장음표시 사용
71쪽
ticum alibi etiam invenitur , ubi a paragogicum Iocum non habot; ut benedicet ei. Psalm. u. , IS. Et spociale sum-
xum do quo supra pag. 66.ὶ conssatur ex communi ta epenthetico. S. I paragogicum frequens est in suturis, imperativis, et infinitivis. Ut custodiam, M ur custodi,
urigere, Pro etc., mulati8 Punctis ut propter sun xa.
Suffixum aliquando iungitur infinitivo post ri paragogicum mulatum in n , ut tartani a pro CI pa in appropinquarcteos, Exod. 4o., 32. 'I IU ba pro 'P Ur secundum titidires
jstim, Isa. 3o. , I9. Sic Gen. 29., uo. I N nn Na in amaro ipsum eam. Sed infinitivus hic venit ex terminatione ), utque plenct oxplicetur, recurrendum est ad superius dicta.
Litora ri saeps additur in fin nominum, et quorumdam adverbiorum loci: ibi autem raro est pure paragogica; sed rinspectu ad locum significat ad, in , versus; unde vocatur rilacale. Relinquendo accontum in sede pristina, facit ut vox maneat, vel fiat misset. Sic y N terra, cum ri lacali, ad
terram, vel terram versus; mare, ad mare: C--
lum, in caelum, vel caelam versus; ci I ibi, ri xi illuc.
Aliquando tamen in nominibus invenitur ri pure Parago cum. Sic ex , D ri, bria, I sunt, cum ri Darago-
Aliquando oliam semininis superadditur ri in fine, mutata priore terminatione ) in n ). Tunc autem censetur adaugere significationem. Sic ἰ P salus, cum ri superaddito, fit ny Vi magna , geminata, aut Plana Salus. Diuitiaco oste
72쪽
CAP. VI. DE SUFFIXIS VERBORUM, ET . . sis
Nota. Illud ri addititium in nominibus, sive sit, ut plerumque est, locati; sive Sit pure Paragogicum, ut in quibusdam masculinis; sive adaugens, ut in quibusdam semiuinis ; peraecentum in penultima, facile distinguitur a pura , Vera , Et Propria terminatione seminina ), qtiae accentum p tulat in
. Literae quiescentes saepe inter se commutantur, et aliquando omittuntur. Puncta etiam, praeter legitimas, varias subinde mutationes admittunt.
Hinc invenitur aliquando punctum breve , et daseest, pro longo : sicut et Iongum, pro brevi , ot dastes, , etiam ubi nulla est necessitas excludendi daghosti. Saepius hamota-ctatu' pro ), ct contra. Etiam pro , praesertim ante aliud , ut Pro surgent.
Et pro ' , ut ' ΣΠ pro lacutus est. Saepe autem ) pro ), praesertim ante gutturales, et n. En exempla: perdidit, eonfregit, dimisit, germinare faciet, P cognoscet. In quibus et similibus cst pro . At in P r et similibus milhel, est ) picarium του saegbi; cum , Ob accentum retractum, ) deberet esse pro ), juxta dicta Cap. II. Pag. IS. α Quod literis gutturalibus proprie debetur, aliis praeser.
73쪽
tim geminatis et I , aliquando datur habere φὶ pro scheva simpliei. Ut pro zi in regimine in ex aurum , demersi sunt. znanm et benedicentur. Geminatae etiam
aliquando excludunt daghesii characteristicum, ut in laudate , in conjug. Pihel. Ιmo literae schevatae, licet non geminentur, saepe excludunt da esli, ut lepitae, quaesierunt. Sed si daghsesh exclusum sit characteristicum, vox legenda est non aliter, quam si adesset daghsesb. Unde leges halielis, biveshi .
3. Pro daghosti leni, brevem regulam dedi Cap. I. Nunc autem, ut compleatur ista regula, explicandae sunt tricae, quibus Iectorom lunc detiners nolui; cum illarum notitia non requiratur ad rationem legendi, sed tantum ad accuratiorem punctationetu literarum rizz aa. Initio vocis, literae istae, licet neque sint initio sententiae , nec veniant immediate post scheva mutum, habent aliquando daseesti leno. Sed quia nulla certa lege sic fit, et Codices variant) potest, salva orthographia , omitti. In fine vocis aliquando habent daghesl, lene post ). Sed tunc illud ) stat pro scheva muto. Sic dicitur pro λ audisti sem. Gutturalis, pro scheva, accipit ) quod, ante aliud scheva, amittit suum :), unde sub gutturali manet nudum pro scheva. et laetatus est, Exod. I 8., 9. Pro In medio vocis, non habent daghesh lone, nisi veniant post Scheva mutum. Sed neque tunc habent, si schexa illud sit primitivum , ut in ad terminum; aut si oriatur ex puncto
longo, ut Secundum perbum meum, in corde
74쪽
P. VI. DE SUFFIXIS VERBORUM, ETC. 71
regnum , Servitus , iuventus, et suffixa Cain constanter respuunt illud dagh h. Maximam anomaliam habet vox claue quasi pro C ria vina pro P iteravit, unde et duo.
