Adnotationes ad Platonis aliquot locos maximam partem criticae [microform]

2쪽

COPYRlGHT STATE MENT

3쪽

TITI E AdnotationeS ad Ρlatonis aliquot locos maximam

partem criticae.

10쪽

N. 480 Ε. Τυοναντίον δε γε res seqq. Hic locus interiretis verbis αν μονον κη - ευλαβητέον mirim quantum impeditur. Ac mihi quidem Plato hoc dicere videtur.

In antecedentibus Socrates tantum abesse demonstravit, ut poena malum sit, ut Summo opere expetenda esse videatur, quippe quae animos scelere liberet stulti igitur esse hominis poenam effugere velle, potius id agendum esse, ut et ipse poenam Suscipias et amicis idem persuadeas. rogreditur iam ad ea, quae inde necessaria consecutione emciantur. duodsi bonum est inquit poena, inimicum et quemcunque mal amcere Volueris a p0ena quantum poteris immunem praestes necesse est, qua re stet, ut ille Semper celeris con- Scientia constrictus teneatur. In hac tamen re ἐαν αδνον μὴ et q. s. coendum erit, ne ipse ab illo laedaris: nam si ille contra te ipsum peccaverit, non poteris eum n0 in iudicium V are. Si autem contra alium, non solum non accusabis eum, Sed etiam ipse quantum in te est curabis ne accusetur duoniam enim celere perpetrato poenam nouluere malum est, vis quidem tibi illata vi repellenda est in universum autem quo diutius inimicum poena Iiberaveris, eo graviore malo eum amcies duae sententia optime o gruit et cum iis, quae ante dicta sunt, et cum iis, quae mox adduntur. Miretur aliquis, qui sieri possit, ut Socrates, quem omnino neminem iniuria vel malo inciendum esse saepe docere constet, iam quomodo inimico maxime nocere possis docere videatur. At primum S0crates haec non ita disputat, ut discipulos haec praecepta in agendo sequi velit, Sed

id agit, ut postquam utilitatem poenae in amicis demonstravit non dissimilem in inimicis

roti0nem esse exponat. Sic demum abunde satisfactum esse huic toti quaestioni videbatur. Deinde quinam illi sint, contra quos Socrates disputet, considerandum erit. Etenim