Emendationum Dionysiacarum specimen 1-3

21쪽

αλήθει τέ σφετέρεν ἐκεi πέσυνοι καὶ διο το μνὶ επεξιεναι go 'Pωμαίους εἰς μάχην ἐπαρδε αες ἀνεβαινον ἐπὶ το πος : non video quemquam in his verbis olfendisse. quae meo fiensu a Dionysio sie prosecta esse non possunt. nam primum quae ista tam inepta si dicendi ratio δι' o δων aφανων καὶ νύκτωρ ποιεTσθαι τας Odov ς' deinde quaevis et ratio est istius ἐκεῖ, non tam otiosi quam ultra quam seras molesti eerto, ni fallor..idlirmari licet scripsisse Dionysium αι δἐ δια τε οριυν αφανως καὶ νύκτεὐρ - πολλα ποιησάμεναι τας ὁδούς, cui conparo 6, 42: Αἰκανοὶ δἐ ἐnia τὰ τῶν σι ιμάχων τέλος εχοντα ἐπυθοντο χωριοις τ' ἐχυροiς ἐπεκαθοντο καὶ εἰς μάχας ου προθεο- τας τ'αποχωρήσεις οπρ ἐδινano δι' o ρων ξ δριιι υν κορυπων ἐποιοono: si e vulgo, sed eum in Urbinate pro κορυφων exstet κορυφα ic. in Chisiano κούφος in specim. I, p. 18sq. Dionysium κρυφαίας scripsisse suspicatus sum, dissentiente Cobeto nov. lecti p. 446 cui non obloquar probabilius existimanti κρύφρ, cui similiter dictum quod hoc loco restituo ἀφα-ς. non maiori opera substituemus otioso illi et molesto ἐκεi quod commode et apto sit dictum. etenim Volscos si paulo consideratius egissent Romanis futuros suisse superiores Dionysius in praegressis haud obscure significavit, sed quod temere consist multitudini suae elatique animo quod Romani in aciem non prodirent rem gerere adgressi sunt effecit ut clad adlicerentur.

id dicentem habebimus Dionysium seribendo τψ πυ θει τεὴ σφοέρεν εἰκῆ πίσυνοι, atque

ad hanc temerariam Volscorum fiduciam spectant quae mox secuntur de eisdem c. 88 Mactoust δἐ τλν παρουσίαν avrou τοῖς πολευίοις ἐδοκει στρατιάν τε Hεραν μεταπέμπεσθcit καὶ ἐν Dχὶρ ozερ ρ το στρατοπεδον ποι σωζyae πυρίP και ιι ηδεν ἐκ του καταφρονεὶν αυτῶν Exa προπετῶς κινδύνευμα. ως προτερον, ἡ πομένειν. quae vides quam praeclare correctionem illam adiuventi eiusmodi adiumento non egemus ad tollendum vitium sane quam turpe in proximis c. ST: ὁ di συνύπατος athoo τους xφ' ἔα - τον αρχοροας ἐπὶ στρατοπέδου καταλιπων εἰς τὴν πολιν ἐγχero ' καi uxoαλέσας τον

ἀνέδωκεν : consul his verbis dicitur non socisse sus Iragia serendi potestatem de eis viris, quibus plebs voluerit consulatum dari, quia ipsi no n volentes magistratum petierint, sed de eis in suifragia misisse qui petierint. iam vide mihi ineptam istam oppositionem eorum qui οὐκ αυτοὶ μετήεσαν ἔκοντες et qui μετίεσαν. sed non opus est verbis ubi res ipsa loquitur.

seripserat Dionysius Ουκ αὐτοὶ μετήεσαν τὴν ἀρχὴν ῆκοντες 'quoniam non ipsi praesentes peterent'. ni mirum non tam legem quam morem et consuetudinem constat absentes a petitione honorem submovisse. hine tanquam singulare quiddam memoratur si quis absens ereatur 9. 423. Sed omissa paulisper singulorum Ioeorum disceptatione eonprehendam hoc loco eo plu-

22쪽

res viti mihi suspectos ex uno podemque sonte derivandi. etenim Ruo quisque usu conpertum habet in deseribendo admodum proclivem esse errorem, si quando, ut fit. minus attendamus. ut ad sequentia oculis aberrantes omittamus quae eum maxime erant scribenda. vel his scribamus quae semel erant scribenda, vel unius cuiusdam voeabuli notio ita inhaereat menti et ipsi quodammodo calamo, ut vieinum voeabulum nobis insciis et invitis in eandem speciem pertrahati ex hoc quod postremum posui genere sat multa vitia in his libris orta sunt partim eos-gia eodieum Urbinatis et Chisiani ope tollenda. alia coniectura emendanda, quorum Ruperat vetustas illorum codicum aetatem. rem non inutile suerit aut iniucundum paueis, sed luculentis exemplis inlustrasse. libr. l. 61 Λόρδανος ἐν τῆ καλουιιε νυν Teωa δε πολιν ὁμωνυ-uον αυτου κατασκευάσας, δοντος αυτ p τα χcoeia Tευκρου βασιλεως, ἀφ' oD T -

