De Othone et Vitellio imperatoribus quaestiones

11쪽

Cuius rei Plutarchus qu0que testis est. Capite enim quint0Oth0nis vitae traditur, ab Oth0ne duces Marium Celsum, Sue-t0nium Paulinum, Sallum, Spurinnam Brixell0 mi880S e8Se Betriaeum). Quamquam falsum e8t, Gallum et Spurinnam Oth0nem Brixellum e0mitat0s esse, tamen dubitandum n0n eSt, quin alteri du0 inde Betriaeum pr0laeti sint. PlutarchuS enim in err0rem e0 induetuS est, qu0d res in breve c0ntra Xit. Atque etiam ex Τagit0 dem0nstrari p0test res ita accidisse. Dicitenim II, 11 Gallum cum Spurinna istrRBSgreSS0 iam Alpes Caeetna ad 0essupandas Padi ripas praetermiS-

Itaque n0bis c0lligendum est, Suet0nium Paulinum et Marium Celsum Oth0nis c0mites fuisse. Idem apparet ex ΤΛ-

I, 87 traditur, peditum equitumque c0piis Suet0nium Paulinum, Marium Celsum, Annium Gallum regi0res destinat0S eSSe. I, 89 Caecinam iam AlpeS trRBSgreSSum eSSe. I, 90 Oth0nem in c0nsiliis Suet0ni0 Paulin0 et Mari0 Cels0uSum esse. Qu0 l000 Τaeitus Annii Galli menti0nem pr0pterean0n fecisse videtur qu0d hic R0mae n0n erat, Sed inde pr0feetus erat, ubi Caeginam AlpeS tranSgreSSum eSSe nuntiatum eSt. Supra dem0nstravimus Suet0nium Paulinum et Marium Celsum iam die 4 April. Betriaci fuisse. Sequitur, ut Oth0n0n p08t 3. April. Brixellum perVenerit. R0ma autem et Brixellum l0ng0 plus dueent0rum quin- quaquaginta lapidum Spati0 disiunctae sunt. Itaque fieri n0up0terat, ut Oth0, quem he0mitabantur Spessul0rum ieeta e0r-p0ra eum ceteriS praet0riis e0h0rtibu8, Veterani e praet0ri0, elaSSic0rum ingens numerus Τae. II, 1 I) atque inSuper magnRSenatus pars, quae quidem iam Mutinae relicta erat II, 52 , hane viam tam brevi temp0re e0nfigeret

12쪽

muS, iter Oth0nis primum inundati0nibus Τiberis, tum etiam ad vicensimum lapidem ruina aedissei0rum retardatum eSSe. His argumentis exp0sitis iam satis mihi c0mpr0basse Vide0r Suet0nium diem pr0fecti0nis Oth0nis fals0 tradidisse. Qu0niam Kraussit sententiam ita refutaVimus, nund n0nnulla S res, quae in bell0 ips0 inter Oth0nian0s et Vitellian0sgeSiste Sunt, accuratius Statuamus atque illuStremuS. Atque primum quidem Oth0nis milites eum Vitellianis ad Placentiam, quam Vestricius Spurinna defendebat, manus 00ΠSeruerunt Τae. h. II, 17, 18 sq). Iam Kraussy) Plutar-0bum pr0pterea Vituperat, qu0d reS neque diligenter pr0fert et Secum diSSentit. Plutarchus enim narrat Oth. e. 5) milites, qu0S Spurinna munera gravist λειτουργίας) 0bire e0acturus erat, primum Sediti0nnm fecisse, tum ducem ipsum pr0dit0rem προδ0τον καὶ λυμεωνα των Καίσαρος κορων) Π0minRSSe; 00ntra apud I aditum legimuS, eum milites Spurinnae hind0mit 08 et belli ignar08 eum h0stibus e0nflictur08 esse, tum, dum Spurinna Veniam Π0n daret, e0ngitasse tumultum atque sepr0di Oth0nem et Caecinam accitum clamitaSSe. Ex qu0 Krauss e0lligit semilites irat0s fuis80 n0n qu0d la-b0ribus insueti erant, sed qu0d cunctabatur Spurinna et nimium pugnandi ard0rem militum c0ercebat pg. Ia).

') Tae. II, II hl0rida ferrea usus et ante Sigua pedes ire, h0rridus ine0mptus famaque dissimilis. ui10d quidem nisi initi0 itineris Π0n sae-

tum erit.

13쪽

Atqui narrati0nem Plutarchi rectam eSSe exi Stim 3. ReSautem h00 m0d0 Se habuisse videtur. Cumque Spurinna milites Su08 stimulavit, ut munimenta Placentiae reficerent reprerarentque, l) tum illi studi0 bellandi inflammati elamabant et

p0Seebant, ut ad pugnam dedueerentur. Qua in re cum Spurinna v0luntati e0rum n0n 0bSequeretur, tumultum fecerunt. Intellegis igitur Τacitum primam

Sed iam alia quaesti0 exstat. De pugna ad CRSt0rumc0mmissa nune erit n0biS diSSerendum.

