Adnotationes ad Platonis aliquot locos maximam partem criticae [microform]

21쪽

των ωων neque de Atheniensium tantummodo adversariis, qui erant in illo bello, cogitandum ab amicis, ea profecto tanta laus est, nihil ut supra fleri posse videatur. Nam qui ab hostibus, qui adversariis invidere eorumque virtutes detrectare soleant, magis laudatur quam alii ab amicis, qui etiam augere laudem amici ament, eius sine ullo dubio summa laus est. Itaque hic sere idem indicatur, quod paulo insta pag. 43 C.

vocabulis μολογουμένως αριστοι orator expressit 'quos omnes optimos sortissimosque evasisse consentiunt.' Lys. 204 B. αυτον πρωτον ηδέως κουσαιμι αν. talibaumio cave credas vocabulum auro subtilius quam verius explicanti, cuius vocabuli vim Selileiermacherusiam recte perceperat. Etenim uro hoc loco sine dubio adverbium est nihilque aliud quam hic signisscat Hippothales quum ex Socrate quaesiVisset, num intrare vellet hic: priusquam V0s sequar, inquit, audire velim hic loci, quis sit pulcherrimus. Longiore

inde colloquio orto insta demum pag. 20 D. καὶ σμα λαβων τον κτήσιππον ooςῆειν εἰς την παλαίστραν in palaestram intrasse narrantur, ut totum hoc colloquium extra palaestram eodem loco, quo constitissent, actum eSSe appareat. Similis est alio loci de Rep. 1, 327 ῆ τοίνυν τουτων ἔφη κρείrτον γένεσθε, μένετ αυτου. Hipp. Mai. 283. A. των γαρ προτέρων περι Ἀναξαγόρου λέγεται nota ἀμαθία κατα o Goν ὁγον. eindoinus primus 'Aναξαγορο omisit, mox Betaerus περὶ Ἀναξαγορou, postremo talibauinius περ 'Aναξαγορον λέγεται secluserunt. Γ etiam θεται omitteret hac re se adductum esse ait Stailbaumius, quod quum κατὰ τον σῖνοορον sequeretur idem non bis dicendum existimaret. At κατὰ τον σῖν oro longe aliud signisscat latine dixeris te iudice'. Magna est inquit Maxagorae quae narratur dementia, si te audimus. Itaque huc certe Vocabulum sine dubio retinendum est. Sed ne hoc quidem opus esse videtur, ut Verba Περὶ Ἀναζαγδρου deleamus, quae pro glossemate habere Hermannus iure dubitavit. Forsitan Scribendum sit: τῶν γὰρ προτέρων τῶν περὶ 'Aναξαγοραν. Cuius locutionis usus quam late pateat in vulgus notum est. Et hoc quidem loco hoc non ut saepe sit de solo Anaxagora, sed etiam de discipulis aequalibusque eius dictum putandum erit. am in iis, quae sequuntur ipsius Anaxagorae exemplo allato additur: θουσι δὲ καὶ περὶ ἄλλων των παχαιων τερα τοιαvrre,

quae verba quominus de sodalibus discipulisque Anaxagorae dici putemus nihil est quod

impediat. Hipp. Mai. 294 A. ἔμοιγε δοκεῖ. talibaumio quum locus perobscurus et impeditus esse videretur ad coniecturam c0nfugere placuit at mihi quidem utique sanus videtur. Etenim Hippias quum quid resp0udeat 0 habeat, de industria deditaque opera ita respondere existimandus est, ut quid ex tribu illis, quae Solon proposuerat, dicat, in medio relinquat uod ubi Socrates animadvertit, denu interrogaturus erat utrum id