ἐλέγετο. 5, 50 vulgata seriptura haec est: ἐλι--- γαρ ἐξ aDτων τινες τους Oti τεριι νας αγρους Drro των δυναrων an στελλομενοι καὶ πολλα τους γεωργοῖς των ἀγρῶν ε βλαπτοH. tulerunt eam interpretes ac ferremus nos quoque nisi Urbinatis Chisianique beneficio cognitum haberemus scripsisse Dionysium τ-ς γεωργοῖς τῶν 'Pωia αἰων, quod si quis coniectando proposuisset futuri fuissent qui temeritatis arguerent. eadem ratio est Ioel libr. 10, 30 εἰπόντος δῶ του υπατου, οτι τουτο τὴ πολλα ια τῆ βονλῆ συπω ρουντες Ουδενος ciλλου ὁμαρτήσονται των δεοντων κaὶ κελευοντος λέγειν or δε- ονται : hoc quoque sit conparatum est, ut a Dionysio scribi potuerit, sed quis dubitet amba-hus manibus conplecti eodi eum scripturam οὐδεν- αλλου διι τ σονται των ιιετρέων eiusdem libri e. 36 haee nune seruntur: τον αυτὰν τρόπον -- αλον του συντάγματος αγωνισάμενος τον τ' ἀετὰν ανε σωσάφινγ ν καὶ τον στρατοπεδάρχην ἔσωσα, in quibus Dionysium ἀνεκομισάμην dedisse evincit Urbinas. libr. 4, 23 αὐλὰ ωφελ Θῆ- δθαι τους ευπορωτάτους ' μαων ἐαν τους απελευθέρους ἐῶσι τῆς ἐκκλησ ιος μετέχειν ἐν ἐκκλησίαις τε καὶ νηφοφορέαις : quod pridem correxeram της π H-r εἰας reperium in Urbinate. similiter mihi res cessit 6. l2 ῆκον δε καὶ τουτοις ἐκ των φυγαδων των ἐκ Ῥωμης ιππεων τε καὶ φιλῶν βοωειαι, καὶ δ M aliam ανει

λων πεζων καρτερον : quod intellexeram Φιλων vocabulum ex praegresso per errorem repetitum esse assensu eonprobarunt Urbinas et Chisianus. Itbr. 4, 66: -τε προσαγορευ- ου Rota τας σ-- σεις Ουδένα των προσαγορευομένων Ουτε αποκρινομένη

τοῖς μαθεῖν βωλοιιενοις δ τι πέπονθεν: quod Sylburgius divinaverat τῶν aσπαιο- μενων egregie eonfirmat Urbinas. libr. 4. 75 ὀνομασάτω τους μελλοντας ἔζειν τὴν μέλλουσαν βασιλείαν : quis spernat seripturam Urbinatis την ἐνιαυσιον βασιλείαν Iibr. 5, 71 μεσοβασιλέων δ' avxoiς ιινρειν ἐν του naeom δεῖν. οῖς ἐν ταῖς μοναρχισις αποδείκνυσθαι ιι νογνωμονας των μελλόντιον αρξειν : vere Urbinas γνώμ ονας. libr. i.

23쪽

84 πολλῶν δε finia otiis citia τοῖς ἐπαιτίοις ἐπι φράσει τῆς δίκης, φρασαν τατῶς νεανἰσκοις : retis Llrbinas ἐπὶ τῆ προφάσει. Vides ex his exemplis. quae aliis augere facile erat, ex hoc uno sonte quam multiplex vitiorum genus derivandum sit. quod quidem multo latius patet . in his quidpm Dionysi libris. quam vulgo existimatur in ipsisque illis codicibus quos optimos praedicamus. uti supra dictum

deprehenditur, ut ubi idonea ratio adsit sine ulla dubitatione ab hae suspitione in emendando proficisci liceat. non nullos locos qui hue pertinere videbantur tractavi in superioribus commentationibus, quibus iam accedant alii. Marcius Coriolanus cum a tribunis oh sacram aedilibus iniuriam . quos pridie iussos a tribunis ut eum abducerent pulsatos abegisset. capitis esset damnatus aedilesque aeressissent eum conprehensuri, ingens in foro tumultus ortus est. plebe in patricios . patriciis in plebem inruentibus . nulla nec verborum nec factorum sprvata modestia. κατελήφθ' δἐ καὶ σωφρονεiν ῆναγκασμὶ τα παρακινουντα ἐ'o τ - μάτων βιασαφιένων εἰς ιιέσους καὶ τola

