De Tiberiani quae feruntur fragmentis ...

21쪽

tatis certam coniecturam sacere non possumuΗ. Neque indicia suppetunt ad eam rem diiudicandam, num Uberianus sua aliunde sumpserita maec igitur felicioribus relinquo. 1am carmen Il, ad quod nunc transimus, res tractatas si respicimus, sine dubio iis temporibus scriptum est, quibus Variae Variο-rum pliilosophorum sententiae mixtae sunt quem nos Syncretismum' vocamus). Nam commentario docebimus, hoc carmen ad Platonis in imae placita admixtis Orphicorum, Pythagoreorum, Stoicorum sententiis compositum esse. raeterea breviter, ubi Opus est, Variae codicum lectiones attingendae et quae insolite dicta sunt, adnotanda esse identur. Antequam autem ad carmen ipsum veniamus, de codicibus mss. disserendum esse videtur Codices vero hi sunt: - cod. aris. 772 membri in v. c. X-M. Quicheratus contulit, qui earmen ad huius codicis fidem typis exscriptum editioni suae praetexuit iterum contulit A. mesius. - Verborum divisionem in P corruptissimam non affero. - cod. Regin Vatican. 215 c. VIII exeuntis Baehrensius contulit huius codicis suam collationem A. iesius liberalissime mecum communicavit ox cod. R descriptus est cod.Ρaris. 4883 A. membr. in sol sc. XI apud mestum sigios signatus). - cod. aris. 17160 se XII Baehrensius contuliti cod. Vindobon. 143 c. XIII ab Hauptio collatus. Ratio autem, quae inter quattuor codices intercedit, haec est Duas habemus quasi familias, quarum altera P et V, altera et mcodices continet. P et V ex eodem fonte fluxisse apparet ex his lectionibus: Inscriptum v. 1 suscipit - v. 15: saram nam V aperte correctus est), contra Soetis in unum exemplar ab illo diversum revocandos esse apparet ex his: V. 14 tempora, . 21 dei. Iam si archetypum codicum P est V sigi a archetypum codicum S eti sigi P signamus, neutra memoria alteri tantum praestat, ut inprimis sequenda sit. Nam cum memoria a corpora

bente S, 253 Neutra autem memoria uti licet in V. 13, unde

22쪽

emeitur iam utriusque a milia archetypum, quem sigi mal-gnamus, corruptelis non liberum suisse. Nune si revertimur ad eos codices, quo etiamnunc habemus, accuratius de differentiis, quae inter eiusdem familiae libros intereedunt disserendum est: P et V ita inter se differunt, ut Cantiqui tenacior sit et in iis locis, quos minus intellexit,

litterarum ductus exemplaris accuratisaime sequatur quamvis sententia carentes es ad quodam inscr. - . 8 supestas v. 13 abstrum, V. 15 saram V. 18: ulmencio, V autem verba non intellecta in cognita et trita mutet, sci ad quendam: inscr. - . 8 8uperextas V. 13 astra), cum alia errori deberises 3 poterit quisquam effectus - 6 iuga - 15 alteri, alia ad libidinem immutata v 6 intremat et sistant esse vi

deantur.

Similiter res se habet in familia P veri tenax vel in absurdis v. 13 abstu - 25 iubente), - nam 18 flumineis

et 22 nature meri errores sunt. i R autem non solum ex coniectura multa mutata Inscriptum praefixum est ' intremuit sistunt 13 austrum 19 coruscant - 32 quod per cita), sed etiam nonnulla ad exemplar generis , quod proxime accessit ad Odieem V, correcta sunt v 4: Metu - 17 simul 25 iuventus). Ceterum non ipse correctus est, sed is unde fluxit, nam V 4 effectu - 11 saeta - 15 te si 18: sulmineus, 2 et 28 angusto 30 lacuna, neglegentia correctoris dissimillima orta sunt. Itaque si eum odicem, unde genus Woorrectum est Φ, eum autem, qui correctus est' appellamus, hoc sere stemma habemus:

