eversu Satirae seeuudae n P tulaa Austitia olet, Gargonius hircum. in Satira quarta v. se ita repetito et defenso, ut illam Satiram jam notam inter homines ipse poeta significaverit. viild quod Satira decima tota est defensio Satirae quartae, ad cibus verba et sententias poeta eum popularibus suis agens ubique respexit, quod facere non poterat, si cum paucis modo amicia eam communicasset. Quid i quod Canidiam Epod. II, M. exprobrare sibi facit Satiram I. B. nuper evulgatam: Et Esquilim renti x rem ne ut urbem nomine impleris meo M' Num hoc Aliter accipi potest ae de libello qui omnium manibus tereretur Et ipso Libellorum nomine singulas Eclogas desimari videmus. Sat. I, TI. MA tilia I5. taberna meis habeot neque pila libellos, quia manua incudes Dulae' ele. Quo loco cum negat Sattras sura publieo prostare in tabernis librariis, fieri tamen posse et saeptus fieri. ut singuli Libelli Eclogae publice venalea prostent, significat. Unde patet, clausulam Satirae decimae Lib. I. quoque et .,I Puer atino meo estua haese subiser e libello non ad totum priorem Sermonum librum, quemadmodum Benilesiis perperam interpretatur, sed ad ipsam illam Satiram referri, quod Ileindorsus recte observavit. Nec minus verum est, quod re ipsa probatum vidimus, singulas Satiras, etiamsi ab Iloratio ipso in librariorum manus traditae non fuerint, eum primum praeusae essent, publIcl Juria esse saetas. vi inre etiamsi paucula quaedam ae leviora poematia non in omnium manus pera enisse statuimus. antequam voluminibus suis includerentur, Plurimaa tamen easque insignioris et artia et argumenti Helogas statim ab ortu suo singulas fui se

emissas, ex iis quae adhuc disputavimus, satia eonstare Erbitramur.

III. Benti ejus perperam statuit, noratium Eclogarum suarum libros Io. singillatim omnes. Iton plures conjuneti m. edidisse. Quid ad hane sententiam Tirum pra tant uim uin compulerit, non satia intelligo; siquidem opera pluribus libris deseripta simul et eonjunctim edere, etiamsi singuli libri prooemia et epilogos suos haberenti aliti tu rum consuetudine minime abfuit, quod vel Ciceronis, Olidii, Virgilii exempla retia demonstrant. De seripila Horatianis grammatieorum testimonia nil amplius nobis tradunt praeter hoc unum, quod Vitae ejus Euetor, quem mss. et Seliou. Tett. Suetonium esse testantur , memoriae prodidit, tribus Corminum libris ex longo intervallo quartum esse additum; et Benudus fallitur, etiam de Epistolarum libro secundo hoe prodi opinatus, etsi de re ipsa coiistat. Reliqui Carminum et Satirarum libri separatimne an conjunctim editi sint, non id quidem ex antiquis indiciis patet, sed certis rationibus e iueitur.

Ihia in notis ad Q. Horatii M. Vitam aure Suetonis Praet T. L p. LXXI v. a Milaesieri illo et Fea laEdd. suis denuo expressis unum modo Porptiditionis testimonium, quo Vita illa Suetonio tribuitur. Da-eerio Iam (Ed. Hamburg. in a. uda. T. I. Praei p. LXVI. et poat eum di Lessingio iopera. in formamin. T. IV. p. 2Da. laudatum attulit ex CommenL ad Epist. II. I. M paret. sine librarem hortulae clarearis eriptum me. Cuba rei etiam Sueton. a turior eat. Nam via eum vitiola invenit in Auxuati, iner pantia Iuratium, quod non ad ae quoque prurima aeribat. Sed alterum exstat testimonium Seboliasiae veteris apud Cruqvium Ed Iv. odar. I. quod, quantum equidem scio. viros doctos adhuc fugit, etiam Vander burgiuae in notia ad vit m Hor. H. Odarum T. I. Prael. p. LVIII. deoque Richterum, qui opem

rosa diligentia nuper vitam illam Iargia vv. DD. Otumentaria instruetam cingulari volimiae edidita Z ik-

