Demosthenis de collectione prooemiorum

3쪽

do eode etione prooemiorum.

Scripsit Br. Manus Relahenverger.

4쪽

. . . . . .

, . . . . .

5쪽

Hac aetate, quae flagrat neredibili quadam cupiditate

scribendi, haud scio an nemo reperiatur scriptor, in quo unus et alter non iam elaboraverit recensendo. quanto ille sui clarior et praestantior, tanto maior videlicet estis numerus, qui de eo iudicant. Velut de Demosthene, principe Oratorum, a quo non solum nobi orationes, Sed etiam epistolae et prooemia tradita sunt, mirum quantum 8 disputatum. Nam unt, qui cum orationum maiorem partem, tum maxime epistolas et prooemia genuina esse negent. Alii autem et maximam partem orationum et epistolas et prooemia a Demosthene ipso scripta esse dicunt. Πίνακες Callimachi quomodo orti sint, qui reputaverit, is sane non mirabitur, si permulti addubitant, utrum omnia opera ab illo in numerum auetorum Graecorum redacta sint genuina necne. Nam copia recipiendorum librorum fuit maior, quam quo is omnes diligentissime examinaverit. Inprimis autem αναγραφλὶ c0ν ν τοριπιυν non ita magna Hura facta est, quoniam illa aetate, ubi circumacta turbulenta illa tempestate, qua elata est libera Graecorum re8- publica, omne pacem appetebant et desiderabant quietem, ab eo literarum genere, stirpe ae emine gravium procellarum et rerum novarum, non modo Callimachus, sed etiam omnes eius aequales valde abhorrebant. Quae cum ita sint, Demosthenis de ollectione Prooemiorum, quam Suppositiciam esse plurimi erilleorum

6쪽

recentioris aetatis contendunt, quid ego sentiam, hoc

quomodo haec collectio prooemiorum sit orta.

multis rationibus et Demosthenis et aliorum oratorum scorum X8cripta esse contendunt. De hac re equidem longe aliter sentio. Quae si haberet, mirandum erat, quod in quinquaginta sex prooequae nunc exstant, non plus quam quinque ex tot oras bus nobis traditis eaque ex Demosthenis sunt descripti At fieri non potest, ut partem horum prooemiorum Spengelio l. l. videtur, ex multis nunc deperditis Disthenis orationibus conflata esse arbitremur. Neque en irverisimile illum praeter ea8, quae supersunt, oratione Scripmultas alias, ex quibus haec prooemia sumi potuerNam i quis collectionem horum prooemiorum legpercurrerit, haec referenda esse concedet ad orationes putares. Quae non in omnibus modo codicibus praetinscribuntur προοιμα δημηγορι- sed etiam eodem nolnotantur ab Harpocratione Lex in vor Attic. . .

et ορρωδεῖν et Olluce Onom. VI, 143), nisi quod hi, quod idem significat, pro in ar)γορικα scribit συμβουλε

Quae eum ita sint, ex popularibus haec prooemia X8: esse orationibus Demosthenis est putandum. Verum si Demosthene praeter ea oratione p0puli quae nune exstant, etiam scripsisset multas alias, certe

7쪽

plures earum, ut infra demonstrabimus, in αναγραφὴν Callina achi essent receptae. Sed neque a Dionysio Halicarnas seo, qui πίνακα illius sine dubio noverat et publicas Orationes Demosthenis omne nominat non solum quae ei genuinae esse videntur sep ad Amm. I), sed etiam quae Suppositioiae de Dem.), neque a quoquam alio criticorum Veterum fit mentio ullius orationis Demosthenis publicae, quae nobis non sit tradita, exceptis summum quattuor i), ex quibus haud scio an nihil horum prooemiorum sit exscriptum. Neque est dubitandum, quin, si haec prooemia e orationibus Demosthenis sumpta essent, id quod iam hi ius de prooemiorum collectionis quae Demosthenis nomine sertur

rectissime cognovit, cum prooemia aliarum orationum splendidarum atque gravium, tum maxime prooemium praeStanti8Simae omnium, περ του στεφανου, 88et Xqui8itum.

Sed F. Rankius quoque Demosth. En kl. V. r8chu Gruber, B. XXIV p. 117 haec prooemia ex Demosthenis

orationibus exscripta esse negat, cum intellegi non possit, cur ea mutata, non ad verbum in descripta. Ac qui fit, ut ex tot et tam splendidis aliorum oratorum contionibus, quae hodie exstant, ne unum quidem prooemium sit sumptum 2 At illae scilicet orationes, ex quibus concisa 8unt haec prooemia sunt deperditae. ermirum vero illudn0bis esse videtur.

toro .... πρ που πολεμου γεγονασιν, οὐ προτερον ἐπεδειξα acii. c.

