장음표시 사용
11쪽
tius 1 . & Petrus Siculus , quem .ex codice Vaticano Rade rus ab eruit, persecuti sunt: quorum postremus testatur;
clatequam di vertunt a Manichais Pauliactaui ... qui , tametsi se a Mantehaeorum impuritatibus alienos dictitant, Iuni tamen do matum ipsorum vigilantissimi custodes , propugnatores . Eam vero formulam saeculo a x. non eise antiquiorem, & credo ab
aliis animadversum fulsi , ct colligo ego ex verbis, quibus anathema dicitur Paullo , Sergio , Tychico &c. Sed ut rein deamus ad Albigenses, fuere in eorum dogmatibus ex Petro
Monacho; omnes veteris Testamenti Patres damnatos, Ioannem Bapthiam unum esse de majoribus Daemonibus. Ex taesario vero corporum resurrectionem negabant; Baptismum objecerunt; saeramentum Corporis edi Sanguinis Grim blasphemant. Addit, me- 'tempsychosim ab iisdem admissam ; nam militem eam inducentem narrat, subjicitque ; credidit pultur , Aut reteri Albi-genser, quod anima secundum meritum transeat per diversa compora etiam animalium , ae se eutium . Gullielmus de Nangis hos praeterea Haereticos Beatam Mariam Dei Genitricem blasephemasse refert 3 . De Patrum veteris Testamenti salute, uti etiam de Jo. Baptista, non ita senstilla perverse antiquos Mara chaeos, contendit Beausobrius cc; sed hoc ex Archelai Actis, non veris sincerisque, qiuae Epiphanius, Cyrillus Hierosolymitanus.
Hieronymus aliique vetustissimi PP. viderunt, atque in 1 u ipsorum scrinia intulerunt; vertim interpolatis, atque ita, uti ea inventa runt , edit s a Zaccagnio : in quibus etiam nihil habetur , quod his magnopere r*augnet. Recensetur a Photiqinter Bibliothecae suae codices s) opus Agapii inscriptum Ur niae quam cur Fabricius 6 uxorem ejus faciat, non plane
video , in quo ille errores suos, idest Manichaeorum exponit; sunt vero inter ceteros, quos Photius perstrinxit Vetus Testamentum irridet, ac Mostsem ipsum eum Prophetis; quin o Domini Praeursorem subsannat. Atque id testimonium, ut Didymi Alexandrini alterum 8b iniuria Mausobrius repudiat. In Agapio excusatione uti sortasse posset paullo commodiore, si ita antiquum eum esse negaret, ut de vetustissimis Manichaeis testimanium perhibere posset. Nam ego ut Agapium credam illum, qui inter Manetis ipsos discipulos numeratur a Petro
12쪽
ssculo cr) non facile adducor'. susscorque potius paullo pho
iii aetatem antecessisse. Sed ' mihi quidem aetas illius , aut testimonium perinde est : constabit' enim Manichaeorum sequi ris aevi progeniem fuisse Albigenses . Quod verum est: nam omnia quae expressimus dogmata, in his reperi tur ; atquei ita laudati Anathematismi et ; Anathema iis , qui Sanctam De
param Mariam eontumelia afficiunt ; 3 Auatbematizo neganter earnis resurrectionem ς Anathematizo eos , qui metempe cho
sim admittunt , quam ipsi animarum μεταγγι de vase in vas effusionem appellant. Photius in Paulicianorum historia s ;In Sanctissimam autem Dominam nostram Deiparam blasphemanter non horrent ea dicere , qua nec scribi, nec audiri possunt . . . . Pari modo communionem pretiosi Corporis, O Sanguinis Chri Dei nostri sexeentis eontumeliis aspergentes ... sacros Prophetar, omnemque zeterem seripturam, aliosque sanctor aversantur , quo
fures , O latrones appellant. Petrus Siculus Manichaeorum se-etae sex capita, seu , ut ipse vocat, γνωρίσματα proponens 6 post primum de duobus principiis habet alterum; quod Deiparam ,
