장음표시 사용
31쪽
juvenculesco ad juvenculus; lapilleseo ad lapilluS morboseo ad morbuS
succesco ad Suce HS arbores o ad arbor
cinereseo ad injS pulvesco ad pulVjs; noctesco ad 0X stirpeseo ad Stirps fructesco ad fructu S di md ad dies: Notandum St, quod juXta forma in sc etiam reperiuntur ornize in seo. rssent enumerat ealliseerunt i juXta occallescem epconticiscam, conficisceret UXt conticescet perdolisei juXta cond0leScere augiscete UXta augescit staec scunt juXt queeeseebat; luciscit, luciscere sciuXta lucescere delit se is delitiscere, delitiscant, delitiscendo delitiscerent. Sitti has formas e libris manuscripti petita Serrore librariorum i pro e Stendere opinatur, quam ob causum omnibu loci e reStituere vult Corsseneonisendit i X e extitiSAe eam Ob RUSn m. illlod S- Sequeretur, Sed quam non verisimilis j haec Sententia, nemo non videt. Probabilior autem Si explicatjO. quam CorSSen pSe cogitur j OSSe arbitratur verba
Verba lat in i Sco actentia. Sequitur ut ea verba latina Sus Xo se formata tractemuS. inae inter Stirpem et ussi Xum vocalem sexhibent. Sed ad quaeStionem tractandam, quomodo explicanda Sint ejusmodi verba non alienum esse mihi vi dotur in comparationem Vocare Verba graeca in σκω deSinent ja, i Sertim quum linguam lutinam hac in re cum lingua graeca conSentire quodam modo Sint qui pro certo Statunnt. Notissimum est in lingua graeca Occurrere aliet quot verba in t Zo, cadentia, quae quomodo orta Sint non ri aperto St. Apud Homerum legimu απα p IZ ω,
CRUSRm non Sese credo cur illud i ad suffixum pertinui SSe SumamuS; ljunde Sine dubio origo est repetenda. 0 Brugmann quidem contendit Stirpem esse amplificatam i de torminativo qu0 vocatur in
32쪽
plicandi rationem eamqtie meliorem SequRmur. Supra monitum Si pleraque Hrba inchoativa graeca se Stirpibus ad praesen pertinentjbu minime orta SSe. Se
numero, quae e Stirpibu nori Stici pendent habsenda esse
i mutatum esse credimus Hac in re dijudicanda cum Bechielio sauimus cui in accentu primari cauSam Uterere placet. Nam S pro certo Statiisendum est in lingua eur. Sussi Xum accentum habui SS non audaci de Sit sumere in lingua gi Dea ε in i eSSe debilitatum ne- centu mutabili cauSR. Quod autem n τὸ tτὸ Ol1Il. τε γῆ-Iκω et attinet credibile Si ea in analogii Orta HSSe. In Vero quieritur qua natura Sit in lingua latina oculi S i inter Stirpem et sussj xum poesita. Primum animadvertendum Si hoc loco de Verbi gemisco, apiscor et agj, quibu in Xplicandi magna fuit dis Sensi inter docto viros. Notissimum est olim verba latina in iseo adsentia ab OmnibUS. suantum Scio, esse divisa in duas classeS, n iseo, ut gemisco et n
Sententiam Corssenii igitur i nihil aliud est nisi vo
0 'aste-H. Contra jusmodi rationem xplicandi jure
seo SS Ortum putant jum fuistiendam attulorunt docti viri formam tremeseo Lucr. VI, 548. Verg. Aen. V 694, III 48. XI 403j. Huic autem formae non ita multum tribuendum Sse videtur, nam facile cogitari p0teSt, ut animadvertit rugmann ), tremesco SS ScribendUm quod quin ad similitudem horrρseo, a se formatum sit, nihil est quod impediat. Si igitur in propatulo S gemisco e 'stemese non ortum SSe con Vertimur doliam sententiam a Brug- munito j olim probulam. Ut inter omne fere eon Stat, saepe exhibuit lingua leur inter radicem et elomentum, quod Stirpibus temporalibus seu nominalibus fingondis in Serviret, Oealem in determinatam o), cui nomen 'Sclivi a in dogermani eum HS inditum. Hoc loco in incerto relinquimus num vocali illa ad radicem pertinor intolligorida Sit id sati erit commemora SSegraecam linguam loco illius Stendere ): 07-α-
33쪽
0sse pro certo statuit mιgmann 3. Hanc autem Sententiam Bri mann deserujsse videtur ). Sententiam Suam muta Vit cauSa, quam attulit Osth 'i sine dubio
gumenta e lingui S, quit e latina selut communi fonto fluXerunt, repeten8. Animadvertjt ster non posse, quineX. r. ita l. apiseo ad lat cupisco redeat. Si res ta Se habet neque est, cur teStimonii illarum linguarum fidem derogemuS. consequitur, ut Verba latina in iseo
