Quaestiones Horatianae ..

41쪽

praeeeptis vere aureis ad principum virorum favorem et amicitiam eum libertate geelandam et colendam lm traiit. Quodsi illam primam epistolam adolescentulo uexdeeim eiret ter ann rum dieatam probabiliter rumtatuimus, ex versm BP. IS, M. . denique aeteriam ni illam Puer ei Cantabriea bella tulist L colligere licet, Au sto a. u. 22s. in Cantabros proficiseenti eomitem fuisse ei rea ani inin aetatis duodevice mum, eum superiore anno virili toga glimia militiae adscriptus fuisset. II inc epistolam illam primEm ad Lollium a. u. c. 22 . eompositam esse efficitur: alteri versuN M. Matio dure. qtii templis rarthorum signa remit nunes' annum ad. a. xi. c. eertia inae adserit, quo Lollius Enuuin aetatis vicesimum tertium agebat, eui admonitio illa de cautione in procerum usu salua animi libertate adhibenda egregie conveniebat. Hine Jam hujus libri spatium non intra duorum sed octo annorum terminos conibneri apparet. Sed haud paveas ejus epistolas etiam ultra terminum alterum a Bentltio eonstitutiim egredi, i. e. Post annum illo. eripi an esse vel interna earum indole satis declarari idetur, etiam i externis quidem indiciis haud facile uuam ejus Eclogam Post reuum m. a.

i. c. Scriptam e Incere liceat.

m. Ac mihi quidem Epistola prima non modo propier instinem compositionis dignitatem

ped propter mitem imprimis maturioris aetatis sapientiam in ea explicitam, qua abjecta omnlre ludiera ipsirum qite versibus, inania quae vulguq hominum per totam vitam appetat, a Tero, reeto atqile perenni bono prohe discernens hoc jam unice se speclare et Requi affirmat; qua in re non vitae quidem ipsius, Sed Earum rerum quibus Flia Plerumque agitatur, genero-,al ne laetum est, ut quia Romani protinetam appellabant Raetiam, Vindelleorum nomen paene exolesceret Iliae patet, eur Dio in tota ista narration de amborum Aeronunt m hos populos Alpinos expeditione L. Llv, 22. de Raetis duntaxat, hunquam de viii delicis locutus ait, eum antiqui ea quidem seriptores utrosque probe dii creverint. Strabo in. p. 2 κ . Eaelos. Aug. 2I. Tiberi P. Vellei , salsus Tiberii assentator, II. sci. et bule eout rartu, Florus iv, 12, d. Quare hae dubitatione sublata uillit impedit. Auomitius oden quartam illo ipso anno ras. stat in post nuncium de Drusi vietoria Romam nil ditum ab Horatio compositam esse statuamus, atque Augusu

absentis rogatu sortasse per Maecenatis intercessionem eo magis hoc laetum esse, quod illam vietoriam Drusus Aliau, to dileetissimus iginti trium annorum adolescens (Sue ou. Claud. e proprio duetuprimam reportaverat, quam itticus tanti fecit . ut praetorios ei propter eam honores concedereti omnis . . Doque fieri non puluisse ut seriore eam tempore Poeta scripserit, ex his emeitur. Hune Odentioratius si paucis post Drusi victoriam mensibua componere luisset, postquam ambo statrea eou. Juvetia viribus liostem debellariint, non Drusum solum laudare poterat, nisi Tiberii aninium ad ocen Momnino pronum graviter laedere vellet. (Nam verba v. 28: m Pueros Aerones non laudes Tiberii ut hietoria, laesudere, quod Vanderb. putat, vel ex hingulari juvenis - non juvenum - appellatione satia patet . Atque eum ip,o Tiberio neeessitatis ei plus quam cum Druso lutere sisse ex epistolia aliquot (Ep. I, s. II. 2. I. eolligere lieeat. Multo minus eam anno Ial. demum simul cum quarta decima poterat acrip isse. vitia poste uam ambo staires in illo Ormine I stribus extulerat laudibus. Et super Eeaneam sumsisse operam videretur, si proprio etiam earmine Dra uni ideoque his uno tempore ob eanilem rem celebraret, et eerte maximum sibi odium et in idiam a Tiberio, nee prorsus immerito. contraxisseti Contra si Drusum quarto earmine laudaxit antequam Tiberius ejus expeditionis particeps factus est. et elira insidiam hoe erat, et Tiberio non poterat nisi gratis inium fieri, ut Augii ii reditu idoneam occasionem praebente, ipsius quoque partea in gloriosa illa expeditione una eum fratria E Poeta laudatissimo celebrarentur. Hae rationes eredo sussicient ad sententiam nostram do utriusque eanuiuia tempore probandam atque stabiliendam.

