Emendationum Dionysiacarum specimen 1-3

11쪽

αυτο ε α : vocabulum περιστερα a codicibus omissum supplevit li. Stephanus recepitque post alios Κiesstingius. sed ut in adnotatione critica scriberet: 'nunc autem dubito an recepta

Urbinatis scriptura ivnὴ pro ἐπὶ vno δρι ος ἱερεια aptius sit. idemque mihi signistavit

Meine ius'. miror hoc duumvirorum doctissimorum iudicium nec capio sublata palumbe quo pacto utriusque oraculi comparatio constare possit, si quidem quae inter illa oracula intercessisse similitudo dicitur in eo posita est. quod utroque loco oracula reddere solebat avis. Dodonae palumbes, Tiorae picus, illa quercui insidens, picus columnae. sacerdoti igitur hic locum esse nego, sed ut non seliciter Stephanum περιστερα supplevisse existimem. nusquam enim a quoquam eorum scriptorum, qui de singulari hoc instituto Dodonaeo mentionem iniecerunt, palumbes illae satidicae περιστεραί vocantur praeterquam a scholiasta Sophoclis in Trach. 171 cuius nulla in hac caussa auctoritas est sed nΩειαι vel πελειοδες dicuntur ab Herodoto, Sophocle, Pausania, Philoguato. nempe eadit res in palumbem silvestrem, non incolumbam domesticam. de hoc utriusque nominis discrimine Aristoteles h. a. b. 11. 2: εοιι

χυπο- διδ καi Ουδεὶς τρέφει. hinc factum, quod ipsae vates Dodonaeae dictae sunt πέ-Dιαι. Ilesychius: πέλειαι ' περιστεραί. καi ciἱ ἐν Acod syy θεσπίγυσαι μάντεις. huius igitur vocabuli supplemento lacuna explenda est loci Dionysiaci. Alterum lacunarum genus accurato et diligenti lectori cum sententia prodit haud integra. tum orationis habitus vacillans. quo in genere quantum usum praebeant pusillae particulae cum alibi ostendimus, tum probaturi sumus his exemplis. libr. 7, 43 Luci tribuni plebis haec

verba sunt ad senatum: ἐμοὶ μἐν γαρ δοκεiτε, to βουλή, περὶ μἐν τας διαλύσεις m/ Ivij κρατίστην κεχρνῖσθαι, οις αναγκη ει κειν του βέβαια τηρεiν τα σιγκείριενα ' Θεους γαρ ἰμῖν ἐγγυημὰς ἐδωκατε των ομολογιεῖν, πολλια καὶ δεινα ἐπαρασάμενοι τοῖς παραβασι τος συνω κας αὐτοῖς τε και ἐκγονοις εἰς τὰν ἀεi χρόνον αλλ' -ι ιι ἐν δὴ τα τε δίκαια ἀξιοῖφιεν καὶ τα σι ιι φέρονra a πολλὴ ἀνανη ποιεῖν ἱμας tita scribendum i μεμνοιένονς των ὁρκων ὐς προς εἰδῶ tiς ἄπαντας o κ' οἶδ' oτι δε i πλειω λέγοντα ἐνοχλεῖν : in his ἐμοὶ μέν recte ac do more dictum est. nec desideramus quod ei respondeat, sed περi μἐν τας διαλύσεις dici non potuit nisi addito quod ei oppositum esset;

porro o ς non habet quo reseratur, quod perspiciens Reishius pro του βεβαιa correxit τ

12쪽

των βεβαια, sed ut ne ipsi quidem ea correetio videatur satisfecisse: ac sana ista ratione nihil proliellur. qui ad sequentia attenderit, in quibus iuris iurandi sanctitas praedicatur, quo

