Quaestiones de adjectivis Graecis, quae dicuntur, verbalibus [microform]

21쪽

credo, auctoribus, orthographia verbalium a M o. - τυμβον ἐς ἀμφικλωπον Oppian. M. 4, 25I sepulerum luerimis stillatum. - πάγκλαυστον αωνα Soph. Electi 085. -άγκλαυτον θέρος Aesoli Pera. 22. παγκλαυτων ἀλγεων ἐπιρήο ν Sept. 374. Ocremn παγκλαυ-ις Soph. Antig. 83 I. var. u. alan pass. - saignificatisne horum ab aleetivia compositor es II, 3, 5 I. - κέκα ιαι καυθην πυρίκαυστον φυτον Mnn. Dionys. 7, 58. conisetura est Falhenburgii pro πυρικαντον, quod in editione Principe legebat. - Cur mutauefit, neseio, nam IR 74. I, 73. 23, 245. 38 429. Vox sigmatismo etiam non insignita reperitur. σκωλος πυρι--τος Hom. l. all. ἁλιοπα-τος Theocr. Id. 0, 27. εἰς ως ἀκαυστον κώμας Xenoph. Anab. 3, 5, 8. - Οιnnibus iis Iocia passiva voces prae ditae sunt vi. - Eandem sigriiscationem prae se ferunt νεοκαυστον λην Aristoti Probi. I2, 2. et νεοκανως λη Theophr. . l. 6, 7 7. - . Eodem jure in hunc gyrum compellenda sunt aleetiva bisormia verbo γιγνωσκω adseribenda. ναπα ' ον αγναπά μοι Soph. Oed tyr 58. nota neqtie Ignota mihi. γνωστον quod cognosci potest ibid. 369. εἰ δε μὴ ἄλλως γνωστον, ω ληθῆ λέγω Xenoph. ΗeIl. 2, 3, 28. nisi aliunde colligi potest, vera o dicere. - σημεχν γνωστὸν ou θ εαντῶν ταξεως Xenoph. Fr. 6, 2, 3 signum quod cognosci poterat te. Sed na1. I, 243. γνωστὴ προκειται πώσιν Ἀττικῆ κύλιξ -IulIus Atticus,

quem omnes noverunt; et Anal. 2, 348. τὰ δ' ἀστέα που ποτ' ἐκείνου, πυθεταε, αχ νίαις γνωστὰ μοναις ἐνέπειν mergis soli notum. - ἄγνωστος Pausan. 2, 2, 2.

22쪽

Iam ilIorum Iustremus cohortem, quorum paenulum brevia est. ανυ ait. Mir ω. V m ιαι νυσθην . Formae sequentes sine controversia ab αννο sunt repetendae. - ἀνυσώ περ ἀντιοωσαν Apoll. Rhod. 3, III quum, quae petis, perfici possint. - ἐν ἐστ' ἀνυστὸν τονδε σοι κατακτανεῖν Eurip. mld. 064. - σιγηδείς ἀνυστο Xenoph. Anab. I, I, 8. - σέ- ῆ ἀνυστῖν μετριωτάτω enopb. Lao. I, 3. iodico, quam maxime seri potuit, pane. ἀνηνυστω ἐπ' ἀεθλω ApolI. Bhod. 4, 307. pugna infinita quae finiri non potest . μηνύσεω ἐπὸ ἔσω Hom. Od. 6, re imperfecta. - δέσμον νςεξήνυστον ἔλκεται δεθείς Eurip. Hipp. 28 . ineu Io inextrieabili ligatus rapitnr. - o τάλαινα, μὴ 'πι τοῖς νηνύτοις - et Iovis σαυτήν el. 285. tu vero, insesi semina, ne insectia pol. to maceres. - πάντεσσι δ' ἀνηνυτος ισατ αεθλος Apoll. Rhod. 3, 502. omnibus autem pugna videbatii inexplicabiIis. - Eadem signis. Nonn. Dionys. 6, 3 5. οὐδε - θου τελος εν - καὶ δῆρις ἀν- τος - TUphiod. 299 ἀννῖνυστοις ἐπ' ἀεθλοις et ibid. 447. ἀνηνυστους κατοριβας utroque lodo potent. Omnes hae sermae sigmaticae metri necessitate progenitae. - ἄγαμαι, γάσθην, ἀγασμένος ἀνατον κιθαρίζων h. Hom. ApoII. Pyth. 337. duIciter citharietans; sin paenultima longa requiritur, aut, inseritur, aut pro- dueitur. - ουκετι μοι βίος ἀγαστος Eurip. ec. 62. vii non jum aestimabilis. βροτοι πάντεσσιν ἀγαστὴ nat. 3, 29 I. omnibus mortii libus adnitrabilis. οἶκον ἀγητὸν ibid. 3, 5 I. ad signis. - θηησαντο φυὴν καὶ εἶδος ἀγητον - Tomo Hom. Il 22, 370. staturam, atque admirabilem intuebantur Hectoria speetem. δελεας κω εἶδος ἀγητος om. II. 24, 376 eod. sensu, et Oppian Cyneg. I, 364. pluribus h roib in enumeratis, pergit: -έτ' ἐν μακαρεσσιν ἀγητοί, ubi adjectivum manifesto potentialiter ea vertendum. - I. prosa oratione ἀναστος increbruit, vi potentiali. ον'um -- Apoll. Rhod. I. detestabilis, et eadem potestate νοσωκ. M o PM I235. μωλισς ιστος, ω δνοστὸς ἐν murmς - Metri cauaa, insertum. -