cohibiti ergo turbatores sunt et ad sanam mentem revorati summa consulatus reverentia, qui magistratus regiae potestatis esset. iam τίμημα Dionysio ubique est vel census vel litis aestimatio, multa, poena, nusquam sic usus est, ut idem significaret quod τιμή. ac si vel maxime probari posset esse id vocabulum a pedestris orationis scriptore aliquo ea vi usurpatum. e ui tolerabile τέμημα τέμον, honor honoratus' consules regia potestate instructos

suisse aliquoties dixit Dionysius, v. 6, 65 βασιλικον εχουσι το τῆς αρχῆς κρατος; 10, 34η μεν υπατικο το τῶν βασιλέεον ποισα κρατος, quibus qui addiderit s. 4l Wν ἀρχὴν των υπατων βασιλικον ἔχουσαν ἀνωμα, ac b, Tl de dictatura: τεῆ δἐ χαρισασθαι ἀμφοτέρων consulum ἐξουσίαν, μείζονα βασιλικου σχῆ ματ ος γινομένην, mirabor si

refragetur huic correctioni: ουτω τίφον το τῆς βασιλικῆς ἐξουσίας σχῆ/ια ne litterarum quidem ductilius librorum scripturae admodum dispari. - libr. 5. 39 φη pίζεται - ἰδίgd ατε os των ἀνδρῶν Ουαλι is δωρεὴ τδαον εἰς οἴκησιν ἐει τεὴν κρατιστερ τοῖΠαλλαντίου τοπεν δομ ναι : iustissima est Reisvii ossensio in τδrri a vocabulo: 'quamquam nim subauditur' ait tamen poni non solet in similibus'. sed quod uneis inclusit ut delendum adsentiri dubito. parum enim prohabito est interpretem hoc loco sibi supplendum duxisse quod neglexerit eum alibi tum supra c. 25 τῆς armaς εν τεὴ κρατlos, quare Propensiorsum in eam sententiam . quod Dionysius seripserit ἐν τ0 κρατίστεν του Παλλαντ υ λδ- φου eulpa praecedentis nominis in illam scripturam abiisse. ae vide ne idem acciderit in proxime superioribus c. 38 υπ' oenis τε καὶ φιλονεικέας ἐξαφθέντες σ υνάπτουσι μει ν, non quod in ἐξαπτειν sic usurpato ossensio sit, sed quod iuxta alterum illud tollocacatum nescio quid male seduli arussci habet: nee meo solius sensu habet. sed offendit etiam

24쪽

- 23 Reigkium cui quod seribendum videbatur ἐξαχθωες posthabeo ei, quo Dionysius in tali re uti solsti ἐπαρθέντες. Colarum locum libr. 5, 39 quoniam attigi nolui intacta relinquere quae ibidem sic seripta leguntur: του δ' εὐωνυμον κάμνοντος ξδη - μαθων το γινομ νον ὁ ἴπατος ἐζῆγε την στρατιάν ' πυτος μει οἶν την φαλαγγα των πεζων ἐπαγόμενος βάδην ν κολουθει, τὴν δἐ πρε υτερον Σποριον σαρκιον τὴν υπ-σσαντα rc παρελθ3ντι ἐνιαυτψ τοῖς ιππεῖς arctoa πέιιπει κατα σπουδν': ex sequentibus πρε- σβεω ν legendum esse censuerat Portus. sui oblocutus Sylburgius eum hie significari animadvertit. qui esset e seniorum centuria, quam in rem conparavit 4, 16 et 5. 23. conprobavit hoc adsensu suo Lud. Dindorsius in Steph. uies. s. V., nec ego dubito quin recte senserit Sylburgius. nisi quod id grapes sie diei non potuisse existimem . scripserat, opinor, Dionysius των di πρεσβυτέρων. sic demum conveniunt eum hoc Ioeo ei quos conparavit Sythurgius. quorum

satis habeo retulisse alterum: Σππιος Aαρκιος καὶ πτος Ἐρφι νιος οἱ τὰ δεβιδν εχοντες κέρας ἐκ τῶν πρεσβυτέρων, 5, 23.

Gravioris cuiusdam viti suspitionem mihi movit locus in oratione Appi T. 50 qua v hementissime invehitur in plebis insolentiam . quae et alia praeter ius fasque sibi adrogarit et Marcium indomnatum occidere conata sit: καὶ εἰ μη δεινον ηπυμ moe go πραγμα or τευπατοι καὶ usa ἄν οἱ τα κρείττω φρονουντες συνεστράφν ε καὶ την προανομίαν ἐπι

recte cogitatum git, videoque etiam Deis kium haesisse, sed ut mentem eius non adsequar nec videam quo modo quae ad locum emendandum protulit stare possint. si recte novi Dionysium

