장음표시 사용
151쪽
mento mibi esse ducam,quod mihi amicus sistantis animi bonis ornatus, ut nihil in te des derem . Vnde omnibus patere potin quantopere A ntisiti nostro obligatus sim, qui coiselliandae inter nos amicitiae auctor fueritru gno enim certe beneficio ab eo affectus sum . Quod me hortaris , ut libris nosZris paream , a quibus in aduersa fortuna medicinam ρ tendam esse veteres nostri duxerunt, gratissima mihi quidem fuit hortatio tua sed nou necessaria r Nam dulcissimae lisserae tuae ac tua eximia liberalitas omnes fere moleHias mihi ademerunt aborem etiam leuauerunt, quem in lectione librorum tuorum libentissime com sumpsi, e qua tantum consolationis cepi,ut ab
illo animi moerore exolutum me ac liber
esse putem. Quod autem addis facilius ac ridere ρο se , ut tui obliviscaris, quam ut Paulὶi Sacrati memoriam deponas. O suauissima
Miccobonum meum . Quid mihi usu uenire puras, qui ante oculos quotidie habeo admonitores tuos nunquam tui mentionem inte mitto,saepe de te praedico, se in oculis sero . Itaque,ut omnia breui comprehendam , tot etiam atque etiam gratulor de tua excelleniἐdoctrina, egregiis virtutibus, mihi vero summopere gaudeo , quod cum eo amicitia
soctussim,qui me tantopere amet, ac mon
mentorum acerrimi ingenii sui me participe faciat.Sed si in hae sententia perseueraueris ,
152쪽
API ST. LI B. II. 137Gιibi magnopere tuenta esse conmntia tua animi 1; magnitudo tibi persuadet θ pollia
teor ubi me daturum operam , ut nunquam sar amore me vincas s at te a me stipe
rari demum fateare . AntiΠisem nostrum meo nomine salutabis , σ me apud eum ingratia pones, cui etiam affirmabis ipsius m
moriam a me ciam ueneratione coli. Vale F ιιοbone doctissime . iij. M. Ianuari, . C Io I O LAE A. Terraria. x IDEM RHODIGIVΜ4CVM me non fugiat R hcobone viMe perspectum tibi esse atque cognitum , eos squi permultis curis familiaribus districti sunt, non facile scribendi otium nancisci, praesertim ad uiros docti mos , qualis ess
Riccobonus e Non miraberis me litteras ad
te dare intermisisse, etiam si ab elegantissima oratione tua , quam misit ad me Anises noHer optimus , adscribendum inuitatus ese .sem : N on enim putaui suauissimo ingenio tuo fretus, quod tu litteris tuis sepe mihi perspexisse videor, in te unqNam cadere posse , ut tu de me aliquid suspicarere, quod a1nostra amicitia iam veteri esset alienum. Quae mea de te opinio in obeundo mune remeo etiam negligentiorem me reddidit.
153쪽
Nunc vero iis molestis liberatus Huibus acti modum urgebar, cum studiis ingratiam et uredij, orationem tuam perlegi , Nam ess gere neu poteram , si tuae morem moluntati gerere debebam, quin meum de illa iudicia afferrem . In qua quid magis aer Imr , ausili elegantiam, an sentemiarum graMitatem , expiscari a me non 'ille potes. Nam eloquentiam cum prudentia ita coniunxisi .etit no te 'nimis laudibus ornet. Dices,
opinor, miriam tibi videri, quod nihil in ea me penitus offenderis: Nonnulli seriasse hoe minimc probent, quod tu illius familiae ge-sa etiam minima tam copiose oe eleganter persequare s Ego Uero reprehensionaessignum id esse censui, praesertim cum ad eis
orationem has ueris , cuius domum totam litteris ac monumentis tibi decorandam esse iis animum induxeris, eaetera ita magnam mihi admirationem attulerunt, ut ad meam de te opinionem multum accesserit. Quare Antia Diti nosro habeo gratiam , qui tuam lucubrationem ad me perferendam curauit, ex euiu lectione non mediocre solatium capere. x bi vero mirum in modum gratulor, quod non ex compo sita tantum oratrone electu verbis , sed magna cum venustate halita eam es laudem consecutus, qua tua eximia vim turi debebatur , cr laborum ac vigiliarum tuar fructum qua maximum tuliser, ut cum
cliposthac de tesumma sibi polliceantur; Es
154쪽
i EPIST. LIB. II. Od quaecunque tibi troposita fuerint sudiorummu Grtamina, ex ,s te victoriam reportaturum 6 esse non dubitent. Terge modo, ut c istis idea breMi enim fore auguror , ut omnοῦ ibus in diis di cendo omtecellas. Et quamuis mens tua in ' a riti marim rerum meritatione et essetur. haud Diere tamen obliuionem Paulli Sasa σαν tus in animum irrueres is enim te tam, Si ii finit qW- qui moxime, quotiestin queti cum Ami7Zite noRro fueris fac si me amas, hi ei de mea erga illum obseruantia trire
i. dibili *ondeas, 'sis affrmes , licet in eo
Q couueniendo fuerim nexistentior , dum his adesset quod amoenitas suburbani mei aestuis
caloribus me a riuitate avocabat, me tamen ,
i, quem maiori studio prosequar, O a quo me,li, magi dilig cupiam,habere neminem Quod i , si ' ω , velim tib/ persuadeas nihil mihi δὴ hoc Dio tuo iutundius gratiusq; unquam , fore. vale. Riccobone doctissime . iiij. H. Nouemb. CID IO LN X.