8쪽

Κies s lingius quidem l. l. in his prooemii non pauca ex orationibus Lycurgi, Pytheae Moeroclis, Polyeucti, Hypereidis aliorumque scit quorum orationes sunt deΡerditae esse arbitratur. Sed seri non pote8t, ut eum, qui haec prooemia collegit, orationes istorum orationibus Lysiae et Isaei et iso eratis et Demostheni praeposui88 putemuS Qua de re ies s lingium non recte ensi88e, etiana

Rankius intellexit, qui l. l. p. 118 Anmerk. notavit illum,

cum neminem alium oratorum nominasset nisi eos, quorum oratione Vel prorsus Vel maximam partem perditae 88ent, ipsum cogn0Vi88e, quam Sententia sua esset ana.

Sed quid ex orationibus colligere prooemia . Quod saeere 8 insipientis, nisi a magistro quodam artis rhetoricae, ut te 88 lingio . . videtur, ea ad exercitatiunes

Attamen dubito an a nullo haec prooemia sint exquisita rhetore. Nam optimum quidque magistrum discipulis tradere imitandum, qui est, qui nesciat γHorum autem prooemiorum, ut infra exponemuS, permulta sunt non ita digna, quae imitemur. Itaque multo illustriora et splendidiora et elegantiora, quae tum plurima suerunt, exemplaria illum magistrum discipulis propositurum

fuisse nobis est putandum. An haec prooemia quisquam ex rationibus complurium oratorum exscripsit, ut ea Demosthenis nomine adscripta Callimacho optime venderet γMinime vero. Quae quidem illum fallere non potuerunt. Nam cum haec prooemia, ut supra Stendimu8, intraris M.-γορικα, equitur, ut ea ex orationibus exscribenda suerint popularibus. Sed fieri n0n potuit, ut Callimachus Demosthenem tot oratione populares, qua ignoraret, crip8i88eputaret.

9쪽

ira ν διαλεγομενους, αναγιγνcosaeos ενοι δ' O taris οσθενους λογοι πολυ τῆ κατασκενὴ καὶ δυναμει διαφερουσιν elucet partem orationum a Demosthene ipso, cum Aesion, quod

apud Suidam Irim 1 scriptum est et ab Aristotele

Rh. III, 10 confirmatur, aequalis eius fuisset, esse editam. Quod verissime cognoverunt et alii homines docti velut Rankius, qui l. s. p. 88 Demosthenis oratione publicas et populares statim habitas multis exemplis divulgatas esse contendit atque . . Hermannu8, cui tres orationes Olynthiacae A. Schaser, Dem. . . eit, III. B. Beil. p. 322), ut illius verbis utar, in politisches Pamphlet esse videnturi), eto Sohaeserus, cum l. l. ita dicat: Bel inem grossen elle de offent lichen Reden han es heinem ZWeii et unterliegen, das er nach-dem si gehalten aren, die letgiemand ara legi undsi in miau selgie, totis v eigener Rechisertigung . . . ., telis m se in Rat schinge in ei ter en rei senund nach haltender Wirhen u lassen, ais das ges pro chene or es gu thun vermo clite . At quas orationes a Demosthene potius aeditas esse censes quam populares Quae, cum ad utilitatem atque salutem habitae essent non unius cuiusdam hominis, sed totius populi, sed omnium Graecorum, ut in vulgus emanarent, illum maxime operam dedisse nobis est putandum.

10쪽

Itaque oratione populares maxiuiam partem a Demahene ipso edita esse contendere non dubito. Sed illae duae rationes, quarum alteram Demo8thene legatum ad essenio missum, alteram de occupatione Elute:

certiorem factum habuisse ex secunda oratione Philippica Ti22 et oratione de corona 286 8 apparet, ab illo oratore id editae non 88 videntur, quod summa earum iam in illorationibus paulo post compositis sit dicta. Nam edunda orationem Philippi eam habuit Demosthenes eodem antiquo apud essenio contionatus erat, et orationem de cirona non ita multo po8t, quam latea capta dixerat, i liparavit, etiamsi ea octo demum annis post hac causa multdifficultatibus obstructa haberi potuit. Ceterum duae orationes, quas Demosthene apud Mesenios et Elatea capta in contione Atheniensium dixit, nutustae et perseetae fuerint, ambigi potest. Certum est illii orationem apud Athenienses habitam non eadem cura diligentia, qua in exarandis ceteris orationibus elabor

consueVerat, praeparare itui88e. Nam vespere late captam esse Athenas nuntiatum erat et iam postero prima luce populus in comitio congressus, ubi Demo8theia cum nemo in adhortatione praeconis ad dicendum urgo ausus esset, hanc orationem habuit i). Ac missus ad Messnios ille magis personam interpretis quam oratoris Sustinui,

mihi videtur. Quae cum ita sint, dubium non est, quin Callimachi maximam partem orationum popularium, quippe quae in Demosthene sine ulla dubitatione editae essent, nove et in bibliothecam condiderit Alexandrinam. Nam illioqui non ita multis sui annis, postquam eloquentia ru