23쪽

150mnium igitur optimi sunt P et , qui summa de descripti

sunt, quamVis erroribus non liberi sequitur V nonnullis locis ex coniectura correctus deterrimus Vero est , qui non solum coniecturis non vacat, sed ne integram quidem unius familiae memoriam exhibol. H. oraua Pistonia a Quoctam morian clo raso in Latin is transIMη. Omnipotens, annosa poli quem suspicit aetas, Quem sub millenis semper virtutibus unum

Inscriptum Versus Platonis ad quodam Tiberiano quendam Tyberianum V. de reco in latinum translati translat V. PV. Versus Platonis de do R. mihi inscriptum in S

suscipit V. - mellenis P. se . m. R. I. Omn potens Ita in Orphicis summus deus passim appellatur Clem.

ονομαζων τὸν θεον Valer Soran. p. Augustin. de civ. dei VII, 9: Iupiter omnipotens regum. - Haec autem allocutio omnipotens , nec nomine aliquo nec vocabulo dei addito, ita ut vox omnipotens oro Substantis sit, proxime accedit ad morem Iudaeorum et Christianorum: cf. Sibyll. orac. I, 66 αυτὴς ο παντοκρατωρ; Auson Ephem. or. 53ὶI: Omnipotens. a. Sic in ipso limine carminis ea sententia occurrit, quae est caput et Princimum Platonis de deo doctrinae. Recte affert Quicheratus locum Apulei de dom Plat. I, 5 his unus, ait Plato απεριμετρος rerumque

genitor ε.

Iam hoc versu idem sere significatur, ac v. 7: Tu solus, tu multus item et . O-2I: Tu genus omne deum deus innumerabili unuSὶ, nam quae illic virtutes unius dei, hic dii appellantur cf. Lutat ad Stal. G. IV, 26, qui dicit ,deum Demogorgona summum, cuiu nomen Scire non licet. Infiniti autem philosophorum meorum Persae sicli etiam confirmant praeter hos deos cognitos, qui coluntur in templis, alium principem et maximum deorum ceterorum ordinatorem, de cuius genere sunt soli sol et lana; cetera vero astra nominantur, quae eius clarescunt spiritu auctore Pythagora et Platone et Tagete. - Huius nomen dei sciri non potest. - Sed cum Magi vellent virtutis eius comprehendere singulas appellationes, has per naturarum potestates abusivo modo designarent et quasi plurimorum numinum nobilitate deum appellare conati sunt quasi ab affectu ductis rei cuiusque vocabulis Sicut or-

24쪽

Nec numero quisquam poterit pelisare nec ReVO,

Nunc est affatus, si quo te nomine dignum est, Quo sacer ignoto gaudes, quo maxima tellus Intremit et sistunt rapido Vaga sidera cursu8.

3 poterit quisquam V. - effectu de effectus V. - quod maxima RSV. Intremuit isto R. antremat et sistant M. iuga M. pheus secit et Moyses et Esaias et his similes. Quibus obeckius Aglaoph. p. 97 sq. haec addit: Verba postremis proxima mendose Scripta sunt, sed sententia claret: unius dei effectus Varios pro Variis censeri numinibus Macrobii verba sunt. Sat. I, 7, 4 illaque nominum divinorum multitudine cum ab aliis, tum ab Orpheo cf. Lob. Aglaoph. p. 44o p. 486 multiplices summi numinis virtutes declaratas esse.

