Institutiones historiae ecclesiasticae N.T.

131쪽

CAP. II S.

numero, et ex iis, quae praestitit in causa Pelagii, et Caelestii, potius quam ex praeconcepta a Veteratoribus callidissimis opinion dijudicabis. Cum enim

Innocentius eadem charitate, qua Deus errantes omnes vult reverti Ecclesiasticam communi Ohem resipiscentibus in suis Epistolis semel atque iterum obtulisset, et Caelestius Romam, submissum assectans animum, Venisset circa annum i 7. redditis Z0simo praeterea epistoli Pelagii ad Innocentium sese a serrime purgantis, parum abfuisse videtur, quin uterque alienis criminibus oneratus, et Catholicus, apud Pontificem crederetur. Africani Patres prae omnibus conquesti sunt, quod nimiam dem acutis cujusque rei simulatoribus adhibuisset, Conciliumque vocandum existimarunt, ut larvam discuterent, Sinceramque erroris faciem detegerent. At hic quoque aliquid amplius quaestionis aestus, quam judicii maturitas, aliquid amplius conventus ille, quam

Ecclesia Romana pateretur, sibi sumpserant. increscriptum a ZOsimo se temere, et inconsultis Clero,

atque piscopis, Romae se habentibus, nihil omnino egisse neque enim, ut se exprimit, sine magna deliberatione statuendum est, quod summo debet disputari judicio. Atque, ut nullus superesset obtrectationi locus, novam disquisitionem de Caelestii, et Pelagii doctrina, novumque judicium indixit, et deterrima illa causa subtilius perpensa, et a Ciero, populoque Universo damnata, Solemniori tunc quO-que sententia concidit. Ipse Zosimus in Tractoria,

132쪽

ut appellare placuit, copiosissimas animadversiones P P. Afrorum in Pelagiana placita, et Scripturarum

sententias ab eis allatas enucleat, diserteque e Xp0nit undo Marius Mercalor ea aetate florens SSerere non dubitavit, Caelestium a Zosimo scriptis amplissimis, vel longissimis damnatum esse, in quibus et ipsa capitula, de quibus accusatus fuerat, Oratinentur Ast diutino morbo conflictatus, demum consectus illius rei curam abrupit, et successoribus

reliquit 163ὶ

Bonifacii successoris electionem perturbavit Eulalius, qui Symmacho Praesecto Urbis, et actiosorum manui innixus in eundem honorem irrepsit; eoque adnitente Symmacho progressus est, Ut Bonifacius ex Urbe discedere, et in Basilicam S. Ρauli

65 4 Zosimus naiion Graecus ex pali Ahiramio, legimus intextu Anastasii p. Blancti T. III p. 29. De annis sedis videatur tabulaeit Blanctitrii in nosti a nota 58 de S. Si ricio ubi tribuitur Zosimo Ponlisii calus annus I. M. VIII. D. XXV. prout in cit Anastasio, cui assentitur Blanchinius Cain logorum vetustiorum lectione commotus, Farensis Cavensis, ne trium Cothurtinorum . . . In extu Ann-stasii habetur Hii multas constituit Ecclesias u quae verba legenda sunt cum Baronio . ΙΙic muli constituit in Ecclesia, Vid. it. I an-cli inius . III. Anast. p. 29. et seq. Sub hoc Pontifice enata ea fuit quaestio de aps,cllationibus exagitata a Patribus Carthaginiensibus, quibus Osimus produxit . Cano non Sardicensis Concilii sub nomine Nicaeni, cum per c tempora Concilium Nicnenum et Sardiceiise,

unicum haberent Romani Pontifices, ad distinctionem Concilii Plii lippopoli ab Arianis celebrati sed de hoc alibi.

133쪽

se se recipere cogeretur. Licet vero Honoritas commentitiis relationibus leceptus Symmaclio magis- quam Bonifacio, inclinaret, reclamantibus tamen Presbyteris et piscopis, aures praebuit, et Episcoporum con Vocationem primo avennam, majorem deind0 Spoletum indixit, ut ab iis, ad Iuorum judicium pertinebat, controversia dirimeretur. IIactamen cura antequam a plerisque iter susciperetur, exsoluti sunt, nam Eulalius legum omnium contemptor, Urbem repentino impetu ingressus seditionem miscuit, et in exsilium actus intollerandae temeritatis poenas suscepit Bonifacius e On

cordia obivit, parilique laude retinuit, et hoc pacto uti se exprimit Largus Proconsul in pistola ad piscopos de sol illa Synodo commonefaciens

u de merit Sacerdotis quem Dominus idoneum Probauit, sublatum est certamens Vid. p. Baron.

