장음표시 사용
31쪽
Σιμανον ξεστι τοῖς συλοι κατακρυπτειν ιεροις, αλλ' οὐδ που καὶ πολεις καὶ κωυας κατακρυφετε ἐν τοις τοιουτοις
3. δοκε re P. μῖν P. m. διαλέγεσθαι P. to δι' Mas P. a& etor pro vir P. Sin quid aliud melius et utilius haberet, se in praesentia propter
eius tentationem valetudinis concilium dimissuram ulia se ex illa recreasset de iisdem denuo acturos. Domesticus paulum se conisens , idem in mihi, ait, non respondere ad ea, de quibus ventum est in consilium. Non enim nunc de sermonibus honesta perie confietis quaeritur, sed num, quae Alexander postulat, On- denda a potius armis eum eo depugnandum sit. Vos autem posthabita onsultationis materia, de iure institutisque Romanorum disputatis perinde ae si esset, qui Alexandrum posset etiam gere ad obtemperandum Romanorum legibus. Qui dicet laselasse, non mihi, sed Romanis hae lege praeseribuntur: eg unam hane legem agnoseo, omni ratione mea commoda persequi. Quamquam autem vobis in sacris asylis Sismanum licet seondere urbes tamen et eastella in iis abaeondere non licet; neque armenta boum et greges ovium eterasque in agris
enitates, ex quibus mihi poenas iniuriae persol etia ue itaque, non ad speciosas rationes accomodanda est vobis deliberatio. Ego 'em parum abest, quin me ipsum a usem; qui nescio quomodo ad hae dicenda prolapsus sum. Dictum est enim ab initio et ratum
in omnibus habitum nemo siquidem contradixit proraus): si quid Dissilia πιν Corale
32쪽
postremo revelatum sit, ut primus taceat. Atqui si non inter postremos collocato, sed et primo et euriae longo principi talia visa sint et a vobis universis confirmata pro utilibus , par est me ipsum quoque boni consuIere et ultra nihil curiose perscrutari. Hic cum imperatrix eum ad Porro dicendum enixius impelleret ac perurgeret, Nec ista, inquit, tametsi pauca, libens protuli. Tum patriarcha haec vera se utiens, statim ut se eulpa liberaret, ea primus, inquit, etiam ipse fateor, consultationem nostram nihil ad ea facere, quaci In quaestiouem adducuntur. Non enim lexandrum curaturum, cum ratione an secus es respondeatur sed quomodo ab initio sibi Proposita ad finem perducat, si possit. Quocirca et ipse non de verbis, sed de illo alio consilia agitanda sentio Aliis omnibus Protinus adstipulautibus, et post magnum domesticum consurrectiono facta, conventus est solutus Cetyrum iam ante cernens magnus domesticus, patriarcham ad imperium assectare viam, et ouatum eius vi reprimere nolens haud enim invitis, sed eupidissimis et de imperio sibi gratias habentibus imperare eupiebat praeterea timens, ne qua inde seditionis bellique civilis occasio nasceretur, o quibus verisimile erat collapsurum otia anum imperi uiti et omni morio horribilius arbitratua, tantis aerumnia sese originem et aput eoae
33쪽
nεειοντος , καδεο πολλα πολλάκις - ακεκυν ὀτος, μέλοσε A. - έεννέσθαι βασιλευς, ἐσκέπτετο μὲν καὶ προτερον τὴν rim V aDνίαν ἀποθέσθαι ,αἰ πραγμοσυνη τὸν ἐπίλοιπον βίον ζην, Dόπερ μην, οὐ φθορας αυτὸς ιτιος μοριαίοις καταστῆνα
