장음표시 사용
311쪽
t manifestum est aberrare Corasui ,
in . l.testamento in p. duna ita scribit, es accrescendi esse legi provisionem. etenim leges jus accrescendi admit- nt causa tamen immediata juris ac
rescendi non semper stat in legis pro-
vilione, ted in potestate coniunctionis, o rerum ipsartana natura, Vel in voluntate disponentium , . ignificatione verborum quibus dispositio concepta est. Et proindet in describendo&desistendijure accrescendi, potius gene raliter dicendum est, quod portio de ii,
cientium vel omittcntium , agnita iv acquisitae portioni accedit, ad inita; al- invionis , quotiens vel rerUm natura, vel verborum significatao vel conjunctionis ratio, aut disponentium intcntio, tendit ad inducendam vel conservandam hujusmodi pontoni conjunctionem: consolidatio item. Et rappellatione juris accrescendi etiam jus non decrescendi C. contineri voluerunt l. Celsus s. vlt. d. xscriptura st de cond.&demonst. Iustinianus vero jus accreicendi separavica iure non decrescendi voluitque ea diversa esse, caliud censeri jus accrescendi,aliud vero jus non decrescendi , t unica ubi autem C. de Caducis tollendis propter insignia quat dam corum di lcrimina. anoni anat in jure accrcscendi partestiunt ab initio, etiam antequam sinaguli quod situm est pcitcrint . eluti si plures haeredes sint instituti, aut ali intesta-
ro vocati sim g Micipso jure sua portio
deferstir, nec potest rutiusquam ab initio, etiam antequam adicti a plus qua suam portionem petere, aut in judiciu
ded acere, id praetor st. de judici 5. Si T. LIB. V.
astrvero aliquis cohaeredum postea portionem suam mittat, vel repudi et ea per jus accrescendi vinitur conjungiturque seu consolidatur aliorum portionibus, d. l. vnietis ubi autem de . unica l laudo non pet. partes. Idem est in le-
g. t, vel fidei commissio ad quod phi res
vocantur, singulis etiam non petentibus, ab initio pars sua acquiritur,e. PO-rentia juris,l a Titio, si de furiis sed si postea quis eorum nolit acquirere, vel repudiet partem suam,e a per u accrescendi de voluit in ad cos qui pariem
suam agnoverint. d. l. Vnicas ubi antet.
Diversum V est in jure non decrescen sdi, quoniam in eo non fiunt partes ab initio, sed demum per concuriam ,
cum omne partem suam petunt: Nana ante cocursum quilibet Otum habet, d. r. vnic s. si veri non omnes C. de cadu tolli verbi gratia i unusn tantum
quis ex semisse haeredem scripserit, tot'as in semisse erit, solus succedit in totam haereditatem,alij, non concurrentibus. c. s. in fundo si de haered instit item si quis duos haeredes instituerit, Scalic eorum sit inhabilis velin-
ier solus labebit totam haereditate perjus non decrescendi, hoc est quia nemo alius concurrit vel potest concurrere qui partem faciat. Qin, iidem est in le- g. alis, Noni atrii collegatarius sit inhabilis, vel ante testatorcia dcfunissus,alter retinc legatum suum insolidum, ex prima sua acquisitiones jure antiquo. d. l. ciliis .in f Quoniam ab initio nulla partium distinctio est ilicia,
postea ob delicienteni concursum collegatari non iminuitur legatum acqui
312쪽
iurisdictione ordinaria non etiam delegata Bald. in .unica C. quando non pet .par. Itena in jure Patronatu ecclesiae inter patronos glostinc cum secudum de jure patronatus. item in emptione de venditione,alijsque contractibus vltro citroque obligatorijs. l. funes ille T. de coni.cmpt. Et tam potens est jus accrescendi seu non decrescendi, ut submoveat edictum successeri Alex.