Idem Bonifacius litteras P. Concilii Carthaginiensis accepit, queis renunciabatur, Appiarium de erroribus suis omnibus Veniam petentem communioni restitutum, Siccensem tamen EccleSiam, ne novis rumoribus praeberetur occasio , relinquere Coa Ctum, atque Omnia Xponebantur, quae hucusque

in Concilio acta suerant. Ab Augustino viii in Africa totius Ecclesiae causam adverSus Pelagian OS agebat, plura honoris ac obsequi testimonia, quatuor praesertim illius libros adversus Iulianum sibi inscriptos accepit, queis S. Doctor honorificentissi.

134쪽

ma erga Bonifacium Verba praehabet, iique se licet absentem hominem tamen optime nosse ι fama celeberrima raedicante . Denique in omnibus ita se praestitit, ut supremum perturbatis Pontificatus initiis Divina voluntatis numen manifeste Compro

baret 64j.

Caelestinus.

Nullo discrimine e contra, nulloque tumultu, datus est Rector Ecclesiae Dei, post obitum Bonifacii, Caelestinus, cui amplam pastoralis sollicitudinis, atque auctoritatis Occasionem estoriana haeresis suppeditavit Nestorius naturali, ut scribit Socrates,

64 , Bonifacius natione Romanus ex patre Iocundo PreSbytero . ita in textu Anastasii ap. Blanch. T. III. p. 85. Inter Bonifacium et Eulalium Ecclesiae Romanae Archidiaconum ortum suisse schisma, tradit ident textus it Anastasii. Eulalio avehat Symmachus Urbis Praefectus, qui Honorio Ravennae moranti scribens, eum tanquam legitimum Pontificem depinxit, Bonifacium vero tanquam in truSum, et illegitimum quare coactus sui Bonifacius Roma discedere sed eum Urbi resiliuit ipse Honorius, et Symmachi fraudibus detectis Eulalium veluti refraclarium expulit. De annis Pontifica lusi nec habentur. Ontificatus exordium ducitur plerumque a consulatu Motia xii et Plinthae, et iuxta Martyrollagium Florentini dies Ordinationis signatur 29. Decembris, Pontificatus usera triennium processit, obiit an aere Chr. 422. Potiusquam 425. cum ex supputatione annorum S. Caelestin ira adan. 22 devenire debeamus, quo exorditur Caelestini Pontificatus Bonifacit tandem depositio signatur die 4 Soplembris juxta cit Martyr. Flor Sedit igitur Bonifacius annos III. M. VIII. D. I. Videatur Blanchinius . III. Anast. p. 86. Catalogus depictus ad S. Pauli signatan. IV. M. IX. D. XIII., sed nescio quo iundamento.

135쪽

L. VII. Hist. Eccl. I secundia praeditiis, cui pluri- muni ad doctrinam, nihil ad calliditatem et pertina clam deerat, duas in J. C. personas XCogitans, et

Christum solvens, nomenque Christiparae pro

Deipara impie subjiciens, multos in suum errorem pertraXerat, multosque, quadam Virtutis specie, scriptisque nonnullis, miserrime detinebat. Doctrinae novitate offensus Cyrillus Alexandrinorum atriarcha, pestifera hominis consilia Theodosio Imperatori et Caelestino Pontisci revelavit,

ad quem Nestorius litteras officii ac obsequii plenas, quasi decipula gratiam aucupaturus emiserat. Qui vero, rei praVitatem probe perpendens ut maturum, solemneque judicium eidem aequaret, Symodum Romae in discussionem adhibuit qua diligentissime habita, contra Nestorium, nisi

seipsum damnaret, damnationem, et depositionem

indixit et fidei Cyrilli satis perspectae, et in dies

inclarescenti reliqua omnia ad sententiam pertinentia commisit. Hisce veluti facibus mirum in modum succensus Cyrillus incredibile dictu est, quo ardore infensissimum hostem persequutus Sit, Simulantis, dissimulantisque larvam dejecerit, Calumnias coercuerit, maledicta refutarit, et Synodo Episcoporum praeses si coactus, Ut se Sprimit, per Sacros Cariones, et pistolam S. Patris Caelestini, Nestorium ab omni gradu et communione submovens vulneri tandem excidendo egregiam operam dederit. Nemini dubium, aut obscurum ΤΟΜ. II.

