장음표시 사용
321쪽
aliorum sententia resiliens satetur response esse contraria, Vlpianum retulisse rescriptum D Pij, quod Paulus vel ignoravit vel no animaduertit Sed allustrius fuit Pauli ingenium quam ut
huiusmodi erratum committeret, rem sponsumque daret pugnanSaut contrarium Vlpiani responso. Et si recte advertamus, nulla est responsorum di&gentia aut tepugnantia, quae diversiitate
circumstantiarum non possit tolli. Naquod Vlpianus respondit, absente creditorem qui pignus non habet amitte re privilegium, etiam Paulus admittit, ine s. Luci'. Sed restringit,ut amissio privilegi duntaxat locum habeat inter creditorem debitorem seu haeredem eius quod evidenter apparet ex verbis
Pauli, dum quaerit Si mandator conmeniatur an eandem exceptionem habeat
quam haeres debitorum uibus verbis prq- supponitur,exceptionem pacti prodesse haeredi,adversius creditorem qui abissens fuit ita ut creditor ab eo ultra portionem conventam exigere nequeat;
sed negat Paulus passi exceptionc porrigi ad mandatorem seu fideiussorem debitoris: Quyniam iniquum est inquit Paulus absenti creditori auferri e-lcctionem , an videlicet partem debitiabitrede debitoris secudum conventionem petat,an vero mandatorem seu fidei utarem in solidum conveniat;
quoniam pactuni est personale, doli haeredi prodest, respeii creditoris absentis, qui si prcsens fuisset idipsu pro- ciamare potuisset , id est declarare &protestari,quod quamuis decreto PICtoris consentiret in remittenda debito.
ii parte, quod Iuliilomnia vellet in
suum conservare adversus fideiuretc. Quod indicant verba Pauli, Potuit praesens id ipsum proconore Prociamaret
enim significat palam dicere, vocis crari ac protestari. Cicero in Verrina a.
sum inquit, fendunt, dem tiram
quae nussuam erat nec unquam fuit pr climant sec. Exi quibus intelligitur
privilegiarios creditores in parte debiti non remissia si, demum privilegium conservare, si id tempore decreti Preroari declaraverint: procia marint. Neq;
verum est quamuis plerique ita putet . haeredem madati judicio cogi restituere fideiussori totum hoc quod creditori soluit, neque Pre id probat, sed oppositum, quippe quod mandatori seu fideiussori, etiamsi integrum debitum 'soluat creditori , haeres debitoris non teneatur soluere amplius quam eam partem quae ex decreto Prqtoris creditori danda erat.quiei mandator,hfideiussor respectu debitoris in creditorunumero sunt, .cxemplum aliorum creditorum sequi coguhtur. Id quod manifestius erit, si comma ponatur vel subaudiatur apud Paulum, post verba Nec enim, vel potius sequentia verbaasi uis dixerit creditorem submovendum parenthesi includantur ora legendo: Nec enim I quis dixerit credisorem fid- movendum haeredi consalitur,sed mandatarios Assori, ea bis mandati iudicio
eandem partem pro iuris in id est mi- dati judicio a fideiussore vel mandat re conventus, liberabitur praestando eandem partem quae ex decreto Priet ris creditoribus danda est quia mandator dideiussor agedo mandati crin
uit Muttimium sustinent, ideoque
322쪽
EMENDAT LIB. v. parem legem cum teliquis creditori ne pacti quod cum creditoribus ccle-serte debent adeo ut si exceptio debi bratum est.Qu'modo manifestum estiori haerediue ejus competens, porrige Pauli responsum, Sc Paulus m Vlpiaretur ad mandatorem seu sideiussure, o consentire intelligitur, cessantque ipse mandator seu fideiussor relevare diremoventur maximi fluctus ineptatur, non etiam debitor aut haere eius, rum interpretationum. qui tutus est adversus omiae exceptis
r. obligatisne principalipia sullat esiam poena promisi extinguitur se a. . t. q.non exigui gsi quis cautionibis emetu arao expicata. s. Condictisfarrina non tollitur, etiam Uuper actione i trosa infit s. Protestatio conferrarum prosesanrig.
