장음표시 사용
4쪽
6쪽
1 alio legendi apud hebraeos literis , punctis, et accentibus
constat. titerae sunt viginti duae , omnes consonant : nam vocalium munere languntur puncta. Earum figuram, nomen, et potestatem subjecta tabella indicabit. Figura. Nomen Potest .
7쪽
GRAMMATICAE IIΕB ICARFigura. Nomen. PotestaS. Nun
Nota u. Quinque sterae comprehensa voce sequenti in fine dictionum, ad versum explendum, seri possunt longiores , ut in Bibliis passim videre liceLPuncta vocalia
Puncta vocalia sunt quatuordecim.' . Nomen. Fig. Potrat.
8쪽
Aecentuum alii sunt grammatici sive Tonici, alii rhetorioisive Euphonici. Quaelibet vox nisi altori iungatur per milhaph
habet accentum grammaticum, qui dat tonum s1llabae, cui apponitur. Si ergo vox habeat unicum accentum, ille est Oammaticus : si duos, posterior est grammaticus; altser rhetoricus ornans. Praecipui ex grammaticis Sunt quatuor qui dicuntur distinguentes sive Pausantes, sive Reges majores, quos vita in tabula subjocta applicatos ad nomen . 'Fig. et sit. Nomen. Vador
Virgula, Ex rhetoricis , unus ost praecipue in usu , i. e. Maethaeg, inter schexa et hameta , ut in voce . Dicitur Maethaeg, id est faeniιm, 'liua linguam fraenat, ut postea explicabitur.
9쪽
Quoad sedem, accentus grammaticus semper est in ultima, vel in ponestima syllaba: plerumque in ultima. Dictio, quae accentum habet in ultima, vocatur mitrah: quae in penultima, vocatur milhel. Ceterum quaenam dictio sit mitrah, quas millaeI, usus melius docebit. ΜΔhaph At virgula transversa quae dictiones accentu tonido privatas simul connectit, ut Omnis gens. His praecognitis, ut ratio legendi constet, omnia necessaria para aphis paucis comprehendam.
I. De punctis pocalibus ad literas applicandis.
tus, sic, Et quia in lingua hebraica, sicut et in ceteris orientalibus, lectio inchoatur a dextera, et pergit ad sinistram) legendum est, li, A, m. Porro saepe scribitur si ) expresso, sic ὶ; unde contingit aliquando, ut coincidat cum puncto litera Reliqua puncta vocalia scribuntur sub literis, sed post illas pronunciantur. Sic legendum est Ram, non Irm. Excipe pathach suffuratum, seu pathach necessitatis, subliteris ri , P, et cum puncto illo, quod dicitur manik, seu extensor he) in sine vocum. Quando enim illae literae sunt in fines vocum, et non praecedit immediato Lametet , aut pathaeli; ut recis pronuncientur , ponitur sub illis pathach, quod praeter leges communes, et quasi furtim ingreditur inter illas litoras, et punctum praecedens. Sic legitur maschiahh, non maschthha.
Initio dictionis, nulla illarum quiesciti Literam autem quie-3cere , silere, aut mutam esse, apud grammaticos idem ost, Aae non legi: et moveri, idem est, ac legi. Diuitigod by Corale
10쪽
In medio, nulla quiescit, nisi puncto vocali careat. In sino N semper quiescit. Similiter ri, nisi puncto map- pik notetnr. Sic in post ), ut 'N lege e , non ei. Cum ceteris aulem vocalibus coalescit in diplithongum, ut 'rili lini, vivuS. Dicitur etiam ) quiescere, quando eonstituit ebi rex gadol.
Schevh aliquando movetur, ali Pando quiescit : ut ergo schevhmobile a quioscente distinguas, haec sit regula: Sehepis silet post grammaticum accentiam , aut breve punctum. Nota utinen i. Sclleva veniens post aliud 8clievu sive ex . pressum, sive intellectum in non quiescit; luia sic uon venit post breve Punctum, sed post bre*issimum. Si autem dul,lex scheva veniat post accentum gi ammaticum, utrumque quiescit. Nota u. Schevh semper movetur, sub litora dagheshata , ut
lege Iimmedis , non limD. Similiter sub priores extiteris geminatis juxta positis , ut lege halelu , non haIlia :
Schevh mutum inscribitur omni elia' finali, sic l ; nisi inscribatur hamet x, sic '. Sub aliis literis in fine vocum; aliquando exprimitur schovh mutum. Qualido autem non exprimitur, 3O- intelligitur sub omni litera mobili, quae dictionem claudit.
Punelum in medio literae impressum vocatur doH8sh. Excipe Lunen punctum in medio literae ri, quod non est