Qu0m0d0 pr0elium initum sit, plane apud Pacitum')Seriptum legimus. Agies autem a Paulin0 ad Celso ita instrueta erat.

In sinistr0 du0 milia legi0nari0rum, ) quattu0r auxili0rum e0h0rtes, quingenti equites, in dextr0 legi0 prima, duae U0h0rtes, quingenti equites, in aggere viae tria milia praet0ri-RΠ0rnm, qu0rum erat media acieS, praeterea mille equites in subsidi0 erant e0ll0cati. N0biS autem eSSe Statuendum put0, militeS, qui in lateribus erant, pr0iect08 et in insidiis l0cat08 esse e0dem m0d0qu0 Vitellian08 Himminentibus viae lucis Caecina e0mp0Suerat. Quam aciem g0mmutatam esse Τacitus insequenti capite dilueide d00et. Dicit enim: a lateribus e0h0rtes, legi0Πum adversa fr0nS. Qu0 temp0re CelSus, qui equitibus praefectuSerat, eum Vitellianis e0ngressus est, e0 legi0narii a Paulin0') cf. Τac. II, 18 certum erat Spurinnae . . . coercere inter munimenta militem. ) Iam vides me sententiam eorum sequi, qui Plutarchum et Tacitum communi fonte us0s esse c0ntendunt. Sed de hac re p0stea.

Tae. II, 24 Sq. ) Τae. ΙΙ, 24 tertiae decumae legi0nis vexillum, tu quo erant du0 milia militum, ut ex Tacito II, 11 patet: fuere quattu0r legi0nes, e quibuη bina milia praetermissa.

14쪽

lin0 adhibit0s esse mihi vide0r. Qu0 00nsili03 quid spectans Paulinus rem ita gessit 3 nulla alia causa nisi pr0pterea qu0d Vitellian0s devincere et e0neidere n0luit atque e0 g0nsili 0 perductus eSt, ut Oth0niS rei 110n m0d0 Π0n pr0deSSet, sed etiam 0fficeret et 0bstaret.

pugna ad Betriaeum Vel Crem0nam c0mmissa ab ducibuS Senat0riis, imprimis a Suet0ni0 Paulin0, esse pr0ditum, ii hanc rem ad eam quam subtiliter Nissen pr0tulit sententiam c0m-pr0bandam pr0ferre p0terunt. Sed videamus, quae argumenta, ut Paulinum exeuSaret defenderetque, Τacitus attulerit. Dicit enim de e0 II, 2b: eunetat0r natura, et cui estuta p0tius e0nsilia cum rati0ne quam pr0Sperst ex caSu plaeerent. Paulinum autem cunctat0rem natura fuisse rebus et in Afrissa et in Britannia ab e0 gestis e0mpr0bari null0 m0d0p0teSt. Nam in Africa m0ntes Atlantis tranSgressus est atque audaci itinere tam l0nge pr0greSSus eSt, ut regi0Π8S intraret, qua S antehae nem0 R0manus tetigerat.')

15쪽

Atque c0nsilium audaciae plenum erat, eum in Britannia bellum gerens inde M0nam insulam aggrederetur. λ)Qu0 iure autem Τacitus qu0d secund0 l000 ad defensi0nem Paulini affert, id tantumm0d0 c0mmem0rare p0tuerit, anim0 n0n 00mprehend0. Nam Paulinum et Celsum c0nsilia cepis8e, ut Vitellian0S Strage ac ruina funderent, Supra de-m0nStraVimus. Haec autem e0n Silia fuisse incauta et ine0n-

Sulla quis est qui c0ntendat 3 Utut res Se habet, n0n dubitandum est, quin per Suet0nium Paulinum steterit, qu0minus Vitelliani devincerentur et c0nciderentur. 'Atque h00 pr0elium pr0pterea maximi m0menti fuit, qu0de0, ut 0pin0r, effectum est, ut Oth0 ad Titianum fratrem et Pr0culum praet0rii praelaetum Summam imperii deferret. Η0e enim l0e0 Plutarchi narrati0nem Sequ0r Oth. e. 7). C0ntra

duee bene gestam ab imperat0re imperii summam ad Τitianum delatam esse tradit.

Qu0m0d0 autem Pr0culus, quem Betriaci II, 33ὶ, eum de belli gerendi rati0ne e0nsilium iniretur, fuiSSe audimuS,

Sed tamen fere 0mnes viri d0eti Τaeit0 fidem habent. Atque primum quidem Ritter Τaeitum ita defendit, ut dicat, I aditum pugnam levis m0menti pr0pterea e0pi0SiUS eX-p0SutSSe, qu0st ea effectum esset, ut summa imperii ad Τitianum disciplinae militaris imperitum delata esset.' Quem

16쪽

auct0rem Heraeu8 Sequitur. Quae ver0 argumenta Ritter et HeraeuS ad Sententiam c0nfirmandam asserunt, nemini fidem fassient. HeraeuS argumentum ex interpretati0ne , vincentium Τ. II, 23: Sed repreS8uS Vincentium impetuS, ne n0viS SubSi