CAPUT DECIM VM-SEX TVM. GEnerale est sublata principali orationem debere esse astarmativam
obligatione ob iram poenae non negati am ideoque paulo rectius promissio facta est, tolli ire legitur in communibus libris, Sediae nae persequutionem , tum ratione ac tia, modo prius id motium tranfictum cessionis&consequentiae , tum etiam fiMHI.Caerietum conam unis lectio me- quia poena stipulatio loco eius quod dum quoque habere videtur indicti interest adiicitur,l. cum principalis in ne restiictitia modo quq abundat, ut ex princ&ibi Decius .fi Dereg.jur. ,.sin orationis contextu intelligitur, maxi- instit.De verb obligat quod cessat su me propter verba restrictiva praecede-hllata principali obligatione. Si tran tias . hoc tia ideoque expungenda est, factione fata super principali negotio, reponendumque est ex antiquis ma- celatur etiam transactum super poena, nuscriptis Pandectis.Sed hoc itas primitivi transactio rei principalis impedi idnegotium transciumsi quam Asiat committi stipulationem poenae Et porteret quod inibitationem non ha- hoc est quod Vlpianus scribit in . non et,quia transicto negotio antequani exigimus C si quis cautionibus ms sisti oporteat, poena conamitti non po- exstimarum reum iudiciosti, si negotium est , quia advcrsari non inierest post propter quod iudicio i promisit uerit transactionem ncgot ij, silve promistur transcram hoc ita inquito non prius se iudicio sistat, siue non Catterum si negotium trans ictum D quam si si, postea transactum est quam sisti opor- portet. sic enim legitur in libris Floren tuit, plus dubitationis est tanam tunc
tinis, sed male,quia seqvcntia indicant ante ita sectionem poens obligatio Q.
323쪽
sit parte representetur, priparte no
e prssentetur defunctus quod fieret si jus accrescendi cessaret sed haec ratio a que incerta est ut superiores, nec Omia bus di positionibus convenit prae-rerea etiam cessante jure accrescendi, fieret repr sentatio in tot ima , cum ille
ad litem portio repudiata transii rexi ex succcnbrio edicto pro illa parte repraesentaret defunctuat. l. si adulta tia. C. de haeredit action. Quinto Baldus in d. l. viai. s. in prinio colum. f. C. de caduc. toli in conjunctione Icti unione causam uris acerescendi constituit scasgaldi ratio nimium restricta est, cum etiam inter disiunctos, in haei editati ejus accrescendi vigeat, prout etiam jus non decrescendi in legatis locum hahet,interie autum conjunctos, qui disiuncti vocantur. Sota ratio est Angeli retini ind. l. I. de acquiren haereditate . ne una eademque hae reditas diverso jure censeatur. Quod incertitudincm
habet, ijsdem vitiis laborat quibus M
missis onanibus alijs, post HieronimuCanguolam Hippolitus Riminaldus,
vam proponit, electam viis te ait ex verbis Barioli. Quaerit inquii Bartot',
cur aditio partis tralait ad totum re,
pudiatio secus. Et respondet, id quod est aliquid, potest augmenturia recipe-xe, quod vero nihil est secus sed adire hae reditatem pro parte est aliquid acquirere, portitque aliquid in persona acquirenti ideoque trahit ad se totu .