42쪽

rem taedium prodii ' , propterea. dleo, Mee milit epistola - nee milii soli sed pluribi is

non modo In ultimis hujus libri, tempus si spectemus, numerandae, sed serioriburum ellain poetae atinis adaerihelida esse videtur. IIaiid rine Justa rationc eam Iinic epistolarum colleetioni Praepositam, iliis tamquam prooemio quodam, totum hoc opus Maecenati suo in eriberet aededicaret. non est quod dubitemus. Sed non Idcirco eum in finem Proprio consilio esse compositam. potiun aliam qualidam occasionem, qua poeta ad Versil controiteiados a patronomo excitatus fuerit. In exordio sit uiscari, cum dicite . Primia dirae mihi. sumnis dicende Camonet, vereat ran satis et donotum jam rudes quiaeris, Maecenm, iterum tintiquo me in ludere lut o. et olim jam doeliun obharii acumen in Commentario ad hanc Epi t. v. I. p. I. obsera avit. et nos nuper in Ed. Satirarum T. I. p. Iar. pluribus demonstravimus. I rinitim enim, nee primam Camenam ad Satiras, nec summam Camenam ad Epistolas reserri, vel ipga Camenae appellatio satia arguit . ut quae nee de Sermonibus nee de Epistulis cogitare nubia permitistat, quibus ipse ut Musae pedestria selibua (II. Sat. o. II. poematum nomen deneget (I. Sat.

2s. Ideoqite in operum suorum censii (l. Epist. I s. t omiserit. Sehol. Cruq. ,. P. I menci, se Met in Principio raminia lar L- . vitare: et prima et summa Camena non ulla earmina quam lyrica designari, quibiis et pridem fautorem suum celebraverit et extrema oratione celebratiirus sit, ideoque nil nisi animum et studia Maeeenati perpetuo ad-

diela significari (cL II. Od. I . pro certo sumere licet. Deinde de Maeeenaiis aliquo

iij Temperare mihi non po gnm. quin praestantissimae huius Eetorne internum rationem et sententiarum inter se nevum Pnullo obseuriorem nee lum a tis ah interpretii,ira explieitum, hoe loeo paueis expolirim, titi in fine earis minis verborum strueturam adhue laborantem taciti uulua voeabuli emendatione in ordinem redigam et siegenuinum operi randorem restituam. Fententiarum ordo sere hie esti Ad eamina pregenda, iam deposita, denuo a te. Maecena'. exelior v. I- d. t sed tum uel a senectuti propior et juvenili ardore de litiita monet, ut liisum poetieum mittam rium mens et voluntas poesi me aroeant (v. -- Io. quid verum, rectum atque decens siti uni eo jam qua rentem et ea pro irantem quae promta ad trium sint; ita quidem ut nulli cera a disciplinae me distringam(v. II-Is. . At totum uita studium ac desiderium jam ad id explorandum atque agendum fertur, quod per se honum atque honesium in omni aetate litaeque conditione uniee eonducit (v. 2ο - 2I. . Quo in studio etiamsi summum sapientiae ultingere nun licet, operae tamen pretium est, ad Eliquem ejus gradum pedi venire v. 23 - 223. Sapientia enim et animi perturbationibus et omni intervo m lo nos liberati nam visum sugere et stultitia vaeare primum est xlpientiae (v. 33 - 2. . Atqui si summa irimi contentione ea quae vulgo mala habentur, paupertatem sortisque Ilumili latent effugere conamur, quidni re romoarere operae pretium esse censeamus, quae mala illa omnino nitidi speere nos edoeent. et eum vulgo communibus malis quasi Iatriviis eonflictentur, maiorem nobis et augustiorem palmam, quasi oldimpicis victorii, , sine labore novitro oliferrent v. 3 -52. . . virtutem diem omnibus thesauria majorem. QuamquAm Tulgus hominum perani sim maximi saeit et supra viri ulein colloeati non item puerorimi naenia antiquitus tradita. quae regnum reete faeientibus olliri (v. M i. . Nonne vero improbae dixitiarum et lisnomam eupiditati illa animi Eltitudo, quae nos super omnes fortuitae injurias effert praeseraturr (v. 65 - 6s. . lauare equidem iudici uin vulgi de expetendia fugiendisve rebus ut damnosum repudio (v. TU - a. . Nam quoni in sua interna lege raret,

liua ad alias res amplectendas et persequendas imi ellit (v. 26--. nee homines sibi eonstare tu tith ne studiis patitur. sed hb alio ad aliud desiderium temere meitat, ut nihil certi hique firmi habeant. sed moras vi ei, itudinea nulla lege et vorma perpetuo expetant cv. Bl- a. . Atque ita liuid homitium ineonstantiae omni lege earenti nil, ueli sumus. ut ves tu, Maerenas, eum In eultu et vestitu meo quaedam tueonvenientia deprehenderis, rideas et stomaesieris; inconstantiam Enimi ae vilhe. quae multo peior est . ut vulgarem inter Imminea stultitiam, nou exagites, nec iacareo me euratore egere eredas, cum praesertim tu ipse mihi tutor sis

