Quaestiones de adjectivis Graecis, quae dicuntur, verbalibus [microform]

13쪽

imido certe quisque animo inil studiorum primitias accessit lucem Proserandas, neque memoratiamim inu non exercuite nonumque prematur In annum membranis intus Positis. Delere ic it quod non edideris: nescit vox vi issa EVerti. Excitatus autem, quum harum quaestionum landamenta jeci, a L heculo, praeceptore meo te enerando, operi instare idque postea emittere, incitatus praeterea a Ger lacho, cujus auspiciis docendi tir cinium annuum posui Hro Liberalissimo atque eruditissimo optimeque de me merito, coeptum augere, impulsu denique a Tu eg gem anno, Viro doctissimo atque humanissimo, qui hujus rhis gymnasivi moderatur, Tem non ahjicere typisque mandare, haec conata foras dare ausus sum. Fundamenta esse velim hanc commentationem opusculi majoris, quod, si vires non deficiant, neque rixorum doctorin judicia de hisce facta duriora sint et acerbiora, post annum apparebit. Iura his etiam deesse, quibus perfecta reddantur, haud abnuimus, sin rem plus habere operis luam ostentationis, perspexeris, operam a nobis non sine oleo navatam esse infitias non ibis. Acri studio his quaestionibus diu me dedidi. omnibus ex partibus ae pertentavi atque occulta et quasi involuta

14쪽

aperui, quoad potui non quoad Volui res enim erant, quas ob materiei defectum iucultas relinquere coactus Tam quibusque accedere hon potuit extrema manus, de quibus Si decrevissem, nodum fortasse secuissem

Multa licentius ficta, neque ad satis firma annis esse adminicula videburitur, at liae in iis ponenda, quae propria sunt cujuslibet linguae et consuetudini condonanda. Non instar machinae ceterum lingua est habenda, non externo enim movetur pulsu, sed interno agitur. Onnexus ei copulatusque cultus humanus, utrumque ii, quo natur seria Quo majora vitae capit incrementa societas, eo magis in dies linguae copia et ubertas augetur. Fons Vivus sub civitatum radicibiis profunditur, una cum iis crescit, augescit, viget. - Libere ac solute incedit, et natura ei dextram tetendit, suumque pollicita est praesidium. Quam ob rem neque in claustra compingi, neque repagulis, quae superari negiteant, concludi potest, atque Semper in tortores suos vindicavit. Nec tamen est sine lege. Ad extremum pro certo exspectare me affirmo, remissuros in hisce judicandis frontem viros doctos, neque igore et seVeritate en esse

Scripsi Conicii al. Mai. MDCCCXLIV.

15쪽

R ieetivorum, de quibus disputatio instituitur, usus, Iate in lingua graeca patet, neque Armatio eorum, neque motio et vis arctis circumscriptae sunt finibus. Quam ob rem, si res in disceptationem vocatur, plus habet dimeHtatis in recessu, quam fronte minatur. Hi aerentum partis eorum adjicia diligenter cognoscendum proeulenint, tam firmum et onstantem eum esse, ut vulgariter tradunt, putans, a recta Via aberrares et timentus, ne ex contrario vagum paene et instabilem eum existimes, nisi indiscretam adjectivoriun sarraginem ad obrussam exegeris maec in antecessum.

PARS AERIOR. Agitur de iis, quae ad formam adjectivorum attinenti

manni sententiam, de hisce adbeetivis prolatam, parum firniam, titulumque ipsum huic particulae praefixum, salsum esse, satis colligi licet. Sed laete alti disciplinae, qua ita loqui onsti et sumus, ac si ab altera forma alteram, vicinia quadam inter utram- qtie intercedente, expressam et repetitam putemus, rationem IIam ordinis et dispositionis causa retineamus. iam vero omnibus remotis, quin etiam formis illiu solia vagis omissis, ut λεγνωτος Callimaeli. h. Dian. 12. r. Ania. 2, 467. πεδίλαπος Callimaeh. h. cerer. 125. πτοιε τὸ Λieand Aux. 243 moti τὸ Pollux K lin προ- Δωτος Aristoti eategor. 7. ρανεμοτος Lycoph. 342. αβδωτος Aristot h. n. II, 4.

16쪽

-ὁ Ion. p. Athenae. 11 43. διις αλωτὸς rem erat. p. Athenae verborem nassium λεγνο , πτοιουν, - λον et nulla prorsus exstant vestigia praeeepta amia doetis proposita laudieant, atque a vero Iane sunt aliena, quum exemplari veniantur, quae non Perserio et oriato I. Passis temporibus, assimilata, sed ad Praesentis, uturi r. II. Aet aliarumque formarum imilitudinem effeta sunt.'

Gregem dueant ea, quae a Perseolo vel ab Aortito I. ass. Amam et orionem traxisse videntur, qvorumque mira est secunditas. l. 1. Pura. λώφητος avluod. i. - φιβόητος Musae. 87. surpia Norm.