licet impotentius sit jure subiti tuti ni Bald. in .vit de just kjure. Sed linconstituenda ratione currius accrescendiis non decrescendi introductust,variant interpretes Accursius in l. larvus f. de acqui haer Min d l. Celsus. quem sequuntur Orestectus in d. l. nic. quado no pet. partes.& Bartol'. ind. l. re conjuncti nu. O. eam ratione attulit, ne contingeret quempiam pro parte testatum, pro parte in ictatu decedere. l. juS nostrum .dereg juris Sed Iason ind. l. vnic C. quanta non pet. partes Accursi rationem imperfecta arguit,ob id quod jus accrescendi locuhabeat, siue ex testamento siue ab intestato, siue jure Civili siue Praetorio, sive statuto, sive alio quopiam modo succedatur l. si chiolvis is deton posse coni. ta l. i. C. quando non per. partes. sive ex contractu vel alia dispositione quid deletatur l. fundus ille Ede coni empl. dummodo id fiat eodejure renon diverso l. si cum patrono L. deton possest . Et licet Decius Accursit conelut defendere sententiam , ea ratione, quod venientes ab intestato videantur vocati ex tacita voluntate di
sinoe,l si quiseci considuntur.deitae T. LIB. V. et
re codicilibriam Alciatus tamen, Pa radyx.lib. . cap. 8 ne a regulam quae de testamentis loquitur produci posse ad causam intestati Nam alioqui quaelibet dispositio de testamentis loquens,
ad intestatos traheretur. quod nimis ethnovum cum abs irditate conjunctu; pro riaturalem pugnam qus est inter testatos Mintestatos,quq non patitur conjunctionem repugnantiu qualitatum in eodem subjecto. Ali itaque rationem constituunt in conjunctione legati, quae cadit inter venientes ab intestato. Ideoque jus acciescendi loca habet ut putant. vel propter ditam regulam ne pro parte testatus pro parte intestatus qui moriatur vel propter conjunctionem legalem. Sechanccine junctionis legalis rationem improbat
Franciscus Ripa. in d. l. vnic. C. quandon set pari propterea quod in legatis, legalis conjunctio non inducat jus a , crescendi. l. Proculo de legat a. Dratio itaque Alciatus, d. c. s. Iohannes Corasius, in i testamento C. de impub. Sc aliis substit veram rationem arbitrantur in eo consistere, quod absurdum sit partem haereditatis amplecti, pariem repudiare, i. i. r. C. de acquir. laqred. l. Vnic. C. de caduc. tollendis. Sed haec Alciati, Cora si ratio nimis specialis est, neque in contractibus, neque in legati operatur inpraeterea rE incertam relinquit, explicatione indiget, cur non liceat portionem aliana quidem arripere, aliam vero repudiare. Quarto itaque DeciuSind. l. unica. C. quando non pet parteS eam rationem tradit, quod haeres repr(sentet persona
desunal,quodquc sieri non possit, ut
313쪽
sto parte representetur,&pro parte no Teproentetur defunctus quod fieret si
ius accrescendi cessaret Ied taec ratioreque ita certa est ut superiores, nec Omilibus diapositionibus convenit. praeterea etiam ccstante jure accrescendi,
fieret repr*sentatio in torim , cum ille ad litem portio repudiata transir exsuccrebrio edicto pro illa parte repraesentaret defunctum. l. si adultam. C. de haeredit action. Quanto Baldus in d. a. uni g. in primo colum. f. C. de cadu c. toli in conjunctione seu unione causam uris acerescendi constituit. Scadbaldi ratio nimium restri ci cst, ctim etiam inter disiiunctos, in haereditatib'jus accrescendi vigeat, prout etiam jus non decrescendi in legatis locum habet,interie autum conj tuactos, qui disiuncti, aratur Sexta ratio est Angeli
Aretini in d. l. I de acquiren haereditate. ne Vna eademque haereditas diverso jure censeatur. Quod incertitudinem
habet,&ijsdem xiiij laborat quibus taliorum interpp. rationes. Novissim o
missis omnibus alijs, post HieronimuCanguolam Hippolitus taminaldus,
