장음표시 사용
21쪽
υποφευΥOVTu Mend. ΠΟ*υTOVTu. 441, 1l 9βKui . . φεUTOV-Tας Tri . . T GToluta . . uTuμεiVul Nauch: PUTOVTug. 660, 25 tippulva ες οσσυ9α VRIO UTIO*εUTOVT . . IUV- ελαβεV. Mend. υποφυΥ6VTu equidem Cum his viris doctissimis Consentire non possum intercedit quidem maxima similitudo inter praesens impers et oristum eum qui clicitur secundus tamen participii et infinitivi multo pauciores exstant formae corruptae quam Verbi finiti, Cum non solum thema mutatum sit, sed etiam accentu tranSpositus, velut
draginta locis confusa sunt item λεirru; - λirrui novies ἔλεi-πο - ἔλirro tredecies praeterea alterum illorum oristi signorum Solet esse Servatum accedit, quo fluctuatio sormarum earum quae Confundi solent, etiam in libris invenitur, cum Appiani historiae non Congruenter sint traditae i). admodum pauca in omnes libros inrepsere menda, quo ex O
hic numerus mendorum comparatus cum magna illa exemplorum congruenter traditorum copia exiguus videtur esse.
maxime apparet, quod omnibus locis iis, quibus editores tempus
mutare conati sunt Contra omnium librorum ConSensum, Semperaoristus e praesenti neque Squam X oriSi praesens restituendum est. Cavendum igitur, ne nimium momenti tribuamus
librariorum erroribus iam redeamus ad ψευΥεl Verbum etsi sexcenties legatur, tamen quattuor solum locis libri varias exhibent lectiones tribus locis impersectum et oristus indicat.)confusa sunt 45, 1. 082 6. 578, 17. uno loco infinitivus corruptus est 240, 3. participiorum non est fluctuatio quae enim 3, 3 in libris inest varietas non pertinet a tempus: diu pεpovτες MN, iu*ευTOVTες Ursinus Schweighaeu serbiαφυΥ6VTες proposuit immo accentu pΟSitio Praesens tempus significat hae me causae moverunt, ut urius illud φευTua locis antea laudatis non librariorum se ipsius scriptoris tribuerem neglegentiae i). Passivum genus et medium percensentibus nobis id maxime conspicuum fuit, singula quaedam verba ipsa Significatione huic praesentis usui esse accommodata. at activi generis paseticipia praesentia non tam singulis verbis quam Structuris quibusdam adhaerent atque primum quidem maxime nomi nativus participii praesentis appositivi invenitur pro praeterito iis potissimum locis, quibus participium mutata enuntiationis Conformatione solvitur in Verbum, quod ui particula coniungi potest cum verbo finito. 174, 22 πολλὰ κα Tεuvata pulvκuTεK6Πη. εVVui quidem eodem tempore quo interficitur perpetrare poteSt, Se Πολλ eum antea egiSSe neCeSSe est.
nam quod unde fugerint' additur, non impedit, quominus condicio permanens exprimatur item intellegere non possum cur Mendeissohnduobus locis utrobibpΛσκω in oristum mutare voluerit legimus enim 681, 19 vθα πολλο0ς uarohibpuIκovτας ἐκέτας . . arobεx6μενος λὶj-στευε. 969, 1 bissibευε τη 'lταλiau . . GuvΛΥviv τους detrObibpuσκοντας. quo utroque loco actio repetita praesenti significatur: non enim uno temPore omnes fugerunt praeterea confusio oristi et praesenti non exstat in libris solae confusae sunt formae sui et ρασας.
22쪽
praesens Cum oriStoe Coniunctum, etsi eiusdem generis participia sunt: cum expulisset, tributum imposuiSSet, peCCASSet.
uVTiκαTu ITEVTες scribendum esse. verbum enim intranSitivumi Mendeissohn oristum postulat sed primum similibus illis
exemplis haec structura satis mihi videtur esse defensa, deinde iθείς-0εii uno solum loco corruptum est 543, 13, ubi oristum exhibet pro PraeSenti, quod sensu postulatur. magna igitur est librorum constantia.