15쪽

IT. Ae Carminum qiadem triplex potest esse ratior aut enim iannis Is L quod Benit Jus renset, singillatim editi et aut quod Vandectuvlus (Bd. Carm. T. I. p. gia sq. sentit, praeeunte Abbate Gallant (nelanges de Iut. p. Suarae raria. ISM. T. v. p. Isa. sed multo

ante idem statuerat et contra Benit. probare renatus fuerat Fr. G. Barthlua in libror Flamis ungon Oer eiulae Megien dea Propera. Meta. I et 5.8. p. 2. et in Praelat. ad Properum p. LXXXIV. libri I. et II. Odarum primum eonjunctim editi, libro terito aliquot annis post serere: aut tres priores Odarum libri uno eodemque tempore eonjunctim In vulgus emissi.quam opinionem vulgarem dicit Vandereurgius p. 313. Equidem certum ejus auctorem inte avium non videor qui in Ed. IIor. T. I. Praef. p. CXIII, tum p. I. et T. II. p. dos. lng nue eam prostetur, secuto Doeringio in Essit. ISM. p. I. Antiquiores hae de re aut pror- sua silent aut in singulis rationibus oecupati, velut T. Faber, Dacerium Massonus (qul v. e. d. II. lib. II. anno u. e. Tu. assignati p. do2. artus El. certum ludicii im sequi non videntur. Reeentiores partim Bentitio assentiuntur, ut Gemerus in Praei aut tergiversa tur, ut Wetaelius et Mitulierlielitus ad M. I, I. IS. Contra Bentirianam optulonem recie Jam Vandesiurgius i. e. disputavit, ostendens, Cadimina libri seeundi 1 As ait molliam s. Septims, Gadea aditum. T. O gave meeum illa li-hri primi 2. Iam satis terris nuria. a. me ist diva pol na Cupri. IT Quem Viriam mi heromt . quia deriderio sit pudor me modua e tempore multum anteire. Nam in C. II. g. a. u. 2s.se ipse quadragenarium dieit. C. II. o. scriptum est antequam praedium Sahlnum habuit. II, T reete ad aunum a. u. T 5. refertur (cf. g. s.). Contra Odar. I, 2. ad annum M pertinet. 3. Edannum m. I2. ad annum D I. 2 . ad a. ast Iline Jam alterum οdarum librum non post priorem

esse editum, sed earmina nullo temporis ordine gemato, in utroque esse permixta, patia evincitur.

1s. Sed quaestio de tertio libro movetur, quem Vandereurgius eum Barthio et Gallano non uno tempore eum duobus prioribus sed aliquanto post et seriptum et editum esse eenset. Cujus opinionis etsi difficultates aliquot exstare ipse haud dissstetur, tamen hia ductus rationibus permotus eam amplectitur et Primum, quod ambo priores libri unum modo prol

gum (I, I. Maeeenaa atomisi unumque epilogum habeant ol, M. Non uritata) tertius eontra proprio suo prologo (Odi profanum3 et epilogo (Exegi monumentum gaudeat. Deinde quod

in eodiee mse. V. glossa ad Od. II, Is. (mecum in remotis. haec refert et intendit in tiua auam Apotheosim t. de ationem a. immortalitatem famas euhm albi mrotat duoe libroae minum comeritando dicem ae adeo jam ominem foetum dua, quod laevit cibi Goa Didoro et eat totum una Oda uaque ad Odi profanum vulgua vim

aliae Idas. d. Verba illlius Maoliastae ham sunt i , latirevat Noratiua ad tertium mve Ebrum remplareo a Caminum i verum tri, a libris jiam editis ex maximo intervallo hune Diaritim aeribere rem latia est M Dato, ut refert Stietonius in vita Moriatii, in totidem misiani sui Drtisi Neronia. Di iactor da Rhoetia randineis fuerat reverava. ' Aemu eadem mi a plene, omissa Suetonii mentione, dedi L Ita sente tiae, quae Suetonio vitam illam tribuit. novum vehasit udminiculum, quod eo libentius addidimus, quo eum viria elaris . I iam Mit elieruehio. Vandriburgio et nuper me Eleliat dio in quinto Paradoxon Florat.FMinulo Ien e Im. d. p. s. noL G. vel eontra Lessingit rationea, vitam illam Suetonio ad te ulla prora

sua eon entimus r Suetonii quidem illam me, idque etiam dieendi genere probari i aed grammtieorim et librariorum temeritate partim mulatam, partim laterpolatam ad nos pervenisse.