conserri nequeunt. In quibuSdam verbi in iseo cadentibus tractandis mihi vid0ntur docti vir minime rectum Vidi SSe, quam ob rem paulo accuratiu in ea inquirere OpUSAESt. L. Job verba miniscor, puniscor, tuciscor se ad j cibu Verborum primitivi pendere censet at tu difficile esso confitetur iniselloctu, unde origo i vocali Sit repe-t0nda. Non aliter Sittis apiscor, fatiscor, paciscor, ulci860r, miniscor in eorum numero ponit, quae pro perpetuo Sum Xum se eXhibentia primaria appellantur. juS- modi autem Sententiam rejjciendam SSe puto pro certo enim habeo omnia ju generi verba Secundaria
cur ea tantum Verba Secundaria habenda Sint ad quae verba, Unde Sint repetita reSpondentia vera reperire
34쪽
Froeh dii Sentsentia minu est commendanda. Nam quod dicit deesse non docere cum gr. λεξεIθα componere pr0pter formam Plautinam oleisci, haud Scio an valde erret, quippe suum Orma nominata Sine dubio num quam a Plauto Sit adhibita Praeterea commemorari p0test Sententiam, e vo Ortum eSS in urbs, Xor Sim. nihil habere quod persuadeat ). Non dubium Si quin ulciscor cum forma uis ' cohaerere habendum Sit Legimus Attiu apud Non um) qui, ni Si genitorem ul80. nullum meis dat finem miserii A. Viso conjunctivum eSSe ori Sti per ir forma ij, cs diaro, faXo, capSO, Omnibus patet atque e 'tu -so ortum. cfr alnis 'aleri, mulsi e mulc-si j. Qui cum ita Sint sacile cogitari poteSt ulciscor, quod ad formationem attinet Originem verbo primari debere.
nulla praesenti forma mure ad miniscor reSpondet, reperiri poteSt, tamen veri Simillimum est miniscor insormatione sua j iij ni S analogiaS, quae antea SSent,
49 Quod denique ad fatiseor in defetiscor attinet, quod isti e radice primitiva pendere en Set id sine dubio cum itirpin nominat futi in statim i cohaeret.
In unum contrahente dictum OlUIBUS OS Utar linguam latinam neque verba ulla ad Verba graeca in Iκ o reSpondentia Stendere neque lassi Xum iso abjeur tempore traditum Xhibore. Contra opinamur verba at in Deo in lingua latina novata SSe atque Originem Suam Verbo, cujus Stirp in I Xiret, debu
cum diceret Secundum rationem, quae intercederet intersei e 3 sh i et sm-sco, SSe format dormi obdormisco,
' Subses forma radicis eur. ho, forma fortis hu in fameX. Eadem radiX. Si Permonio Wurχ0lew. p. 3 et 119 credimus,
Si probaremus, at s ad eur g reSponderet, quod nullo modo seri potest. Nam quod lat. ad 0ur se redire videtur in fundo, gr. χεω, Mia aliam explicationem patitur, vide Brugmann mandr. I g 389 anui . e pro i in defeti8cor Ob part deferau8. id est ad lassitudinem.' Perfeci pag. 157
eta. r. farcio farcis, usio 8 is cet. Vide . Deit bery I. F. VI pag. 152 SEq.
35쪽
loco enumerabimus ea verba in taeo cadentia, juxta quae verba primaria in Stirpe praeS. Ι- Xhibentin Oe
princisest ad facio, fac - cet. refugisco ad fugio, fug-is cet.
205 ereriscundo apparet vocalem ante Sum Xum pDSi tam longam Sese qua re ductu Sittly verbum nati Viam quartae conjugati OnjS. Vae OentUr, SSO SUb-jungendum eontendit Corssen id ad verbum tortiae conjugat joni refert. Quod titulus illo vocalem longam
ὐXhibet ad demon Strandum qua natura fuerit Verbum nati Vum mjmj me Valet. Si quidem non potest dubitari illa in Omnjbu Verbi in Deo desinentibu vocatis longa Sit. Din miniscor, inlcjscor, fatiscor Supra mentio St
36쪽
potest. Nam rem eo ad Similitudinein horresco Sim. sin dubio os formatum et 'al eo in alescendo Lucr. II al 30 non cum Jo, alis, Sed cum aleo cohaeret in . Vertia lat in RSe Cadentia. Supra pag. 22 de ver hi-sco menti O S laeta. Ex eadem radice profectum At verbum hi hius hiri. mus et Non dubium Si quin hi se hiu-1 Ortum Sit, id quod e lit sidbu apparet Quomodo autem in inius cet. sit explicandum, dissicile Si dijudicare. Si pro certo statuendum est juXta forma ad aoristum pertinenteS, ude in caderent X. r. lic-e- vi me-8, otiam fuisse sormation se adisori Stum pertin senteS, quae in a deSinerent X. gr. 9jdaur. ἐγρθα, it pa-σuτo 'cogitari quidem poteSt hius hiamus et ad ori Stum eSSe reserenda Guxta hio dius lingua dat prae bot Verbum hiaseo, quod jam Catoni temporibus florebat,ac si ius hiat ad ori Stum referri poSSunt nihil impedjt, quin Gumamu hiusco e modo formatum SSe, ut sum xum 'tirpi ad oristum pertinenti adderetur. Si ita re S habet hiaseo, quod ad rationem formandi attinet. cum Jat sco fulge-sco Sina conferri poteSt.
