장음표시 사용
142쪽
144쪽
Cassiodori excerpta de orthographia una cum Scauro et Capro, de ptibus antea dictum est, scripta sunt in odice uernensi 330 saec. s. 1 - 17 incipit promous Cassio fori Senatoris super Orthooraphiam ab ipso ex antiquis collectum Cum inter vos sqq. praeter hunc tres supersunt liliri eadem sere aetate scripti, Bernensis 43 Bruxellensis 58l, Coloniensis 3 et quartus qui liis aliquanto recentior est Parisinus 7495. In eodice Bernensi 243 saec. X liber Cassiodori ultima eius parte amissa scriptus est . 10 19 , incipit promous Uussio fori Senatoris super ortoyr. Cum inter nos, p. 23 18 eae Prisciano strummulico qui nostro tempore Constontinopoli sui Olim Petri Danielis, cuius manu quaedam in extrema codicis pagina scripta simi es Hagen catal cod. Dem. p. 283, necd. Helvel p. XLIX. Codicem ruxellensem, quem ipse non vidi, sed a riderico Ilaasiorum editione Gene vensi a. 1sJ5O collatum liabebam, Haasius decimo saeculo tribuit in catalogo bibliothecae Bruxellensis catalogue de manu serit dela bibliotheque des duc de Bourgogue v. I p. 192 undecimo saeculo adscribitur. Cassiodori liber scriptus est . 1 sqq. incipit f. Cuniostori Senu- toris Cum inter nos Sqq. Codex Coloniensis ineunte decimo saeculo, ut mihi visum est, scriptus post Boethi libros de arilli metica Cassi odori orthographiam conii ne s. 75-87 praefulio Cusiodori Senatoris cum inter nos sqq. deinde Isidori commentarium de orthographia et Servii centimetrum: s. assi et
Codex Parisinus 7495 Olim Claudii Putea ui hune librum tertio decimo saeculo, ut mihi visum est, scriptum praebet, incipit praefuti Cassio lori
nutoris Cum inter nos, coniunbi e licit Uussio lori Senuioris eortvrus liber eae uodecim auctorum opusculis es ratus. Sed ex his codicibus Bernensem 243 plerumque cum ulteio Bernensi consentientem inveni. Parisinus quoque, quamquam Saepius errore librariorum et interpolatione corri litus est, tamen eandem sectam sequitur contra Bruxellensis et Coloniensis, qui inter se ita similes sunt, ut eos ex mo
145쪽
archetypo ductos esse appareat, diversam ab illis scriptiiram saepissime praebent itaque cum duo sint genera mili in quorum alterum dii obus Bernensibus o Parisino, alterum Bruxellens et Coloniensi contini'tur, prilis illini genus uno Bernensi ' 30 ita repraesentatur, ut nihil quod gravioris momenti sit ex reliquis duobus iusdem stirpis libris accedat, in altero genere neque Bruxellensis neque Coloniensis per se satis certam fidem habet quare tres libros quos modo dixi ad novam editionem adhibui, quibus Bernensi II et propter bonitalem scripturae et propter diligentiam librarii, qui eum scripsit, praecipuam auctoritatem ad constituetidam lectionem tribui et quia in eo prima scriptura interdum a correctore mula laesi neque certo semper cognosci poterat, quid antea seriptum luissPt, in his locis alterum Bernensem cum prima scriptura illius plerumque consentientem inspexi et eius lectionem, ubi pus esse videbatur, adnotavi. ea quae deleta priore scriptura in rasura posita sunt addito rus significavi ex Parisino codice, quem olim, cum moliores libros nondum habebam, contii ieram, pauca adscripsi in Bruxellens codice A et in Colo. niensi ' cum scriptura veteris codicis, ex quo illos descriptos esse dixi, parum accurate expressa sit, ii in ii loci, in quibiis verba omissa vel aliquo modo extincta erant in archetypo, id quod saepe acciderat, variis modi a librariis mutati et interpolationiblis corrupti sunt quare si cum
Bernensi altortiter ex iis consentit, dissentiens alterius scriptura idem non habet, tu aut errori aut coiitecturae tribuenda est si utriusque consonsui ommunis archetypi scriptura refertur, liamquam ea quo lite saepe Or- rupta est, tamen alii raro meliora praebet quam Bernensis nam ne is