Quaen ut ait Hippolitus vera est ratio
iuris accresciendi. Sed errat, nec rem uti
oportet,iplicat. Vt igitur veritatqvi
rei cognostamus, considerandum estius accrescendi noli ex una , sed ex diversis causis procedere, pro diversitate rerum, S dispositionum, in quibus ad mittitur in legatis enim, o alijs dispositionibus, vel ex conjunctioile, vel voluntate disponentium itiducitur Inhaereditatibus velo successionibus, ex potentia juris univcrsialis, quamlui ibet successio haereditaria, si ve ex testa- meto, sive ab in tostato deseratur: haereditas enim complectitur universum jusdefuncti, non commoda tantum, sed&onera continet, i. nihil aliud de verb. signifestque nomen juris significans universitatem incorpoream, quae una compaginec antinetur& consistit ex similibus iamen non admittit diversas qualitates : Nani quemadmodum in aedibus, vel alia universitate corporum, separatis corpori bus ex quibus adesid- stant, universitas a diuna intelligi non potest, i .eum qui aede C. devsiti cap. Ita in viti vel state incorporea, partiti sepa ratio aut dis brianitas causaru, rumpit dissoluit compagine consideratione tot in universitatis a cujus substantia atque integritas nota recipit neque admittit acceptionem vel consideratione partium ex diversi causis. Ob quod merito non potest quis pro parte testatuS pro parie intestatus decedere, hoc cst pro parte haeredem trahere ex testamento, pro parte ab intestato: Quia D is
indivisibile jus quoad onera incommoda divideretur, rejusden ri xviiiversitas diverso jure censeretur quod unitati inintegritati vhivcrsitatis est contrari iiii Neque obstat prodilui , i
324쪽
te haereditatis assequi, tot ut is si pars haered .pet. quia illi omnes tanquam Wna persona universum jus defuncti amplectuntur uniformiter, l. cui fundus in Lis de condic.& demonst eo quod in qualitat , simili jure comeniunt: exemplo ejus quod scribit Aristoteles,
Omnes particulares homines esse viaius loco: quia omnes qualitates humanae naturae, an iam proximo de immediato accidenti conveniunt. Eodem enim modo, pluribus succedentibus v-niformiter ab intestato vel ex testamem, neque ipsum jus scinditur, neq; pars
haereditatis acquiritur, pars Vero repudiatur: Qusniam tota haereditas, manente copagine' integritate univcrsitatis, novadit adpcrtanas diversissimodi toto genere succedendi discreto separatas, sed ad eas quae similitudinem habent, eodem jure censentur,xeandecausam succedendi habent. Qtaodice' est si unus ab intestato vel ex testameto partem haereditaticam plectatur,partem vero quam potest acquirere repulet,l. I Ma st . De acqui haered vel sinus partem ex testamento, alter ab intestato velit accipere hic enim universitatis separatio .causarum naturalis replignantia, dissoluit compaginem viij versitatis, ejusque substantiae Mint gritati est contrariari ideoque naturali ratione non admittitur maxime quia is qui tale quid attentat, cptagnantiam admittit,ac propris intentioni est contrarius agit enim de acquisitionchaereditatis id est univcrsitatis, quae caularum seu qualitatum difformitatem separationem partium refugit, aliqua
1ePugriantem rem aestque integritati T. LIB. .
totius. d. l.eum qui aedes. Quae vera est ratio: explicatio omitium quae ab interpp. traduntur , de parte haereditatis repudiandaec amplectendas naturali pugna testati&intestati,de repraesen iando defunctum pro parte: pro parte non , de non admittendo concursus
diversarum qualitatum in eodem subjecto, Et inde pendet vera ratio, quar.jus accrescendi locum habeat in haereditatibus, etiam iri disiunctis lamnino separatis. l. hqredes sine partibus ecl. liber homo C de acqui. haereditate. Quod secus est in legatis .vnic. I. I C. de cadu. tollend. Hinc quoque intelligi tur,quare portio haereditatis deficiens, per jus accrescendi deferatur inuito cohaeredi. d. l. unicas is itaque De caud toli lia quod non possit panem agnitam retinere, partem deficiente in permna cohaeredis derelinquere Qxiod secus est in legatis, in quibus imvitis per jus accrescendi no acquiritur,.