53 Ad similitudin0m hi hius hiose novata sunt
desudusco juxta desudeseo l. Sus igitur ejusmodi serba novandi non ta pervulgatus erat ac post tempora Plauti Catoni Sque prorSu Bbiit. Aliud ad onus Sunt ea orba in sese reserendat suae ad Similitudinem integrore ad integer novata cum stirpibus nominalibu cohaersent. LX. gr. e Stirpibu in o is descendunt albidisse scis amicare ad albimus. D eurusco est intereriare ad inteuer. puellisso ad puella e puer i la.
Quid signis caverit Sumxum SC-, quaeritur. Prius suam commentationi mei finem imponam alui ui usu ac signification eur suffixi set in 'ii present et p. 18l m. 189 seq. Sitti Archiv
38쪽
functa eSSe, ut morbum quendam Significaroni. Non aliter verba graeca in tα tu βακχιαζω, ευιτ M. 9Itti tu, duItet co Sim. Significationem Singularem Stirpibu nominalibus debent. Neque magi Sussi Xum to ut praese fert Blo felli. Stirpibus Singulari quadam significatione praediti ad limSisse dici potest. Si usu sata sussi X in Singuli lingui obvenerint
dor videbimuS. Ac graeca quidem lingua Aussi Xum Iκ ad duo genera verborum formanda adhibuit. Alterum genuS, iterativum non nisi in dialecto onica occurrit semperque templa praeteritum significat. Rusmodi verbae Stirpibus ad oristum pertinentibu Saepe deScenderθ
vj iterativae non tam in Sus X ipso sit quaerenda quam in stirpibu ad 0rjStum pertinentibuS, quo sit, ut Via analogiae vim iterativam alii quoque Stjrpi bu quam quae ad ori Stum pertinerent additam Sse credam ). Quod ad alterum genu verborum linguae grpe se SuffiXo IZ formatorum attinet, Iob ' Sententiam amplectitur, quae mihi quidem a veritate abhorrere vide-
atur. Eo enim auctore Sussi Xum IZ actum Significat, qui lente conficitur, aut Statum, qui per gradu commutatur. Sed quibuS Xsemplj ad Sententiam AuStinendam nititur non habent quod perSuadeant. Nam ημα-Iκυο γηβαIκ o Sim. quae formntione posteriore esse videntur, Signi sicutionem non Susti Xo IZ debent Sed stirpibus verbalibus ac ceteri quidem Verbi in Iκω
TIIIo Sim. quomodo ejusmodi signisscati adjudicari 90SSit, non Video. Qui cum ita Sint, non p0SSum quin Significationem Singularem quam ob ineSSe en Suit Sum X gr. IZ eripiam t. His praemissi ad latinam linguam con Vertimur. Grammatici veteres latini gener cuidam verborum n-se cadentium nomen indiderunt proprium inchoativorum. Forma inchoatjVa apud vetere sest una do formis vel qualitatibu verbi quarum omnino quattuor n0- minantur, persecta Sive abSoluta, nchoatiVa, meditativa. frequentativa. Maerobii meerpta obiensia Keilo p. 649 Secunda inchoativa quae aliquid fieri jam coepjSSe teStatur ut pallescit, cui necdum totus dif-mSuS QS pallor et calescit qui incipientem Sentit calorem. Charisius Lib. III 3, Κ0j I pag. 252, h Sunt quaedam Verba quae inchoativa appellantur, αρκῖικα quaequ rem modo inchoatam et futuram Signisseant, velut horresco, id Strincipio horrere, torpeSHO,
y Ν linguam et priot0rmittam Curtius Verb. I p. 291 vim vero inchoativum verbi Set uch iri illucescit et marchati rig cit tribuere voluit.' Grammatici latini ex recensione Henrici eilii Lipsiae
39쪽
incipio torpore. Diomedos Κoj I p. 343) inchoativa
verborum Speci0S Si qua rem inchoatam futurumtamen significat et vim incipiendi dumtaxat in offectu habet. Pompeii commentum urit. Donati Kej V p.
