Magni Hippocratis Opera omnia (tomus III)

801쪽

permeavi. Ubi vero propius accessi, sorte in eum incidi eum sane quid divino surore actus et concitatus scriberet. Is hic igitur constiti, tempus opportunum dum ipse cessareteSpectans. At ille non multo post, deposito impetu et stilo seriptorio, me accedentem aspexit et, salve, inquit, hospes.st 'g0, tu quoque plurimum, inquam, Dem0crite, hominum lapientissime. Ille vero pudore suffusus, opinor, qu0d mensemine non compellasset, te vero, inquit, quonam n0mine V0ς ero' Tui enim nominis ign0ratio occasio fuit cur te h0spitem appellarem. Hippocrates, inquam, medieu8 Vocor. At ille, Aselopiadarum, inquit, nobilitas, tuaeque in artem'divst sapientiasi gloria crebris admodum hominum ser-m0nibus ad nos pervenit. Quodnam vero te neg0tium, o 'miost, huc adduxit 2 Quin potius omissis omnibus consideto. 'xni3 enim quam non sit injueunda haec soliis instrata sedes, 'ridis ad haec hi m6llis, et ad insidendum blandior invidia' notatis fortunae sellis. Cum vero consedissem, Tilrsus in F hi, Privatum igitur an publicum animo agitans negestum

802쪽

οὐκ οἶδ' oπως προσεπεσεν. ἀλλά τί περὶ μανίχὶς γρά- ψεις; τί γάρ, εἶπεν, ὁὶὶ0, Ηον ητις τε ει', oκως ἀνθρωπ0ις ἐγγίνεται, καὶ τίνα τρ0πον απολοφοιτο. ll τα τε γάρ huc venisti Τ eloquere aperte. Ad id enim te pro viribus

adjuvabimus. Ego vero, ista sane vera causa est, huc tui gratia Venio, ut te virum sapientem conveniam. Occasionem autem patria dedit, cujus legationem obeo. At ille, hospitio igitur primum nostro utere. Ego vero pertentat0 per omnia viro, etsi eum minime delirare jam mihi constaret, Philopoemenem, inquam, nosti, civem Vestrum ΤIlle vero, maxime, inquit, Damonis filium dicis, cujus stem des sunt juxta sentem Hermaida 3 Illum ipsum, inquam, cum jus antiquus sum et peculiaris hospes. Tu vero, Democrite, potiore me hospitio excipito, imprimisque quidnam scrib eloquere, Ille Vero paulum moratus, de insania, inquit Tum ego, Iuppiter rex, inquam, peropportune sane con tra civitatem scribis. At ille, quam civitatem Hippocrateβ' Nihil inquam, o Democrite, sed nescio quo modo mi

hi excidit. Sed quid do insania scribis3 Quidngm Vex0, inquit, aliud quam quid sit, et quomodo b'

minibus innascatur, et quanam ratione allevetur. UR'ς

803쪽

enim, inquit, qu e vides animantia hujus certe rei gratia reseco, minime dei opera odio prosequens, sed bilis naturam et sedem inquirens. Nosti enim quod haec, ubi edundarit, ut plurimum liominum insaniae causa est. In Dinui quidem natura inest, sed in aliis quidem minus, institis vero copiosius. Hujus autem immoderantia morbi exist uni, velut materia, partim quidem bona, partim Vero 'la subjecta. Tum ego, per Iovem, inquam, o Dem0erile, Vore et sapientcr ais. Perinde te beatum judico, qui tantaqRk'la frueris, cujus participes esse nobis non liceat. At eoyntor Qgante, cur Hippocrates non liceat 3 Quod, inquam,RVt .gri aut res samiliaris aut liberi aut aes alienum δ*t morbi aut morisis aut servi aut nuptiae aut ejusm0diqR''dβm hujus opportunitatem nobis res uindant, Tum sane γ/x illo iii solitam 4sssietibilem delapsus et abunde in risum' talas est et vel, hinentius irrisiti, 4d de caetero quieVit. At

quid sane Demo erilsi, inquam, rides Τ num de bonismui. quae dixi 2 Ille vhi ψ iidhuc magis ridebo l. Qu0d

