장음표시 사용
121쪽
pit Damasus, qui in Basilica D. Laurentii, ut Vocani, in Lucina ad Ponti sicale munus electus, et ab Epi-
ojus actis Liberius sortiter abnuit Mediolanum vocatus est a Constantio, et Athanasium condemnare coactus restitit, ideoque Beroeam in Thracia relegatus est anno 355. ibique permansit usque ad annum 558. Cur autem ab exilio sit revocatus eruditorum est disquisitio. Nos, ut diximus, cum Orgne credimus eum Romam rediisse, 1ion ob subscriptam sormulam quamcumque Sirmiensem, nec Oh Ondemnatum Athanasium, Sed ob Romanarum Matronarum, Populique Romani vota, quibus Constantius Imperator sacere satis omnino debuit eorum precibus defatigatus, et ob seditiones in Constantium excitatas. Et re quidem vera Sulpicius Severus, et Socrates narrant, ConStantium, seditionis metu, Romam Liberium revocasse ab exilio. Eadem dicuntura Theodorelo, et Cassiodoro, a quibus Matronarum preces reseruntur. Atqui citati scriptores, si vere Liberius in haeresim lapsus fuisset, et ideo Romam revocatus Historiae hujusmodi factum consignassent, immo narrationis scopus eos ad id narrandum coegisset, cum ea tem pestate florerent, qua Liberii reditu in non omnes unanimiter ab eadem causa repetebant, ut scripto reliquit Russinus, Sulpicio Severo coaevus, I. l. hist. c. 7 hisce verbis . Liberius Urbis Romanae piscopus, Constanti viventes, regressus est. Sed utrum quod acquieverit voluntati suae adscribendum, an ad Populi Romani gratiam, a quo proficiscens fuerat exoratus indulserit, pro certo compertum non habeo.
O optime subjungit orgiaeus in cit diss. p. 2. humi in ne petat pa dire, que es quatre Auteur. ides Sulp. Se V., Socrates, Theodoret. , et Cassiodorus olent ignore ce que 'on diso it de eur tem au sui et de Liberes iis scavolent sans do ut aussi bion que Rufin , que Iesuns attribuolent Iubetour de Liber a a se ut cra inte, que 'Emper eur ut d in sedition a Rome les utres, a la complaisance, quule Pape exile Ouvolt a voi oue en condescendant a la voloni de coPrince Sulpice Severe vivolt dii tenas de Rufin , et par consequentne devolt pas 'ignorer Socrate, qui copi san cesse Rufin , commeon e scait, te devolt aussi contiolirc. Our e qui est de Theodoreto, Ia proson deur, et relendue de se connoiSSanc ne permetient a clecroire, qu i ignorat la-dessus, ce que te moindre Aut eur Scavolent;
M. de illemoni T. 6 p. 80. a voti de boniae sol. uis donesque ces quatre Auteur attribuent simplement te retour de Libere aux
122쪽
scopo Ostiens solemni ritu consecratus, dura admodum , atque infausta , sacri Principatus initia, Ursi-
prieres seditieuses dii Peupte Roma in queo Emporou redo illo it ilsa utriti iis alent regat de commemia sau bruit repandi par les Ariens,la hute retendue de ce Pape I saut v iis alent te persuades, que I do ut de Rufi sur et article venoit de ce u ilis avoli a pudemeler a calona Die que es Ariens avolent repandiae v vj et dece Pape, 'ave la verite deci histoire telle qu'olle eloit en esset. . Insuper si Liberius in haeresim Arianam suisset lapsus, saltem vel palinodiae vel poenitentiae alicujus fieret mentio apud Historicos cilalos vel apud S. Athanasium, vel S. Hilarium, vel apud ipsum Liberium, quae Summopere necessaria erant ad fidelium scandalum reparandum eo vel magis quia post reditum in Arianos animose egit, ita ut resipiscentibus Episcopis Ariminensibus poenitentiae normam praescripserit, ut videre est in p. Liberii ad Episc. tal in fragm. 2. . ilarii. Immo biennio post reditum a Patribus Alexandrinis in concilio congregatis recepit decretum ut illud adprobaret, o confirmaret, restituendi scilicet Ecclesiae Catholicae poenitentes lapsos in Ariminensi synodo. Quod demonstrat eos Patres Liberium habuisse tanquam fidei catholicae Propugnatorem Vel igitur nunquam lapsus est, vel si opsus, poli nodiae, aut poeni lentiae fieret aliqua mentio, ut quae acta sunt post reditum cum ejus fide componantur Ast nihil de palinodia, nihil de poenitentia. Accedit quod Populus Romanus fidei Nicenae propugnator obviam Liberio redeunti cum gaudio exivit, et Liberius Vt asioictor ut ait Hieronymus in lironico in Urbem ingressus est. Felicem Pseudo-Pontificem oderat idem populus R. praesertim quia
cum Arianis communicaverat, ut testantur Theodore lus, et SOZOmen uS.