136쪽

cessisse haec omnia in ornamenturii Caelestini, qui ideo a P. Ephesinae Synodi Paulus alter, et Fidei Custos meruit conclamari, Paulique gelum emulatus, Theodosio hisce verbis memoria dignissimis scribere non est veritus major vobis fidei causa esse debet, quam regni ampliusque pro pace Ecclesiarum Clementia vestra debet esse sollicita, quam

pro omnium securitate terrarum. Non eadem

animi constantia adversus Pelagianos desiderata est, quorum antesignant italia expulsi, iterationem judicii efflagitabant, et dum serpentem in Britanniam haeresim insectatur, adjectam Britanniae insulam Catholicae Ecclesiae parit obsignatis etiam Novatianorum Ecclesiis, quae plures Romae erant, deturbata quoque, obsignataque eorum ConVenticula existimavit. Denique cum Episcopalem dignitatem ab impio Nestorio ad Maximianum magna voluptate persus us devenire Vidisset, huncque, veluti in signum prostratae haeresis, rite ordinasset, ad supernum Virtutum suarum praemium an

no 32 assumptus est 6 M.

65 . Caelestinus natione Campanus ex patre Prisco . habet textus Anastasii p. Ianchinium T. III. Anast. p. 92. Ast Baronius, Bomanum facit Caelestinum. De annis sedis audiamus Blanchinium in T. III. Anastasii p. 95. et seq. qui Pontificatuin Caelestini Xysti, et Leonis in unum supputans , chronologicam tabulani exaravit. Sic ait cit auctor Caelestini Xysti, et Leonis aera Pontificia demonstratur ex die natali, sive ordinatione Hilari, qui Leoni successit. In aciis Concilii Romani anni 465. COSS. l. Basilisco, et Herminerico, et in epistola Hilari iisdem COSS. data cum reseratur annivei saria dies ejusdem ordinationis 1,iscopalis ad XIX. ovembris quadriennio ante il-

137쪽

CAP. II. . S. IX.

S. IX.

Successit in Petri Sede Xystus hujus nomitiis

Tertius, expressa totius Ecclesiae consensione, ho-

lud Concilium s quippe COSS. Severino et Daglais anni 46l ejus initium signatur a Marcellino in Chronico una cum morte Majorani Augusti, quam Severino Consule contigisse constat etiam ex epistola XI. Sidonii lib. ex illa die Dominica 49. Novembris 464. natali Cathedrae Hilari, attribulo unicuique ex ejusdem decessoribus, recedendo in anteriora usque ad Bonifacium, pali temporis illorum sedis in monumentis expresso, et imputato vacationi sedis intervallo dierum singillatim attributo post ipsorum decessum, summa tempori ConStat. Sunt autem haec spatia et intervalla in Anastasi aliisque scriptoribus

Ex A. M. D. 4. Septemb. 22. obitus Bonifacit. Vacat sedes . . . Biblioth. 42. Septemb. 422 ordinatio Caelestini qui sedit . 10 9. Biblioth. 24. Iulii. . . 452. Obitus Caelestini vacat sedesi. i. 20. Biblioth. 40. Aug. . . 452. Succedit Xystus per 8. i. 9. Biblioth. 29. Aug. . . 40. Mors XystiGIΙ Vacat sedes . i. 42. Biblioth. in Cod. Florent. S. Maret. 8. Septemb. 440. Ordinatio S. Leonis M. qui sedit 2l l. 26. Biblioth.

o reliqua document R.

40. Novemb. 464. Obit. S. Leo M. ius nutem depositio dilata ad diem X., quae in Martyrol. Florentinii eadem die legitur 46. Novemb. 46 l. ligit ut S. Hilarus, cum sedeSVaCRSSet 0. i. s. Biblioth. Hoc habetur apud cit Blanchinium Sub Caelestino Nestoriana haeresis orta est, ab eodem Pontifice in Concilio Romano ante phe Sinum condemnata. Haec autem videantur p. und Blancti T. III. p. 97. et Seq.

