Magni Hippocratis Opera omnia (tomus III)

791쪽

Aημοκριτε, κινδυνευων καὶ αὐτὸς 9ὶ δ) Ἀβδηρίτης εἶναι, φρονιμωτερη δε ἡ πόλις. ἀλλα περὶ μεν δ' τουτίων ἀκρι-

deant neque multum tetrici sint, sed inter haec modum teneant, uti his quidem gratissimus esse videaris, illis vero commendationi de dilus, de virtute anxie cogitans. Inest

certe Damagete vitii aliquid, quod ad singula rideat. Si enim immoderantia vitiosa est, quae perpetua vitiosior. Eum Rutem sic alloquar, Democrite, si quis degrotet, si quis interficitur, moritur et obsidetur, et si quid mali incidit et quic-Fid si, materiam tibi risus praebet. An non bellum diis indicere videris, si cum duo sint in mundo, gaudium et tristitist, alterum a to rejeceris Τ Beatus certe inibi Videaris, Vstrum id seri nequit, si neque mater tibi aegrotet, neque pRier neque tand6m liberi aut uxor aut amicus, sed ut propter tuum risum conserventur, omnia certe tibi prospere dRnt. Sed quod eum aegrotant rides, eum moriuntnrgδη4'δ, si quod malum audieris, exhilararia, maXime im-py0hn4 es, Democrite, longeque a sapientia aberra3, si haec yitist non existimas. Atra igitur bile vexaris Democrite, et pyxioli stris ne ipso Abdoritanus habostris, prudentior aulem

792쪽

καroa λαβοριενος υνδεως εὶ πόρεον ξυνερχεσθαι, καὶ μη ηu- θυστερειν μου τῆς θεραπείης. ὁ δε, οὐδεν τι, εφη, is xvidisseremus. Navis autem etiam hoc tempore quo ad te scribo

moratur. Vale.

Nippocrates Philopoemeni SJ Cum cogitabundus et solicitus d6 Democriti salute essem, illaque ipsa nocte d0r

mirem, sub aurorae initium somnium mihi visum est, eta quo nihil admodum periculosi eventurum existimo. Miran dum enim in modum excitatus sum. Ipsum enim Aescula pium coram praesentem mihi videre videbar, cum jam sist Abderitanas portas pervenissemus. At Aesculapius non e lenitate ac sacilitate, qua illius imagines conspici solent, Virdebatur , sed habitus erat commoto similis et aspectus magi horrendus. Sequebantur autem eum dracones inter reptiligeximii, longoque tractu festinantes, horrendum quiddam velut in solitudinibus et cavis vallibus sub sibilantes. Pon' 2bant comites medicamentorum cistas probo obturatas lig bentes. Deinde mihi manum deus porrexit, qua lubent'x arrepta rogabam mecum uti veniret, neque me in curation' desereret. Ille vero, nihil, inquit, mea opera in praesentig

793쪽

indiges, verum haec communis tum immortalium tum mortalium dea te nunc hospitem deducet. At ego conversus mulierem tum pulchram tum magnam aspicio, simplici capil-I0rum ornatu, splendido cultu, cujus oculorum orbes claro

lumine pellucebant, uti stellarum sulgores viderentur. Et deus quidem discessit, mulier vero illa oppressa manu mei'Vi quodam passu per urbem perhumaniter complexa d durit. Ubi vero ad domum venimus, ubi mihi hospitium p Rium putabam, velut spectrum discessit, dicere Visa, crast' Rpud Democritum offendam. Qua jam discedente, quaeso 'ptima, inquam, quaenam es et quod tibi nomen est. Ve-xit β, inquit. Quam vero accedentem Vides, Opinio est, inquit, c0nfestimquo altera quaedam mihi Visa est, neque malahR'0 quidem, ferocioro tamen et fastuose aspectu et apud Abderitanos habitat. Experroetus igitur mihi ipst somniunt' pii Rui, quod Ox quo ipse deus medendi auctor discessit set, 'Rnquam nullam curandi habeat materiam, Democritus me