Quare seri ne poterant haec omnia in gloriam Liberii, si reditus caussa suisset vel condemnatio Athanasii , vel formulae alicujus Sirmiensis subscriptio Tandem Inud Corgneus una onstrat testimonium Athanasii in hist Arian ad Monacos n. l. csse intria Sum , Cum Pr- rores chrono laxis et contradictiones ibi invenianti ir, et cum nec Rufinus, nec itali II isto trici liquam de hoc testina otii mentio non secerint. Eadem habet Corgiacus de si aginentis . Hilarii, aliisque argu mentis jus sententiae appositis. Quae omnia legi possunt in il dissertatione Testimonia potius scriptorum assera inus, quorum auctoritate nostra innititur sententia. Sulpicius Severus lib. 2. Hist sac. . Sed
123쪽
cini Romanae Ecclesiae Diaconi scelere atque audacia, expertus est. Hic nimis alta semper vasto immoderatoque animo cupiens, Pontificis personam ac nomen accepit a Clericis non nudis in Basilica Iulii, consecrationem deinde ab Episcopo Tiburtino unde acerbissim schismate Urbs discerpta, et lacerata caedem promiscuit, Venerandaque templa humano sanguine polluit, Deque antea politis armis respirare potuit, quam Ursicinus una cum factiosorum manu in exsilium actus pestilentissimo eam alitu magnoque metu liberasset. Non diu lamen pax mansit, quam turbulenta hominis consilia, et furiosissimi motus, intercepere. Dat classicum, UOSCUmque mala mens, mala in Romanam Sedem volun
tas agitat, in belli societatem adducit Iudaei, et Ariani, et Luciferiani, inaudito foedero conjuncti,
ad eum, tamquam in sentinam confluunt nihil quod favere videatur intentatum relinquitur. At minime passus rinceps Deus, inimicum hominem dominico agro potiri bonumque semen suffocare
Liberius paulo post Urbi redditur ob seditiones Romanas Socrates I. 2. 57. , Liberius autem non multo post ab exilio reVocatus, sedem Episcopatus propterea recuperavit, quod Populus Romanus seditione conflata, Felicem Ecclesia illa ejecerat Imperatorque ipse, etiam invicto animo illis consenserat a Theodoretus lib. 2. Hist. c. 7. loquens de Constantii consilio iubentis, ut cum Liberi Felix tanquam Collega
regnaret, Populum Romanum clamaSse teStaturis unus Deus, unus
Christus, unus piscopus quibus vocibus cum pietate et iustitia apta plebe profusis, rediit Episcopus Liberius . Eadem retulit Cassiodorus in hist. ripat. lib. . c. 8.
124쪽
ex misera nclo sane schismatis discrimine sanctissimum Pontificem nova gloria ornat, ornarique vult honestissimis Graecorum, Latinorumque atrum, atque Imperatorum praec0niis et laudibus atque ita, quod antea semper Virtutem hominum injuria illustrat, et veritas Deo duce, dum violatur, effulget Catholicae tandem Fidei in exemplum adsertor, haereticorum Λrianorum praesertim, et pol
linaristarum, multis adhibitis in eos Conciliis repressor, idemque pro Veliendo, ubique pietatis stu
diosissi naus, amoeniores quoque litteras adamavit,
panxitque carmina Deo, et Caelitibus Sanctis, quae in vetustioribus Urbis Ecclesiis inscripta lubenti gratique animo perleguntur 57 .