22쪽

huius interrogationis solum primum membrum diserte exprimit, reliqua liberius tractaturus. Hipp. Mai. 301 C. α διανοουμεθα. Sic omnes libri praeter unum Angelicum V, qui διενοου αεθ' habet. Atqui Socrates sibi nunc ab Hippia aliter persuasum esse simulat. Itaque non quid sentiat, sed quid senserit indicaturus est. Hoc ita esse vel

ex iis, quae proxime Sequuntur, discere licet quεις γαρ - οντως et δεεροι ἐμεν πρίν σε αυτ λιν. Itaque recte fecerunt Hermamus et Turicenses, quod διενοουμεθα etiam contra plurimorum sudicum consensum receperunt. Hipp. Min. 364 Α. κειόν γε λέγεις ω ἔππία, καὶ fi mi ν πο ει τῆς σοφως ἀναθημα τὴν δόξαν εἶναι την σην καὶ τοις γονενσι τοῖς σοις. talibaumius 'insinitivus

inquit e λέγεις denuo intelligendo illo suspensus est.' aeo ero καλὰν cum ἀναθημα coniungendum et καὶ - καὶ latine et et reddendum esse patet. Sic iam chlete macherus locum recte interpretatus erat. Lach. 190 . a ' ἴσως ἐγώ α ιος - το G ἀποκρινασθαι μῆ Tovro. Hic accusativus inflnitivi addito articulo cum adiectivo αλιος copulatus vereor ut ferri possit. Similis quidem ratio loci est Crit. 43 C. αντον ἐπιλυεται vo μὴ vis ἀγανακrεῖν, sed tamen non eadem. Itaque nescio an aut του corrigendum sit sicut Charm. 156 . Tooro καὶ α ιον ni του διανευγειν aut το delendum, sicut paulo infra habemus pag. 191 C. rcu Dιος μὴ καλῶς G οκρινασθαι. Charm. 160 . αρ' o ἄν Ixi Φαθον, ο μὴ ἀγαθους ἀπέργαζεται Hoc agit Socrates, ut Homeri auctoritate, qui pudorem pauperi malum esse dixerit, nisus Charmidem refellat. Hic enim σωφροσυνην pudorem esse ammaverat. Itaque rem ita instituit, ut σωφροσυνην semper bonum h0minibus esse demonstret. Hac enim re demonstrata pudorem, qui modo bonum modo malum Sit, σωφροσυνην Sse non posse Bpparet. Itaque primum interrogat, num qui temperantes iidem etiam boni iudicandi sint, et postquam hoc ab illo concessum est, conclusione ab effecto ad niciens lacio ipsam quoque temperantiam bonum esse comprobat. Sic oportebat conclusi0nem procedere sed id quod nunc circumsertur αρ' ου ει ιν ἀγαθον, ο μὴ ἀγαθους Περγασαι paene contrariam sententiam praebet. Hoc enim si recte se haberet, haec sententia esset id quod homines non reddita0nos ne ipse quidem b0num esse potest. Hoc, quum iam sumtum vel datum sit temperantes esse bonos, omino quadrare non videtur duae si recte disputata sunt,

coniectura remedium quaerere cogemur. Fortasse scribendum: ο' ον ου ἔν εἴη

ἀγαθον, ο ἀγαθους ἀπεργαζεται. Sic quidem oratio recte procederet S. Nonne etiam uni sunt temperantes rCh. Sunt.

S. Aiqui opinor eri non potest, quin id quod bonos incit ipsum bonum sit con Cic. arad. 1, 3).

23쪽

Ch. Non poteSt. S. Ergo non solum pulchrum quid sed etiam bonum est temperantia. Homero autem credendum erit, qui pudorem omnibus ubique bonum esse negavit. Ergo temperantia, quam demonstraVimus Semper bonum esse, pudor esse nequit, qui identidem malum est. Charm. 167 A. καὶ τί αυεῖς οἴεται seqq. Hanc codicum lectionem quum editores ferendam non esse iure iudicarent alii alio modo mutaverunt. Ac mihi quidem facillimum videtur scribere: καὶ τ αυτὰς okται, ut haec sententia existat temperantis est cognitum habere quid quisque sciat et quid idem scire sibi videatur, re vera autem nesciat. Rariorem hanc crasim esse non ignoro quo facilius steri potuit, ut librarii in ea offenderent Criton. 47 C. τιμησας δὲ τους τῶν πολλῶν λύγους λογους, quod optime antecedentibus τὴν δόξαν καὶ τους ἐπαίνον respondet, quum Clariam Venetim Vindobonensis et denique Huetiani P auctoritate muniatur, non satis perspicio cur exterminandum esse videatur duo enim glossatoris additamentum adrou esse dicunt, eiusmodi hominem potius ἐπαίνους repetiturum fuisse Suspicor.