τὰς διαλε σεις olim confirmaverint 6. 89ὶ contuleritque proxima c. 44 τὰς γαρ υπω τθς ομονοίας τνρ βουλῆ ακινήτους ὁμολογίας καὶ μονον Ovκ ἀδαμαντίνοις δεσμοῖς ν σφωλισμDaς, Οι τε ἡμῖν τDIς ο μυλιι Oκοσιν - τε τοις ἐξ v ιων Mosaiso ς καταλυειν θεMις - partem sententiae intercidisse intelleget quae continuerit illam των oeκων religionem quibus olim se obstrinxerint: ola refertur ad τους ορκoDς quae exciderunt eum aliis quibusdam, quae praestari nequeunt. ceterum ut hoc addam, cum in Urbinate pro ως προς εἰδοτας exstet ως προειδοτας corrigendum puto είσπερ εἰδοτας. porro eundem eadem particula usum praebet libr. 2, 50: orla H. παρατάξεως τε νικήσοντες ἐχωρησaν γαρ αυτοις φιδσεὶ καὶ μετα ταυτα ἐκ τειχομαχίας κατα κρατος ἔλοντες δαλα μἐν ἀφεέλοντο καὶ χωρας ἐγγιέωσαν τῆ τρίτη μερίδι, ῆν λυμαι νηιμων τῆ τρίτI Mμερρ ἐπεξελθοντες καὶ τροπωσδιμενοι αυτοι ς, τὰ μἐν αντων ἄπαντα τοις σφετέροις πολίταις διεῖλον. αυτους δἐ τοὐς ανθρωπους - ἐν Ῥωμη κατοικεῖν ειασαν : laudo Κiesstingium quod lacunae signum posuit post μερίδι, de reliqua eius suspitione adsentiri dubito. ego quidem post ιερίδι excidisse puto eiusmodi sententiam: αIIo δ' οὐδἐν κακὰν ἐποlvσαν. ae videndumue simile quid acciderit 1, 63 περὶ δἐ των χρ3νων is Ola H τἰσωγ το Μαουίνιον αλλοι μἐν αλλως λεγοYσιν' ἐμοὶ ιμεντοι δοκουσιν οἱ δατέρου νισα την εξοδον τὴν ἐκ Ποίας ετει φέροντες αὐτὴν εἰκοτα μαλλον λεγειν : haec quoties lego toties male me habent, non quod μεντοι ad αλλοι μἐν reserri posse negem, sed quod quae scripta leguntur meo Sensu non recte cogitata sunt. nam quis recte ita loquatur ' de tempore quo Lavinium eonditum sit alii quidem aliter tradunt, mihi vero qui eam seeundo post discessum ex Troia annum conditam serunt videntur verisimiliora tradere' requirimus vero eum, qui quod sibi magis verisimile videatur asserat, non tacere de altero minus ipsi probato. suspicor igitur integram sententiam id ipsum complexam intercidisse, quam vere videant alii. quod autem in his locis μέν, idem τέ particula praestat 10. 26: οἱ ιιδε ακμαιότατοι -των των Αἰκα-

ά ετ ον ἀφvστερουντες, οἱ δἐ λοιποὶ - πολιν Βιρτωνα καταλαμβάνονται : frustra quaeras illa τήν τε φρουραν quibus excipiantur. gratulemur vero nobis particulam sacem praeserre ad locum illustrandum: ea enim sola advertimur deesse aliquid ad integritatem sententiae . quam talem fere suisse consentaneum est: τήν τε φρουρὰν τῆν is αντῆ κοιμωμε- νθν ευροντες κατεσφαξαν, πλῆν ὀλίγων, si ετυχον αφυστερο τες, καὶ τὴν πολιν κατέσχον αὐτοί, οἱ δἐ λοιποὶ - nam Aequos Corbionem urbem a se captam tum retinuisse necessario dicendum erat propter ea quae infra secuntur e. 30 Αἰκανοὶ - ηνανα- 2

13쪽

σθησαν εἰς τὰς πολεις απελθεῖν αποβαλ δντες το πολίχνιον Κορβιῶνα inse

ακράτου πιὼν πατρικίιον ονείδη κατασκεδασας - τὴν δυναμιν απέλυσε: neutro loco particulam aut explicando possis tueri aut delendo eam cum aliqua probabilitate rem expedire. si usum scriptoris ealleo utroque loco paucula excidisse statuendum esti similiter oueta index

lacunae est 9, 1 ubi de Sp. Icilio tribuno plebis haec dicuntur: συνάγων εἰς ἐκκλζσίαν τὸν δῆαον ὁσημέραι τὰς περὶ τῆς κληροvχίας υποσχέσεις ἀπίτει παρὰ τῆς βουλῆς, καὶ dis ἔφη συγχωρῆσειν ἐπὶ των πολεμίων Ουτε τῶν κατα πολιν ὐπ' αὐτῆς ipζφιωμένων ἐπιτελεσθῆναι : non tam scribendo di pro ολε Iocus emendandus, quam corrigendo Ovdἐν εφη συηχωρ σειν Ου τε τῶν ἐπὶ πολεμον ουτε τῶν καra πόλιν

nec potest dubitari. quin simillima sit eorrectio adhibenda loco libr. 8. 63 ubi de consulibus Romanis in bellum prosectis haec sunt: οὐ μὴν εδρασαν γ' ουδἐν μεῖζον, αλλ' ἀνέστρεμ ανα πρακτοι : ' ιιεiζον' Reiskius ait 'possit hic accipi pro μέγα ', quod non credimus viro eximio. occupavit veram rationem Sylburgius nudis oDτε μεiων ni τε ἐλοσσον, nisi quod ad originem viti explicandam fortasse probabilior hic ordo: οἴτε ἔλασσον ουτε αελων. conferantur cum his quae de hoc erroris genere exposui commenL l. p. 24, ubi quae de sententiis per εἰτε - ει τε particulas Dionysio mirifice adamatas tonsormatis scripsi laciunt ad emendandum locum libr. 8. 7l: Περος μἐν οἶν αποχρῆν αν υπέλαβε καὶ αντα τα νῆν πρα1 et διιενα ἐπὶ τῆ πολει μηνυματα - μικρα τῶν παλαιων ἐπιτηδευφιατων υπολαβεiν