57 . Damastis alione Hispanus ex Patre Antoni , radunt Cai. II. o Liber Pontis apud chelstr. it. T. I. antiq. p. 464. Quae reseruntur ad ejus scripta videsis apud Hieronymum in catalogo de
viris illustribus cap. 405. Cf. Bolland in actis . renes sororis Damasi ad 28. Febr. T. III. Ex Gratiano in Deci . . quaest. 5. . . excerpta est ea, quae ab eo dicitur constituta talionis poena. Vidd. Merenda . 44. in voci)Phis Damasi, Pape brockius in Conalia hist. p. 46. D. 8. Coustantius pag. 626. D. 40. Decretum de Psalmis canendis cum Gloria Patri, etc. rutum Videmus cum Erasino in sua edit. 4546. ex salsis S. Hieronymi ad Damasum pistolis, is eas tum Saraganius, tum Henschenius T. I. Apr. Olland ante Calai. Pontis ut sinceras ediderint i unde aliorum martyrologior erroreS. Certum nutum esse dicimus, quod Damasus Ιietonymo suaserit, ad omendationum salieri conficiendam, quana perfecit juxta versio-rium LXX., quae nunc illi noni in venit salicuit no inani Basilicae alicanae Vid. orsi T. III. His . ccl. lib. I. an. 584. D. VII. p. 200. De Psalmodia ab eo statuta ut dicitur, ni Bona de Psalmod. c. 16. Manium alternum Damasus non introduxit, sed ab Ambrosio institutum Apostolico duci ci stabilivit prinuis . . Sedisse in Pon-
125쪽
Infrementibus adhuc Ursicinianis, Ecclesiae gubernacula suscepit proximus a Danaas Siricius in exitu anni δέ. moderatusque est, usqUe ad annum 398. , quem postremum vitae habuit 58j. Si die
ronymo aure praebeamias, singularem quamdam animi lenitatem, et suaVitatem, si autem scripta, quae
tificatu annos XVIII. M. ΙΙ. D. X. innuunt Anast ap. Schelstr. T. I. p. 464. Saraganius in actis S. Damasi Catalogus S. Pauli ap. Blanch. T. III. Anast. . xxiis et in Ol. chr. p. 55. LaZ in suis catal. P. 24. D. XXXIx et pag. 52. n. VIII., Merenda p. 29. Ol. 4. de loco sepulcri vidd. Maiangonius, Merenda, et Notiti Urbis Romae apud illelmum Mahneshuriensem lib. . de rebus gestis Regum Anglorum in diobrio II S. Damasi opera edidit prae ceteris Romaean. 254. Antonius Merenda. 58 4 Siricius natione Romanus ex patre Tiburti, sic habet textus Anastasii p. Blanchinium T. ΙΙΙ. Anast. p. 49. Eius sedis annos fuisse XIII. . . D. XIV. leneat Baronius, etsi non neget in nuper reperto indit ejus sepultura Epitaphio dicatur sedisse annos XV. , id Baronius ad D. 598. In libro Pontificali omittuntur menses, et dies. Duo Catalogi Vaticani et et . relati a Vignotio scribunt sedisse annos XV M. XI. D. XXV. ceteri ab eodem citati conveniunt in annis XV sed non in reliquis Asa discrepantia vel in mensibus, vel in diebus apparet in catalogis a Blanchinio Seniore relatis, et in codice Reginae vectae apud chelstr. Annos XIII. M. XI. D. V huic Pontifici ribuit Pagius in Breviario, Catalogus ad . Pauli signat n. m. M. I D. XXV. Nos hanc postremam Supputationem tenemus, sed annos XV M. XI. et Dies XXV fluxisse cum Blanchini asserimus ab die ordinutionis Stricii ad episcopatum, non tamen ad Romanuni Blanchinius T. III. Anast et seq. hae quaestione de annis hujus Pontificis exagitata, tabulam chronologicam
126쪽
de eo exstant, consulamus, hominem pro Catholicae Disciplinae institutis novos veluti spiritus, novumque arctorem induentem Videmus quae licet difficulter, ac raro consociari soleant, ut repentina naturae conversio, Opulat tamen trumque Ommendata magnopere a Christo Deo erga fratres charita S, Uae tantum mansuetudini, quantum justae correptioni tribuere debet. Inter ejus epistolas
efformavit p. 55., qua comprehenduntti Pontificatus S. Siricii, nastasii, Innocentii et Zosimi, quam nos lectorum oculis subjicimus Erae Christi
Sept. 24. Dominica A. ordinatio Stricii ad Episcopatum, non tamen ad Romanum384.