quidem ab iiterpolatione, tiam vulgo grammaticorum libri experti sunt, omnino vacuus est discrepantiam codicis Bernensis, ii 'in post me it 'riunt Iagenus contulit, item codicis Bruxelleiisis, in pioiaasii pera usus sum, exceptis levioribus qui biis iam scripturis, quartim iiiilla titilitas est, integrum exhibiti in Coloniensi codice, ii valde neglegenter scriptus est, complura quae in eo depravata erant misi praeterea in excerplis Adamauit Mari Frii, de quibus infra dicetur, Bruxellensis et Coloniensis codicis lectiones minus accurate tiam in reli litis indicatae sunt. Duae recensiones alii scriptorum librorum, de quibus dixi, etiam
ad ditas editiones, in quibus primum hic liber typis xpressus est, perti-ueui emina altera est Parisina apud Sebastianii in Nivellium a. 1579. in sine subscripta sunt liaec, Lutetiae I arisiorum ex typographia IIenrici Thiero meus, Decembri DLXXVI li'. in hac cum reliquis Cassi dorii libris olim ditis, tu quibiis Petri Pithoe opera Fus erat typographus,lii de orthographia liber ex codice Petri Danielis primum editus est, de quo in epistula typographi ad lectorem scripta sunt haec, Non tarpam l . Danielem virum quidem eruditissimum ac venerandae antiquitatis culto-
146쪽
rem diligentissimum qui mihi lium eiusdem auctoris De Orthographia manu scriptum nunquam antea editum, praebuit. Nonnihil praeterea industriae et labori Ant. Fontanoni in eodem Paris Senatu Advocati liuic, ut quibiis-dam aliis operibus accessit'. eodem Danielis libro aliquot annis ante Petrus Pithoeus in adversarioru in subsecivorum libro priore a. 1564 primit medito c. 6 p. 25 ed Basil. a. 574 usus erat, cum Adamanti Martyrii verba apud Cassiod. p. 2299 berna licet mo invenerim sqq. ex vetere Danielis exemplari adscriberet. nam paucis quae ipse Pithoeus mutavit exceptis ea cum Parisina editione consentiunt Danielis autem olim fuit et codex Bernensis 243, sicut supra dictum est, et apographum sexto decimo saeculo ex hoc laetum et in sine suppletum, quod nunc ipsum quoque inter codices Bernenses servatur . 175. in margine apographi manu Danielis coniecturas et ipsius et Puteant et excerpta aliquot ex codice .veteri adscripta esse dicit agenus catal cod. Beria. p. 232. ceterum Parisiva editio multis locis uni codice Puteaneo, qui nunc Parisinus est, ita consentit, it dubitari nequeat quin is quoque ad eam editionem adhibitus sit. Eodem anno, quo Parisina editio facta erat, liber de orthographia a Ludovico Carrione ex codice Coloniensi separati in editus est hoc titulo, Magni Aurelii Cassiodori Senatoris V. C. de orthographia liber, edente et emendante Ludovico Carrione Brugense. Anivei piae, Ex uicina
Christophori tantini Archilypographi Regii. DLXXIX'. de mani seriplis autem libris iii hiis Carrio usus erat in epistula ad Theodorii in ulmammmdata a. d. VII Kalend. April. DLXXIX seribit haec, 0uod quale sit, iit
melius intelligatur, Cassiodori viri omnibus honoribus in sua rep. aucti, et, ut illa tempora serebant, non ineruditi Orthographiam ex diversissimis scriptoribus compilatam, et aliquando etiam ab ipso Cassiodoro interpolatam uim ad te mitto, et sub tuo nomine, nitidis illis accuratissimi Plantini nostri characteribus descriptam, in viilgum xire iubeo. - Nola adiicerem, quas olim fragmento libri emblacensis, et illis membranis apposueram, quas a Cornelio itali hero, homine antiquitatis studiosissimo, Franciscus Martinitis omni immortalitate dignissimus, meo lite ei reip. litterariae malo immatii re exstinctus ad me iniserat, nisi illas mihi, ut cetera sere scripta
