장음표시 사용
11쪽
lectiones Tos ripa metro . . t pro ' σχατης VuΥκης ilTTM-xiεvo inest in V, ex ceteris Mendeissoli ilTTIllaεVO recepit. se cum Appianus in his exemplis translatis Semper praeSentiuSus Sit, non ideo, Cur ab optimi codicis lectione abeamus. atque hae quidem exempla exstant participii praesentiS. Praeteritum legitur duodeviginti locis: oristus novem his 52, 3.113 12 331, 7 380 2-3. 563 7 770 19. 76 21. 1078, 22.1I72, 5 perfectum totidem locis 94,4 130, 7, 171,5 379, 16 683, 24. 11 9. 981 16. 990, 26 1091 6. Sexte praeterea Praesens Scriptum est pro futuro exaCto, ubi temporalis
oub ilTT laεVους ΠελiΠεV. ego his locis temporalem desidero notionem: ne post cladem quidem hilippensem . quae comparatione efficitur, participium praesentis apud Appianum non Solum multo frequentius legi quam apud Thucydidem, sed etiam admiSSum 'SSe, ubi praeteritum JoStulatur. Idem est usus λαTTOυνiεVO participii Appianus tribus
ελαTTOUμεVO TR χεipOTOVia . . 4VεθεTo. 616 4 KOσκ Vios ελαττουνiεvo ἐς tiVVας Πελω9εi, quo utroque loco agitur de accepta clade 24 5 constans significatur Condicio. praeteritum locis duobus 249, 2 pers. 409,17 aor. invenitur. Longe alius est Sus tibiκουμεVo participii qui enim iniuria affectus est, patitur iniuriam donec ei satisfecit acl-
VerSarius quam uberrimus igitur est usus praesentis Thucydides praesenti non minus usus est, ut singulam actionem
condicionem Constantem aut actionem iteratam exprimeret
86, 2. b. 4. 120, 3. II 37, 3. 3, 3 III 67, 1. atque Cum Praesens sedecim locis adhibitum sit, praeteriti duo inveniuntur exempla, persecti I 123, 2, oristi III 59, 1, qui loci haud ita multum differunt ab iis, quibus praesens adhibitum St. eadem est frequentia praesentis apud Appianum exstat enim locis duodecim 22, 19. 102,22 45l, 4. 453, 12. b. 23. 492, 23. 583, 2. 944, 7. 93, 11. 1068, 13. b. 20. b. 23, Cum praeteritum ter legatur. 454, 11 453 16 1096, 1.
Atque haec quidem verba notissima Sunt eadem autem lex cadit in multa verba alia, quorum praesenti actio durans Sive Constans quaedam condiCio Xprimitur. Cum Verbo ante
est bellum'. 'Avaipεiσθα est interfici et ' intersectum esse'. OVeme quattuordecim loci praesens eos significat, qui mortui'Sunt, maXime ubi aut substantivi instar est aut substantivo
12쪽
praesens nimirum Praeteriti uberior est usus, oristus enim
legitur ocis duodeviginti, persectum viginti tribus. Δiuipουμενος quinquies scriptum est ' qui distrahitur' 566 8 significatur alio loco 1079, 26 εχ 9ου . . CTO Kui Iustu . . in ες OiKεio libri Πολεxto diuipOυμεvo nihil interest, utrum interpretari malis cum iam distraherentur an cum iam distracti essent . ceteris locis tribus f qui distractus est notatur.
