De civitatibus liberis, quae fuerunt in provinciis populi romani ..

4쪽

DISSERTATIO IN LUGUR LIS I ISTORICA

QUAM

CONSENSU ET AUCTORITATE AMPLISSIMI PIIILOSOPIIORUM ORDINIS

ALMA LITTRRARUM UNIVERSITATEFRIDERICA GULLELMA BEROLINENSI

RITE CAPESSENDOS DIE IX. MENSIS MARTII ANNI MDCCCLXXXXII PUBLICE DEFENDET

AUCTOR

6쪽

SACRUM.

7쪽

ouicunque ad describendum statum civitatium liberarum accesserunt, eorum nomina contulit Marquardi (St. V. I', p. 23

i. d. dsu. Prov. d. Mm. Κais., p. 85-8si de ea re Scripserunt. Atque cum optime Mommen st. l. p. 663 sqq.) et iura et officia earum civitatium explicuerit, nunc, ne prorsus de liberae cuiuslibet urbis statu ambigeretur, ad componendum catalogum civitatium liberarum accessimus. Saepe enim factum est, ut immunes civitates a liberis socernerentur, sine foedere liberae cum foederatis commiscerentur: itaque do singulis rationibus, unde libertas earum civitatium cognoseatur, praefandum videtur.

Inter liberas civitates, quae vocantur, ei populi VerSantur, quibus libertius beneficio seu senatus seu populi seu imperatoris Romani aut data aut restituta aut confirmata est - certis legibus circumscripta. Nam aut sua sponte aut belli iure in fidem aut dicionem populi Romani transgressae hae civitates a Romanis liberae esse iubentur. Alia quoque ratione civitates libertatem confirmatam a Romanis sibi servare poSSunt: nam priusquam in fidem aut dicionem Romanorum veniant, foedero se cum eis inligant, ut iureiurando interposito sub certis condicionibus libertas eis tamquam aeterna servetur. Atque haestiberae et) foederatae, illae (sine foedere liberae vocantur.

Ηegelmsitori liber lorandeigenti l. dff. Recht, dis8. inaug. Tub. , cum do ei vitatibus liberis (p. T sqq. nihil novi afferat, haud scio an hoc loco

non citandus esti

8쪽

Voces: liber, liberare, libertaS', graece: Ieblapoc, lλgultipouv. xeuhagis tam variis rationibus a scriptoribus adhibentur, ut cavendum sit, ne omnes, de quarum libertate verba fiant, civitates liberas esse putem .

Nam primum quidem liber populus est is, qui nullius alterius populi potestati est subiectus' Tig. cs, Ib, i, j ij, ut Carthaginienses, ut Parthi, alii. Ηi certo non recensentur inter civitates liberas i): neque enim libertas eis a Romani S concessa est.

Rogiae quoque potestati libertas' opponitur, ut liberantur Graeci anno 558lIs6 Philippo devicto: percensuerat' enim T. Quinctius 'omnis gentes, quae sub diciono Philippi regis fuerant' iv. 33, 32 bl6 - Pol. 18, .6, blili et neque tamen Graecorum urbes tum liberae civitates', quas Romani vocant, lachao Sunt, i. e. civitates, quibus sub tutela populi Romani libertas concessa est certis condicionibus circumscripta. Recte Pergameni Attalo rege mortuo dicunt Frsin ei, In-S M. v. Pergam. I. n. 2 s, v. 3-b lxcJl prem1coc Avetet1oc φιλομηet op xes ecep evnisc μεθισJταμεvoc te dubpcunisv ἀπολc1ontev et isμ πα-τpJι δα ημωv ξλευθερα μJ: nam Sine regibus erant, nisi forte Romani testamento regis neglecto novum regem eis imponerent (v. T: δῶ δὲ δrmopo, hiiveti mirum 8ium Oxilvs Oxδ Pisia uiti, '); iure Iudaei Archelai regnum abnuentes ssos. ant. XVII, B, oi a Iosepho dicuntur:

ut Ephesii, qui Mithradatis dictis audientes fuerint, rege expulsopi Se maiorum suorum teibertatem' optinuisse glorientur (OIL I, 588. cf. Mommsonum, St. R. ΠI, 2263, quamquam ut κα-παδo

Nam iugo regis soluti liberos se praedicabant, quamquam sub imperio magistratus Romani. Cavendum igitur est, ne hoc usu vorbi libertatis decipiamur.

J Nam quidquid Proeulus Sig. L l. affert, claudicat, cum vim verbi:,libertas' eonfundat cum statu civitatium liberarum, quae vocantur.' Mommen, Sti R. III, T28, 1 3. I titulum hoc tempore positum esse, id quod iam Ente coniecit, novis argumentis probare studuit Mommsen iZ. f. Num. XV, 2 lai, neque Reinachnegat stev. num. I 888, p. 16s-Iid , qui de reliquis rebus Morumeno non

sissentitar.

9쪽

28a . Neque tamen voce: diutovorum ' quicquam aliud signifieatur nisi singulis oppidis leges suas redditas esse - quibus etiam sub magistratibus populi Romani uti possunt j (Momnison St. R. III, T 263. Itaque cum autonomia non modo liberis, sed etiam aliis civitatibus tribui possit, ex solo autonomiao titulo concludi

nequit eas urbes inter civitates liberas, quae voeantur, re ensendas esse.

