Institutiones historiae ecclesiasticae N.T.

141쪽

CAP. II. S. X. 131

Aquil ejens dioecesi impune grassari minime sivit, et ad pristinam Ecclesiae disciplinam vel resti

tuendam vel confirmandam animum adjungens,

egregias laudes, quas in externa Fidei dilatatione,

in pacis conciliatione, in aerumnarU OCCUrSU, in

Ecclesiasticae libertatis vindicta sibi pepererat, illustravit. Et qui ad Romanam Sedem accitus fuerat dum in privatam Praesectorum, ut superius inrauimus, pacificationem interponebatur, pacifera Dficia numquam dimisit, sed per annos viginti et unum in exortis turbis, in molibus hac vel illac

concitatis, auspicio illo quasi permotus diligentissime praestitit. Quae pro Christi Fide conscripsit nihil ad doctrinam pietatemque requirunt nihil vero adnitorem, et ad eruditionem ditio quae illius operum a Balteriniis fratribus anno I 756. Veronae facta est 67 .

67 Ante Ballorinios Dalros Leonis vitam et gesta persecutus est Paschasius Quesnellus cum quo tamen sunt conserendi laudati Balterinii qui Leonis operum editionem citatam auctius et emendatius recuderunt tribus tomis. De patria hujus Pontificis disputant eruditi. Alii Hetruscum faciunt, Romanum alii. Quid sequendum, videamus Baronius quem plurimi sequuntur, eum dicit Hetruscum Volaterrani inter suos cives adscribunt, nescio quo argumento; vid. Ηenschenius . IL Apr. p. 46. n. 12. Perusini, et Cortonenses sibi adjudicant, inscriptione quadam innixi, et membranis incerti auctoris, et temporis vid Pa-pebrockius in Conatu Pontis. p. 45 l. n. l. juxta edit. Ven. Haec opinio ducitur ex Catalogo II. p. Schelstr. T. I. anti p. 470. et ex Anastasio in Leone T. ΙΙΙ. p. Blanch. p. 14s. etsi Blanchinius T. I. in lect variant tres afferat codice Regium, Magarinium, et Thua-

Deum, habentes Natione Romanus, quidquid dicat Pagius in Critie. n. . . 440. qui vult eos codices depravatos a Librariis et Sciolis,

142쪽

nullo aliten valido pro sua Sententia deprompto argumento, cum nOS eadem ratione depravatos dicere possemus Catalogum . et Anastasii textum. Hisce praehabitis, magni faciendam esse puto auctoritatem S. Prosperi supparis Scriptoris, qui ea , quae hunc Pontificem spectant, ignorare haud potuit. V Defuncto Sixto Episcopo, ait, quadraginta amplius diebus Romana Ecclesia sine Antistite fuit . . . Igitur eo Diaconus legatione publica accitus e Gallia et gaudenti PATRIAE praesentalus XLIII. Romanae Ecclesiae Episcopia ordinatur u in chron. p. Hieronymuiri T. ΙΙΙ. edit Veron. l. iup. 852. ad an. 444. Uterque agiti voce Patriae indigitatam fuisse dicunt Italiam; hoc tamen sensu nullus antiquus Scriptor eam Ocem usurpavit. Ipse eo deui testatur in p. ad Pulch. XIII. juxta antiq. edit et XXVII. juxta Quosnuli 4 PATRIAM, et Sedem Apostoli cam velle deserere Cait S. Leo', ac charitati et precibus se negare civium suorum etc. dum invitatus fuerat a Theodosio ad Concilium Ephesinum. Vidd. Fabianus Iustinianus in inferiari in indice , di tor Gallus opp. S. Leonis in diss de vita ipsius Caveus ad Leono in I. an. 440. in Hist. Literar Natalis ab lex saec. V. art. 6. Tillemontius T. V. p. si odit. Ven Muratorius T. III. Ania. Ita