seminer ad unum s revocandum est; nam adiectivi instar cum virtutibus coniunctum es. Ter Andr. I, 2 4 heri semper lenitas Anthol. Lat. 25Ι, a semper Pudor minus cum sententia convenit. miuenis: cf. Gai instit. 2, 25 Prisc. de figonum. c. 64 24 ed. Keil Anthol Lat. c. 483, 5 milleno milite. Numerale distributivum pro cardinali sere adhibetur, ubi multae res ad unam reserendae sunt. cf. V. Met. X, a Prop. IV, 2, 6; V. sast. 5, os alios. Atque hoc quidem loco ipsa vox unus Sequitur.3 cf. Lutat. l. c. Huius dei nomen sciri non potest mulus nec aestimari potest modus, nec finibus fine vis: Barth. claudi. . Sententia haec est: Nunc est affatus, si omnino ali- quo te nomine appellari dignum est, eo nomine, inuo sacer ignoto gaudeS. atus passive positum L Apul Met XI, 9 Affatis itaque ex OflIcio singulis. -- Cum imper pers pass. cf. v. Trist. IV, , SI At vos admoniti nostris quoque casibus este Sueton. Caes. 33 iacta alea esto. S. Haec de dei ignoto nomine sententia, quamquam certe Platonici aliquid habet, tamen hoc modo mata non ad Platonem ipsum, sed, ut Qui- cheratus recte fecit, ad Apuleium referenda est, qui aperte Platonis in Timaeo p. a C. verba suis auxit hoc loco: Quem quidem caelestem pronuntiat Plato indictum, innominabilem et, ut ait ipse, αρρητον ἀκατονομαστον Quich. scrips. , cuius naturam invenire difficile est; si inventa sit, in multos eam enuntiari non posse Platonis haec Verba

sunt: θεον ευρεῖν τε εργον ευροντα δὲ εἰς πολλους ἐκφερειν

δυνατον de dom. lat. I, 3. - Leviter tangendum est, Apuleium non ipsis Platonis verbis usum esse. - De diis ignotis f. Lobech. Aglaoph. I p. 99 sq. et Vide locos ad . a laudatos. quo mraxima uiatis intremit: quom coni. Baehrens cs Hymn. Orph.

XIX, 3 ον καὶ γαῖα πεφρικεν Stat Theb. XI, 66 quo nomine

Megaerae protinus omnis Horruit audito tellus pontusque polasque. 6. Cum exitu nostri versus f. Auson. Idyll. 8, 6 Rursus in antiquum

veniant Vaga Sidera cursum.

25쪽

Τ solus, tu multus item, tu primus et idem Ροstremus mediusque simul mundique superstes: Nam sine fine tui labentia tempora finis 10 Altus ab aeterno spectans sera turbine certo

supestas P mundu superexta. V. - alter M. 7. Tu solus, tu Muus item Vide ad . . Praeterea L. Simplic ad

Aristot de caelo p. a B L . p. 467ὶ δια τουτο τας θεογονίας ηιών οἱ θεολογοι παρεδωκαν το μὲν πλῆθος ἐν τήν ν μένον φα-σκοντες, quae spectant ad Theogoniae Orphei locum illustrissimum de Phanetis cataposi. s. Iustin. coh. p. 5 C Lob. p. 4 O : ἐς Ζευς κτλ.tu primus et Mem Postremus mediusque simul: Haec clara de deo sententia ex Orphicis fluxit. cf. Aristobul. p. Euseb praep. V. Ain,

I p. 664 Lob. p. 442ὶ ἀπην αυτος χων καὶ μεσσον et δὲ τελευτην cf. not. m. obeckii l. c. et Proci in im I p. 96 Lob. p. a I :Zευς πρῶτος γενετο, πιυς στατος ἀπικεραυνος, Ζευς κεφαλη, πιυς μεσσα, ιος δ' ἐκ πάντα τέτυκται cf. not. V. Lobeckii l. c. de quo versu obeckius haec disputa l. c. p. a DI9: Etenim illorum

versuum unus prae ceteris magnam celebritatem adeptus multorumque imitatione nobilitatus est, quo in numero primus occurrit Plato Lere.

mundique Siserstes: S. coni. mundoque SuPerstans Coniectura non opus est, cum cod. S rectam lectionem servaverit: quae etiam firmatur corruptela codicis in nam secundum Platonis in Timaeo sententiam mundus, quamquam deus est omni morbo seriove carens Tim. p. 33 A; cf. V. 24-25 nostri carminisi tamen, quoniam ortus est, potest dissolvi Tim. p. 38 B cp. XI in. cs. p. 4 Bὶ sed fortasse haec minus ad Platonem, quam ad Stoicos pertinent: cf. Plut commvn. not. 36 p. 3I8