Sunt praeteritum Saepius exstat: oristus quater, per Ctum
octies addi potes 740, 1 ηε . . ἐς μεμη Πολλὰ diuσΠ μεVος, Cum X. gr. 108, 12. 526, 9 simili in sententia persectum legatur apud Thucydidem iuipεiσθα verbi solum perfectum exstat semel II 5, 3 H 76, 1. V 3, 2 e muro diruto dictum). item iacsΠωμεVO non legitur, at persectum quinque locis scriptum est VI 8, 3 VII 44 5. 78, 1 VIII 42, 2. 104 5. omnino scriptores classici his participiis et praeteriti et praesentis hau frequenter usi sunt, Cum structuram passivam Studerent vitare. ποσκibutiμενος invenitur ubi agitur de actione iterata 157, 21 τως ' ποσκibuαμεvoi laovoi επiθεμεVOς. 287, 1. 364, 17. perfectum his exstat 152, 3. 526, 3. Ceterorum Ver borum similium μεpit εσθαi, biασπεipε 70ai, diappiΠTεiσθαι, diu-κ9iVεσθαι, ius iζεσθαι etc. semper adhibita sunt praeterita
raro tamen inveniuntur. His verbis optime adnecti possunt verba ordinandi. TuTTO-
Coniungere olet, apud Appianum semper Conexum Si Cum
interpretari malis Cum privati essent an 'Cum privarentur'. Condicionali sensu Coniuncta Cum futuro sunt 817, 17. 18, 4.
13쪽
cipium non potest esse praedicativum propter verba TilV pylV. atque cum praesen maxime in priore parte historiarum legatur, in bellorum civilium descriptione semper praeteritum
esset . maluit Criptor Condicionem durantem significare, quam ipsum impediendi momentum. oristus enim uno loco legitur 77, 13 κωλυθε is ε αυ0ii tua aua εν eodem modo εipT6μεvo adhibitum est, Cuius verbi solum exstat praesens
625 28 903, 24 974, 1 I. item κλεiolaεuoi locis tribus 349, I. 704, 19. 902, 23, ubi arcendi impediendique notionem exhibet, cum ceteris locis tredecim praeteritum scriptum sit. Πεμπομεvo duobus locis condicionem durantem pro re persecta significat 'mittitur enim quis, donec pervenit ad locum estinatum. 337, 7 Til θε pia . . coit copTil . . πενirrolacv lv υκ bεξαπιο. 727, 19 κα Ti κα μεpος αυτ Vπ9οπεμπομεVOV . . κυκλωσαTO. ubi praeterea praesens legitur, actio iterata notatur. 360 17 τα στευ κ9αTuutilaεVoleto, cariπεμπομενους urro του aicsapo biεrruit ov. 552, 23. 880, 22 1074, 2. uno loco 20 13 futuri vis inest in praesenti nimirum praeteritum usitatissimum est Appiano. Sequitur, ut Consideremus verba ea, quorum OriSi non res praeterita, sed initium actionis, persecto Condicio durans A
incle orta significatur maxime huc spectant verba affectuum. TaptiTTεσθα verbi participia apud Thucydidem locis leguntur septem praesens bis exstat VII 3, 3 Opta . . Tupuσσομενους, ib. 84 4 βαλλου . . Tapασσομευους, quibus locis actionis durantis notio ferri potest tamen saepius maluit Scriptor actionem exprimere incidentem ortam esse perturbationem aor. unde esset perturbatio pers). oristus enim invenitur
III 84 2 IV 96, 3 VI 23, 3 VIII 71, 1, persectum IV 25, 11.
multo saepius Appianus psam perturbationem quam ortam significavit praesenti enim ecies, praeterito novie saor. 8, perses usus est omnibus quibus praeseris invenitur locis praeteritum admitti potuit 211, 11. 229, 2 287, 23. 307, 19. 398, 12 405,8 498, 26. 33, 5 76. 18. 1123, 10. oristus octo locis invenitur his 8, 18 385 10 401, 13. 406, 15 457, 22 587, 15 882,26 1188,6 persectum 437 8. uberior etiam est Sus6OpυβουμEVO participii quattuordecim enim locis legitur 41, 27. 286, 7. 291, 5. 31l 25. 34, 14. 394, 12 426 20 482 9. 763, 24. 860, 2 878,19. 1065, 8. 1136, 23. 1188,7. oristus quattuor locis adhibitus est 98 20. 40, 14. 589 6 596, 2 l, duobus persectum 475, 19. 25, 22 huc quoque reserenda sunt multa deponentia quae dicuntur passivi. φοβουμεVOς quattuor locis legitur, φοβηθεii uno 1185, 6 in fragmentis incertis; uibOυμεVo plus triginta locis, ibε 70εii bis semper dx0O-μεVOς multis locis addi potest Olηθεiς, quo semel exstat 400, 22 nos gur ansicht gelangi). numeris sere paria Sunt participia araipεσθα verbi: arui96μεVo tredecim, πα90εis quattuor, επη9μενος octo locis legitur, item ibo aεvo tredecies hcs0εiς undecies invenitur a semper εΠiκλασθεis, καTu- πλαΥεές. ubi oristi et passivi et medii generis admittuntur, mediatis oristus praevalet, ut noxpi0εii tribus locis 167, 7. 393, 20. 72, 18 scriptum est, ΠοκpiutitaεVOς undecim '.