4. Daghesli sorto ponitur aliquando initio vocis, ut a V m quam bonum: et tunc legi debet vox illa per modum unius cum praecedente. Hinc invenitur rir , pro rir ri , quid hoc λpro CP, n , quia pobis st
5. Accentus saeps retrahitur, ne immediate concurrat cum accentu in voco sequente. Ut ri 'a aedificans cipitialem , Nnς pocavit noctem, I, peperit mendacium.
dem concordantias habent quas latini. Sed maxima irrogesari- .las est in numeris cardinalibus. . Illi enim, a 3. ad io. in masculino genere , habent torminationem semininam , et contra. Item in singulari numero, habent adjuncta substantiva pluralia; et in plurali, singularia. Reliqua, usus melius docebit. 7. Quoad poeticam, optimum erit, eodem prorsus modo prouedere, quo in linguis vulgaribus. Carmina enim hobraica hoc modo fiunt facilius; et sacta, sunt Suaviora , quam si, juxta aliorum praecepta, major suisset labor impensus. ' i
Vox indeclinabilis est quae genere et numero flecti non potest ; estque vel adverbium, aut ρraepositio , vel conjunctio, aut interiectio.
75쪽
Adverbium est vox indeclinabilis, quae alii voci adjungitur ad explicandam circumstantiam
vel qualitatem aliquam, veluti nudius tertius
76쪽
quomodo sis, taliter bene mutieito repente P. VII. I h VOCE INDEcLINABILI
gratis leniter paulatim iudaices iaceetc. ad eumdem modum 73
Praepositio . st vox indeclinabilis, verbo nomen, tanquam terminum vel causam motus aut quietis, adjungens, sic
secundum a , ex , yme 'ipcoram trans nav
reliquas praepositiones vide supra Cap. VI. Pag. 66.
Conjunctio est vox indeclinabilis, quae multiplices orationis partes conjungit, sic itane, cur, Gen. 3, I. quanto magis ΡrOV. II, 3I. , quanto minus I. Reg. 8, 27. fricnisi etiam Ea,
quia, quod si 'ades, quod si CR 'a
77쪽
Interiectio est vox indeclinabilis, quae per se in oratione posita animi asseclum cum singulari commotione indicat, ut m , vae , heu
DE INVESTIGATIONE RADICIS, SIVE THEMATIS, ET UsU DICTIONARII.
Dictionaria hobrastoriam non continent ordine alphabetico nomina, et verba, ac celaras dictiones omnes, sed solum The-
mata, sive Radices, quibus subjiciunt eas omnes voces, quae ab illis derivantur. Ut igitur, quocumque Vocabulo oblato, Tadicem ejus investigare possimus, primum mandanda est memoriae divisio literamni in undecim Radictatis et undecim Serviles,
Ι Doctrinam hiuus et sequentis Capitis ex Grammatica V. R. Bellamini S. R. E. Cardinalis mutuati sumus.
78쪽
l P. VIII. BE INVESTIGATIONE RADIcIs ETC. 75
quam jam tradidimus. Deinde sciendum est, ex undecim Servilibus quatuor esse, quae 'etsi . initio dictionis aliquando servi api, lumen in medio ac sine semper sunt de themate, videlicet . Item alias quatuor in principio et fine dictionis non raro servire, in medio autem semper ad radicem pertinere, videlicet Πῖ: . Denique reliquas tres ubique Radicales
et Serviles esse posse. Quibus observatis, oblata voce, cujus radicem quaerimus, initio removendae sunt omnes literae serviles , et si quidem remanent literae tres Radicales, ea sine dubio Radicem ossiciunt; quod si Servilibus remotis non remanent tres literae radicales, videndum est, num ex servilibus ejusdem vocis aliquae sint .de numero earum, quae sunt Semper de Themale ; si vero ne hoc quidem modo invenietur Thoma , expendendum erit, num fortasse reliquae literae dictionis ejusdem , quae ex se Radicales et Serviles esse possunt, in ea dictiones sint Radices . Si denique constet, eas non emo ullo modo radicales, manifestum erit vocem ex Imperfectis esse, hoc
est ex Qui centibus veI Desectivis; et idcirco pracponendum erit initio a , aut ); vel inserendum in medio , aut ); vel ad finem addendum ri , aut ' ; aut certo secunda litera duplicanda.
