De Dionysii Halicarnassensis in libro de compositione verborum studiis [microform]. Dissertatio inauguralis quam..

1쪽

aS partis the Foundations of Western Civiligation Preservation Project

Funded by the

Reproductions may noti made ithout permission hom

Columbi Universit Library

2쪽

States Cocle, concorna tho mahins of photocopios orother reproductions of copyrisnteo materiai. Unde certain conditions specifieo in the lain librarios and archivos ars authorizosto furnis a photocopnor inerreprocluction on of these specifieo conclitions sanat ne photocophoritne reproduction is notrio de usso foriny

photocopyi reproductionuo purposos in excess of fairuso,' that uso may h liabis for copyriunt infringement. Tnis institution reserves the right to refusorio accepi acopy orde is, in iis tuosement, fulsi liment of the ordorinoulo involve violationis the copyriunt lain.

4쪽

COLUMBI UNIVERSIT LIBRARIES PRESERVATION DEPARMENT

Master Negative

Restrictions o Use:

TECHNICA MICROFORM DATA

5쪽

Conti meter

li illis illis sis stilis illis siliis sis

issislsi liliis illi illis istis illis sil

ullu

l. 4

2.5 2.2

7쪽

IN LIBRO

DE COMPOSITIONE VERBORUM STUDIIS.

QUAM

AMPLISSIMI PHILOSOPHOBUM ORDINIS

ACADEMIA GEORGIA AUGUSTA

8쪽

Cum viam investigantibus ac rationem, qua qui Scriptor artem quandam liberalem perpolivit, ad multos admodum sontes disciplinasque adeundum est, ut quatenus de ingenio humano meruerit, in conspectu prorsus ponatur, tum maxime id valere, cum varias disciplinas hinc illinc coli tas in usum sibi converterit, facile patet. Hoc etiam ad Dionysii Halicarnassensis doctrinam de compositione Verborum pertinet. In hac commentatione si vestigia Dionysii quasi persequi conabimur, quibus ad illam exstruendam materiam suam ut ita dicam petivit, non levi hoc videtur esse obstaculo, quod sontes, qui quidem Sunt gravi momento, non nominat, eos autem, quo profert, inter leviores hab isse perspicitur. Quam ob rem multis in rebus hoc suff- coro debobit ut auctorum nominibus destituti id evincamus, hoc illud in ipsius aetatis vel antecedentium studiis eum invenisse vel quia invenire non potuerit, de suo ingeniosiddidisse. In universum autem de Dionysii studiis in compositione collocatis adhuc disputatum non est. Quae enim in editione Schaeseri xtant notae Sylburgi, Hudsoni, pioni, Reishii, ipsius, multa quidem ad Dionysii verba explicanda adserunt, sed quae inter eum aliosque rhetore ratio intercedat, rum demonstrant. Egregia vero quaedam conserunt ei' mines docti, qui artem musicam Graecorum tractantes de Dionysii quoque sententiis de rebus musicis nonnullis , sceptant, Rossbach et estpha in opere de Graecorum arte metrica, estpha in Fragmentis rhythmicorum graecorum. In libris vero qui de historia literarum graecarum,

9쪽

de eloquentia et rhetorice graeca scripti sunt, denique in Ueismanni, Bussit, lassi de Dionysii scriptis rhetoricis dissertationibus de hac quam tractamus quaestione nihil

prosertur.

Ac primum quidem breviter argumentum libri Dionysiaci exponamus, ea quae in ceteris ejus libris rhetoricis de compositione proseruntur pauca, in commentatione ipsa X-hibituri. Omnem igitur dicendi et scribendi artem in duabus rebus versari dicit, in sententiarum inventione ac dispositione so πραγ/ιατικος τοπος, s. de Thucyd. 34 et in elocutione o λεκτι κὰς τοπος, s. de Demosth. l); elocutionis partes duas esse, artem eligendorum Verborum et componendorum cs de Thucyd. 23, quarum de posteriore disputaturus argumentum addit cap. 1. Primum autem statuit compositionem esse orationis partium certam quandam inter se collocationem, et paucis refert, ex quo a quibu8 Verborum generibus membra et periodi orationis constent: c. . Compositionem eligendi verba arti postponi quidem, sed vi ac potestate ita praevalere, ut hujus praestantia prava compositione deleatur duobus exemplis, altero Homerico, altero Herodote demonstrat. Variandaque aliorum

