장음표시 사용
41쪽
quidem p0testas eo mai0rem ab iis verecundiam, quam civilis ulla p0testas p0stulabat, qu0d aeterna anim0rum bona spectat, neque ullis l0e0rum finibus circumscribitur. Sed iam ipsam in se legem c0nsiderantibus, quae m0d0pr0mulgata est, n0vae N0bis mult0que gravioris querelae nascitur causa. Principi0 Respublica quum revulsis pactionis vinculis ab Ecclesia discederet, consequens 0mnino erat, ut eam qu0que missam saceret et concessa iure communi frui libertate sineret. At nihil minus factum est: nam plura hic videmus esse c0nstituta, quae, odi0sum privilegium Ecclesiae irr0gand0, eam civili imperi0 subesse cogant. Nos Vero cum graviter m0lesteque serimus quod hisce sanetionibus civilis p0testas in eas res invasit, quarum iudicium et arbitrium unius est sacrae potestatis; tum etiam e0que magis d0lemus, qu0d eadem, aequitatis iustitiaeque oblita, Ecclesiam Gallicam inconditi0nem ac s0rtunam coniecit duram inc0mm0damque maxime, atque eam sacrosanctis ipsius iuribus adversissimam. Νam primum huius decreta legis c0nstituti0nem ipsam offendunt, qua Christus Ecclesiam conlarmavit. Scriptura enim el0quitur et tradita a Patribus doctrina c0nfirmat, Ecclesiam mysticum esse Christi c0rpus pastorum et dociorum auct0ritate administratum , id est societatem hominum, in qua aliqui praesunt ceteris cum plena persectaque regendi, docendi, iudicandi p0testate '. Est igitur haec s0cietas, vi et natura sua, inaequalis; duplicem scilicet complectitur pers0narum 0rdinem, past0res et gregem, id est e0s, qui in variis hiera
42쪽
chiae gradibus c0ll0eati sunt, et multitudinem fidelium: atque hi 0rdines ita sunt inter se distincti, ut in s0la hierarchia
ius atque auct0ritas resideat m0vendi ac dirigendi c0ns0ciatos ad prop0situm s0cietati finem; multitudinis autem ossicium sit, gubernari se pati, et rect0rum sequi ductum 0bedienter. Ρraeclare Cyprianus Martyr: et D0minus n0ster, et cuius praecepta metuere et servare debemus, Episcopi hon0α rem et Ecclesiae suae rati0nem disp0nens, in Evangeli04 l0quitur, et dicit Petr0: Do dico subi, quia tu es Petrug, etc. Inde per temp0rum et successi0num Vices Episcop0rum 0rdi-α nati0 et Ecclesiae rati0 decurrit, ut Ecclesia super Episc0p0set c0nstituatur, et omnis actus Ecclesiae per eosdem praep0ς sit0s gubernetur ν; idque ait et divina lege sundatum . U0ntra ea, legis huius praescript0, administrati0 tuiti0que cultus publici n0n hierarchiae divinitus constitutae relinquitur, sed certae cuidam desertur cons iciati ini civium: cui quidem χrma rati0que imp0nitur pers0nae legitimae, quaeque in univers0 religi0si cultus genere sola habetur civilibus uti instructa iuribus, ita obligati0nibus obstricta. Ιgitur ad e0ns0ciati0nem huiusmodi templorum aedifici0rumque
Sacr0rum usus, rerum ecclesiasticarum tum moventium tum
s0lidarum p0ssessi0 respiciet; ipsi de Episcoporum, de Curi0num, de Seminari0rum aedibus liberum, licet ad tempus,
permittetur arbitrium; ipsius erit administrare bona, c0π0gare stipes, pecuniam et legata percipere, Sacrorum cauSst. De hierarchia vero silentium est. Statuitur quidem, istas c0nsociationes ita constandas esse, quemadm0dum cultus reli-
43쪽
gi0si, cuius exercendi gratia instituuntur, propria disciplina rati0que vult; verumtamen cavetur, ut si qua lacte de ipsarum rebus contr0versia inciderit, eam dumtaxat apud Consilium Stutus diiudicari 0p0rteat. Perspicuum est igitur ipsas c0ns0ciati0nes adeo civili p0testati 0bn0xias esse, nihil ut in eis ecclesiasticae auctoritati loci relinquatur. Quant0pere haec omnia sint Ecclesiae aliena dignitati, e0ntraria iuribus et constitutioni divinae, nemo n0n videt: e0 magis, qu0d non certis definitisque formulis, verum tam vagis tamque late patentibus perscripta lex est in h00 capite, ut iure sint ex eius interpretati0ne pei0ra metuenda. Praeterea nihil hac ipsa lege inimicius libertati Ecclesiae. - Εtenim, si prohibentur sacri magistratus, ob interiectas c0ns0ciati0nes quas diximus, plenam muneris sui exe cere potestatem; si in easdem c0ns0ciationes summa vindieatur consilio Mutua auct0ritas, eaeque parere alienissimis a iure c0mmuni statutis iubentur, ita ut dissicile coalescere, dissicilius queant c0nsistere; si data divini cultus exercendi copia, multiplici exceptione minuitur; erepta Ecclesiae studi0 vigilantiaeque, cust idia templorum Reipublicae attribuitur; ipsum c0sircetur Ecclesiae munus de fide ac m0rum sanctitate c0ncionandi, et severi0res irrogantur clericis p0enae; si haec et talia sanciuntur, in quibus multum etiam libid0 interpretandi p0ssit, quid hic aliud agitur, quam ut Keclesia in humili abiectaque conditi0ne locetur, et pacificorum civium, quae quidem est pars Galliae multo maxima, per speciem conservandi publici 0rdinis, sanctissimum ius vi0letur profitendae, uti velint, religionis suae t quamquam Civitas n0n c0mprimenda solum divini cultus pr0sessione, qua t0tam vim rati0nemque
44쪽
definit religi0nis, Ecclesiam vulnerat; sed eius etiam vel virtuti beneficae intercludend0 aditus ad p0pulum, vel actionem multipliciter debilitando. Igitur satis non habuit, praeter cetera, 0rdines subm0visse religios0rum, unde in sacri ministerii pe iuncti0ne, in institutione atque eruditione ad0lescentis aetatis, in christianae pr0curati0ne beneficentiae praeclara adiumenta suppetebant Ecclesiae: nam humanis eam 0pibus, id est necessari0 quodam ad vitam et ad munus subsidio, intervertit. 8ane, ad ea quae c0nquesti sumus damna et iniurias,h0e accedit, ut ista de discidio lex ius Ecclesiae sua sibi habendi b0na vi0let atque imminuat. Etenim de patrim0nii, magnam partem, p0ssessi0ne, pr ibatissimis quibusque titulis quaesiti, Ecclesiam, alte iustitia reclamante, deturbat; quidquid rite constitutum sit, addicta pecunia in divinum cultum aut in stata desunctorum solatia, tollit atque irritum iubet esse; quas lacultates catholicorum liberalitas christianis utique sch0lis aut variis christianae beneficentiae institutis sustinendis destinarat, eas ad instituta late0rum transfert, ubi plerumque aliquod eatholicae religi0nis vestigium frustra quaeras: in qu0 quidem patet, una cum Ecclesiae iuribus,
testamenta V0luntatesque apertas auctorum everti. Quod ver0 per summam iniuriam edicit, quibus aedificiis Ecclesia ante pactum c0nventum utebatur, ea p0sthac civitatis aut pr0Vinciarum aut municipi0rum lare, singulari Ν0bis est s0llicitudini. Νam si c0nsociati0nibus divino cultui exercendo usus templ0rum, ut videmus, gratuitus nec definitus c0nceditur, c0ncessum tamen huiusmodi t0t tantisque excepti0nibus extenuatur, ut reapse templ0rum arbitrium 0mne civiles magistratus obtineant. Vehementer praeterea timemus san-
45쪽
etitati templ0rum: neque enim uernimus abe88e periculum, ne augusta divinae maiestatis domicilia, eademque carissima mem0riae religionique Gall0rum l0ca, pr0sanas in manus quum deciderint. pr0sanis ritibus p0lluantur. In e0 autem,
qu0d Rempublicam lex ossici0 solvit suppeditandi annu0s sacr0rum sumptus, simul fidem s0llemni paet0 obligatam, simul iustitiam laedit gravissime. Etenim nullam dubitati0uem h00 habet, qu0d ipsa rei gestae testantur monumenta Rempublieam Gallicam, quum pact0 convent0 sibi suscepit 0nus praebendi clero unde vitam decenter ipse agere, ac publicam religi0nis dignitatem curare p0sset, non id fecissee0mitatis benignitatisque gratia; verum ut eam, quam pr0 ximo temp0re Ecclesia passa esset publice direpti0nem b0n0rum, saltem ex parte aliqua sarciret. Similiter e0dem c0nvent0, quum P0ntifex, conc0rdiae studens, recepit, Se Succe8S0reSque su0s nullam molestiam exhibituros iis, ad qu0s direpta Ecclesiae b0na pervenissent, sub ea conditi0ne c0nstat recepisse,
ut per ipsam Rempublicam perpetuo esset h0nestae et cleriot divini cultus tuiti0ni consultum. Ρ0stremo, ne illud quidem silebimus, hanc legem, praeterquam Ecclesiae rebus, vestrae etiam civitati n0n exiguo suturam damn0. Νeque enim p0test esse dubium, quin multum habitura sit facultatis ad eam labefactandam coniunctionem et c0nspirationem animorum, quae si desit, nulla stare aut vigere queat civitas; et quam, his maxime Εumpae temp0ribus, quisquis est in Gallia vir b0nus vereque amans patriae, salvam et inc0lumem velle debet. Ν0s quidem, exempl0 Dece880ris, a qu0 expl0ratissimae erga nationem vestram caritatis eximiae cepimus haereditatem, quum avitae
46쪽
religi0nis tueri apud v0s integritatem iurium niteremur,h0o simul spectavimus semper et c0ntendimus, c0mmunem omnium Vestrum pacem conc0rdiamque, cuius nullum vinculum arctius quam religi0, confirmare. Quapropter intelligere sine magno ang0re n0n p0ssumus, eam auctoritate
publica patratam esse rem, quae, 00ncitatis iam p0puli studiis lanestarum de rebus religi0sis contenti0num saces adiiciend0, perturbare landitus civitatem p0sse videatur. Itaque, u0st0lici Ν0stri ossicii memores, qu0 sacr0sancta Ecclesiae iura a quavis impugnati0ne defendere ac Semare integra debemus, N0s pr0 suprema, quam obtinemus divinitus, auet0ritate, sancitam legem, quae Rempublicam Gallicanam se0rsum ab Ecclesia separat, reprobamus ac damnamus ; idque 0b eas quas exp0suimus causas; qu0d maxima assidit iniuria Deum, quem s0llemniter eiurat, principi0 declarans Rempublicam cuiusvis religiosi cultus expertem; quod
naturae ius gentiumque vi0lat et publicam pactorum fidem; qu0d 00nstituti0ni divinae et rati0nibus intimis et libertati adversatur Ecclesiae; quod iustitiam evertit, ius 0pprimend0 dominii, multiplici titul0 ipsaque conventione legitime quaesitum; qu0d graviter Apostolicae Sedis dignitatem ac pedis0nam Nostram, Epis00p0rum 0rdinem, Clerum et Catholic0s Gallos 0ffendit. Ρr0pterea de r0gati0ne, latione, promulgati0ne eiusdem legis vehementissime expostulamus; in eaque testamur nihil quidquam inesse momenti ad infirmanda Ecclesiae iura, nulla hominum vi ausuque mutabilia. Haec ad istius detestati0nem laeti vobis, Venerabiles Fratres, Gallican0 p0pul0, atque adeo christiani nominis
47쪽
universitati edicere habuimus. - Εquidem m0lestissime, ut diximus, assicimur, mala pr0spicientes quae ab hac lege dilectae nati0ni impendent; maximeque Π0mm0Vemur miSeriis, aerumnis, lab0ribus 0mne genus, in quibus sere v0s, Venerabiles Fratres, clerumque Vestrum cernimus. Attamen,
ne his tantis curis affigi Nos frangique patiamur, pr0hibet divinae benignitatis pr0videntiaeque e0gitati0, atque exploratissima spes, nunquam lare ut Ecclesiam IE8Π8 CHRIATΠs 0pe praesentiaque sua destituat. Itaque l0nge id abest a Ν0bis, ut quidquam s0rmidemus, Ecclesiae causa. Divina est virtutis eius stabilitas atque c0nstantia, eaque satis. 0pinamur, tot saecul0rum experiment0 e0gnita. Nem0 enim unus ign0rat, asperitates rerum hac temp0ris diuturnitate in eam incubuisse et plurimas et maximas; atque, ubi virtutem n0n humana mai0rem deficere necesse suisset, Ecclesiam inde validi0rem semper aucti0remque emersisse. Ac de legibus in perniciem Ecclesiae c0nditis, h0c sermo usuvenire, hist0ria teste, scimus,
ut quas invidia conssaverit, eas p0stea, utp0te n0xias in primis civitati, prudentia res0lvat: idque ipsum in Gallia haud ita veteri memoria e0nstat c0ntigisse. Qu0d insigne mai0rum exemplum utinam sequi inducant animum, qui rerum p0tiuntur: matureque religi0nem, effectricem humanitatis, sautricem pr0speritatis publicae, in p0ssessi0nem dignitatis libertatisque suae, omnibus plaudentibus b0nis, restituant. Interea tamen, dum opprimendi exagitandi libido dominabitur, filii Ecclesiae, si unquam alias, 0p0rtet, induti ut mulucis pro veritate ac iustitia, omni qua p0ssunt 0pe nitantur.
48쪽
In qu0 V0s, magistri auct0resque ceter0rum, pr0sect0, Venerabiles Fratres, 0mnem eam studii alacritatem, vigilantiam,c0nstantiamque praestabitis, quae Nalliae Episc0porum vetus ac spectatissima laus est. Sed hoc potissime studere vosv0lumus, qu0d maxime rem continet, ut omnium vestrum in tutandis Ecclesiae rati0nibus summa sit sententiarum c0nsiliorumque c0nsensio. Ν0bis quidem certum deliberatumque est, qua n0rma dirigendam esse in his rerum dissicultatibus 0peram Vestram arbitremur, 0pp0rtune V0bis praescribere; nec dubitandum, quin praescripta vos Ν0stra diligentissime executuri sitis. Pergite p0rr0, ut instituistis, atque e0 etiam impensius, r0b0rare pietatem c0mmunem; praecepti0nem d0ctrinae christianae pr0m0vere vulgati0remque sacere; err0rum sallacias, corruptelarum illecebras, tam late h0die lasas, a vestro cuiusque grege defendere; eidem ad docendum,m0nendum, h0rtandum, s0landum adesse, 0mnia denique pastoralis caritatis 0ssicia c0nferre. - Νec Vero elab0rantibus v0bis n0n se adiut0rem strenuissimum praebebit Clerus vester: quom quidem, viris assiuentem pietate, eruditi0ne, obsequio in Ap0st0licam Sedem eximiis, promptum par tumque esse n0vimus, se totum vobis pro Ecclesia sempiternaque animorum salute dedero. Certe autem, qui sunt huius 0rdinis, in hac tempestate sentient sic se animat080sse 0p0rtere, quemadm0dum fuisse Ap0st0los accepimus, udent68..., quoniam digni habiti sunt pro nomine Iesu comtumelium puti . Itaque iura libertatemque Ecclesiae sortiter vindicabunt, omni tamen adversus quempiam asperitate
49쪽
rem0ta quin imo, caritatis memores, ut Christi ministros in primis addecet, aequitate iniuriam, lenitate c0ntumaciam, beneficiis maleficia pensabunt. Iam V0s c0mpellamus, catholici qu0tqu0t estis in Nallia; v0bisque vox N0stra tum testim0nio effusissimae benev0- lentiae, qua gentem vestram diligere non desinimus, tum in calamitosissimis rebus quae imminent, s0lati0 sit. - Η00 sibi destinasse pravas h0minum sectas, cervicibus vestris imp0sitas, im0 hoc denuntiasse insigni audacia se velle, nostis: delere cath0licum in Gallia n0men. Εam nempe sontendunt extrahere radicitus ex animis vestris fidem, quae avis et maioribus gl0riam, patriae prosperitatem Verendamque amplitudinem peperit, v0bis levamenta aerumnarum ministrat, pacem tuetur tranquillitatemque d0mesticam, viam munii ad beatitatem adipiscendam sine fine mansuram. In huius defensionem fidei summa vi incumbendum vobis putatis esse scilicet: sed hoc habete, inani v0s nisu laboratums,
si diss0ciatis viribus propulsare h0stiles impetus nitemini. Abiicite igitur, si quae insident inter v0s, discordiarum
semina; ac date 0peram, ut tanta omnes c0nspiratione voluntatum et agendi similitudine coniuncti sitis, quanta esse decet homines, quibus una eademque est sausa pr0pugnanda, atque en Hausa, pr0 qua quisque n0n invite debeat, si opus suerit, aliquam privati iudieii iacturam sacere. - 0mnino magna gener0sae virtutis exempla detis 0portet, si, quantum est in vobis, vultis, ut ossicium est, avitam religionem
a praesenti discrimine eripere: in quo benigne facientes ministris Dei, divinam peculiari modo benignitatem vobisc0nciliabitis.
50쪽
At vobis ad patrocinium religionis digne suscipiendum, recte utiliterque sustinendum, illa esse maxima arbitremini: christianae sapientiae praeceptis vosmetips0s conlarmari ade0, ut ex moribus atque omni vita professio catholica eluceat; et arctissime cum iis c0haerere, quorum pr0pria est religi0sae rei pr0curatio, cum sacerd0tibus nimirum et Episcopis vestris et, qu0d caput est, cum hac Ap0st0lica Sede, in qua, tamquam centro, cath0licorum fides et conveniens fidei actio nititur. Sic ergo parati atque instructi, ad hanc pro Ecclesia pr0pugnati0nem fidenter accedite; sed videte, ut fiduciae vestrae tota ratio in Deo c0nsistat, cuius agitis causam: eius idcirc0 0pportunitatem auxilii implorare ne cessetis. Ν0s vero, quamdiu ita vobis erit periclitandum, v0biscum praesentes c0gitatione anim0que versabimur; lab0rum, Hurarum,d0l0rum participes: simulque prece atque obsecrati0ne humiliae supplici apud Auctorem Stat0remque Ecclesiae instabimus, ut respiciat Galliam miseric0rs, eamque tantis iactatam fluetibus celeriter, deprecante MARIA IMMACULATA , in tranquillum redigat. Auspicem divinorum munerum, ac testem praeoipuae benev0lentiae Nostrae, vobis, Venerabiles Fratres ac dilecti Filii, Apostolicam Benedictionem amantissime in Domino impertimus. Datum Romae apud Sanctum Petrum, die xi Februarii anno MDCCCCVI, Pontificatus Nostri tertio.