pDisi liroes by Coos le

43쪽

quo spmm fere Jam demetum ad opus poeceum denuo excitare euplat, In exordio manifesto agitur. quodnain ergo hoc opus intelligan Epistolasne ipsas At eas Jam

omnes seripserat, si hanc quidem pro Praelati, ire aut dedicatione haberi volumiis. Ut taceam quod monuimiis, Horatium ipsnm Epistolam non In poeiicia operibus numerare. Sehol. Crevhener . Antiquo ludor alitidie ad libro carminum. Nou possumus itaque quin de sollemi aliqua occasione cogitemus, quam Ibrico carmine eelebrandam Maecenas amico jam sen

uenit (v. 3.3 ideoqtie invito injunxerit. Ac et reumspicienti mihi, quaenam sub illud tempus pnhlica causa Maecenatem ad talem petitionem compellere potuerit, commodissime sese oliferi Drusi Neronis Augusti privigni de Vindelicis a. ast victoriar quam Aligustiis, ut in dilectissimo Juvene. et tanti Deit ut praetoriis eum honoribus omaverit (v. sup. LM. et ab Horatio imprimis earmine eelebrari volnit, ut ex pleno Suetonii in Vita testimonio eo stat. Quare eum Augustus illo tempore in Galila abesset, Maecenati id muneris per viat Iam demaudasse eredibile est, iit ab Horatio id quod se velle significasset, impetraret. Potatam autem hae epistola Maecenati ita respondisse, ut munus honorificum sibi oblatum non detreetaret quidem, sed lusoluum Jam sibi negotium senectute obrepente denuo injungi m

deste quereretur vitaeque suae ne gludiorum rationea hac occasione oblata Maerenati reo exponeret. IIanc autem epistolam Paullo post fortasse anno insequente et cum prinium

Epistolarum librum editurus esset, propter argumenu commoditatem resiquis Praeposuisse, ut quasi dedicationis Ioeo esset, milii probabile visum est. Judicium penes lectores esto. M. Hae occasione haud absimilem illi de Epistola hujus libri ultima , Vertumum Ianumisque eonjecturam inerre liceat. quam vulgo epilogi ioco 'huic Epistolarum libro pro ela

(v. si - Io, . Ad summam quae vulgo bona habentur. eertam et stabilem felicitatem haud perestaret; a

pieus istus perferae lieatus, rex deni, iue remat L M6 Ita hujus Eclogae sententias, lieet tenui saepe Edeoque hi mente subtemine eontextas, explieita Illh tex- tuta, egregio inter se e linerere et quasi orbem suum Onficere videmus. Unimia modo loeas, quod ex previs ejus distinetione patet, nondum recte Eb interpretii, ereptus esse videtur. qui urbanam festivitatem hujus loci et mediet eredis nee euratoria egere praetore diata, remn tutela meam an Vina sis maeo aia non satis Meeini, hare ultima eum sequenti emit ei tot Meet prove fretum Momineris ob ungues nee ad

explieistionem nee ad oppositionem apto. iunxerant: ndiaterian scilicet lectione atomaeheris iurecti, quas iam antiquitus apud Seholl. Aer et Cri . obvia tum in libris mss. tum in editia sere onmibas lavaluiti in sane prsivam illam eonjunctionem t eum sis - et Moracteitime neematiam faciti Unieo vere nobis illa lesillae se videtur, quam M. Pines an Venet. I m. et quae ex illa manarent. Venetae I si. m. M. Medioli. MAE EI 2. exhibenti nullo adhuc interpretum enotatur ei stomaeharas . qua et seas is loci et mnatra suo ad geduinum suum nitorem restituitue. distinctione post si a facta, in laine nissimc Nee mediet et edia nee euratoris egere A praetore dati, rerum tutela mearum . Cum si et prave sectum atomaeh ria ob unguem De te pendentia. te respicientis amici. iuppe in enunciatorum i Nee media - egere, et Momne aria - compo tione parilevia et adrediat iram rim habet, i. q. s e di ut saepe post negationem iv. Th. Selmissi ad IL Epiat. I, M. Jaha ad IIL Odar. M. 26.3.

