Comoediae;

34쪽

Xxi IN AERISTOPHANEM IROOEMIUM

35쪽

γα τε . . . . . aevi

36쪽

dacior illa verbortim traiislatio, qua Comici uti debent, ut conata semper accidat, atque festiva oratio. Nam si, ut docet uilitas, ceterique dicen.di magistri censuerunt, nulla potest esse in quolibet dicendi genere eloquentia sae auetificios, quodam iisti verborum translator uila quid de Comicis putandum erit, quorum festiva et iucunda orationine perpetuo fere usi verborum ac sententiarum huiusmodi nequit esse Quantum vero in re hac omni Aristophanes excelluerit, eae, quae restant, Poetae Comoediae tantum suppeditant, quantum est necesse, ut de conuico eius universo sermone

37쪽

certam coiitecturam faciamUS. Nec veteres Gram- inlaticos iugit, Ilii de Verborum agnin cationet r. larunt, Comi corct in usum diligenter isse observandrinii. Ut enim cetera praetermittana, quae in Grian: maticis praesertim Aristophanis non infrequenter e currunt, ab Apollonii Rhodii Gramiamatico e Xemplum petam, qui in quatuor Hati pitii manu scriptis libris, quorum alter e membranis constans ad Saeculum XII facile pertinet, iube; sinu 16 Id libri quoirti haec ait: in Tetio; Ahia visci et aerem crata si Artac; et si Sci Toc ossi En etcυθι'ti p EL: Uvrio Erret Sota boeita Tros ZTησ' , omi in Elaec cras, o P. χνα μ*oetseMθεν μασιεται ree; autem ex Vaticanis libri S μασί εα, α, . κυσ- δε η

enim quo loco in vulgatis editionibus scriptum est: ha etae dius: diis Assix D sdio si To h Tecebe ά καια, άλλα κα Πη te. Quam quidem verbor Uin modorumque coianice dicendi collectionem tani etsi numquam extitisse censeam, plurima tamen sunt in grammaticis, quae comi eam n ficationem in verbi semper suisse quaesitam diligenter de imonstrant. - . Neque vero parum de Graecis literis bene meritus esset ille, qui tauricii miti ea iri lud irim conciliraret in quo tamen gravis sine reprehendendi illi essent veteresseriptores qui conticas dicendi ratione S

38쪽

XXVIII IN VARISTOPHANEM ' PROOEMIUM.

tiones inepte usurparunt; et acriter coercendi ex

recentioribus interpretibus illi, i ii insatiabili quodam iocorum desiderio plantissimos ac Droprios dicendi modos veterum eorum dein scriptorum, inciviliter ad ludum comicuna transtulerunt Quis enim, ut aliquo exemplo rem explicem, in Apollonio Rhodio ferre poterit locum ill Um, conaico tantum sermone dignum, suo in extra a)o pene libro qrsario sus est v I Id . , quando describens nuptiarum apparatum, Velleri Sque splendorsim exaggerans, quod straverant Nynaphae haec de puellis nainis rantibus ait u δ' ἐν ἰθαλμc. υ κεecv

ποθον. σχε δ' ἐκ σην - ae IE and wεe μω εηὶZAeοι αλεσθm Naim etsi explanator eius Grammaticus pudoris causa manus represiisse eas dicat, aeto x αύτου velleris i csλλ doti etην μίξιν hae tamen nugae sunt Nunquam enina poterit Heroum laudator poetaeXcusari quando comicum sermonem cum turpitudine usurpavit, in explicanda ea re, quae facile honesteque poterat designari, ut alii fecerunt. Ea enim, et L ιρα αλεο - θύω, plus certe significant, quam et ellus et augere, ut interpretes existina artant, ii quo pudor nullus p tuit esse. Contra vero comica abusum licentia Ciceronem interpretes existi inarunt in eo Orationis

rarunt. Deseribit enim hoc loco Tullius hominem asses an-

39쪽

asiectantem gravitatem cultu horrido, moestoque vulcia, tui in doli te: icis tali; et stupris volutatus, spurciisnarus omni uim erat. Atque ille, ne dedecori sibi esset, suas in vulgus libidines prodire, per

ianuam occultana, aut alte litis speciei causa comparatam, veluti servorum, familiarium , aut libertorum commodo, scorta uuaeque impurisisma introducebat. Quod constranant cum haec, quae in hoc ipso extre in capite occurrunt Ira colitemst

hanc plai distis linam cit itatem, rit inues suas libidiaties, uitrio sagitia latere os i arbitraretrii si s modo olim sciniportum leni in orat in delet i spis tum vocis eiusdem similis e re significatio in secitudo ii Vpr-Melii libro, ubi Cap. XX. pecuniam Cicero palam numeratain, ad euin, qui numeraverat, per aeseu JOthtinim rediisse dicit. Quae quidem, aliaque non pauca huiusmodi demonstrant, quam apte in unoquoque dicendi genere quaerenda translatio atque usurpatio verborum sit, et indefinienda eorum deinsignificatione unum ii primis esse genus scriptionis spectandum. Dixit ex grammaticis aliquis, Aristophanem quandoque in vocibus atque dicendi ratione tragoediam sapere, quod esset in comico poeta ineptum ac frigidum. Sed quae loca maxime hoc vitio notantur, non eis Comoediae festivitatem, non comicos lepores deesse, facile quisque intelligit.

Sed ut ad comicas voces redeam, tanta diligentia posterioris aevi grammatici fuerunt, Ut Nitiersioras, nediae, ironiae demum Coinoediae voces

40쪽

XXX IN AERISTOPHANEM PROOEMIUM

quae si rint a notaverint. Cuius rei illustre exemplum et in ipso Ravennate libro extat. Ubi eni in in luto v. 13. Aristophanes ait: Zo: Tret 2:: sco seίσασθα , haec vetustior ille Gramina alicus, qui

praeteriniserunt. Quando eniti in luto regetsτατο:(v. 83 , Uianitolaodiiset Zetas IS e. oecorrit, haec vetustiis ille Grammaticus libri Ravennatis animad

quod si dirias Dixi ei de vetustis scitoliis in manipe num transtulit. Eadem apud infelicissinios lutinos

conticos usurpata non raro invenimus. Ita quoqueis editis Aristophanis scholiis in Plutum ad versundis I 3. haec ad my8 A crum si occurrunt: Soccci ibete a b c VcV, LAE T VHυ γα. rrita Tota e T Zχμί λεcta quae tamen in Ravennate libro desiderantur, in quo eoruna loco haec extant: cipe c; λέγεται ete Te ric Xo res p. Nec tam ei est in hac re grammaticis omnino fidendum iis praeser ina, qui viciniores nobis vixerunt: qui quidem, Ut acutiores superioribtis Viderentur, et patre suos quodammodo ignaviae accusarent, in lapides satis grandes non raro ossenderunt. Nam Ut Utar aliquo eXemplo,

vetab