De Plutarchi praeceptis gerendae reipublicae [microform]

11쪽

In libelli An seni res publica gerenda sit capitibus Is et 2otis in is A loquitur Plutarchus de eis negotiis quae Senem

ceptis o Bae maximeque in capite IS, II 6-E. Inter hunc locum et libelli An seni capita is et o summa non solum gententiarum sed etiam verborum exstat similitudo et s3

id unum interest, quod quae universim de Toxtetixu, in Praeceptis dicuntur, in libello An seni ad Epovet To,tettκό tran8- feruntur. Quaeras Am de senis rem publicam gerentis cum EviTEpotccommercio proferuntur recurrunt in Praeceptis p. 8o EF, sed ad hominis politici cum civibus commercium tralata. In libelli An seni capitibus 2 et 2 laudat Plutarchus eorum to, letaletu, qui nullo publico munere vel officio susceptoxo,teta vovetet det is E Letv xαpoplificeto uc uvαμevouc, PATE obeti

tractatur toto Praeceptorum capite 23. Similitudines exemplorum et dictorum. Praec. 8od B Ilubaα δ' δ ητωρ, et a riph et E 'AXElavdpou

Paratus navis publica ad vilia officia minime apta commemoratur et 8S C Demosthenis diotum et II 6 Critolai Peripatetici dictum). Boeotarchiae mentio fit et T85 C et 8l3 D. Aristonis dictum, quod omisso auctoris nomine assertur 8T C, recurrit o. E. Timothei et Iphicratis causa capitali Timothei dictum citatur 88 D, Iphicratis vero ex eadem causa capitali dictum affertur o F. Tso Cis A discipuli in gerenda re publica enumerantur Aristides Clisthenis, Cimon Aristidis, Phocion Chabriae, Cato Maximi Fabii, Sullae Pompeius, Philopoemenis Polybius. Cum hoc loco conferatur Praecept. p. o E , ubi simillimam habes

12쪽

enumerationem Magistrorum in re publica gerenda et discipulorum

sim: Quae de Scipione et Laelio leguntur, eodem modo traduntur o A.

uuae ratio intercedat inter Plutarchi vitas paratietas et Praecepta gerendae rei publicae quaeritur. Ac primum quidem primo obtutu cuilibet licet videre plurimis

Praeceptorum locis easdem res tractari eademque occurrere exempla, quae in vitis quoque legentibus obviam fiunt. Et non solum res eaedem sunt quae in vitis, sed etiam verba plerumque consentiunt, cuius rei mox exempla proponemus. Atqui constat inter viros doctos Plutarchum res gestas narrantem non excerptorum more rem tractasse, ita ut res cum pSorum auctorum, quibus usus est fontibus, verbis in usum suum converteret inque opuscula sua insereret, sed ipsum Suo Marte et suis verbis usum

nonnisi res ipsas e fontilius suis biographicis deprompsisse i). Itaque, si apud Plutarchum easdem res eisdem aut similibus verbis bis aut saepius legimus, statuendum est Plutarchum primum quidem res quas e fonte aliquo derivaret suis ipsius verbis quantum posset exorna8Se, deinde vero Se pSum exscripsisse').

Ed Meyer Geschichte de Alterium III g i53 achsmuth, in-leitun p. 22M.' Eandem quaerendi viam ingressus est, Christ, Plutarch Dialogvom Daimonio de Sohrates, Sitgungsber d. philos.-philol. l. d. gl bayer. Ahad. d. Wiss iso I, p. 58 ff. Qui postquam similitudines verborum, quae occurrunt inter dialogum quem tractat et Pelopidae vitam, composuit, is, his utitur verbis: Die Ubereinstimmun hann gar nichtonder at dadurcher lari merden, da eniWede derselbe ortlaut sic in dem Autor, en Plutare in eiden Schriste ais quelle enittgte, beretis orland oder,ad