quorundam locorum Structura confirmat: c. 3. 4. Quo ordine a natura partes orationis constitutae sint, eum Se male quondam sequi Studuisse ubi enarravit, veterum componendi artem illustrare sibi proponit c. . cuia quidem esse ejus negotia primum considerare, quo ordine Singula ponenda, alterum, quomodo Secundum grammaticam conformanda, tertium, qua ratione sive demendo sive adjiciendo aliquid mutanda Sint, quae tria quomodo ad verba collocanda valeant uberius docet c. 6. Deinde quomodo in membris orationis locum ea habeant exemplis ostendit eademque ad periodos pertinere significat: c. 7-9. Adsequendas esse compoSitionis arte duas res: suavitatem et pulchritudinem, quatenus ad aurium judicium

reserantur: c. 10. Oriri eas e quattuor rebus, Vocum modulatione, numero Se rhythmo variatione decentia ad res homineSque accommodata μυελος, ρυθαος, ισαβολη, πρέ-

πον , his enim omnibus audientes certa quadam ratione adfici. Deinde quae de modulatione in oratione pedestri obtinenda disserenda sunt, prosert: c. I. RuSam cur haec quattuor suavitatem et pulchritudinem orationis efiiciant, in literarum et syllabarum natura ac vi quaerendam esse: c. 12. 13. Itaque de his accuratius disputare instituit et quomodo eis usus Homerus verborum praeStantiam et qua verba inter se jungendi arte jucundam et pulchram essecerit elocutionem, exemplis demonstrat: c. 4. 15. 6.Ρorro de numeris orationis ita agit, ut pedes disyllabos et trisyllabos enumeret, quaeque in singulis insit vis et vi tus, exemplis probet c. 17. 18. De variationibus inserendis brevius disputat, in earum artificio Herodotum, Platonem, Demosthenem omnibus praestare profitetur: c. 19.

Denique qua ratione decora fiat orationi structura, ex Homero demonstrat: c. 20. Ita doctrina compositionis exposita duo etiam addit trium enim dicendi generum discrimen c. 21 - 24 explicat, de quo eodem fere modo agit de Demosth. c. 37-42 deinde . 25. 26. Ocet, qua arte Or

tio pedestris ad poematis et hoc ad illius similitudinem,

utriusque natura integra, accedere OSSit Ac primum pauci verbis eo respiciamus, quo Dionysius de orationis structura aliquid scripsisse tradit. he deciem et Aristotelem verborum genera tria constituisse

ait, Stoicos quattuor, p. 8. Reish i). Deinde p. 32. Chrysippi libros de constructione partium orationis περὶ τῆς

συντάξεως των τοι oro φιερων ideo se neglexisse profitetur, quod nihil do arte rhetorica contineant nec orationi civili promovendae inserviant, sed dialectica tantum quaestione explicent, porro p. 68 Gorgiam Leontinum, qui prii De Aristotele cf. Dionys de Demosth. c. 48. Quintil. I, 4, 18: Veteres, quorum fuerunt Aristoteles quoque atque heodectes, verba modo et nomina et convinctiones tradiderunt . De difficili illo loco qui huc pertinet: p. Aristot Poet. c. 20. cf. teinthai Gesohichio de Sprachwissenschan ei de Griechen und Romem, . 257-259.