Didoti λέγει γουν ρυσιππος - ταν - ἐκπυρωσις γένηται, μόνον φθαρτον οντα τὸν Λέα των θεῶν, ἀναχωρῆσαι ἐπὶ την προνοιαν κτὲ cf. Didym. p. Euseb praep. v. XV, S: διὸ si καὶ s. - προσονομάζεσθαι προ ιαν τι πρις ὁ χρησιμον οἰκονομεῖ

πάντα.).9. Haec spectant ad Tim. p. 37 sq. 38 C. - Cum oxymoro, quod his Verbis continetur, cf. Coripp. de laud. Iust min. IV, 9 finit sine fine dies. Io. Quae sequuntur tribus Macrobii locis illustrantur is enim comm insomn. Scip. II, H, I haec habet Constat nihil intra vivum mundurn Perire, sed omini, quae interire videntur, solam mutari speciem et illud in originem suam atque in ipsa elementa remeare, quod tale quale fuit esse desierit. Denique et Plotinus alio in loco respondit ideo elementa licet fluant numquam tamen solvi, quia non oras effluunt a ceteris enim corporibus quod emuit recedit, elementorum fluxus numquam ab ipsis recedit elementis cs. Tim. p. 33 C et Chalcid comm in Tim. c. a , quem locum Quicheratus ad V. 4 laudat. .

26쪽

Rerum sata rapi vitasque involvier aevo Atque iterum reduees supera in eonvexa referri,

II facta R. - Ia referre .

idem i. c. I, XI S cf. XXI, 3ὶ Alii enim uixdum in duo diviserunt cf. im. p. 33αὶ Et immutabilem quidem mundi partem a sphaera, quae ἀπλανης dicitur, usque ad globi lunaris exordium, mutabilem vero a

luna ad terras usque dixeriint et visere animas, dum in immutabili parte consistunt, mori autem, cum ad partem ceciderint permutationis capacem, atque ideo inter lunam terrasque locum mortis et inferorum vocari: ipsamque lunam Vitae esse mortisque confinium, et animas inde in terram fluentes mori, inde ad supera meantes in Vitam reverti nec immerito aesti

matum est.

idem 1. c. II, X, 9 Sed mundum quidem fuisse semper philosophia

auctor est, - res Vero humanae ex parte maxima saepe occidunt manente mundo et rursus oriuntur vel eluvione vicissim vel exustione redeunte. - Cum ergo calor nutriatur humore, haec vicissitudo contingit, ut modo calor modo humor exuberet. Evenit enim, ut ignis usque ad maximum enutritus augmentum haustum vincat humorem ac sic aeris mutata temperies licentiam praestet incendio et terra penitus flagrantia immissi ignis uratur, sed mox impetu caloris absumpto paulatim vires revertuntur humori, cum magna pars ignis incendiis erogata minus iam de renascente humore consumat. Ac rursus longo temporum tractu ita crescens humor altius vincit, ut terris infindatur esurio, rursusque calor post hoc Vires resumit, et ita fit, ut manente mundo inter exuberantis caloris humorisque vices terrarum cultus cum hominum genere saepe intercidat et reducta temperie rursus novetur. Numquam tamen seu esurio seu exustio omnes terras aut omne hominum genus Vel

omnino operit vel penitus exurit. - Certae igitur terrarum partes internecioni superstites seminarium instaurando generi humano fiunt cf. Tim. p. a C sq. . Quos locos si cum H IO-I comparamus, apparet, credo, quae Pud Macrobium de animis in terram fluentibus et inde ad supera remeantibus disputantur, hic ad elementorum fluxum paulo obscurius transferri. Nam voce aevo' pars illa permutationis capax, quam nos dicimus Zetilich-keit , voce autem supera convexa sigmficari videtur immutabilis illa mundi pars, quam nos dicimus Emictest . Porro o. 3 et I aperte dicitur mundus elementorum fluxu semper in ipsa elementa recurrente redintegratus. M aeterno ad Graecam vocem ἐξ res cf. Didym. v. Euseb. praep. V. XV, IS emctum esse videtur. - s. coni. Altus et aetemo. I. ,que Particula hic et Vera I explicandi vim habet nos: und -- i.