14쪽
Cum his verbis optime coniungi possunt nonnulla deponentia paSSivi, quorum utrum praesens an Oristus adhibeatur, Pene SCriPtorem St. eius generis sunt verba deliberandi Et proficiscendi nihil enim interest, utrum dicere mali OX. gr.
quattuor I 3, 3 VII 2, 1. 33 4 VIII 3, 1, perfectum uno IV
14, 1. Appianus solo usus est praesenti duodeCies perfectum quo uno loco exstat 1078, 3 propensos atque Concitatos homines Significat. επεiTOl ευος invenitur locis quadraginta tribus,aoristus octo ubi igitur iisdem in sententiis et praesenti et praeterito uti licuit scriptori, Appianus praesens praetulit. Reliquum est, ut tractemus participia passiva verborum
dicendi. 'εTolbiεvoς, 6 καλου aεvo de rebus solet adhiberi: λεTolbiεvo locis triginta uno καλουylενος quadraginta noVem. ubi agitur de cognomine homini cuidam imposito, oristus adhibitus est: κληθεi quinque locis 60 15 191, 2 l. 358, 13.371, 8 555, 18, voluασθεii novem 5, 19 390, 19 399, 22.438, 16 439 7 604, 22 643 5. 675, 4. 70, 18, Irpo TuTO9ευ-0εi tribu 357, 23. 545, 26 1082, 13. tamen ne in hac quidem lege sibi constat Appianus quinque enim locis praesen ad-
cla IVOυ . . cetravεiλε υποκpivuluεvo I o poυλε0σα inest in V. utroque Ioco, cum optimi codices oristum exhibeant, dubium esse non Potest, quin retinendus sit nimirum praesens eodem modo adhibitum est undecim locis contra oristo etiam actiones praeteritae possunt
missum est, etiam ubi de hominum cognominibus dicitur: λεΥosaεvoς locis duobus 64, 24 234, 5 utroque loco ' Avuiu MyiεΥας λεTolbiευος), καλου μεVOς tribus 35, 10 252, 13. 789, 22 invicem ovoxiat 6μεvo de re 1184, 1 in iisdem fragmentis, ubi antea vidimus φοβηθεi contra Appiani consuetudinem scriptum
esSe deinceps videndum est, quae ratio intercedat inter κα- λουνιευος et κληθεiς - κεκλημευος, ubi vocandi acciendique notionem exhibent, utrum scribere maluerit Appianus : ῆλθε καλουμενος i. e. Cum vocaretur an κληθεi i. e. Cum vocatus esset'. καλουytενος legitur locis ex quorum uno 613 9 actio repetita significatur. Ceteri in singulam Cadunt actionem 594,
est usu uiTεiG0ui Verbi, Cuius solum praesens legitur locis
modo similium verborum praesens o Situm est pro praeterito inprimis verborum iubendi ubi de actione Saepe repetita agitur,
μευ V ea quae antea a Cassio erant imperata . eiusdem ge-
15쪽
neri unum Xemplum Tryo FT6TTεσθα verbi exstat 187, 13υποσχομεVO Totorpo ITu sciolaεV ΠOiησεiV. Cetera huius verbiparticipia praesentia actionem iteratam significant praeteritum IrpOIThTTεσθα verbi non exstat, κελευεσθα verbi septies invenitur eodem modo sempero ΠpOTεiuoluεva scripsit Appianus. TTελλομευος tribus locis legitur de re praeterita 298,
MaXimus est numerus verborum sentiendi, aestimandi
etc. velut voluit 6μευος qui creditur apud Thucydidem uno loco II 63, 3, apud Appianum viginti uno legitur, cui numero