stipse non indigeat, sed veritas ipsa, quod sanus iit, .PMd

794쪽

σε ιζοτομον αριστ0ν, ω ἐταῖρε, καὶ δια τελὶν ασκησιν καὶ διαπρoro ν κλεος, ως μηδεν αA0δεῖν σε δυνάμει του προπα-z090ς ματευα. τυν 0υν εἰ κα. 929) ποτε uiuore βοτανοuni σον ὀκόσα τε καὶ ο κοῖα δυνασαι. ανυγκαίη ruρ επει ει,κui διαπεμψαί μοι ταυrα, ἐπ ανδρα oly πολει ἰσοστασι0ν, ἁ δηὶριτην μἐν, uλλα Aetlys κριτον. τ0πων rυρ φαοιν αυr0ν καὶ καθαρσι0ς μαλα χρη ειν ενηὸς μανίης ἐ0xxv. μ' χρησαι μεδα μἐν ουν τ0ῖς φαρμυκοις, ασπερ καὶ πεπεισμαι, vivομως ευτρεπεῖσθαε χρη παντανειν. τὸ de χρ λῆμα των βοτα- Democritum manet, opinio vero quod aegrotet re vera apud Abderitanos habitat. Haec vera esse, ut sunt, credo, Philopoemen, neque somnia rejicio, praesertim quae ordinem conservant. Medicina aulem et divinatio magnam inter se cognationem habent, quandoquidem duarum artium pater eli unus Apollo, progenitor noster, qui et praesentes et si turos morbos praedicebat et aegrotantes et aegrotaturos curabat. Vale. Hippocrates Crateuas S. J Scio te, o amice, prae stantillimum esse herbarium, teque propter studium et ma jorum gloriam nihil iacultate Crateuae proavo tuo cedere Nunc igitur si unquam alias quantas et quasetcunque p0t eris herbas lege, cum necessitas urgeat, easque ad nos tranε mitte, ad Virum curandum, Abderitani quidem, verum Do mocritum, toti civitati aequi parandum. Eum enim aegr0 taxe ajunt, et insania detentum purgationu valde indigere Ac ut ue medicamentis quidem, ut spero, utamur, s diamen undiquaque instructum esse oportet. Rem autem

795쪽

γάρ των vδρηὶ0τερων εἰσὶν καὶ δριμυτεραι μῶλλον διά την τῆς γῆς πυκνότ)ητα καὶ τὴν λεπτοτητα τοι ἐερος. ὁ τι γὰρ

ίσθενεuς καὶ ἀτονους καὶ rλυκυ ιυλους ειναι Πεπεισμαν herbariam apud te semper miratus sum, ut et rerum universaruna naturam et ordinem, sanctillimumque terrae solum, ex qua animantia, plantae, alimenta, medicamenta, sortuna, divitiaeque ipsae promanant, Neque enim alioqui pecuniae cupiditas haberet ubi consisteret, neque me nunc Abderilao decem talentis illectassent, et pro medico mercede conductum deprehendissent. Quod si, Crateua, amarampezuniae cupiditatis radicem excindere possis, ut ne ullae vilis reliquiae restent, hoc probe teneto, quod Una cum hominum corporibus etiam male assectos 'purgaremus. Sed haeo quidem in votis habenda. Tu vero nobis, quod prae s Πε est, montanas et ex summis collibus herbas legito. Nam Db soli densitatem os aeris tenuitatem aquosiori biis sunt solidiores et vehemonitores. Quod enim attrahunt, magis estdnimatum. Tenta tamen ut etiam ex his quae circa stagna 'Vt paludes nascuntur flores colligas, et eas quae apud nos furiales aut sontanis aut ex aquis salientibus scatentes vo 'ntur, quas sand imbecillas et remissas ac dulcis succi esse

796쪽

τευων υις δυνάμεθα, ἀλλ' ἐπιθυι ει καὶ ὁ μὴ δυνάμεθα, καὶ

σχεδὸν προς δυο στρατευόμεθα τελεα, το μεν ἀνθρώπου, τ0

mitii persuadeo. Succi autem omnes et fluidi liquores in

vitreis vasis adserantur, ac rursus solia, flores et radices inscii libus novis probe obturatis, ut ne ventis dimata vim

medicam tanquam animo deficientes deserant, Verum haedad nos confestim mitte. Anni enim tempestas commoda est, et dictae insaniae necessitas urget. Cum enim ab omni arte aliena sit procrastinatio, tum vero maximo in medicina, in qua dilatio vitae periculum adfert. Temporum autem Op portunitates curationum sunt animi, earum que observatist sinis. Democritum sane quidem etiam citra medelam con valiturum spero. Si vero aliquod naturasi aut occasi0nis aut alterius alicujus causae erratum contingat, multa namqR' nos mortales latent, cum non admodum veritate praestemMβ1

ad id quod obscurum est facultatem omnem congregatam es' opus est. Neque enim ei, qui periculo constitutus est, nu)sunt quae possumus, Verum etiam quae non possumus ex petit, sereque ad duos fines bellum inserimus, unum quid'm hominis, alterum vero artis. Horum alter quidem obscursi)est, alter Vero arte circumscriptus est et in his ambob.β