vam proponii, selectam uti plevit ex verbis Barioli. Quaerit inquit Bartol
cur aditio partis trahit ad si totum, repudiatio secus. Et respondet, ad quod est aliquid, potest augmentusu recipere, quod vero nihil est siccus sed adire hae reditatem pro parte est aliquid acquirere potiitque aliquid in persona
acquirenti ideoque trahit ad se totu,
Quaen ut ait Hippolitiis' vera est ratio
juris accrescendi. Sed errat nec rem uti
rei cognoscamus, considerandum estius accrescendi noli ex una , sed ex diversis causis procedere, pro diversiitate rerum, dispositionum, in quibus admittitur In legatis enim, AE alijs dispositionibus, vel ex conjunctioile, vel ex voluntate disponentium inducitur Inhaereditatibus vero di succcssionibus, rex potentia aris universialis, quam ha bet successo hareditaria, sive ex testa- meto, sive ab intestato deferatur: haereditas enim complectituet universum jusdefuncti, Mnon commoda tantum, sed&onera continet, i. nihil aliud de verb. signi f. estque nomen juris significans universitatem incorpoream, quae una compagine cuntinetur consistit: ex similibus tamen non admittit diversas qualitates Nam quemadmodum inaedibus, vel alia univcrsitate corporum, separatiscorpori uiam quibus aedes cῶ- stant, universitas ardium intelligi non potest, i .eum qui aedes iis dei sita cap. Ita in viiiveis late incorporea, partiti se paeratio aut dissormitas causiaria, rumpit dissoluit compagine: consideratione totius universitatis mcujus substantia atque integritas non recipit neque admitti acceptionem vel consideratione partium ex diversi causis. Ob quod merito non potest quis pro parte testatu, pro parie intestatus decedere, hoc est pro parte haeredem trahere ex testamento, pro parte ab intestato: Quia j is
indivisibile jus quoad oneram commoda dividerctur, rejusdem rei univcrsitas diverso jure ceriseretur quod unitati, integritati vhivcrsitatis est contrariu fit. Neque obsta cauod plures i
h et ceci institu posuistit linsuli par-
314쪽
te haereditatis assequi, tot tit . . si pars totius .d. l.eum qui aedra. Quae vera est haeced. pet. quia illi omnes tanquam, ratio siexplicatio omnium quae ab inna persona universum jus defunctiam terpp. traduntur , de parte haereditatis plectuntur uniformiter,i. cui landus in i repudianda implectenda, de naturacis de condic redemonst eo quod si 'at pugna testati: intestati,de repraesen qualitate , resimili jure convcniunt: nando defunctum pio parte viro par- exemplo ejus quod scribit Aristoteles, te non , de non admittendo concursus omnes particulares homines si uni- diversarum qualitatum in eodem subus loco quia omnes qualitates huma jecto, Et inde pendet vera ratio, quaronae naturae, tanquam proximo sim jus accrescendi locum habeat inlaete- mediato accidenti conveniunt. Eodem ditatibiis, etiam in disiunctis lamni- enim modo, pluribus saccedenti bus v no separatis. l. hqredes sine partibus &niformiter ab intestato vel ex testanae l. liber homo ae de acqui. haereditate. to, neque ipsiundus scinditur, neq; pars Quod secus est in legatis Lunic. I. I. C.
haereditatis acquiritur, pars vero repu- de cadu. tollend. Hinc quoque intel-diatur: Quoniam tota haereditas, ma- ligitur, quare portio haereditatis deficinente pagine &integritate universi cns, per jus accrescendi deferatur inuitatis, nci vadit ad personas diversissimo to cohaeredi. d. l. unicas is itaque De toto genereiaccedendi discreto se caua ton ita quod non possit partem paratas, sed ad eas quae similitudinem agnitam retinere, xpartem deficiente habent, eodem jure censentur,&cande in persona cohaeredi derelinquere. causiam silccedendi habent. Quod sce Qusd secus est in legatis, in quibus imest si unus ab intestato vel ex testam, vitis per jus accrescendi no acquiritur,.