κατ' ἐκείνην την απίλπνον ἰποληψιν, ori παντος του Ἐλλονικου κρατνσαντες ασυένως αν τα κρει trio μετέμαθον ἐμὶ, ἐξ ἐκείνου ποιήσομαι του χρονου τὴν τέκμaρσιν - : parum scite egerunt qui εἰλε delendum putarunt: rectius. opinor, iudicabimus scripsisse Dionysium pro sua consuetudine: ει τε κατ' ἄλλην ει τε κατ' εκείνην τλῆναπίθανον υποληφιν.

Singillatim et strictim dicere constitui de locis non nullis libri septimi. sunt autem hi. c. 11 Ουδἐ περὶ et αις e=Dραις πολλῆν - ευρον φυλακήν: scribendum puto πaρά. sed c. 14 ἐκεινοις μἐν γαρ εἰναι καὶ τροφας ἐν ac ανεῖ παρακειμένας καὶ χροιατα requiro ἀποκει ιένας. quod vocabulum proprium est de rebus conditis et in usum suturum servatis. hine infra c. 18 υπελάμβανον τινας εἱρήσειν αποκειμένας τροφάς et 9, 2b διαρπαζειν ἐπιχειρουντες ἄτερ ώνης τὰς αποκειμένας αὐτοις τροφάς: et sic aliquoties Xenophon. c. 16 dubitationem iniciunt haec verba: εμελλον εἰ μὴ νῖξ ἐπιλαμβάνοι

14쪽

ελθων ὁ Βροντος τους υπάτους ηει- δοθῆναι λόγον αἱτψ, πανσειν υπιπνουμενος et ν στασι ν, non quod de tollenda ante νύξ negatione verissime a VCh omissa ambigi possit.. st enim perversissima. sed quod structuram verbi αξιῶν non expedio. ipse usus et ratio dicendi postulare videntur τους υπάτονς ἡ ξἰ- δουν λδγον αυτ p cl. 4, ii αξιουμεν υμας ιιίαν ἡ μῖν ταυτην δουναι δωρεάν, 8, 47 αζιουσα προδουναί με τοις ἐκβαλουσι τους υποδεξαμενους. negationem quod dixi perversissimam esse intelleget qui eo laverit quid res

ipsa requirat, ni mirum hoc, verendum fuisse, ne res ad ictus et vulnera veniret si nox rixam

exciperet, de quo eius verbi usu vid. interpretes Livi ad 1, 53, 4. 2 sit, i. idem vocabuli graeci usus restituendus Dionysio 1. 41 διατρῖγαι - τόει πλείω χρόνον ηναγκάσειν του ναυ

Notatu dignus negationum ah usus exstat T. 19 in his verbis: καὶ Ου ιιετ' οὐ πολυπαρῆν η στρorrid) ευπορ- έρα γεγονυια τοῖς κατὰ τὰν βίον. nihil habeo ex his antiquitatum libris quod cum hac scriptura sonponam nisi 9. 4l: καὶ ου φιετ' - πολὐ νοσος ἐνέσκηφε M. utroque loco Reiskius de suo dedit κaὶ ουν. quae ratio ab usu Dionysi alienissima

est, sed recte iudicavit quod eam negationis cumulationem pessimis e scriptoribus Byzantinis ut alia sana ratione destituta, non inusitatam a germone Dionysi arcendam putavit. utroque loco scribendum καὶ Ου μαα πολΡ, ut altero loco habet Urbinas. quao usitata Dionysio verborum collocatio est. s. 4. 43 OD ιιετα πολυν χρονον. ll, 34 καὶ ου ιισα πολλους χρωνονς. - 7, 20 την παρα του τvραννον δωρεαν πορήνουν απασι διανεῖμαι ταῖς δη- ι set κοις : sententia postulat anci σαν. c. 29: adtκειτε γαρ υμεῖς, ω δηιιόται, κοὶ

