장음표시 사용
2쪽
MISSIONEM DEBITVm ONSENSUM IN ALIENATIONEM REI. CAusae infensis scirem de remissione tacita inorici Ordo dicendoruum. I. Revanciatio non pr-timitur. III. 2ailibet tiri suo renunciare potest. IV. Renunciatistaeita non confundenda cum praesumta. V. Rettila deremis oue juru tacita VI. Remissio tacita pignori ι remissione debiti. VII. Item eonsensu in venditionem pignoris. Utilitem consensu in oppignorationema X. Eadem stra ii h Othecae X. Iuid si creditor eiustorem acceperit. X Transitus ad Leges O doctrinas Pragmaticarum XII. Diam jure Romano remisse debit remissi/m locis spi-gnm XIlI. Sed an etiam, si remissi o debiti sit inutilis. XIV. ure Romano tacite remotim pignu consensu creditorum alienationem; XU.surdis creditor consenseris in certam alienationis feciem Murcianin notatus. XVI. . sit id Ἀσιius alieηoieri non debitor. Explicatio Lae.
3쪽
DE TACITA REM SS PIGN. VEL IYPOTH. PER
g. ich. t. XVll. Consensu creditaru non extendendinustra tempus determinatum X li 2Did debitor vendens aut ei u heres iterum possessisuem rei venditae acquirat, auuon tum praestimatur reviviscere pignuι XlX consensus Murciavi. d. f. r. Di inst. h. t. XX. 2 Uia vendi-ιione recedatur, tu planoris frivum manet. Explieati Lao pr. his. XXI Contraria ustiniani sententia in I. uis. C t. reiicitur. XXll. Dereliquis quaestionibita hue perti nemibus remissiye XX lII.
Causedissen. sus JCtorum de remissione tacita piasnoris.
E remissione tacita pignoris vel hypothecae cur pasti indumentiant ICti pariter Romani ac hodierni, a)non mirandum, partim quod doctrinae iuris in genere ob infinitam circumstantiarum varietatem non possint regulis omnino certis includi b), primis in quaesti nibus de voluntate tacita G; partim quod saepius exscribi soleant absque iudicio collectanea aliorum JCtorum d), non maiore aurcerte non adeo magno iudicio collecta e). Q Ut apparebit ex dicendis suo loco in quaestionibus de tacitarem iusione pignoris vel hypothecae, si creditor venditioni aut oppignorationi pignoris consenserit, si fide iussorem pro pignore vel hy potheca sibi dari passus fuerit C. b Communis regula minima circumstantia variatius. Cuius sensus non iste est,ac si sempervi ubique illa variatio actu fiat,cuius contrarium testantur tot intinuae e Xoeff-
4쪽
REMISS DEBITI ET CONSENSUM IN ALIENAT REI.
ones regularumJuris a Dd. pauim traditarum&a variantibus circumstantiis desumptarum, sed quod rationes axiomatum iuris saepe se fundent in una vel altera circumstantiarum pro reliquis, atqueadeo limitationes patiantur, si vel illae circumstantiae morales deficiant, vel aliae circumstantiae morales concurrant,ad quas rationes regularum applicari non poterant,unde infinitae limitationes Pragmaticis nascuntur. Voco autem circumstantias morales, quae communi includuntur versiculo: Ius , quid tibi, quibus aux1liis, cur, quomodo, quodo. Atque huc respexerunt Ct Romani, Paulus, Papinianus Iavolenus I. r. l. Io Laoa. de R. q. cons. Wisien bach.
ad G uc Expressa voluntas verbis declaratur, tacita factis. Sed cum verba saepe sint ambiguωω-n Tam res una plures de notantia vel significatum modo latiorem& generalio- rem modo strictiorem speei aliorem involventia, s peplus vel minus dixerit loquens vel scribens, quam senserit, inde coniecturis variis opus est ad eliciendam mentem loquentis vel scribentis. Quare Celsus notavit Lis s. deIL. Scire leges non hoc est verba earum tenere, nedintesigere vim potestatem. Cum autem factis regu lariter non ita peripicue & plane declaretur voluntas nostra,uti verbis,sed pluribus conieeturis hic sit opus ad eliciendam voluntatem nostram,facile patet regulas de voluntate per facta declarata plures etiam admistere limitationes.