semperque Virginem per odium objiciant, neque orsum ex illa natam dicant : & tertium , e sacris M seriis divinam ac tr . eudam Corporis edi Sanguinis D. N. C. conversionem negent . item quintum; quod Veteris Testamenti tabulas non admittant, Prophetasque furer o latrones vocent. Sequebatur etiam apud
Agapium, sive Photium de Agapio ς Abnegat omniam resum
restionem ae Iudicium , vocabulo hac ad alia transferens ... in
tolerabile odium , bellumque implacabile eum Deipara O semper Virgine Maria gerit . . . Corpus Sanguinem Christi non illud agnoscit , quod Christiani veneramur , sed quod furiosa ipsius meus eonfixit . . . probat O metem Oeboser: quae quidem aliis ali rum perpetuo consentiunt. Pleraque vero inveniuntur etiam in iis, qui certo sunt antiqui. Nam Theodoretus de iisdem
habet ; Corporum resurrectionem ut fabulam rejiciunt . . . asimas in eo ora transire dicunt; θ' has quidem in vo erum , alias in jumentorum, , ferarum,'serpentium corpora immitti. .
De metempsychosi fuse contra Manetem disputat Epiphanius 8 , & pro resurrectione corporum 9 , quam quidem. cum Judicio Manichaeos negasse Philaster etiam cio prodidit: idque a Valentino eos accepilla vult Rufinus cit . Nihil dia
13쪽
cam de Eucharistia. Scitum enim est, quam Ioco nostrae quae salicta est, eam illi foedam detestabilemque haberent; quod ri uostra quidem negat Beau brius ci). De Baptismo res videri potest obscurior et : Sed vel eum illi pro arbitrio adhibebant, necessarium vero negabant, quod Tillemontius docuit ψ, velut Photius etiamsi Ialutarem baptismum respuant, D tamen
ipsum admittere stimulant. Nihil dico de matrimonio; quod damnasse veteres Manichaeos ex Augustino ceterisque omnibus constat; de Albigensibus vero Petrus ; saeram matrimonium me
retricium esse ἔ nee aliquem in ipso falsari posse , filios O AIDrgeverando , amrmasse testati ir; additque, cum duas ipsi eorum classes distiliguerent, Perfestos qui dicebantur, quique nominabantur Credentes; Perfecti & castitatem mentiebantur , &esum carnium, ovorum, casei omnino detestabantur; quae Manichaica esse profecto liquet. II. Atque hactenus una opera duas res consecuti esse videmur , ut praecipua Albigensium dogmata, quae essent, exponeremus, & veteribus Manichaeis eadem assereremus; quarum primae Wolfius, alteri vero Beau brius repugnabat. Quamquam Beau brianum opus longiorem profecto , & diligentiorem, addo etiam a doctiore homine, confutationem desiderat, praesertim altera ejus pars, quae Dogmatica est: nam in prima, quae est historica, refellenda, Auctor Exercitationum in S.Leonis Opera , recens est fuseque versatus . Sunt vero illi libri, non solum impie, sed veteratorum more , idest astute& fraudulenter scripti, nec ita tamen, ut contemni possint. Ut enim curam diligentiamque probet, res minutatim partitur; in sit gula solicite inquirit, ad curiosa quaedam digreditur , magnam auctorum nec vulgarium copiam allegat; ut nimirum alliciat, atque retineat lectores suos, opprimatque si non pondere , a gumentorum numero & copia . Atque alia quidem Manicharis abiudicat, quasi illis per calumniam imposita, alia fuisse in e rum erratis fatetur, sed excusationem ipse adornat; in qua quidem excusatione Apostolicam traditionem obscurare, debilitare, argumenta Catholicae fidei omnia summo studio conatur. Ut vero id facere liberius possit, & rem quo vult adducere, veterum Scriptorum, quorum auctoritatem timet, fidem in proemio, quod ceteris libris praefixit, elevat. Alios non vidisse Manichaeorum libros; itaque incertos rumusculos secutos esse: alios non intellexisse. In priorum numero Cyrillum Hieros lymitanum habet; etsi negare non potest Archelai narrati
