장음표시 사용
2쪽
ILLUSTRI, EXCELLENTISSIMO ATQUE GENEROSISSIMO
S. REGIAE MAI. A CONSILIIS IUSTlTIAE SANCTIORIBUS, REGIMINIS ATQUSACRI TRIBvNALIS QUOD EST INDUCATUMAGDEBVRGICO,
3쪽
Ereor equidem, ne reprehensionem
iscurram, in MINE, quod has TIBistudiorum primitias consecrauerim, eum ingenio Tuo atque NOMINIS magnitudine eas esse indignas satis cognitum habeam adi
que perspectum. Sed Veniam mihi promittit certissimam mirifica tua benignitas, qua Omnes,
4쪽
qui vacant litterarum studiis,complecti ad maiora incitare soles. Accipe igitur evdem hac benevolentiae atque fauoris significatione, ILLUSTRIS DOMINE, tenue hoc
opulculum, deuoti animi mei documentum Ego certe in secundis rebus meis numerabo, si Ti Bi, PATRONORVM MAXIME , meos probari conatus intelligam. Solent Viri, qui in publica statione reipublicae gerendae sunt constituti tot sessi laboribus, saepius delectari musarum otiis; & ego sane noui neminem, qui maiorem quam TV, MAECENAS, inter ipsos quoque concatenatos labores, quos REGIS TUI CLEMENTISSIMI iusis suscipis, ex iis capiat delectationem. Imo nihil TiBI magis curae cordique est, quam, ut non solum indefes studio Patriae saluti, pro splendidissimi muneris ratione , cui TE admouit REX POTENTISSIMUS, invigiles; sed etiam musarum commoda, in quarum solatium natus videris, quam mmime promoueas. Haberem Proinde omnino,
5쪽
laudes, quas TIBI admetiuntur boni omnes, excurrerem; sed prohibet id singularis Tu A modestia, quae inter egregias virtutes, quibus TE Ornauit NVΜΕN providentissiimum, conspicitur maxima. Interim tamen DEVΜ O. M., a cuius sapientissimo nutu dependent uniuersa, ardentissimis vendi rari precibus nunquana desinam, ut TVAM incolumitatem inconcussam stare. TE que
ILLUSTRIS. EXCELLENTISSIMI ATQUE GENEROSISSIMI NOMINIS TUI
Haia Magdeb. d. XIX. Decembr. I 24. tori deuotissimo,
6쪽
monumenta, omnium lare gentium amoribus institutisque fuisse rem' par heiaptum, ut filii soli manerent in do- reditata emmo Patris, heredes nominis omni- cluribamumque quae is reliquisset bonorum. σFiliae vero si nuptaent , eum dote dimitterentur e domo paterna , hereditatisque essent ex- pertes. Cum enim ninil magis curae cordique fuerit ci- vitatibus bene corastitutis, quam ut veterum ciuium fa-Α a miliae
7쪽
4Cap. L Iure Iron iam δ' miliae in suo splendore atque dignitate . conseruarentur, facile est ad intelligendum, qua de causa factum, ut in
los filios admitterent ad paternam hereditatem. Femi- nae enim, cum nubendo plerumque in alienam tran ant familiam, paternum nomen ulterius extendere atque
ropagare nequeunt. Quid quod, si simul cum mast is ad hereditates fuissent admisse , opes paternas atque auitas in alienam transhilissent familiam, splemorque paterni nominis conseruari non potuisset. .ae omnia cum
docte executus fuerit IAc. Ρς Riro Nivs in luculentili, mo commentario ad. L. Vbconiam p. xos. ad eum L.
B. remittimus. Non enim permittit instit uti ratio . transscribere ea, quae is adduxit veterum auctoruni probatae fidei testimonia. Nec etiam addimus quicquam de coemtionis ritu, quem apud antiquissimos populos in usu fuisse, ita, ut hac ratione quasi redimeretur sponsa a manu patris, evegie docuit post PER 12ΟNivM cc. p. I s. sed uberiori longe adparatu lata GvNDLi Naius in Dig
Sia apud Soli fuere Romani qui his olim non vixerunt in- Romanor, stinitis. Licet enim filiabus constituerentur dotes, ta-- aequis partibus & aequa
lance ad patrum admittebantur haereditates. Clarus in iaesti acino Ni ANvs Instit. de Le tim. Z gnat. haisti XII. Di puri simplisitatem Nibus amiciam Io Voconia complexa, simili modo omnes cognatos, Me masculos , ves-- FEMiNAs, cuiuscuncque gradus, adsimilitudin m se, rum
invisem adsecessionem vocabat. Sed progressu temporis magis reipublicae expedire videbatur, ut laminae accepta dote ab omni successione excluderentur, ne gentilitiae opes simul cum iis e paternis familiis exirent, put ipsie, quas in manu virorum esse oportebat, supra modum ditescerent atque ex ea re insolenter se gererent, qua in tione
8쪽
auctor nobis est GELLI vs N. A. Iib. XVII cap. 6. viri PER I ZONius I. c. p. I 3 . Aq. Illum is Fridericianae Caneellarius DN. A LvDE . t o de disserem. in Sm -Veisiano Disteri s n. 4a. cuius singularia in rempublicam litterariam merita nostris enco is longe esse maiora non dis simulamus. Erat itaque dos futura omnis filiarum hereditas, postquam Q. Voeo Nivs Saxa Tribunus pl. A. V. C. D C LX XXI. Mario Ρhilippo II. & Cn. Servilio Coepione L in. rogationem tulit, quae sanxit in pserum qui post A. Postumium Fulvium censeres censvs esset,
ne heredem virginem , neve mulierem faceret Cleago in Verr. I. c. 41. Cum vero non nisi opulentiores censerentur, etiam saltem his scriptam fuisse hanc legem, fa- cile est ad intelligendum. Interim tamen feminas fideicommissa & legata accipere potuisse testis est C i c ς κ o Fin. LII. cap. II. sed summam, quae lege Voconia legati, vel fideicommissi nomine relinqui potuit a testato- 're non nominat, forte quia ei non digna visa fuit pro opulentia illa puolica privataque populi romani quam in sua oratione nominaret ; forteque ea, sic arguente laudatissimo P E Ri 2 o Ni Op. is i. ideo a rigore legis ab ipsbVoconio fuit excepta, ut possent testatores honesta ali qua amoris significatione honorare feminas coniunctas, neque necesse haberent earum nomina plane testame t. praeterire.