di. unica , . bi autem, quia in legatis est siligularum rerum non univcrsitatis consideratio,cuius substantia conjuctionem quandam , .compaginem pallium seu subiectorum requirit. Exoaden caula fit , quod in legatis refidei commistis, non etiam in haereditatibus, prohibere possitiestator ne juri accrescendi sit locus, Bari .in d. l. unica.C. quan . non pet partes. l. si quis ita. E. de haered. instit quia divideretur iuris univcrsalis unitas,&conjunctio. Nectri desunt aliarum universitatum exempla, in quibus elucescit vis illa inconnexitas iuris universalis veluti in grege, in armento, in peculio legato, nam
grege vel peculio legato, non licet Ies
325쪽
quasdam arripere , quasdam aspernari, quod haereditatis est,aut ex re haeredita-
quia nos plura sed unum est legatum, tia acquiritur,l. I. s. Veteres. E. de acri ligne legato is delegat. a. Et licet V quir. postest quia compago universita- legatorum fructus ad legatari una egu tis,ad se trahit de incliadit tanquam parsaliter non pertineat ante moram hae tem quidquid est haereditatis, aut quid- redis,l. d a. C. defitici legatorum quid ex re haereditaria nascitur aut pro- fructus tamen universitatist tar, c venit. Ita ut vis interna inseparabilis Ue mortis testatoris sq:iamuis in nulla rerum connexio impediat, quo minus re anora sit Ladlegatarium pcrtinent, ut servus acquirere polli ci a quo bona 'augmentum&pars rei legatae . . grege fide possidetur Ex feodem fontecti, de legat i .l denique de peculio legato quod qui potest totam haereditate a quoni o etiam usufructu omnium quirere, non possit partem adire atque honorum relicto,stuctus antea percep amplecti, partem vero derelinquere. ii repensiones atq; vstea decursa: de cum alijs sexcentis similibus qua D bentur, licet in particulari legato aliud sim sunt obuia, explicari atquc inservetur,l uxori. ff. de usus legato. Item stelligi possunt, ex hac juris universalis relicto omnium bonorum,sufructu, si consideratione atque potentia, nec noex illis domus perieriti in area nihilo universitatisin partium distinctione. nainus tenebituri suffriictus ima co Et haec de ratione juris accrescendi intrario in usufructu singularum rerum hae clitatibus sussciant. In i legatisve Iasublata domo ususfructus etiam in area rod fideicommissis jus accrescendi in-dcpereat. l. universorum bonorum C ducitur ex voluntate disponentiu quae is deusti fructu Rursus ti ex mille juge ex verborum significatione, incon jubribus flumen ducenta abstulerit, io ctione rerum xc personarum intelli-stea ducetita evincantiu ,duplae stipula situr Conjuncti alitem dicinatur quitio pro parte quinta non pro quarta eodem sermone vc alias ita in unum praestabitur. de si totus fundus qtressu corpus rediguntur,ut unius loco habenaen diminuerat evictus sit, non dimi antur,&cst conjunctio, rerum ac perfruetur cvictionis obligatio. l. ex nulla sonarum quaedam connexio: vilitas. de evictionibus qui evicto toto fuit At et coniunctorum triplex est consido, integritas totius in consideratione de ratio, quidam enim re tantum, quidae est, nec aliqua habetur ratio partium verbis tantum,ali re dc verbis conjuna E l quod ad baereditatis universitate guntur. Re tantum conjunctos appel- ejusq; potentiam attinet, illud adij cie lamus,qitibus separatim eadem res lemus, inde contingere, quod licet alien satur. Et hi disiuncti a Iustiniano vo- servus a nobis bona fide post stiis no cantur, Si non nisi concursu partes sa- his acquirat h. I. dca.inst. per quas per ciunt, quasi ab initio solidum singulis sonas vobis acquiritur per servum ta sit relictum .d. l. inde Neratius. Nec tu men haereditarium, quamuis bona fide dici potcstrem quae primum uni lega-