Coniungitur cum libertate immunitas; ita apud Ciceronem(Verr. II. 3, 13, adde II, 2, 1663, qui quinque Stelliae civitates

liberas et immunes vocat, Achaiae Nero h1cubaptetv et eis etpoptavdat (huli. d. corr. heli. 1888, p. bl 3, v. id): et Paus. VIII, ad , i. Libertas immunitasque plenissime conressae parum religio Soservari solent; nam haud semel a magistratibus Romanis, qui provinciis praesunt, civitates liberae et immunes pecunias Sol Vere

coguntur (Cic. Verr. II, d, 2o; II, b, 533 aut earum iura violantur Nie. p. Sest. b6; 8a; de pr. cons. 6-23. Huc accedit, quod bellis' quae sit vis autonomiae stpud Graecos, optime explicuit Busolt (J. f. cl. Phil ., T. S. p. 6 5 sqq.); docuit enim eam initio idem valuisse quod cxe uiri iuv; postea cum singulae civitates Graecae sese consociarent ducibus Laeedaemoniis, Atheniensibus, Eliis, omnia oppida Socia ei urbi, quae confoederationi praeeer , parere necesse erat. Neque tamen ea re eis Eutonomia sidempta est A. Frgu kel, de condie., iure, iurisd. Soe. Atheu. di Ss. inaug. Lips. p. 8 sqq. . Singulas res, quibus haec autonomia contineri videtur, composuit Busoli (l. l. p. 658). Sed magis magisque laebentibus rebus Graecis autonomia quoque in dies imminuebatur usque eo, ut Romani, cum Graeciam sibi subiungerent. ouetovometu a se Graecis relictam esse Suo iuro gloriarentur (vommson. R. s. II ', p. T et d8J; ex omnibus enim rebuS, quibus autonomia continebatur (Busoli, l. I. p. 6583, nil restabat, nisi ut suis legibus suisque magistratibus uterentur - sub imperio populi Romani. Eaec est causa, cur nullas fere - sic Cunteti iv. in fr.3 verba corrigenda Sutit - urbes, quae ooetovobouc se praedicant, Plinius inter liberas afferat (Cuntet, I. f. es. Phil. IT. S. p. d82 med. et a. 63.

10쪽

civilibus, praesertim eis, quae extra Italiam gerebantur, duces pecunia egentes lege se impediri nolebant, ne a liberis quoque populis pecuniam exprimerent. Ita Pompeius liberis Achaiae

civitatibus (Caes. h. c. III, 3, 2j, ita Antonius Asiae liberis populis pecuniam imposuit App. b. e. V, 6 . Sed primis iam imperatorum temporibus aliquot certe urbes liberae tributa pendere solebant, ut Chius (Ios. ant. XVII, 2, 23, Apollonidea et Magnesia (ad Sipylum silvi anno p. Chr. n. li(Tac. ann. II, Bygantium anno b3 (Tac. ann. XII, 62 633.

IIae urbes, quo tempore M. Antonius in Asia morabatur (App. b. e. V. T), liberae fuisse neque quotannis pecuniam solviSse videntur: itaque intra hos temporis fines res mutata esse putanda est. Atque reVera Augustum, cum singularum provinetarum statui prospiceret, liberarum quoque civitatium rebus consuluiuge nonnulla testimonia extant. Ille enim Galliam, Germaniam,

Ηhspaniam ordinavit, dandiis et adimendiis libertate (ὶxcubc vi et civitate brutite M tD. Cres. Ai, 2b, i eum in Oriente moraretur D. Cass. 5l. 2 et lia, i). liberarum quoque civitatium curam egisse videtur. ' Tiberium quidem plurimis civitatibus veteres immunitates eripuisse ipsis verbis narrat Suetonius (Tib. aB.

Iam habemus ah hoc tempore et civitates. quae sola libertate fruebantur . et eas, quibus insuper immunitas erat. Ηae autem immunes, illae litterae vocari solent. Talis enim est ratio Plinii, enarrantis singulas civitates, qui in hac quoque re Au Stilaterculos secutus ' liberas civitates et eas, quae immunitate inSuper praeditae erant. suis nominibus inter se discernit. 3 Itaque si quae urbs immunis vocatur, haud dubium videtur. quin inrer liberas versetur: nam si ei immunitas tribuitur, aut libera iam est aut libertate eum immunitate tum demum donatur. Recto igitur Plinius (n. h. V, i 2 3 Ilienses immunes vocat; nam

i Nsim Patris illo libertatem post pugnam Actiacam confirmavit O. 13), Nicopolin, quam ipse condidit (Paus. VII, 18, 8 , libertato insuper donavit(Plin. n. h. IV, bi: Tyro et Sidoni libertatem ademit S. Gaas. M, T), Tarsus libera et immunia (App. h. c. V, T; sib eo phisv exossis i t LucJ Mster. 2l;

Cuntet, a. f. cl. Phil. li. S., p. 523. qui quam diligenter urbium singularum status enuraverit (Mommen, St. R. III, p. 683, a. fin.3. hoc Ioco discerni nequit: ex silentio eius nihil certi concludi licet.