Iam non est verisimile Plutarchum iantam quibus exornavit libellum nostrum exemplorum molem tum primum e primariis collegisse fontibus, cum ad conscribendum hoc opusculum accessit. Ipse quasi excusationis loco his utitur verbis: Ts Crio cha

adulescentem in initio operis allocutus. Deinde vidimus Plutarchum, cum iam provectus esset aetate, hunc libellum et opusculum Angeni sit gerenda res publica conscripsisse, id est eo tempore quo maximam partem Vitarum aut omnes confectas et absolutas fuisseverisimile est. Itaque paene certum fit e verborum similitudine, quae intercedit inter exempla et in vitis et in libello nostro adhibita, Plutarchum suis ipsius copiis usum esse et plurimae vitis in Praecepta gerendae rei publicae transposuisse exempla. Maximum vero huius sententiae adminiculum et totius rei demonstratio in eo posita sunt, quod Saepe eaedem res in Praeceptis eisdem quidem sed brevioribus verbis quam in vitis referuntur epitomaeque speciem prae se ferunt. Sed videamus,

quid de singulis quas habent Praecepta nostra et vitae similitudinibus iudicandum sit ris D Plutarchus, ut Carthaginiensium illustret Voc, quod opponit Atheniensium moribus, Cleonis utitur exemplo. Eadem de Cleone narrantur in vita Niciae T: Tys coo st ouetoi Καρχη- Nic. T cieret et Ixx

13쪽

- Io Quanto uberius eadem res in Niciae vita a Plutarcho tractata sit apparet. Scimus e scholio Lucian Tim. o p. II Rabejeandem historiunculam a Theopompo relatam esse Wilamowitg, Aristoteles . Athen IN Zoip). Non est huius loci disceptare, utrum Plutarchus in Niciae vita ex ipso Theopompo hauserit an

ex posteriore quodam scriptore biographico vel miscellaneo. Illud certum est Plutarchum, cum in Praeceptis exempli gratia hanc de Cleone narrationem breviter tangeret, nullum alium adhibuisse fontem nisi suam ipsius memoriam et obversata esse eius animo et inhaesisse verba, quibus antea eandem rem in Niciae vita

uberius tractaverat.

Eadem statuemus cadere in exemplum quod adiungit Plutarchus p.ras D, ubi ea de Alcibiade utitur fabella, quam fusius ad copiosius narraverat in vitae Alcibiadis cap. lo. Ateib. lodi metativa et uetui Tetpoh ov

pice: IevSob t. Perspicuum est locum is D esse quasi epitomam eorum, quae in vita Ateibiadis leguntur. Eadem verba repetuntur etet Pu-

Sed notandum est Plutarchum in talibus repetitionibus minima minime curare. Namns D dicit coturnicem e veste perorantig(ta ipseretv avolavisse Alcibiadis, sed Alcib. I narraverat non perorantem amisisse delicias suas Alcibiadem, sed plausum populi liberalitatem laudantis tanto eum affecisse gaudio, ut aviculam in sinu latentem neglegeret. inae discrepantiae ostendunt lu-

tarchum memoria bona, sed interdum deficiente sum eas quae ei ex vitis praesto essent narratiunculas paulo neglegentius in Praeceptis repetiyiSSe. Illud quoque in eo quod modo tractavimus exemplo memorabile est Plutarchum melius memoria tenuisse verba, quibus tunc, in vitis, usus erat, quam ipsas res. Nam quia id unum spectabat, ut Atheniensium mores fabula illa explicaret, neglegenter potuit tractare quaecunque ad hunc finem parvi viderentur esse momenti. Plutarcho ea, quae in Demetrii vita scripserat, praesto fuisse aut, ut aliis verbis utar, Praecepta gerendae rei publicae post vitam Demetrii conscripta esse probari potest ex eis quae paulo post p. 2ssa de Stratocle narrantur. IIae ex Demetrii vitae cap. II excerpta esse luce est clarius: is Cno XXo h stv τι καὶ

Sed quoniam longum est omnia huius libelli exempla, quae in vitis quoque inveniuntur, tali modo tractare, iam pauca ligamus exempla, ex quibus facillime perspici possit Praeceptorum exempla derivata esse ex uberrimo vitarum fonte, deinde reliqua omnia brevi ponemus in conspectu Initium faciamus a praeclarat illa de Solone eiusque amicis fabulas. o Di Inseruit eam Plutarchus Praeceptis, ut exemplo demonstraret amicos instrumenta viva ac spirantia esse hominum politicorum: et oui Aristoteles, no1. θ. ilamowitet, Aristoteles, Athen I 2 ff.