804쪽

κτειρε ιν γελας, καὶ ἐφ οἶς ξδεσθαι καταγελῆς τοιτέων, ωστε μοτε παθον ει τε κακον παρα σοὶ διακεκρίύθαι ό ὸὸ procul videntes Abderitae partim quidem capita, partim

vero frontem caedebant, quidam etiam capillos evellebant. Nam quemadmodum postea narrarunt, copiosiore quam solitus esset risu usus fuerat. Tum ego, At vero sapientum optime Democrite, imjus enim tui assectus causam deprehendere cupio, quonam tibi risu dignus visus sum, aut egquae dicta sunt, ut hoc cognito, causa desistam, vel tu re prehensus importunos hos visus summoveas. Τum ille, si, me hercule, inquit, redarguere me poteris, curationem Hip pocrates qualem nullus unquam seceris. Et quomodo, in quam, optime, Teprehensione dignus non videaris, aut istabsurdum non esse putas, si hominum mortem rides asit morbum aut dementiam aut insalitam aut melanch0si Maut caedem aut quid pejus P aut contra nuptias οβι conventuum celebritates aut liberorum natales aut myst'

Tia aut magistratus aut honores aut aliud quid proxiu' bonum 2 Quae enim commiseratione digna sunt rides, et 'quibus laetari oporteat, ea etiam derides, adeo uti apud ι'

neque boni neque mali ullum sit diserimen. At ille, xψς q

805쪽

κριτε, διδάξεις ἐν ἰδίω καιρω, εvi ovμαι γάρ μ' πως καὶ τον ἀπειρίην διεξιων γελεν ἄρξη. ισθι δε νυν περὶ του σεο γέλωτος et ρ λογον δωσων. ὁ δε μάλα τρανον ἀπιδων με,

quidem dicis, Hippocrates, verum risus nostri causam non dum nosti, quam cum didiceris, certus sum quod meum risum meliorem curationem pro tua legatione patriae tibique ipsi vicissim reportabis, qua etiam alios prudentiores reddere poteris. Ρro quibus fortasse me eliam medicinam mutuo docueris, ubi cognoveris quanto studio omnes homines

R4 ea, quae negligenda sunt et nullius pretii facienda, con-t'ndunt, et in his, quae risu digna sunt, consectandis Vitam ς0nsumunt. Tum ego, die per deos, inquam, nunquid Gmni. mundus se aegrotare ignorat, neque habet unde sui ςRxstii senem legatione accersat Τ Quid enim extra eum esse P'x'sty Quo audito, multae, inquit, sunt Hippocr3tes mura d*xRm infinitalsis, nolique, amice, naturam divitem ut pRxVRm existimaro. Sed haee, Democrite, inquam, suo tem -p'x' d0cebis. Voreor enim, ne si quando infinitatem pereen 'xi , ridyre indipias. Nunc vero de tuo risu in Vita red-4'yidam esso tibi rationsim puta. At illo admodum perspion ψ ' intuens, duas, inquit, mei risus causas existimas,

806쪽

μον ἄλλην αλλαχόθεν ἐγείροντες καὶ τῆς γῆς φλεβας εκτε-

bona et mala. At ego unum hominem rideo, amentia quidem Tesertum, recte sactis vacuum, in omnibus consiliis pueriliter agentem, nullius utilitatis gratia immensos labores to ierantem, terrae fines et infinitos recessus argenti et auri comparandi gratia immoderatis cupiditatibus peragrantem et nunquam ab his comparandis cessantem, semper Vero Racopiam tumultuantem, ne si ea destituatur pudore suffunda' lux, quod felix non dicatur. Quod in terrae hiatus inqui Tens, eorum manibus endiat, qui partim quidem a teriginani intereunt, partim vero diutias hac necessitate detenti in supplicio tanquam in patria permanent, aurum et argen tum perquirentes, pulveris vestigia et ramenta pervestig3n

tes, arenam aliam aliunde excitantes, et terrae venas exsin

dentes, ad opulentiam semper terram matrem tanqu*m hostilem in glebas proseindunt, quam eandem etiam οβφadmiratione calcant. Quantum vero rideri debet, quod t*x ram latentem cum Iabore amant , apertam contumelia ossi ciunt, canes emunt, quidam etiam equos, quidam V*xq

807쪽

μετα δε αδελφιον καὶ τοκἐων καὶ πολιτων, καὶ ταυrα υπερτ0i0υrmi κτηματων - οὐδεὶς θαν- δε όr ς ἐστὶν, alii; ὶ0κτονεύουσιν, αθεηw0βια φρονευντες φίλων καὶ πατρίδων millia circumscripta regione eam sibi adscribunt, et cum multis dominari velint, sibi ipsis imperare nequeunt. UXores duLere cupiunt, quas paulo post repudiant, amant, deinde sedio prosequuntur, cum cupiditate liberos suscipiunt, deinde e04 adultos abdicant. Quodnam hoc inane studium et rationis expers nihilque ab insania discrepans Bellum in te stinum gerunt, quietem optabilem non ducunt, regibusvieissim insidias tendunt, homines necant, delassa terra Rrghntum investigant, argento reperto terram emere cupiunt, Vrra empta fructum divendunt, Ductibus distributis rursus Rrgentum capiunt. Quibus mutationibus et quantis vitiis 'bd0Xiiῖ Cum opes non habeant, eas expetunt, si habent, Rhstundunt, dissipant. Eorem res adversas derideo, eorum knsertunia intento risu excipio. Veritatis enim instituta viο-Jynt, contentionis studio hostiles inter se rixas habent. Cumhguibus vero, parentibus et civibus mutuas caedes exer