ιζ δἐν αχθεσθῆτε ἀκουονrες, εἰ γ' o Dκ αναφιείναοες τῆς γνώμης msν ιαθε, τοτέλος κω γορεῖν νηπι αυτῆς aξι ni te: lateor posse haec sic scripta esse a Dionysio, sunt tamen paulo dubitantius dicta quam e re dicentis psi. hine suspicor or γ' ονκ ἀναμώναντες quod sic dictum est ut e. 45 πως δ' ἄν ετεροις αδικεiσθαι λέγουσι βοηθήσαιμεν oli γε μηδ' αὐτοῖς υπαρχει τὰ ἀσφαλες. - c. 30 καταλυσ&ι δἐ την aera ν των Dπάτωνῆ βουλην ἄκt ρον ποιῆσaι τῆς Dπω των κοινέον προστασίας ξ την τάξιν ἀνατρε ναι τῆς πατριου πολιτείας οἴτε ν τήσασθε Ουτε ἐμέλλετε: non serendum esse alterum sed in καὶ mutandum res ipsa declarat: nam in duabus rebus quae praecesserunt continetur ζανατροπὴ τῆς πολιτείας. non minus perversam eam particulam habeo e. 68 οφεις τε γαρ οὐκ εἰ ωλῖαι ἐφαίνοντο πολλοις - γοναέ τ' ἀν ti πων ξ βοσκομάτων πολυ ἐκ του κατὰ φυσιν ἐκβεβερκυῖαι - ἐφερονeto: hic quoque corrigendum καὶ βοσκημειων. c. 47 iubentur senatores iurati sententiam ferre: απασι δἐ προσετύττετο παρουσι καθαπερ ἐν δικαστηρίεν ιιεθ' κου τὴν φῆφον ἐπιφερει M. iure hoc displicuit Reishio tor-

15쪽

rexitque τοῖς παρουσι. sed non adparet quid otiosum illud ae praeter necessitatem additum participium sibi velit. cuius si aliqua vis esset hoc loco sane articulus abesse non posset. sed ipse ille articuli delectus prodit in παροῖσι vitium quaerendum esse, praesertim. ut dixi. otioso. quod in παρεουσ ι eorrectum dicit quod hoc loco dicendum erat. παριοοες dicuntur qui iuraturi ad aram accedunt: eam enim tenentes Cicer. pro Flacco 39, 90ὶ iurabant.

idεm verbum restituo 6, 2l παρῆσαν εἰσκληθέντες εἰς το συνέδριον οἱ πρέσβεις et l0.34 ἐπὶ τ ν βουλῆν πορῆσαν, item 9, 44 παρῆσαν ως κατγ γορήσοντες του νδιι et s.

5l, estque verbum παρεiναι item removendum 9. 32: τοιγαρτοι παρεστιν ν si iν κρείττονα ἡγεis ναι τῆς εἰρήνης τον πόλειιον : verba sunt Servili consulis hellum externum pace domesticarum turbarum plena potius consulibus visum esse profitentis: nulla in his vis et ratio vocabuli παρεστιν est. scripserat Dionysius π αρέστη, id est, in mentem nobis venit, incidimus in consilium . quod vide quam praeclare conveniat eum eis quae de eadem re supra 8. 81 scripta exstant: ταυτα συνιδοντες οἱ Γααπιοι γνώμην ἐποι σαντο πολέμων προ- φaσει το παρακινουν ἐν τῆ πολει μέρος καὶ ταραττομενον καταστεiλαι. Mirabilia prolata sunt ad ea quae T. 49 sic scripta leguntur: σκοπεῖrε γὰρ οἴτως ' ηε

τυ ν ιν σικακεiν, ουκ ζγαπησε ταντης τυχων τῆς χaριτος : haec quibus modis expedires conati sint interpretes nec vacat percensere nec opus est. mea sententia locus leni admodum mutatione adhibita restitui potest sic. ut καi ἐφrφέσασθε corrigatur in κεἰ v/ηφίσαισθε, ab εγνωσαν autem ordiatur apodosis. eam nova excipit sententia ἀσυνδδεως inde a vv. ODκ ν γάπησε, prorsus de more Dionysi non inepte hoc artificio in vivida et vellemente oratione saepius usi. ita, ut in his me contineam c. 50 in simillima causa sententiam orditur ἀσυνδέτως : υπε-

μείνατε καὶ τουτο et 8, 3 ἐδοκει τοῖς ανδράσιν ἀδεν B ς εἶναι ὁ λόγος. hine 4. 3

nullus enim ODν particulae loeus initio expositionis, sed 8, i pro ἐλογί πο γοῖν scribendum ἐλογί.ετο ουν. Sacco similis esse oratio exitum non habreti visa est Reiskio 7, 59: τότε πρῶτον ἐγένετο 'Pωμαίοις δε κλ σέα κατ' ἄνδρα ψηφοφδρει, ὴ φυλετική, πολλα δ' ἐναντιουμένων τ ῶν πατρικίων Τ να μὴ τωτο ror Παι καi τὴν λοχῖτιν ἀξιni ricoν συναγειν ἐκκλησίαν, censetque locum anacoluthis adnumerandum esse, quod nemini persuadebit in