16쪽

s . Sedi idem Ingemina veritatis semiaior dissseulistibiis' aliquot ex Justa temporum rempu- M. Duone ortis se implicitum videt. Nam ciun primum Priores duos libros n. v. e. ao. (I. e DI. Varr. nam Vanderh. aeram Capitolinam sequitur publici juria saetos statuis et, offen- sua Me a. Lib. I ---m Virgilia Athenaa profesturdi et Od. s. Lib. II. ad Valgium: ammer isores quam utramque ad annum Taa. (ex sua ratione) pertinere videns, argutiis ad illum annum M u. e. retorquere noluit, tandem hune annum Ida clad Vare. vli priorem librorum editioni assignavit. Sed iis quoque (etsi hane rationem Carmen I, a.

Proximo demum anno seriptum non admittit quo minus consilium suum tertium Ddarem librum o illis semovendi et in serius tempus reiciendi exsequeretur, magnae dissimilla tralutare aerunti Primam movit odarum I, 2st , Vis tabit 'II, Ia. Nieetn Dato.' II. I . - rsos dieresi et III. . Mortus e relebs. inter se comparatio. In Carmine Il. Id. poeta se lapsu arboris in praedio suo paene elisum narrat et C. u. I . hoe eventum conjungit eum plausu Mareeuali, sub idem tempus in theatro post remi peratam e gravi morbo renitatem saeto. C. III. N. Calendis Martita Maecenatem ad saerum anniverearium a se Propter vitam ex illo eas r ervatam ex voto insiit liendum invitat. Denique C. I. D. Maecenati qui fortasse se et eonvivam in praedio Sabino addixerat, ad polum vile Sabinum pollicetur a se illo ipso anno eon-diiiim quo Plausus et in theatro dat iis sit. Atqui eum Carmen li I. s. propter eladia Dacorum et Cantabrorum commemorationem annum a. u. e. na ( at Varr. certimi me prodat, b. Masson. p. 2 o sq. Dd. II, Ia. et II. illo, quod verum videtur. Itiliis modo attul patio distant, a. u. 32 ( ad Vare compositas mete eollicliniis; qua re eonstituta Carmen I. re. hiennio saltem post plausum illum in theatro seriptum Libro primo Odarum, num ad aut an ( m. m. assignat. Quod quont m cum Ip liis rationiblis parum eo gruit, vanderhiirgitis lia elabi diaecultate studet, vi in Od. III, 8. non proximum Eb illo

evento anniun sed aliquem seriorem significari eenseat, adeoque in C. II, IT. utramque rem, rhoris lapsim et plausum in theatro, temporia communione conjuno neget. In utroque

stillitur vir egregius. Nam in C. III, R nisi primum ab illo evento, de quo C. V, i a. agit,

aerum anniveraarium ex voto instituereri, Puttam foret Pro familiari inter utrumqtie lini Maerenatem vel mirantem fingere vel docere de re consueta, tam in igni potissimum die quales erant Martiae calendae. At in C. II, II. eomparatio inter histrimque eratrum inere dibili modo renuntiem omnem perderet vim, si digerata Eunia utramque rem laciam si tineremus. Atque in sine et de Maecenatis sacro et de suo ut latum, necdum patrato Io quituri Di - reddere ricitam memento: noa humilem feriemis agnam. ' Quare de are mirum ratione inter illa camina ita intercedente, ut modo exposuimus, non est quod dubit mus. eoque libriun primum Odarum tiun propter hoc vicesimum earmen, tiuu propter iertium ad narem , reguli, non R. u. e. a1 sed a. ra. sub aestatem compositum (nam Virgilius

oenia Augiisium ex Oriente redueem aestate deerehendit. IIeyn. vita Virg. p. LXXIL

non ante E. u. c. ad edi potuisse evincitur. v. Masson. p. aD sqq.Alierem diraeuualem Vanderb. sibi oriri vidit ex eo. quod non onuies tertii libri MEI.