326쪽
tam a primo.l sciit C de adi legatis. Et it, conclitim posterioris non tantum inui sed prorsus tolli prioris legatu
sic enim interpretantii ut utrumque legatum subsistat, ili non nisi per con- cuisum in parte minuatur,t. si ali C. de usust legato modo secundo sub com 'memoratione prioris ademptiva non sit relictuin,aut aliter contrari tua evidenter appareat Alciat in d. l. triplici.as Aliij t sunt conjuncti verbis tantum
non etiam re, ut cum testator una oratioite .claustula , factis portionibus pluribus candem rem relinquit, veluti Titio&Seio lego fundum aequis partibus. vel cum fit co junctio verbo collectivo, ut lego liberiis meis vel fratribus, i. interdum is de haeredib instituendis l. qui quartam adi is de legat. I. a Tertia r species est eorum qui re verbis conjunguntur, id est quibus eadem convcrsione verborum eadem res
legatur, ut Titio is Mevio fundum lego d. l. re conjuncti xibi Bariolus de d. l. si eadem res. Et hae tres species coniunctorum ad C. proponuntur ita d. l. re conjuncti Md. l. triplici. quamuis Iustinianus dupliciter rem definiat, e conjunctos appellet, qui vel verbis tatum, vel remverbis conjungimtur,cq-teros disiuiictos appellans. d. l. Vnic. h.
a his ita defunctis. Est: denique conjunctio legalis, quae ex communione rei inducitur,veluti si communi servo aliquid legetur. Sed hec conjunctio debilior est caeteris, quia nec jus accrescendi nec jus non decrescendi inducit , . ScProculo. st delegat a nisi agatur de vossifructu, qtuo constitutus, postea a-
nussus nihilominus jus accrescendi T. LIB. V. 2s
admittit. l. i. s. interdum C eod. Ideoq; si communitet vota susseuestus sit relictus, utrique domino acquisitus,altero repudiante, vel amittente usum fructum,alter totum habebit l. c. denicis Ceod. Et si communi scrvo,insepara tim Titio, susse tristus legatus sit, amistus ab altero ex sociis, non ad Titium
sed ad solum socium pertinebit, quasi
solum conjunctum. d. l. I. s idem ait.
In alijs conjunctionibus de quibus assupra dictum est, quaeri soleta jus accrescendi inducant, quae conjunctio alia sit potior . receptum est,conjunctos re verbis propter duplicem vinculi potentiam caeteris praeferri d. l. re
conjuncti . l.hitiusmodis quibus ita
deleg I. Sed inter eos qui re aut ver-a, bis tantiam conjunguntur quaestio est uter alteri praeferatur : Et liuet multae sint sententiae, verius tamen videtur etiqui verbis tant tim est conjunctus, praeferri re conjuncto. Quia verbis conjucti proprie conjunguntur, propter unitatem sermonis ejusdem loco habentur.Cora in d. l. cstamento Reconiuncti,disiiincti vocantur,d. l. I. s. si eidem . vers. disiunctim ideoq; portio eius qui re coniunctus est deficiens etiam verbis conjuncto accrescit d. l. I.
s. si vero quid quamuis ej portio deficiens re conjuncto nia quam accrescant haeredes sine partibus . de haereo instit. nisi extrinsecus appareat testatorem ita voluisse, aut re conjunctu magis fuisse dilectum l. nemo fundi parte C delegat a. Praeteream verbalis con pojunctionis potentiam picrique no admittunt in v stafructu, Loriot in tractatu de conjunctis. disiunctis Tex. 3 D.