16쪽

tanta eorrigondi facilitate. deleta particula nihil ossensionis relinquitur; praeserrem δισαντι μένων si de usu eius conpositi constaret. sed multo magis miror Reis kii iudicium da loeo

item a structura laboranis in Da 8 69, quem sic constituit: Ἀστίνους τε γαρ ὴνου τῆκαταγραφῆ τ .ς χώρας συμπεριλαμβάνειν καὶ τους νε σοὶ προσληφθέκτας εἰς τὴν πολιτείαν Ἀρνικας. LXX. οἰκεia ka vi παρασκευάσαι τα εθνη ταντα διανο θείς, τῆ μετα τὰν θρία ιβον ηιιε es συνεκάλεσε τ3 πλῆθος εἰς ἐκκλησίαν καὶ παρελθῶν ἐπὶ τὼ βῆμα, ευς ἔθος εστι ποιεῖν τοις τεθριαιιβευκδσι, πρ διον μεν αποδέδωκε τώ

υπὰ τῶν πραχθεντων αντου χορον - a voca hulo οἰκεία ' inquit ' exorsus sum novum caput, vulgatis a voc. ται I a id exordientibus'. non vereor ne quis temere me aut iusto eonfidentius critico in paucis eximio. sed mirabilia interdum sectanti oblocutum ess dicat si certo certius esse affirmavero a Taiisa διανοηθεὶς novam exordiri sententiam: structurae autem uteonsulatur non tam eum Sylburgio participium excidisse tredo, quam id ipsum restituendum esse

έδωκε restituondusque aoristus etiam T. 75 ubi scribendum ἰς ὁ δῆμος ἐγένετο κυριος et 9, 23 εἰς ἀσφαλέσrερον ἀπῆγε χωριον corrigendum απήγαγε et s. 35 Σαβίνων οἱ

φυγόντες ac deinde εἰς την πόλιν εφυγον. De ratione qua antiquitus populus Romanus suffragia in comitiis tulerit libr. 7. 59 scriptum sic est: ἐπέφερον δἐ τῆν uiῆφον ουχ aπαντες αναλαβόντες, αλλὰ κατα τους ιδίονς ἔκασrοι λεχους ὁποtε κληθεῖεν uno των ὁ παettoν: vides requiri ut dicatur su fragia tulisse non omnes simul, sed singulos in suis centuriis. id voro ut dicat reddamus

Dionysio quod dederat ovχ ἄμα παντες. ac periit αμα haud dissimili ratione aliquoties in his libris. quo pertinere puto I. lT ubi de plebe a tribunis in concionem vocata primum ostendunt verba πλζρωθείσης δἐ τῆς αγορας, oχλος me οσος Ουδεπεώποτε ἐδήκει συνῆλθεν, παρελθυὶν 'Iκίλιος ὁ δε ει αργος πολυν μἐν ἐποιήσατο κατα των π-ρικίων λήγον - : recte intellexit Reiskius ἐδοκει ferri non posse. cui tamen quod ἐκεῖ substituit voeabulum induxit prorsus otiosum hoe loco. ego etsi mallem ἐδοκει plane abesset eo modo quo c. 59 scriptum est ἴχλος osoς Ουmo πρότερον συνεληλυθως, tamen cum adsit non abietendum. sed accommodandum g8ntentiae sie: δελος γαρ oσος ουπω ποτε sie Urbinas δοκεῖ, συνῆλθεν. intellegis ad δοκεῖ ex sequentibus cogitandum esse συνελθεῖν. secuntur post hapc ea, quorum causa hunc locum attigi: τοιαυτα διαλεχθείς, ἐπικελευσα ντος αυτ ρ

17쪽

recte obfiervavi, constanter. quem hic quoque faciemus de more suo loquentem hae usi correctione: τον νειιον ἀνεγίνωσκε καὶ ψῆφον αμα διδωσι τω πλ Θει περι αυτου ταραχρῆνια ἐπενεγκιῶν, quae sponte adparet quam apta sit ad studium hominis ac sestinationem deelarandam. porro αμα restituendum puto 31, 26: συνθημα δόντες ἀλλήλοις sti-φος ἐποἰουν - ἀναχωρέ σοντες ἔμ' αροτὸν ἀθροo Q loquitur de plurilius una et eonsertim impetum in Siccium facientibus. qua in re cum αναχωρεῖν verbo locum non esse intellexisset Reiskius χωριγσοντες proposuit, quod ita probo ut ἄμα χωρ σοντες corrigendum putem. ac ne proxima quidem, quae huc reseruntur, satis emendate fieri pla videntur: πιι σαοων δε παντων, πώζώων οντων, ἐπ' aυτον, ἀποκτείνει μἐν ἄμα περὶ πεντεκαίδεκα, τραυματί ει δἐ καὶ διπλασίοις : est enim Muci loco non suo positum. ut quod copulari cum ορ σαντων di παντων ἐπ' αὐτὀν recta ratio iubeat. Marcius Coriolanus ex urbe profugus a Volscisque exceptus cum id ageret ut bello eum

