De Dionysio Halicarnassensi Isocratis imitatore

31쪽

s Iam agendum est III de verbis ac locutionibus.

Ad primum quidem contemplemura Vocabula singula, quae ex Isocrate sumpsisse Dionysium verisimile sit. Itaque non eorum modo Vocabulorum rationem habebo, quae apud ceteros scriptores, quos Dionysium ante oculos habuisse credendum est, omnino non exstant, sed etiam eorum, quae apud eos raro vel obscuro quodam loco, apud Isocratem saepius vel insigni loco leguntur. 1. Substantiva. oa κος Vox poetica ac rara, Dion ΙΙΙ 1 ἀλλ' η μὲ υνιετερα

IV 26, XI 17. Apud Demosthenem tantum in oratione spuria Ι 8, apud ceteros oratores Atticos non exstat, apud lacor in oratione valde lectitata, quamquam eam Isocratis esse a multis recentioribus negatur, Ι 30 praeterea XV l33 et epist. IV . αυθάδε tα, quam Vocem Demosthenes non adhibet, apud Dion IVAE IV 36, VI l, Ι 53, apud Isocr. VI 8 legitur i). ἐπι ράυε i habent Dion IV 26, VI 2, 54, Demosth. LXI 26, quam rationem spuriam esse constat Isaeus VI l3,Ιs r. V 104 X 17. o ora ni in quae Vox apud Herodotum, hucydidem, Platonem legitur, apud Demosthenem deest, habent Dion IV 72 et Isocr.

α ευπρα rιαι, quod exstat apud hucydidem et Platonem, ab oratoribus Atticis non adhibetur, verum et a Dion ΙΙ3, Ι 8,l9 et ab Isocr. VI l3, VII l24, 45 IX 42, XII 32, XV 42. ἀκμ, η, quod a Demosthene tantum de momento quodam temporis dicitur, apud Dion et Isocr. saepe aetatem florentem hominis significat velut

Ex hoc loco Isocratis Dionysium vocem αυθωδεια SumpsiSSe eo mihi probabilius fit, quod legitur Dion IX 53 α -οθάδεια μεν ἡ σε - μνοτης καλεῖται et Isocr. VI 48 4αι δ αυθαδειαι καὶ ταις σεμνο-

32쪽

μεταλαβεtu, apud Xenophontem, latonem, Aeschinem invenitur, apud Demosthenem deest; at exstat apud socr. VI 24,

33쪽

135 et V l09, quem locum Dionysium imitatum esse iam

supra vidimus. biiva iv, quod Verbum apud hucydidem Platonem, Lysiam, Aesehinem exstat, a Demosthene non adhibetur, legimus apud Dion V 9 θαυμαστα ερr παρ' ἐτέρ ov. od οὐδεtς lava σε λοδος

Appendicis loco verba quaedam afferam, in quibus adhibendis Dionysius Isocrate relicto usum Demosthenis sequitur. Praepositionem οὐ neque ab Isocrate nisi in oratione ad Demonicum neque a ceteris oratoribus Atticis praeter Demosthenem adhiberi quis est quin sciat ) Dionysius autem ea persaepe, paene dixi plerumque, utitur, velut Ι 8 ου, υνρεi, ΙΙΙ 23 ου θεοie, item ΙΙΙ 27, Ι 34 b, 6υt6ic, VI 62' quem locum Isocratem ex Aeschyli rom. 59 se tu θεοσυτον τε νόσον ἀπομασας δ μαραίνει με . . . et ex Sophoclis lacerat πάνθ' -ας φονος μαραίνει sumpsisse puto.' es. Tycho ominaen, eitrage et de Lehro on de griecbischen Prapositionen. Berlin 1895.

34쪽

VIII 8 ob υμ v, ΙΙΙ 24 οὶ, ὀ κη, ΙΙΙ 32 ob τοδ αλλοις multisque aliis locis.