11. Obitus S. Damasi Vacat sedes usque ad diem 5 l. Decembris
Successio Stricii in sede Romana 399. Sept. 19. Obitus Stricii ab ejus ordinatione Episcopali annis XV. Mensibus XI Diebus XXV. Vacat sedes dies 20.399. Octob.
Dominicam ordinatio et successio Anastasii Pp. 40l.
Obitus Anastasii post sedem annorum II et dierum XXVI. Vacat sedes dies 20. 40l.
24. Do in inica F. Ordinatio, et successio Innocentii. 447. Feb. 14. obitus Innocenti post sedem annorum XV. Mens II dierum XX. Vacat sedes dies 22.447.
Electio osimi, jusque ordinatio die Dominica a Martii G. lit Do m. 448.
obitus Zosimi post iunia sedisset annum unum menses VIII dies XXV Depositio ejusdem 8 Kal. Ianuarii. Reliqua de hoc Pontifice videsis ap. Blanchinium Anno aerae chr. 565. finituram esse Religionem Christianam jebant Ethnici. Prophetiam exitus comprobavit Vid. S. Aug. l. 8 de Civit. Dei. c. I.
127쪽
Petro Coustantio vulgatas magna admiratione prosequimur, quae interio Tarraconensi inscribitur. Pari incensus Zelo Joviniano, ejusque asseclis, Velie menter restitit, lignus hac causa, qui ab Ambrosio, aliisque piscopis Mediolani tum temporis se habentibus, per grave omnino irrecusabileque judicium, laudibus extolleretur 59j. Paullianistas audacia, atque impudentia fretos compescuit, apparuitque omnibus qualis in Rustinum, Origenisque adstipulatores futurus, si longo, Obscuroque Verborum circuitu, quae est novatorum omnium ara, nexi errores sese aliquantum explicassent. Acerrimum animadversorem nacta sunt Orige-
Diana placita Anastasium 60 , Stricio suffectum, ut alteronymo, aliisque Patribus, tum potissimum ex ejusdem epistola ad Ioannem Hierosolymitanum edocemur sit .
59 De Siricio, ejusque sanctitate, et rebus gestis vidd. Ovisius in diss de sanctitate Sirici T. IV. Opp. et Benedictus XIV. inliteris ad Ioannem V Porlugalliae et Algarhiorum regem de nova Martyrologii Romani editione. 60 . Anastasius Datione Romanus ex patre Maximo, refert Anastasius T. III. Blanchini p. 59 de annis sedis videatur tabula Blanchinii in Anast T. III., quam nos in nota 58 de S. Si ricio
64 Eam primus edidit Vallarsius inter opera Hieronymi Eamdem Hieronymus a Prato recudit T. I. opp. Sulpilii Severi diss. VI., ubi multa de rigenis damnatione accurate disputantur. Utrum autem Rusfinum latae sententiae Stigmate notarit nastasius, adhuc sub judice manet, quin fidenter omnin asseverari possit. Quod procul dubitatione est, Anastasium in cit ad Ioannem epistola se se ad decretorium judicium promendum non inductum lassum, esse quippe qui
128쪽
Hi fuere Innocentius, Osimus, Bonifacius, Caelestinus, Sixtus III. Leo Magnus, itarius, Simplicius, Felix II. Gelasius, et Anastasius II. Innocentius, apud Graecos, aeque ac Latinos magno honore habitus, cunctis Episcoporum Cleri, populique suffragiis, ad oratis catum VOCatus, Anastasii defuncti desiderium in Ecclesia Dei impense adlevavit. Illustria sunt, ad ejus famam, Varia quae edidit Decreta, pro Ecclesiastica disciplina retinenda, Variaeque ob eandem causam epistolae Magni quoque habenda, quae praestitit in defensionem sanctissimi Constantinopolitanae Ecclesiae Praesulis, per adversa quaeque Consessoris invicti, aurissuaque eloquentia incoin parabilis Ioannis Chrysosto- mi. Multa exsilia passum, amantissimis litteris, Constantinopolitanum quoque populum in astoris aerumnis propriam acturam lugentem solatus est, egitque viri omni ex parte in culpabilis causam
Ilusini inentem in Origenis libris latine elidendis non plane assequeretur Indii bitanter aequae excipiundunt idetur testim Otii uni ΙΙieronyini de novis contra Itiistin uni litteris a Pontilico in Orientelia inissis, qua tunc fortasse datae suerunt, una Pontifex, et eidein conjun-cli occidentales Episcopi suntentiani Alexandrinae Ecclesiae Theophilo concrcilitae in Origcncm ditam cccPere.