dyDolendum prosecto quod hodie in media luce emenchiae philosophiae rationalis pariter ac moralis studiosi,nescio suo magis an alieno vitio negligant studia philosophica, sed plerumque illotis manibus ad sacra Iurisprudentiae, quae sine fundamentis utriusque Philosophiae omnino coeca est, grassentur. Unde non poterit non illud emeringere damnum ut dum postea vel partibus in judicio,
stulando assistunt,vel etiam de jure consulti responden '
5쪽
aut etiam iura profitentui absque judicio recitent conec anea aliorum, maxime de peculiaribus iuris capitibus in magnis voluminibus agentium v.g. Menochii de arbitrariis judicum quaestionibus iraesumtionibus, Mas. - cardi de probationibus, antica: de tacitis&ambiguis conventionibus,item de coniecturis tali imarum voluntatum, Farinaci de criminibus&c vel, si res angusta domi sit, CarpZovium suum tantum non ubique semper expilent. Q Absit invidia dicto Diligentiam daborem Virorum illorum suo tempore famigeratissimorum miror,& nostram pigritiam deploro Eos etiam excuso ob defectum subissiliorum quibus hodie abundamus idem ante me senserunt Duarentis Cuiacius de vulgaribus Doctorum Brocardicis vel Burcardicis,quorum verba adducitwiD 'seni, ad I rea. d. R. I. n. o. Ita ut unicum saltem exemplum adducam. v. g. ex Maiuica de tacitis Oambigua conventioniblilibri Giιulums perle as, ubi exponere intendit, quid sit conventio expressa ,' quomodo a tacita disserat, deprehendes, quod post lectionem eius
tituli confusior recessurus sis,quam antea accesseras. In terim nolo extorquere e manibus cultorum iuris scripta illis Sanis omnia sana,in iudicio pollentibus etiam illa colleest mea valde prosunt. II.
Ordo dieen Igitur Operam dabimus,ut quantum fieri potest regulas vel observationes de tacita remissione pignoris proponamus perspicua dc breves, aci ex seni quasi
communi deductas, tum ut exinde deducamus conclusiones potissimas,ac secundum eas examinemus leges ICtorumRomanorum tegulasPragmaticorum.
Hae methodo iam anno I 699 ususin. Praesus in Doctrina a Pragmain uiaticis confusissimctrodita de protesatisne facto contraria.
6쪽
L Remissio seu renunciatio a lignoris non praγ: 'ΣΣ'
s Haec enim in praesenti materia synonymico fere usurpantur aut aequipollent.b Est enim renunciatio facti, facta vero non praesumun 'tur in dubio, sed probanda uint. Est ergo haec regula simplex, ex sensu communi deducta. Et adeo ex natura negotiorum humanorum facilius intelligitur,quam si deducatur ex Iure Canonico cap.supr. haec'. cap. sane i de renunci cum Mantica tiι. M. ιiι. N. n. ao. IU
II. Quilibet tamen regulariter iuri pro se introdu Qumbet Iuricto vel introducendo,&sie tra uri pignoris&hy- 'o Pothecae renunciare potest. Potest.
Ius vel pro lege sumitur vel pro attributo personae. o. sterior significatio est huius loci. Nam renunciare nemo potest legibus,cum eae adstrictionem voluntatis sibi subiectorum seu obligationem intendant. Ius autem pro attributo personae sumptum est laxatio voluntatis nostrae obligationi opposita Addein Praesid i is iuri r div. l. r. m. n. II. luit igitur haec regula cxia . tura negotiorum humanorum, adeoque vera fuit ante ICtos&Imperatores Romanos ex quorum legibus eam probare intendit Mantica lib. s. min. num. L
III. Uti conventio .cquisitio est vel expressa vel Rem latis tacita, ita renunciatio&remissio iuris, quarum ta. ' lin. men posterior non confundenda cum renunciatione V -π' ficta vela lege praelum pia,inVito etiam eo,de cuius re lampis. missione quaeritur, etsi haec quand'que tacita vocetur, quatenus videlicet&ipsa Opponitur conventioni
7쪽
aut remissioni expressiae. Unde&de ea in quaestione praesenti suo modo erimus solliciti.
Haec observatio ideo cst valde necessaria, quia communiter etiam a Doctoribus haris naturalis, uterque consensus tacitusta fictus confundi solet. Nolumus autem
in ostendenda utriusque disserentia hic prolixiores esse, cum iam perspicue id praestiteritin Praeses in Disp. Lipsiensi tertia de philosiopbia Iuris cap. a. LM seqq. in institat itaris divini lib. a. cap. 7. g. in . Ex
locis etiam reliqua ad explicationem theseos praesentis&subsequentium facientia peti possunt. Haec vero cum non observaverit Mantica, non mirandum, quod L cnt. s. de tacitis se ambiguis conventionibus ieetorem potius confundat, quam erudiat,consensum tacitum' prie sumptum scu fictum modo utcunque distinguendo. modo rursus confundendo. 'd si vero quis disterentias utriusque consensus probe observaverit illi non erit dissicile, lecernere ibi falsa a veris,in contradictiones apparentes legum Romanarum conciliare.
VI. mi,-- IV. Remissio iuris cuiuscunque tacita praesumi- missionitin tur ex lacto tali,quo quilibet homo lanae mentis remis- v. --i sionem cuiusmodi declarare soleta . Quod factum sit tale non sit,sed ambiguae interpretationis,remissio non praesumitur b), nisi aequitas naturalis ob intervenientem doli vel similem circumstantiam Dostulet, ut invi- tus etiam ius suum remisit e censeri debeat c,
a Ita moribusGentium ante natam RonianamRempublicam, creditor qui liberam habet rerum suarum admini strationem, Lintellectum eorum quae agit, si debitori
8쪽
REMIIS DEBITI ET CONSENSUM IN ALIENAT REI.
