De verbis Latinis suffixo-sco-formatis [microform]; commentatio academica scripsit..

11쪽

ducti non gravati sunt docti viri suffixum inchoativum' lingua: r. - Sonum palatalem Xhibere pro certo Statuere. Sed quum fieri non OSSet, quin ratio t. l.

momenti SSe oportet ad declarandum qua natura Sit k- onus Russi X inchoati V lingu00 ranici B. Qu0 Sit r. sciri layeiti gr. II in scindo Sct. hin dini, lit. she ritu conseruntur, Viden ac manifestum videtur in initio voci aliter rem se habere. Id pr0Ρgipue dictum

fugit. Quod ad r. teresstiti, it tris τι nitinet, Supra sest monitum illud verbum iiij in Sussi X inchoativosormatum Sse, Sed radicem in eur. k deSinere. Si nobis persuasum St 0d k-Sonum Velarem SumX SubeSS0, deinde in Sententiam Saepe prolatam

12쪽

ratione, lam Oeatur, R Sum Xum transducta. Quod ad λισχρος attinet, id Simili modo e 'IL L- -Iκγος, Ad. gle ortum SSe pinamur. 4riaeca lingua igitur argumenta repeti non poSSe credo, quibus Stabiliatur Sententia temp. eur Sonum Spiratum SumXo inchoativo inesSe putantium.

Set e nihilo magis ad HuSmodi Sententiam confirmandam adhiberi potest, id qu0d ubat con

USum Verba sq- 0rmandi in lingua eur latius

13쪽

gena, vene.

Set vanehali nihilo magis ad Sententiam Hos manni probandam Valet. Hos mann v. g. ns in wun8e i an cum et Dranchati conferen illud ad eur. formam in qua accentu sussi X OSSet tributus, Ocautem ad eur formam, cuju prima Syllaba accentun0tata SSet redire censuit. In hanc sententiam illud equidem animadverSum velim, quod . . um et Set vanehat ad eandem formam eur. SSe referenda pro certo habeo. Nam n in reunso eur formam accentu non m0tatam, villae ad eur ena, et an re-

Spondet, mihi videtur significare. Illud un legibus

linguarum conVonjenter ad et u reSpondet. Illud quidem Brugmanno in assentior, quod ut vanehuti pro raehali 0SSe novatum judicat. Sed n Ocal a Xplicanda Sententia russu anni a voritate abhorrere mihi videtur Brugmanu Set. Duchati d eur 'un-sqe-ti refert quum autem Sententi illa de se ur m n prolata

minuS At verisimilis quam cui fide habentur, aliam viami in faehut 0Xplj candi ingred opia est Mea igitur sontentia ad id Spectat, ut u in Duehuti non aliter ac

ad eur. Stirpem j Syllabam ena, et an pertineat,eSSe reserendam credam. Ejusmodi forma disyllaba

14쪽

quin otiam vim Simplici verbi negare . . HSanu8, ve-cors Sati conStat 3. Quo sit, ut vescus Sit, qui paulatim de aliqua re dat vel de quo datur vide Curtius Stud. 8, 59 AOq. Si Xplicationem Brugmanni Sequeremur, vescor idem SSet a 'de rodere Sed seriesimilius esse videtur viscor non cum vescus SSe conferendum Sed cum radice illa vas. Quod autem ad sententiam avet attinet, qui gr. 6IκεIθα ad lat. v cor refert, minuS St Veri Simili quam ut copi0Sjus refellatur neceSSe Sit. r. 6Iκω Subest radici eur. go quisse est litte-tjS, lat. baetere PrellWit pag. 50).

Brsial praeter suescem etiam Verbum suere linguam latinam prisbere cenSet, qua in re nobi per- Suadere non poteSt. Licet enim Sententja ejus eo commendetur quod ChariSju auctor PriSciano VIII, 15 0i p. 508 in medium fert consueo, Amen erisimilo est grammaticum illum ob eam cauSam quod1Ormn 8uem , consuemus apud Scriptore Romanos inveniuntur i, ut pr Senti sueo, consue mentionem faceret, adductum SSe. Forma Rutem Suemus, consumi 8 Bd Verbum uere

demonstrandum nihil valero in aperto objS Si considerantibus perfectis contractis formas illas adscribi p0SSe Neue, Ormenlehre II p. 34 h. e. pro Suevi-

Sequitur, ut, quomodo ortum Sit suesco, XplicemuS. Duae Sententiae inter Se jSSimile Sunt prolatae.

