Quaestionum Democritearum specimen

2쪽

t, G.

4쪽

SPECIMEN

Etsi multorum ingenio et eruditione Democriti dogmata ita jam illustrata sunt, ut quem inter antiquitatis philosophos locum Leucippi discipulus obtineat, nemo ait hodie, qui ignoret, tamen ad memoriam hujus viri plenissime renovandam multa vetustatis monumenta accuratius quam ndhuc sacrum est excutienda esse, intelligentea harum rerum existimatores non negabunt. Ac primum quidem omnia ejus operum Dagmenta per varios scriptores sparsa nondum unum in locum collecta et explicata

videmus. Quod qui saciendum sibi numit, id ngere debet, ut quoad in tam paucia reliquiis fieri potest, quae do singulis rebus docuerit Democritus ad quandain discipli--o sormam revocet uo dictionem Hua imprimis cum Herodoti et Hippocratis loquendi

genere et cum ea, quae in Pumenidin, XQnoPbi mo, EmpedooIia ni omimque fragminibus earminum inest orationis semu adjunctis grammaticorum testimoniis comparet.

Cui negotio majorem, quum nonnunquam Pututur, ouutionem opus est adhiberi. Non enim committendum est, ut quod neque Herodoti, neque Hippocratis, nec poetarum auctoritate, nec grammaticorum sententiis ionicum esse eonvineitur, id si in Democriteis agminibus reperiatur temere et nudacter mutemus et quamquam e contrario quao in illis se mentis ionicum quasi habitum exuerunt, in pristinum statum restituenda esse, nemo non videt. Porro cavendum, no quas formae, voces, Iocutiones in Hippocratis et Herodoti libris nunc Ieguntur, hanc ipsum ob causam ionicas habeantur. Quippe utriusquo scripta librariorum manibus multum detrimenti ceperunt, adeo ut in his io nieae dialecti monumentis non raro uno Atticorum et posterioris temporia Graecorum propria sunt, deprehendamus. Denique improbari oportet eorum opinionem, qui o solis grammaticorum praeceptis repeti et posse et debero edendorum vel Herodoti vel Hippocratia operum vel Domocriteorum fragmentorum normam utarmant, siquidem Graecorum grammatici, licet de ionica dies to lectiva et incorruptius quam hodio

5쪽

litis ii ni a judicaucrint, inmeia snopenninero cum nitis tu rei nis, tum in il ei niendii cujusquo scriptoris proprietnto discrepunt inter go et diversissimia trudi ut, neque raro mendosis tum exemplaribus, ut videtur, usi manifesto saliuntur. mne quamvis itago hitheant, tamen non dubium est, quin, si quoquoversus veri veStigin pedisequamur, idem etiam nunc, quod plii lologi Alexnndrini, in his scriptoribus pruestur queamus, praesertim Si quis labentis graecitatis et vulgaris Geticeorum linguae notitia instructus mendorum omnium, quilo in codicibus inania exarniis inveniuntur, sontes

pernoverit. Praeter operum Democriteorum fragmenta eo quo dixi modo edita dilucidataque desiderantur quaestioncs de omnibus, qui olim exstiterunt, philosophi libris nodo operibus, quae tum apud veterea, tum medio aevo Domo to auctori salso tributa vel a tenebrionibus Abderao alumno supposita osse apparet. Porro investignndi Nuntsingulorum hujuscemodi opusculorum auctores. Quod quonium in iis, quae nondum e bibliothecurum latebris in lucem protracta sunt, ', haud commode seri potest, reliqua saltem, quae duduni edita sunt, ita examinari convenit, ut quando et u quibus composita sint, probabili ratione demonstretur. Neque minore studio, ut par est, di guae sunt quaestiones philosophicae. Docendum enim, squantum hodie nobia in tantuoptimorum scriptoriim iactura licet, , quid a praeceptore Leucippo Democritus mutun tus sit, et quid suo ingenio debent. Deniquo nova via ingredienda est, qua philus

phi vita tabulis mendaciisque inultorum obscurata illustrari no volui ub injuria, qui inferior uetas philosophum uste it, asseri quoui. Iil qui succre ii reditur, mite omissiutempus, quo vixerit Democritus scrutetur necesse ost, quo sucilius tabularum laudamenta evertere Possit. Talium qu si Etionum specimen hac oblata in incilium aliquid proserendi occasione eruditis Proponere non dubitavi, ut si sorio ab iis collaudetur, nil reliqua, quae de Democrito commenlutus sum, divulganda me accingam.