Tilavisti quoniam nonnullo CaStraVerat etiam pro oristo ingressivo praesens o Situm est, atque his quoque locis maxime nominativus participii appositivi invenitur ubi mortuum quendam esse morbo Correptum narratur, oristus ad
in sententia persecto usum SSe recte MendetSSolin adnotavit. porro 548, 22 VυppizOV υκ ai 70OluεVO TO Vi0pibtiTOυ Vo IOV u . . OG V . . θε9uΠευεTO. uno loco oristus legitur 74, 11 aεxpi νοσησας . . TελευTησεV. addi poteSt37 27. tiluuta triginta duobus, alatu quattuor locis scriptum est 214, 1. 284, 1. 35, 17. 996 5. persectum, quod novies exstat, Semper ipsam Corporis fatigationem significat, cum praesens et oristus laborandi notionem exhibeant atque praesens quidem non modo multo saepius adhibitum est quamaoristus, se etiam invenitur, ubi aoristus desideratur: primum
23쪽
Pergamenorum condidit interpretandum igitur est qui rex factus est'. eodem modo non video, Cur 667, 16 in pagiλευ- σαυτος oristo offendat Mendeissohn est enim tolemaeus Alexander II, Cuius pater tolemaeus IX Alexander I ab . 10 usque ad a. 89 a Chr. n. regnavit i). Idem tolemaeus Alexander II significatur 463 7, ubi variae lectiones insunt in libris: a TiλευOVTO O, pugiλευσαVTO i. quae arietas mihi non fortuita esse sed de industria inita videtur, )cum issensio esset e stemmate Lagidarum huius Alexandri II pater ab Alexandrinis expulsus est a. 89. hoc autem loco agitur e tempore eo, quo Mithridates Lucium Cassium, Oppium, Manium iam Vicerat, Sulla tamen Roma nondum erat prosectus annus igitur es 88. itaque cum Ptolemaeus IX Alexanderes iam anno ante pulsus Sit, Scribendum Stpa Iiλευ Ταυτος et hoc loco et 667, 16. alius Appiani usus mihi non videtur praetermittendus saepe enim SubStantivum quoddam positum est, ubi oristum ingreSSivum XSpectamus, quem viri docti quippe singulum SpeCtante unumquemque locum restituere conati sunt. 422 9 Αλεξuubpo . . bisui rhu-Tiu passiλευς OG V ibεV, ubi Nauch pu Tiλευσας, sed cf. 563, 18 πεvTεκoVTOυτης in κα pu Iiλευς BOIrropo ΠεVTεκaidεκα ἔτη unum accusativi invenitur exemplum 665, 11
i Cless, quem Mendeissoh adfert, apud Paulyum VII p. 226
dicit haec Ptolemaeum IX Alexandrum I huius Alexandri patrem, a matre Cleopatra, Ptolemaei VI Euergetae ΙΙ uxore, in societatem regni vocatum esSe matre interfecta cum esset expulsus 89), Ptolemaeus VIII Soter II frater eius maior natu, regnum accepit, quo mortuo 8 I filia Berenice sex menses sola regnavit tum autem ei Ptolemaeus 'lexander II a Sulla in matrimonium datus est quae omnia optime quadrant in hunc locum. 8 Aoristi enim primi et praesentis confusionem multo esse dis-ficiliorem apparet praeter hunc tribus locis varias libri exhibent lectio
loci comparati inter se invicem a mendi suspicione se defendunt actio enim durans expressa est pro actione incidente aut perseCta.