io partem haereditatis amplectatur,par di. unica , . Ibi autem. quia in legatis teni vero quam potest acquirere repu est singularum rerum non universita-dier, I. I.&2. E. De acqui hared. vel si iis consideratio,cujus substantia conju-Vnus partem ex testamcnto,alter ab in ctionem quandam , .compaginem testato velit accipere hic enim univer pastium seu I ibiectorum requirit. Exsitatis separatio .causarum naturalis eadem causa sit, quod in legatis si- repugnantia, dissoluit compaginena, dei commimis, non etiam in hae tedita-niversitatis,cjusque substantiae: in te tibias, prohibere possiit testator ne jurigritati est contraria' ideoque naturali accrescendi sit locus, Bart. ind. l. Vnica. ratione non admittitur maxime quia C. quan . non pet. partes . . si quis ita. E. is qui tale quidaricntat, repugnantiam de haered. instit quia divideretur juris admittit,ac propris intentioni est con univcrsialis unitas,&conjunctio. Nec tririrarius agit enim de acquisitionchae desunt aliarum universitatum exem-
Ieditatis id est universitatis quae causa pla, in quibus elucescit vis illain con-rum seu qualitatum ditarinitate, nexitas iuris universialis veluti ingre- separationem partium refugit, tanqua ge, in armento, in peculio legato, nam
Te Pugnantem iraturae pique integritati grege vel peculio legato, non licet res
315쪽
quasdam arripere, quasdam asipernar i, quod haereditatis est,aut ex re haeredita-
quia noo plura sed via una cit legatum, ria acquiritur l. I. . Veteres. E. dea ratim legato is dulcgat. a. Et liceti quir. postest quia compago universita- legatorum fructus ad legatarium regu tis,ad se trahit: includit tanquam par- latuer non pertineat ante moram hae tem quidquid est haereditatis, aut quid- redis,l. L e. a. C. de fruct legatorum quid ex re haereditaria nascitur aut pro- fructus tamen uni Nersmatis legata: cx venit. Ita ut vis interna inseparabilis
die mortis testatoris sq: iam uis in nulla rerum connexio impediar, quo minus iliora sit Lad legatarium pcrtinent, ut servus acquirere polis ci a quo bona augmentum pars rei legata l. grege fide possidetur. Eil eodem fontecti, etide legat. I. l denique de peculio legato quod qui potest totam haereditate ac- quomodo etiam usiusructu omnium quirere, non possit partem adire atque honorum relicto,iructus antea percep amplecti, partem vero derelinquere. ii repensione atq;is ira decursa: de cum alijs sexcentis imilibus quae pa-bentur, licet in particulari legato aliud 'lim sunt obuia, ct explicari atque inservetur, i uxori. is de usus legato. Item stelligi possinit, ex hac juris universalis relicto omnium bonorum,suffit ictu, si consideratione atque pote. tia, nec noexillis domus perieriti in area nihilo universitatis e partium distinctione. minus tenebiturisiusfructus,cii malo Et haec de ratione juris accrescendi intrario in usustuctu singularum rerum hae relitatibus sustaciant. In segnis veheta sublata domo Vsiusfructus etiam in area rodideicommissis jus accrescesidi in-dcpereat. l. universorum bonorum C licitur ex voluntate disponentiu quaeso de usust ictu . Rursus tui ex mille juge ex verborum significatione .conju,ribus flumen ducenta abstulerit, io istione rerum vel personarum intelli-stea ducenta ex incautur,duplae stipula gitur Conjuncti autem dicuntur quitio pro parte quinta , non pro quarta codem sermone vcl alias ita in unum praestabitur. si totus redusAtressu corpus rediguntur, ut unius loco habe- mendi minuerat evictus sit, non dimi antur,&est conjunctio, rerum ac perfruetur evictioius obligatio Lex nulla sonarum quaedam connexio de unitas. de evictionibus qui evicto toto fuit At et coniunctorum triplex est consi asdo, integritas totius in consideratione delatio,quidam enim re tantum, quida est, nec aliqua laabetur ratio partium verbis tantum,alij re, verbis conjuna Et V quod ad haereditatis universitate guntur. Re tantum conjunctos appel-
ejusq; potentiam attinet, illud adjicie lamus,quibus separatim eadem res lernus, inde contingere quod licet alien gatur. Et hi disiuncti a Iustiniano vo- servus a nobis bona fide possessius no cantur, de non nisi concursu partes fa- his acquirat, i ta a.inst. per quas per ciunt, quasi ab initio solidum singulis sonas vobis acquiritur. per servum in sit relictum .d. l. inde Neratius. Nec tu men haereditarium, quamuis bona fide dici potest rem quae primi im uni lega-
posicilii .non Pos uulua acquirere id tu si lebetur sic undo, videri ademp-
316쪽
tam a primo. l. sicut is de adi legatis.