14쪽

xongc ... io subsistamus. Nam verba uncis inclusa certissime Sunt compendium eorum, quae in vitae Solonis cap. I initio

Vides quanto accuratius Plutarchus eandem rem tractaverit in vita Solonis quam in Praeceptis, ubi nomina amicorum desunt et verba et Triv 1 v v lxEXXEt tuatv Sed maxima observari

potest similitudo inter hos locos et verborum et constructionis. Animadvertendum tamen est in vita Solonis a verbis exotvisocieto etth st,to xet, incipere apodosin, deinde recte adiungi o δὲ προλαβόveta c. Omnia haec orationis elementa recurrunt in Praeceptorum loco parallelo, sed quia Plutarchus verbo finito, quod in Solone posuerat iupsitio av), hoc loco substituit participium

a protasin. Deinde apodoseos initium nobis quaerentibus necessarie se offerunt verba ira Epiorum dixtureteto Enpeteαv. Sed huius constructionis, quam vocant grammatici h in apodosi , mihi quidem nulla apud Plutarchum innotuerunt exempla Itaque aliter puto de hoc loco iudicandum esse, scilicet inconcinnitatem quandam orationis huic loco relinquendam esse eamque ita explicandam, ut Plutarchum paulo neglegentius eundem verborum contextum, quo in vita Solonis usus erat, in Praeceptis adhibuisse

Sumamus i).i Similis indiligentia mea quidem sententia inest in loco vitae Pho

facere apodoseos, protasis incompleta relinquitur. Nam pro participio ορῶν desideramus verbum finitum, quod protasin claudat. Aliam huius loci medelam mihi quidem minime arridentem intenis conatus est deleta post θορυβου particula δε. Ita verbum ἐκελευσε ad protasin trahitur et apodoseos verbum finitum fit ἔφη. Sed duae causae tali repugnant correctioni. Nam primum quidem summa huius fabellae non in Phocionis dicto posita est, sed, ut Theophrastea utar dictione, in illo πολιτευματι προ καιρον, quod, cum Athenienses a bello contra Boeotos suscipiendo avertere non poSSet, ediceret, ut omnes se a pubertate usque ad sexagenarios statim Sequerentur. Ηaec res non protas inserenda fuit, sed honorificum apodoseos locum obtinere debuit Talis est enuntiatorum structura:

I. ωρφλημενων των 'Aθηναίων - πρωτον μεν αντεῖχε - καὶ των φίλων λεγοντων - εἷπε.

Bis actionem Phocionis sαντειχε - ἐκελευσε sequitur dictum eiusdem', - ἔφη . uo accedit, quod haec quam sensus postulat rerum dispositio recurrit in Praeceptis p. I A σεῖ τινο α oσγέπω καμπῆ καὶ περιαγωγῆσ, of καὶ *ωκιων ἐχρητο κελευομενο εἰ Σοιωτίαν ἐμβαλεῖν παρα

15쪽

823 F Plutarchus mentionem facit legis illius Soloneae a philosophis conclamatae ij, qua Solon vetuit civem quemquam inseditione publica medium et neutrius partis esse. an legem saepius p. 56 C, 65, Plutarchus commemoravit. Ea quae nostro loco a Plutarcho de hac lege dicuntur, redolent ea, quae in vitae Solonis cap. 2 disseruerat. Vide has similitudines: Sol. 2 Bookaicit 'ta, cotκs

Plutarchum saepius in Praeceptis eis rebus, quas in PhocioniSVita narraverat, usum esse conspectus similitudinum docebit, quem Subiungemus. Unum proferamus exemplum, quo demonstretur Plutarchum in Praeceptis conficiendis non tam ex suis ip8ius libris quam ex memoria interdum titubante exempla sua hausiSSe. SI A αptavetu, ea cit

Vides Plutarchum memoria deceptum in Praeceptis Demadi adscripsisse idem dictum, quod in vita Phocionis s Demostheni dederat. Item Demostheni hoc dictum datur in Apophthegm.