Romanis suscipiendo iustum praetextum ei speciem praetenderet, auctor erat Volscis, ut missis legatis agros et oppida sibi a Romanis erepta repeterent, qui bene sciret senatum eas conditiones indignabundum esse reiecturum. nec sesellit enim opinio: sic enim responsum a s

ιενοι, 8, l0. nego haec sic scripta esse a Dionisio, de quorum integritate cum aliquantisper dubitasset etiam Reiskius, nollem extrema adnotatione sua scripsisset ' verum tameu vulgatam si quis tueri coniundat, haud repugnabo'. res haec est. alterum uirum senatus respondit statui posse de oppidis Volscorum nomanis iani subiectis. esse ea a Volscis aut sponte ipsis data aut bello a Romanis parta: utrum horum statuatur, non fieri iniuria in Volscis non impetrantibus quae ipsi dedissent, sed sacere iniuriam qui quae belli iure in alienam potestatem venissent repeterent. hinc adparet vulgata scriptura contrarium dici eius quod erat dicendum scribendumque esse: εἰ tio οἶν δοντες ημῖν τὰ χωρια, επει ra ιιεταδόξαν Hιῖν, νυν amat -τεiιε, ovκ αδικεῖσθε μῆ κομιζό/ιενοι, εἰ di πολ-ιου ἀφαιρεθεντες, ονκετι αδιωνοντες κυριοι, ἀδικεῖτε των aλλο relων ἐφιεφιενοι, praeserrem ut ad mutationem facilius - νυν απαμεirε, g ἱ ἀδικεισθε nisi oppositionis quae inter αδικεῖσθε et ἀδικεῖτε intercedit

ratio variatam alterius membri structuram vid retur excludere. Alius generis, sed non minus apertum vitium eximendum proxime sequentibus. c. t 2

Volsci dicuntur subito impetu in agrum Romanum facto ingenti praeda potiti esse eum aliatum σῖτος τε καὶ σίδηρος καὶ ο σοις ἄλλοις τα χωρια γεωργεῖται τα ιιἐν ηρπάσθη

18쪽

τα δε διεφθαρη: haee nisi a dormitante aequo animo serri non possunti metων γεωργἰα nulla est, sed χωρας. itaque ut nuper specim. II, 21 libr. 4. 37 ληιζεσθαι τῆν χωραν restitui pro λυι εσθαι τα χωρία. sic hoc loco scribendum ὁσοις ἄλλοις χωρα γεωργεῖται, facitque ad probandam eam correctionem quod τα articulus Urbinati deest: es. 8. 87 σκεύη

quod binis locis exemi vocabulum his restituo alibi. c. 2l Marcius traditur tanto expeditionis quacunque iter secerit successu usus esse, ut nulla urbs praeter Lavinium ei resistereti quam cum obsidio mora indigμre ac diuturna sore vi dreptur fossa valloque cireumdedit ut omni commeatu intercluderetur. qua re perculsi Romani unum omnium malorum remedium fore putaban L si Marcio reditus in patriam decerneretur του τε Acio νιν υ τον περιτειχισμον Dρρωδωντες ἐν χερσιν οντα καὶ εἰ τοδε το φροDριον αλώσεται τον πόλειιον ἐπὶ σφας ζειν Gyἰς Οἰδιιενοι: Dustra quaeras Lavinium cur castellum seu praesidium hoe loco dieatur, quam supra, uti naturae rei consentaneum era oppidum adpellaverati opportune igituraecidit quod in Urbinate exstat καὶ εἰ το ς eoπιον αλώσεται omisso τοδε, si quidem non magnae sagacitatis est inde colligere scripsisse Dionysium καὶ εἰ το χωριον αλώσεται. alter locus, cui eadem correctio adhibenda, est 9, 20 quo Tyrrheni dicuntur Fabios dolo et insidiis circumvenisse in hunc modum: οἱ Ἀρρηνοὶ παρεσκευασμένοι στρατιὰν συχνὴν ἐν τοῖς εγγιστα χωριοις λαθόντες τους πολε/ι ἰους κατεστρατοπέδεσσαπι επειτ' ἀπο-σxέλλοντες ἐκ των χωρίων ποhινας τε καὶ βουκόλια καὶ φορβάδων ἀγελας rππων ἐπὶ νηιὴν τψ λόγ ν προὐκαλουντο τονς ανδρας ἐπὶ ταυτα ' οἱ δ' ἐξιόντες τους τ 'ανθρωπους συνῆρπαζον καὶ τα βοσκν ματα περιήλουν : id eum identidem laetum esset continua praeda inescati Romani omnem cautionem omiserunt. Tyrrheni vero ἐγκαθRζουσι λδχοις ἐν τοῖς ἐπικαίροις των χωρίων νυκτωρ - , τῆ δ' ἐξῆς ri ιιέρα προπέμφαντες ολίγους τινας ἐνοπλους, ως δη φυλακῆς ἔνεκα των νοιιεων, αφῆκαν - των φρουρίων πολλας ἀγελας: vides quae ter dicta erant χωρία, recte et ordine, quarto loco dici φρουρια, quae variatio non tam delectabilis. quam rei naturae adversa est. Dionysius quidem scripserat χωριων. Libr. 8, 38 Romani dicuntur in metu subitae obsidionis τοiς ακμαι---ς υπο τῆτάφρ ιι καὶ προρα ταῖς πυλαις τάξαι : sed, ut opinor, non sub fossis, sed ad fossas, id est ἐπὶ τῆ τάφρεμ colloeantur praesidia. mox c. 39 mulieribus Romanis ad opem patriae serendam vocatis e Valeria quaerentibus τό πραττουσαι αν ν φαῖς αἱ γυναῖκες διασῶσαι δν -