Atque his quidem locis nominativus participii appositivi
legebatur. Casuum obliquorum admodum pauca inveniuntur exempla. 56, 1-3 VaΥiTutu IKεi . . κελευOV ut uVuΥl- TV IKOVTu KTε luctu, quo tamen fortasse ex similitudine infinitivi antecedentis auuΥiTV σκεl Corruptum est recte igitur
Tεi ΠεpiεibOV. nonnullis autem locis nimis scilicet accurate tempus mutasse mihi videntur editores, Cum id quo traditum S tempus Sensui non obstet huc potissimum referendi sunt loci nonnulli iεVai verbi. εi et i uno loco 1092, 5 ConfuSa sunt, ubi utrumque ferri potest magnus igitur libro- TU OS CODSenSUS, Cum saepissime hoc verbum adhibitum
haeuSer. Sed est actio iterata, quam solet Appianus etiam ubi durius est praesenti exprimere CL VηGK Vin praeterea
perunt'. 271, 20 υbεi Π aTεσκα is πολi χε istu T Π9Oμuχης καθiεi Tu Rui Πλα ui TεκVa lupaboscyaV. Mendelf- solii καθεi yav. sed illud καθiενα actio Si durans, quae etiam permanet, Cum To rupubOsVui iam est per Ctum. 792, 4 d. αυTo biεβαλε Thi ες TO0T Πεipus u0lεVTu. Comprehenduntur tentamina ea, quae iam geSta Sunt et ea, quae animo etiam agitat actio igitur est imperfecta.d 670, 2 paulo infra dicam eodem modo scriptura tradita est retinenda 607, 17. Cur diu Triti FaVTOς nonne optime dici potest, cum appropinquasset iamque partem valli convelleret Θ' item 48, 2 Nauchium salso praesens praetulisse oriSto XComparatione similis loci 463, 26 efficitur. Iam videamus, quae ratio intercedat inter praesen et aOristum, ubi utrumque tempus futuri exacti vice fungitur .aCti ea, quae etiam permanet, postquam futura illa res iam gesta St, Praesenti actio Cito transiens inoristo significetur
24쪽
necesse est nimirum Saepe penes Scriptorem est, utrum actioneis maluerit iurantem in cito transeuntem Gignificare. semper praesens legitur participiorum Πεi06μενος, inrεi0ως
verborum praesens ferri potuit se etiam actio Cito transiens participio praesenti Significata est. Cum maluerit Scriptor X-plicare eam urantem quam incidentem iam attuli mapx V
990, 2 longe plurimorum verborum modo praeSens modo ROUStuS
41, 6. b. 19 et 21. 44, 17. ib. 19. b. 20. 86, 12 95, 1. 135 12. 121, 13 - 14 239 4 354, 2. 19, 3. 93, 20. 19 7-8. 31, 19. 753 9 804, 22. 28, 17. 62, 23. 14, 22 976, 10. 1046, 23. uno loco persectum adhibitum est 65, 3 τὰ op laoiα
e e natum videtur esse, quod scriptor participium adnexuit ad Structuram secundariam . e. ad enuntiatum ConiunCtionale, Cum a primariam actionem spectet participium. tertio loco
εΠibημησασi OT . . εκτεiυετο deinde multa sunt participia negata, quae rem quandam significant agi quidem esse coeptam, tamen non perductam ad finem ita, ut illud non ad finem venire' permaneat etiam dum fiat actio primaria cuiu generis maxime Sunt verba non succedendi. oυbε ovυω quin uies
20. Praeteritum non exstat eodem modo solum ori Πεi6 V
25쪽
Atque his quidem locis qui diligentiori dictioni studeret
usurum fuisse putes oristo. praeterea tamen Oristur participiorum negatorum invenitur, ubi etsi non postuletur tamen serri quidem potuit praesens. quorum participiorum duo potissimum genera sunt istinguenda. primum enim Iotest significari actio ea, quae quidem non evenit' ante actionem primariam, ita tamen ut illud non evenire etiam permaneat, clum actio trimaria Ierficiatur. notionem priorem inoristus,
nonnullii locis praeter rem editores praesens reStituere Ο-
ubi non negatum est participium, Semper praeSen inVenitur. Alterum est genus verborum non serendi o φεpεiv, oucu pi FTu 70ui, ux IrolaεVεiu, υκ νεχεσθul longe Plurimis locis non tam de tolerando agitur, quam de facultate tolerandi illud autem non posse permanet etiam, cum pSatolerandi actio iam finita est quare IraeSen EXSPECtamuS. se Appianus, cum illud 'non posse' omitteret significare, actionem ipsam expressit quasi praeteritam ob eamque ausam oristo saepius usus est quam praesenti ut 365, 13 Thuoipi Oυκ VεTROVTες . . Tuc Πυλας υ0iς Πεκλεlo cum ferre non possent. atque ratio inter tempora illa intercedit haec: praesens exstat docis sedecim 28, 15 125, 25. 28, 3.