Quid philosophi pro hac lege et contra eam disputaverint, perspicieBesellio II 12. Non neglexit eam Aristoteles,o1. θ. VIII S. Nota erat Ciceroni quoque, haud dubie e philosophis. f. Wilamowitet, Aristotelesu. Athen Ira .

reg. et imper. p. 88 A. uno errorem ita explicandum esse puto Plutarchus eum undique ex vitis aliisque libris materiam exemplorum, quibu Praecepta exornare in animo habebat, colligeret, hoc quoque e vita Phocionis schedis suis inseruit exemplum, sed ita ut Demosthenis nomen per compendium alis j scriberet. Quo compendio postea male soluto perperam memoriae lapsu Demadis nomen hoc loco irrepSi8Se videtur. Quam neglegenter Plutarchus vitarum suarum epitomatoris negotio functus sit perspicies, si ea quae t D de Cimonis liberalitate leguntur contuleris cum vitae Cimonis cap. I fine.

IIae Verba perperam Plutarchus ipse p. 8l D tali modo

eticetotc. Debebat certe, si sibi ipse constare Volebat, poSt nept-

κtu,v. Adiunguntur plura, quae et Dem to et Praee.

16쪽

Ηaec omnia artissimo coniuncta esse vinculo apparet. Dictum

Polyeueti de Demosthene et Phocione et Demosthenis iudicium de Phocione ij tribus locis quos contulimus recurrunt. Uberrima panditur in vita hoc fi doctrina Sed quo ex fonte si minus omnia, at tamen Demosthenis et Phocionis comparatio a Polyeueto Sphettio facta derivata sit, certiores nos facit Plutarchus in vita Demosth. Io: Ηaec et quod antecedit Theophrasti de Demosthene et Demade iudicium fluxerunt ex Aristone eo et Aug. Mater, Theophrasti tept Eeam libri fragmenta, Lipsiae Isio p. 35 i). Vere Plutarchea sunt verba, quae in vita hoc. 5 et Dem Ioultimo exemplo subiunguntur ἀλλα oueto 1 v et ut et,), desunt in Praeceptis. Altera ex parte Dem. Io et Praec. p. 8ox hoc

habent commune, quod verba TXEtoto aὰ αbeto eth XL o DXEM βραχυτάτη ou ne pisaeat Polyeucto adscribuntur. Nam invita hoc fi haec verba quasi suam ipsius profert sententiam Plutarchus. Videmus Plutarchum in minimis rebus neglegenter egisse neque accurate sua seiunxisse ab eis, quae ex fontibus depromeret. Illud vero, cuius nostra maxime interest, uno verbo diei potest, multo uberius ac plenius res, de quibus agimu8,

i Demosthenis dictum habes etiam apud Philod Rhet. Ino et II 2o2 cf. Wilamowitg Ηermes 3 p. 63T. Fuhr, Rh. Mus. Si p. 2 . Philod. II

fractatas esse in vitis Phocionis et Demosthenis quam in Praeceptis nostris. Itaque ex hac quoque quam instituimus trium locorum comparatione perspici potest Plutarchum exemplorum materiam in Praecepta insertam non ex genuinis et primariis fontibus hausisse sed ex suis vitis antea congcriptis. Inter eos, qui celeriter et splendide gloriam adepti sunt, numeratur a Plutarcho p. 8od F Alcibiades, Emetvettvix duoetriodicem Aακεδαtμovtouc. an rem brevius ideoque obscurius non potuit tangere Plutarchus. Ad et Metuettvix subintellegendum eSCRpάTματα, quo verbo saepissime utitur Plutarchus, ut significet potentiam vel rem publicam. cf. ex gr. Tisae Atovuotounpά ματα, Arist. 3 'Abiivαίων πρά*ματα, Dion 8 κτασθαι ῆTelxovietcκα πρά*ματα. Talium locorum oblitus et hunc verbi usum neglegen perperaminariman Mnemosyne 38, Isto, p. a 3 pro ripα licet v proposuit coniecturam incipaetis in vita Catonis maioris d.