illum Libri I. et II. colleetionem quam a. etra Gai Varr) publici juris factam esse cense

17쪽

tempore subseeuria animadvertit, sed nolinullas prioribus annis me re griandam in quibus Carium sextim, ud Romanos . Delicissi majorum, ' quod plerique interpretes ad a. et26. recte retulerunt, tu quo Caesar censuram ahna, et templis reficiendia emam adhibuit (mo

LIII. I. 2. Velles. II, M. Saeti Aug. go extr. et de moribus emendaudia iam tum cogitarie

T. Masson p. Iso m. et dein C. Id. -Ηerculis ruta, ' scriptiun aestate a. u. c. M. quo poeta. Augusti reditiun .ex uis uia celebravit. (v. Masson p. tiet m. denique C. Is. inquantam diatae ab Inaeho quod ante a. Tat eompositiun (noa a. do stativimus) Muraenae auguria commemoratio arguit, eodem anno propter conspirationem eum Caepione in Angustum factam Interlaeti (v. Fabr. noth ad Diovi LIV. a. . Ita tria saltem earmina tertii Libri exstitisse misquam Liber primus et secuudua in vulgus editi stat, Vandecturatus pro candore suo haud infitiatur, potius ipse sibi objicit, eamque dimetiatalem, et I de sua tota ratione jam haea tabundus et argutias circumspectans, si e tamen aliquo modo diluere conatur, ut poetam cum primam illam collectionem a. u. re ( at Vardi ederet, has Maa repressisse nec reliquammeo ori Ingerere voluisse statuat. Sed quae attulit argumenta, debiliora sunt quam quae rhfellere sit opum Sextum Carmen generosi spiritua plenum summoque posita dignum liliareo putat per decem annos suppressum, quod Terendum tuerit, ne Augusto minus gratum esset, ut qui morea nondum legibus emendasset, etia quaedam aedificasseL Imo vero non poterat via gratissimum esse Augusto, ejusmodi carminibus animos praeparari ad leges Iulias, quarum consilium quasi hereditate a divo aulio acceptum dudum secum agitaverat (r. Lips. Exe. c. ad Taeli. Annal. III, M. Barth. ad vitam Propertit. Praei p. LXXXII.). Carmen quartum d cimum in Augusti laudes eompositum non aliam est, rem quam quod mitiua sublimem e tum habeat. non abolitum quidem sed modo retardatum opinatur, quasi post aliquot annos melius faetum. ohe, iam satia eati Sed minime incusabimus virum modestum . qui argumentia suis ipse dimaus hoc tertium Librum a prioribus dissociandi eonamen conjectura solum viii iugenue fateatur p. 32I. Milicet id modo spectavit ut opinioni suae semel eonreptae

de duplici prooemio et epilogo (οd. I. I. II, M. IIL I. M.) patroclo retur. Nihil enim a

modum Essecutus est, cum tertium Librum hiennio post a. u. ad Gas Varr) editum statunt Atque si reliqua teriti libri odaria sub examen vorare vellet, non illa modo tria supra memorata, sed plura etiam ad priores annos (ante Da a. u. e. pertinere animadvertissetidiam et earmen 2I. ad Messalam seo nata maeum ' quod Sanado probabiliter ad annum m retulit. Massonus p. I o. aliquanto serius scriptum Judicat, post a. ast nemo constitulti et Carmen 21 -Antae is opulentior' ante Aelii Galli expeditionem Arahleam, L e. ante vino eompositum esse vel ex primis equa Tereia mitigere poterati quaerimus uetinum quidem ex omuibus tertii libri Carminibus nisi, quod consentaneum est, Prooemia et Epilogos, C. I, I. III. I. M. exceperimus, annum a. u. e. na, quo libri primi e. a. seme te diva potente et C. Est is me potoriae, de quibus paullo ante disputavimus, eomposita sunt.