Ita enim sententiae inter se opponunturi Si - heure , rades: as rogia di impar, ridear sa mea manat sententis stemm ete non rides, nee me in ius evratore egerat sed stomiaeham ob aeneuem prave aereum Sieuli inivin enuneuitum elausulam quodammodo facit ad superium illa r si evr - - radest. - Ceterum hare

quae sui, siuem stelogae Horatina de se et Maecenate attulit, non omiano serio, etiamsi vera fuerint, sed Jo- eoae magis ad ea quae dixerat probanda inerri, ex toto sententisma nexu sata liquere Erbitrum

44쪽

sula mei mi atque adnam esse ophiantiae. Nee satie quiequm, diri indolem si respexeris. te fini aeeommodatius fieri potuita At enim spsa anul Da. a. u. e. quo scriptam se fert. ecurata si uicatio sem gum, undenera stant implev- Decembres, Collegam Lepidum im durie Lotitas ovo ' serapulam visis doctis de Ipsius destinatione re fine diidum iri est. Nam eum epilogi natura hoc ferre videatur, iit absolutis demum omnibus unius libri Eeloos eomponatur atque pro Hausula addatur, haud eredibile merito plerisque visum est, primunt Epistolarem librum Jam anno Dd. perlaetum atque omnibus muneris absolutum fuisse. Iam Massonos hane dubitationem sibi objeeit et hune in modiun ad eam respondit: vim vero haee Epistola (qua fingit Horatius se aliquem ex suis libria alloqui eundemquo . hortari. ne festinaret in publieum prodire ad priorem Epistolarum librum pertinuerit una que edita fuerit et tum esset cicendum, illam temporis notam a poeta hic appositum eo sina non fuisse, ut ea designaret annum quo hune emiale libriun ipsamque Epistolam; Ellas entin idem compleetitur, quae certissime aliquot post hune annis eo eriptae fuerunt. Forte ad tamque, ut nonnulli censent, ista Epistola ad aliud Horatii volumen spe et ave--rit, quod hae temporae vel proxime su haequente, publiel Juria te eerit. Nee etiam eonstat vatem nostrum sua edidisse opera eodem ordine, quem nune obtinenti 'Ergo Sanadonua hane inlogam ex Epistolia prorsua eximit et Satiria pro Praefatione praemissam esse eenset. Cuius rationi hoc Jam obstat, quod non plures sed unum modo librum poeta Elloquitur. At Gemma commento nimia artificioso et subtili persu dere nobis eupitta v. 28. non Ipso illo anno Epistolam vere seriptam esse, sed qualicunque Horatium causa commoveri potuisse ut ab his Cosa. aetatem suam signaret.blilii quidem hare Epistola et tertia decima seta profuseeentem prorsus ejusdemmis

naturae atque indolla esse videntum is utraque enim, privato lusu aeripta, operum suorum volumina a se emissa mente ac eogitatione tum ad Augustum tum in ipsam provinciam comitatur. In illa quidem ad Vinium Asellam baluto vi tabellario, homini rustico, euiearminum suorum volumina ad Augustum perferenda commiserat, ridieula ratione in Asellae nomine ludens, necte prae pii quae es in sarcina deportanda reddendaque observanda nL Omnino mihi dubium non est, quin ham ad Vinium Asellam Epistola a. u. e. astea Measione scripta sit, eum noratius primam Carianum suorum eialeetionem in tres libros reduetam in vulgus editurus esset diisque exemplar ad Caesarem Augustum mittereti Nam et plura volumina dicuntur m R. (haud dubie in capsa aliqua Inclusa atque iacuata ut noude uno aliquo libro cogitandum ali et et Carminum appellauo v. IT. vetat quoianua via de Bauris res de Epistolis cogitemus. Nane quidem Epistolam utrum norativa mellae simul cum illis Carminum volumi bus ad Augustum perferendam tradiderit necne, non facile poterit emes; nee magni refert eerte Epistolarum primo libro post inseruit Eadem fere hujus ultimae Epistolae . Veravnm mn sinum itiae, ratio fuisse mihi vide-M.tur. Librum quidem suum aliquem Poria alloquitum quem in vulgus est emissurus, anno quemipue in suo designaviti na. Epistolarum quidem librum primum illo tempore nondum a colveran quod eum Massono Plurea riderunt; nec Satirarum libros nec Carminum erea mo-

45쪽

rea poterat intelligere, quos non singillatim sed e munesim emisso tuisse vidimu . Itaque nil nobis reliquum est, nisi ut de Epodon libro quem illo tempore publIes Joria

faeere. instituerit, cogitemus. Eius quidem libri editionem eum distulisse. donee odia et irae quas singuli Epodi moverant, deferbuissent, defunctis interim fortasse nonnullis eorum quos laesisset, vellit Canidia, Maevio, aliis, a veritatis speeie haud mihi alienum raso detur. Quod si placuerit, Epistolam hane qua si comitem illi libro seripsisse eamque una

cum novo illo Tolii nitie ad Augustum, Maecenatem aliosque tum fautorea tum mima dii misisse probabiliter statuere idemur. Nam ipsi primo Epistolarum Ithro inloga lindevieralisina ad Maecenatem sentaco si credis Terior et aptior poterat esse clausula, quippe qua et Maeeenati suo librum, ut in Prima Ecloga, proprium traderet et non huic modo sed eun-eils leetoribus publice de iis quae adhue in poeia tentasset et praestitisset, rationem redderet.