απλεgος, πληme, απλατος sincenties apud epseos ' πλαττος estod theog l5l. LIsa seripturaxejusden esse mimis, praeter formae inlisitudinem ex perpetua significationis eorum confusione ternitur. f. mers admoer pag. 25. - πελαζα haud dubie forma paragogica ex πέtiis nata, et ex hoe metathesi απλετος, ex illo, eon- eisione απλατος ion. απλητος ortum est Butim s. . πελάζω.

De ναπτος, significatione curvatus, quod Manetho potetesm 5, 195. librivaeill. s. Wren Ire ad Tryphiodor pag. 418. Eadem odieum nutatione vinetia ApoteIesm 4, 80,548 6, 378. θεολημπτος legitur pro vulga θεό-τος Si forma sana, Perfecto ionico λελαμφθαι assimilata est, praeterquam quod in Adbeelivo Ionismus aceuratius est expressus M almistudinem Perseet illius accurate expressum

est ἐπιλαμπτει, quod Herodoti 3, 69. Major autem haesitatio de ἀμαιμήκετο esti

Nec opinanti vhi quum a prelum exspectaret pusculum meum ab Hauhio bibliothecario nostro programma Mariae iiis aliis ΜDCCCXXXIX raditui est, cui illest ros si quaestio de hac particula Parii prioris prima, habita. Iucundum gratum*1 mihi erat viri docti commeritationem multo cum judicio conso iptam meae disputatiunculae comparare, eiuSque, quantum

17쪽

4-- - io potest, multuom grauisnati in moe voeabus inplieando In disia emetati, quantumqua trepidaverint lsis opinionissitis, quas veterea masographi spinemuit, nostri, quoque aevi viri multi abrepti mihi eas videntur. I. M. I. assilia Impiniuri χη - ἔστον ἀμαμάκετον παρὰ τὸ μῆ- μάκετος, δι----

ἀ πετος apud pleos vulgatum, lectim verbiaia formam emensitum tanquam subdititius eius familiae est submovendum. Idem valet de τηλπετος - Derivatio adjecitui ἀφυσγετὸς non satis dilucida et expressa, quis imo dubia relinquenda est.

Homerum, abstantivi naturam induens, Iegitur, is inius nihil aliud est, nisi isa avis Meretum. Ex eodem lanae manavis ἀφορμος imad Ther. 603. τρις ἀφυξιμον

σινην is despumatum l. e. repurgatum vanum; In vectum astana repetas, ut idem valeat, quod μονιμς, ut nonnulli volunt, sub verbia assatia quae ait subjicienda se tentia, non intelligo. - Tamen vero rationem et viam, qua ortum putat voeabulum styninlogas, nunquam probabo, quamvis alia non praesto ait, nam anis omnia ἀκροσσο - - σω comparari nequeunt, et Vansertum nulla analogia munitum. Mirum et insima literae devitalia exterminatae exemplum Θαηιαπις praebet, Pro

18쪽

i probabilia est nam Inoo n aquam eoquendi vi degitur. Nihil stabilitatis habet se aii comparatio adjectis cum Φαθος, quod, ut imite tenuia in aspiratam eonversae exemplum asserat, Eustathii verba repetens, ex ἀγαπος hinno ortum vult. Maxiamum enim discrimen est inter utrumque adjectivum, et quidem omnino sententiae, qua alibi Eustassi utitur, indulgeo, ἀγαθος originem uariSS ab παν. -

Non tam proclivi Iapsu ejusmodi adiectiva profluunt, quae ad aliorum temporum normam sunt inormata, et compressiua de hac re licet dicere, quod ab Grossio satis

In similitudinem oriati II ineurrunt νεγρετος Tryphiod 368. Hom. Od. 13, M. Mosch. 3, II oto θροιικν nisi trajectione ortum velis. MPm Oppian Cyneg. 2 60 4, 76 ἀάσχετος Hom. l. 24, 708. ἄνσχετος Bion I, 40. Hom. Ol. 2, 53. ἀνασχετο Orph. viii. 5, 37. Eurip. Hipp. 332 segm. Dict. XVI. Soph. Trach. 734. περί reo Oppian hal. 4, 46. ἐποιικν). σπετος sexcenties ab

Aor epico σπον pro πον, cujus exstat Imperativus σπετε - etc.