23쪽

ia sera λυθηνὶ - ς, quod saepe in prosa ora ne legitur, metri emis hexa r. augetitit Anal. I, Ira. αθυστα δ' ἱερα πολλαπις κατεσθίει. - ἀδάμα τις, quod sema apud Homeriim, II. 9, 58. et Orph. h. λ'. hue esse reserendum, iam per se in rei oculis, quum δαμάζω poetae prorsus erat ignotum. Forma primaria ἀδάματος apud Aeschylum Iegitur Sept. 219. -

ΗIs non confundenda sunt haec ἐραστος. νεηι νεων ερνος εραστὸν Orph. h. 45, 4. - Thr. ἐρατὸν nympharum flos amabilis. - κ&λλο εραστον Anal. I, 8. pulchritudo venusta. etc. ἐπέρασευς. τὴν ἐπέραστον λαίρην amabilem amicam Anal. 3, 29 . ἐρατος, ἐπήρατος, πολτήρατος saepissime, ubicunque si in obvia, potentialem indvere naturam. Illa enim ab ἐρωμαι ἐρασθην haec ab εραμαι sunt repetenda. - eque ἀκήρατος et ἀκεραστος, quorum illud saepissime apii poetas, hoc solum apud scriptores pedestris orationis increbruit, huic familiae iiii adnumeranda, nam ἀκήρατος non ortum ducitis κεράννum, ut Schneide et masου putant, sed ex substantivo κὴρ egentinavit. In eundem errorem, in quem exicographi, Grossis incidit. ἀκήρατον est latinuine , integrum, intactum l. e. lato M et non i commoda est Suida vocis interprelatior φθαρτον, ἀθάνατον ἀ-9ες - Permultis Iotis vocabulum per speciem modo is non miAtua verti potest. s. exempla, quae Schneide in Iex. s. v. asserto Dissimillima eis vero sunt πέλλι τro Callimach. h. Cerer. v. It. πολυλδεστος Hom. Od. 5, 445. h. nom. Apoll. Pyth. Isis Orph. h. 3 , 4 etc. - πολυλλιτος Orph. h. II, 4. Maneth apoteleam. 6, 7 I. Formae sigmaticae originem traxere a λίτομαι, non sigmaticae a iacia. a. Butim s. V. λέ- τομαι - πολυκωος Orph. h. 9, 2. ηιοκτιτος Oppian Hal. 4, 352. ευκειτο Ἀ-neg. 20 . sine dubio Persecto κειμαι sunt assimilata, et ευ-στος et ceteris sigmatitas sarmis rata εκοσμα ortum dedit. - κυστος h. om. Apou Pyth. 2I. apertum est vitium pro ζεστος. - De his satis. -

i . . t Particula III. . .

ne motatone et accensu ad Misorum verba -- τος eaedentia m. Quaestio aeeenti horum inlectivorum et disputatio Ha eorum mobilitate arctissime sunt conjunctae, et naturae quodam ineuI, inter sese continentur Res