14쪽
ni instititisse , quam Beausobrius, ut multo incertiori haereat, contemnit: item Theodoreti, cujus laudare eruditionem cogitur, credulitatem damnat . In posteriorum censum inferre audet S. Epiphanium, quasi Syriace nesciverit, ct in Nesauro Manichaei libro , quem idem s e legisse testatur, alia omnia, quam quae vere erant scripta, viderit. Titum Bostrensem impense laudat; sed postquam rei erit quaedam dicere de Christiaconomia, quae systemati suo adversantur, tunc negat ei es se adhibendam fidem, quod illa credibile non sit in Thesauro, in quo reliqua reperit, invenisse . Leonem M., Damascenum, formulas fidei, etsi sibi & cum historicis consentientes, dam nat omnes. Quid Augustinus Z Inter Manichaeos, inquit, Au ditor non Uet Ius erat: itaque nihil eorum scivit. At cum Electis, qualis Fortunatus erat, disputavit. At Tyrbo quoque in Auditoribus fuit. Hic Beausobrius , quando a Tyrbone ad iuvari se posse credit, Auditores aeque ac Electos vult nolse Manichaeorum omnia ci) . Ita qui se nullius partis studio prae
occupatum subinde jactat, tanto Manichaeorum suorum amo re sinit se abripi, ut sibi non constet. Atque idem eadem d causa peccasse videtur, dum negat quae Augustinus de Maia,chaeis narrat potuisse esse vera, quod non sit credibile ea po tenta amplexurum fuisse , cum Manichaeis se daret, Augustinum . Erroris tamen portenta, atque ut idem vocat ab ter ribile paradoxum in PP. admittit post Concilium Nicaenum : de quo quidem Concilio Nicaeno portenta ipse sequitur, cum quo Patrum consensionem tantam fuisse neget, tam multos in illum gravissimum, sanctissimumque consensum Episcopos Haereticos 3 inducit: & quae sunt de eo communi veterum Scriptorum suffragio munita, aut inficiari audet, aut in suspicionem adducere . Sed longius progredi Instituti nostri ratio non patitur : atque ipsa haec tacuissemus omnino, nisi fullsent ad Scriptorum eorum, quibus utimur, auctoritatem stat, liendam necessaria; ne eorum nescii, quae Beausobrius opposuistὶt, illos tamen compellare hac in causa videremur. Addam tamen aliud, quod pertinet ad Manichaeorum placita declaranda, ct quae sunt Christianae fidei illustrare conabor; secus ac facit Beausobrius. νNam libro III .exponere aggressus Manichaeorum systema , atque eam, quam illi crederent esse Dei naturam; ait hanc Manichaeum fecisse lumen quoddam sincerum, maximeque purum;
id ab aliis traditum fuisse, & placuisse etiam Christianis Patribus; hoc vero lumen statuisse Manichaeos nequaquam esse corporeum i
15쪽
poreum. Hactenus non male sed extremum quod posuerat, statim evertit, decernens illud tamen corporis istis oculis vis deri potuisse, modo caelesti, & Divina virtute roborarentur δhanc eamdem extitisse Graecorum Patrum magno numero se tentiam ς nec tamen appellat alios , quam Damasceni nescio , quod carmen, & ex Nazianzeni oratione xti. Iocum qui rem nullo modo conficit; totum se reservat Graecis iaculo XIV. de