138쪽

nestantibus ordinationen ejus duobus Episcopis, a Cyrillo Alexandrino legatis, qui Orientalium Ecclesiarum partes gererent. Cum nihil animo altius haereret, quam pax et concordia Christiani populi, Nestorianae, Pelagianaeque labis reliquias omni ope

abolendas curavit, quo factum est, ut Variis calumniis, quas afferre minime interest, ab haereticis ejus nomen discinderetur. Pax et reconciliatio,

quam percupiebat, studio, ac patrocinio Theodosii II. Aug. properata fuit, dumque vir pientissimus initi

Pontificatus anniversarium in Vaticana Basilica recoleret, exoptatum nuncium accepit Pastoralis offi

cii atque eloquii plena sunt, quae in tam felicem

rerum eventum et S. Cyrillo et Ioanni Antiochen rescripsit, testimonia quoque insignis modestiae ac prudentiae, quam in hisce negotiis componendis prae se tulit. Neque robur ac constantia illi defecit, ut perspectum est adversus Nestorianos et Pelagianos, quorum vestigiis inhaerentem Julianum piscopum, et ementitis coloribus Ecclesiam ludis cantem, pergrata Catholicis omnibus sententia, sacris communibus amovit. Haec extrema pro Christi sponsa praestitit cum anno o. iiij criticis indubium manet, ad caelum translatus esset. 66j.

66 . Sixtus Tertius, natione Romanus cx patre Sixto . scribit Anastasius p. Blanch. T. III. p. 404. De annis sedis videatur sup . nota 65 ubi de S. Caclestino Idem Anastasius tradit u Sixturi a quodam Basso cx-Consule incriminatum suisses. Quod nempe ait Ciac- conius apud Blanch. it.' virginum Monialem, Chrysogonitem nomine, diceretur violasses; quapropter ipse Pontifex sponte voluit vani

139쪽

S X.

S. Leo MagnuS.

Dies supra qua draginta Antistitem suum desideravit Ecclesia moerorisque solatium invenit in Leone Diacono, qui dum instaurandae inter Actium et Albinum concordiae causa Galliis se se habe-

hat in demortui locum per publicam legationem

accitus est. Is non modo famae, quae eximia de eo erat satisfecit, imo vero plurimum addidit, auctus ob rerum gestarum excellentiam cognomine Magni. Pauca ex iis multis quae praestitit attingemus, eaque praecipua, cum nec operis ratio nec otium suppetat omnia persequendi Primi se se osserunt Μanichae duorum sibi adversantium principiorum assertores, qui durum Vandalorum imperium in Africam pertaesi Romam se contulerant, ibique caetus agere, sodales adscribere, libellos suos incautis praebere. Ad eorum incunabula et latebras usque pervenit sedulus haeresum investigator Leo

in synodo causam iudicari. . Hanc vero historiar in libro Pontificali relatam suspectae fidei habemus, cum agi p. eund Blanchinium. Hic Pontis ex instauravit, et quasi de novo struxit Basilicam Liberianam ab Liberio sundatam; ubi musiva, quae Novi ac Veteris testamenti historias repraesentant, id ostendunt, et Arcus triumphalis exhibet nomen, ac dedicationem Pontificis hisce verbis XYSTUS EPISCOPUS PLEBI DEI. Celera de hoc Pontifice vide ap. cit Blanchinium T. III. Anastasii p. 409. et seqq. ubi de translatione sacrorum Cunabulorum, ac praesepis . . . . et corpori S. Hieron3 ni.

140쪽

et conventiculis detectis, codicibus incensis homi- nurn ingenia et molimina revelavit, cohibuitque; quae non modo Urbi sed universo orbi plurimum

prosuisse scriptores concorditer asserunt, Um ex

Captorum confessione, patefactum sit qui Doctores eorum, qui piscopi et resbyteri, quaeque Provinciae ac Civitates ejusmodi haberent alumnos. lmplorata quoque a Leone Valentiniani Aug. ope, statim edictum est. IF o Li II. it. v. ut ubi Cumque terrarum quisquis Manichaeorum fuerit deprehensus, paenas, quas in sacrilegos jura sanxerunt, auctoritate publicae severitatis exciperet, Additaque severitatis defensione meque enim aliquid nimium in eos videtur posse decerni, quorum incesta perversitas religionis nomine lupanaribus quoque ignota vel pudenda committit, Haud parvam operam damnando in Hispania Priscillianista sacclesiae navavit, incomparabilem vero et praeconiis omnibus ornatam in Eutychetis mente evolvenda, in ejusce consiliis infirmandis, in rimulis, quibus callidissimus hostis subterfugiebat, praecludendis. Quid Chalcedonensi Concilio honoris et laudis sit, id a stronia Ecclesiae vindice ac magistro Leone tamquam e fonte, repetitur quidquid acute excogitari, diserte in utychianorum Commentum X-

primi poterat, id memoratida Leonis Epistola adi lavianum loquitur, quae tanti habita est, ut volui ipsius D. Petri pistola a Chalcedonensibus ΡΡ recepta sit Pelagianos in provincia Veneta et