ευαι , αυτον δ' ἐκείνου τον θάνατον ἀνθελέσθαι, nασαις Bipi poις καὶ πάση σπουδῆ καὶ προθυμία προείλετο ν αντος ἀποθανετν περ του ἐκεινον ζῆν ἐπε δε τω μέτρα καἰ ζωῆς
ἐκείνω εὐφιολογεῖν προσῆκον χάριτας τῆς περ ηριυς σοφῆς
ande nec imperatore adhue superstite, quamvis multis saepe ab eo precibus satigatus, purpuram induere sustinuit cogitaverat quidem prius dignitate ultro abire et reliquum vita curis et negotiis vacuum decurrere, quod, ut modo dicebam , quidvis tolerabilius duceret, quam ornatii a se pestem evenire. Verum ut Chumnum in consessu superbe et impudenter so perstringentem ad se enim Poti imum eius maledictum pertinere censebat omnium tuu Bomanorum et opinione et re praecipuum, nullus de intempestiva libertate increpuit aut aecusavit, hoc ipsum civilis seditionis eaordium fore ratus, citius quam volebat, polcstat se abdicandi desiderio captus es L3. Ergo die proxime sequenti cum ipse et patriarcha esscnt in palatio per eum imperatrici haec renuntia Si suisset a Deo in eius relictum arbitrio ipso teste, vera se dicere, utrum mallet imperatorem quidem vivere, se autem pro illo vitam ponere, quasi omnibus punctis omnique studio et alaeritate praeoptaturum fuisse suori ut illi vivere diutius concederetur. Quoniam Vero Deo uui- ique sua sata dispensanti ita placuisset aequum esse idcin ut inpientissimo rerum uostrarum statori, gratias agere et hominum quemlibet pro ae, quid sIbi convenietis utileque sit, circumspicere. Hoc
34쪽
αυτα πρὸς οσῆν βασιλίδα παρέστη λέγειν, καὶ προτερον ενs
e φασκε του τοιουτους στρέφειν λογατuους καὶ ἀναγκαῖονοιεσθαι ἀφιστασθαι των πραγνατων ο δέ, ταχιον ἀνέπεισε την βουλην ἀνακαλυπιειν, uδὸν τερον εῖναι, ν οτιτη προτεραι κατα τον συλλογον κωρως του πιυρινο καὶ
Doργῆ φερομενος προς μέ τε καὶ τον βασιλίδα, ἀφίστασθαι
τῆς διοικησεως γνως των κοινων, ουτε δίκαια ποιεις, ουτε
se sibi Iam praestitisse visumque rerum administratione cedendum, et quod superest aevi, sibi, quoad fieri possit, soli viventem, ncurarum vacuitate consumendum. Huius suae voluntatis eam esse Ignaram noluisse. Sciscitante autem patriarcha causam quid ei ita mentem venisset, talem adisti gustam mittere nuutium, respondit: pridem ae istas cogitationes volvere et abdicationem rectionis sit,inecessariam arbitrari. Quod vero eum ad meditata citius patefacienda incitarit, non esse aliud, quam quod pridie Chumnus in eo ventu importuno et insipienter ac sine fronte illud effutiverit, si Postremo revelatum sit, taceat Primus quam impudentiam nec im- Peratrix, nec ipse patriarcha aegre tulerit, nec maledicentiam istam puniverit, sed perinde ac si nihil diceretur novi, in dicto istoc conquieverint. Excepit patriarcha. Num alia praeterea res te commoverit, ut hoc diceres, tu nosti si propter hoc solum exacerbatus, mihi et imperatrici tantopere irasceris, ut rei publicae regendae munus abiicero constitueris, nec iuste, nec ex tua diguitate facis. Nam ego me verba illa humui omnino non audivisse, tibi confirmare Possum et mihi dem haberi aequum est putoque imperatricem eadem mecum consessuram. Haud enim vocem tenuisset, si audivisset et te tactum credidisset. Quare te oro quaesoque, uti verbis Diqilige by Ooste
35쪽
- των πρὸς τὴν βασιλίδα λογιον ποσχέσθαι, οὐ φαυλην A. a 34 rτινα ἐσομένων ἐπιθηκον των κακων. ὁ δ' υκ ἀνίη, αλλ' P. 35 ἐκελευεν ἀπαγγέλλειν, νυν si , φάσκων, τον λογον μονον ἐκεῖνον Σον ποιησαντα την ταραχὴν, σως δέ τινα καὶ ἄλλα 5εχειν νέκφορα ἐν τῆ prati αυτικα μεν οδ ὁ πατριαρχης ἐποιει τα κεκελευσμένα αὐτῆ βασιλίδι ἀπήγγειλεν, σα μεγα δηιωτικος προ αυτον διαλεχθείη. - ελπίδος τε εςω κα πέρα προσδοκίας λογους ταις ἀκοαις εἰσδεδαρώνη,
nar με ἐπὶ τοις λεγομένοις, ζεπέπληκτο δὲ, ο,τι το τον Iouim δομἐστικον πεῖσαν, τοιαυτα τε ἐνθυιμηθῆναι καὶ πρὸς αντον εἰπεῖν. μιυς αυτην ἀναλαβουσα, ἀντεμηνυεν αντῆ, μὴ παντάπασιν αυτῆ προσοκειν του τοιουτους λυγους, ουδε τῆς Βαντο διανοίας ἀξίους εἶναι, ουδε τῆς οὐ βασιλέα φιλίας, ον δε παίδων 47, , καὶ εἰς τοδε χρονου ἀλλ λοις διετηρησατε
i5uδολον καὶ καθαραν. διὸ ουδε πείθεσθαι οια τε εἰαὶ ως παραφρονουντος νεκα ἀνθρώπου προήχθη εἰς τοσουτον κα οργης
κα λιπης ἐγω δὲ μῆτ' ἀκηκοέναι του ἀνθρωπου λέγοντος ομολογῶ, μήτ' εἰ καὶ συνέβαινε πυθέσθαι, προυργου ποινσασθαι κολαζειν τον εἰποντα. ουδὲ γαρ αυτος συ ἐλαττω2 ναπιν εχεις η ἐγώ, κολάγιν τε του προσκρουοντας καἰονπνωμηρο αρέχειν, αν ἐθέλης εἰ μεν ουν ἐκείνων ,εκα ἐν λόγων μονον ἀγανακτεῖς, παρα σαυτο μαλλον η παρ'
ἐ- προσηκε λαμβάνειν δίκας. εἰ δὲ και τινος τιρον MI, C
lasibus ad eam supersedeas, quae praesentibus malis non parvo a ditamento futura sunt. Ille non se ectere, et instare, ut imperatrici nuntius iret nunc quidem illud verbum solum esse, quod turba concitaret sortasse autem alia quosdam inclusa habere in pectore, qua prodere nolint. Statim igitur atriarcha ad Impera
uitem refert, quae a magno domestico acceperit . et iussa efficit. Quae tam insperatos et inexspectatos sermones auribus hauriens.
contristatur et ad stuporem miratur, quid cum ad hae cogitanda et ibi eloquenda perpulerit. Tamen ut se collegit, ei vicissim nuntiari iubet: Nulla ratione haec ipsum loqui deeere neque eius
Ogenio, neque amore Ilo, quo se ipse et impcrator mutuo dile Aerint, quemque a pueritia usque ad hoc tempus purum sincerumque conservarint, digna esse. Quocirca se credere etiam non posse, eum propter hominem saluum eo iracundiae aegritudinisque proces-MMe. Detudo se ne audisse quid diceret nec si audire contigisset, operae pretium eusuram fuisse, hominem auultare, quando ipsemetuon minorem quam ipsa, et uujeudi, a quibus ossensus sit, et lenoseendi, si velit, auctoritatem habeat. Quamobrem si propter illud verbum dumtaxat indignaretur, a semetipso magis, quam b
36쪽
A.c. ui δπερ χρι νυν γνωστον μοι, λέγειν αὐgo.ντα, ὁ πιπρ' ἐμοὐδυσκολον ἐσομενον μηδὲν, περ αν σοι κατὰ γνώμην η, εἰ μὴ πάντ' των ἀδυνατωτάτω ειη' τοιαυτα μὲν κ βασιλiς προς τους του μεγάλου δομεστίκου λογους ἀπεκρίνατο ὁ
των λογων των μου, κα βασιλίδα τὴν διάνοιαν των γινομένων μάλαττα ς πορρωτάτω χειν. D δε αυτος τε εἰδῆς καὶ βασιλιδι poάσης, ω μαι διανοουμαι, , ω πιο των πραγμάτων μουσον. την μὲν ἐμ - καὶ βασιλέως ἐκεινουπρος ἀλληλους ἐκ παιδιον κροτάτην φιλίαν vis αν ἀγν Ioοιης, σπερ εἰκος, καὶ ἡ βασιλῖς προς τὴν οἰκειαν διατρινον-Dσα. 4σα μέντοι γε προ βασιλέα τον πάππον , πολέμου καιυρχομένου καὶ τελευτωντος, τε τωὐαλλων πάντων πολλὰς - παντοδαπῶς ποστάντων τα μεταβολὰς , πάντων ἀντιτετα
γμένων, σχεδον εἰς ἐσχάτην ἀπορίαν συνηλάθη, αλῆ προθυ-ἔs
μως σφογωνισάριον , μηπε σώuατος φειδομενος, ιντε χρημάτων, μητ' αλλο των οἰκείων μοδενος, αλλ' is τοῖς μάλιστα ἐπείγουσι των καιρων κα δεομένοις ποσίων φίλων, πάντα ἐγι- νομην αυτεῖ καλτων δεοντων ἐνέλιπον οδὸν καὶ μετὰ το των πραγμάτων πηρατῆ γενέσθαι, σα τε προς τους ζωθεν πο-2Gχειιίους, καἰ Ελληνας λέγω καὶ βαρβαρους, καἰ προς τους P. 358 ενδον ἐπιβουλον , ωσπερ αλλος, αυτος , κα συγκατειργα-
tisque nunc ignoret, cum fiducia aperiat nihil fore, in quo elus animo non libenter gratifieatura sit, nisi multo maxime ad praestan dum impossibile fueriti te imperatrix magno domestico respondendum curavi qui ad patriarcham in tu penitus vim verborum meorum guoras inquit et Augusta a cogitatione eorum, quae sunt, abest longissime. Ut autem et tu actas, et illi exponas, quam non iniqua in corde meo versem audi, quis sit meus de re publiea sensus. Meam eum defuncto imperatore a pueris perfectissimam amicitiam , et te nescire credibile est; et imperatrix in patria adhue degens, nosse qui potuit Quod vero ad bellum contra avum et inceptum et sinitum attinet, quando reliquis omnibus multi me varie immutatis omnibusque adversantibus, in extremas seredissicultates devenit, quam promtus ei adiutor extiterim, uec corpori meo, nec pecuniis, nec alii cuipiam rerum mearum arcens; ae temporibus miseris et amieos germanos requirentibus, omniae laetus sim, nullumque ossicium praetermiserim; et postquam rerum si in mam obtinuit, quantum ad externos hostes, Graecos inquam et barbaros, et ad domesticos insidiatores attinet quoinodo
ego tamquam alter ille ei collaborarim, et cum eo ac pro eo multa Diqilige by Ooste
37쪽
ψεως ποιεῖν. - τε γαρ αγνοησας, οἱ κακαν τα πρανατα
3έ. Ιων pro os . s. καιDore, ἐπὶ κινδονοι P. gravia periculosaque si stinuerim si leo enim de administratione, quo pacto omnem ego laborem perserens, imperium ipsi acillimum reddulerim, Romani omnes scire possunt rebus ipsis manifestissimo elamantibus, et testimonium serent praeqtie omnibus imperatrix, quam non experientia tantum , sed ipsemet quoque imperator de mutua inter nos oncordia docuit quae quidem tanta suit, ut opinione mea omnes et antiquos et reeentes ab amieitia nobilitatos superaverit. Unde non modo vicissim nos adiuvari sed etia in usque ad hoc tempus in summa gloria vixisse eontigiti Turpe igitur me, qui antehac nunquam vilius dedecoris occasionem mihi praebuerim, nunc sponto ac libentem maledictis et reprehensione eligna ommittere. Sive enim neselus, quo miseriarum res evadent, mihi nidem ignominiam, eleris autem Romanis pericula exitiumque ereavero, nullam vel me ipso iudie veniam alve etiam animadvertens quemadmodum iam liquido scio tamen emollescam timore ne scilicet dubii a formidolosis temporibus imperium videar dimittere, praeter vituperationem erudelissimum quoque supplicium ommerebor quod quamquam praesciens, sustinuerim olens, ignavus et neque oecasionum, neque rerum hene utendarum
38쪽
A.c. 34 ἀπαλλάττειν ἔμαντον καμοι γε υδε βαοιλίδι τε καὶ τοῖς βασιλέως παισὶν ἐκ τῆς δοξια ταυτησὶ καὶ των κινδυνων ωφέλειάν τινα ξεστι ποριζειν ἐν γαρ αν τουτο παραμυθιον οὐ φαυλον. ῶς αν ε μὴ δοκω τους περ των βασιλέως παίδων πονους καὶ κινδυνον ἀποδιδρασκειν, νυν με ἐν τῆς ιρο-5νης τοῖς καιροις, τε μῆτε πολεμος οὐδεiς, ιοτε κακων
προσδοκία μηδε α πατριάρχης τε καὶ συγκλητος ἄ/ια βα-Dσιλιδι, ἰθυνοντων την ρχην καὶ τὰ ἐκ ταυτης γαθὰ καὶ τὰς τιμας καρπουσθων ἐὰν δέ ποτε συμβαίν πολεμον τινα ἀναφυῆναι, κίνδυνον απειλουντα βασιλέως τοῖς παισὶ τοτ' roαυτος ηδη προθυμως τοι κινδυνοι ἐμπαρέζω δειαυτὸν , καὶ αὐ συνδιασωσα τὴν ρχὴν αυτοῖς et ἐπὲρ uroo μαχουμενος πεσουμαι, eo ἀν ἐμοὶ ιὸν οἱ πονοι καὶ το κινδυνευειν, μῖν δὲ το ἐντρυφαν τοῖς πραγμασι καὶ αυτων καταπολαυειν, μηδενος παρενοχλουντος , πεδειγώοιτο. κεφάλαιον δὲ των λογων is
τῶν ἐμῶν, o εστιν ουδεν το πεῖσον, ωσπερ κα ποοτερον,
P. 35s εσθαι των πραγ3ιάτων τῆς αρχῆς. -ος α δὲ καὶ ργοις λέγω κατάδοχον ποι σω τῆς συνῆθους καθέδρας ἐξαναστὰς,
decrevi subducere unde nec ad imperatricem , nec ad imperatoris liberos aliquid emolumenti redundabit esset uim hoe non exiguum solatium. Ne autem labores propter filios imperatoris apessendos vitare existimer, nune quidem in ista pace, cum nee bellum est illum, nec malorum exspectatio, patriarcha et concilium una cum imperatrice imperium regant, eiusque bonis et honoribus perfruantur. Quod si aliquando arma imperatoris Iiberis periculum denuntiantia, movebuntur, rursum impigre hostium telis me obiectabo et aut imperium illis servabo incolume aut eorum causa in medio certamine occumbam ut ego quidem labores habeam et pericula, vos autem omnibus copiis siluentes, delitiis et gaudiis dediti, vitam nullo impediente transigatis Caput denique et summa orationis meae est, re nulla me adductum iri ut, quomodo antehac imperium administrem et quo iacto simul quod die eomprobem, e sella consueta surgens, alibi sedebo, ut Augusta et vos scire queatis, nihil iam obstare . quo minus alium auempiam e vestra sententia tantis rebus praeficiatis. Haec satus, in alium Iocum, tamquam
ipso opere alteri imperium cedens, eo essi At enim patriarcha Dissilia πιν Corale
39쪽
HISTORIARUM III. 4. Iros δεε κα μάλιστα δυνώιιενος τῆς νοχῆς τῆς βασιλιδος A.c. 34i
οσα βασιλιδι ἐκ τῆς βασιλέως προσεγένετο τελευτῆς , λέγε-cθαι βουλόωνος ἐπ αὐτῆς, ἐναντιλατα πράττειν ἐι αττρδουοῖν /εκα. Hi γὰρ πρακτεῖν παντελως νάγκη ἡ φαυλιος κα οιχ et προσῆκεν , αρχειν. ειτε τοίνυν πράττοντος ζειν,