tale quid dixisse putandus est: οἱ δῶ γενναι ὁτεροι καὶ ODκ ἀγαπήσαντες at τὸ τὰ ζῆν, εἰ μη ιιετὰ τοντον ν ἐμέλλετε των ἀγαθῶν meisσω λαι, αλλὰ τας φυχας αν προτερον προέμενοι ξ ταντα, ἀνήρησθε αν, οἱ φιδε αθυς, οἱ δ' ονκ εἰς μακράν. quam vere iudicent alii. 8ed, ut hoc addam, quae proxime praecedunt ab Appio ad senatum dicta ὁ δῆ/ιπὶ τῶν ὐπάτων ώς ονκ δρθως τ ν πόλιν ἐπιτροπευδντων κατηγορει καὶ τοῖς ἐκβαἰνουσι παρα τας D ατερας συνθήκας, πολλα δ' ἐστὶν εἶν ου δυναται σπου- σασθαι λογισμὰς ἀνθρώπινος, ου την τυχην, ῶσπερ ἔφην, ἀλλα τὴν τ ι σέραν ἐπιγραφερ διανοιαν, eerta emendatione restituere possum. iure quaerit Sylburgius ' quo referes illa ου τὴν τυχvν, εἴσπερ εφζων ipseque nρigkius 'uhinam vero locorum hoe dixisti. Appi 'idem tamen quod sibi ipse respondens addit in illis proximis puta. πολλὰ δ' ἐστίν -' non

25쪽

opus est resutare. nihil de ea re dixerat Appius nec dicentem se dixisse secit Dionysius, qui non ωσπερ ἐφην scripserat, sed ἄσπερ ἐχρθν h. e. uti debebat, uti par erati Leviora, nee tamen praetereunda haec sunL 2, 65 ga παρ' VEλλησιν εμὶ μιμνσώ-

to ς α πaeci τοις πρχαιοταταις των πολεων ε τε γίγνεται : scribendum puto ἄπερ ἐν τaiς: est enim recteti sic positum insolentissimum ac si recte observavi nusquam alibi a probatae graecitatis scriptore usurpatum. nam quem unum praeter hunc novi Dionysi Ioeum 8 26 item corruptum atque ad legitimum usum puto revocandum rase verba haec sunt: 'ειμ

ut in alterum abiret esserit Sequeus naσων, structura autem sic demum convenit cum ea qua

eoepit ratione 'Pωμαίοις ει πολλη μἐν ἐστί -. quod N. 76 προήγαγε τας δυνάμεις

εἰς την υπαιθρον καὶ προτίθεται στρατοπεδα τρια correxeram xlθετοι confirmatum vidi Urbinate. eiusdem libri e. bi οὐκέτι rom πρεσβευτὰς των ' μαιων οἱ προεδροι προαγαγοντες ἐπὶ τον σύλλογον corrigo παραγαγοντες, eademque correctio adhibenda 6. 69 οἱ ιι ἐν υπατοι α ροελθοντες εἰς τὴν ἐκκλησίαν τους πρεσβευτ&ς προήγαγον : est enim παραγειν legitimum de eis qui in contionem vel iudicium producuntur sive testes sive iudices sivρ legati. idem vocabulum eadem, ut videtur, eausa corruptum restituendum puto 8, 3 τῶς δε καὶ παλαι μἐν εἶναι το πραγμα ἐδοκει ιμσιὼν umor νέας, τοσαυτην νεοτητα ἐξ ενος ἐθνOxς διαφόρου σφίσιν ἐπὶ τὴν θέαν προσελθεῖν, προσελθ- ς δἐ μζ-σεως - ἰσχυν βεβαίαν η δοξα ἐλαβεν: non συνελθειν cum Sylburgio, sed παρελθεῖν corrigendum puto. item 2. 45 ως δ' εἰς τὰν χαρακα των Σαβώων α ροηλθον οδtρομεναι καὶ προσπίπτουσαι τοῖς απαντων γόνασι, πολλοἶκτον - ἐκ iνησαν scribendum παρῆλθον, quem ad modum Arriano exped. l. 8, 2 στροεληλυθοτα εἴσω του χωρακος restitui παρεληλvd Oeta. quoniam autem hoc genus viti in praepositionibus conmissi attigi addo alia eadem de causa suspecta. 4. 40 Θωvβου δἐ γενομενου πολλου ἐπἐ τῆν πελιν ολην καὶ οἰμωγῆς ἐπὶ et se Teλλίου θανάτιζ': recte Urbinas κατ ὰ τὴν πολιν. hine 2, 10 τοῖς μἐν πατρικέους εδει sola εαυτων πελα- ταις ἐξηγεισθαι τὰ δίκαια - ἄπαντα πραττοντας ὁσα n E ei rectίδων πραττο1σι πατερες εἰς χρημάτων τε καὶ των περὶ χρ ιιατα συμβολαίων λογον, δίκας τε ἡ πψτων Πελοτων αδικουμένων λaγχάνειν - : licet περί et οπερ praepositionum diserimen a pD sterioris aetatis scriptoribus non diligenter observatum sit, vix tamen erit qui hoc loco non malit scriptum v περ των παίδων. porro ossendor 4, 52 την δυναμιν - αναλαβων εἰς ' μον an κνει πλουτουσαν την στρατιὰν ἀπαγων, ubi Dionysium ἄγων scripsisse puto, nam alius generis Ioei sunt qualis 5. 39 απῆγον ἐπ' oικ- τας JDνάμεις. multo minus autem serendum iudico 4. 38 ἔπειτα ' ιην ἀποδειξαμένης τῆς γυναικος μζdεν οι