ad nn. 440. asserens v d Patria Pittitost Romano che Oscano

Visionem sacerdotis, quam habuit Attila Leonem allocutus, reserunt antiqua reviaria, et Paulus Aquile jensis Diaconus floruit saec. VIII.)in historia Miscellanda liber XV. Torsan est libor XV Eutropii etsi in aliquibus editionibus haec visio non vos ratur. Vid in odit Pari siens 455 l. p. 9. lib. XV. Eutropii, qui V.V est, o additis a Paulo Diacono, cf. Eutropi altera Parisiensis editio an . 4564. p. 497 lib. 5. Tillem , ut ius de hac visione dubitat T. V. p. 25 l. in fine Deci c-tuni, quo dicitur ab co lectum de non velandis virginibus, nisi quadraginta annorum virginitatem Probassent, a nullo vel erum Scriptorum S. Leonira tribuitur. Dicquam de iniis Pontificatus verba sa-ciamus , praemittendum, sententiam magi receptam SSe, quae tatuit diem X. Novembris pro die bilus S. Leonis. Vidit Florentinius ad Martyrol. Vici . , illo montius T. V. p. 825 ct in nota PS. p. 952. Heia schenius T. II. prilis dic s. p. 45. D. . t . t p. 6.ia . . Sollerius, ct Georgius in suis martyrologiis ad diem XI. Apr. Omnes sere conveniunt in adsignandis Pontificatus annis XXI. t M. I. Vid. Papebrochius in Conatu p. 55. n. . Discrepant potius scriptorcs in diebus Catalogus 2 scribi si sedit annos XXI. M. I. D. XXIII. p.

143쪽

CAP. II. S. I.

Maximiana Ecclesia Catholica in Leone praesidium antisit, non exiguum nacta est in il a ro, qui eidem successit, et obitis legationibus sub

eo inclaruerat. Hic enim nullum acceptae institutionis ructum esse sensit, nihil ab usu rerum magistro esse perceptum, si ad Leonis gelum, ad disciplinae custodiam , ad sortitudinem invictam noti accederet, si quae adversus haereticorum perfidiam decreta fuerant de sua etiam auctoritato minime

lueretur 68ὶ

Schelsit . . I. p. 70. eadem habet codex Florentiniis Anastasii P. cit Schel. p. 474. In vulgato Anastasii habentur dies XXVI. id tenet Blanchinius T. II. Anast. p. xiv et T. III p. 445. Ol. 2. Papebro chius dies XXIII. Ulorque agitis, et ille montius dies XIII. Hanc

Postremam sententiam tenemus, calculis subductis, ut dies OnSecra

tionis posset constitui. Unde dissentimus in hoc a Blanchini in tabula a nobis proposita in nota su p. 65 ubi de S. Caelestino. 68 Hilarus natione Sardus ex patre Crispino i scribit Ana St. ap. Blanch. . III p. 62. Calaritanum aciunt Scriptores. De aera Pontificali cum Blanchini loc. it. p. 464 dicimus regnasse n. Ι.M. III. D. X., ut refert etiam Calal depictus S. Pauli. Videatur 1io stra nota 65 de Caelestino. Obiisse diu 21. Febr. referunt cum Florari Sanctorum, martyrologia Maurolyci Galesini et Canini a BOllando cit. Nos vero cum Bollando minime convenimus quoad Annum obitus. Ille signat an. 567. sed ex epistola Gelasii Papa ad Episcopos Dardaniae desumimus satis cessisse n. 568. cum ibi legamus S. Hilarum Anthemi restitisse, qui, ut ait Blanchinius Ioc cit.