18 978, 17. solius υ υπομενεi verbi aoristus non invenitur. praesens 982, 27. 1005, 14. horum igitur verborum negatorumaoristus praevalet. Restat, ut examinemus participia oristi ea, quae ad praesens accedere videntur primum huc reserenda Sunt
Verba sentiendi etc., quorum oristo ingressivo non actio praeterita se initium actionis significatur ut λrrirta est Sperans', ελrri yας spe captus'. εbi ς' quod praesentis Vice fungitur 'timens', εiσας timore captus'. cuius generisaoristi ne apud Appianum quidem desunt sat s. ea, quae antea dixi de iisdem passivi generis sarticipiis) ut autem
26쪽
appareat, quae ratio intercedat inter praesens et oristum, non pus videtur, omnia verba assere satis est participia maxime usitata comparare. Voluirui triginta duo locis legitur, volaiσας viginti sex; λrrit vi viginti quinque, ελπiσας quadraginta uno idem est usus participiorum OK V 'Oξας bi-xui V-bixui σας Mixtir u V-εiκἁσας υπολαμβώV V- Irroλaptavetc. hu quoque Spectant oristi medii, velut τεκμαipolaευος quinquies, εκ tulptilaεVO quater exstat de OKpiutituεVOgiam dixi sequuntur verba affectum: εbi ς Septuaginta novem, bεiσας sexaginta octo locis scriptum est eodem modo Cetera verba timendi adhibita sunt, maxime ubi negatio addita est: Ουbε υΠΟΠTηξας ex. gr. 116 5 υbε υποπτηξας JΠεστη
gitur quin etiam nonnullorum Verborum oriStus praeValet,
locis quibus ex exemplis emcitur, horum verborum oristum ingressivum non postpositum esse praesenti.
Graeci participioinoristi uti solent etiam ubi una eademque actio et participio et verbo finito significatur participium aut modali vi praeditum est, aut qua in re constet actio verbi finiti exprimit prioris generis maxime nota sunt verba λuV-0ὰVεiV, 304Vεiu atque primum quidem longe usitatissima λαV-0hVεi verbi structura apud Appianum est λαθω participium Cum verbo finito Coniunctum quadraginta enim tribus locis legitur Sequitur λαυθὰV V locis duodeviginti multo pauciora Sunt exempla λαV0ὰVεi verbi Cum participio coniuncti participium, enim oristi duodecies civ0tivεi verbo finito adhaeret. praesentis duobus paulo diversus est usus φθὰVεi verbi longe enim plurimis locis 30tivεi cum participio oristi Coniunctum Si novies sequitur numero φθας φθὰσας conexum Cum verbo finito quinquies tertio loco ponendum StφθὰVεi verbum cum participio praesentis coniunctum bis.
φθtivae verbo finito adhaerens non invenitur ' huc quoque
i 304vεi tam raro legi aut coniunctum cum participio aut ipsum verbo finito adhaerens ex eo efficitur, quod saepe cum infinitivo conexum est Iocis viginti uno. I9, 24 179, 1. 289, 5. ib. 14 406 4.