Et it Vconcsi risii posterioris non atrium inui sed prorsiis tolli prioris legatui: sic enini interpretamur Vt utrumque legatum subsistri, Sc non nisi per con- cuisum ita parte minuat tir, l. si ali si . scvsu se legato modo secundo sub commemoratione prioris ademptiva non sit relictum,aut aliter contrarium evidenter appareat Alciat in . l. triplici.
et Alij et sunt conjuncti verbis tantum
non etiam re, ut cum testator una orationes clausula , factis portionibu S, pluribus eandem rem relinquit, veluti Titio&Seio lego fundum aequis pat-tibus vel cum fit junctio verbo collectivo, ut ego libertis meis vel fratribus,t. interdum aede haeredib instituendis l. quiquartam ad s. . de legat. i.
a Tertia i species est corum qui te de
verbis conjunguntur, id est quibus eadem convcrsione x erborum eadem res legatur, ut Titio Sc Mevio fundum lego d. l. re conjuncti Vibi Bariolus. d. l. si eadem res. Et tres species conjunctorum ad C. proponuntur in d. l. re conjunisti,& d. l. triplici. quamuis
Iustinianus dupliciter rem definiat, e coiij unctos appellet, qui vel verbis tatum, vel res verbis conjungratur, c teros disiunctos appellanS. d. l. Vnic. h.
a his ita defunctis. Et idenique conjunctio legalis , quae ex communione rei inducitur,veluti si communi servo aliquid legetur. Sed hec conjunctio debilior est caeteris, quia nec jus accrescendiniec jus non decrescendi inducit , I dc Proculo. C. de legat a nisi agatur dei sufructu, stu&constit tuus postea amissus nihilominus jus accrescendi T. LIB. V. Is
admittit. l. i. s. interdum C eod. Ideoq; si communi et vota suffructus sit telicius,&utrique domino acquisitus,ahero repudia ine, vel annitente usum fructum,aiter totum habebit l. c. . deniq;C eod. Et si communi scrvo, deparaim Titiorum suffructus legatus sit, amisiis ab altero ex sociis, non ad Titium sed ad solum socium pertinebit, quasi solum conjunctum. d. l. I. Idem ait.
In alijs conjunctionibus de quibus assupra dictum est, quaeri soleta jus accrescendi inducant, & quae conjunctio alia sit potior tarem tum est, conjunctos re verbis propter duplicem Unculi potentiam caeteris praeferri d. I. reeonjuncti . l. hubismodis quibus ita
deleg I. Sessit inter eos qui re aut ver asibis tantum coniunguntur quaestio est uter alteri praeferatur et Et liuet multae sint sententiae ,verius tamen videtur etiqui verbis tantum est conjunctus, prae ferri re conjuncto. Qina verbis conjucti proprie conj tingillatur, propter unitatem sermonis ejusdem loco liabentur.Coras in . l. cita inento Reconiuncti,disiuncti Ocantur, d. l. I. s. si eidem . vers. disiunctim laeoq; portio eius qui re coniunctus est deficiens etiam vcrbis conjuncto accrescit d. l. I.
s si vero quidquamuis ej portio deficiens re conjuncto nu quam accrescant haeredes sine partibus is de haereo instit. nisi cxtrinsecus appareat testatorem ita voluisse, aut re conjunctu magis fuisse dilectum l. nemo fundi parto si delegat a. Praeterea rverbalis con sojunctionis potentiam picrique no admittunt in v sufructu, Loriot in tractata de conjunctis indisiunctis Tex. 33, .