m. Denique Lolli I eonsulatus Horatianae aetati definiendae in Epiri. M. adhibitus ear-nis illius ad hunc Poetae nostri amieum Odar. IV, D. .. forte credo nos commonefaciti quod ad Lollium Consularem (r. as.) a. M. ea ocea lone esue scriptum, cum amico Od rum suarum collectionem tribus voluminibus eontentam Jamque in vulgus emittendam, dono mitteret, perquam mihi probabile videtur. Nam . ita demum quae de Carminiura suo- mim perennitate futura aliquanto gloriosius praedicat, ipsi Lollio sua opera nominia laete nitatem (quam vere et praestititi pollicitum suam veram vim atque explicationem aecipiunt. Massoniis p. dis. sqq. non sat idoneis rationibus ad annum eladis Lollianae M. hoc earmen

retulit; vanderh. etiam post id tempus constituit. m. Seeundum Epistolarum Librum et Artem poeti eam Benti equa incerus quidem, sed extremis podiae annis assignavit. Qua in re equidem proraua cum eo consentior modo qnantum fieri poterit, anni securatius erunt definiendi. Atque de prima quidem ad Augustum Epistola se in tot amitaem ' milia omnino egi dubitatio, quippe quam eodem quo lV. Od. Ia. anno T. . u. c. seriptam, Augusto ipso flagitante (Sueton. In Vita Ilor ves dant elausi commemoratio v. 25 . m. satis demonstrat. v. omnino Masgoni accurat m disputationem p. aso. sqq. Quare de illo anno Itprm fere consentire video, etiam Cl. Schmidium in Ed. T. II. p. g., licet vir egregius quae ibi statuerat ad Ep. t. p. Ias. ni prorsus retractet. Et in dubium voeeL Nollem factum. Fihil enim quo illa sententia convineatur, explorati attuliae diam quod e loeo T. 2 5- o. suppleatur, Virgilii uti et varium etiam tum in vivis fuisse. lndidem Massonna p. am. mortuos fuisse colligit, quomun ego magis gerillo. M. Paullo difficilius et inrertius ad desiliendum tempus alterius Epi totae ad Florum esse videtur. Ex epistulae argumento constat, Iulium Florum Horatii familiarem iane dubio eundem, ad quem primi Ithri Epistola tertia data est. Ille quoque ut illic. in Tiberii Neronis comitatu g. cohorte amicorum quam seeum in provinciam abduxit, depreliendi Hque IIoratium se propter epistolarum raritatem et ca sua non missa excusare. En omnlal Ne

Ievissimum quidem vestigium eo nos dueit, ut eandem quam in illa epistola I iberii expeditionem Asiaticam a. Da - 25. Intelligamus. Quidni is, qui fidelia am leua Neroni diei-

46쪽

tione animia defixi handi Epistolam adeo tertiam illam Libri primi tempore praece sisso arbitrati sunL Sed ad gratissimam illam quaestionem, cur hoc si statuamus, Pol ta egregiam hanc Epistolam non statim primo libro inseruerit ei quae causa cogitari possit, cur eam olim compositam per tot annos in serinio detinuerit, dum fecimdum Epistolarum librum aliquando ederet, ad eam inquam aut obmutuerunt aut leves ac nugaces hariolationes attulerunt. Ergo testimonia ex ipsa libelli indole petita hihili faciemus 3 Atqui ingravescentis jam se- neetae haec Ecloga, omnino primae Libri primi multia in rebus et sententiis cognata, certis sima indieia prae se fert; et v. m. M. I I ID. 2II. 2IL EIS. quae ante quinquage imum Relatia annum haec geribi non potuisse satia arguunt. Quare equidem illam. de qua in te

tia libri primi Epistola agitur, Asiati eam Flori eum Tiberio prosectionem in hac Ecloga minime intelligi arbitror; potius expeditionem designari quam Tiberius a. u. e. a. In ualmatas rebellantes et Pannonios optimo eum aueressu feeit (Dio LIV. a . in eaque Florum ei comitum

sui se equidem meo jure statuo, atque et ipsi anno T a. propter rationes modo allatas hanc alteram Epistolam assignare haud dubito, eui jam olim Dueritia et Rodellius attribuerunt. Nec quisquam, credo. nisi certissima doeumenta historiea contra attulerit, hanc nostram rationem, ad quam inclinare eum daeo tum V. Cel. video, everteLDenique Artem po uti eam eum plerisque interpretum certis de rationibus IIoratia- o. noram operaim ultimum esse judico et extremo ejus biennio, annIa u. e. et A. M. assigno. vii de re nuper frustra in dubium vocata . (m sim raram Pan menen D titiatio de Q. Iuratu PLEpistola od Pisonem Amat. I M. non minus quam de totius operis consilio ac natura Pleum nobis disputationem esse relictam video, quam suo loco aliquando dabimus. Alterum Epistolarum volumen eum Arte poetica num Horatio etiam superstite et editionem l.