ἰυιεν τὴν πατρίδα των ανδρων ἀπειρηκοειον; τίς η τοσαυτηὶ περὶ ιιῶς τὰς ἀσθενεῖς καὶ ταλαιπώρους ἐστὶν ἰσχνς; respondet Valeria: Ουχ οπλων καὶ χειρῶν δεο-

μεναι, αλλ' μνοίας καὶ λογοv: miramur Reiskio. homini acutissimo, excidere potuisse haread δεδμεναι adnotata: repete a communi σωζοιιιο αν τὴν πατρlδα'. ni festinasset vir summus vidisset corrigendum esse δεομένη : mox idem reete τις pro ει τις. - c. 43'

19쪽

magnae suisse laudi senatui Romano dicitur Oτι τα κράτιστα καi γεννησ*ισα προείδετο:quid hic dicendum esset intellexit Gelenius sic interpretatus: 'quod optime res futuras praevidisset': hoc vero est οτι κράτι set α τα γενησό/ιενα Προείδετο. non pauca in his libris exstant arti euli in vulgata scriptura loco non suo positi exempla, partina ex codicibus optimis corrigenda, alia coniectura emendanda, quo pertinere puto 7, 68 ἰδων δε καὶ τὰ δεντερον

τοπ ς, ubi contextus sententiarum ἐγνωσθη κεκρατη μενα τα της πολεως φρούρια seribi tantum non ies,eL Marcius cum matris precibus permotus ab armis recessisset c. 55 Romani diculatur perieulo liberati eum ingenii laetitia mulieribus, quarum opera id esseclum esset, obviam ivisse eas salutaturi, sequenti autem die a consulibus coactus senatus περὶ μεν του Μαρκίου Πωμ ναπεδειξατο εἰς σεροLς Ωναβαλεσθαι καιρους ἐπιτηδειοτεροζς τὰς δοθησο ιενας αυτ se τι ιάς, ταις δε γυναιξὶν επαινον τε αποδεδοσθαι τῆς προ μως, παλαι δ' - ι σία γραφῆ μνήμην οισοντα ἐκ των ἐπιγινηιένων αἰώνιον καὶ γέρας : iure locum inprimis vexatum dixit Reis ius. quem Portus quidem lacini pede transiliit sie legendo et distinguendo: αποδεδόσθαι τῆς προειμἰμ παλαι, δοιοσιρ -. sed Porto nihil tam ineptum

et sensu cassum est quod non in mentem vonerit; nee Reis ii commenta in censum venire possunt, quibus ipse nou multum tribuit meliorem rationem sibi non succurrere scribens, Lapus autem quid sit secutus interpretando 'matronis autem quam primum laudes promtitudinis redderentur, scriptura publica memoriam aeternam apud posteros perlatura' non adsequor. inihi vitii sedes quaerenda videtur in παλaι vocabulo. ac reputanti ea quae supra dicta sunt c. 43 de consulibus egregiam mulierum voluntatem collaudantibus verbis simillimis τὴν προθυιιίαν αὐτ ων ἐπαινεσαν τες suspicio orta est ad eum locum haec verba speclare geri-hendumque esse Taiς δε Ἀναιξὶν επαινον τε αποδίδοσθαι τῆς προθυμιaς rea λιν, d μοσέ δ γρατῆ μν μην οἴσοντα - : iterum laudes egregiae voluntatis reddendas esse. tum quidem ad perpetuam posteritatis memoriam in publicas litteras reserendas. Animas hominum una cum corporibus interire sibi parum probabile esse Dionisius haud