I atent hujus generis libelli Parisiis in bibliotheea regia, venetiis in bibl. D. Maret, Lu

gduni Batavorum in hibl. Aead. atque althi

6쪽

Democriti i,hilosol,lii piitrem ulli nntiquornm, teste Laertio, Hegesistr lum, alii Athenocritum, nonnulli Damasippum nominarunt. Inter eos, qui Damasippi filium fuisse credunt, Aelianus est v ur. hist. lib. IV., cap. 20. Patria eius communi omnium sero testium consensu Abdera φ) suit, Thracine oppidulum posterior ter pore samosissimum. Num quod ex Diogenu 'ὶ discimus, fuisse, qui eum Miluti natum osse Putarent, non tantuin apud quom qua in valere debet, ut pervagata antiqui

tatis opiuio ideo ei negligenda videntur

At do tempore, quo vix crit Democritus, tanta est otianimn dissensio, ut neque annum ejus natalem nec vitae suprenium iudubitato ex vetustis monumentia eruero, sola tantum conjectura nasoqui possimus. Νeo mirum est, quod illi accidit, ut ad diversus aetates reseratur, quod licet honorificum, ut videbimus, inter longum vos obtineat locum, adeo ut inultorum aequalis fuerit, tamen, quot vitiis nunos expleverit, incertum est. Quapropter singulos testes ordine producam, deinde quae recentiores ad concilianda diversa testimonia excogitaverint et finibus finibus eius vitulit ineluserint, proponam, denique quid ego statuum explicabo.

pag. m. ed. Io. Ch h. Wols. ΛηMoκραος Aresaraula υ υπςPis reo item Theodoretiis fax θεραet. nact. disput. IV. pag. 794. Toui. lv. ed. Sehul E. Ληριώρινος δἐ ὁ 'A δηρ rrς ὁ Πομαoletnoυ κ. r. 1 Aelian. l. l. Aημόεριtον τον ' duti ν λογος Πει κ. r. a. Cc Cic. de nat. deor. l. 43. I ompon. Mela lib. ll. e. 2: de Abdera loquens) Ased ea magia id memorandum habet, quod Demo-eritum physieum tulis, viam quod ita tot ita est Sol:n. Polyhist. cap. X: -Inde non νrocul urhs Abdera, quana Diomedis soror et condidit et a se aio vocavit, mox Democriti domus Physici, ae si verum rimer. , ideo nobilior.' Suidas V. Λημόκριτος - Ἀδδ ρἰr c. - Ορακης - Εudoeia Violar. pag. 134. A m κρι ος epiti σοφος, υβδηριrης. Aninitan. Marcellinus lib. XXll, s. ultimus scriptorum Icia linorum, qui hujus oppidi injieit mentionem Abdera, Protagorae dumicilium et Democriti. Pseu.dorigenes et Theoretua l. l. in ut alibi demonstrabis. Diox I.aert. l. l - ' Ni ρἰim η ῶς ἴνιοι Ini, σιor. Ilixenalis selioliastes ad satiri X. vers. 50. ait: -Apud Abderim, aut Megarim, quae fuit patria Demoeriti' ete; ubi corrige Abderam aut Megaram . . um Megarim hic serri non posse, sed Megaridem casu reeida , saltem dicendum fuisse intelligitur ex Pompun Mel. lib. li. . cap. Vt . p

2 d. Grono . At Megarae, Siculorum uriae, Democritus non natus est. Similes hujus gelistia. alae errores omnes viri dueti jam pridem noverunt.