p. do F rphc oc stκόμevou Aeschinem ad Arcadas ouor'oetietouc 1uptouc in otλtrinorum. Res ipsa respicit ad annum a Chr. n. 2o, quo primum Alcibiades etpetetitio munere functus est et foedus Atheniensium cum Argivis, Mantinensibus qui solinoStro loco commemorantur), Eleis confecit cf. hue V dZ ff., Beloch, r. Gesch. I 563, d. Meyer Gesch. d. Alterium IV 636 A. Breviter hanc rem tangit ipse Plutarchus in comparatione Alcibiadis et Coriolani 2 8 Mαvetiveos xα 'Apies uvouμμαλια δι' λxtpiceo retpocaevolaeviic, uberius tractat in vita Alcibiadis IS etpetetiiroc nodataebat o 'AXxtpiceri abduc 'Apretouc

Proxime ad ea quae tractamus verba accedunt quae leguntur in fine libelli de gloria Atheniensium p. 35 B ciuetii 'Aλκlptilericeae v quae antecedunt corrupta sunt vel mutila metuetivaru καὶ

17쪽

tractatam ESSE.Quae oae de Periclis rem publicam gerentis moribus et habitu narrantur, conflata sunt et in unum contractas ei8, quae leguntur in vitae Periclis capitibus si eis: Soae I spiκλῆ δε καὶ περὶ oωμα καὶ 'celettetet teri citav

Ac primum quidem structura huius enuntiati laborat et particularum conexus recte se habere non potest Offendimur enim vocula xe post ex eo poSita, quae ad Sequentia vocabula Evtouce referri non potest Nam verba tuto u δὲ κα παpo Euvae Exovetet cparenthetice dicta sunt Totius enuntiati haec est oeconomia: Συλλα . . . et Ilo laeti tou . . . ApE . . . et L Totes XXoth Zot . . . μεταδthob . . . veret, ieta Itaque puto vitiosum illud ita a Plutarcho, tum primo haec verba scriberet, positum non fuis8e, poStea Vero, cum currente calamo Scripta retractaret, hiatus vitandi causa perperam iniectum esse, cum falso putaret sequens illud e parentheticum postulare aliquam antecedentem voculam

locos, quos exScribere longum St, Si comparaveris, dubium esse non potest, quin archetypus exStet in vita Pomp. 8, ex quo et Crass. 6 et Praecepta o E fluxerunt. Dictum Catonis minoris de Pompeio Io C sumptum est evitae Catonis Uticensis cap. 62:

videbis locum lae quod attinet ad rem pendere a Cat. Utic. 62, quod attinet ad verba παραδouveti ii Mes1ovietv pendere a Cat. Utic. 26. Plutarchus o F narrat Catonem maiorem Maximo, id est Q. Fabio Maximo Cunctatore usum esse auctore et adiutore in re publica gerenda. ic manifestum Plutarchus admisit errorem et confudit ea, quae in vitae Catonis maioris capitibus 2 et narraverat. Tradit enim ipse in cap. X, Catonem Fabio Maximo IIannibalici belli duce κομιδῆ μειράκto ovet prima merui8Se tipendia Sed ad rem publicam administrandam muneraque publica suscipienda adductus est a Valerio Flacco, ut legimus in cap. 3. Igitur hic quoque certum est Plutarchum memoriae vitio contraveritatem peccaviSSe. Sed haec exempla plenius et copiosius tractata sufficiant. Iam omnium quae exstant in Plutarchi Praeceptis cum vitis parallelis in exemplis allatis similitudinum brevem faciamus conspectum. iis igitur vitarum locis Plutarchus in Praeceptis

usus est: I. Vitae Graecorum.