participium sed Tεiva infinitivus adhaereat eiusdem generis multa inveniuntur verba ut 157 11 ακpυσας σε, item 629, 13 praesen non exstat. ελώσας quattuor locis 41,6 ari- γελώσας φη. 379 15. 800, 25. 947, 17. ελ μευος Semel 71, 12, ελῶ non invenitur. σκωΠT V 446 8 666, 24. 32, 11. 863, 27. 26, 18. 040, 21. σκω ψας Semel 43, 15. IriTu 0ἁσας 1033, 19, ariTu 0tit ut saepius Sed non Praedicativo SenSu, velut ri, 4 potius est participium impersecti quod dicitur cleConatu. Iriμεibi V 634, 13. 782, 2. Πiμεibiti Ta 799, 19. χλευtirua 838 8, χλευti Tui 83 7 6. alterum genus Si parti- Cipiorum eorum, quae instrumentali potissimum vi praedita explicant, qua in re constet actio primaria, ut Plat rep. VIII 551 A voxio Tiθευτα Taeti aεvoi etiam haec oristi participia apud Appianum inveniuntur hau tamen multa eius
nonnulli praeterea locis p04σας non praedicativum sed appositivum
putandum est ut 139, 25; invicem 2I, 22 etc.
27쪽
βουλευσασα. Imiriam praesens multo est requentius adhibitum quin etiam uno loco 185, 1 invenitur, ubi oristum
Haec habui. quae alicerem in praesentis et praeteriti temporum participiis.
Qua ratio intercectat inter participia praesentia et futuri.
In laturo non solum temporalis inest vis, sed, cum id quoque quo fieri aut velis aut iubeas suturum sit, etiam finalis notio iussumque inesse potest ex ipsa rei natura Dficitur, cum talis sit varietas actionum suturarum, non POSSE unam eandemque Valere causam, Cur praesens futuri vice fungatur itaque temporum rationem examinanti mihi optimum visum est, haec tria suturi temporis genera Seorsum tractare.
A. is futuro temDoruli. Praesens pro futuro ab optimis Scriptoribus, imprimis a Thucydide, saepe Consulto scriptum est, ut res sutura quasi Certa tque praeSen Significaretur, velut huc. III 18, 1 iri Μηθυlava ci Πpobiboμενη ε riptiTευσαν quem Sum Appianus non est imitatus ubi apud hunc Scriptorem praesens invenitur pro suturo, ex dicendi quadam indiligentia natum id est atque huius quidem generis multa Sunt Xempla. In ipso TiΥVεσθα verbo inesse videtur laturi quaedam vis. 727, 1 legimus e navibus iis, quae parari ne Coeptae quidem sunt: αυὰpχους αυTOi sc. εω GTOλOis rei Ti-ΥVOluεVOi επεστησε 'OpTηGiOV. eodem modo φεb9ευε V, cui semper fere suturi participium adhaeret, tribus locis cum praesenti coniunctum est 689, 17 Oi TiTVolaεVoi εφεdpευ-εiV. Item 1107, huc quoque spectat locus 1089, 9 nilu
28쪽
praesentim usum Comprobatus sit. Mendeissolini concedere
271 17 444, 27 450 13. 72, 10. 70, 26 808, 23. 1080, 14,
cum σύμεVOς quinquaginta, μελλω septuaginta septem locis inveniatur. μελλω participium maxime ubi substantivi instar est adhibetur et suελλο locis quinquaginta tribus. nonnulla verba Cum solo hoc neutro participii Coniuncta Sunt πεpuyκο-
ἐς τὰ μελλουτα triginta novem locis scriptum est minu USitatum est neutrum substantivum ἐσομεvos participii, cum tredecim solum locis inveniatur. Multa praeterea alia exstant exempla praesentis pro su
3 Falsa enim sunt, quae Candidus transtulit exercitum Omnem, qui rebus gestis interfuerat'. immo ex verbis insequentibus iv bibaxnT G*lGi . . in apparet, milites illos esse custodes fossae aggerisque, quibus munimentis Caesar Perusiam circumdedit interpretandum igitur est qui observabant quid hostes essent molituri'.