27쪽

Milieet ut mundo redeat, quod partibus austum Perdiderit, innumque iterum per orpora fiat 15 Tu, siquidem fas eat in temet tendere sensum Et speciem temptare sacram qna sidera cingis Inmensus longamque simu complecteris aethram Fulmineis forsan rapida sub imagine membris Flammissuum quoddam iubar es, quo cuncta coruscans

I3m partib abstrum P. austriun R. abstui S astra V. - tempora M. fiant S. - Τ si P. - saram . aram V. - simu d S. amam P. - Fulmencis P. Fulmineus R. Flumineis S. sorsam V. rapidas S. imagine P. - quo S. coruscas chor. S. PSH coruscant . I 3 austumem. cf. austor: relli inscr. SO89 haustum: Quicherat. C est-k-dire haustum partibus . Cette conjecture 'accorde en me temps et ave la doctrine de Platon et ave la donni dums. car ut sup- ser haustum seu austum A suisant ne rhν ancienne orthographe, devenu abstum parma confusionis ob A et u seu , uis abstrum par ignorance o Pinadvertance a copiste. Quicherat. - pari usaethra G. Hermannus; - raptibus astrum: uechelerus; - partibus h. e. partubus haustus M. sarta s austum . . e partibus austum L Cic. ad lam. VI, 6, 9. Eodem fonte se hausturum intellegit cet. I 4 μ corpora: h. e. elementa. I 6. Recte conseri uicheratus ad nostrum locum Apul de mundo c. I exu.: Sed caelum ipsum stellaeque caeligenae omnisque siderea compago

aether vocatur M.

I7. --sus h. e. ἀπερίμετρος Sic deum vocat Plato in rem. p. vi de latitudine p. 372, 2 editionis Iul. Floridi in us Delph. Paris. I 688. cf. Apul de dom. lat. I, 3 vide ad V 2,

sitaera cingis, commiscuris aethram Similiter Pythagorei. s.

Athenag. leg. pro Christ. c. 6 καὶ Φιλολαος δὲ ἄσπερ ἐν φρουρα πάντα re του θεου περιειλῆφθαι λέγων.

I 8. s. coni. Fulgentis Phoebi pro membris i. an hoc versu quid vox forsan sibi velit non video, cum in omnibus, qui sequuntur Versibus, quibus virtutes summi dei numerantur, hihil incerti inveniatur. Fortasse in archetypo lacuna erat, in margine autem adscriptumissorsan solis ve tale aliquid, unde ignorantia librarii forsan . proosolis A in exemplar fluxit. - Possis etiam vorsam conicere.

28쪽

2 Ipse nites nostrumque premis solemque diemque. Tu genus omne deum, tu rerum causa Vigorque, Tu natura omnis, deus innumerabilis unus,

T sexu plenus toto tibi nascitur olim

a uides RSV. - di R. de S. - nature . of is P. vicissim ignesque illius immortalis Dei vivacitate flammantur. Huius divini ignis origine incensi per totius mundi convexa illustribus lacibus ignescunt Praeterea cf. Lutat ad Stat Theb. IV, 26 vide a v. i.

I se nues emend. Ries. Bs coni. Ipseque das. - Verbum videndi huic loco videtur ineptum SSe. premiis: G. Hermann coni. aperisin cf. Stat SilV. II, 6, 37 quantumque alios premit Hesperus ignes Achiil. I, 242.2I. Tu enu Omne deum: h. e. tu complecteris omnes deos sive virtutes Vide ad. V. 23, quae sententia et latonis est, qui in Timaeo p. 39 sq. sq. deum Summum ,,ουρανιον θεων γένος procreantem inducit, et ad Orphaicos pertinet, qui eam imagine cataposis expresserunt: Nam in eorum fabulis Iupiter deos a Phanete editos cum eo ipso in se resorbet, ut ex omnibus unus fiat deus mundus cf. v. 24 Lob. P.