aetate superat. Libri secundi autem earmen nonum ad Valgium MNon aemper is eae propter memoraria in Parthos, Armentos et Dacos expeditionea ad hiemem anni auperioris

ni a. u. c.(T. Masson P. ass. Relebret Pore Lati p. 2olo, carmen undecimum ad II irpina mi

18쪽

-lieonis Cantiaor et Sem-- ad vernum illius anni tempus sive dubio referenda Masson p. 23 3 plerasque teriit libri odas tempore post se relinquunt.

Ex his quae adhue disputavimus, Jam sole clarius apparere arbitramur, teritum Odarem 23. libram non post primum et alterum, sed simul cum iis una collectitute eaque in tres Libros aeripia ae Mamenati dicata esse publieatum, cunctaque horum trium Librorum earminaginta temporibus promiseue eomposita, nullo terio vel temporis vel argumentorum ordine se Taio in unum trium Voluminum corpus esse redaria Idqne circa a. u. e. M. publici juria tactum. Paucia nune de Proo emtia et Epilogia agamus, quibus tantum tribuit Vandectuvius, ut pro- 21pter ea potis mum tertiim Librum a reliquorum eo ore separandum esse censuerit. Prioresenta duos unum modo prologum Alsiecetura otiaria ' unumque epilogum . Non ire vici habere, tertio proprium et prooemiiun esset Modi Promanum' et epilogum et simul montemmatum. ' Ad haec primitin in genere monemus, nee defectu prooemii aut epilogi librum aliquem aretissimo eum altero copularit nee singulos Ithros, quibus utrumque additum sit, ideo eum reliquia eonis iunctim edi non potuisse Etenim vel ipsius Horatii vel aliorum et vinetae ei solutae orationis aeripiorum exempla non euique o iis vel separatim edito libello aut prologiun aut epilogum mprie scriptum, aut utriimque additim Effatim demonstrant. Epodon enim libro etiam prologi aliquum speciem in Od. I. ad Maecenatem tribuamus, epilogum recte omnIno

esse videmus. In Satirla sl primam ac decimam libri primi in prologi atque epilogi lora habere placet (elai sunt qui dubitent , eerte secundus liber et prooemio et epilogo prorsua

e rei, Ita si quia reliquorum poetarum opuscula perlustrare voluerit, nec ovidit eunerea libel

los nee Tibulli Propertii e proprila aula prologia et epilogia instructos videbit, nee ipsius Virgilii primam Eelogam hunc in finem minime compositam pro susto prooemio habebit.

Ex xltera pario Entiqui etiam cum phirium librorum opera ederent, singulis Toluminibus. Qia materia ipsa, velut in historiis, repugnaret, et prologum et epilogum addere solebant. nee idcirco variisi temporibus ea, sed simul, publicabant, quod Ciceronem in philosophIela et rhetoricia libris secisse inter omnes constat. Deinde ad prooemiorum et epilogomitu naturam et auctoria emusque eonsilium dilige 25. iis erit attendendiun, ne salsa Pro veris, fortuita pro meditatis liabeamus. Atque Justum et verum ceu prologum seu epilogum eum modo iudieare possumus qui in eum ipsum finem hi libro euidam vel praefationi et dedicationi sit, vel perorationi et elausulam eo eriptus sit. noe in genere eidua exempla aliquot Virgilius (in Georgicis . Ovidius. Catullus, Plia erus, Martialia. Statius, Ausonius, Apollinaria libellis suis addiderunt, apud Horatium nota iram et primam libri primi oden se Maecenaa utaris ' et ultimum libri teriit Carmen se si regimoniunem uni et Epistolam libri primi vicesimamr Vertumnum Ammique - sed praeter nullam aliam inlogam numeramus. Nam quae poematia alio tempore occasioneque fieri aeriptor seu propter argumenti seu formae eommendationem singulis suis libria ant praefixit

aut subnexuit . ea pro veris proprieque diciis via p--lia vel epilogis haberi nequeunt. Quo in numero cum Virgilii primam et ultimam Eclogam orane quidem aliqua practatione

lastruetam et plere,que Tibulli ac Properui Elegos singulta libellia praefixos, tum apud