317쪽
acerentes inter coniunctos verbis tali-tula inii, sitis ructii tiri accrescendi locuaron esth l. tin. s. si alias. xl si duobus laxi e sibi istam . inde Nera ius is co dui cum qui libet suas pariccsci aia-ra, rubet, par deliciens una cuna persona deliciis, .sinitur Inst. devsufi M. l. re conjuncti Sed ali cotra sentiunt. Clos. Bart. tali j ind. l. triplici. iuda .hujusnaodi . . quibus quorum sen-rentia est reccptior Quia si in alijs rebus,crbalis conjunctiosus accrescen- .di habet , ratio non occurrit cur eam potcstate amiti credebeat in v Iufructu, in quo magis laxata ampliataque est jutis accrescendi natura, quam in ullo otio articulo. Nec mulat quod tacitur
ind. l. I. F. interdum . si duobus haeredibus instituti deducto,sufructu proprietas legetur, jus acciescendi haeseries non habere, secundum Iuliani responsum, in d. l. iii Non cnim agitur in illo Fesponso de potestate conjunctionis realis aut verbalis viali putaverunt sed de successione haemeditaria, in virtute iuris universalis Sed quan-,quam Iuliani responsum o urgeat, in
d. l. finali .arbstro tame communem
sententiam absolute sumpliciterque in usu fructu non subsistere quoniam licet verbalis coniunctio inducat jus a xrescendi in usufructu,ab initio intes artium divisionent, post parte tamente mel acquisitas, verbalis conjunctio ad inducendum jus accrescendi no Valet in v sustucturi quoniam cum quili-hei suam partem separatam habet, non solum ex dispositione legis, xvirtute verbalis conjunctionis , vertimetiama j ij sin divisione ac separatjone
partium, verbalis conjunctio in totia
evanuit,nullaeque supersunt illius reliquiae quae valere possimi ad inducenda jus accrescendi. Ideoque portio quaesi- tacti persona deficit, s.finitur Quod aliter se habet in reali coniunctione eel mixta, tu vim cuius unicuique tot usiisfructus ab initio acquiritur, e nolini si concursu partes faciunt, dc concurrendo non dividunt nec scindunt ipso jurejus personale, in solidum unicuiq;
acquisitum , sed duntaxat emollini en tum reperceptionem , acquiritqucv- nusquisque tantum quantum ratio iuris permittit,arg. lassi servus communisTiiij de stip. servorum manentibus reliquiis solidi viusfiuctus unicuique acquisiti ab initio quae efficiunt ut cum
primum alter non inuenit alterum qui sibi concurrat , solus utatur in totum d a. I.s, interdum pLeo. quamdiu vel unus utitur,sasfructus dicatur in suo statu manere .d.l. i. s. ibidem ait is eo Ita ut in effectu ambulare quodammodo dicatur suffractus de uno ad altu,
propter remanentes in unoquoque reliquias totius juris,ex unitatcrei ab initio inducit. Eaque est vera ratio quarh
accreicendi admittatur,e potestate realis coniunctionis. Et hoc casu duntaxat locum habet ratio Celsi,dicentis toties usuctes di esse, scilicet post qu*sitas portiones, quotiens, duobus qui in solidum habuerunt concursu divi sus est. d. l. inde Neratius. Vlpianus enim Nerati i&Celsi sententiam refert in conssequentiam ad declarationem a cedentis articuli, quo dictum fuit, constitui um&postea amistum usum-
318쪽
ictum nihilominus ius accrescendi pudiationem inducta caducitate, sed in