Totus hic locus 6 2I-23 convenit quodammodo cum versibus quibusdam Valerii Sorani a Varrone in eo libro, quem de cultu deorum edidit, expositis ap. Augustin. de civ. dei VII, 9 qui versus hi sunt:

Iupiter Omnipotens regum, rerumque deumque Progenitor genitrixque, deum deus unus et omnis Lob. p. 33ὶ Vix credo, opus est addere hos versus ad Orphaicorum placita compositos esse. tu rerum causa vigorque Quicheratus confert locum Herm. Trismeg. c. I se Vitae era ita, o naturarum omium secunda praegnatio. Praeterea L eiusdem dialogi c. 34 quae omnia sine deo vegetari non

opifex rerum, rebus causa ipse creandis ibid. v. 6 cocta ipse m VenS vegetator inertum. 22. Tu natura omnis videtur interpretandum esse emacula lingua: die

gesammte Ergeugiing cs. Platon Phaedr. p. 45 παντα τεουρανον πασαν τε γένεσιν συμπεσουσαν στῆναι τὲ, quem locum Cicero Latine reddit Vel concidat omne caelum omnisque natura Consistat. Tuscul. I, 23, 5 es de rep. VI, asin. deus innumerisitas unus: Vide ad 6 2, 3 7;23. Tu sexu tenus toto Nobilissima illa de deo masculosemina sententia a Valerio Sorano his verbis pronuntiata I. c. Vide ad V. Ι : Progenitor genitrixque cet. Quibus versibus Augustinus de Varronis libro haec addit: Exponuntur autem in eodem libro ita, ut eum marem existi-

29쪽

Hic dous hi mnndus, domus haec hominumque deumque 25 Lucens, augusto stellatus flore inventae.

a domus hic RSV ominumq; R. - angusto R. stellatur P. iuuentus o V. iubente Smaret, qui semen emitteret, seminam, quae exciperet, OVemque esse mundum, et eum Omnia semina ex se emittere et in se recipere. aepissime vero deorum masculoseminarum mentio fit in Orphicorum fragmentis Clem. Recom X, 7, 3I6 Lob. p. 33ὶ Euseb. r. m. ΠΙ, p. OO Stob. Eclog. hys. I, 3, p. a V. 3 πιυς αρσην γένετο, δευς αμιβροτος πλετο νυμφη Lob. p. 523ὶ Lactant. l. IV, 8 4 Proes in Tim m 3I Lob. p. 490ὶ θῆλυς καὶ γενετω κρατερος θεὸς Ηρικαπαιος; Iem. Hom. IV, 4, p. 72 ζωον τι αρρενο λυ - ον Φάνητα υρφευ καλεῖ.

Cum dictione nostri loci confert uicteratus apte Herm. Trismeg. c. O utriusque sexus secunditate plenissimus. totus pro ruomnis A positum more inserioris aetatis. AEL Apul Met. VI, toti dei, Herm. Trism. c. Peo. Ven. 2, I, o. tibi nascitur per constructionem Graecam dativus pro ablativo positus.

olim: olim signifierili, e crois, ne poque indotermino dans letemps infini de manthreis exprime te dome platonicien qui conciliatila creation ave Plternit du monde: πῆ μὲν ἀγενὲς πῆ δὲ γενητον dit Proclus. Quicherat. s. Tim. p. 34 B; 37 E 38 B; 39 E 24. Hac detis hic mundus Nos: Dieser sichinare Golt, namlita diese Weli. cf. Cic. Tim. I extr. Sic deus ille aeternus hunc perfecte beatum deum procrearit. cf. lat. Tim. p. 3 D 3 B; a B 34 B;68 E; a B: δε ὁ κοσμος - ἐκων του νοητου θεος αἰσθητος.

Bs coni. Hic cunctus mundus. domus haec hominumque deumque haec corr. Ries. Bs. Oni. en. Mundum esse communem deorum hominumque domum Stoici iterum atque iterum repetunt, unde apparet, quantopere hac sententia delectentur cf. Cic. de nat. deorum II 62, 54 3I, 78; de rep. I, 9; de legg. I, 7, 3 de Gn. III, 9 64 s m. Hercul col. IV, 22; tum p. Euseb. Praep. V. XV, 5 Varron. p. Augustin. de civ. dei VII, 6; alios. Etiam alibi passim invenitur, ut in Orphicis p. Procl.