327쪽
afferentes inter coniunctoS verbis ran partuim verbalis coniunctio in totutum iii, si istuctu uri accrescendi locu evanuit,nullaeque se persunt illius relialon est e,l.fin. s. si alias .eci si duobus quiae quae valere possunt ad inducenduliare edibus . si inde Noratius. f. o ius accrescendi Ideoque portio quaesi- Q a cum quilibet suas partes sepaia taxu persona reficit,ds finitur Quodias habet, pars siciens una cum per aliter se habet in reali coniunctione sona deficit, ain iiii Inst. de usus. 8 d. et mixta, in vim cuius unicuique tot
l. re conjuncti Sed ali cotra sentiunt. suffructus ab initio acquiritur,dc noli Clos Bart. alij ind. l. triplici &iu nisi concursu parte faciunt.&concurri .laujusmodi . . quibus quorum sen Iendo non dividunt nec scindunt ipso gentia est receptior Quian in alijsre jurejus personale, in solidum unicuiq:hus verbalis conjunctiosus accrescen acquisitum , cd duntaxat emollimen Mi habet , ratio non occurrit cuream tum reperceptionem , acquiritque v-
potestate amittere debeat in vi ructu, nusquisque tantum quantum ratio im in quo magis uota ampliaraquc,st iis permitii E. Ut servus communis jurisac escendi iratura, quam in ullo Titi de stip.servorum inanentibus imolio articulo. Nec mutat quod cicitur liquiis sesidi usum uctus unicuique et
ind.l. I. F. interdum si duobus haere quisiti ab initio quae essiciunt ut cum ditius institutis, deducto usu fructu pro primum alter non inuenit alterum quiprietas legetur, ita accrescendi haere sibi concurrat . solus utatur in totumiles non habere, secundum Iuliani re da. I.s, interdum n eo. qua in diu vel sponsium,ind. l. fin Non enim agitur unus utitur usu ructus dicatur in sim
in illo responso de potestate conjuo statu manere da. i. s. ibidem ait L eo monis realisaut verbalis ut ij puta lia viiii enectu aminuare quodammm venantista de successione haereditarin do dicatur usus aus de uno ad altu, virtute iuris universalis ita Maiae propter remanentes in unoquoqueac-3quam Iuliani responsumodo mi in liquias totius juris,ex unitateret ab inibd. l. finali. arbitror tam ei communem tio inducit. Eaque es vera ratio quare sententiam absolute limplicit eique in post ucsitas portiones in v sitfructu usum fructu non subsistere quoniam ii accreicendi admittatur,ex potestate recet verbalis conjunctio inducat jus ac alis coniunctionis. Et hoc casu duntax-screscendi in usufructu,ab niti, ante at locum habet ratio Cris dicentis to-yartium divi pena post pario tamen ne jus accrescessire licet post quq mel acquisitas 3 cmalis conjunctio sitas portione quotiens a duobus qui ad inducendum jus accrescendi no v et in solidum habuerunt concutis dii L.
let inusifestusquoniam cum quili sus est. d. l. inde Neratius. Vipsanus e- hei suam partem separatam habet, non nim Neraiij dc Celsi sententiam refert solum ex dispositione legis, xvirtute in conicquentiam ad dcclarationem verbalis conjunctionis , verum etiam Iraecedentis articuli, quo dictum fuit,
328쪽
nictum nihilominus ius accrescendi pudiationem inducta caducitate, sed in
admittere.Quae consideratio. obser eo quod posthumus non fuit natus, at-vatio aperit genuinam sententiam re que ita ab initio pro non scripto fuit sponsoru,quae alioqui interpretationu habitus ita quod non solum non co- tenebris obscurata , nec sensium con currat,sed nec partem faciat ex disposi-gruum, nec idoneam significationem ione lcgis. Rectius itaque dicendum gi habere videtur. Praedictis tradij ciendi arbitror , in commixtione illorum est, quod quamuis vis coniunctionis simplicium, neque jus accrescendi ne- verbalis aut rcalis , per se spectatis sin que jus non decrescendi per omnia vi-gulis