tamen aeum in hoc verbo saepe accentus transpositus sit
bp V κακοπαθησα 'praeter morituros', cum 646, futurum adhibitum sit haec huius usus sunt exempla nempe futurum multo frequentius invenitur; exstat enim Centum viginti uno locis usitatissimum Appiano est suturum cum νοῦ particula coniunctum densu aut causali aut Comparativo. Septuaginta enim quinque eius generis Sunt exempla. B. mo futuro nati. Verum non solum huius modi locis, qui ipsum tempus attingunt futurum, sed etiam ubi Conatum rei iaciendae, tu-clium Consiliumve, iussum denique futuri participio Graeci significare solent, ibi Appianus praesens admisit eadem indiligentia ductus atque confusio hae quoque unde orta Sit, hau difficile est intellectu saepe enim pene SCriPtorem St,
utrum actionem exprimere malit praesentem a suturam, velut
636, 13 θε . . ToυTO ηλωσω non potest explicari nisi ita, ut o εi ante factum sit atque iam finitum, cum incidat To ηλουv. at 188 6 ptisaματα ΠενtΠε ηλ V, illud ΠεμΠεlVpotest quidem ita intellegi, ut uret usque ad reditum legatorum. ηλ v igitur non significat actionem futuram, Sed Simul geStam cum tu ΠεytΠεiv. hic autem durior praeSentis uSu intentus atque auctus est scriptoris indiligentia ad hunc
29쪽
modum, ut praesens etiam inveniatur, ubi actio quaedam non potest intellegi nisi sutura accedit alia causa inest etiam in nonnullorum verborum praesenti et imperfecto Conatu rei
τη υΠOVOiu εκλυω 'solvere Conatus', nam ei non Contigit, ut suspicionem tolleret adde locum Euripideum Phoen. 1, ubi Iocasta: Tu ' pi λυουσ' υποσΠOvbo μολε tu Πεiσαπαibi παibes solvere studens ' se ubi non tam Conatu exprimendus est, quam Certa quaedam res sutura, etiam horum verborum suturum postulatur, ut 174, 5 Irpobibo ς αυTovcrrεi γε in participio inest studium prodendi, at 216 21 uixεTOIrapud σω τη Σοφ Vipa actio vere futura significatur. itaque cum non magis ex verbi finiti quam ex ipsius participii significatione praesens intellegi possit, singula participia
nobis sunt examinanda. Atque primum quidem nonnulla inveniuntur Verba, quorum nusquam Appianus usus est futuro. huc potissimum reserenda sunt verba Curandi et Serviendi, ut εpuΠευεὶ unde
13. 16, 4. 793, 20, item composita orpo0εpαπευ V 599, 17, ἐκθεpαπευ V 698, 19, VTi0εpαπευω 860, 21. porro η9ευ V155, 4. xupizoμεVoi 446,1. bηxioxorrui tribus locis 384, 25-26. 458, 27 - 459, 1. 727, 24 simile 726, 8- ἈVση lauiuoluεVOς piλαv0pulariav. 458 6-7 26Euu larroi V . . plλuV09 IIlus. quae participia. etsi non Ir, suturo scripta sint, futura enim actio non significatur tamen inem sive Consilium exprimunt eius qui agit saepe enim nihil interest, utrum res sic quasi a scriptores ipso explicetur an ex animo eiu qui agit scripta videatur ut 375, 1 Πτολεxiuitu ἔστελλε λεο-πωpu . . εpuΠευ v b TO μεiptiκioV in εpαπευ V inest Consilium Antiochi, tamen non ex Antiochi mente id dictum se a scriptore additum, ut initium studii illius intellegatur. hac autem dicendi consuetudine Appianus adductus est ut iis quoque locis, quibus studii consiliive notionem exspectamus, tamen praesentis participium adhiberet actionem igitur ipsam dignificavit pro intentione ingendi ita ridem verbum legitur 668, 13 6 ημος To Συλλα θε9απευω η9εiTO IIu- Τευεiv, a Candido illud quidem translatum quo Syllae obse-
queretur'. ne fugisse ipsum scriptorem, desiderari his locis intentionis significationem, ex eo apparet, quo nonnunquam alia structura usus Xpre Ssis verbis notavit finem si iuu
rrupulTOUlaεVOg. Atque his quidem locis actio ipsa non tam pro futuro quam pro intentione agendi posita est hac autem dicendi Consuetudine factum est, ut iis quoque locis, quibus actio vere sutura erat significanda, tamen praesentis participium inVeniretur eius generi Sunt verba Conciliandi, ut Taipizo-