admittere.Quae consideratio de obser eo quod posthumus non fuit natus, at-vatio aperit genuinam sententiam re que ita ab initio pro non scripto fuit sponsoru,quae alioqui interpretation liabitus. ita quod non solum non co- tenebris obscurata , nec sensum con currat,sed nec partem faciat ex disposi-gruum, nec idoneam significationem tione lcgis. Rectius itaque dicendum 31 habere videtur.Praedictis Vadij ciendi arbitror , in conanaixtione illorum est, quod quamuis vis coiiiunctionis simplicium, neque jus accrescendi ne- verbalis aut realis , per se spectatis sin que jus non decrescendi per Cmnia vi-gulis satis nota sit, cum simplicia certa gerc,sed alterum ab altero debilitari repropriamque naturam habeant , in diminui, secundum propriam natuti commixtione tamen inconfusione v dc vim contrariarum qualitatum non triusque coniunctionis, id est quoties tamen in totum se mutuo impediunt agitur de re verbis simul conjunctis, aut elidunt, sed diversis respectibus, de saepe dubitatur de estectu, an videlicet ex diversis causis, nunc juris accrescen- inter conjunctos reo verbis ab initio di nunc utis non decrescendi potestas, partes fiant, an demu per concursum, lucescit&operatur , prout incidunt id est an mixta coniunctio inducat jus propria mediam accidentia ad unum accrescendi , an jus non deciescendi, vel alierum adiuvandum conducen- vel quid aliud. In quod C. sibi constare tia. Quoniam vis conjunctionis realis non videntur,xsunt diversiae DD.sen ut pluruarum portionum connexione tentiae .Quidam enim in mixta contu conservat, jus non deciescendi susti-ctione ab initio partes fieri putat,prop- et in deficientibus portionibu propter Vlpiani responsum,in d. l. plane F. ter naturalem portionum cohaerentia, si coniunctim de legat. I. Alij contri quam verbalis coniunctio resistente
sentiunt. Tandem Lorioius resoluit, caliconiunctione non scindit d.I.virti coniunctos re&verbis ex praesumpta vers. quasi Uerbalis vero coniunctio testatoris voluntate ab initio partesina vim suam exercet in onere transferenis here. l. virum vers quasi is de rebus do ab una persona in alteram, propter
dubi j s. Quyniam lex sicut in postlimi voluntatem testatoris , quae ex verbalinio quod fuit nunquam fuisse fingit, uersonarum coniunctione conigia ita hic partes ex praesumpta testatoris tur,essiciique vi quamuis realis conju- mente nunquam fuisse facias fingit cito operetur. intutanda vultate partia Qup primo aspectu probabilitatem um naturaliter cohaerentium , donechadet: sed veritatem no attingit. Quo concursu dividantur non tamen imis Diam C. cuius authoritate nititura, pediet coniecturam: interpretationeriolus,descisionem sitam non consti voluntatis, quae ex coniunaione r-tuit in eo quod posthumus non con sonarum inducitur. Nihil quo F adver-3amrrit, quod posset fieri etiam iam na satur quod Vlpianus scribit in . plane.
to posthumo, per omissionem vel re sui coniunctim. Si coniunctim res e-
319쪽
Zetur minitio partes fieri quia entin statoris, volentis diviso onere,etiam di-timum illud Vlpiani generale est, neq; vidi eniolum eluum legau , ut aperto necessirio refertur ad mixtioitem con indicant verba lavolem, sic concepta:junctionis,sed bona interpretatione si Dirrisa, insingula mei vi up si potest in coniunctioii simplici, ei Nomadmodum in similis vomae partium divisionem facit ab ini Chaeredum praelegatum tactum sit cit Q.Et quod auolanus respondit in . aliore reverbis coniuncto, vivo tecum tandus de condicta demonst. statore haeresciri praelegatiun illud fa- mouens duobus eadem res sub condi tium est moriatur,collegatariu neque o legata est , divisam in singulas jus accieiuendi neque jus non decie reclinas videri conditionem,&singu cendi habet , sed tua parte contentustos pro sua parte desconditioni parere, ecthdebet propterea quod pomo haridi legatum accipei post , specialem reditatis eius qui defunctus est ad c xationem inextrinseca caulam habet, haeredem periinem , iure universialis propter conditionis monetis divisio successionis ad se trahit uarienim rem ex dinumeratione permnar ad ratio me a Luci .s, quisquis demipiam,m qua colligitur intentio th