mea omnia, lina rum sitavissim Lovaniensis academiae Secessu, etiamnum, utinam ne aeternum, militaris invideret iniitria nam quae nunc edimus,
libri Coloniensis, quem a Melchior Ilittorpio omnium bonorum doctissiiunet ductorum optimo accepimus, fidem sequuntur, eius lite auctoritate Solustri debent'. si agmento , emblacensi, cuius praeter Coloniensem codicem hoc loco mentionum facit, iisus erat antea in aliti litanum lectionum commentario secundo e 2 de Adamanti Martyrii verbis apud Cassiod. p. 2295
147쪽
dispulans, in libro Francisci Martinii, omnis antiquitatis et hii manitatis scientia valde ornati, iiiiis inmaliti a morte abrepti memoriam, pro eo ardebeo, sancte veneror et colo, scriptum erat umbulo alia lite valde mendose, quae ex fragmento libri Gemblacensis in paucis pagellis reli sit alia, in Diisl minima distracto, ita, ut edenda curo, legenda didici ' neque tamen Cassiodori illiti fragmentum sitit, sed Martyrii, ex subiens codice, de quo postea dicetur, descriptum nam apud illum haec quae Carrio illo
loco asser leguntur, non in excerptis Cassiodorii supplementa autem quae ex eo Carrio ediderat et ipse in suam editionem recepit et ante eam receperat Parisitius editor sed ipsa editio non ex solo Cotoniensi codico, ut ait sacta est: neque enim codex gravissime corruptus ad eam rem sussiciebat, et Parisinum exemplum, quod paucis mensibus ante editum erat, in noxa editione adllibitum esse certis indiciis apparet in nova autem editione, quam Coloniense in codicem secutus Carrio paravit, intilla quidem prioris editionis vitia correcta sunt, sed multis etiam locis partim salsa codicis scriptura sulistituta pari in temerariis editoris coniecturis melior lectio, ita antea edita erat, corrupta est. Carrionis editi una eum Velio
Longo ab Hieronymo commetiun repetita est eidelbergae a. 1589
additis in line alicis aduolationibus editoris hac editione in sitis adnotati inihil ad uti lim lite grammaticum emi erus ustis est sed is in Cassiodorio multu pauciora quam in Velio Longo adnotavit eandem edition in iit schius expressit, quo factum est iit illius itoque editio cum Carrionis exemplo prorsus consentiat contra Parisinam editionem ex Carrionis recensione pluribiis locis correctam secutae sunt eae in quibus postea uita clim reliquis Cassiodori operibus hic liber editus si inanii scripto autem codice post Carrionem illius aret iii iisus est, cuius habui editionem Venetam a. 1729. is enim in hoc libro vetustissimum codicem ius bibliothecae S. Michaolis in Monte se tabuisse scribit et paucas eius codicis lectiones in margine adnotavit ceterii in in ipsiunt thrum vix quid illiam ex eo codice recepit, sed antiquiores hiatiis generis editiones expressit scriptiiras autem codicis pias in margili exhibiti climni uxellens codice consentientes inveni. I e pera in excerpendis orthographorum libris a se collocala ipse
Cassi orius in nraesinove libri dixit, dum ad complendos libros ad institii-tionem monachorum suorum a se cliptos nonagesimo tertio aetatis anno haec excerpta se composuisse scribit eodem pertinent haec, quae, postquam ipsa excerpta consecit, de hoc libro scripsit insiit divin. c. 30, mustrio studio laboris is cubui, ut in libro seque reum utque composito, qui inscribitur te orthostis; his, ει ros defloruiue res uulue erronirent. antea autein ipsos orthographiarii in libros una clim aliis grammaticis colle-gserat et in bibliotheca monasterii sui postierat, quos et in praesulione Disilige by OOQ le
148쪽
institutionum, luna cum ipse de orthographia nondunt cripserat, et praeter excerpta a se conserta in praelatione libri de orthographia monachis legendos commendavit.