26쪽

ia αλακ Πίεσθαι μηδἐ κατοκνεiν, αλλα κατ α βαλσοα τους λδρους ἐπὶ τα εργα -- ρε . nam καταβαλλειν est deicere, hic autem abicienda esse verba dicendum erat h. e. απ o βαλόντa: ex eodem sonis ortum quod statim post vitioso Iogitur ἐπὶ τῆς βασιλικῆς καθήμενον καθεδρας pro ἔδρας. nimius esse videar si vel in τους τε των πολεμίων

oσοι σφετερισώμενοι τα κοινα δε α κατεχοt σι, δίκαιος ἐστε: in διακατεχειν vArho de possidentibus dicio per se nulla omnino offensio est, ususque eo est Dionysius aliquoties. sed

reputanti mihi quoties de agro publico a privatis usurpato mentio iniciatur fieri id sic, ut per vim ea quap publica sint retinere dicantur, Dionysius hic quoque non διακατέχουσι sed βέρκατεχουσι scripsisse videtur, es. in superioribus εἰ τινα κλεπιοντες ξ βια Φιενοι ἐπεργα Κονται , 9, 52 περὶ του βιασσιιένους τιγας ξ λαθον xας σφετερίσασθαι τὰ δομοσια- l0. 36 τονς δυνατοῖς ἐσφετερισμένoDς ὁρο- τα κοινὰ καὶ καρπονιιένους ἐκ του βιαino: denique de eadem re l0, 37 τὰ ημέτερα βί δ κατέσχον. simillimum vitium corrupit locum libr. 10. tb. etenim Sp. Herdonius cum capitolium occupasset in inagna omnium perturbatione consules cives ad arma vocabant. quibus se obsecuturos esse trit, uni pollicebantur si certis et aequis conditionibus, quae plebis incommodis consulerent perieulum adirsetur. quibus eum fortiter adversaretur Appius. negans talibus sociis opus ipsis esse qui non ultro. sed mercede patriae opem ferre vellent, patriciosque ipsos eum suis clientibus hostes obsessuros esse dicens, obstitit collega eius Valerius συκ ni διιενος δειν ηρεωσμενον go δομοτικον σποDμωσαι 1ελ ιος τοὶς πατρικέοις, εἶβαἱ τε συνεβουλευε τψ κ ate se, καὶ προς μἐν τοῖς ε ωθεν πολε ιίους τα γε δίκαια ἀντιτει τειν, προς δἐ τας πολιτι - κος διατριβας - μέτρια καὶ ευγνώμονα: in his quod τα δέκαια ἀνωμτειν intorpres reddidit de iure dimicare, vim verbis tribuit quae nec inest in eis nee si inesset eommoda esset. rectius sic videmur statuere. οἱ ἔξωθεν mouia tot hostes sunt qui extrinsecus in urbem ingressi capitolium occupatum tenent: contra hos dicit vi utendum, cum civibus ex aequo et benigno disceptandum esse. hoc est προς μἐν τοίς ωθεν πολεμίους τ ὰ β ἰα ι α ἀντιτα Οειν. abiecta inutili hoc loco γε particula. conponam eum hoc loco alterum cui idem vocabulum eximendum puto. libr. li, 40 Virgini populum in decemviros eoncitantis atque ad patriam a tyrannide eorum liberandam excitantis haec vertia sunt: ἐλευθερουτε απὰ των -- ραννων τῆν πατρίδα, ἐν si Θεων τε ιερὰ ἔδρυνται καὶ θ και προγονων εἰσίν, ους

27쪽

υικεῖς Mia ατε ia ετ α θεούς, καὶ γηραιοὶ πατερες τροφεῖα πDU.α καὶ atia πων πονων ἀπαιτODντες, γυναῖκές τε κατὰ νόμους ἐγγυηθεισαι - καὶ γοναὶ παίδων αρρένων,ἀς ὀφειλεται δίκαια φισεως προγOνων : postrema sic interpretatus est Iapias: 'quibus debentur iusta naturae progenitorum' quod non magis intellegi potest quam Geleni interpretatio' quibus avitae propagationis iura debentur'. nec Reiskio selieiter res oessit coniectanti o ς οφείλεται δίκαια φυσεως κai reeoroνων, iluod sic volebat intellegi erga quos non solum munia patrum a natura vobis iniuncta sungi vos par est, sed etiam iura a maioribus parta et vobis

tradita salva atque intemerata sunt conservanda atque relinquenda'. mihi commoda sente tia sic demum restitui videtur ut corrigatur oli οφείλεται οἰκεῖα φυσεως προγόνων, ut patres dicantur filiis debere propria et accommodata naturae proavorum h. e. agendi rationem eam, quae conveniat cum indole et moribus maiorum, ne degenerasse videantur et exempla propona ut proavis indigna. ita de Alexandro Macedone Diodorus 17. l: οἰκείαν επε τῆν φισιν κcii τὴν α ρετὴν τῆς τῶν Προγόνων ευδοξ&ς. ceterum quoniam id agimus, ut Dionysio emendando prosimus, addo illi, a quo prosectus sum loco 8. 73, alterum vitium ipsa.