24쪽

autem Ipsa maxima Ireumfusa est ealigine, partim ob librorum vaeIIIationem, partim

ob eonsuetudini inconstantiam, qua re motionis atque mentus usus tam vagus et

instabilis redditur, ut inquirent ea objiciantur impedimenta, quae Vix superare oahit. ReguIae, quas de hac re Proponunt Vetere grammaties, non semper sussciunt, oraminque infirmitatem et vitatem subtiliter obeo ἐπι in paralipomensis et exquirit, et rem ipsam ad vivunt resecat. Ratione, quae ex exemplis inter se comparatIs patet, imprimis autem summi vis auctoritate innisus, hoc praeceptum primarium in me dio pono ISyntheta gravantur, Paras Pthetorum pars gravatur, pars acuitur, inaduorum sunt generum, haec trium, implicia denique acuto statuntur et moventur

Per genera.

Leri, quam de accentu eorum posuimus, licet nunquam violatur, muIta tamen Invenitin tu exenipla, quibus regula de genere allata negligitur uuae, nisi licentia quadam poetica defendantur, enormia sunt, nec procul a vilio. Iudiciorum eteroquin primariorum, ita de hac re exstant, optimum est Lobecksi. , Sunt quaedam, ad Mao. d. r. inquit, prisei usus vocabula, quae vel necessitas genuit, vel antiqvitatis recoluit favor. Porsonus autem: Omnia adjectiva composita et in o termi nata, apud antiquissimos Graeco per tria genera declinabantur, ἀπύρθ' τος, η, ον. Feminina formas, quum jam pati latim obsolevissent, poetae et Attici vel ornatu vel varietalis ergo subinde revocabant. uermannus: Nobis quidem usus poetarum persuasit, ita has formas a poetis omnibus usurpari, si vel metrum eas requirit, veIaliqvid ad elegantiam et gravitatem dictionis, tum etiam aliquando ad homoeoteleuton

hiatumve vitandum conserant.

Plurinia quidem ejusmodi exempla in melicis Ieguntur, ubi oratio numerose et volubiliter funditur, cui altius assurgenti formae rariores sermoni tonimuni non θneessae partim inserviunt. Illi autem, qui omnia haec exempla elegantia sonove dulci metiuntur, multa regulas, qua nos in consormatione et in collocatione vocabulorum sequimur, a Graecorum consuetudine abhorrere, immemores sunt. Caput igitur hujus disquisitionis sententiae Hermanni sit tentatio, et si utique aliqua causarum ab eonnatarum quadam tenus in rem valeat, eam adscribam, si vero nulla in exemplum quadret, nihil denotabo. -

25쪽

tintinerabilis serine synthetorum opia, si eo sinionis ratione reapselas, in eo iure ordine est dividenda. ε. I. in substantivis indueta. - okyτροδινη- κόρος Aesch. Prom. V. 590. λίτας θεοκλυτοι Sept. Im. βλήτους πλακα Eurip. Bacch. 4. κροσοδετον ais, Eurip. -t Dan. I, M. eis. - Euripidea autem in Hecuba Ira σκυμνον ore μ' -τ' πιθρέπταν et Orest. IMI. τοῖς δ' ἐς αρκυστάταν Hαανὰν ἐμπλέκειν. Utrumque exemplum in canti Iegitur, et scis αμυστατος per genera motae causa sine dubio in dietionia gravitate posita. Idem aleetivum communia generia in diverbiis invenitur. Aesch. Mania 1386. αρκυστατος πνον Apud Pindarum unum idemque aleetivum modo ἡ- modo duorum est generum Λάχου θεοδμήτας Ol. 6, IOI et θεοδμῆ- ἐλευθερία Pyth. I, II9. - δουρικτητην περ ἐουσαν Om. II. 9, 343. Ota Me o νυμτανάστιον Nonn. Dionys. 2i I9. δορικτήτην σε 'Pείη 30, 286. δοριπνητην ον Βάκχην 34, 3I. δορικτήτης ποθ'ον εννῆ 34, 207. δορικτήνη τε γυναῖκα 37, 16. δορικροτην βριάρην 40, 28. gravitas . Mevκτητην Ἀριώμην 47, 558. et δορι- θην τε κουρεῖν Nonn. Dionys. 27, 97. mei 'n . Me τήτη παρακοιτις Tryphiod. 630. rimis

ad h. I. seriores epici, inquit, qui Nonnum sibi exemplum sumpserunt, formam ex seminini constanter praeponere maluerunt, Rufium sensum sastidiosissimum, non te mere cohibentes. Non verum, nam apud Nonnum ipsum 43, 2. Iegitur δορι-ε--ι θαλάσσης et Quinti Smyrn. 0, 384. Me τητω - ἀνάγκη mrmannus quiadem, de sectis poetarum epicorum, hunc poetam ex versuum componendorum rationaanta Noniam scripsisse demonstrare studet, sed obe . in scholis suis, de Ille is Graecis, versuum et linguae si eiurae ratione habita, post Nonnum eum vixisse probat.