P. M. col. 2. . levatus sui Imperato pridie Idus Aprilis, Prisco,

144쪽

Simplicii, qui Hilaro suffectus est, fides et vir

tus se valde probavit cum arrogantiam et praetenta

Episcoporum Urbis Constantinopolitanae jura nil pensi habuit, et cum in acerbo Catholicae fidei discrimine, rincipibus plurimis haeres famulantibus, Sacerdotem qui sui filsit domun qui corroborauit Tein tun perfecte gessit. Hinc et rus Oggus Alexandrina sedis post obitum Timothei Eluri captator, et haeresiam ac scelerum ignominia affectus a vigili rei sacrae Custode damnatus est, et Omnia quae in Fidei dedecus, saeviente Basilisco, ab Eluro prodierant, abrogata, Pontificia mandata exhauriente cacio, cujus fides adversus Basiliscum se satis explicaverat, atque utinam intemerata perstitisset. Verum quia simuliatus cum Ioanne Talaja Alexandrinorum Pontifice exercebat, malorum illuviem ciere ac fovere caepit, ut Zenoni innixus in Alexandrinam Sudem, a qua dejiciendum curaverat, utrum Moggum iterum injecit, in Antiochenam Petrum nassuum. jus consiliis debetur He-o Ioanno Consulibus iit scribit Chronographus a Cuspiniano editus, observante agi juniori ad vilam Hilari irin XII adstipulante etini chronico Paschali iisdem Consulibus . . Hilarum confirmasse tres Synodos Nicaenam, Ephesinam, et Chalcedonensem, tradit Anastasius ali. Issarach. l. c.

145쪽

CAP. II S. XIII. 135

noticon illud Imperatoris, quo nihil synodo Chalcedonensi iniquius 69ὶ

Detestatus Henoti cori Felix II. vel III., cui post Simpliciu in rincipatus Ecclesiae obtigerat, nil magis in votis habuit, nil vehementius contendit,

quam ut Caesar in rectum tramitem reduceretur.

Εjus justitiae, ac zelo testimonio praeterea Sse possunt Vitalis et Misenus piscopatu ornati, et deinde amoti eo quod Legati a Pontificti in Urbem regiam, fidei praevaricatores habiti sint testimonio item et Acacius et et rus Moggus, et Gnasseus obhaereticam perfidiam sacris communibus prohibiti, p0steaquam ala j a Nolanae Ecclesiae in Campania Rector est datus. Quas inter curas, et orientalis plagae negotia Africanae Ecclesiae ab utinerico

69 . Simplicius natione Tiburtinus ex intro Caslinois scribit Anast. . III. Blanch. p. 169. De annis sedis habet Anast. n. XV. Dies VII. Catalogus depictus S. Pauli An XV Dies VI. BaroniusAn. XV. M. V. D. X Pagius concordat cum catalogo S. Pauli. Catalogus Reginae vectae p. Schelstr signat an XV M. l. D. VII., cui save Codex I. Vallicellanus, ut apud Marangonium p. 27. Ast sententia Bibliothecari concordat cum antiquissimis catalogis, etsi, ut ait Blanchinius, ariensis, et tres Coibertinii p. agium addant men- Semra. Nos putamus sedisse n. XV. D. VII. Simplicium damnasse Petrum Alexandritiae Urbis utychianis am haereticum, scribit Anastasius it. p. Ian. p. 470 Schisma cacianum sub hoc Pontifice in Ecclesiam irrupit, et perduravit ad Hormisdae tempora usqne.

146쪽

dire vexatae haudquaquam oblitus est communis Fidelium Parens. Egerrime enim ferebat Hunneri

cum Arianum Regem compilationes, quibus ejus

avaritia saturata non erat, in Ecclesiae bona convertere, Crudelitatem vero in Virgines Deo devolas

quas per Vandalos suos immani supplicio dedit, in

invictum Christianorum agmen quod exilio et Orte pressit, Otum expromere, Africam denique universam adorianam impietatem Vocare. Hisce cognitis felix litteras ad Zenonem Aug. misit hortans et Ora I S, Ut tyrannum placare, et cladem Catholici nominis prohibere conaretur; at pontificia auctoritas spreta, legatio hi di facta. Ut autem persecutio rese

dit et ingens ad Eugenium Episcopum Carthagi

niensem poenitentium concursus factus est qui persecutioni cesserant, et Veniam Ecclesiae postulabant, Felix ab Eugenio de omnibus edoctus Romae concilium habuit convenientibus ex Africa nonnullis Episcopis, Carionesque praescripsit e quorum norma lapsi admitterentur 70).