curante publicam luem adspexerit, est quod dubitemna. Epistolae illi ad Pisones quae jam apud Quintilianum Inst. VIII. a. et Grammaticos vulgo Artia poetieae Liber Tocatur

certo neo in codd. mss. nee ab antiquis Grammaticia tertius Ioeus in altero Epistolarum volumine

assignatur, et xl in Epistolis numeratur apud Charisium. Quare equidem secundum hunc librum duabus Epistolis eonstantem una eum illa ad Pisones, sed ea separatim exhibita, post uoratii obitum demum Augusti fortasse eura, quem heredem nuneupaverat (Suet. Vii. , publice editum

esse censeo.

Quod si ea quae eontra Benitrianas rationes adhue dispulavimus, sub unum quasi conve- 2.etum revocare placet, Iiare fere tamquam eollecta ex illa hreviter repetemus. I Horatius e proelio Philippensi Itomam reversus ab anno aetatis vicesimo quarto a. u. metia. poematia scribere iisque mox innoteuere Romae coepit. Primo quidem Satiras ad Lucilii, iambiea earmina (Epodos ad Archiloelii exemplum promiaeue composuit, mox etiam L rica ad Aleaei et Sapphus imitationem traetaxit, quibus seriori tempore, a duodequadrage imo inde aetatis anno post ahsolutaa Satiras et Epodos Epistolarum etiam seriptionem adjunxit; ita quidem,

47쪽

Mei Iamborum eompostilo magis ad Juvenilem, Carmimim in eorum et posi Epistolaram magis ad

mediam et extremam ejus aetatem pertineret. a. 2 Ab anuo aetatis quarto et vicesimo inde usque ad quisquagesimum septim- qui tali supre- mus vitae annus, IIoratius varii generia poematiis componendis occupatus suus ita quidem ut et primo et ultimo tempore pauciora quam in maturioris aetatis store proferret (nam quae in aerablore iuventa ut minus perfecta forte delevit, in numerum non veniunt et sed nulliun tamen vitae tempus opuseulis prorsus earatu, nee certa unius aut plurium Eunorum spatia statuere licete quibus poeia nihil omnino egerit. l. 33 Pleraque Horatii opusevia eum prImum elaborata essent, singula innotuerunt et in hominum manus pervenerunt, antequam Justis voluminibus collecta ab eo in vulgus ederentur. Quod ita laetum existimare licet, ut Eclogae ad privatos seriptae exemplaribus deseriptis divulgarentur, Eelogae communis magis argumenti, et Satirae omnes ei Carmiua haud pauca ad publicas maspectantia statim per Horatii amicos et cultores publici juria fierent. 5. M Horatius singula operum suorum volumina non euneta seorsim diversia temporibus edidit, sed et Satiras simul omnes duobus voluminibus comprehensas tu vulgus emisit et tres priores Carminum libros uno eodemque tempore publici juria fecit. Epodon modo librum, Epistolarum primum et οdarum quartum variis temporibus separatim editos esse congiat. Seciandum Epistolarum volumen eum Epistola ud Pisostea demum post obitum Moratii publiel juris raso

laetum verisimile ridetur.5 Horatius in ordinandis singulta opuseulorum morum volumitalbus reriam legem res a temporibus vel a rebus vel a personis petitam minime sibi imposuisaei atque secutus esse videtur. Ita potius et singula quae edidit Eclogarum volumina, et Satirarum duos et ea minum tres priores libros digessit, ut Eelogae omnes, quas perpolitas et ad edendum par ias liabebat, temere in iis perinlacerentur, modo primae et ultimae emusque in singuli a Tolumiuibus. quae prologi vel epilogi loeum obtineret, ratione Eliqua habita. Fieri sane potuit, quod laetum esse erevimus, ut poeta in ipsa hae permixtione varietatem tum argumentorum tum temporum pomtissimum speetaverit; nec rumine eerto eonsilio in prima tertii Lihri parte sex carmina timeompositionis splendore tum argumentorum gravitate meellentia collocasse videtur. Nec est quod dubitemus, quin eum librum aliquem sive Sermonum stre Carminum aut unum aut plurea eonjuneum tamen Eclogas eo pertinentea quotquot adhue perfecerat ' omnes ini illam collectionem incluserit, nec singulas ad seriora volumina servaverit, quod nee per so probam hue est nee ullo doeumento potest evina

n. s) Horatius Eclogarum suarum Tolumna, ex nostia quidem gestientia. hoc ordinu seripsu MPerseeitta Satirarum duo a libros inui et rari nucum editos, promiseue eompositos, litura

annos aetatis 2 - det. a. u. c. et Ia - 26.

b) Epodon librum, intra asinos eritis 2 m. a. u. c. Ia- 21 editum demum a. na. e) οdarum tres libros prior ea, simul ei eo junciuu editos, promiscue compo- alios, intra annos aeritia 2o - T. a. u. c. Id - M.