155쪽
venit in mente Murete eximie,vehementer pudet mae
tanta in feribendo negligeria usum Disse, Limeta quam minus sudiosium tusae tuorum in me ossiciorum parum memorem iure reprehendere posiis . A t nisi lagularis humanitas, ac dulcissima natura tua me r crearent, quae mihi hem non modicam operadunt sere,ut de tua pristina in me benevole tia nihil imminuatur, essem in magno timore,nc ex animo tuo penitus effluxissem. Sed quam cessationis meae excusationem babere
possum,lua me tibi conciliet ἰ au in terremo
156쪽
ΕΡIST. LIB. III. I Teum,qui tanta huic tauitati cladem pernicies
attulit,qui s nos magnopere vexavit σ quotidie vexat, culpam transferam' At Phιl0pus Sacratus frater meus eam omnino ab, te accipiendam esse negabit, quod is paulo ante me litteris suis ter admonuerit, ut maximas tibi gratias de illa summa amoris erma me tui Agnificatione agerem , eum amplissimo patrono tuo eloquentia mirabili persuasi,ti , vel potius eum impulsi, ut munus illud nobis ab Episcopo Carpentoracti missum , quod ipsius familiares in Garam recondiderant ibenter reHitueret: Quod praeclarum s Avim tuum fratri meo tam gratum atque iv
cundum extitit, ut te σ amantiorem mεi amiciorem exclamaret a me haberi nemine .
An segnitiem inertiams mihi obsitisse dica
Vtrumque,mihi crede , magno mihι impediamento fuit. Nam cum ego meditarer quo potissimum argumento uti deberem,ut singulari tuo in me sudio aliqua ex parte responderem, animaduerteremq ut soleo me ad summum virum Ορ acri iudicio praeditum scribere , diutiusq: in hac cogitatione immorarer ,
aecce Terremotus ab omni alia cura animos nostros ad maximum timorem traduxit .
atque in hortos migrare compulit , de quo multa te audisse credo . Nec sud,s meis vacare mihi licet, quod ab eo adhuc asy Iamur , σ quis exitus futurus sit , planὲ ignoremus. Itaque verum ingenue fatet
157쪽
H facile opinor erratum condonabis: Non En hoe accidisse obliuione tui , vel mea erga treobseruantiae imminutione ulla existimare d bes, quod ali erius quidem testes mihi sint Pαὶudinus no Iler,qui iandudum Roma cum v nisset,me tuo nomine salinauit, Caualitis nosser tui studiosi imi, quibus ciam de te sepemeniionem facio sermoneis habeo tua excel-Ienti Ῥιrtute uignifimos: A lterum vero De scio te ad ci non posse ut credas , non enim te latet iandiu me omnem cogitationem in Eo sie,vi gratiam ias te inirem,meq: in tuam familiarιtatem insinuarm. Quae cum ita sint,
ignosce mibi quaeso, si iustam tibi do excusationem; fac ad amorem erga me tuum ad quid potires αβ diι- . quam qMicquam detrachium θω ut intelligam; γε-- si facilitarem O Lumanitatem tuam in hoc Hiam exercia ris, ut me aliquo litterarum venere in bae calamitate consoleris,lautum ex hoc pio tuo os filio voluptatis caρiam , ut omnem ιimore abiiciam , σ exultare ratitia, ac triumpharae gaudio incipiam . vale aetatis nostra decus Ferrariae x. Kal. Iunii. CID IC LXAIN. ANTONIVς MVRETVS. Paullo Sacrato. S. d.