si quis attendat, sententia convicium eximendum esse. nam quae vulgo sic leguntur: εις ia ἐν Raσιος των πενήτων γήδιον ου μεγα λαβεῖν κai εἰ τvχοι γείτονας πληρους εχων, Ουτε aDτὼς ἱκανὴς εs Tae Toleto γεωργεῖν δι' anoeia ν ουτε τὰν stiσΘωσόμενον - -- ρήσει, sic demum recte se habere si pro εχων scribatur ἔχον non debuit quemquam latere. Missam faciam hane partem disputationis ubi de loco libr. 9, it dixero. Romani cum in proelio acerrimo a Tyrrhenis urgerentur sinistrumque cornu ab hostibus circumventum esset. Marcus Fabius consul re audita inita κρα- ίστους etων λοχευν αναλaβων κοὶ τον

μίων κερας, ξ λαυνεν ἐπὶ τοῖς κυκλουμενους : adparet perversum vel potius sensu eas-Aum esse quod Fabius ad suam aciem dicitur praetervectus esse, reae λαυνεν ἐπὶ τ νε αυτου φαλαγγa, cui quod Reiskius subsuluit recter λαυνεν ἐπi τὰν εα Ου αδελ-όν adeo,uperat corrigendi veniam ac probabilitatem, ut critieo eximio indignum esse quamvis invito dicendum sit. veram rationem praeivit in interpretatione sua Celenius 'M. Fabius - suam aciem praeteriit et longius progressus quum dextrum hostium cornu transisset venit ad eos a quibus sui circumdabantur'. vides scribendum esse παρήλαυνε τὴν εαυτου paλαγγα deleta praepositione. orta illa eulpa librarii oculis ad sequentia ξλαυνεν ἐπὶ τους - aberrantis. Quod in eis, quae alio tempore de via et ratione ad emendanda haec seripta ineunda aliquoties observavi exemplisque conprobavi, eam deberi codicibus antiquissimis reverentiam, ut vel ea, quae vitiose in eis scripta legerentur et omni esse intellectu destituta viderentur non continuo abicienda aut neglegenda essenti sed accurate perpendenda et rimanda, placet iam aliis

28쪽

- 25 quibusdam testimoniis eonfirmare quae relegenti mihi nuper libros antiquitatum octavum et nonum hue pertin re villa sunt.

Igitur libr. 8. 32 Marcius Coriolanus Minueto, qui ut deeretum ipsi reditum in patriam n repudiaret persuadere conatus erat, respondens nihil boni se precibus eius Oh secutum sibi gyrare posse dicit. cum patricii quamvis velint non tantum valituri sint, ut plebis in ipsum odio resistere possint: τί Dυν εσται μοι τῆς υμπέρας ἀγνοίας ἡ μωρlας οφελος. κω- λυειν μει Ουδεν ονδ' ει βουλησθε ἐμων δυνησομDων. χαριζεσθαι δε καὶ τουτοτέ, δrius συν τοῖς αλλοις ἀναγκασθqσομένωH. exhibui vulgatam Iectionem, a qua non multum recedit Chisiani seriptura κωλυειν μεν ουδεν -δ' αν βουλησθε - δυναμενοι, plurimum disseri Urbinatis hoe: κωλυειν μεν ουδ' αν OIol τε δυν σοιμένων. id ego tantum abest ut casui tribuendum esse existimem nescio cui, ut verae seripturae in vulgata temere interpolatas indicia eretissima continere persuasum habeam. neque magnae sagacitatis est inde collegere scripsisse Dionysium oυδ' αν o Io ι ἰτε. erunt fortasse qui retenta τε particula malint olae τ ηra, ae sane video Meinevium, cuius summa apud me est auctoritas, apud

Parthenium T Οιός τε ἐν αὐτὼν βψ αγεσθαι, et 18 πρῶτον μεν ora τε ἰν πεlθειν αυτον, repudiatis uirectigi tentaminibus interpretari volebat, ipseque olim apud Plutarchum Poplic. 7 tuli τον ανθρωπον DI τ' ἰν αφεῖναι, tuleruntque apud Dionem Chrysostomumor. 52 extra p. 633 Κmp. editores ἀπαιτουντος τὰ οπλα ου κατέχει, α ia' oMς τε ἐστὶν αποδιδόναι triἶτα, quibus non nulli loci Polybiani addi possunt collecti a Sch Reighae ero in indiee: obstat tamen praeceptum Harpocrationis OIος εἰ καὶ Ouς τε εἶ, τὼ μἐν χωρις