In eommentari0 ad hist. libr. yg. 122. Nam Marcius Marcer . . . eum particulam exercitus naVibus transVeetam tu adversam Padi ripam effudisset sto parta vict0ria ab ducibus t0tius exercitus reV0eatus esset, vict0res ceterique Oth0niani suspici0ne laeti non Marcium Macrum ali0rum iussis 0bn0xium, Sed duces qui iusserant criminationibus incessiverunt. Κrariss l. l. pg. 14. Haec quae Videtur dissensio ita explicatur ut Taditus . . . causRm asserat, qua prim0 Oth0 adductus suspici0nem habere e0eperit de ducibus bellum trahentibus et nonne alium dueem . . Prae-p0neret bello secum e0nsideraverit. Sed n0vum imperatorem non ante mis- um, quam re8 ad Cast0rum gesta esset, ipse Τaeitus d0eet h. 2, 24: interea Paulini et Celsi duetu res egregie gestae.

17쪽

Ηabes Sententias Vir0rum d00t0rum de hac re. Εg0 quidem, ut iam Supra dixi, Plutarch0 a8Senti0r. Neque enim ulla cauSa erat, cur Oth0 90St puguam a gladiat0ribus felieiter e0mmissam ad Τitianum fratrem Summam imperii deferret aut Saltem id laetendi 00nsilium caperet. Argumenti S autem, quae Ritter et Heraeus a tulerunt, primum 0bstat Taciti narrati0 ipsa, in qua nihil aliud traditur nisi a gladiat0ribu S pr0Spere pugnatum eSSe. Prneterea, eum gladiat0res in alii8 pr0eliis Separatim cum h0StibuS 00nflixisse λ) traditum Sit, n0bis c0lligendum e8t, e08 qu0que pri-

Padi ripam Sit0 c0nsedisse audimus. Pr0 cert0 igitur habendum eSt, Gallum e0pias Suas in partes tres divisisse. Una eum parte Spurinna, ut Placentiam defenderet, miSSUS eSt qu0 altera cum parte Sallus pr0feetuS Sit, neSssimus - tantum Selmu8, eum ad Septentri0nes vel ad 0rientem iter feeisse )-; tertia pars erant gladiat0res, qu08 in dextra Padi ripa infra 0stium Aduae vel p0tius infra Crem0nam QRStra p0SutSSe

Initi0 autem belli res rem ita exstepi8Se Videtur. Caecina Plaeentia frustra 0ppugnata Crem0nam petebat; Sallus quippe qui Plaeentiae auxilium laturus eSSet, certi0r factus Caecinam et pulSum e8Se et Crem0nam pergere, Betriadi QRStrap0Suit. Isdem diebus, ut d a citi verbis utar, quibus Gallus primum ad Placentiam pr0feetus erat, ut Caes illam adiuvaret,

18쪽

tum Betriaci exercitum castris e0ntinebat, isdem diebus Marcius Macer pr0Spere pugnavit eum Caecinae auxiliis, quae ab illo, ut fieri 80let, aut Statim Crem0na 0essupata aut paul0

Atque Τaciti verba ΙΙ, 23 6suspeetum id Oth0nianis usque ad finem capitis mihi ali0 l000 intellegi n0n p08Se viden tur nisi p08t caput II, 26 i. e. p0St pugnam ad Cast0rum

Quamquam Annium Sallum pugnae adfuiSSe n0n audimus, tamen Betriadi erat atque milites, qui c0mm0ti et e0ncitati n0n tale8 sunt, qui n0gentem et inn0eentem ducem discernant, e0 fassiliuS Gallum ipSum ReeuSare p0terant, qu0d ei iam antea SuccenSebant Τae. II, 23.) Plutaretius igitur 0rdinem rerum 0btinuit, mutavit Τagitus. Venimus nune ad aliam eamque graViSSimam quaeSti0nem de interpretati0ne h0rum Verb0rum Τaeiti II, 40): Non ut red pugnam δed ad bellandum profecti confluentes Padi et Aduae

numinum sedecim inde milium spatio distantes petebant. Getyo et ulino abnuentibus militem itinere fessum, 8arcinis gravem Obicere hosti non omissuro, quo minus expeditus et vim quattuor mitis pa88uum progre88us Gut iusseu 98itos in agmine aut disperso8 et vallum molientes aggrederetur, Titianus et Procutus, ubi consiliis vincerentur, ad ius imperii transtibant.' pg 11.

19쪽

His duabus rati0nibus difficultatem t0llere student; ut Nipperdey n0mina sePadi et Aduaese ab sessuminum ' discernit; M0mmsen λ) et Peter ', qui diligenter in hac re Versati sunt,

situm Studeb0. Neque enim err0rem, Sed 0bseuritatem Τaeiti ΚraussStatuit atque primum cum iis pugnat, qui V0cabulum inde ad Betria eum referunt et c0ntendit hinde ad participium pr0-

l. l. 1 g. 46, 47.2

20쪽

laeti paul0 ante e0ll0eatum referendum eSSe et eum l0eum significari, qu0 tum advenerat exercituS cum de itinere e0u-Sultaretur, utrum l0ngius pr00ederet, an ibi maneret et eastra

' Tae. II, 32, 33 Plui. Olli. e. 9.