αυταρ viάδεσσι δορ τήταις περίαvo Apoll. Rhod. I, 806. ναvσικλείτη 'μβοια i. Hom. Apoll. Delph. 3I. elegantia . ναμικλειτῆς Εὐβοίας h. Hom. Mov. Pyth. I. hiat vitand. is 2 ab aleetivis composita. πανδάκροτον βιοτὰν Soph. Phil. 700. κακοβαπτον ευμ ιν Aesch. Pers. 665. πολυκλαντα τ' 'Iφιννειαν Agam. 587. ubi Porson ad Eurip. Μed. 882. ad rati nem ibi propositam probandam πολυκλαυτην Iegi iubet, quam eonDeturam mmmer ad Aesch. agam I. all. magnopere collaudat. - Apud Aristophanem autem in uno eodemque eantie idem adiectivum πολυτιμι μνος in deae Paeis invocatione diverm

26쪽

illa se genera mota misi in tantis legeretur ubi oratio elatior patito et ornatior est, sermoniblis poetae Per humum repentibus minime conveniret. - Ph, Iatus itidem Nem I, 3. metri quodam et euphoniae emolumento νεοπτωτα ει ADναν aeripsit. πολυμνήστη βασίλεια Ηοm. Od. 4, 774. πολt ινηστην τε γυναῖκα ibid. I 4, 64. timnoλυμνήστησιν ἀειδείουσ' ἀλοχοισι aneth. potetesm. 6, 45. - ἐν καWi μι πολο-

l. 3. Quae a partibus orationis indeclinabilibus o untur.

Musmodi voeabu Iorum tam magnus literas Graecas perlegenti ceu rrIt numerus, ut ingenti eorum cumulo paene obruatur. - ὰν ἄβατον φυλλάδα Soph. Oed Col. 707. χειρος της ἀνικήτου M. Col. 585. et sexcenta alia. - Anal. 2, 300 ἀνδράσιν φιγυνοι σιν ἀκινήτri καὶ ἄσυλον et apud eundem poetam in eod nique ea inline septem versibus interjecti ἀκίνητοί τε θεαιναι - κουφος ἀκινήχ ης ἐλελίζετο onii. Dionys. 25, 23. - - ἀκλατταν Eurip. Iphig. Aul. li S. suam scripturam rem ex Mathiae sententia recte tuetur. Marklandus autem tu καυλιν ἀκλυδεα mutavit. Hanc conjecturam LM ad Mac pag. 44. ob erasin insolentiorem optimo jure aspernatur, et υλίν τε κλυταν conjecit, quo neque senStys, neque grammicae leges violantur. - οἰκοι δ' ἀταουρώτη διάξω τον βίον Aristoph. Lys. 2l7. Lobeck. I. all. in ἀταχη-ειν mutat similiaque ad conjecturam probandam asserteXempla: ἀκλα ει, ἀνοιμ-τει, ταυρωτη a levi comicorum cripturae genere ab horrere contendens. - βάταν ἄλα κιονων περ 'Hρακλέος Pind. Nem. 3, 36. εξ

.pud epico seniper sere per genera movetur. - αν ποτ' ευφιλνων Θου Aesch.

27쪽

Sullam volens vitare Charybdim Vrat. b. ευποιήτοισι - βόων τ ευποι Il. I6, 36. Mat. b. d. v ποιητάων, sed Od. 3, 434. ευποίητον - πυράγρην eth Homer Vener. 75. Lσιας ευποιήτοvς. Nonn. Dionys. 37, 465. -ποίητον - - mra in varietate autem versatur 1 ξεστος - ἐυξέστη επὶ φάτνη Hom. IL 24, 280.