19쪽

no rem podiam et odarum libri seeundi primam et ultimam, libri tertii primum libri ii ruultimam et Satiram Lib. I. primam et Epistolarem primam habendam esse eensem De misura illa egimus in nostro libror serua uorauiua Satirene' eet. p. Id . de Epistola mox et de Carminibus illis hoc loco paucis agemus. . Ac primum in Carin. II, ret se ins Ouarae' epselogi de consilio seripti nulliun eertum indicium deprehendimus, velut ita illa et sereregi mom mentum Potius, sive Joci et ludibrii reusa eum Elelistadio V. lik in Comm. Par ad odia qua dam Horatiana. aeuae ISZI. sive serio compositum Judieamua (vereor enim ut Ioeos lata indoles lectoribus satis vel hodie appareat vel ipso Horatiano aevo apparuerio, certe nil ui ingenii lusum qui poeiae de C minum suorum editione aliquando eogitanti exciderit i in eo deprehendimus, ideoque post in libri secundi fine collocatum arbitramur, quod pro clausula haud lueommode adlii heri posse videretur. M. Eadem earminum L. II, I. et L. III. I. ratio est. Nam poetae elim earmina sua in tres lihroa redegisset, circumspicienti, quaenam in prima seeundi tertiique volumissis Puginatum compositionis dignitate ium argumenti gravitate excellentia praefigeret, primum splenet didissimum illud ad Asinium Pollionem carmen se obtulit, dignum etiam propter viri clamiatem, quod secundi voIuminia agmen dueeret. At vero, cum in tertii Libri prima parte carminum summo cum rumplendore ac majestate Publicas rea traetantium haud exiguum num riun congessisset. dignum aliquid tali argumento Praemittendum esse intelligens, Primum illud Carmen generosi spiritus plenum et Minti profanum composuit, voti quo Praefationis aut dedieationis to eo esset, quale illud et sineterema at sed quo augustam vatis majes aditem eum vera rerum exteri rerum aestimatione demonstrans eam antinorum assectionem lectori-hun d ret, quae tanquain vestibuli splendor magnifieam aliquam domum intrantibus, visa eo redderet ad sublimes proximorum carminum Rensus percipiendos. n. viis re cim pro vero prooemio modo ill in Menet o Maecenas citaris pro vero epiIus modo uItunum tertii libri carmen: Ammi monummitim habendum esse viderimus, rationem Vanderburgii primariam, qua ductus tertiim librum serius editum statuit. sua sponte solvi et eoueidere animadvertimus. Illam autem quam e glossatoris nescio .emus nota supra m morata deriva it sententiae suae auctoritatem, eam vero ne stoeel quidem faetendam cense

Nam nee ipso codex est ex vetustissimis (Saeculo XIII. vanderae assignao et vecta illi scholii nil visi glossatoris stuporem produnt, Oden I s. semectum in remo i absurda rhtione eum Od. 2or Non uastato eonfundentis ot utraimque carmen unum3esse opinantis et et prolaeto eum dicit et , Ostendit Orottaa- immortalitatem 'mae quom cibi pere it dum s. Moa earminum emam endo ' ex his ipsis verbis, si quidquam tam sublestae fidei auctori tribuere velimus. minime liqtiet, duos priores libros solos, excluso tertio, fuisse editos. m. Quodsi jam ex his qMe disputavimus, eo tare videtur, Horatium tres priores odarum libros circa a. u. e. M. conjunctim edidisse, restat ut Satirarum quoque duos Ibhros simul eodemque tempore editos demolintremi vi via in re eum mi ebertum V. Cl. adversartim habeamum quippe qui utramque librum singillatim, primum viridem avi mna. (Poet. Lat. reliqu. p. 2 3. f. a. De Vario. u. p. 12. S. 13 vitreum a. u. a. in. Fouc