7쪽

Teia seruntur ipκius Democriti de vitu sua testimonia, quorum duo ex inrita pini Diogonem, tertium apud Eusebium et Clementem Alexandrinum. Primum Lnertius ex illius libro proseri, qui λακοσμος crat inscriptus. In hoc perhibet eum dixisse, Re juvenem fuisso eo tempore, quo sono Vivebat Anaxagoras, quadraginta annis illo minorem. Alterum 73 testimonium Diogenos Lucritus statim subjicit, contendere eum, Purvum Diacos anim v so compositum esse anno post Ilii excidium septingentesimo trigesimo. In tertio 3 testimonio, quod npud Clementem Aluxandrinum o Pinu. I. pag. 301. ed. Sylburg lib. I. 6. 15. p. 357 M. Poner) et mutulis quibusdam npud Engobiuin ' Praepis. Evun l. lib. X. c. 2. o. 4. M. Viger invenitur, nit Democritus, Plus se territrum peragrasse, quam eorum quemquam, qui ipsius tempore vixerint, disjunctissima quueque luatrantem, coeli soliquo genera Cognosso quam Plurima, eruditos homines permultos nudivisso, nec in componendis ' adjuncta demonstratione lineis a quo quum superatum esse, ne reb

8쪽

iis quidem, qui Arpedonaptao npud Aegyptios audiant, apud quos posti

I fuerint Arpedonaptae, sive, ut apud Eusebium nominantur, Arsepedonaptae, ingena.

Riverus histi phil. p. 561. ae neseire satetur. Rea, nisi me fallit animus, intellectu facilia est. Arpedonaptarum nomen aut Aegyptiacum aut Graeeum esse, eoque designari doctorum quorumlaem h minum genus artium mathematicarum studiosum, sponto pateti Aegyptiaeum esse ratus est Iablon-skius Protegom. ad Pantheon Aegyptiorum pag. XCl V., qui allatis his Democriti verbis: ALingua Aegyptiorum, inquit, I TRHτ, nabat CL Thesaurus Epistolieus L Crurianua To. I. p. 180. et eum artieaeo generis indesiuito DF N EA FI T, u-nahat, designatur νοήμων sapiens, intellectu pollens. Erit itaque E p -ΠC π-D THERHτ, Arpedunabat proprie ὁ πράtrων τα των νουε ιν, vel, quod

idem est νομιονικος, quasi dicas eum, qui est ex ordine των - μονων. Huiusmodi UOom a Luciano in Philopseuda deseribi existimat, evius et locum opinionis suae firmandao eausa affert. UNcunque ae habet haec explicatio, quam serri posse nemo non videt, id certe apparere arbitramur, vocem, ut nunc apud Clementem legitur, puram putam esse graecam, sive graece interPretatua est Democritus Aegyptiorum vocabulum, sive exigua mutationa in formam graecam redegit. Nam quod apud Eusebium est ' σmιδα- αι, quod et Iabio uiua l. l. reprobat, neque ex graeci neque Amgyptii sermonis legibus persolvi potest. Quippe sallitur vigerus Adnot. ad Euseb. Iocum extri Tol. laesenaaνant αι, cujus loco in manuscripto quodam eodies male laesania-ήσαι legi asserit, eomp altum esse Putana ex υρσις, πέδον et vietreo, quo nihil fingi potest ineptius. Est autem MonaM--πτης δ ἀρπεδονιον ἀπιόνι-- qui funibus alvo funiculis oeeupatur l. e. qui lauiculos manu tractat. Orbginatio hujus nominis, quod ex ἄρπιδ 3 et ἄνου ut Enim a ρώπι- ρα nrης, sic ab tantω inu ης de duci posse in promptu est eonstat, jam adnotata est a Selineidem in Lex. Geo quem tamen mirum eat dubitasse, graecumne an Aegyptium sit voeabulum. Idem citat Reinesti Ep. ad Νesteros P. 25. Sehneideri dubitatio, at recie auguror, ludo orta erat, quod nomen rei signinea aB non satis aptum iudieabat. Attamen vix dubium es quin inora raἔπι - AU AegyPlaiarum geminet me, de quibus loquitur Democritus, voeati aint Monadomnum l. e. lanigeri, si quis latinarax vocem, quae ad graeeae similitudinem acredat, formare velit. Quoniam scilicet vulgus geometras alve agri mensores in m liendo agro praeter alia instrumenta ad hane rem neeessaria sanibus uti viderat, impar, eredo, i . . veniendo nomini ad notandum hoc eruditorum hominum genus satis idoneo funigeroa illos appella. viti Quod nisi de viris doctis hoc loco ageretur, sed de operariis, 'Aραε-anrcis agricolae etiam esse possent. Etenim eolligas lieet ex Hesych. v. ωρπιδόναι significationem vocis ἀρπεδον , hue pertinentem quam omisit II. Stephanua Tliea. L. Gr. a. h. v. quamque recentiores laxicographi a euratius exponere neglexerunt. ἄρνεεdom nimirum potestatem vocabuli primitivi ἄρα . ex quo una earuden/δων derivatum est, retinet, ita ut pariter atque illud falcem designet. Hesychius sic: ἄρ πιδυ- ναι' 1ῶν ἀμαυρῶν ἀσrερων συγχυσις. Sie autem dictae videntur, ut reete ibi Valesius monet, stellae exiguae Erebraeque, quae in dextera manu Peraei summa notantur, quaeque et sim dicunt an quod εἰς την αρπην κισσου γοαι. Vide, quos ille jam ditavit, Atrati interpretea Hyginum et Germanteum. Proinde ai σρπεδονη idem quoque quod αρπη valet, ut hine efficitur, 'Αρπιδονάπιαι falcigeri h. e. vinitores, agricolae erunt. Sed quum doctorum virorum in Democriti loco mentio fiat, prior ista, quam preposui, enucleandi malo vera osti Caeterum neminem arbitror nodum in scirpo quaesit rum, quod apud utrumque aeriptorem, qui Democriti verba nobis servavit non uera δοναπιαι aspero spiritu, quem nomen requirebat sed 'Αρπιειναπται leni afflatu deprehenditur, siquidem eonstat, quam saepe librarii in utrovis spiritu vel negligendo vel permutando pereaverint. Haee seribenti