25. mundu - Lucens h. e. κοσμος f. Cic. Tim. 3 extr. ut hunc hac varietate distinctum bene Graeci κοσμιον, nos lucentem mundum nominaremus cs Plat Tim. p. 4 Ain; lin hist nat. II, 4 Aput de mundo c. 22 c. 29; Herm. Trism. c. o. - Πυθαγορας πρῶτος ωνομασε την των λων περιπην κοσμον ἐκ τῆς ἐν αυτ τάξεως Stob. Ecl. phys I p. 45o; cf. Plut plac phil. II, a p. ao8O Didoti. augusto stellatus ore iuventae stellantis, iuventae Vol. Quiche-

30쪽

Quem, rem aspires, qua sit ratione ergatus Quo genitus laesusve modo da nosse volenti. Da pater, augustas ut possim noscere causa8,Μundanas lim moles quo laedere rerum 3 Sustuleris animamque levi quo maximus lima ficor asspiras P. qua si R. - 27 mo da R. - 28 angustas R. 3 maximi P. Versum m. R. ratus iuvencus G. Hermannus, qui V. 24 uncis inclusit; stinarum coni. Metius. - Haec item ex Timaeo fluxerunt: s. Tim. p. 33 A: τόνδε

τον κοσμον φ ολον λων ἐξ απαντων τέλεον καὶ ἀγήρον καὶ

σνοσον αυτον ἐτεκτήνατο quem Iocum secutus est Apuleius in iis Verbis, quae cicheratus ad hunc locum laudat de dom. lat. I, 8:isAd haec attributa est ei mundo perpetua iuventus et inviolata valetudo cf. Apul de mundo c. 22 hic mundus, splendore perlucidus pubertate iuvenali . - Eurip. p. Clem Alex Suom. IV, 23 p. 57: κόσμον αγηρω.

καὶ γεννατε. 28 augustas causas Nota est in Platonis in Timaeo de duplici cau--Tum genere sententia Tim. p. 46 C. ταυτ ουν πάντα ἐστὶ των ξυμαιτέων, οἶς θ εος πηρετουσι χρηται την ros ἀρίστου κατα τοδυνατὸν ἐδεα ἀποτελων δοξάζεται δὲ τπο των πλείστων οὐ ναίτια ἀλλ' αἴτια ἐναι των πάντων, ψυχοντα καὶ θερμαίνοντα πηγνυντακαὶ διαχέοντα καὶ σα ταυτα ἀπεργαζομενα κτὲ, quae ex Platone ad Stoicos fluxit cf. Cic. de sato I 8, I 3. Similia his in Orphicis inveniuntur cf. Proci in Tim. II, p. 64 καὶ πως αλλως μελλε θεων πάντα πληρωσειν καὶ τερ αυτοζψεν ἀνορ οιωσειν τὸ αἰσθητὸν ἡ πρὸς ἀς ἀφανεῖς αἰτέας ταν λων ἀνατεινομενος, ἀφ' ων αυτὸς πεπληρωμένος Μέλλεν πι κραδέης προφέρειν πάλι θέσκελαυέζων

29. Mundanas Vox mundanus A ac significatione non ante Apuleium invenitur de dom. lat. I, o Herm. rism. 7 8 II. 3O. Eme Vide ad V. 23. quo numero Significatur numerus septenarius a Platone ad animam mundi contexendam adhibitus. f. Macrob. in somn. Scip. I, VI, 5 Primo omnium hoc numero septenario anima mundana generata est sicut Timaeus Platonis edocuit. onade enim in vertice locata terni numeri ab eadem ex utraque parte fluxerunt, ab hac pares, ab illa impares, id est post monadem a parte altera duo, inde quattuor, deinde octo, ab altera Vero parte tria, deinde novem et inde viginti septem et ex his numeris facta contextio generationem animae imperio creatoris