lumine Thaboritico disputantibus, de quibus jampridem Peta vius ci , Thomassinus a , ct Theologi alii; quibus addit Leo nis Allatii auctoritatem 3 . Itaque apparet illudere incautis, aut imperitis voluisse. Et Allatium quidem Trevoliten
sis acerbius increparunt; ignoscimus nos viro docto, Gr cis suis nimium tenaciter inhaerenti, atque hic Grammati corum more magis, quam Theologorum Patres tractanti. Beausobrio ignoscere nullo modo i, assumus, cum Lib.III .c. I .& a Christianum dogma de Dei natura a materia omni & corpore libera, convellere nititur, negatque Fidei Christianae adversari qui neget illam spiritalem omnino esse , qualis credi & dici consuevit. Doceri hic poterat a Manichaeis suis, nisi ad Wor stium & Socinianos divertere hoc loco maluisset. Nam Man chaei Deum ita dicebant lucem, ut alterum principium ei omni no adversum, & quod nihil haberet cum eo commune, statue rent esse materiam; ab omni ergo materia remotus erat Deus Testes autem hujusce rei non modo nostri, ita hoc, quod eo rum dogmatum praecipuum erat , enuntiantes ἔ inter quo Theodoretus cs); Hie duos ingenitos O aeternos esse dixit Deumer materiam, a pellavitque Deum lucem, materiam tenebras , lucem bonum , tenebras malum . . . remotam esse a materia Deum
dixit, prorsusque ignorari, er ipsum a materia, e - ab ipso mo teriam; verum ipse quoque Manes, sic exorsus celebrem illum Thesaurum suum , teste Epiphanio 6 ; Erat Deus, O mole ria, lux er tenebrae , bonum malam , quae tam penitur sibi iν
vicem erant contraria , nulla ut alterum eum altero communiona
iungeretur . Quid ergo dicemus nisi cum lucem esse Deum dicebat , ita lucis nomine Deum nuncupasse Manichaeum, ut pictores nostri , hominis animam flammulae aut ignis specie repraesentare consueverunt; quoniam, ut illis specie quad msic nobis nomine aliquo exprimere rem quam volumus ne celle
16쪽
9cesse est . Quod si nomen est illud rei corporeae, idest Iuci
huic nostrae commune; hoc evenit in vocibus aliis, atque ipsi, quae significantissima omnium putatur , latinae spiritus , Graecae
quali Manichaei materia non recte eo nomine explicetur , nec de eo P P. solicitos fuisse; eodem pertinent, quo cetera , ad versus eorum auctoritatem & testimonia ab eo prolata. Tantum ergo abest, ut Manichaeorum hoc dogma, Dogmati Christiano adversetur , ut inveniatur maxime consentire . Quod ebetiam valet magis, quod unum Deum vere admittebant M
nichaei; itaque nos decernimus, Polytheos eos nequaquam fuisse, ac duo quidem principia admisisse, neutiquam Deos duos;
atque hoc ne inimici hominis esse dicamur ) recte statuisse
Beau brium . Uti vero Patres de Deo loquentes lucemque eum aut ignem esse enuntiantes, hoc modo dicimus esse intelligendos; ita & multos eorum , eadem fere in sermone de Ai gelis esserentes; etsi fateamur omnes ita explicari omnino non posse. Sed hic quoque exaggeratione utitur Be ausobrius et ;& licet Theologi ferme de eo consentire videantur, fide Cem tum definitumque habendum non esse, etiam post Laterane se Concilium, Angelos, maxime malos ab omni prorsus materia & corpore omni vacuos & liberos esse; esse vero id as. serere temerarium ; nihilominus nos opinamur, in Ecclesia Gdem & traditionem semper extitisse de eo quod Angeli is eorporei sint, immateriales, denique spiritus , quamvis ea tr ditio, non his fuerit nominibus vocibusque concepta, sed prorsus aliis, quae idem tamen, quod nunc eae voces, eo tempore significabant. III. Atque hactenus de Albigensium erroribus , in quibus