satis nota sit, cum simplicia certa gere,sed alterum ab alieto debilitariac propriamque naturam habeant , in diminui, secundum propriam natura commixtione tamen inconfusione v xvim contrariarum qualitatum non triusquesconiunctionis, id est quoties tamen in totum se mutuo impediunt agitur dere,verbissimul conjunctis, aut elidunt, sed diversis respectibus, saepe dubitatur de effectu an videlicet ex diversis causis, nunc juris ameste inter conjunctos res,verbis ab initio di nunc juris non decrescendi potestas, partes fiant, an demu per concursum, elucescit&operatur , prout incidunt id est an mixta coniunctio inducat jus propria mediam accidentia ad unum accrescendi , an ius non deciescendi, vel alterum adiuvandum conducen- vel quid aliud. In quo IC. sibi constare tia. Quoniam vis conjunctionis realis non videntur,xsunt diversae DD.sen ut plurimum portionum connexione tentiae .Quidam enim in mixta contu conservat, jus non deciescendi susti-ctione ab initio partes fieri putat,prop- et in deficientibus portionibu propter Vlpiani responsum,in d. l. plane F. ter naturalem portionum cohaerentia, si coniunctim de legat. I. Ali contra quam verbalis coniunctio resistente
sentiunt. Tandem Lorioius resoluit, caliconiunctione non scindit d.l. vita coniunctos re&vcrbis ex praesumpta vers. quasi Verbalis vero coniunctio testatoris voluntate ab initio partesina vi in tuam exercet in onere transferen-here. l. virum vers quasi is de rebus do ab una persona in alteram, proptet
dubijs. Quyniam lex sicut in postlimi voluntatem testatoris , quae ex verbali nio quod fuit nunquam fuisse fingit, uersonarum coniunctione colligia ita hic partes ex praesumpta ic statoris tur,estacitque ut quamuis realis conju- mente nunquam fuisse factas fingit. io operetur, in tutanda unitate partia Qus primo aspectu probabilitatem um naturaliter cohaerentium , donec habet: sed veritatem no attingit. Quo concursu dividantur non tamen im niam IC .cuius authoritate nititur Lo pediet coniecturam InterpretationEriolus,descisionem suam non consti voluntatis, quae ex coniunctione r-tuit in eo quod posthumus non con lanarum inducitur. Nihil quo adver-3a Cirrit, quod posset fieri etiam iam ita satur quod Vlpianus scribit in i plane.
to posthumo, per omissionem vel ic si coniunctim. Si coniunctim res h
329쪽
Aetur,ab initio partes fieri quia enuntiatum illud Vlpiani generale est, neq;
necessario refertur ad mixtiolIcm conis junctioni sed bona interpretalione si
sti potest in coniunctione simplici, quae partium divisionem facit ab inbtio.Et quod lauolenus respondit in . cultv fiuidus de condic demonae
quotiens duobus eadem res sub condb tione legata est , divisam in ungulas personas videri conditionem, singu- os pro sua parte, conditioni parere, legatum accipei posse , specialema ationem: extrinseca causam habet, Propter conditionis h. oneris divisionem ex dinumeratione perita ruid ista ex qua conigitur ivientio th
statoris, volentis divise onere,etiam dividi eniolumentum legati , ut aperit indicant verba Iavolem, sic concepta: Diet is quos insinguias partes videripotes . Usuradmodum in simili si uni cohaeredum praelegarum sectum sit,cii alio, embis coniuncto, revivo trictaiore haeres ui praelegatum illud fabini est moriatur,collegatarius neque
jus accrescendi neque jus non decies cendi habet , sed ilia parte contentus esse debet propterea quod portio haereditatis eius qui defunctiis est ad cois haeredem pertinens , jure universalis
S. s. i. a. Iuces vel arbitri nisi omnes presentes sint non recte iudicitnt. 3. Creditor absens pactionem a maior numero creditorum cum di ter init erubuist F. emidem ob evi in privilis i. creditorium