129쪽
apud Honorium Caesarem, nec amico aut i VO, aut vivis erepto uti quana defuit. Neque minorem praestitit animum in reconcilianctis Antiochena, et Orientalibus Ecclesiis, quamobrem datae sunt Epistola ad Alexandrum Antiochenum, Acacium e-TOeae, Maximianum Macedonem , et Bonifacium
Presbyterum. Sed haec omnia longe superat insignis Ρelagianae impietatis damnatio, in qua paullisper
pro rei ipsius moruento immorari, Dem non indulgeat. Convenerant enim anno 16 Carthaginem Africani piscopi octo, quod videtur, supra exagiuta,
ut haeresim late serpentem cohiberent, et Uin IIS, antequam inveterasceret, ab Ecclesia Xciderent.
Variis in modum propositis, variisque decretis, Epistola ad Innocentium perscripta est, in qua ea omnia praefati adversus Divinae gratiae foreStransacta in Carthaginiensi Ecclesia etiam atque etiam rogant, ut, cum de omnibus diligenter agnitum sit, sententia prodeat, unde Ecclesia tota laetetur. jusdem exempli litteras accepit Innocentius a Numidis piscopis ilexi congregatis, Ut tantum malum non amplius ad multorum pernicies latius manare pateretur; queis demum alia accessit Epistola a quinque Episcopis accurate admodum Conscripta, in qua elagii fraus, et ancep VerborUm sensus, detegebantur. Hinc Innocentius de tanto Afri canae Ecclesiae erga Religionem studio mire laetatus. Singula dat responsa, ac primo Carthaginiensi Synodi sollicitudinem, ac doctrinam, CommendaUS,
130쪽
sententiam quoque de propria eruditione confirmat, et Pater, effusa in omnes charitate, poenitentibus refugium minime obstruit, imo, ubi resipuerint, et ad ovile redigantur, communionem Ecclesiae pollicetur. Ipse Vero prope Principatus exactis scien
ter pieque Pontificatus annis prope quindecim desideratus est 62j.
Z0simum, qui proximus Innocentio successit, rerum gestarum magnitudine citius quam annorum
62 ii Innocentius natione Albanensis ex patre Innocentio, Scribunt Cat. II. et Liber Pontis apud chel str. T. I. Antiq. p. 465. Plura de hoc Pontifice leguntur in Anastasi T. III. . P. Optime ajebat Guillelmus Cuperus, se nescire cur nonnullis placuerit adsignare huic Pontifici, sedis annos XV M. I. D. X vel an. XIV. M. XI. D. XXI. ut habet Papebrochius in suo Conali hist cum Catalogus pictus ad S. Pauli, saeculi monumentum, clarissime habeat An. V. M. II. D. X ut p. ager p. 24. quod idem signatur ab Anastasio luc cil. p. 62. et in omnibus fere calat ab lanchinio relatis T. V. p. cura cui sententiae assentitur chelstralius T. I. Antiq. p. 500 et 465. Quare quamvis Beda in suo martyrologio signet IV. idus Martii B. Innocenti Papae , qui rexit Ecclesiam an XV.
menses II dies XXI. tamen Os Anastasi alior cit sententiam sequentes, dicimus sedisse Innocentium . n. XV. M. II. D. XX. Hic autem aduolare praestat, Orisium plurimi demonsti asse argumentis
Innocentium salis cessisse die 2. Marii an . t 2 vid ejus historia Pelag. . I lib. I. c. I. p. l0. pistolas Innocentii collegit Cousiantius, ex quibus celebriores, communi cruditorum Sententia, censentur ad Victricium Othonia gensem, ad Synodum oletanam, ad Exsuperium Tolosatium, ad Rusum Thessalonicensem, nec non ad alios Macedoniae piscopos, et ad Decentium Eugubinum.