recentiores hi veteribus Manichaeis consentire prorsus deprehenduntur . Caesarius addit; quicquid beneficii mortuis a v vir impenditur irrident; ire ad Ecclesias , vel in eis orare , nihil dia eunt prodesse. Petrus Monachus iisdem, quos praecise Haereti- eorum nomine compellare videtur alia tribuit ; Item dieeoanstueretiei bosum Deum duas habuisse uxores Collant , ct Colibant,
ex ipsis filior filias proereasse. De aliis Haereticis 1ubjicit
quaedam; omnibus vero haec trihuit; Hi omnes membra Anti raripi , primogeniti Satanae . . . provinciam I Iarbonensem veneno suae perfidiae infeeerunt; fere totam Romanam Ecclesiam spelun- eam latronum esse Leebant , quia ipsa erat meretrix illa , de
qua legitur in Ameaidi . Guillelmus de Podio Laurentii ce-B lebrem
17쪽
lebrem disputationem narrans 1 habitam a Catholicis cuin Albigensibus apud Montem Regalem ait, fundamentum fuisses parte Haereticorum , quod qui erat inter eos praecipuus Iavit Ecclesiam Romanam, quam Episcopus Oxomensis defenderat ,
non esse Ianctam Eeclesiam neque Sponsam Christi , sed Eeelesiam Diaboli ,-rifctrinam Daemoniorum , esse illam Bablonem , quam γoonnes appellabat in Apocal si matrem fornieationuma'. ominationum : ebriamque sanguine Sanctorum O Mar rum C. , ejusque ordinationem non esse sanctam neque bonam, neque
statutam a D. I. C. O quod nunquam Gripus neque Apostili ordivaverunt, aut posuerunt Ordinem missae , Mut btidie ordinatur .
Simile est illud , quod legitur in Vita Gregorii IX. quae Be
nardo Guidonis tribuitur ca) de Albigensibus: Dieunt enim Ha retici infideles Catholicos Minfros Romanae Helesiae , Diabolos, O ipsam 'clesiam , Satanae Bnagogam . Et Caesarii quidem illa vel Albigensibus vel eorum fautoribus tribuit Lucas Tudensis; Audent enim, inquit 3 , eontendere , nos Sanctorum auxiliis is nullo penitus adjuvari . . . Hir videntur in parte favere afferentes, Praelatos Ecclesiae Gripi, animabus mortuorum fidelium remissionum Ddulgentiis non poste ullatenus subvenire . Est etiam apud eumdem ; Corpus faciam a Diabolo mentiuntur . . . nulliux Mnesi animais ante diem iudieii caelum ascendere, atque nusqπompati poenas animas, nis tantummodo iv Inferno :, neque habere etiam notitiam eorum, quos dum viverent in saeculo dilexerunt An haec omnia veterum Manichaeorum , aut Paulicianorum
fuerint non ausim animare. Apud Petrum Siculum legitur dumtaxat Rufod arceaut ab Ecclesiae admini batione Presbγteror, ct Seniores; & Photius neque Catholicae Helesia Presboteroratque Sacerdotes admittunt . Affirmat tamen Caesarius, aliut de etiam hausisse dogmata sua: quaedam in erroribus quae In Periarebια fertur scripsisse Origenes , plurima qua de eorde etiam Do fluxerant adjicientes . Sed in eo ipso, nec a veterum Haereticorum instituto discessere, qui prioribus Majorum suorum erroribus novos subinde addere consuevere; & institere pressius Manichaeorum ipsorum vestigiis, qui non unius pravitatis Deciem, sed omnium simul errorum impietatumque mixturam generaliter possidebant, ut ait S. Leo 6)ς atque ex diversis Baeresibus O gentilibus dogmatibus hanc suam perversam constitueraue
18쪽
apisionem; quemadmodum legitur in Vita S. Porphyrii, a Mar- .co. ejus diicipulo saeculo vis scripta ci . ciiV. Vertim hoc loco examinanda est quorumdam opinio, qui cum haec Albigensium in dogmatibus suisite legant. I. alcienses atque Albigenses confundunt ; atque cadem de causa re trobustanis eosdem accensent, sive Petrobustianos novis Mani-