797쪽

Rrtuna opus est. Nulla enim conjectura eorum quae ad purgationem cum cautione seruntur. Nam et stomachum male affectum suspectamus, et medicationis convenientem M'dum ex ianota natura conjicimus. Neque enim eadem et una est omnium natura, alterum autem semper etiam sibi

eircumscribens assimilat, interdum vero t0tum perdit. Quinetiam reptilia multa herbas suo veneno insiciunt, et suo circum hiatu cum interiore aura malignitatem pro auxilio ipsis inspirant. Idque ignorabitur, nisi certe maeula qUae-dRm aut inquinamentum aut serinus et injucundus odor ejus xsti quae accidit notam dederit. Deinde ars ipsa propter sertunae lapsum a via recta aberrat. Certiores autem sunt p'r Veratrum purgationes, quibus etiam Melampus ad Proetiolias et Antidyphus in Hercule usi suisse traduntur. Ac0ptandum nobis ut nullum ex his in Dem0crito usurpemus,i'd sapientia ossidaeis limum et praestantissimum medicamen

tum illi contingat, et sinem imponat. Vale. Hippocrates Damageto S. J Hoc ipsum conjiciebamus,

798쪽

794,

nosque et per nos omnes homines sapientiores reddit. Remisit autem ad te, amice, revera Aesculapii navem, cui cum scilis signo etiam sanitatem apponito, cum revera prospero numine vela secerit, eoque die Abderam havigarit, quo me perventurum scripseram. Omnes igitur pro portis c0ngro gatos offendimus, nos, ut est verisimile, expectantes, n0n viros solum, Verum etiam mulieres, atque etiam senes et

pueros, per deos, tristes itemque insantes. Hi sane sie affecti erant, quod Democritus insaniret, at ille tunc exacta qua dam diligentia philosophiae incumbebat. Ubi autem mψviderunt, paulum ad se rediisse et bene 'sperarsi visi sint. Philopoemen vero me ad hospitium ducero properabat, quod et communiter illis placebat. At ego, viri Abderitae, in quam, nihil mihi prius faci ndum existimo, quam ut Demo critum videam. Quo audito collaudarunt et laetati sunt, meque continuo per sorum deduxerunt, alii quidem sequen tes, alii praecurrentes, aliaque ex parte alii clamantes ut sex

799쪽

Varem, adjuvarem, medelam adhiberem. At ego bono unimo esse jubebam, quod etesiarem tempestate fretus, nullum qisidem malum aut certe brevi et sadite corrigi p0sse sperarem. Simulque haec dicens pergebam, neque eniim pro ut domus erat, imo neque tota civitas. Audivimus gitur, cum juxta moenia esset, illucque me placide dedu-οunt. Deinde post turrim collis erat altus, longis et uensis psepulis nigris opacus, unde Democriti domicilium 'consp1 leb fur. Ipsequo Domoeritus sub umbrosa et humillima pidi Π0 sedebat, in br6vi 6t substricta tunica crassa citra blimer08 desinent6, Ox6mido dicta, solus, squalidus, in lapidest sella, pallidus admodum et macit tus, barba promissa. uxta eum ad doxtram t6nuis aqvula per declivem tumulum 4ρζurrens placido resonabat. Erat autem delubrum quos βδm super tumulum illum, Nymphis quidem, quantum c0Π dedicatum, sponte enatis vitibus circumdatum. yς Vero composito admodum librum super genua habebat, qVidam uti aque ex parte ei adiacebant, crebra auteni

800쪽

τοθι μίμνετε, γυτερω δ' αττὸς καὶ λογων καὶ σωματος τἀνδρὸς γενηθεὶς, ἰλύν τε καὶ ἀκουσας εἰσομαι του πάθε0ς

animalium cadavera, per totum dissecta, accumulata erant. Hic autem interdum contento studio scriptioni incumbebat, interdum multum subsistens et apud se anxie cogitans quiescebat. Deinde non multo post his peractis, exurgens dρ ambulabat et animalium viscera attente inspiciebat, liisquo depositis reversus rursus desidebat. At vero Abderitae mihi tristes, nec procul a lacrimantibus oculis assistentes. Vide certe, inquiunt, Hippocrates, Democriti vitam, quam in s niat neque quid velit aut quid saciat novit. Et ex his alis quis cum adhuc ejus insaniam mihi magis demonstrare vellet, altos ejulatus ad instar mulieris liberorum mortem lamen tantis edidit, deinde rursus ingemuit, viatoris perflan/m

gerens, qui quod serebat perdidit. Quibus auditis Demo critus partim risit, partim subsannavit nihil quo amplius laxi

bebat, caput Vero crebro concutiebat. At ego, vos quid'm, inquam, viri Abderitae, hic manete, ubi autem ipse propiμ' accessero et Viri verba audiero, corpusquo videro, asseς μ' Veritatem cognoscam, hisque dictis placido descendi. si δ' autem praeceps locus ille et pronus, vix igitur gressum ς'