19쪽

i iiivras'. isti a videsis muIora, quae his in elissum veniunt aleetiva dum, quae inter stirpem et inclinamentum nunc, inserunt, nunc Ilteram negligunti mei qui in rei afferri sonati sunt viri docti, ae opinione eorum praesidio non satiae e firmatas, m propius ad ea a esseris, .latim tibi liquehit. - aius ad Arati Phaeria 359 nouae inuo scripturae mendo ex πολυκλαυτος, quam Drmam poeticam

vocat utiquiorem, ortum, atqua κλαυ- eandem ob Misam ex Homero rem vendum esse d et Temere a fortuitu, arbitror, a viro clarissimo et doctissimo, distum, malla enim est ratio, attentare vocabulum analogiae eonveniens, exemptimuellat s contestatum. κλαυστος Hom. II. 22, 386. scriptura est vulgata, et postea, mum auctoritate codd. Lips Vrat. etc. κλαυτος repositum, sed eodem jure πυρίκαυστος quoque expellendum esset, quod Hom. l. 3, 564. sine IIa librorum diser pantia legitur. Codicum autem nitamur fide, opus est, qui si inter se dimicent, liberum est, lateor, in quam quisque descendere veIit partent, sin innes uuis resonSenuant, nunquana, nisi Utintenta gravissima et potentissima mutationern extor- qtteant, ab iis devertendum. - evnius doctissimus, ad locum, de quo quaestio est:

isseilicet emollitum videtur id, quod vIgo durius ad aurem --vσι uio causae nihil sere addere possumus, inter omnes enim constat, quid quantumve nos de soni suavis et grati reguIis ingvae tot saecvIa jam aboIllae decernore possimus. Hermannua praeterea, formi sigmatismo in pIicitis, potentialem, carentibus, PasM vum inesse significatum censet Sententia duobus vel tribus exemplis fulta, sexcentis resulatur, et vir summus ipse, in verba sua leviter fortasse essiasa, profecto non tu raret. Fieri quidem potuit, ut Graeci ab eadem radice duos elicuerint surculos, modo soni variandi, modo ignificationis ausa, sed quae diximus, ex paulo infra sequentibus, satis intellectum iri putamus. Iarior eterum foret res, si nobis ad illibatas antiquitatis copias aditus pateret. - Igenius, vir celeberrimus, rem extremis modo

tetigit digitis ad h. Hom. Hereur M. et Apoll. Din. 337. - πιστος, φρ ως

De industria adjectiva relinquimus, quorum formae sigmatIsm Percussae Solae increbruerunt, aut Per L et Aor. I. ass. ut Aor. I. solo speciem siginaticam

20쪽

αστὸς eam limpsrat, .ndemque gmati i cauε- a Meteo si ψ viam ingressus tineinrita ad Musae. 236 . --.sei, nisi . ti P tii 4 mno,ia ui Ante omnia, aleeliva, quoriri paenultima brevis, ab iis uni InternoMenda, quorum ultimae proxima longa est. Illorum sigmatismi saepe metrum est ausa, torum autem utriusque formae promiseu Is, ut videtur, pud Graeeos erat usus, et

lieentia areo impetu hue atque illue versabat. Naxime illud ex eo ernitur, quod formae apud elindem scriptorem, nullo observabili discrimine, alternant, nisi Itb is fallimur, qui non solum in iis aleeii vis, sed etiam in sigmatismo temporem, quibus assimilantur, magnopere inter se dissident.

Ad partes vocemus ea, quorum ultimae proxima Ionga est ' ὐέκλαυμαι et κεκλαυσμαι κλαυτον δ' αρτιτροποι c, δμοδροπων - νομίμων προπαροιθεν διαμετφαι - δωμάτων στυγεραν δῖν Aeses . Sept. 23. iiserabilo nubili biis est, liptias morte commutare. - κλαυτὰ δ' ἐστιν, daλ' ἐμοὶ μῖν οἰστέα

Soph. Oed Col. 425. Il. vaeii l. os II, 3, 4. - μαῖα τ' ἐρικλαυσεων πολεμων' φις Oppian Bal. 2 668. discordia, bellorum magnopere deploratorum laerimariim sonitum

mater. - εἰ καὶ ρικλαυτων τητώθανες γονέων Anal. 3 IM. etiamsi procul a propinquis eiulantibus moriaris. - μηδέ μοι ἄκλαυσως ναζος μολοι, ἀλλὰ νίλoux - καλλείποιμι θανων, ἄλγεα και στεναχάς. Anal. I, 5. ne indeplorata sit mors, sed etc. - Ἀχαίους - κλανσιον κτερεων νοσφισαν Αἰνεύδαι ibid. 2 I. Achaeos indefetos exequiis privarunt. πε μ ηδ προ θεους - γεστι κλαυστω τῆςδ' no- στῆναι, ης Soph. Eleel. 085. cui non Iamentatae domo exire non licet. - ων ἄκλαυστον τανον Soph. Antig. 29. ign. pass. - iam ἄκλαυμος, ῶicuo Arach. Eumenid. 565 itides eius ignotus periit. - μμασι κλαυστοατιν ἐπίκλαυσας ' ιεμαίω Nonn Diotrys. 29, 99. oculis non sentibus deplorabat etc. ubi Graesiis ex Iubidine, ut videtur, ἀκλαυτοι τι scripsit. - κεῖται νέκυς ἄκλαυστος oeo ex Hom. jam supra villator corpus indeploratum jacet; eadem vi autem Od. II, 54. σωρια ἄκλαυτον. sv ἄκλαυτον χων τάφον Anal. 3, 203. - ξηρο υκλαυτοις ομμαρι Meh. Sept.