chaeis. Primum illud , idest Albigenses non distinxisse ab valdensibus , multos fecisse , imo. plerosque qui de Albigensibus scripsere . questus jampridem est in s ua Albigensium His orta Joannes Benedictus ab; posea vero in Dissertatione de V aI- densibus s) Thomas Augustiatus Ricchinius vir doetissimus, aequo multum nos profectise lubentes agnoscimus, atque etiam praeserimus & gloriamur. Sed omnino esse distinguendos Historici nostri docent, , Caesarium dico qui alios ab aliis diserte secernit 4 , & Petrum Vallicernensem cs , qui pariter hos, 'nimirum Ualdenses appellat iraminatim, postquam de Haereticis suis , idest Albigei,sibus disseruerat ; quin etiam diserte
amrmat, hos longe minas fulsis quam alios pertersor; & qua tuor capitibus errores eorum praecipuos circumscribit et pom taxias hilicet Iandaliis more Apostolorum: ct in eo quod di eebant nulla ratione jurandum , vel occidendum ; is hoe instiper quod asserebant, quemlibet eorum in. necessitate, dummodo hab
ret sandalia , abisue ρrdinibus ab Epiycopo acceptis , posse eonficere vas Christi. Alia & multo graviora Waldensibus tribu tur ab iis, qui adversus eosdem Tractatus scripsisse putantur; editi autem sunt a Gretiero c6O, Ebrudus, Bernardus, . Erme gardus : ex quibus Bernardus, quem eruditiorem aliis Gre-tserus praedicat est fortasse etiam antiquior, si , ut apparet, interfuit disputationi, seu iudicio habito contra Waldenses a Bernardo Narboneissi Episcopo qui eam Sedem tenuit ab ah no ii 8 i. ad ii 9 i. 7 ) haec ipsis dogmata attribuit et non esse obediendum summo Pontifici , aliisque Praelatis ; Bectare etiam ad lateos o mulieres praedicare ς defunctis fritibus non prodesse eleemosi mar , ieiunia, Missarum solemnia, alias orationes ; non esse
Purgatorium , sed spiritur a carne solutor eontinuo ire ad ea Ium, vel infernum , non esse: orandum in Delesia , nec Ecclesiam
19쪽
huebat Caesarius . Ebrardus quoque haereticorum, quos refutat, hos esse errores signiscat, quos nos tribuimus Albigensibus ridemque assirmare Immamus de Ermengardo . Atque hoc nimirum fuit , quod viris ceteroquin doctis imposuit, fecitque ut Albigenses confunderentur cum Waldensibus; inscriptiones illae eontra 'aldenses . Sed illas esse ab alia quam Auctoris manu, bene Cl. Ricchinius animadvertit: itaque hi qui a Gre sero ac si contra Waldenses scripserint, producuntur, vere a versus Albigenses pugnarunt: nisi . vero hoc malumus; ' a denses eos oppugnasse, qui iam Albigensium errores imbib rant, & totam eorum labem contraxerant. Uerum hoc fuisse, testis est inter ceteros Stephanus de Borbone, seu de Bella villa in libro de septem donis Spiritus Sanitia, cujus libri ms. particulam Cl. Argentre nobis repraesentavit cr). Is enim ubi aldenses ita descripsit, ut praecipuum eorum errorem in eo statueret , quod Apostolorum vitam praepostere omnibus pra scriberent, damnantes Omnes terrena possidenter , subdit; Ii re σprimo ex praesumptione edi eficii Apo lici usurpatione eeciderant
in inobedientiam , demum iu contumaciam , demum in exeomm
nicationis sententiam . Post expulsi ab illa terra ad Conciliori quod fuit Roma ante Lateranense, vocari, O pertinaees faerunt Sebismatici postea iudieati . Postea in Provincia terra Lο-hardia eam aliis Haereticis se admiscenter ese errorum eorum h