'milamowitetius iubet videre, nonne Plutarcho conveniat poeticum

18쪽

LRectius quam his duobus locis Plutarchus in vita Themist. 23 non

Alcmeonem ipsum nominat Themistoclis accusatorem, sed Leoboten Alcmeonis filium 'Aγρυληθεν. uius viri nomen a Plutarcho e Cratero sumptum esse

demonstravit Paulus Mech, De Crater ψηφισμάτων συναγωγὴ, di88 1888, ' Ηae sumpta sunt ex Phylarcho f. Beloch, Gr. Gesch. IIII p. 16i . Ad Lysimachum a Demetrii adulatoribus γαζοφυλακα nominatum es Daphitae epigramma apud Strabonem XIV ii: πορφυρεοι μώλωπε ἀπορρινηματα γαζη Λυσιμαχoυ, Λυδῶν αρχετε καὶ ρυγίησ. De Lysimachi gagis Pergami, Sardibus, Tirigide servatis es veterum locos a Beloch IIII p. 251 allatos. De verbo rexζοφυλαξ m Archivdirehtor cf. Bretgl, Bolanische orschungendes Alexanderguges p. 3IT. LSimilia traduntur apud Pseudo-Plut de liberis educandis Cp. N. Iudicia de Demosthene et Alcibiade, quae M. A deinceps leguntur, iterum recurrunt De pros in virtute s. o D. Itaque Separanda non Sunt, sed ex eodem fonte, id est e Theophrasto, fluxerunt, qui iudicii de Alcibiadis

eli,quentia testis affertur.

'ruo iudicium Thucydidis Melesiae filii de sua ipsius et Periclis eloquentia trichaohler, Aus de Leben des Dichter Ion,inermes 28, 18si p. 156-I58 ex Ionis Chii epidemiis fluxisse coniecit eumque nuper secutus est Bruno,aiser in editione Periclis Plutarchei Lpet Isos p. IIo. Sed elegiam Ioneam h 2 Bergh Athen X d6323, ex qua viri docti Ionem Chium Spartae Archidami regis hospitem fuisse concluserunt, non Chio Ioni sed poetae cuidam Samio homonymo tribuendam esse docuit ilamowitet, Timotheos Perser p. T5'.

II. Vita Romanorum.

(ct comp. Demosth. et Cic. IJ. T. Coriolanus Ido 2 F. 8. C. Gracchus t Ty8F. s. Lucullus T 8o F. o. Marius

i Veterum locis collectis a Wyttenbaehio ad ira addendus est Philodem mei. II os, correctus a Fuhrio, h. Mus 5T, Iso2, p. 22:

' qua Sogi de Marii a Sullae in Africa contentione ac de Iugurtha Sulla capto traduntur uberius Plutarchus tractavit et in vita Sullae 3 et in vita Marii Io. orum duorum locorum haec est ratio, ut amplius et copiosius res nari ata sit Sulla , cum Plutarchus ipse dicat Marius Io

αφηγήσομαι βραχεωσ, ἐπεὶ τα καθ' εκαστον μαλλον ἐν τοῖ περὶ Συλλα γεγραπται.

Ηis ex verbis concludendum est aut Marii vitam post vitam Sullanam scriptam esse aut certe eodem fere tempore cf. quae de hoc sui ipsius laudandi usu Plutarche disseruit Mewaldt,mermes 2 p. 58 ff. . Plutarchum vero verba illa p. 8o6 D et post Sullae vitam et post Marii vitam scripsisse demonstrant et Metelli mentio p. o D, cuius nomen nonnisi in vita Marii Io occurrit, et Catuli, qui solus nominatur uli. , deinde similitudo verborum vita Marii Io καὶ τουτο πρωτον πῆρξεν αυτοῖ σπερμα