70 . Felix di ius natione Romanus ex Patre Felice Presbytero, do titulo Fasciolae . ita scribit Anastasius p. Blanch. T. III. p. 480. Sedisse in Potitificatu D. VIII. M. XI. D. XXIII. idem testatur, sed catalogus depictus ad S. Pauli p. Marangonium dum concordat in annis, et mensibus, signat tamen dies XVIII quod apparet otiam iii aliis catalogis, in quibus forsan amat Hiensium errore Pro XXV ΙΙΙ. signatum est XVIII suppressa liter priori . ut suspicatur Blanchinius quare arbitramur , sedisse in Pontificatu an VIII. M. XI. D. XXIII. Λ nonnullis ii Felix III. dicitur II nolentibus inter Pontifices adnumerare Felicem II qui loruit temporc Liberii.

147쪽

137S. XIV.

Gelasiu S

Hujus exen apta plurimum valuerunt apud Gelasium, de cujus honore mire laetata est Africa unde ortum habuit Spem omnem catholicae communionis ademit Euphemio Antistit Constantinopolitano, aliisque piscopis Orientalibus antequam Acaci nomen e diptycis abraderent Misenum econtra Apostolicam gratiam efflagitantem absolvit, recepitque Accedunt ad illius laudem Pelagianorum haeresis in Dalmatia reviviscens diris ab eo devota, scriptisque editis resutata, Lupercalia k- Sta , Vesanum SUperstitionis genus, penitus ablata, et anichaeorum progenies quaedam explorata, et disjecta. Hunc serunt septuaginta piscoporum Concilium Romam coegisse , in quo scri plia rarUm

Caraonem, concilia generalia, et S. Patrum scriptiones ad studiosam animadversionem TeVOCaVerit, et firma ab infirmis, genuina ab apocryphis per Ap0stolicum Decretum dijudicaverit obstant tamen Viri, quorum eruditio haud parvi pendenda videtur, et hujusce curae Gelasium Xpertem

Hic elix III orat de nobilissima dolia Anicia postea Franget antim dicta, et Atavus S. Gregorii M. ipso testante in holii in Evang. 58. et l. 4. c. 6. Dialog. Condein navit cacium, de quo vid. Soluier lib. VI. c. VI et seq. Historiae dogmaticae S. Sedis. Reliqua videsis p. Blanch.

148쪽

138 INSTIT. HIST. CCL.

volunt. Ceterum Africam quoque respexit, et Eugenium Carthaginiensem piscopum qui rem Catholicam omni ope ibi restituendam curabat, indesinenter sevit, praeclaro ornavit elogio, et aliis Episcopis imitandum proposuit. Ultimus illi annus suit 96 70 successor vero Anastasius alter, de quo duas legimus epistolas, hortatoriam ad Anastasium Aug. ut nulla superesse caciant schismatis vestigia pateretur, et gratulatoriam ad Clodoxaeum Francorum Regem, qui salutari lavacro nuper sue rat regeneratus. In vivis extitit usque ad mensem

Novembrem anni 98. 7 a j

7 l . Gelasius natione Aser, ex patre Valerio . scribit Anastasius p. Blanci T. III p. 94. Pontificatus initium assignatur alendis Marii anni 492. COSS. Anastasio, et Ruso teste in chron. Victore Episcopo Turonensi, quasi coaevo, etsi Marcellinus aequalis scriptor signet COSS. Asterio et Praesidio. Nos vero cum Blanchini Victori assentimur, et non Marcellino, laico viro, et tunc Constantinopoli degenti. Nonnulla exemplaria nastasii, Catalogus avensis, et unius ex Coibertinis huic Pontifici tribuunt annos sedis IV. M. VIII. D. XIX. Catalogus depictus ad S. Pauli diem unum adimens, in reliquo concit adimunt dierum decadem Juxta Bedam, et Usuardum, dies obi- cordat alii autem Calalogi cum ipso Anastasii ap. Blanchinium T. III. tus statuitur 9. Novembris, et dies depositionis XI Kal. Decembris, ut habetur in martyrol. Hieronymiatio Florentini p. 4055. Quare hisce assentientes, statuimus Pontificatus aeram constare ex annis IV. M. VIII. D. XIX. 72 . nastasius natione Romanus ex patre Petro de Regione quinta . habet textus Anastasii p. lati T. III p. 206. Annos sedis suisse ΙΙ. minus octo dies, putat Baronius, no autem Anastasium, plurimosque codices, et catalogum depictum ad S. Pauli sequentes, dicimus sedisse n. I. M. Ι. D. XXIV. cum satis ab Anastasio p. Blanch definiatur Oxordium Pontificatus, et exitus. Vid. it Blanchi-

149쪽

S. v. 139S XV.

Pontifices Saeculi Sexti.