10쪽

mus de opportunitate s. καιe in compositione verborum consideranda scripserit, nihil gravis momenti de ea tradidisse ). De Aristoxeno quae in disputatione de literarum indole ac discrimine adsert p. 72, infra examinabimus. latonem primum de verborum originibus cum in aliis dialogis tum in Cratylo disputantem omnium optime de verbis rerum naturae imitatoribus Scripsisse adfirmat p. 95. Theophrastum in libris de elocutione s. περ λέξεως quaesivisse ait p. 10 l), quae verba natura sint pulchra, et omnino ex qualibus verbis pulchra atque magnifica, et ex quibus alia dicendi genera evadant δ' Epicureo autem maXime reprehendit, quod compositionem promovere nihil curaverint, p. 188. Denique Aristotelis Rhetoricae librum tertium ut magnae auctoritatis cum de universa eloquentia civili tum de numerorum concinnitate adpetenda testem laudibus e serto. 97. Hos igitur omnes ideo potissimum adfert Dionysius, ut ostendat minora se eis debere, quam illis, quos aut omnino non nominat aut incertis quibusdam vocabulis, quae sunt οἱ sivλακοί, οἱ ιιετρικο cet. id quod infra ex comparatione locorum apparebit. Quid quod ipse distinctis verbis

p. 6. quenquam eorum, qui de struenda oratione quaesiverint satisfacere negat σιιιβαλλομαί σοι ιιέρος εἰς τον ερωτα, το περὶ συνθέσεως vos ιατc0ν πραγs ιατειαν υκ λέγοις ειδεεπὶ νουν ελθουσαν, σοι των παίευν ητορικας ri καὶ διαλεκτικας συνέγραψαν si νας ουδενὶ δ' ἀκριβως, ουδ' πο- χρωντους ιέχρι του παροντος ἐξειργασsιένην, υς εγc πείθομαι. Neque vero eorum doctrinas qui de eloquentia civili bene meruerant, contemnit, ut apparet ex epist. I. ad Amm. c. 2, ubi longam rhetorum Seriem adfert. X quorum mmero Thrasrmacho et Theodectae Cicero Ephorum addit: primus ille numerum orationis pedestris invenerat, alter de arte rhetorica, tertius de elocutione περὶ λέξεως scri-

D me hoc opere f. Spengel, Artium scriptores p. 80. 1.2L Cf. de hsophrasti rhetorice Quintil. III, 1, 15. III, 7. I. 8, 62. VI, 1, 32. de elocutione libr. Cio Orat. 79 172. 194 218.

pserat Maxime vero Peripateticos philosophos et Stoicos de orationis indole quaesivisse constat, Dionys epist. Ι. ad Amm. c. 2. Quintil. III, I, 15 Cic. de inu. II, 2. Sext. amp. indv. Mathem. ΙΙ, 6 p. 289. I. p. 30l. De Stoicis quid sentiat apertius declarat p. 31. 32 γωγ' ουν,οτε διέγνων συντάττεσθαι ταυτην την ποθεσιν, ζήτουν, ει

ουδηιίαν ουτε χρείαν, ους Ουφέλειαν τοῖς πολιτικοις λογοις συμβαλλομένων - τω της μἐν της τραγιιατείας ἀπέστην.

De Chrysippo jam supra vidimus, Ied accuratius de eo agendum est me struendae orationis doctrina eum enomeruisse, ex ipso indice operum ejus apud Diog. Laert. VII, 7 apparet ibi quae inscripta sunt περι τῆς συντάξεως τῶν

λεγομένων δ et περι τῆς συντάξεως και στοιχείων των λεγομένων προς Βίλιππον , utrum eadem sint quae Dionysius adfert. ut Aegid Menagius judicavit v. not. I tonia Dionysii locum it in edit. Schaes. p. 72), an illa huc pertineant, quae apud Diogenem Laertium inscripta sunt περὶ τοὐν στοιχείων του λογου καὶ τευν γομένων - περιτων στοιχείων του λογου προς Νικίαν , ad rem id nihisacit Sed ne Dionysius quidem Omnem laudem ei abrogat, cum perspicue dicat, Chrysippi praecepta nihil utilitatis adferro εἰς γουν δονην η κάλλος ερμηνείας in δεῖ στοχάζεσθαι την συνθεσιν. Quod vero gravissimum est, de justo ac recte orationis partibus inter se collocandis ante Dionysium diu quaesitum ac disputatum est, ita ut novi