19쪽

Postquam hac exemplorum collectione demonstravimus, quanti momenti vitae parallelae Plutarcho in coneipiendis Praeceptis gerendae rei publicae fuerint quotque narratiunculas e vitis in Praecepta transtulerit, iam non dubitamus, quin e deperditis quoque vitis multa in libellum nostrum manaverint. Sunt autem haec:

3. Vita Neronis Lamprias o): lo A.

Restant praeter locos iam tractatos et praeter magnum eorum locorum numerum, qui nullam exhibent cum vitis congruentiam, pauca exempla, de quibus aliter erit iudicandum. Sunt autem haec: Soae lixoetu, reo Aio uto Apoueto δημαIiuro sodoxit, teteu

tiunculae nullum in vitis exstat vestigium. At saepius hic Livius Drusus commemoratur in vitis Nomen eius legitur in vitae C. Gracchi lapitibus 8-II Sed huius loci non erat fusius Livii Drusi mores enarrare atque dictis viri ipsius illustrare, quippe qui in C. Gracchi vita nonnisi deuteragonistae partibus fungeretur Deinde e vitae Catonis capite I comperimus Catonem cum fratre et sororibus a Livio Druso educatum esse. Additur

historiae cf. Ernestus,tud, Quaestionum Plutarchearum capita tria ad Marii et Sullae vitas pertinentia diss Lipsiae Iso p. 3 , qui Plutarchum Posidonii historiis hausisse contendit.

ustas1Evo c. uius iudicii quasi epitome sunt verba quae leguntur Boo F κα χα η ἀνη eius pω καt oetato c. Quid igitur iudicabimus de narratiuncula ista Legit eam Plutarchus in fontibus, unde vitas vel C. Gracchi vel Catonis minoris hausit, non statim ea usus est, sed annotavit eam Sehedisque suis inseruit, postea aptissime in Praecepta transtulit. Eandem in fontibus adhibendis rationem secutum esse Plutarchum invenies, cum comparabis locum 866 AB cum vitae Pompeii

rei nulla occurrit mentio ne in vita Pompeii nec in aliis vitis nam in vitis Sertorii quoque et Caesaris de Afranio agitur , sed in vitae Pompeii cap. d. haec leguntur: si ouetu, ou-

quippe in Pompeii vita, obiter tantum tangit consulatus petitionem ab Afranio Pompeio iuvante factam. Sed luce est clarius narratiunculam istam, quam o Am de Afranio narrat, innotuisse Plutarcho et ab eo unos,vrit1αot suis adiectam thesaurisque no- lavetilioveus1άroeni additam esse eo tempore quo fontes historicos in vita Pompeii conficienda adhibitos perlegeret atque in usum suum exscriberet. Postea eam in Praecepta sua transscripsit: nam vitam Pompeii ante Praecepta scriptarum esse supra iam

Item, quae breviter de Carbone p. 8os B traduntur, nusquam leguntur in vitis. Sed frequens in vitis memoria exstat Carbonis,

i Ad tales dictorum collectiones ipse alludit exempli gratia p. 32 F

και προχειρα γε δεῖ καὶ συχνα των πιφανων καὶ γαθῶν ανδρων χειν αποφθεγματα καὶ μνημονευειν προσπου δυσωπουντασ. f. 55I B. f. Lamprias Io8:αποφθεγματα γεμονικα, στρατηγικα, τυραννικα.

20쪽

mihi quidem verisimillimum ess videtur ex harum vitarum maxime Pompeii et Sullae, fontibus Plutarchum historiunculam p. o B narratam deprompsisse posteaque in Praeceptis adhibui8Se.