tur,quasidiones creditores d Mant convenire. Vnde quaeritur quidam abiuntes sinat, an exemplum praesentium sequi debeant,id est,an absentibus praesentium conventio preit dicet I xemplum cnima inquit Valla
res ipsa quam imitamur, aut si odita tulerit devitamus Etl videri pote erat absensibus non praeiudicari quia ex rescipio omnium mesentia desiderari videtur ramplo arbitri atq; iudicij,in quo omnium qui judicare debet
praesentia requiritur,ob id quod absentis persuasio si praesens fuisset, potuisset alios tralacre in sita in sententiam. l. i. irgii Icarbur.Sed quanquam ita ter-Disiti red by Cooste
330쪽
venat in iudiciis Varbitriis , propter
maiorem justitiae sinceritatem, longiora spatia quae albitris judicibusque superstant, aliud i tamen obtinuit increditoribus paciscentibus cum haerede debitoris ante aditam haereditatem, alijsque casibus sint ilibus: Nam vocari quidem omnes debent, quia omniusnterest, l. lcinoquoque E de judieiis
sed omnium praesentia non est necessaria, ne inter mora expectationis, depereat occasio conseruaudi debiti Uiide pactum quo portionem ci editi remit tunt creditores, non modo praesentiae, velum etiam absentibus, vocatis tamet, nocet ex virtute decreti a Praetore in
cat, in i rescriptum de pactis dimquaerit an privilegiariis absentibus iae cpactio noceat , praxi pponendo eam nocere absentibus non privilegialis, in verbis Abnodo vasit pacti contra ab- semes id est,etiam contra abientes, nacopula a Quintiliani temporib pro etiam usurpari coepit. Sed et in privilegiarijs absentibus, haeret subsistitque quodammodo Vlp. Et ripito inquir)ame formam , Orco datam . num
scripsisse G. um quo in iis casibus in qui
tas iupotecas non hineat,et caeteros pri Ui-
Deiarras exemplum creditorum s qui oportere . Quibus crbi SVlpian .S, GIG- vis ab initio hqreres dubitare vidcatur, significat tamen privilegium quoque auferri ab entibus , privi lcgijs pia iudicari. Quod Paulus negare videtur in . si praecedente. Luci Citan init. Luciu Dim creditoris mandetore
dedit, deind defunera debitor , maiore Iarte creditorum c sentient a Praetore
decretum es et portimem a desitore re ditores feram, abstemera re fore apud
quem maxinto extiterat quaerosi mandator conveniatur, an eandem exceptionem
habeat qu.im haeres R. spondisi prasim apud Praetorem ipse quoque conssisset Metis et idetur icuri recinis in manuscripto legitur pactus videretur ex jus causa ea . exceptio est mandatori Eros deiusseri dandas cum p opomis eum ab suis b, init u m es ei infe=xi electionem, seu pignm aut pridisetium , qui Metuit praesens idips m proc mare, nec derare decretum Praetortas Nec enim si quis tineri creditorem sidmovendam haeredi co-sulitur,s mandatori fideiussori, ut is mandati iudicia Vindempartem praestatu- rudes. bus verbis mani scite absenti creditori coniservatur sua electio, privilegitim quod Vlpianus negat hic
ind. l. rescriptu Et praeterea ratio Pauli signincare videtur, in s. LuciuS. here
de debitoris mandati judicio cogi posse, ut mandatori seu fideiussori restimat quod ex fideiussione vel mandato ab illis creditori taluium est. Accursius reali ut difficultatem tollant, in Paulli sponso gratiosum pactum fuisse putat,
quo totum debitum fuit remissum .apud Vlpianum vero partem debui tantum fuisse remissam ad utilitatem cre- ditorum, ut quod reliquum est conservarent. Sed hec distinetio apertis verbis Pauli d. . Lucius .conucllitur,dum exprimitur, a Praetore decimum cste, ut portionem 1 debitore creditores ferat, quod partis remissionem significat, vspeciem seu quaestionem Pauli, Vlpiani eandent constituit. Vnde novistiue Iacobus Culatius ab Accursij dc