De adiectivorum compositorum usu Euripideo [microform]

2쪽

COPYRlGHT STATE MENT

3쪽

TITI E De adiectivorum

compositorum usu Euripide . . .

5쪽

cota

7쪽

in dem Gyinnas tu in Carolinum

De adiectivorum conlpositomini usu uripideo scripsit in Riech.

. . . . r

9쪽

tulti semper viri docti, cum certatim in eo elaborarent, ut sermonis tragici naturam atque indolem accurate perspicerent certisque finibus illud dicendi genus circumscriberent non solum quid esset proprium cuique virorum in tragoedia graeca principum, verum etiam quid disseret sublimis ille et contemptor vulgarium animus nascentis potissimum tragoediae ab epici carminis simplicitate, exemplis allatis docere studuerunt. Atque si quaerimus, quid discriminis intercedat inter elocutionem tragicam et epicam, facile inveniemus, eo potissimum nomine alteram ab altera abhorrere, ut quod pluribus notionibus et vel integris phrasibus pro carminis indole exprimat poeta picus, id in unum atque solidum vocabuli compositi corpus contractum proloquatur tragicus quod vocabulis ille simplicibus interdum satis ieiunis enarret id compositorum elegantia exornatum hic non sine animi oblectatione audientibus proponat. Exempli gratia pro eo, quod est apud Homerum δε pes μηστωρ τύχα γως d. 3. 110. clarissimus cohortis tragicae dux atque antesignanus proprii ingenii impetu finxit θεομηστω Pers. 653 cum omerus scribat

ἐμοὶ χρύως. Quantum vero distet epici carminis simplicitas a laetissima tragoediae copia, videbis ex homericis 'Iτρείδα δυω, δυο Ἀντηνορος D. δυο ηIIam ct Si compBraveris cum tragicorum inventis ima rEt 'Aγεῖ t, tςυkim ταυταδε tmν, δασυχας βααλῆς 'natων δίθρονον κρύως ὐδρύνου stύθευ καὶ δισκηπτρου νης θυρον γυῖος ' τρεtων, δίπτυχο νεανίαι, δίπτυχο μῆνες. - Νec mirum tragoedia enim, quippe quae in vehementibus animi assectibus concitandis versetur, ea est, quae SummBm audaciam cum reliquis in rebus tum in usurpandis vocabulis compositis non Solum permittat, Sed vel exposcere videatur. Prosecto multo magis accommodata sunt ad animos Vehementer commovendo quae ras vocabuli initatem conexa et ad inam imaginem

In litandis Aeschyli et Sophoclis locis editionibus usus sum Din dorsianis: AEuripidis versus indicavi ex editione AEtrohhomi.

10쪽

coniuncta in mentem influunt, quam quae singillatim ei adnumerantur ' - eschyliis igitur, sermonis tragici inventor Arist. Ran. 1004 , cum intellegeret, novo carminum

generi ad depingendos vehementiore animi motus altiore Spiritus esse assumendos, sicut cothurno invento personas passibus majoribus quam humanis incedere secit, ita etiam in eligendo dicendi genere, semitas satis tritas iterare dedignatus, maluit vocabulis antea inauditis, grandisonis et exaggeratis audientium animos oblectare itaque ad componendi munus diligenter suscipienduin non minus ipsa artis indole quam naturali desiderio impulsus, felicissima animi audacia linguam quo nondum perrexerat suopte ingeni adduxit. Cum autem non nunquain, praesertim in fingendis canticis, dithyrambico quodam furore abreptuS, portent0Sa progigneret vocabula, quae Sine pulmonis vexatione et anhelitu vix possent pronuntiari, fieri non potuit quin in comicorum irrisionein iii curreret. Aristophanes enim in Ranarum sabula parte posteriore, ubi Euripidem de palma poetica disceptantem facit cum Aeschylo hunc poetam appellat o ImpQ κελορρηνονα v. 839), θ ήματα ομςOπαἴη πινακηδῖν Q Oσ 9ντα v. 23 cuius singula verba haud raro essent

Gut γ' πυ ζωσας. - Attamen si perlustramus totam inventoriam eschyleorum seriem

recensu habito luce clarius apparebit semper poetam in componendi provincia administranda certi se finibus tenuisse neque unquam usque adeo audaciae indulsisse, ut Summas compositionis leges migraret: si quidem numquam ultra bina membra coniunxit

cf. odi de Aeschylo vocabulorum in vetitore. Halis. 18553. Quid igitur: iniustam

Aristophane sententiam tulit de eo cui palmam tragicam deserre non dubitabat Minime credas. Itaque aliud quid circumspiciamus oportet quod subveniat angustiis nostris aliud quid investigandum est, quod declaret, cur dictio tragica comicis acerba irrisione digna visa sit, id quod sola vocabula ponderOS vix possunt declarare. - Ori' si congideramus Sophoclis et Euripidis sabulas, quae procul dubi inventorum audacia et verborum granditate Aeschyleis longe cedunt, nonne et ipsae tragicum prae se serunt colorem, nonne toto caelo distant se ab epici carminis copiosa simplicitote et a sedato