Pertinent ad Saeculum sextum Pontifice Symmachus, ΗOrmisdas, Joannes I. Felix III vulgo IV. Bonifacius II. Joannes It Agapetus, Silverius, Vigilius, Pelagius I. Joannes IlI. Benedictus Ι. Pelagius II et Gregorius MagnUS.

Symmachi lectio 73 ob vices quas habuit,

nius in notis chron. p. 208 et seq. De Scriptis in causa Acaci ac de iis maxime quae Feliceni III et Gelasium pertinent agunt alterinii si a- tres in tractatu de antiquis Canonum collect pari 2 c. XI. 75 - Symmachus natione Romanus, ex patre Fortunato η cI ibit Anastasius p. Blanci, T. III. cit. p. l2., etsi Baronius eum Sardum dicat Vixisse in Pontificatu annos XV M. VII. D. XXVII. arbitramur cum catalogo depicto ad S. Pauli p. Marangonium p. 29. et Blanchini T. III p. 245. Cum Syminacho lectus fuit Romanus Episcopus Laurentius, Fausti Anastasii Imp. Legali avore, ut Laurentius Zenonis Henotico subscriberet. Vidit Theodorus Lector lib. 2. collect , et Nicephorus I. 46. c. 56. Verum Theodoricus declaravit, ut qui primo ordinatus fuisset, vel ubi pars maxima agnosceretur, ipS Sederet in Sede Apostolica, alque ita Symmachus regnavit, et an rentius ab incaepto cessavit munere Symmachus in Concilio Romae celebrato multa sancivit, quae reseruntur ad electionem Romani Pontificis, quae videsis apud latich. cit T. III p. 2 i5 Plura tulit Symmachus , ob esti, et robini Senatorum perfidiam, quorum consilio Ecclesiae Romanae datus est, ut visitator, Petrus Atticinae civitatis Episcopus, postea ab Symmacho damnatus cum Laurentio jam Nucerinae civitatis Episcopo Plures martyrium oppetiisse tunc temporis, ob schisma ab ausi excitatum, tradit Anastasius u inter quos ait Anastasius p. Blancho. III p. 2l2. , ignissimum, et Gordianum, Presbyteros ad vincula S. Pesri Apostoli, et ad Sanctos Ioannem et

Paulum, quos sustibus, et gladiis interfecerunt, et multos alios Chri-

150쪽

a tempore Athanasii repetenda videtur. Tunc enim Festus Senator amplissimus et Theodorici Colliorum Regis Legatus ad Anastasium Caesarem, Umad mandata conficienda Constantinopoli se haberet fidem suam de suadenda Anastasio oratisci subscriptione Henotici Zenoniani asseveranter obstrinxit. Frustra autem rationes suas secum deputabat,

Vixque Romam accesserat et Anastasi obitus qui in dies illos inciderat, et conventus Electorum Ontificis eidem renunciabatur. Hinc Omnis mentis acies, omnia studia eo statim defixa, ut in hominem sibi morigerum, et qui dilae jam dei satisfaceret, electio dilaberetur, et dum in Basilica Constantiniana per Clericos plerosque Symmachus, per Caeteros vero in Templo S. Mariae, Laurentius Romanae Ecclesiae Archipresbyter ontis ex salutabatur.

Inde animi civium distracti magno utrinque aestu efferventes, et in dirum belli civilis incendium flagrantes, quod ut cohiberet Theodosius Aug. illum praeserendum esse decrevit, quem prius, Vel major Clericorum pars elegisset. Et utrumque Umoptime Symmacho conveniret, optimo quoque Ure, ejecto Laurentio Pontificatus obtigit. Non tamen Festo et a factiosorum agminu turbida consilia

si in nos, ita ut milli osset socii ila dic, vel nocte de loro iii civitat ambulare. In catalogo ad S. Pauli S. Symmachus indulus exprimitiir Palli reccillioris orniae, dum ante Symmaclium strictius illud