SCR I P s r nuper iussu Cardiualis mei versus quosdam de Tiburis amoenitate . Sed iussus eram non mullo plures, quam πλ
158쪽
Ε Ρ I s T. L I B. III. I 'Itali uersus scriberer ea attingere,quae iu, ius hortis spectatu dignissima iucundissima Miserentur . Fudi duabus circiter horis amplius quadraginta , vix mihi uid har pauca quadam ex innumerabilibus . quae dici poterant, delib. sse . Eos uersus,cui cu moi sunt,ad te mitto forte possint animum tuum a moles Zis tum domesticu, tum publicis paulisper auertere. Ctiras enim uetus disiaeΠ,carmine minui . Poteris eos cum Paludiano. Canabo communicare: quamuis enim
non ualde boni sunt, uobis tamen tribus placebunt,quia sunt mei. Velim etiam eos mittas ad Antonium Montecatinum: etsi enim iudi-eium ipsius extimesiere deberem,mihi tametsegnitus amor i ius erga me timorem leuat. auo te sacrate optime σ humanissime .uossomnes,sed, ne meutiar,te in primis,ut debeo,
in sinu fero:σ, quamuis ad te rarius scribo , quam summa noLira coniunctio postularet, de
te tamen saepissime cogito . orationum mearu et Molumen unum Venetiis excuditur quod ibi abs.lutum erit, statim ad te mluetur .
'vale amice optime σ Jectatissime. Idib. Lugust. CID ID LXXI. M. ANTONIO MVRETO i. c. S. p. d.
LITTERIE tue quam grata atque iucunda mihi exιiterint, quibus non modica
159쪽
inibi consolationem adhibuisi Murete donis
e .oratione exprimere non possum non m diocri quidem me a Urierunt voluptate. Casemina vero, qua ad me misisti, cumulum mihi gaudi, aitulerunt. Quid enim eis elegantius, quid suauius, quid venustius λ Itaque non
semel ea legi sed sepe ac saepius perlegi. Nec
hoc contentus exclamaui. O beatum Tibur, mi tantum laudatorem habere contigit. Quae
ciuitas huic aequanda est, postquam summus ille Muretus eam celebrare coepit No es profecto qui Mantuae arat. Veronae inuideat. Nec putes me unum ita iudicare:Doctissimus monteratinus,cuius te iudicium ex timescere ioco dicis,ita sentit,de teῆ: mirabiliter praediera. Martessius noster optimus atque prudentissimus te admiratur, Tiburi, maxime gratulatur . Quid de Paluino dicam λ qui taprimum Iussauit earmina tua. ad te scripsit, hiuas, litteras dedit, eum adhue infirma esset valetradine euius litteris illius iudieiis de iosis persi icere potuisti Canaeius ainem noster , qui is tauitate mensem fere abfuit . quis tarditatis mearum litterarum auctores, te eum ese affirmat, a cuius diuino ingenio
ut quotidie masora proscistaimur, expectare cuncti debeamus. Caeteros quam plures mi to ,quos tuarum lucubrationum particiρes fa cere soleo,ij enim te in coelum ferunt. Denis omnes una voce fatentur , amplissimum Patronum tuum tibi plurissi debere, quod facta
160쪽
EΡ I ST. L I B. III. I stius sicriptis tuis prudentia plenis praeclara
admodum atque illustirιa reddas . Ego vero immortales tibi gratias ago ,quod me boc exian io munere affecissi,quo.': exaratos ρraeser- nn manu tua ad me versias tuos mi si, vetuus praecipuus in me amor vel maxime appareat;optoq r.em me erga te prasiare , quem sape libento maximus Hudys tuM ornes . Nam ei si non factis nec re ipsa , at certe an mo, ac mirifico tuarum praestat Himarum virtutum cultu tua in me beneficia sustinere eο-
Q v o tu discrimine οι Terremetum versati simus Optime Pontifex. qui tanιam ciuitati huic cladem attulit, ut eiAs faciem immutaris, σ multis mortem lutulerit, quis quotidie,nocte praeferum nos a somno excita- .re non cessat,a mulι is opinor, audisti , atque in primis a Francisco Gandino meo . Sed in
hac communi priuatas calamitate , ac totius rivitatis maerore gratias tamen Deo Dytimo maximo immortales ago,qui tanto me beneficio affecit , ut humanissimum An is item meum diuino afflatu ad me consolandiani iu-fammaris : Nam suauissimis litteris tuis .erborum ac sevientiarum grauitaιe resertis o no