chirographum reddiderit, tacite remisisse debitum putatum est. Puland . de iure N. G. Bibr. 3. cs a. confer. l. a. de pactu. 11 Hinc v. g. pignore debitori reddito non statim censetur ipsum debitum remissum Lyds de pactu,qui sublatio obligationis accesibriae non tollit statim principalem.Hinc falsa est regula aut certe infinitis limitationibus aut cxceptionibus obnoxia,quod qui tacet, consentire videa--. Quia multae aliae possunt subesse rationes, cur quis citra intentionem consentiendi taceat. Vid. Barbose amomaticu ab voce tacere num. . edit. novi mae. Q Sed tum crit conventio aut remissio non tacita stricte dicta, sed praesumta, quia obligatur etiam invitus. Adeoque non opus erit, de remissione D sumta peculiarem regulam tradererint,ia haec sere illis rationibus nititur, quod dolus aut Culpa non debeatprodesse illi,qui dolose aut culpose egit,&alteri nocere, aut quod nemo debeat locupletari cum alterius damno. Sic&tacitur nitas nocet tacentios dolosa sit in alteri damnum dare intendat, Barbosa αι num. 7. imis. s.
His praemissis non dissicile erit etiam non inspe Remissot
His textibus iuris regulas speciales de remissione lim si '
gnoris tradere sit itaque regula a bili. 'V. Remissio pignoris tacite facta censetur, si remittatur debitum a , nisi aliud actum sit v. g. side
biti exactio saltem ad tempus suspendatur'
a Mus sublato debito principali tollitur obligatio accessoris. Est tamen haec obligatio magis praesumta quam tacita, quia obligat etiam invitum utpote pr veniens ex aequi tale naturali. Nam etsi opponere velles, quod invitus non
9쪽
non obligetur, si ita remittat creditor debitum princi . itale, ut expresse sibi reservet retentio non pignoris Rc- sponderem tamen, vel illum aisertioncm saliam este,vel si vera sit, non spetiare ad casum regulis nostiae, quia, si reservatio illa pignoris valeret, non censeretur fuisse sacta remissio debiti, sed lubesse datio in solutum, acritae vox remissionis debit in sensu valde improprio fuissed adhibita. DYVnde si accurate loqui velles posses etiam hanc limitatio. nem expungared plane omittere. Nam suspensio exactionis debiti ad tempus non est remissio debiti. Idemierit iudicandum de casibus similibus, v. g. sedebitum saltem ex parte remittatur. Quia tum cessat ratio reuulae nostrae. Neque enim tum debitum principale totum est extinetum. An vero tum saltem non ex parte C se-tur pignus tacite remissum esse Nec hoc dixerimo Quia regulariter pignus maioris pretii pro debito minori pretii, maioris securitatis causa dari solet. Etsi autenim Stum aequius sit, ut creditor pignus pro toto debito, acceptum reddat debitori, pignus aliud accipiat aliudstamen est aequius esse, aliud aequitatem absolutam sub esse. Unde omnino hoc casu prudentis debitoris erili,
satim in ipsa remissione debiti pro parte,stipulari redditionem prioris pignoris, Glato alio.
Item eos senis VI. Remutam tacite censetur pignus, si creditor sui venditi- consentiat in alienationem pignoris an nisi aliudimn εὐ- actum fuerit b).
ab an sensus enim in alienationem tale fac im est quo qui libet homo sanae mentis censetur etiam voluisse pignus; remittere. Nam ideo consensum eius postula vit debitor, .ud rem oppignoratam alteri post venditionem,uel alium illom tactum alienavonem intendentem traderet, ita si iv
10쪽
dominium transferret. Igitur creditor consentiens in venditionem, contensisse etiam censetur in traditimnem,&tacite promisisse, quod venditione facta pignus velit debitori tradere atque jus suum remittere. b Nam si ita constutiani ut expressessibi reservet ius pigno ris, cessat ratio a lata Pertinet enim haec regula ad remissionem tacitam striete dictam. In hac autem valet illa regula inpties constat de voluntate contraria ex. preM,toties frustra quaerimus de tacita Vid. Dn. PraesInsis. Iur Ur div. I. a. c. p. g. 7. IX.
VII. Remissium tacite censetur pignus,si creditor eonscii consentiat in novam oppignorationem . nisi aliud Arita adium fuerit.
Nain hie utrobique est eadem ratio. X.
VIII. Quae hactenus de remissione tacita pignoris Eadem est radiximus, etiam in remissione tacita hypothecae a)ha-xio hypoth bent locum,ad eamque adeo applicari pomunt, quae de remissione debiti principalis b)de consensu creditoris in alienationem rei oppignoratae c), in novam oppignorationemra diximus, ita ut ex his etiam causis regulariter e etiam hypotheca tacite remisia esse ce senda sit. a Pignus equidem & hypotheca non nisi sono disserunt Get,. t. de pignoribuicti othecis unde aliquando promiscue usurpantur l. 7. f.a.depact.LsSa. de gno is ιβ. Perly pothecam vero intelligitur in signincatu stricti re res oppignorata absque traditione, per pignus stricte dictum,cum traditione. Dd adinsit quibuimodis recon