Restat ut de fontibus historiae, quae os C de ermia et

Cretinai Magnesiae civibus narratur, duplicem audeam facere coniecturam. Loeus unicum et solum est huius historiae testimonium. Quas res veteres tradiderunt de Magnesiae urbis ad Maeandrum sitae, nam perperam Paus IIo, 5 res traditas ad Magnesiam ad Sipylum montem sitam transtulit' - defensione contra Mithridatis eiusque ducum impetus, collectas habes apud Κern, Inaehristen vo Magnesia Iso p. XVI. Quaerentibus vero nobis, quibus ex fontibus peculiarem de ermiae et retinae primum altercatione deinde concordia notitiam Plutarchus hauserit, occurrit locus in fine vitae Themistocleae positus, cap. 32 Toxc

st,o oosu, revolscevoc Potuit sane fieri, ut Plutarchus ex ore nobilis amici et apud Ammonium Athenis condiscipuli Magnesia oriundi hanc historiam acciperet Nam nihil est verisimiliusquam hunc nobilem iuvenem urbis patriae et nutricis historiam

summo studio pervestigasse ac interiorem notitiam cum amicis suis historiae studiosis, quorum in numero Plutarchus fuit communicavisse. Sed ut alium historiae fontem sumamus suadent verba in initio posita lutot e tacitaetoipa ettvouso M leto curre p*uuic petoxei, quae potius ad scriptos fontes referenda esse

videntur. Atqui scimus et Mithridatico periculo finem imposuisse Sullam et Sullae vitam a Plutarcho descriptam esse et res ab eo bello Mithridatico gestas. Ex eisdem igitur fontibus hanc historiam manavisse puto, ex quibus Sullae vitam Plutarchus

conscripsit'. ic quoque, ut totiens supra videmus Plutarchum, cum vitas conficeret, plura quam quae statim in vitis poneret exscripsisse atque annotasse, ut postea occasione data commode materia collecta uteretur. III

Quo tempore Plutarchi Praecepta gerendae rei publicae scripta sint quaeritur.

Ex eis quae absolvimus non minus quam ex tota libellietus1βouXEUTtRo Vel tet petraeλματiRou' natura atque indole, quae postulat virum versatum in rebus communibus cognoscendis

periclitandisque legationis ad proconsulem factae meminit Plutarchus p. 8l D, quamquam parvi aestimatorpeoβεια καὶ ἀποδημία πpo fretaoνα καὶ δυνάorcic fissa A non a iuvene Praecepta conscripta esse elucet. Sed difficile est aut potius fieri non potest, ut certum temporis terminum quo Praecepta a Plutarcho conscripta sint definiamus. Itaque hic componamus quidquid ad tempus huius libelli accuratius circumscribendum

' Etiam in Plutarchi libello, qui γυναικων αρεταί inscribitur, plures leguntur narratiunculae, quae ad belli Mithridatici primi tempora referendae sunt et v. Gutschmid, Κlein Sebrinens P I ' Ipse Plutarchus libellum suum appellat παραγγελματα πoυτικα is Ccf. 86 C. Ita ψητορικῆ παραγγελματα scripsit Theophrastus Diog. Laertes lici Clearchus περὶ πνου apud Ios. c. Apionem I 22, I 8 ούκουν, εἰπεν ο'Aριστοτελησ, κατα το τῶν ζητορικῶν παραγYελμα το Θο αύτου πρωτον διελθωμεν, να μη πειθωμεν τοῖ τῶν παγγελιῶν διδασκαλοισ. Xen Cyneg. XIII 8 τα των σοφιστῶν παραγγελματα. Exstant praeterea in corpore scriptorum Plutarcheorum,γιεινα παραγγελματα et si O καθαπερ α τῶν υγ-νων ν ἐστι παραγγελματων τ τα νοσώδη χωρία φυλαττεσθαι. f. praeterea

παραβελμαo, o C ' γαρ καλον ἐκεῖνο παραγγελμα τῶν Πυθαγορείωνy, SI A los, v. Arnim Stoicorum et lagm. III p. 25. καὶ τα αλλα α

περὶ του ποίου τινα φίλου κτασθαι δεῖ παραγγελλεται. Dion. Ηalio in fine libri De compos verb laudat την ασκησιν : ου γαρ υταρκη τα παραnελματα τῶν τεχνῶν ἐστι δεινον αγωνιστα ποιησαι του βουλομενου δίχα μελετη τε

σχολαστικῶν λεγει εἰ παραγγελμά ἐστι πολυτιμον σωματιον μὴ νεῖσθαι