e. ετξέστοις et ἐν ξεστης Barn. - est Apollon Iex in ξεστρο - αντο τὸ

ἐν στον θελει λεγειν, συθέτως δε, ἐυξέστρο ἐλῶ M. Hem ad Hom. II. L HL ἐυξέστης μελιντιν Quint. Smym. I, 344 2, 219. et apud eundem 6, 282 ἐυξεστοι τραπε,ι, quod et mm. Od. 5, 33. μάκραι ἐυξεστοι. II. I 276 ενξέμπ --δεσσι d. 2I, 37. ἐν σταις σανίδεω maneth. potetiam. 6 524. - ἐς si ἀσα- μιν ν βάντες ἐυξεσται λουσαντο Hom. IL 0, 5m. Od. 4 48. II, 87. - aitionibus, modisve quibusdam gravibus, ut Eliu P gen sem. prae eteris sis. dubio indulserunt poetae. l. Praeceptum, quod de amentu proposuimus, haereo fimum iniqu--grant. - Emergunt quidem monstra quaedam horrenda, quomin adspeet , - torum in vultibus pavor num seraridoque animos oriun subit, e in ut Fata

28쪽

Morgana, si ab alla parte Invadis, in nihilum recidunti momersea die eum, ωιτος,

κλειος, κλητος composita πακλυτος, ἀγακλεμὸς, θλεκλυτὸς τηλ κλειτος, 'λεκλως, λορικλυτος δοτρικλειτος, δορικλνῶς, δοτε λυτος, se λντος, ναυσικλυτος, Φηικλειτὸς, da quorum paenultimae mutabilitate mitrita lexit rum I pag. M seq. aeeurate ast de a Mntu autem eorum sub finem disputationis alios consilium exorat. In altero demum tomo holia, quae de hisee exstant eomponit, quibus diversa et inter sese vellementer repugyantia ieiuntur, quin vera rei causa emutare. Vocabulis allatis accedat ὀνομακλυτος. E. H. a. v. βροτολοιγε 2I5, 2I hanc regulam proponit et 'o δε κλυτος καὶ κλειῶς, εἰ μὲν clima ἀπτώτου συντε θ' υπερ πιαν συλλαβὴν, φυλάσσεο πυξεταν τασιν 'οῖον, κλειτος ἀγακλειτος. - δε μετὰ πτωτικον ἀπτω- μνοσουλλάμ, προπαροξυνεται προκλειτος, Ἀνομάκλυτος. ia δε δοτρικλυτος ἐν παραθέσει. - Totum praeceptum neque linguae ingenio atque indole, neque judicio critim, sed solis hisee monstris non perpensis inniti jam ex honte ejus satis colli tur. - Omissa Iibrorum diserepantia, unde accentus cujusvis vocabili altari erraticus redditur atque instabilis, neglecto praeterea πολυκλητος, quod Il. 4 438. et 0, 20 sine ulla ibroruni ani-biguitate gravatur, rem ita percipiendam esse censes. - τηλεκλ, δορικλ. ονομακλ. non syntheta fiunt, sed paratheta, quae, ut indicaretur, nilo esse divellenda, a primis Homeri editoribus signo me ἔν conglutinabantur Nola autem haec, saepe utique abundanter posita sensim atque pedetentim ex editionibus Iscessit, et quae librarii adhuc consueti erant continuo esserre, ita scribebant quoque Quum vero duobus tonis vocabulum promantiare non possent, stup- antini paene incredibili capti eum retinuerunt accentum, qui, si adiectivum solum proloquerentur, aures acrius pellebat. Jam luxuriari illa notandi ratio coepit, et ἀγακλειτος, quod apertum est milietum, ab iisdem hominibus sagaeibus mytonem instruebatur, qui hanc vocem nil differro putarent a τηλεκλειτὸς Eadem ratio, quae Θααλειτος, est voci ναυσικὰ πυς, sy thetae, si respiciinus Momero Dativum ναυσὶ prorsus ignotum, mon parathetae. E. M. 605, 28. Daeνται, v ο ποιητὴς τανταις Πις φωνας, νητα, νεουσι, νέεσσιν, νήεσσιν οἱ Αἰολε , νάεσσιν oυμ ονα οἶδεν πιιι reo τὴν ναυσι ναί, ἐν συνωμοει ναύλους, ναυσίκλυτος Quamquam parum apta et idonea etymologus de re argumentatur via. tamen verbis ejus sententia nostra promptissis et apertissima redditur. Ejusdem eoIoin, cuius νομακλυτος et cetera est δορικτητήν. - Erroris uti latus altiores in dies iecere radices, et vetustate verenda munitos nemo jam in

posterum impugnare ausus est. - Ab omnibus autem regulis alienum, ἀδμῆται νηι αι Orph. h. 54, 25. libris minime nutantibus , quod ue --nm ipse intactum reliquit Non secus rem explieandam esse eenseo atque hoe modo. Librarii animo eodem momento, quo deseripturus erat vocabulum; ἀδμφες obversabatur ἀδμῆτες