accedunt oriSti tres paulo saepius ut ea quae in more sunt' significaret, Thucydides hoc participio usus est quattuor loCis, Appianus Sex. item usiOυμευος apud Thucydidem semel invenitur II 81, 4, septies apud Appianum accedunt oristi tres, persecte duo. IruiVOυμεVO Semel apud Thucydidem III 57, 1, apud Appianum quater EXStat multa praeterea participia PaS-siva θαυμαὶ 6μενος, uTu pyOVOυμεVOς, Πε9O9 μεVOς, ατη-TOpoυμεVOς OiKTiroμεVOς omnino non inveniuntur apud Thucydidem etsi hae quaeStio a genera magis quam a tempora verborum Spectat, tamen mihi non praetermittendum esse censui, hunc Appiani usum paucis exemplis adumbrare, quo melius intellegeretur, quanta esset apud hunc Scriptorem participiorum pasSiVorum Copia. Praeterea Singula quaedam exstant exempla 313, 15 ἐτε-90ig. 49uyTiVbη . . ΠlλεTOμεVOlς Πεpuivε Cum antea v. 13wSpondeat xiλiους εΠlλεκτους . . εvεbpευσας CL 103, 11. 650, 7 κοπτομεVO Top . . ἔφεUTOV, quod simile dictum est atque hTT - μεvoi. 1079, 24 εχ μου b κα Oi aTOiκiz6μεVolous csT9u
sed cum idem apud alios scriptores inveniatur cf. Κuelineri II p. 1184 382 c), traditam scripturam retineo, etSi aliud exemplum apud hunc scriptorem non XSint. iTVoluεvo etiam ante Appiani tempora admissum est
σα laεθεilacvae inest in libris, καθiεsacvus Nauch, sicutiendeIssohnquidem adnotavit puto tamen, typographi esse vitium Nauchiique Coniecturam spectare ad praepositionem. Sed ne hoc quidem probare possum, cum ex loco alio 78b l luε0icyiεvo ἔς τι πέλαΥος appareat, laε0iεσθα verbo Appianum uti solere, ut in mare deici aliquid significet.
16쪽
ea quae gesta erant' i. e. clades Flaminii verbis sentiendi
μεVa enumerantur quae Caesari nuntiabantur res geStae.
At ex scribendi errore hae participia nata sunt. en- deissoli quidem hac opinione ductus locis quibusdaminoristum proposuit est quaedam fluctuatio εV et TiΥV formarum, sed in iis potissimum libris, quorum exigua est auctoritas
maxime a et , vel totum i genus, vel Α). 475, 1. 643 23.705, 18 εVOμεVO a TiΥVOμεVO Ceteri. RV autem Putes, noristum restituendum esse, nam etiam ubi non ferri potestaoristus, tamen inest in a. 723 7 εVOμεV V TOUT V a,
3 Atque participia quidem solis locis quinque his consus Sunt. Praeterea nonnullae exstant aliae verbi sormae corruptae, quas cum de
alia est confusio formarum iΥVεσθαl, ευε 70at, iVεσθαι Appianus, quippe veteres auctores atque in his maxime Thucydidem secutus Semper TiTV forma usus St. docet hoc omnium librorum Consensus. Si tamen locis quibusdam in codicibus nonnullis TiVεσθα legitur, non tam Corruptum id est ex TiΥVεσθα quam ex ευεσ0ui luculentissimum Xemplum est 27, 17, ubi taεσθα A exhibet accentus positio oristum Significat, quem ceteri servarunt item 415, 20 TiVετ i. 770, 20 ivolaεut b. 842, 19 εVOμεvus i TiVOμεVM AV. his quattuor locis oristus postulatur duobus abis locis TiV- ex TiTV Corruptum S 705, 18 iVOμεVO b, ΥεV a TiTVAU. difficilior diiudicatu est locus 1040 9 πεTivεT AVI,
adnotavit, tamen propter verba Kὰστης illaεpa imperfectum postulari apparet itaque b codicis lectio videtur recipienda, nisi omnino corruptum Verbum est duobus praeterea locis in nonnullis Suidae codicibus inesS TiVOμεVO Pro Tl Oμε-vo 65, 2 et 207, 25 non mirum est, cum ea forma inde ab
altero a Chr. n. Saeculo in omnium Sum venerit uno loco
889, 10 iuoluεVOV codices exhibent omnes. Sed cum Oristus postuletur, mihi quidem dubium non est, quin corruptum id Sit e TεVOμεVOV. ex quo apparet, εV et lTV formarum confusionem non esse nisi in exiguae auctoritatis codicibus, TiV autem sormam Appiani non esse propriam Se Corruptam