bentes serentes , Haeretici funt judicati , Ecelesta infestissimi perieulosissimi. Haec ergo nostra sententia est, quam video esse etiam virorum eruditissimorum . Petrus Claudius Fontenai ca valdenses non continuo a Catholica fide descivisse putat; leclpostquam vitae eorum approbationem quam a Romano Pontifice
postulabant ut Abbas Urspergensis 3 narrat obtinere non potuerunt. Eadem ferme est opinio Q. Ricchinii : princ
pio a valdensibus erratum in paucis, errasse vero enormiter post Lateranense IV. Sive , inquit, quod Albigensibur intermixti ex eorum prava eo uetudine multas etiam ebiberint ipsorum υ oeationes , sive quod a veritate Fidei atque anitate semel deelia nantibus , Deilis est per prαrupta ad novos semper errores c rsus . Quantum vero erraverint, bene idem demonstrat ex antiquo Scriptore Reinero Saccholi 3. U. Petrobusianos , atque Henricianos Manichaeis anhumerandos esse contendit dinissimus Meldensis Antistes Bossuetius
20쪽
tius Q, eul accessit Mabillonius iii praefatione ad osera S.Bera nardi ab . Et Manichaeos quidem si intelligimus quicumque aliquid eorum, Oae novi isti Manichaei et serebant, admiserit:
Manichaeos dicamus: si vero hoc nomine eos contineri tantummodo volumus , qui illa adoptabant quae Manichaeorum doctrinae erant praecipua capita, & quasi γικροί -τα. : vereor, ut Manichaei vere dici & haberi possint. Abaelardius, qui Petrum de Bruis nobis describit 3 , ita eum errasse assirmat ut mul- ros rebaptizari eueret , , venerabile Dominicae Crucis signum
removendum penitur censeret, atque altaris Sacramentum nullatenus eelebrandum esse amplius adstrueret. Praetereo quae de baptismate hic habentur ; coegisse scilicet Petrum multos baptisma iterum suscipere, quod necessarium eum voluisse significat, aut 1 altem non omnino superfluum : cum , ut de veteribus Manichaeis taceam, de quibus antea dixi, novi certe, sive 'Ibigenses, Petro Vallicernensi teste 4 , amrmarent Derἐbaptismatis undam ab aqua fluviali non distare . Sed ut hoc praeteream , nihil ibi, unde Manichaeos possis agnoscere . Petrus Cluniacensis , uberioris ejusdem Haeresis descriptionem instituit, & capita numerat quinque s I. Parvulor infra inte ligibilem aetatem eonstitutor orsi baptismate non posse salvari: itaque cum adoleverant, pervenerantque ad eam aetatem ad baptismum cogebat: II. Nemplorum vel Ecclesiarum fabrieam feriri non debere, fatias insuper subrui oportere: nee epe nee saria Chrsianis saera loea ad orandum. III. Craces sacrar praecipiebat eo rivi , Deeendi : IV. Non solum veritatem Corporis ese Sanguinis Domini quotidie ct cominue per Sacramentum in Emelesua oblatam negabat , sed omnino illud nihil esse , neque Deo offerri debere, decernebat: V. Sacrificia , oblationes, Eleemo nas, O reliqua bona pro defunitis fidelibus a Qivis fideIibas f Lia deridebat , nee ea aliquem mortuum vel in modico posse ju-oare , amrmabat. Neque hic ullus Manichaeismi odor; nisi v ro malumus Manichaeorum propria facere, quae communia cum aliis habuere, aut quae ejus sectae nonnulli Manichaicis veluti corollaria addidere . At eodem tracto permiscebimus si ctas omnes, & erunt Manichaei Pelagiaui; nam convenisse in
multis, Augustinus ipse 6) animadvertit . Quod de Petra Bruti dixi, idem valet in Henrico, quem in iisdem erroribus