ς'ht, idque pro iis possessionibus quarum nemo post mortem β'minus esse potest. Injustam vitam consectantes, amicoxum Ε e e a

808쪽

ἰδίος ἀνοιης, ἀλλοι ἄλλος ἄλλου καταγελῆται, οἱ μεν των

rum loco habent, pro universis iacultatibus statuam mer cantur, quod simulacrum loqui videatur, eos vero, qVivere loquuntur, odio habent. Res non laciles amore prost quuntur, in continente habitantes maritima expetunt, rursusque insulas tenentes continentem assectant, cunctaqβ'

in suam cupiditatem pervertunt. Et in bello quidem sortii.'dinem laudare videntur, at in dies a libidinum indulgentiget avaritia vincuntur et assectibus omnibus tenentur. Ther sitis autem vitam omnes reserunt. Qua vero in re risum

meum Hippocrat s reprehendisti Τ Neque onim qui HRm suam, sed alter alterius amentiam deridet, hi quidem ebri os, cum ipsi sibi sobrii videantur, alii amantes, cum ipsi

graViore morbo laborent, hi vero navigantes, alii agri culturae deditos. Neque enim artibus, nsque operibus int*yse consentiunt. Tum ego, haec quidem, inquam, vera γδ, Demserite, neque alia quaepiam oratio ad convincendβφm0rtalium miseriam commodior esse possit, verum iei q

809쪽

τωθης τὸν νόον ἐπαρχεις καὶ μακράν γε τῆς ἐμῆς γνωμηὶς οπόδημος, 'Iππόκρατες, fu3J ἀταραξίης καὶ ταραviς μέτρα

actiones lianc necessitatem veluti decreto quodam imponunt, ad rei domesticae dispensationem, navium fabrica tionem et reliquam reipublicae administrationem, in qua versari hominem oportet. Neque enim ad inertiam eum natura procreavit. Ex his rursus late sparsa ambitio multorum recte sentientem animum aberrare coegit, qui ed omnia velut sine lapsu summo studio contendunt, noni men obscuritatem praevidere possunt. Quis enim, o Democrite, uxorem ducens divortium aut mortem cogitat 3 aut liberos educans, interitum 2 sed neque in agriculturaqt naVigatione, regno, imperio et omnibus, quae sunt in IIta. Nemo Onim se aberraturum animo ante percepit, sed qRiβque horum bona spe pascitur, deteriora Vero ne meminint quidem. Num igitur tuus hie visus his minime conVe-vit' Tum Democritus, tardo, inquit, es admodum ingenio py0Rulque a mea sententia peregrinaris, Hippocrate., neque yRnquillitatis et perturbationis modum propter ignorantiam py0spitis. Qui onim hace ipsa prudenti cogitatione disp0ηVnt, ii et facile liberantur et meum risum sublevant. Nun ο

810쪽

vero Nelut in rebus vitae convenientibus mente capti eae-cutiunt, neque mente ratiocinationis experte inordinatum impetum iacile addiscunt. Satis enim fuerit haec admonili0 rerum omnium commutatio, quae subditis conversionibu incidens, repentinam et omnimodam rerum velut rotarum agitationem in mentis notione reponit. Illi vero tanquRMhaec adaptata sit et firma, assectionum continenter inoi

dentium obliti, aliter alius quae tristitiam adserunt expet*n tes, quae sunt in commoda inquirentes, in multis calami tatibus assidue versantur. Quod si quis omnia quae facit py'Virmus mente versaret, vitiam ab omni casu immunem sex Varet, seipse probe noscens et suam iptius concreti0dem aperte intelligens, cupiditatis studium in infinitum non ex tenderet, sed naturam divitem et omnium alumname , quae abunde luppetunt, sequeretur. Quemadmodum aut*φDptimus corporis habitus assectionum perieulum denunςlyhs Q magnus rerum successus lubrieus est. Rebus autem tyddversis insignes conspiciuntur. Alii vero antiquorum xς min' me oculis subjicientes, pravis suis assectionibus per*μμὴ