Scripturae mendis agamus necesse est respiciamus. 933, 15 contra ceterorum lectionem εvέG0al, cum praesens postuletur. 232 8 πεpi-εΥiΥvετ recte V, quod Mendeissoh quoque reStituit, ceteri πεpiεΥc-vετο. 477, 25 3cvετ i, TiTvετο . equidem optimorum codicum Scripturam retinendam esse censeo illud enim tib μευ . 4TiΥVετο o t. quasi formula facta est, quam retinuit scriptor, etsi adderet 6λrio υστεpov. his igitur locis codices deteriores vitiose oristum
exhibent. 16, 4 ri ετ Ai, optimi codices Icvετο, quod recte Mendeissoh praetulit uno loco 288 6 fortasse in ipsum Vaticanum Gr. 141 mendum inrepsit, cum kΥgvoveto, quod apographa exhibent, postuletur alio loco disserentia est inter optimos Suidae codices et inter codicem Valesianum 342, 13. tamen ΦΥευετο, quod inest in Suida,
Praeferendum est, cum respondeat Verbo antecedenti cetpuπετο vidimu admodum pauca esse menda scripturae, atque ea quidem in libris iis, quorum nulla est auctoritas.
17쪽
non tam XIlI v quam X TεV- itaque non est, cur participia praesentis illa quae attuli Corrupta putemus ex oristo adde, quo nusquam oristus Scriptus est pro praesenti, quod tamen
multo facilius fieri potuit. Se Candidus' nonnullis locis Ti olaεvo vertit his
peractis vel gestis', quasi εVOlaενος itaque PraeVertamur, interpretis huius quae omnino sit fide in temporibus, praesertim cum hoc translatore fisus Mendeissoli saepe aut latum aut praeteritum proposuerit, ubi praesens inest in libris. idem Candidus 978, 23 et 35, 1 iΥVOlaεVM TOUT V tranStulit his gestis et his peractis', cum sententia poStulet, quae clum geruntur'. eodem modo 16 8 diaptiveti vertit transeunti quasi bicipatvoveti, senSus autem P Stulatinoristum, quia ex verbis insequentibus φευΥOVTO εmo pεsibi αυTO03 apparet, eum iam antea transiisse fluvium item 579, 20 πο-bεiξας imponens'. 615, 17 εvolaεVO b Tos arrvos prodeunte'. 981 12 Πεlail αυτος praemittente 878, 9 iriboυς pollicitus', ubi etiam Mendeissoh iudicat 'male'. nimirum permotus ille est proprietate linguae latinae, quae et participio persecti activi et praesentis passivi careret alias Corri gendi quodam studio ductus St, ut tempora ea, quae minus placerent, cum iis Commutaret, quae ipsi viderentur aptiora
velut 584, 13 ΠiκpaTεi, quod Appianus quippe in sententia generali in universum intellegi voluit, si vertit quasi ΠεκptiTεi legeret item 43,3 GTi licebat'. 616, 7 historicum praesens vax pε transtulit oco cessit'. contra 482, 18 Gυvεσ-εΠiΠTo 'insequuntur', quin etiam 780, 3 bεilaatu 'coepit trepidare' et 717, 22 σκοπε 'coepit inquirere simile corrigendi studium valuisse in participiis praesentibus vertendis vel ex inconstantia transferentis efficitur, cum aliis locis aut praeteritum aut futurum expresserit, aliis quibus eodem iure tempus idem requiritur, tamen praesens admiserit neque igitur recte concluseris, Candidum, quod aut praeteritum transtulerit aut futurum, legisse id tempus, immo ho Solum apparet, si quis talia accuratiore dictione explanare velit, eum illud tempus desiderare. Sed redeat unde defluxit quaestio.
