Quibus condicionibus Tacitus ellipsim verbi admiserit et qua ratione excoluerit [microform]

3쪽

condicionibus Tacitus ellipsim verbi admiserit et

qua ratione excoluerit.

PLACE Frisingi

5쪽

ia πω

7쪽

Dissertatio inaugurali S

scripta et

amplissim philosophorum ordini Universitatis literarum ullo-Maximilianae ircen urgensis

ad nummo in philosophia honoros rite capessendos dis XV men8. Jan.

tradita

Frisingio typis Follerer MDCCCC.

9쪽

Omnes qui Tacitum vel leviter attigerunt, brevitatem sententiis gravem praeeipii librorum eius propriam Sse paene una Voce inter se consontiunt'). Haec insignis proprietas, quam quo quis altili introspexit, eo magis admiratur, cum multi aliis rebus tum detractiora partium quarundam rationis, inprimi Verborum, quae quidem nullo sensus detrimento desiderari possunt, efficitur.

Haud pauci viri docti in brevitato Tacite interpretanda et quoad fieri potest rogulis ubi cisenda elaboraverunt ante omnes Gulielmus Bootticher, qui in prologomenis exici sui p. 73 sq. etiam destili adito bro vitato scripsit. Sed cum neque initia progressusque huius proprietatis dicendi, quatenus in Taciti scriptis inde ab Agri-eola usque ad finem annalium cerni ossunt, in quaestionem Oca verit et singula genera eius paucissimis exemplis illustraverit, rem

haudquaquam absolvit. Similiter torch in obsorvationibus aliquot ad grammaticana Τueiteam pertinentibus Momoles 868 sit Robortus olim id tin programmate Dram burgensi de ollipsi Tacit ina' l8il non nulla

qui deni ad rem accuratius cognoscendam contulerunt, sed materiam copiosam Xemplis magis adumbraverunt quam exsecuti sunt. Multo uberius de omissione verbi substantivi, in cuius suppressione bro vitatem elocutionis ac iteae vel maxime apparere recto

Advorsantis partes solus M. Hauptius alioquin subtilissimus generis di condi auitoi xistimator, suscepit, qui brevitatem aciteam rem esse incertam atque imaginariam asseverat. Cf. Christia Belgor, originaup ai akadomi schor Lehror Bri 187 8. 268. At haud scio an id quod ipso scriptori assignat quodque eum poetis o commune Aso dicit nihil aliud sit nisi ad om illa brevitas, quam ceteri Omnes in scriptor agnoscunt. Nam haec sunt orba eius: Des acitus Opist at twas dem Dic iter Verwandies, und wenn acitus aussor dormes ohichischroibun gu twas besali igi War. O War es e Wis Eum tragi schon ichtor. Eigentii mi ichkoi do Dichtor aber is es das in domengston aum de Worte ovisi Orstollungon uni An schaiiunge als Oglichgeweckt werdon. Goliau o At A se Tucitus'. Nonne aiidem virtutem Sallu stius, qui et ipse brevitatem maximo assectavit et cuius Tacitus studiosus fuit, in Catono illo viro vere o inano et Roma iii gener A dissertissimo his orbis laudat: multa paucis absolvit' Cf. etiam Quint. VIII, I, qui Sallustium plura paucis complecti ait.

10쪽

monuit, Carolus pigol disso ruit'). ihilo sotius no is quid om etsi

de natura atque indole ornaonis scriptoris ornoscenda optime meruit, rem ad finem perduxit, quia et ollipsim formarum est et sunt apud participium porse et a Tacito multo no pius quam prioribus admissam tractare omnino supersedit neque in singulis omissionis verborum generibus distinguendis rhetoricam artem satis respexit, sed nota Oxtrinsecus sirin ptas potius oeutus si Neque tamen dubium est, quin summu ille artifex eloquentiae, qui et verborum et iuncturae structurae quo verborum dolo elum accuratissimum rebusque narratis an mire conveniente in habuit, in hoc quoquo instrumento Oratorio usurpando nono more egerit, sed semper ore certis rationibus ad duetus sit. Accuratissime doniquo oorgius Clomm eum de Aliis breviloquentiae a citeae generibus tum de verborum suppressione disputavit maximeque uno stionem in qua versamur provexit. Solam verbi substanti vi mission sem paene intactam reliquit aliique commontationi seposuit sp 63i, quae quod sciam nunquam in lucem prodiit. Itaque mihi proposui praecipue hanc, deinde alias quasdam rovi loqMenti uosormas, quibus elocutioni Corneliana insignis color additur, rotractare. Qua in re numero locorum quam maXim adseripto, quo usus dicendi gradusque ac progressus, per quo Scriptor singula genera omissionis excoluit, aliis ostiores X sistant, et eum ordinem, quem Ηonricus Plo in programmate l'il si tonsi do ollipsi vortii opul uti vi esse apud poetas Latinos seripto servavit, se euius primum do SuppreSSi Oile . s. apud urticipium persecti, deinde do eiusdem verbi omissione apud OInen, post romo de detractione verborumorionili xsisto nil agondi dicendi disseram