του τε σημαίνει το βωλει καὶ πρυρησαι, τδ δε συν τ ii τε δυνασαι optimorum seriptorum usu comprobatum . de Dionysio quidem res in incerto relinquenda, qui raro ea sormula usus sit: mihi quidem duo tantum loci in promptu sunt, quorum alteri deest partieula. 8, 16 - ει συμμαχικὰ on απαντα υπήκουε προειμυς, εχουσια T οὐκ Dὲν Oia cy--αρασθαι του πολέμου, in altero adest. 4, i 2 ταυτα λεγοντος αυτου καὶ αναχωρῶν oravxa οντος απὰ του si πιστος, inprobatum Lobeto aliisque quos indicavit Carolus Scheibius noster praef. in Isaei or. p. XLIV. Plurimum negoti mihi facessivit locus libr. 8. Si μετα γὰρ τὴν του Κασσίου Θανα- τον οι μεν αυξάνοντες την ἀριστοκρατέαν θρασυτεροι τε καὶ υπεροπτικώτεροι τῶν δημοτικῶν ἐγεγονεσαν, οἱ δἐ, αφανῶ τε δόρνὶ φερομενοι καὶ βίου, εἰς ταπεινα συνεστάλησαν : idem Reiskio accidit se loeum neque intelligere neque expedire latensi multaque molienti quae cognoscantur apud ipsum. mihi haec ratio succurrit. etenim cum in Urbinate

scriptum sit οἱ δ' ἐν αφανεi τε δόρρ φερδμενοι καὶ stylis, habeatque βίου quidem etiam Chisianus, Dionysium sic scripsisse suspieor: οὶ δ' ἐν αφανεῖ τῆ δόδε φερδυενοι καὶ βίου εἰς ταπεινὰ συνεσταλησαν : ἐν α γνῶ τῆ δdo φέρεσθαι dicitur plebs agitata spe

29쪽

es ex spretation cuius nulla veritas adpareat, vana, id ut ad agri divisionem spectes qua quinto ante anno a senatu decreta per dolum ac ranas patrum pollicitationes fraudati fuerant . quem ad modum infra e. 9l plebs dicitur πιστευσαι κενῆ ἐλπίδι. hoe quam vere ex eo latum sit iudicent alii, alterum pro certo litot adfirmari stim verum esse, ut βίου εἰς ταπεινα συνειπα- λησαν dieantur plebeii ad inopiam rei familiaris et victus redacti. quo pertinent quae proxime

Tertii euiusdam loci emendationem solus praeit Urbinas e. 89: D αὐτῆ δε τῆ 'Pώμη

siani notatur laetio haee: Θεων χολονσθοι τινα es κηιέLονται, quam licet ineptam secutus ost Lapus. quid Vrbinas' ἀπεφαίνο'o Θειον τινες - κομιέωντ&ι Taς νομίμοtς τιμάς, quae seriptura eo magis suspicienda est, quo clarius pa cognita adparet vulgatae lectionis im- hecillitas. nam eum modo dictum esset prodigia adparuisse iram divinam significantia profecto non opus erat vatum opera ad id ipsum quod omnes intellegebant aperiendum, irasci deorum aliquos. immo musa irae divinast exploranda erat de eaque eonpulti vatos d clarabant hane esse, quod deorum quidam legitimis honoribus fraudarentur cum nee pura nee pie Racraeis fierenti id dicensem dicimus Dionysium seri hendo an cpalmos ετε τινες - κ uίζονται τας νο/ιlμους et ιιής. nihil novavi nisi quod οτι addidi post απεφαίνοντο, quod sponte adparet quam lacile excidere potueriti quo laeto locus in eam speciem, quam vulgata prae se serti interpolatus pst. Item genuinae scripturae interpolationem codicibus antiquissimis ducibus deprehendisse

απεκτεινεν : nihil in sententia insest quod quemquam offendat. nam de plebis in Fabium odio ob supplicium de Cassio sumptum satis constat, is c. 4 το ἐκ του δή Hσος, α 51 απωθεραπευσαι του di μου τrν ὀργὴν βοτλ6 ιενος, νῆν ειχε προς αντὸν ἐπὶ τψν Σπορέου Κασσιου θανάτs: sed qui in Urbinate et Chisiano exaratum viderit ἔτι το δημοτικὰν Ουκευε μδεον memineritque quanta illis libris fides debeatur. non indignam habebit eam scripturam quam diligenter perpendat. id qui fecerit mirabor ni mihi coneres erit in corruptis illis