'Aφiστασθα est et deficere' et 'esse in desectione' - defecisse). non igitur est mirum, si participium praesentis apud Appianum invenitur pro perfecto atque primum quidem praesens adhibetur, ubi agitur de defectione repetita, non modo ubi idem saepius desciverunt, sed etiam ubi ex multis
fecerant iam antequam regnare Coepit u picyT6μενα SuSpectavit Schweighaeuser. φεστηκοτα letho i). se Plethoni, Cum saepe dicendi formas Appianea commutaverit cum iis quae ipsi usitatiores erant, fide habenda non est, nisi ea quae mutavit ille, scriptoris usu comprobatur r). Se multa praeterea eius usus sunt exempla 447, 15 'pi FThytεVo . . iλε
TηTOV Πενμνεν Π Κελτους uspiciTuμενους contra persectum tribus solum locis exstat 89, 1. 486, 12. 16, 17. Saepius 'ocis viginti duo, oristus invenitur. AipOυyiεVoς potest esse ' praeferre', ' capere . qui autem pergit Capere, cepit itaque praesens in iisdem sententiis le
Ceteri locis Septem verum exstat praesens aoriStu Septiesi De Gemistillethonis eclogis siendeiss praes. XXI. adnot. 8 cf. Schweigh. d. ol. III p. 528 ad I. 5.
18쪽
invenitur 70 12 469, 13. 440, 14 560, 1. 488, 2. 1090 19.
1095, 24, perfectum semel 1017, 15. Usitatissimum Appiano est participium Praesens verboriam ΠυV04Vεσθαi, lG0tivεσθαi, quod etiam invenitur propraeterito apud scriptores classicos ii, tradi. 1, 69 rtivταπυV0aVoluεvo o pol IO επεμ ir . . TΥελους. apud Appianum praesens legitur locis triginta ex quibus omnibus ex-SPeCtamu Praeteritum, Cum Semper narratum sit, qui secerit
μὼλλου Tapti y Ioueto, cs 127, 2 oi ' V στε πυθομεVoi χαλεΠως φε pov. 76, 3. 3, 10 84, 24. 92, 20 105, 21. 113, 18.131, 15 177, 1. 193 11. 20 I, 24 204, 28. 207, 25. 254, 6257, 13. 388, 6. II, 19. 486, 9. 23 12 5 42, 18 550 13. 602, 16 641, 6 653 9 655 7 ib. 20. 657, 13. 684, 20 721,9. 784 9 799, 14. 23 12. 29, 9. 987, 13. 1005 16 1073, 17.
1164, 18 nempe praeteritum saepius legitur locis Centum
ΠOVem, quo Singulo assere Supervacaneum Videtur eodem
modo es 70avoluεvoi adhibitum est locis viginti, 27, 12 76 2.170, 2. 25, 23 308, 4. 379, 17 386, 8 476, 24 503, 21. 531, 5 548 9. 14, 22 Cano intellecta Daucle). 751, 14.764, 17 792, 20 885 9. 18, 9. b. 16. 985 22. 1113 14. praeteritum quadraginta tribus locis legitur ).
' Cum endeIssoh Candidi translatione fisus saepe oristum PrOPOSuerit, Videamus necesse est, quae sit auctoritas librorum tribus locis in i vel A ruv0αv6μεvoi inest, ubi ceteri oristum exhibent, 950,1 πυθαvovcvr A, ceteri recte πυθolacvri u littera omiSScaoristum significat. 809, 23 et 1047, 9 πυv0av i πυθομ-VA quibus locis tribus MendeIssoh recte oristum restituit sed quarto loco non cum illo consentio 222 6 iii audpxφ . . πυθομέvua πυθομεVos V . . 6τι cot roiεi . . ἔφη. Mendeissoh πυνθαvolucvul maluit nimirum putat, πυν04Vεσθα verbi, cum interrogandi notionem exhibeat, non legi oristum etsi praesens saepius adhibitum est exstat enim locis
novem 40, 3. 426, 10 725, 23. 15, 13. 948, 17. 1009, 12. 040 25.
104I, 18. 082, 18 - tamen oristus praeter hunc locum ter invenitur 519, 2 636, II. 792, 24. quattuor locis alσ04vεσθα verbi participia confusa sunt. 60I, I alσ06μεvot i, iσ0av6μευος ceteri, quod recte retinuit endeIssohn, cum agatur de actione repetita. 1085 19 iσ06-μεvo Vi, lG0avoμεVos A in quem saepe formas corruptas inrepSisse
iam infra notavimus cs praetera Mend. praef. p. XIX). 84 22-iσ06- μενοι excerptorum codices, ceteri lG0avolaεvol, quod utrumque ferri potest uno loco fortasse in ipsum V Gr. 134 corruptela inrepsit 548, 2 tvυppiro oti alG0olucvo Tosi simile quidem oristi exemplum non inveni magna igitur est librorum constantia, cum ex ducentis fere exemplis septem atque haec quidem in libris deterioribus
19쪽
senti aut imperfecto uti L III 8, 1 iv 'Oλυμrriti h Δω-
112,4 62, 5 IV 19, 2 75, 1. 2, VII 5 2. 52, 2. 53, 3 VIII 3. 3. 24, 3. 25, 4. 55, 1. semper ubi actio significatur quae gesta erit, Si alia res eveniet IV 73, 4 V 69, 1 VI 69, 3VH 70, 7. accedunt persecta tria I 21, 1. 126 5 VIII 6, 3.
cum ci particula contincta Sunt participia quinque, quorum unum est praesens VII 34, 7, alterum oristus I 105, 6 tria persecta I 54, 1 II 1, 2. 2 b. longe alia est temporum ratio Appianea praesens enim duodeviginti locis legitur, oristus quattuordecim, persectum Sedecim unum apud Appianum quoque invenitur exemplum participii praedicativi simillimum Thucydide 765 19 IovTui εviκηκιτες. mirus autem Stnumerus participiorum attributivorum undecim locis praesens aut substantivo attributum est aut eius vice iungitur 160 1.197, 24. 16, 2 750, 21 Tot ilττηθεi yi Olbioivi TO Vixti VΤαφευΥεIV: oristo praesens adnexum 764, 24. 779, 22. 93, 15.
20, persectum quinque 31 9. b. 23. 25. 2. 23, 6 1096, 1. Cum hoc magno numero participiorum attributivorum comparata hau multa videntur esse participia appositiva et absoluta. Sexte PraeSen Scriptum est. 795,. 22 actio significatur simul cum actione principali gesta de re iterata agitur 980 9. quattuor locis praesen pro futuro eXacto scriptum est 134, 12
Haud ita angustii finibus quam vix v coercitum est κpαTud participium. apud Thucydidem praesens exstat locis viginti sex praeteritum locis triginta aor. 27, pers. 3) atque non Solum ubi iraedicativum aut attributivum aest sarticipium, praesen praeValet - praedicative enim solum praesens adhibitum est semel VIII 1, 3 substantivo attributum aut pro SubStantivo praesens est locis quinque I 77, 33 110,1 Ι 80 2 VII 4, 6 VIII 46, 2 oristus uno VII 87, 5 - sed etiam appositivus participii praesentis usus multo est liberior quam VIK Vparticipii 'puTεi enim non solum est vincere aut victorem esse sed etiam praevalere' superiorem esse ' obtinere'. qui
victor est' septem locis significatur praesenti P70, 5 IV 14 3VI 49, 3 VII 23, 2 44 5 VII 44 4 VIII 5, 4. deinceps tribus locis praevalere' aut superiorem esse' aliquem aliqua ae exponitur Ι 16,1 αυTixta paT V ib. 116, 2 IV 104,4. Porro quattuor locis me obtinendo agitur I 104, 2 nos ποταμουκpατουvτες III 32, 3 IV 108 1 VIII 38, 2 atque his quidem
loci agitur cle actione durante iustus igitur praesentis est locus, sed etiam ubi actionis inCidentis exspectamus notionem, tamen praeSen admissum est locis quinque I 11, 2 pubiως Evlauxu paTOυvTες iλOV ubi condicionalis ratio plus valere vide
20쪽
multo est usitatior adhibitus enim est locis viginti quinque his I 54, 2 parri TaVτες Tit aulauxiet . . GTη Iu TyOIrulOV. I 1l2, 5 paTησαντες Tos . . iεpos rapεbocsau. II 3, 2 II 39, 3III 46 6. 57, 3. 4, 2. 91, 5. V 19, 2. 72, 4. VI 1l, VII 11,2 34, 6. 72, 1. 78,3 VIII 1, 2. 20, l. 62, 2. 105, 2.107, 1. ubi futuro exacto Latini uti solent, semper oristus invenitur I 143, 5 paTησαυτες α αυθiς υκ λώσσο Illaαχουμεθα III 40, 5 IV 71, VH 5, 4. 77, 5. his oristis appositivis adde persectum unum III 4, 3 ubi in particula
Coniuncta est Cum participio, praesens uno loco I 79, 1, item oristus uno I 73, 4, persectum duobus invenitur III 30, 2 VII 43, 7. itaque etsi pari paulo liberius adhibitum Sit, tamen participiorum appositivorum quae quidem rem praeteritam significant, oristus et perfectum multo praevalet. apud Appianum praesens exstat locis triginta tribus, praeteritum Septendecim aor. 10 pers. 7). tria participia sunt praedicativa:
bε ἐστi ibio 738, 26 375, 13. 479, 25 511, 22 684, 19.
I 038, 26. his igitur locis undecim praetteritum desideratur. contra oriStu Sensu appositivo octo solum locis adhibitus est
87, 13. 392, 23 399, 3. 779, 21. 793, 4 15, 886, 7 pro suturo exacto 738, 26 754, 18 accedit perfectum unum 372, 12. etsi igitur apud Thucydidem paulo liberior sit huius participii
usus, tamen Appianus multo excedit legem Thucydideam. Similis est usus tibiκεῖ participii est enim et iniuriam arere' et ' iniuriam fecisse', cum permaneat iniuria facta, donec sublata est itaque etiam apud Thucydidem frequens est praesentis usus exstat enim undecim locis, Cum OriStu quinque, persectum duobus legatur longe plurima exempla participii sunt praedicativi et attributivi praedicative praesens adhibitum est
κ6Tας, or V 49, 3. Septem inveniuntur participia attributiva, quorum unum est perfectum III 38, 1 Cetera praesentia sunt
II 6 5 II 47, 3. 3, 4 IV 62, 3. 98, I. 118, 3. at participii
appositivi temporalis semper legitur oristus III, 7 vεxuipη- σα ΟυbεV . . tibiκησαυτες IV 52, 2 VIII 28, 4. ubi non tam temporalis quam Causalis valet ratio I 43, 3 praesens, oristus I 69 6 legitur. Cum vis particula Semper praeSen ConiunCtum est III 48, 1 VIII 38 4. Appianus oristo omnino non USUS eSt, perfectum uno loco adhibuit pro substantivo 332 4 pi-λους IOirlcstiluεVO Toυς biκηκύτας at praesens viginti locis legitur quae participia duobus exceptis sunt appositiva. 65, 3
Cancl. a quo nihil mali pertulisset praeterea praedicativum CS praesens 495, 12, attributivum 25, 2 longe diversus est usus lau9Ttivus participii nam cum tibiκεi Condicionem permanentem Significet, suapTtiuεi magis ipsam peccandi actionem exprimit praesens igitur rarissime legitur, atque ubi scriptum est, actionem repetitam significat ut 324, 10