219 Seq. inchoativa Si Sta quae no aliquid inchoarseoStendit. μQuum con Stituendum St. quae Verba in inchoativi sint numeranda conssentiunt inter Se grammatici veterHS quod inchoat j v derivata Sese opinantur uacrobii incerpta l. n. qui non Sunt a Verbi alii derivatia lico in se terminentur inchoativa non Sunt ut j SCO.Cre Sco. SeneSco. Eutychis ars de rerbo Keil V p. 8i: inchoativa Semper derivata Sunt nec a Verbi Stantummodo. Sed etiam a nomjnibu S. Diomedes ΚΘ I p. 343 eq. deducuntur tem inchoativa a neutri S verbis et app0llationibus et Sunt haec quae Originem Sui non habsent ut con SueSeo quieSe cet. ' Sergiij
utrum inchoativa Sint necno, ut difficultato solvorse conatur dicen ea qua S partem habere perfectionis, id est sermutae formiae et partem in Ohonti Uae. Suntentiae veterum grammatjcorum latin0rum ut ad subtiliorem arti grammat j cae rationem non portinent ita eo con Silio Sunt allatae ut origo nominisi X poneretur. Qui autem docti jr postserioris aetatis de Sigiijstention verborum in se protulerunt, haec fere Sunt. Sitti quem non fugj verba inchoati Va, magnae part vj ncepti Un prorSu carere, ea tantum Vernot in sera inchoativa appellat, quae cum praep0Sjtione carent tum a Verbi Sociand 9 conjugatjoni Sunt derivata quiaeque donominatjVa Sunt primae conjugationi S.Con edit autom non modo poeta metrorum difficultatibu coacto inchoativa atque primitiva haud ac curti te discernor0'. Sed etjam in oratione Soluta Scriptore haud raro magi numerorum Sonitatem et Sua vj intem quam notjoniam differentjam SpectaSSe ut pnecipue forma pondere grave inchoativi aequare
γηδατZo, mei SSe ut nil eorum Similitudinem alia quoque Verba Vim neseptivam acciperent. Hanc in Sentsentium animadvsertit Plotae 'i numerum verborum in sco MO- rem SSe quam ut vim a Verbj illi reporta Sse haberentur neque steri OSSO, ut originem vis inchoativae'
40쪽
suffixi Xplicaremus. Qua de cauSa Ploi Vim neoptivam verbi in sco adScribendam SSe negavit atque aliam iam ingreSSuS Si qua quaeStionem de Significatione propositam jbi videretur X trica SSB. secundum Hii Sententiam, cui accedit Iob. Verba at in sco cadentia significant actum qui lento conficitur vel Statum qui gradatim mutatur. Hanc autem Sententiam non parva difficultato laborare ante oculo poSi tum St. Nam non modo quae verba lotae rationi
fruniscor, ceresco, cisco delites o, sed etiam sermulta
alia n0tione illa carere nemo non videt. Quod ob objicit vim suffixi infirmari quin etiam Uun QScere potu jSSe non impedit quin Sententiam ju falsameSSe StatuamuS. DBSertim quum quid cauSae fuerit cur suffiXo notio illa addita esset intelligi non p0SSit. Quum igitur qui de ratione inter sussi Xum et notionem Verborum intercedente a docti viri asseruntur mihi non ita arrideant quid ipso de Signissuatione verborum lat. SuffiXO se formatorum Statuam,
hic exponere velim. Ad intellig0ndum quiae significatio ejusmodi verbis inesse absenda sit magni intereSt, ut qui e Supra de ratione formandi disputavimus, in
aoristi verbis qo formati adhaesisse j. Hic non est locu disserendi, utrum noti0ni disserentia, quam praebent ori Si linguarum Singularum, ad unum eundemque notionem, linguae eur propriam atque actum 'perfectum Significantem. Sit referenda, an fuerint jam temp. eur. Vari gradu SignificationiS qui e ratione formandi penderent, qu90 cuique a0riSto SubeSSet. Ulut haec re Se habet, certe in lingua graeca OriStu actum ingredientem, ut ita dicam, Signisscare potuit X. gr. δακρ6Iet 'in lacrima effundi'. δακρυσα lacrimae mihi erumpunt'. jusmodi vim ad ori Stum pertinentem ad tempuS eur redire atque apud verba suffixo
tium infirmarsetur quin etiam interjret, id qu0 in
In latina quidem lingua, quae Sum Suffixi ultra fineS. quo deSignaVerat lingua eur. dilatavit, Significatio facillime iniselligitur. E stirpibus disyllabis in
3 In lingua urna sussixum inchoativum vim habet aOriSti, vide Brugm Grundi . II p. 103o.