κ εἰ χεμενον latere veram scripturam hanc Ovκ εἶχε νευ νουν hoc est ονκ εὶ χεν ευ- νουν, quod quidem vel eo nomine commendari licet quod ευνοίρ potius quam ei μενεδεδ hic locus est. nam etsi latendum est non ubique observatum esse praeceptum Thomae M. εἴνοια

καὶ cino του ἐλειτονος πρὸς μείζονα καὶ ἄπο του φιείζονος πρω ἐλάττονα, εχ ιιέ-

30쪽

ωεια δῶ dei cino του μείζονος πρὼς ἐλάττονα, mi ipse ad icterit: me ται δὴ καὶ το ἐναντίον, Dionysium tamen in eiusmodi causa memini τδ ευνουν καὶ πω μὴ τἀ δήμου dicerri quem ad modum li, T dixit τοῖς προεστηκόσι τῶν κοινῶν οντε ὁ δῆμος -- νους ἐστἐν olla ε οἱ πατρίκιοι. ceterum τῆ ante si ρα-ἰδι iniuria deletum esse ab Reis kid adparet ex K 87. 9, 1 et 52.

In bello Veientano eum milites Romani Seditiosos se et contumaces adversus duces gererent, consules quo eos ad modestiam et obsequium revocarent exercitum in eastris cohibu runt, id effecturi ut milites hostium contumeliam ignaviam eis exprobrantium non ferentes ipsi ad praetorium venirent ac se tontra hostes duci postularent. id cum evenisset Fabius eonsul supplicantibus respondet, si omissis dissidiis universi praeteritam ignominiam praesenti virtute abolera velint, nihil obstare quo minus cum hostibus congrediantur. conclamatum est ab omnibus eum bono esse animo iubentibus et ad proelium se duci postulantibus, unusque eorum στας octo πασιν εμελλεν ἔσεσθαι φανερος, ἐπὶ τούτοις εφησεν ω Dremor, δεδοίκαra μη τὰ εργα ζριῶν οὐχ ομοια γεννῖται τοῖς λογοις; ἐγω πρωτος ἡμD υπερ ἐματου τ3 βέβαιον τῆς ναοσχέσειος ἐκ τῆς μεγίστης πίστεως παρεξομαι, libr. 9, 10. hiulea haec est ae minime Dionysiaca oratio. libri discrepant sic, ut in Urbinate sit ἐπὶ τουτ νωγησεν, quod secutus esse Lapus videtur 'postea Sic dixit' , Chisianus habeat ἐπὶ τουτο. eo

sic utendum est, ut scribatur στας Oθεν πασιν ἐμελλεν ἔσεσctai φανερος, ' ἐπεὶ τουτο εφησεν 'co υπατοι, δεδοικατε Fama a non nullis tradita CCCVI Fabiis caesis ex tota gente unicum linerum relictum

esse cur sibi prorsus incredibilis videretur postquam Dionysius 9, 22 pluribus exposuit pergit ταυτη μἐν δο τον λογον ἐξετάζων οὐκ ἀληθῆ νενομακα, Acrimν δ' ἄληθῆ, των τριωναδελφων Καίσωνός τε καὶ Μαρκου καὶ - του, των υπατευσαντων τας συνεχεῖς τα υποπειας, ἐγκαταλειφθῆναι πείθοιμαι Μαρκ παιδίον καὶ τουτ' ἀναι τολεγόμενον ἐκ του Φαβίων οἴκου λοιπόν, οὐδἐν κωλυει. τὼ δἐ μηκέτε των αλλων ἐπιφανῆ τινα καὶ λαμπρον ἔξω του Doς τονδε ανδρωθέντος γενεσθαι, ταυτην παραστῆσαι τοῖς πολλοῖς την δόξαν, Οιι μονος ἐκεῖνος At του 2αβίων γένους ἐστὶ λοι-πδc: viti in his verbis suspitionem cum sententia movet, parum illa commoda - parum enim commode praegressum πείθομαι, quod eerta persuasione intellegendum est, excipiunt verba οὐδἐν κωλύει - tum librorum aliqua discrepantia. etenim ante Reiskium pro τὸ M οὶκέρι legebatur του δἐ μηκέτι, cui Reiskius praetulit ex Urbinate τὰ ιιηκδει, quod si oaecommodavit structurae, ut pro παραστοναι scriberet παραστῆσαι. sed eum in Urbinate non τδ δἐ μηκέτι exstet, sed τὼ μηκετι, Chisianus autem habeat τέο ιυγκλι, hoc usi facillima mutatione commodam et unice aptam loco sententiam restituimus sic: των τριῶν δελ- φων - ἐγκαταλειπθῆναι πάθομαι Μουρκ ρ παιδίον και τουτ' εἶναι το λεγδρο- νον ἐκ του Φαβέων οἴκου τι λοιπόν. οὐδἐν δἐ κωλυει τψ μηκέτι Moy aλλων ἐπι-