Quoniam ea quae ad constructionem perti sent, Sunt sere Omnia hebraicae linguae cum ceteris communia, et usu ac lectione Scripturarum sacile percipi possunt; rem totam paucis complectemur ; ac explicabimus constructionem' primum nominis cum verbo, deinde adjectivi eum substantivo, tum substantivi cum substantivo, postremo relativi cum antpcedent Θ.Diuiliaco by Corale
79쪽
76 GRAMMATICAE REBE, ICAE T. Nomen et verbum in genere, mimero et pera'na Convenire debent, ut Gen. I, 2. ἰ rriri γ Nm, et terra errat
, erit lumen. Hoc tamen non ubique servatur: SaΘPe enim nomen generis masculini iungitur verbo generis seminini, ut I. Reg. 13, 37. , et cessavit David: et comtra, ut 1. Reg. 25, 27. N ari, attulit ancilla tua. Sed in his et similibus videtur intelligendum aliquod verbum commodum, ut cessavit Dapid, id est anima Dastidis ; attulit ancilla tua, id est serpus praemissus nomine meo, quae sum ancilla tua ; vel corte Scriptura magis ad rem significatam respicit, quam ad vocem significantem, ut Canti I, 7.
α. Quod diximus de gonere, etiam do numero diei potest. Invenitur enim saepe nomen numeri singularis cum verbo numeri pluralis, ut Hag. a, 8. a m NI , et Penient desiderium gentium; et contra, ut Gen. I, I 4. ri , sit luminaria: solet autem hoc fieri praeter comnunem regulam ; quando nomen singularis numeri regit nomen numeri pluralis, mel contra : tunc enim verbum convenit in numero cum posteriore nomine, etiamsi in obliquo sit, ut Iob. I S, dio. p* a Fata aeti, numerus annorum reconditi sunt ;EGI Io, x. a II,
V a' muscae mortis perdit suavitatem unguenti.
3. Solet etiam id fieri, quando nomen pluralia numstri distribulive exponi potest, ut Gen. 49, 2 2. Pae n da, ibliae discurrit, id est unaquaeque filiorum discurrit. 4. Interdum quoque id fit, cum nomen plurale rem Singularem signifieat, ut Exodi ur, 4. In ' DI IN CN , M domini ejus dederit, id ost si Dominus eius dederit; accipitur enim passim nomen ta 'IN , pro . Diuitia. by Gorale
80쪽
CAP. IX. DE SYNTAXI. 775. Ad mysterium denique Τrinitatis insinuandum, ut Gen. I, I. Nna, creavit Dii, id est Deus in personistrinus creavit.
6. Est etiam observandum, saepe apud hebraeos desiderari verbum substantivum, ut Ps. 34, 8. 'πt a ra 'I
videte quia bonus est Dominus. 7. Item non raro usurpari tertiam personam verbi aetivi in passiva significatione, ut Gen. 16, I 4. INA, P Pterea vocatum est putei, id est, putei nomen , puteus pirentis et Midentis. 8. Adjectivum et substantivum in genere, numero, et casu plerumque consentiunt, ut Cant. 4, 1. rin , pulchra amica mea. . Cant. 5, Io. nae , dilectus meus candidus. Interdum tamen, sed raro, invenitur adjectivum generis masculini cum substantivo generis seminini, ut Exod. D, 6. sicut ipse acclamatio. s. Aliquando etiam adiectivum numeri singularis cum substantivo numeri pluralis, ut Esa. 39, 4. ποῖ . minorum duri, id est, durorum. Quando autem adjectivum cum substantivo non concordat in casu, sed adjectivum in nominativo , substantivum in genitivo est, exponi debet adjectivum per Euperlativum vel comparativum, ut I. Reg. 2I , 7., Potentinimus Raatorum. E8a. 29, II. ' Iri γῆν svientissimi consiliariorum, vel, sapientiores consilia
Io. Adjectiva quoquo, quae apud latinos ablativum regunt,
apud hebraeos regunt genitivum, ut Ioel. I, 5. ri Π ς ' Pyinstructus Praelii, id est praelio. Ps. 24 , 4. oena 'pa
an , mundus manuum, et mundus cordis, id est, mundus manibus et cor δε Disitigod by Coos e