των πω ιάτων ενδιαμεν σι, μηκιστον ιι ἐν αἱ των ἀγaθων ciνδρίαν, ελάχισιον δε αἱτων κακων, ἀποχρωσa τιμὴ φαινοιτ' αν tola αρειν ν άσκοiσι, καi εἰ ν ναντιωθητα ἐκ τηὶς τύχης, η παρα των Κωντων εvλoyla: ossendit in his verbis τινα pronomen traiectum ante Reiskium iam Sylburgium, iure, ut arbitror. neque enim credibile est Dionysium eiusmodi verborum collocatione usum esse quae ad ambiguitatem quamvis ineptam ipsa quodammodo invitaret; quare post χρονον trausponendum puto. porro Ossendit ἐνδιαμενειν

20쪽

vocabulum nullo praeter hune sive Dionysi sive aliorum scriptorum loco obvium. Reis hio quidem idem valere videbatur quod συνδιαμώειν, hoc est permanere, perdurare. quod nego statui posse, cum nihil possit aliud significare nisi permanere in aliqua re. quod si ita est. nihil potest excogitari ineptius quam hoc, ut dieatur aliquid permanere in eo, unde diseesseriti itaque non videtur de vitio dubitari posse vel si e tollendo ut ετι διαμμυσι scribatur vel abiecta praepositione ut ex praecedente littera repetita διαμένουσι. in sequentibus insignis vulgatae seripturae interpolatio deprehenditur, quam convincit Urbinatis Chisianique fides praeclare locum sic scriptum exhibentium: αποχρῶσα τιμῆ φαίνοιτ' αν ok ἀρετὴν ασκoDσιν νam η τὰ is τῆς τοπ.De Sp. Cassio in iudicium vocato tyrannidisque condemnato duplicem Dionysius famam resert, aliis a patriciis quibusdam in ius voratum esse scribentibus, aliis a patre rem auspicato communicata re eum senatu domi interfectum esse. de hae altera fama sic scribit: go μἐ, ουν πικρον καὶ ἀπαραλητον τῆς gων πατέρων Derῆς εἰς τους ἀδικοῖντας καὶ μάλιστα is τοῖς τοτε ' uαίοις Ουδε ταυτην ἀπιοΘεigat την προφασιν, ἐπεὶ καὶ προτερον

κακουργων νομον ἀποθανεῖν καὶ πεμεσι τορς αυμας ἀπεκόπησαν, 8, 79: sed ὀργὴν τῶν πατέρων εἰς τοὐς αδικουντας, id ut de parentibus, non de senatu, intelligendum sit, dici non posse nec debuit quemquam latere nee latuit Sythurgium, cui cum Lapus in interpretatione sua posuisset' in laedentes rem publieam filios' legisse videbatur εἰς adικου- τας τὴν πων υἱους. sed quidni praeseramus quod ipsum se offert εἰς υἱους αδικου- τας nec tacebo aliud quod mihi quidem hoc loco ossensioni est. nomen dico πρόφασις, quod adparet hic sic debere accipi, ut idem sit quod λογος, si quidem non modo supra dixit ο μενουν πιθανωτερος τῶν παραδεδouένων λογων - , verum etiam in sequentibus haec ipsa δε ταυτην amὐθεῖται τῆν προφασιν respiciens argumentumque eorum repetens his

usus est verbis: κατα μD δὴ τουτο ουκ αξιω, cys περ εφζν, προβεμῆσθαι τον λόγον. iam etsi multiplicem lateor προφασις nominis usum esse, tamen non reperio quo pacto h. l. commode interpretari queam, ut οὐδἐ ταυτην ἀπιοθειται τῆν ἀπόφασιν Dionysium scripsisse existimem, quod idem vocabulum pridem restitui 2, 40: εοικε δἐ τα ριεταταυτα γενομενα Tvν Πείσωνος ολοθεστεραν ποιῶν ἀποφασιν pro vulgato ἀποκρισιν, nunc video idem de eo Ioeo placuisse Lud. Di orsio in B. Stephani thes. v. ἀποκρισις. Eadem corrigendi facilitate subvenio loco item duplica vitio laboranti c. 86. res haec est

Caeso Fabius consul auspiciis non addicentibus prohibitus quo minus ipse periclitanti conlegae eontra Volscos auxilio veniret αὐτος suis 3πέμεινε, τος ει κρατίστας ἐπιλεξάμενος σπειρας ἀπέστειλε τερ συνάρχοντι. αἱ ει διά τε odin αφανῶν κοὶ νυκτωρ ποιησά- μεν- τος Moυς εἰσῆλθον εἰς τον χαρακα τοῖς πολεμ&υς λαθοισαι. ὁ μD ων Αἰμίλιος θρασυτερος ἐγεγονει τῆ παρουσι 3 των συμμάχων, οἱ di πολέμιοι τῆ τε s