15쪽

Oritur quaeStio, quid RUSI Sit, cur misceo lassi Xo fio Sit formatum. In aperto St Ussi Xum SQ adeo radici ineth ad blaesisso, ut radio tribueretur; quo factum Si ut Stirp amplificata formationi ei subici posset. Simili modo Sussi Xum S i ad perfectum tranS- ductum Si in posco, poposci, quod in m tempore eur. factum SSe e et papraeha apparet. In latina auisem lingua Xtiterunt disciturus, nasciturus, discitare, cet.

16쪽

modo diseo ortum SSe credimu e di-dee-sco di-do eo, di te-scu 'di -seo disco. X eadem radice qua deSiderativum diseo est profectum etiam cauSativum doceo sum X et formatum St. Rationem Stirpi reduplicatae in SqO praeSentii Ssormandis utendae ad tempuS eur referri portere formatione verbi diseo apparere Videtur. Alia Si quaestio quomodo Xplicanda sint verba reduplicata graecde linguae Sum Xo τὸ to Ormata.

Non sine verisimilitudine sumi poteS olementum reduplicationis horum verborum aetate poSteri HS SSequam Suffixum Iκ- ΕjuSdem generi Sunt ne i , Iκωcet et reduplicationem Verbi laeto 3 cet debent. Ormam primigeniam dialectus epirotica Stendit υω-Iκ o

tentia tamen Si rejigienda. Legibu enim linguae latinae convsenienter fieri non poteSt, quin conquienisco ad ' conquignise tranSeat, D sdignus ad stlio , dignus ad dee-nos j. Litteram o ante n OSitam VnneScere negat elimidi Plura ibi ld. p. 205 nota neque adducimur ut credamu o hoc l000 XputSum SSe propter euphoniam quae dicitur, ut Froetide neceSSitate c0RctUS, dissicultato tollere conatur. Quam ob rem nobi Sententia, quam proponunt Wackerna gel ), sederSen' Johansson ' aL, multo probabilior ac paene neceSSaria Videtur, quorum iam Secuti explicandi conquini se quiniose profectum

fruniscor i frunitus Gestu 17, 2 8.)Quod ad significationem attinet, idem Significat si uni Scor ac fruor neque dubium est, quin se eadem radice frust egreSS Sint. De origine hujus verbi variae sententiae sunt prolatae. Quum senim alii prae se serunt

17쪽

id egreSSum eSSe e Vrsegnescor alii e frunegscor eruunt. Corssen, Sitti l . verbum SSe inchoativum a verbo quartae conjugatjoni petitum judicant alii stirpem nominalem fruni e frugri Subjungunt. Lat. ymbri OS VOcalem longam in m n. mutari Satj con Stat es earumen e 'eaeugmen jum tum e jugmentum l. Quae huic legi repUgnant e. g. resinunt, segnis, ab Osthostio ' Sunt Xplicata. Quamquam nihil igitur prohibere videtur quominu fruniscor O frug-nescor deducam VS tamen non deSunt, quibU Se commendet Sententia eorum, qui e frun scor id trahunt. Secundum eam Sententiam frismi cor et conqtrinisco Stirpem , plenam praeSenti claSSi VII anScritae X-hibent . . cum Set. uni mi Sunt componenda et conserenda A proposito non alienum SSe duc paucjSVerbi quaeStionem Saepe tractatam de verbi naSali inflX instructi attingere. Hoc agitur, utrum verba naSali inflXo nStructa jam temp. eur augmentum illud accepserint an Sint formatione verborum, ure in Singuli lingui eXtiterint. Prior sententi. Si qui accedat, duae Viae ad declarandum patent. Ut enim naSalis inflXu ad tempuSieur refertur, ita fieri potest, ut a principio non infixus fuerit. Sed Sum XuS, ejuSque Sententiae auctoreS