scriptumidivi Marci in l. m. ita tulerit dextramus Etl videri pote- ei scriptum aede pactis sic loqui sat absentibus non prirradicari qui, tur,quasi ne creditores de ex rescipio omnium praesentia deside-heam eonvenire. Vnde v, itur si invidetur, exmplo arbitri atq; iudi
Quidam absentesimi, an exemplum ij,in quo omnium qui judicare debet praesentium sequi debeant,id est,an ab praesentia requiritur,ob id quod adsensentibus praesentium conventio pre u iis peruiatio si praesens fuisset, potuisset dicet.Exempluminima inquit valla alio trahere in uana sentcntiarn. Lm.1 si ipsa Quauximitantur, mutuor rates C diai bitt.Sed quanquam in x Disiti a m Coos e
320쪽
.emi in iudici j sin arbitriis , propter
maiorem justitiae sinceritatem, lotI-giora spatia quae albitris judicibusque superstini, aliud trianae obtinuit increditoribus paciscentibus cum haerede debitoris ante aditam haereditatem, alijsque casibus similibus Nam vocari quidem omnes debent, quia omitius laterest, i .d unoquoque is de judici js
sed omnium praesentia non est necessaria, ne inter mora expectationiS,depereat occasio conserva udi debiti Uisdepactum quo portionem crediti remit tunt creditores, non modo praesentiae, verum etiam absentibus vocatis lanae, nocet, ex virtute decreti a Praetore in
cat, in i reseriptum de pactis diunquaerit an privilegiarii absentibus iaec pactio noceat bras pponendo eam nocere absentibus non pri vilegialis, in verbis. Si modo ah ip tali conetra absentes, id est,etiam comm ablentes, nacopuli es a Quintiliani temporib pro
etiam usurpari coepit Sedri in privilegiarijs absentibus , haeret subsiistitque quodammodo Vlp. Et rep. to inquir)ante formam , Orco datum . iam
tas iupotria non Eruerat, I caeteros pri Ui- Iegrarios exemplum creditorum siqui oportere . Quibus crbi, Vlpianus, qtin vis ab initio hqrere dc dubitare vidcatur, significat tamen privilegium quoque auferri absentibustam privilegijs pia iudicari. Quod Paulus negaresvidetur in . si praecedente . Luci VE nia im t. Lucimi Im creditor uo mandatore
de it , deinde defuncio debitare, maiore purae creditorum, semime a Praetore
cretum est,ut portistem a Mure creditores ferant, absente eo creditore apud
quem mandator extiterat,am reos mandator conveniatur, an eandem exceptionem
habeat quam haeres Rc spondis Fraesens apia Praetorem ipse quoque an ' Eset,
ctis videtur scuri rectius in manuscripto legi tu, partas ideretur ex justa causa ea sexcerii es m.tndatori r- deiussori andi sed eam p oponas eum abis fuisse iniqum es ei ruser i elec ionem, seu pi re aut priviserium , tui poetuupraesens id ipsum proc mare, nec siderare decretum Praetoris Nec enim si quis dio erit creditoremssimo Lendam haeredi co-sulit f mandatori se fidei seri, uitavman ali iudicio eandempartem praestaturus est Quibus verbis mani selle absenti creditori coniservatur sua clectio, privilegitim tio Ulpianus negat laicind. l. tcscriptu Et praeterea ratio Pauli significare videtur, inrus. LuciuS. herede dchii oris mandati judicio cogi posse, ut mandatori seu fideiureri restituat quod ex fideiussione vel mandato ab illis creditori tolutum est. Accursius Mali ut difficultatem tollant, in Paulli sponso gratiosum pactum fuisse putat, quoio tum debitum fuit remissum .apud Vlpianum vero partem debui tantum fuisse remi inmad viilitatem creditorum, ut quod reliquum est conse varent. Sed hec distinctio apertis verbis
Pauli d. . Lucius .conuellitur,dum exprimitur, a Praetore decimum cste, ut portionem a debitore creditore ferat,
quod partis remissionem significat, speciem seu quaestionem Pauli dc Vlpiani eandem constituit. Vnde novissime Iacobus Culatius ab Accursj