Οἰouένη διοικεῖσθαι παρ' Moo, ἀνάγκη πάντα ἀπολέσθαι εἴτε καὶ φαυλως καi ' κατὰ τὸ δέον αρχοντος, τὰν αυτὸν τρόπον πάλιν φθείρεσθαι σοι βαίνει, κα προσέτι γε αυτὸν οὐ τοῖς λχοις ιιόνον, αλλὰ καὶ ἐμαυτω τῆς Ἀθηρίας φεί- i5 λειν δικας n αυφοτέρω - λυσιτελες , γνωριιια ταυτα ι Cisσθω τῆ βασιλίδι, κἄν εἰ ἐλλοι ταραχὴν καὶ λυπην προ- v asa ἐπεῖν. βέλτιον γὰρ περ των γινουένων ως χουσι αθουσαν, citi σοί τε κα τοῖς αλλοις τα δέονr βουλευσασθαι περ τῆς ἀρχῆς, i ἀγνοῆσασαν, λίγω στερον,4 τουτων rotiόνον, ἀλλὰ καὶ τῆς συι βοσμόνης βλάβης ἔνεκα ἀγανακτεῖν. r. 'o εν - πατριάρχης πάντα ἀπηγγγελλε si βασι Daui. ν δ' πεο υτ αν ποτε αυτὴ διενοηθη, μηθ' ἐτέρου οντος ἐπείθετο ἀκουσασα, πρῶτα εὐια τῆς λυπης οιδὸ3. εἰρεισμα S. καὶ των add. Μ. hae videns et audiens, Dum est, inquit, hic sermo et qui animum imperat,ieis gravissime vulnerare possit. Vcra loquoris, ait domesticus, et sane nihil horum neque dici oportebat, neque ieri. Nune autem eo, essitatis compellor, ut quamvis prae omni hus maxime, qnaeeumque ad consolationem moerorumque levationem pertinent. an ex Ditu imperatoris multi ad imperatricem confluxerunt, apud tam dieere velim, saeiam tamen, quae solatio illius plurimuin repugnant idque duabus de causis vel quia omnino cessandum, vel quia male et contra quam a sinit, imperandum es Seu igitur me seriante, etiam imperatrix vacaverit, credens, ut nuperrime a me imperium temperari, omnia pessum ire oportebit seu somniculose et se a quam convenit gubernante, eadem est exspectanda calamitas. Et ego insuper non aliis solum, verum etiam mihimet improbitatis poenas dabo ut utrinque reserat ast imperatrieem cognoscere, etiamsi inde aegra animi futura siti Siquidem praestat, ut percepto rerum statu, Deum et eum aliis pro eo ac debet de imperio eonsultet, quam ut eo ignorato, haud multo post non horum dumtaxat, sed et imminentium ineommodorum causa doleas.
. mae omnia patriarcha imperatrici renuntiabat. Ea eum adiret, quae nec unquam ipsa cogitasset, ne alio narrante eie- Dissilia πιν Corale
40쪽
εθος ην, συνεισιέναι καὶ ἀπιοντα συνέπεσθαι, καὶ tiονονου
καὶ φθέγζασθαι λογιζομην ἐκεῖνον, τε διελέγου προς μἐ, καὶ λως μετριαν τινὰ ἐλογιζοun τὴν περισχουσῶν, τῶν is
ro. κακῶν pro δεινῶν i φθέγζεσθον P. didisset, primum quidem prae dolore nihil respondere poterat.
Deinde eum diu largas in silentio lacrimas effudisset, Faelitus, inquit, persuasisset mihi quispiam montem transferri, quam mentem magni domestici ad momentum temporis immutari posse. Quoniam ergo de illo talia iam est audire qualia mihi nunquam auceurr runt, quid apto respondeam, penitus haereo. Verumtamen ex iis, quae me praecipue momorderunt, respondendi ducam initium. Dico igitur quasi enim praesentem alloquar Tu modo vel ut mente alienatam aut sopore prosundo veternoque demersam ad sensum circumstantium me malorum perduxisti. Prius namque etsi certo sciebam imperatorem esse mortuum, nihilo minus eum tu ad moventitares, etiam illum ut onsueverat is ad me putabam ingredi tecumque abire, ae tantum non etiam in tua loquela illius Glatus haurire. Et omnino mediocribus quibusdam malis cinctam me arbitrabar. At nunc velut peripetasmate sublato interiora patent omnia si tu spe, quae nos ludifieabatur, erepta, rea nudas aspeetui subiecisti et filios quidem meos iam pupillos , me autem viduam et miseriis eum viduitate eoniunetla implicatam speetatori hi si
exhibuisti. Quid autem dicemus de te aut quid cogitabimus Arite oblitum esse eouiuuetissimae uiua necessitudinis et admirabilis Dissilia πιν Corale