48쪽

E odarum librum quartum, intra annos aetatis T - m. a. u. e. M - d. f Epistolarum libriim secundum cum Arte Politi ea, intra annos aetatis 5. - 5T. a. u. e. et 3 - μ. Iam absoluto disputationis hostrae de Benittiana temporum eonstitutione apud Norallum S. Curiculta, provincia suseepta nos Ebdicare alteramque Jam de singulis Satirarum temporibus quaerendi stadium ingredi possunus. Sed neseio .eiiqiis daemonii voeem exaudire mihi xldeor intus monentia. consilio su oepto nondiim prorsua esse satisfietum, nisi plenam eliro nologiae quaslII orat lanae tabulam addiderim, qua uno eon peetu Momnia voti a pateat veluti deseripia i hella Vita vatis nostri, quatenus tu geriptis exprimitur; omnliimqtie ejus libroraim rationestater se. singularumque omnium Eclogarum tempora laetii negotio deprehendi ae perspici possint. Quod dial non minus arduum ae disseile quam ..periculosae plenum opus Eleae ' video, in tam inemia saepe rerum rationibus, in tot diversia inter se doetorum virorum sudieiis et opinionitam tu tot .subtilibus saepe et implicitia quaestionibus ad exploranda singula necessariis, quas tamen spatii nobis propositi brevitas maximam partem hoc loeo silentio Premere ne eo libero Jubeat nihilo secius tamen et Iectionis Horatianae necessitatibus et lectorum voluntatibus sie recte eoi sutilisse milii videor. si in calce operia tabulam talem exhibuerim. in qua, tiun iis diligenter cognitis et perquisitis, quae de Carminum II oratianoriun temporibun doctissimorum interpretum. Fabri. Da-eerit, Rodestit, Massoni, sanadoni, alarii. Gesneri, danii. M telandi, Wet gelii, Attaehii, Mi- lacterliehit Feae, ueladorsit, Doeringit, Vandecturgii, Butimauni, Th. Selimidii. Obhard Releheril, ainnil, C. Passotii observationes et disputationea adhue attulerunt, tum adhibitis ita

quae vel diligentissima ipsius Horatii ejusque veterum Commentatorum pervestigatio ves reuis rata poetariun et historicoraim illius aevi lectio nos edocuit, singularem eujusque libri Rel garum tempora ex antiorum serie designentur. Qua in re lime non omnia petatus explorata et ad liquidum redaeis attulerimus. Id quod ubi omne certum vestigium deficiebat. signo latere gandi ('o apposito significavimus. tamen nunquam temere et inconsulto ex Francogallorum quorundam more egimus, sed ex multa et fideli observatioue tum erata et explorari, tum probabili asserentes nullum omnino singulta Eclogia loeum sine eertis rationibus diu ae probe ponderuila assignavimus. Quas quiu pluribus deinceps commentationibus Pedet enum expliem, non

nuo; nune quidem hoc mihi Juria sumo, ut quibusdam ex iis quae adhue ataulimus Jam pro-butis, nonnullis pro arbitratu nostro ad diligentiorem disputationem delectis, multa etiam qua nuda et lateria suis destituta In mediiun proferam, quibus et alii quaerendo et diseeptando tum

Ingevia sua exerceant tum doctrinam ostreient.

49쪽

De utroque Tigellio.

I. Nobilitatum est per Horatium nostrum eum in pluribus aliis libri primi scuria, tum in sediuidae

et tertiae exordiis potissimum cantoris Tigellit nomen, Ciceronia quoque Ierioribiis haud ignotum. Hermogenis cognomine pa sim Eddito. Cujus de persona. num unam eandemque esse omnibus locis, ubi illud nomen obvium est, an duos artifices Ingenio et aetate inter se vi versos eodem nomine praeditos significari putemus, cum niluidum erati fida obstatvationa eonstitutum sit, sed variae adhue sententiae temere ferantur, diligentiorem hoc loco quaestionem Inutituere eo magis nobis operae pretium visum est, quod ad Justam via rerum vel temporum in variis illia Eclogia rationem pereipiendam, Tigellium istum accuratius cogiatum habere et quae ad ejus personam aut unam aut duplieem mvis illustrandam valeant, subtilius perquisivisse plurimum interest, quippe quem ipsis vitae Horatianae conditiovibus varie implicitum ex Illa talogia cognoscere liceat. 2. Tigellium ergo proxime defunctum noratius in Saturae seeundae laluo Ita indutiii Ambubaiarum collegia, Marmcte Polae, Mendiei. mimam hesiatronem hoc gentia omne Moestum ae sollicitum eat eantoria morte Tigelli: Quippe benigno erat. Plautorem dua deseriptionem exhibet in Satirae tertiae initior