9쪽

quam ς) caeteroram j omnium terras nitierit, octogintu per nnnos Poro innina sit Ilaeo tria Democriti testimonia non solum inter se, sed etiam cum ullis veterumlo ob rei soni ille similitudinem In mentem mili I venit gallica vox arpent, quae ex vetustiasimis i mporibus in illius gentis sermone mansit. Etenim Jam Culumella 5, 1, 6: ,.sem Uugeruin quoque, inquit. crapennem vocum Galli, ' ubi alIi ccidit arpe nitent, alii a repennem, alii arerennam habent i rae.

terea nota erat veteribus vox arpendium. Nam quo Cloas. Vet. arprndia, nὶ ἐθρα. Quomodo apud columellam seribendum sit, incertum est. Omnes autem, quas memoravi, voces vel vocum formae et praeter has multae aliae ad eandem rem exprimendam medio aevo usurpabantur, quarum maximam

Puriem collegerunt Ducangius et Carpentarius in Glossariis mediae et infimae Latinitatis. Sensum verborum ἐπὶ niam, quem Jam rcete perrex runt Sylburgius in Mitione Cimmentis pag. 30l et Menagius aed Laertium Tom. ll. pag. 406. ed. Mei bom. Plurimi recentiorum non assecuti videntur. Xylburgius vertit: secum hin autem postremo Oeloginta annis sui in terra aliena 'Eodem modo Menagius. Male Viperiis in Eusebii editioner quibus in omnibus ad nnnos octoginta peregrinus hospexque versatus sum. ' Vigero Vigerum opponamus, hoe est liuie interpretandi rationi, cui alibi, velut apud Ilom. Il l V., 178. non refragor illuni canonem, quem in libro de Praee. graee. diei. id. Pag. 620 -622. ed. III Herni do praepositione tua exposuit, quam eum dativo con-Iuntiam interdum esse post e nonnullis veterum Ioeis apparet Simillimum nostro locum habeti lutarchus in vita Romuli oper. Tom l pag. Ill. ed. Reis k., ubi tribus tantum Romanorum impe ratoribus memorans Contigisse, ut spolia opima referrent, primo Romulo, quum Ceritnennem Aeronem interfecisset, secundo, Cornelio Cosso, qui Tolumnium Tuseorum dueem oeciderit, postremo Claudio Marcello, a quo Gallorum rex Viridomarua radisus sit, his utitur verbis: και τριοι μό-κ tot του τυχῶν Bn , ς. - r μουσι, nec I μειου κτνἰνωπιε τμ πινιν την υκρωνα ' δευrερρι, Koemiis κόσσω Tichi:,zν vi Maori. IbIοίμνιον ' ἰnὶ nas ι di, κλαυδίω Μαρκωω IIo νομάρτου κρατ σανrι Ilaitaringis ilia. e. Non dubium est, quin inἰ Πῶσι proprie hie converriendum siti mal omnea, vel al quia genis sum magis quam ipsa verba reddere studeat, postremo. Idem valet in Democriti loco, quem infra uberius tractabo. Alia hujuscemodi Exempla allegavit Uigerus l. l. Cf. et, quem l le annua ibi ex. eitat, Grono . ad Lucian T. I P. 533. seqq. Frustra nituerus hist. Phil. p. 5si. sophisti eam Demoerito exprobrat magniloquentiam, qui tempus, quo Ortus sit atque annum, quia celeberrimum Fuum Dpus Conseripnerit, secundum Ana. xa orae vitam et illi exeidium definiat. Nihil nimirum in utroque est, quod sophisius redoleat. Quum enim Demoeriti aetate recens adhuc Anaxagorae fama esset maguaque Philosophus ille nominis elaritudine vigeret, verisimile est Graeeos probe nuxisse temporis spatium, quo hujus viri ita contineretur. Quamobrem non video, cur reprehendendus Demueritus ait, cui quoniam illo aevo Graeei in temporum nutaticine non unam eandemque Epoesiam 1equebantur, Anaxagorae vita, utpote omnibus nota, satis apta videbatur, qua tamquam norma in annis suis numerandis uteretur. Porro veterum Plurimis illi excidium Epocta erat, quam ad annorum auorum computationem adhibebant, cuJux rei exempla Passim ob ia sunt, ut non solum Ilena ius ad illum, quem posuimus, Laertii locum obser avit. sed etiam retentiorum plerique, qui de temporum rationibus conscripserunt. animadverti se Videntur. CL Ionxius de aeripi. hist. phil. lib. I., e. 4. Denique eeleberrimum pius opus non φηρον, Fed μελωι διακostioν sui se, Diogenes Laertius dueet Iib IX., M.