20쪽

p. 2T . eost. 2sq. editum rege statuat, Red. qntid dolendum est. ratiotillitis ullatis no dum eviein longiore de sini; ilia Eclogis disputatione opua fore video quam minime subre fugimiis et in altera hujus emunmitationia parte ingrediemur. Hoe quidem loco quo contra venutii rationes potissimnm disserimus. haee modo argumenta generatim adliibeblinus. Primim ergo, millum usquam separatae utriusque libri editionis indicium apparet. Nam ra. et Commentatores veterea tacenti qui potius duos ermonum Libros eomuli elim me morant (ut Schol. Cruq. in I. Eat. I. aliquoti nee ullum in seripila Horatisnia hae de re testsemouitim deprehenditur. Potius. quantum eonjectura a sequi licet, Horatium umbo rami in eum edidiase omni modo probatur. Nam eum Sermones singulos non domi premeret sed ut quemque scripsisset, in hominum manus traderet, quod modo (s I .l ostendimus, non erat quod eorum coueetionem ita lautinaret; nee jam a. u. n. id egisse. ut mox ut bibli Polarum manus pervelitret, eum verisimile est, qui anno superiore etiam quantopere tabemas librarias et commune litteratorum vulgus perhorreseeret, in Satira Lib. I. quarta v. i. ingenue Professus fuerat: tantilla taberna meis habeat neque pila mellam quis mores insudet rola Hermogenisque Tigelli dire quiequam nos cogit, ut eum Weleherio I. e. Satiram decimam vim. eum in finem scriptam statuamus. ut Libro primo Jam in viilgus emittendo quasi pro epilogo esset. Hoc est enim, probanda pro probatia sumere. Siquidem nihil in eo Sermone inest, quod epilogiun consulto factum prodat, eum potius quemvis alium inter reliquas Helogas locum

obtinere possit, modo post quartam po latur. Nos qnidem ita sentimus et poetam, eum a. u. c. 22α mugilium Satiras, quae adhue singulae e rei imferaantile, in unum eorpus duobus lihria contenti mredactas in vulgus edendi cepisset, primam quidem si Maeometae a. IB. periptam, quasi dedieationis loco. reliquis praeposuisse. quo Maerenati suo totum opus dicaret; decimam deinde, a. 223 exaratam, quod studiorim suorum quasi apologiam eontineret (nt eum helelieris loquar in fine libri primi clausulae lora eollocasse; at Reeundi vollaminin Sermonimbus dialogum illum quo Trebatium induxit, eum hi finem recens compositum praefiximo, ut et Gesari Oetaviano. nondum Augusti nomen adepto, honorifica niis mentione facta gratissearetur, et patrocinium ejus publice professus sibi operique suo securitatem ab adve sariis et obtrectatoribu pararet. Tum luiee quae disputavimus, re ipsa eomprobari videmus. Nam eum tempora germo-M. nitin utriusque libri accuratius inter se conserimus, nullum certum discrimen reperimus, sed promisue dise seriptos deprehendimum Ae de altera quidem secundi voliuntilis Mitrar sitiae Dirtua et quctutia boti quo in simum I . a. u. c. conserimus. Integram uobis disputationem reservamus. IIoe loea monuisse satis sit, tertiam libri secundi Satiram in me ruro aeribis, ' ex ipsis virorum doetorum et nostris rationibus mox uberius explicandis, et qliartae

libri primi et decimae Eelogae tempore esse praeponendam. Nam eum quarta ad litemem a. 222 referenda sit, quod mox probabimus, deelma a pliiribus recte, ut ridetur, ad exitum mi Tn propter Ietraret mortem T. G2. memoratam reseratur, tertiam illam Lib. II. asaignandam esse cum ex aliis indietis. tim ex Agrippae aedilitateoemorata constat. Hinc jam secundum Librum non serius esse edi-

mi perioris anni R. I