Iniussi numquam desistant. Sardua habebat IIIo Tigellitia sim mea or, qui cogem Post et Si peteret per anniculam patria atque suam, non vi quam prosceret; si collibuisset, ob ovo vimque ad mala ecthete , si Bacetam modo fili a Voce, modo hae, resonat quo chordia guattuor ima. Nil aequale homini fuit uii: saepe velut qui Currebat fugiena uatem peractem relis qui Anumis mera ferrete habebat a P ducentis, Saepe decem aere e modo regea M- tetrare M. Omnia munia I venae modo: -Sit mihi menaa tripes et Conrect aalia Dr et toga, gum defendere frigua, ,,quiamvis ramam queat re Dec ea e Mena dodiaua uuae parra muria eontento e quinqua diuisa

50쪽

NI erat in Ioraria. Noetea vectabat ad Parmmno; diem totum Nerte iste nil fuid umquam me impar sibi. Imne imago nobis exoritur hominis non ex misera plebe, Iorata opera rietum arte sua sta a.

quaeritantis, sed primariae eonditionis, haud exiguo sumtu victitant Is, eum principibus conversantis, Caesari utrique, et patri et filio, familiaris et convictoris, arrogantique eontumacia in ipsum rerum dominum superbientis, ceterum in toto vitae genere sibi disparis, diseonvenientis. nee vietu, nee inerare, nee domestico cultu nec sententiis suis sibi eoustantis, sed ad omnem tibicissis suae auram varie eommoti. Eundemque nobis depingit propter ineu iam divitiarum Iaute prodigum, cum Ambubriis, mimis, hariolis, Pliarmacopolia et ejusmodi levicula gente in miliariter versantem, in eamque opes suas effundentem; sed in hae tamen animi vitaeque m hili levitate, qualia ingenIosorum artificum gemper fuit, generosum quiddam, magnificum ae liberale, ut ex principum viroram usu haustum, et tribuere videtur. IIune ergo Tigellium eantorem postquam in Satirae secundae et tertiae exordiis ut nuper d. Iunctum poeta quasi epletalo suo lustruxit, nihilo secius et in eadem Satira a. Ira. et in quarta, nona ae decim , quas post alteram et tertiam scriptas esse constat, ut vivum gi dilla placet, et de mortuis excitatum, modo proprio nomine, modo uermogenis, modo utroque copulato u his reduest, his loeis itat. a. I2s. ., Ut, quamria tacet Nermogene8, emtor tamen otque O tam est modulator. Eat. et2. . Nulla tabernet mem habeat neque Pita Isse M. quia manua in audet volgi mrmogenisque Tigello ML P. 25. --ideat quod et Uermogenes, ego emto. Sat. Io, I . ., quos neque Pulcher Mermogenea umquctui legit. T. M. MAut quod lautua Fannius, Hermogenia laedat conraeci Tigelii. - v. m. se Demetri, terve, Tigelli, Diaeipularum inter jubeo plorore Cetthedramnaee inter se discrepantia cum interpretes aliquot mete an advertissent, Daeertus ad a.

MLa, d. et Ira. post ad ML Is, Est primus duplicem personam intelligi et Tigel l iiim Hermogenem, Juniorem, ab illo Tlge illo Sardo, de quo ut defuncto Horatius agat, distinis guendum esse contendi L Eum secuti sunt Ludov. Deprex ad Sat. a. a. d. 22. Sana donus ad Sat. 2. a. a. Ira. M lelandius ad Sat noti Io. p. I M. et ad Sati Io. Prooem. p. 2 2. eL not. IN. P. I . (qui minus eaute et prudenter duplirem Tigellium Hermogenem statuit et Ze unius ad SaL 2 -- uaee tamen gententia de duplici Tigellio

tantum abfuit ut communem doctorum consenuum inveniret, ut cum Jam olim Bax tertia ad Sat. a. ras. Seholiastariam auctoritate sine dubio indnetus, Hermogenem eantorem haud diis

versum ab illo Tigellio, ideoque ad Sat. t. Satiram quartam inle Tigellii obitum geripiam statuisseti vel hodie plerique interpretes, Doer inglus et Bothi iis (lii A moti. oduor. ad Sali 2, 2. uetae in Iud. (sed dubitanteo da huius ad Sin 2, a. eum Heludor fio ad Sa u et uete herio in Comm. do uoratii obtrectatoriam. Poet. Lat p. 2s1 sqq. qui de Tigellio egit, omnibus illis locis unum eundemque Tigellium