10쪽

Ioeis prima specie videntur discordis. Jam quod ad primum illud altinet, quo qua draginta annis Anaxagora so minorem dicit Democritus, dissicillimum est, de ipsa

Anaxagorao vita ita certi aliquid constituere, ut non complurium antiquorum repugnet auctoritas. De his videndus praeter Baesium 'ὶ IIcinius, quibus Meiner sius astipulatur. Sed si quis diligenter omnia perpenderit, quae de Anaxag

rao vita traduntur, non dubitabit cum iis, quos modo nominavi, viris doctis ca Teri sima putare, quae secundo libro Diogenes Laertius, alioqui non fido dignissimus, narrat. Quod quum alienum ait ab hoc loco Iurgius exponere, relego quibus volupo est ad illorum eruditorum volumina. Diogenes 'ὶ igitur auctor est, suisse Anaxag eam, quum Xerxes in Graeciam veniret, hoo est Ol. 75, I. viginti annorum adol aeeutem. Inde patet, viginti annis post nutum se Democritum, ergo Ol. SD, I. Primum hoo philosophi nostri testimonium uimul confirmatur verbia Aristotelis Meteor. II, cap. 7, ex quibus emanat, Democritum post Alinxngorum vixisse uul certe post eum philosophatum esse. Verum quid de ultero Democriti testimonio factumus Nam fieri nullo pacto potest, at in notiores veterum do anno eversi Ilii sententius discedimus, ut philosophus Abderit anus Ol. Si , 1. natus jum anno post Trojam deletam ') 730 parvum illuni Dinoosmum conscripserit. Si enim rationem Ex Eratosthenis ' opinione ponamus et annum Epocliuo Trojntiao 730 in Ol. SI, 3. incidero statuumus, quo tempore Democritus Sex uianorum puerulus fuerit, quis credet, ves

Baelii Lex. hist. et erit. v. Anaxagoras Dietionnaeire historique et eritiquo de Pierre

p. 26. M. DOre., Joseph. Sealiger in opere dct emendatione temporum pag. 376. ed. colon. Allobrog. 1629. atque ulli alibi, sed omnium optime nostra memoria noec litus V. CL. in Commentar. ad Ma mor Parium Cory. inser. Gr. Vol. 11. Fasc. l. p. dv. s. Ad Eratosthenem inter recentiores hae in re se appliearunt Corsinus Fast. Aitic. T. II. p. 139. et IIarlesius ad Fabrie. Bibliothec. Graee. lib 1 . e. XXlv. pag. 629, qui tamen annos male supputarunt.