Sequitur ut de grammaticis quorum excerpta Cassiodorius posui pauca dicam eorum antiquissimiis est is quem primo loco posuit, Annaeus Cornutus, quem Agneum ipse videtur dixisse neque enim diibitari potest iii in haec Cornuti xcerpta reserenda sint ad L. Annaeum Cornutum Leptitanum, quem Neronis aetati nomae vixisse constat de hoc quae memoriae prodita sunt composuit latinius proli in Pers. p. VIII sqq. grammaticorum autem studiis eum deditum fuisse commentari in Vergilium, ii , militi postea usi sunt, comprobatur libri de Orthographia praeter xcerpta Cassiodori mentio facta non est quamquam nil,heckius de commentario Vergiliano disputans proli in Verg. p. 28 ad hunc librum potius quam ad
commentarium Vergilianum reserenda esse coniecit haec quae Cornuto tribuuntur in glossis Placidi p. 8, 15 d. Deueri. myluriem Cornutus ventrem, Plinius edacitatem, et apud Servium in Verg. georg. I 277, Probus orchus Dyis, Cornutus retus adspiration m disendam in excerptis alitem Cassiodori de iisdem sere quaestioniblis, quae saepe ab iis qui de Orthographia scripserunt tractatae sunt disputatur maxima enim eorum pars ad controversiam illam et ante Cornutiim a non nullis et post elim saepius tractatam pertinet, utrum sonus enuntiationis scriptura exprimetidus an sola ratio sequenda sit, vel, ut ipse dicit p. 283, utrum quod
avnimus an quod scribi opor ea scribendum sit ex antiquioribus scriptoribus qui de orthographia scripserant semel nominavit licilium p. 2283 de s littera, quin lities Varronem, p. 282 de u littera pro digamma Graecorum posita, p. 284 de vocabulis i velis littera scribendis, ib. de v. interrulium, p. 28 sq. de h littera, p. 286 de adspiratione post litteram in his semel librum de grammatica appellavit . 286, praetercum libro qui est ne strammaticu Varro cum e litteris issereret, is interii terus non esse disputuri . sed ipsis verbis quibiis haec superioribus', in quibus Varronis de eadem re sententia relata erat, adiunxit illa non esse
ex eodem libro petita inissimi, sicut nil schelius quaest. Varron. p. 23 animadvertit de libris de origine linguae latinae cogitabat nitschelius probabilius Wil mantasius de Vari . libr. gramin. p. 9 sqq. et illa et reliqua
Varronis testimonia ad libros de sermone latino rettulit, quibiis saepius antiquissimi scriptores de orthographia usi sunt. De Curtio Valeriano, ex quo post Velii Longi excerpta pauca descripta sunt, nihil memoriae proditum est. nam inestria est iispicio Osanni Deitr. g. griech. i. Oem Litteraturg. v. I p. 28 9 eundem iuncesse opinantis atque Valeriantini ad quem Symmachi epistula ut 69 scripta est. In excerptis autem quae Cassiodorius tu sui auctores quibus usus
149쪽
erat nominali non lint sed Cornutui seculus est p. 288 litterasel p. 289 deo littera: s. Cassiod ex . p. 28 et 2286. cum Scauro p. 25, 1 consentiunt quae de scriptitra urtubus vel artibus praecepta sunt p. 2288. Caesellium parum accurate a Cassiodorio p. 23 18 excerptii invidetur secutus esse p. 288 de praepositione vel adverbio cum et de pronomine huius P. Papiriano debentur quae p. 2289 de graeca littera oei de o pro u ab antiquis posita leguntur: s. Cassiod ex c. p. 229 et Priseian. l. l. 27, 11 et quoniam in excerptis Papiriani quibus nunc utimur multa omissa esse conflat, facilis est coniectura ut ea de quibus cum antiquioribus auctoribus, quibus Papirianus quoque ii sus erat, Valeriatius consentit ab illi potius quam ab his ipsis petita esse credamus. tu is quae ex Pupirian collecta sunt iiii ima cuin Velio Longo consentiunt, quem ipse grammaticiis appellavit p. 2292 de u littora geminata reliqua quae x illius libro pelivit in margine indicavi sed in his sunt de quibus plura in Papiriani excerptis quam in Longi libro itemni in liabemus scripta iuveniantur, in primis de verbo narrare p. 2290, ubi additii in est nomen Varronis, quod apud Loiigum p. 80 9 non legitur, et de raepositioniblis p. 2292 sqq. tibi et D praepositio post ab et praepositione sc ro circum uni intor hos fruns in Longi disputatione p. 60, 6 sqq. missae iiii l. e ilibus quaestio de praepositione in manifesta codicis lacuna periit; reliquae itoque praepositiones haud scio an neglegentia politis eortim qui Longi librii in descripseruiit quam consilio grammatici praeterni issae sint aliis lameli locis Papirianus alitiquiores auctores, a qui biis uberiorem nolitiam olere poterat, adllibuit, in primis Cornutum P Caesellium e iii biis Caesellium p. 22 de scriptura v. hi 'm nominavi l. limque de eodem vocabulo similis sit dispululio Scaurip. 21, 6 et i, , suspicari liossumus a tio pie quae p. 229 de . trops et de . formosus leguntur ex eodem sonte ducta esse: nam haec quoque similiter apud Scaurit m l. c. scripta sunt cum ipsius vero Caesellii excerplis p. 23 14 consentiunt ea quae de orbis cum eae praepositione compositis p. 229 scripta sulit denique ex Cornuti excerptis p. 228 quaedam non mutatis verbis repelita sunt de adspiratione p. 229 et de 3 litterap. 292, iit alia, in quibus milius cruralias consensus deprehenditur, nune omittam praeter hos res auctores, quos Papirianus in arto scribenda secutus est, irinatum nominavit p. 2292. nam Grati artigraphi ut meu p. 2295 haud dubie corrii pium est, piamvis certa emendatio parata non sii.