29쪽

istam a se aeribi Meem implichiis veram eona pol noeentu cogitatae, eum hquos hie verbo ipso aerius pereuaserat, motus me explieatio minime artiuesina, sed naturae accommodata esse Videtur. δα--οδε-- ι λα-- AMAE AD IMI.haud dubie satia a plura est excusandum inrito illud ontendere possum , -- mensam enim istam Aeschyli, imprimis Agamemnonis textus corruptam quia est, quin novefit 3

Disputatio de iis instituta, respeetu potestatis oram habito, duabus instat paristibus, quarunt in altera de adjectivis, quae igniscationem passivam, in altera de illis, quae vim potentialem exhibent, agitur. Pars Hor nuIIo discrimine, neque

accentu rieqii genere a synthetis distinguitur. Sicuti vero gravatio, genus commune, vis passiva Inter ae olligata atque implicata sunt, ita Oxytonesis, otio Per genera, signifieatio potensialis natura quodam vinculo inter se continentur.

l. Parasyndieta, quibus passiva subjeeta est vis. αμφίπλεκτοι κλίμακες Soph. Trach. 259. ἐπισ--ους τυχας Aesch. Eumenid.

30쪽

τος ρμον ' Anal. 2, 230. Ἀκλυτος ο Tryphiod. 82. . περικλει- rem' ἔν-- μισσαν coluth. 285. δεκὰς ἐν ε ριτος Aesoli Pers. 340. etc. - Q. , i . . Sed interdum per genera quoque moventur περιφρωτας πολεις Aesch. Eumenid 77. sine IIa librorum discrepantia neque in anticis sed is diserbiis repertum. Aesch. Pers. 596. περικλυστα νῶ ς et apud eundem in eadem sabula v. 880. νασο, περίκλυστοι. Utraque forma in melicia carminibus legitur. - προχtηται substantiviserniam induit. Praeter alias, usitatissima vocabuli explicatu substantivi κριθαι

niuntur.

περικλυτος inn. l. περικλ- Orph. Non. 3l. ἐπικλυτὸς Apoll. hod. 2, 36. περιξεστῆ tuteli. πέτρη om. Od. 12 79. ἐπιγναμπαὶ ἔδεκα h. Hom. Veno 87. sed Barnes εἶχε δ' ἐπὶ ναμπτὰς te. eodem modo ed. ω - - ἐπάκταν ἄταν Grip. Phoen. 343. Ior A. γάμον ἐπ-τον eiipturam habet Ior. 10, 8, 2 l, 33, 34. ἐπακτὴν et osq. D. μακτὴν exhibentibus. - χαλατε--πτους ὴνέας --ικὰς Aristoph. Eectes 508. περικλειτὰ Βερενίκα Theocr. Id. 17 34. περικλειτῆς Φιλίννης Theocri epigr. 22, 3. σνιι φερτ Notin Dionys. 3, 24 l. ἀνασπαστον τε δεραγχας Ania. 2, 10. - ἐκ λιθον ἄλλοθεν ἄλλε - m mpερτὸς γε- νομη εμπέμει Σάτυρος 3, 4. ἀνασπαστος πυλα Soph. Ant. III l. ἐπισπαστοι βρύχ' Eurip. ipp. 793 ἐπιτακτὰ φάσακα Eurip. sigmt Belleroph. XXII. ιμπον ἐπίτακτον Pind. Pyth. 4 42l. - ἐν τα ἐσθ' ἐμασι Aesch. Eumenid. 0l4 ἐνδυῶν μενέων GHp. Troad 257. σαμμασι γ' ἐν τος Ion 224. in substantivinaturam versum eundem retino accentum ἐνδυτον Bacch. 1ll, 38 745. ete.

κατερικτων ristoph. an. 508. οὐκ ἀστος ἀλλ' ἐπακτος ἐξ ἄλλης χθονος Eurip. don 293. Eadem signia tione ἐπακτος Soph. m. Ibi Thuerd Ris ἀπωστὸς