M autem tempore abolita fuerit lex Voconia curate dilpiciendum. Sed calculum non aditetendum reor tur. quando PκRieto Nio, qui libera iam republica & adhuc ante lu- ρο-a lii Caesaris dictaturam id factum fuisse docuit, quia Gει- balit In A 3 rit lex R.
Sed ostendit PERIZONIUS I. c. p. δ . Aq. ex Dione, noli' plus quam XXV. millia doachmarum vel C. M. seste eituu mulieri per legem Voconiani relinqui potuisse. conia r
9쪽
ώ tap. I. An Iure Romam ML ivs A. L. XX. C. s. scribit, eam opulentia civitatis obliteratam & operiam fuisse. Nam non satisfecit, meo quidem iudicio, Dio Ni L. LVI. qui clare testatur, adhuc Lugusti aetate hanc legem viguisse. Quumque enim, i
quit , lege Voconia, mulieribus prohiberetur, ne qua maiorem centum mistubus nummum haereditatem possent arire,
ea lege quoque quasdam fisit, Augustiis. odsi igi
tur tac lege quasdam solvit Augustus , eius aetate adhuc viguit, neque prorsus desuetudine fuit abolita. Id int rim non nego, iam ante Augusti tempora eam legem cepe fuisse neglectam, idque factum potissimum civitatis
opulentia. um enim divitiis abundaret civitas romana, nimiumque proptera cresceret feminarum luxus, ita, ut locupletis tape domus emium auribus gererent, facile evenit, ut illam pecuniae summam, quae line Voconia ad eas peruenire posset, spernerent atque pro nihilo haberent , indeque testatores varias exc-itarent artre a que fraudes, ut vim eius eluderent. Gat stilicet ea lex non nisi opulentioribus, qui tantum censeri solebant, scripta v. it. Hinc subterfugiebantcives ditiores cenium, ut hac ratione, si filias facerent heredes , fatisfecisse viderentur verbis legis. lare id indiuat Ci e s x o
err. l. e. 4a. ubi, P. Annius Asellus, inquit, mortuus es. D cum haberet unicam vi LIAM, neque e ENsus est: quod eum natura tortabatur, LEx NvLLA prohibebat, fecit, ut FILIAM bonis suis haeredem INSTITUERET. HAERκs erat FILIA: faciebant omnia cum pupilla, Lε-GIs AEQVITAs quia ea saltem agebat de censis, το-
tantas patris, EDIeTA PRAETORUM , CONSUETUDO
iuris eius, quod erat tum eum Asellus est moratius. Addit deinde : iure, legibus. auctoritate omnium, quι consulebantur, testamentum P. Annius fecerat, non improbam,
non inosci hm, non inhumanum. Quid quaeso clarius dicere potuisset orator P Aperte enim indicat, legem
10쪽
consuetudine, partim Praetolum edictis, partim piudentum auctoritate ; quia ad eos, qui non essent censi, pertinere non videbatur lex Voconia. s. IV. Alii patres alias excogitabant artes quibus vim Varro a Voconiae legis eliderent. Cum enim per eam non nisi exiguam summam ad filias pervenite posse intelligerent, amicum instituetunt heredem, ejusque fidei commise- . runt, ut filiabus restitueret hereditatem. Probat id ipse e Iegno de Fin. L II. c. 37. Sextilii exemplo, qui cum rogatus esset a Fadiae patre, ut hereditatem 1 estitueret ae, censuerunt Viri Amplissimi, non plus radiae dandum, quam ad eam perVenite posset lege Voconia. Sed Plotius. eques romanus splendidus, eodem Cicerone teste, ultro ad mulierem venit eique, nillil opinanti, viri mandatum exposuit hereditatemque rcddidit. sum is tur Augustus animadverteret L. Voconiam fere negligi ejusaue vires elidi variis restatorum fraudi- bux. proeul dubio eam iterum revocavit atque denuo stabilivit. Quod, quamuis Veterum auctoium testim niis probari nequeat, tamen id mihi semper adn odum veros ite visum fuit cum & de aliis legibus idem per
so'. qui tamen in eo, mea quidem sententia , decipitur, quod ante Augustum iam prorsus iuei it abolita; hac enim ratione opus non fuisset, variis artibus vim ejus elidere v. I III. . V. , Fuit igitur haec Lesis Voeonis ratio, ut hae reditas non perveniret ad feminas, sed hac cum dote quam acceperat, e domo patiis dimittet e tur, essetque a futura omnis earum haereditas. Vnde factum, ut sepius maiores dotes iis constiιueientata n LINEec Ius Antiq.