Ipsum Papiriani librum de rillographia legit Priscianus, qui quater
eius mentionem fecit, . I p. 27, io unde Romanorum quoque vetustissimi in multis dictionibus loco eius o posuisse inveniuntur, oblicum Pro publicum, quod testatur Pupiriunus Orthostraphia, Olchrum Pro pulchriιm,colpam pro culseam uicentes et Hercolem pro Herculom p. 31, iis transit Disilige by OOQ le
150쪽
in m sequentibus b re m relis auctore Plinio e Pupiriano es Probo, ut imbibo imbellis etc. l. X p. 503, 6 nyuo Aisus quidem et Papiriunus et mobus tum noui uum unxi dicunt facere praeteritum, Charisius vero vn.ri tantum l. XII p. 393, 13 illiusce istiusce illucce istu ceveteres dicebunt teste Pupiriuno qui ste orthostraphia hoc ostendit e quibus ea quae secundo loco posui de n littera in excerptis p. 2293 leguntur de verbo nouo alia praecipiuntur p. 295; reliqua a Cassiodorio
Omissa sunt praeter Priscianum autem et Cassi adorium certa de orili ,
graphia Papiriani testimonia non sunt ). neque de aetate grammatici quid piam constat, nisi quod post Donatum hixit. Sed Q. Papirii nomine inscriptus sertur brevis commentarius deo littera cum sibilo pronuntiata, qui in vetere codice Palatino post Marii Victorini libros et libellum de finalibus syllabis Maximo Victorino vulgo tributum legitur hoc titulo praescripto, incipis quinti viri orthostraphia feliciter lectori et scriptori hoc Papirii fragmentum igitur, quod Siclaardus in editione Basileensi a. 152 ex codice Palatino edidit, ego post Cassiodori excerpta posui, Sichardus ad Orthograptitam Papiriani reserendum
esse coniecit, eamque opinionem nuper Dramhachi iis de orthograph. lat. p. 55 probavit, quoniam res de qua agitur, cuius memoria ante quintum saeculuin apud grammaticos non extat, ab aetate Papiriani non aliena esset. maiorem Papirii librum decimo saeculo in obiens bibliotheca suisse testatur index codicum obiensium decim saeculo scriptus apud Muratorium antiq. Ital. v. II p. 82U, librum Consenti I librum P viri re unumstia librum I luriunt e consensu nominum t Perborum denique aperiniqui dicitur mentio saepius laeta est in libris de arte grammatica inde a non saeculo scriptis, e quibus quaedam excerpta, quae illi tribu utitur posui de granam quibusd lat. ins aetat. p. 15, quae Iagenus necd. IIelvet. p. CCLII auxit haec omnia igitur quae Papirio vel aperino tribuuntur nam frequens haec nominum mutati apud grammaticos inferioris aetatis
Permulta quidem ex Papyriani libris de orthographia relata sunt a Iohanne ortellio Arretino in commentariis grammaticis de ori hographia dictionum e graecis tractarum a. 147 primum editis quem librum Osannus in Apulei. de orthogr. praes. D. XV et . 30 ropter haec ipsa fragmenta magno opero laudavit sed quam fidem at e fragmenta habeant, satis existimari potest ex his quae ipse Tortellius in epistula ad Nicolaum Quintum pontificem scripta et praelationis loco si libro praemissa de iis scribit, Accepi in usque haec primum ex fragmentis decem librorum Papyriani quos de orthograptita scripsit ex quattuor libris litui de arte grammatica ex unico libro Rhemii grammatici do potestate litterarum Ex unico Grylli libro de accentibus ad Virgilium cuius Parua fragmenta comperimus: x Capro ex Diomede de octo partibus orationis etc. nimirum non minus ficta haec Papiriani fragmenta sunt quam quae o Plinii vel Remmii Pal monis vel Grilli libris se a epityso ortellius simulavit notitiam