Μους apud Isocratem praeter orationem I nisi cum verbo ἔχεt Vel προσεχει coniunctum non invenitur λ); quod Dionysium non imitatum esse ex his licet cognoscere exemplis

Iam quaestione de verbis singulis ad finem perducta sequitur ut agamus b. de locutionibus, quas exessoerate videtur adscivisse Dionysius. Dionysium enim ex iis scriptoribus, quos et aliis et sibi imitandos proposuerat cimprimis igitur ex oratoribus Atticis non modo figuras ornantes atque sententias insignes, sed etiam ipsas locutiones atque enuntiationes excerpsisse et oecasione data orationibus, quae in historiis eius insunt, inseruisse multis exemplis demonstrari potest. Quoniam ea, quae ex Demosthene sumpsit Dionysius, iam a Flierlio et a Goetzelero collecta sunt, quaeramus quid Isocrati debeat. Neminem, qui Isocratis orationes attente perlegit, effugere potest, quam saepe in exordiis orationum usus sit locutionibus

ineipiunt orationes

35쪽

quae congruit eum Isocr. IV 14

Praeteritionis sorma, quam adhibet Dion X 36

nam quod habet Demosth. XVII 296 ἐπελε φε με λεγουθ' ἡ ἡ μερα τα et ἡ προδοτυ, ὀυόματα longius distat a verbis Dionysii.

cum Dion VII 41 πλε στη ἐπtὀStξάμ.Suot προθυμtα . . . που μηδε vi et κελευόνιε vo v tot ει τη πόλtu, ἀλλ' αὐetri ετ έρ ot corti et citet et v et δtκαtαi Notandum est his duobus locis Isocrateis codices deteriores exilibere ἐ-είποι, cod. Γ ἐπιλιποι, quam memoriam Dionysius secutus esse videtur, id quod consentit cum eo quod Fuhrius statuit de libris rhetoricis Dionysii in Museo Rhenano XXX l p. 325.

36쪽

Dion XIV quo in capite iam alia invenimus Isocratea)

in memoriam nobis revocat illud Isocratis Ira μιμηταὶ δὲ

eis, quae habet Isocr. V 12 τὶ ris δόξα, et v xiliis ot πρό Iovo μετα

' codd. deteriores το προσταττομενον cf. adnotat pag. 273.

37쪽

revocandum esse puto, quamquam lierlius hane locutionem nisi apud Demosthenem et Dionysium non inveniri dicit i.

38쪽

sumpta esse negari Vix potest. Sed iam hae singula missa laciamus et contemplemur

IV orationes quasdam, quas ad Isocratis exemplum composuit Dionysius.

Dionysium non modo sententias, verba locutiones ex antiquis scriptoribus hausisse, non modo, ut ita dicam lapides singulos ab iis mutuatum esse, sed etiam aedificia ipsa ad illorum exemplum exstruere conatum esse iam a Flierlio demonstratum est; neque tamen quisquam in quaestionem Vocavit, num etiam socrates ei in componendis orationibus ante oculos Versatus sit. Quod perquirere in hac parte dissertationis mihi propositum est Atque primum quidem conferas, si placet, Dion IV 36 cum Isocr. ΙΙΙ 32-38, ea quae profert ullius rex oum iis quae Nicocles dicit, quorum uterque regnantem sese quavis iniuria abstinuisse civibus demonstrare studet. Ρrimo loco neminem se regnante aut interiectum aut in exsilium eiectum aut bonis suis privatum esse uterque affert:

In adhibendis verbis γεγονως et γεγενημένος Dionysius ab Isocrate discrepat, apud quem hoc semper est ,sactus illud ,natus cs eii, Analecta Isocrate pag. 2M.

39쪽

Deinde omnibus abstinuisse se libidinibus uterque dicit:

Denique ipsa Vita sua civibus exemplum se praebuisse uterque praedicat:

Annominatio, quam apud Dionysium in fine huius capitis legimus: καὶ ἀρχει ἐπισταμαι καλοις καὶ ἄρχεσθα δυvαμα t

Celeberrima maximeque lectitata oratio Isocratis sine dubio ea erat, quae inscribitur Panegyricus quid mirum eam Dionysio exemplo fuisse 2 Oeeasio eius imitandae Dionysio ΙΙΙ 0-l data erat, abi, ut in Panegyrio inter Athenas et Spartam, inter Romanos Albanosque de principatu disceptatur.

40쪽

32 Apud Dion ΙΙΙ 10 Fusettius Albanorum esse oportere principatum ita demonstrat, ut dicat Albanos primum quidem esse populum maiorem et antiquiorem:

deinde gentem indigenam, peregrinis non vitiatam sicut

Eadem argumenta eodem modo disposita Isocrates affert IV 23 24, cum dicit de Atheniensibus:

Sententiam Fufettii, quam ullus apud Dion ΙΙΙ li affert:

legimus etiam in anegyrico 3:

Ad illa argumenta Fusettii ullus respondet apud Dion ΙΙΙli oratione, qua exponit exemplum Atheniensium sese imitari, qui gentes finitimas in urbem suam recipere non spreVissent: