Ioannis Cantacuzeni Eximperatoris Historiarum Libri IV. Græce et Latine

2쪽

CORPUS

EDITIO EMENDATIOR ET COPIOSIOR,

CONSILIO

IN sTITUTA, O PER A

CANTACULENUS

MDCCCXXXI. Dissilia πιν Corale

4쪽

IOANNIS

EX IMPERATORIA

LIBRI IV.

GRAECE ET AE ATINE.

MDCCCXXXI. Dissilia πιν Corale

6쪽

Cum iam in eo sim, ut, quid in hoc altero Ca

tacuetoni volumine praestitum sit, exponam, sacere non possum, qui acerbissimam casus illius -- moriam renovem, qui necopinato nuper boni miusque animum perculit et amixit. Cuius enim consilio auspiciique felicitate haec ipsa Byzantin rum scriptorum collectio et condita est et in lamiam spem accrevit, eum subita atque immatura morte ereptum nobis esse, quis est, quem nunc demum edoceri oporteat Quippe Niebubrius ea erat nominis gloria, immortalibus in rem litterariam meritis parta, ut et vivus, si quis alius, inter humanitatis decora splendidissima celebraretur, et, ubi vita decessit, longe lateque triste sui desiderium diffunderet communisque iacturae se sum excitaret. Et vero nuntius iste eo gravius omnium animos assecit, quod in magna et multiplici calamitate, quam, tot viris praeclaris summaque doctrina laude conspicuis, nescio qua sati iniquitate, intra hoc breve temporis spatium ex-

7쪽

VI PRAEMONITUM.tinctis litterae nostrae acceperant, is unus Cum

paucis superesse videbatur, qui rem amictam sustuneret, in quem ceteri velut in exemplum severuoris ac prorsus antiquae eruditionis intuerentur, in quo, quaecunque sive ad amplitudinem liti rarum, sive ad arcendam sortiterque repellendam superstitionem et barbariem sacerent, summa im se omnia constaret o spem inanem fragilemque humanae magnitudinis conditionem Hunc talem virum, in quo tanta esset ingenii vis ac pulchritudo, tantus in omnibus, quae proderet,

generosae et excelsae mentis vigor, tanta amplit do doctrinae, integritas animi et candor morum denique suavitas, qua omnium voluntates alliceret et in maiorem sui admirationem raperet, hunc, inquam, eodem mox fato oppressum esse, et, cum ne summa quidem senectute decessurus sine bonorum querimonia fuisset, oppressum esse in ipso integrae aetatis cursu, florentem adhuc viribus

deque litteris praeclare merendi studio occupatum felicissimo. Quanquam quid ego mortem queror immaturam in qua quidquid acerbitatis et iacturae inest, non ad Niebubrium, scd ad nos pertinet, quibus eo non amplius frui licet. Ille satis, dum

viveret, nominis existimationi consuluit et virtuto esseeit sua, ut non annorum numero, nec SPatio aetatis vita eius censeatur, sed fama et meritorum laude ac grata piaque memoria, quae tam diu infixa haeret,it in animis hominum, quamdiu litteris ipsis et honor et nomen constabit. At scutio me impetu quodam doloris, cuius os in

8쪽

PRAEMONITUM. VII

ipsa desideratissimi viri recordatione remedium aliquod et levamen positum, longius abripi atquo ab eo, quod huic volumini praesari institui, a

errare. Quare, ut ad propositum me reseram.

indicandum est, eiusdem Niebutiri beneficio et incredibili, quo totius Byrantia operis et utilitati et decori prospexit, studio essectum id quoque esse,

ut, cum antea Cantacumni textus unius tantum

Parisini codicis auctoritate niteretur, novum iam, idque valde a nobis, cum primum volumen edebamus, expetitum, rei criticae praesidium uinpeteret, cuius ope emendatio huius scriptoris paullo certius institui posset. Cognoveram nimirum censura tomi primi, a Spengelio V. D. in Se odii Bibl. Criti a. 1899. num. 87. sqq. facta, asservari in Monacensi bibliotheca codicem illum avaricum, unde ontanus Cantacuetenum aliquot annis autelatine edidit, quam graeca e Parisitio codice prodirent. Cumque lectionis specimina, inde notata, satis ostenderent, non inutilem eius conserendi

laborem fore, facile Niebubrius a liberalitate Lich- tetit lateri, viri humanissimi, qui bibliothecae Moriacensi praeest, impetravit, ut liber huc ini,

teretur. Est autem codex saeculi XVI. chartamus, forma maxima, soliis 6o6. constans, scriptura nitidissima. In margine exhibet lectionum vari tatem satis amplam, cuius longe maxima pars ex codice vetustiore deprompta est quaedam com rectoris ingenio debentur. Diligentissime igitur hunc librum, quem onacensem vocavi, Cum Parisina editione contuli qui quantum mihi pro-

9쪽

viII PRAEMONITUM. fuerit emendandique operam meam levaverit, nihil attinet dicere res ipsa docebi Quoties enim vitia, quibus Cantacumnus, qualis e Parisino dice prodiit, passim inquinatus est, ad huius fidem correxi, aut si quid prorsus omissum erat antea, inde supplevi et integritati suae reddidi, sedulo faciendum curavi, ut Parisini libri dissensum imdicarem. Ubi utriusque codicis lectionem ann latam reperies, ibi scito, quod in textu legitur,

coniectura a me restitutum esse; quanquam id et parcissime feci, et ea semper, ut debui, moderatione, ut nihil quidquam ex ingenio mutarem, nisi ubi res certissima videretur. Quin etiam in eo genere quaedam servavi, quae nunc correcta mallem, Velut p. ai, 39. ubi pro eo, quod utemque codex habet προσιστάμενον, non dubito, quinemendandum sit παριστάμενον. Vid. p. o7, 5. 57,io. Deinde scribendum est . o, . non Θεου

συνα Ουμενου, sed Θεου--αιρομένου, ut in eadem

sermula apud nostrum saepius. Reliquum est, ut moneam, quidquid variantium lectionum in duobus prioribus libris codex Monacensis habet, insertum iri volumini tertio, quod mox prodibit. Ser. Bonnae meus April. a. 18St.