Sunt, qui non niSi in Vita Singularum linguarum X-titisse Sum verba n inflX in Struendi pro certo ta-

tuant, nam et sedere non OSSunt Stirpi n elementum

irrepSiSSe quaeruntque, quid Sit re vera augmentum ilhid se unde ortum Sit. Alia explicandi ratione utitur Persson ), quae Sinon modo bene St Xcogitata, Sed etiam Vera disti. cultate tollere videtur. Qua Si enim Sagacitate animi, contendit conjunctionsem duarum formationumeSSe Sumendum. Dicit igitur in formis vetusti Ssimi S. quibu tota serie ejusmodi formationum Sit profecta, con Sonantem in fine stirpis positam determinativum eSSe radicate, quod dicitur, naSalem autem Susti XumeSSe, Stirpi determinativo carenti additum deinde confusionem esse laetam credibile SSe putat. Qui rationem inflgendi non probant, ut Brugmann ),

Streilberg, a Salem Sse antecaptum prae Se ferunt. Secundum eorum Sententiam e gr. Set. undkti, uM-mst eo modo nata Sunt, ut fere jugn-mes jug-n-te in jung-mes, junq-te mutarentur, undkti autem Secundum nationem Verborum fingeretur, quorum BRSali non munere praeSentis formandi fungeretur, Sed par Stirpi eSSet,

Ut et an imui, f. nunja lat. tingo). juSmodi anticipati0nem jam temp. eur fieri potuiSSe credunt. Ad Sententiam fulciendam Xempla e lingua latina eruunt e. r. pando pat-no, tendo e tetrio '). Sed vinci non potest ejusmodi anticipationsem linguae latinae esse adScribendam, iam sando stet meliu fortaSSe aliter

18쪽

explicari possunt'). Si incertum St, num lingua latinaeXempla n antecapti praebeat, etiam minore VerjSj-

militudine ijusmodi ratio verba formandi ad linguam

leur resertur.

Κ. F. Johansson ' ali pro corto habent a Salem infixum multi locis esse Sumendum. Pedei Se quidem opinatur non modo verba ad clasSem VII ' clam e gr. Vtin fini pertinentia, Sed etiam ad IX' e gr. grbhMύm set D e. r. rn-ι augmento infigo primitus SSe licta. Ut ad verba miniscor conquinisco tractnnd re vertamur, nobi quidem haec Verba Videntur cum Set. y irimi SSe conferenda, plenam Stjrpem n infiX instructam exhibentia. Si ita re Se habet, ratio verba .n inflX in Struendi ad tempus eur jure referri poteSt. Jam temp. eur igitur praesto erat paradigma 'bhΥune-9-mi, pl. 'bhru-n-g-mes. In lingua latina Stirps plena

Quid lautem pl. 'bhru-n-g-mes in lingua latina dedi SSeputandum est Johan SSon jam temp. eur. n Vanui SSe propter accentum tranStatum judicat quo factum est, it lingua leur 'bhung-mes Xhiberet quod Verbo latino fungor ubeSSe cogitari poteSt.

Ex jS, quae Supra altilli, apparet Verba vesco

tem desinentibus addito esses formata, quam formandi rati0nem jam temp. 0ur. VigujSS e teStimonii Singularum linguarum concludi poteSt. Ante 'ussi Xum prorSUS interire con Sonantem in sine radicis positam in porto est tantum ambigi p0teSt, utrum factum 'it jam temp. eur an invita singularum linguarum. accidere potu jSSe, Ut On-Sonan elideretur jam temp. eur. inclino ut credam; et quod ad S in fine radici positum attinet, rem ita Se

20쪽

Radix in iis est numeranda, quae jam prisbent sorma i continenteS, jam illo i carenteS. Rusmodi variationi lingua leur. Xempla Saepopraebere notisSimum St. Ad Qelarandum quae ratio intercedat inter larma in se et in i , alii alia vias ingreSSi Sunt. Sunt qui illud a primitu ad radicem pertinuisse et certi conditionibus evanuiSSe contendant ulli autem pro certo Statuunt i elementum Secundarium SSB. Sehulae ' quidem radico in is deSinente ponenda eSSe opinatur. Eodem auctore Scala vocalium in

Illius Schulgi suntontiae sunt qui adversarii sint: Host mann in Perason J Johansson ' alii.