장음표시 사용
141쪽
EXCERPTA DECREΤORUM. abhorrere, quoques illius decernendo habendaeque audeant Ecclesiae denegare. 2 Sedulo edoceant fideles sibi commissos, legem Indicis prohibentem lectionem quorumdam librorum, utpote legem generalem ab Ecclesia vel ab ipso Summo Pontifice latam, obligare omnes ubique Christianos, et quidem per se et sub gravi; nam de re gravi agitur; 3 omne ejusdem Indicis pgulas, tum jussu ridentini editas, tum a S. Congregatione Indicis statutas et a S. Pontificibus approbatas, ab omnibus Christifidelibus servandas esse quod quidem confirmatur testimonio ejusdem S. Congregationis Indicis, ac proinde S. Pontificis ipsius, scilicet: caeterum servari Regulas Indicis,' ita S. Cong. Ind. 13Junii 1757 cito. Jan. 1836 quodque et nos volumus et statuimus pro hac provincia Ecclesiastica nostra. 4 Eos qui libros iisdem regulis prohibitos, vel in Indice prohibitorum librorum apposito legunt, non modo peccare contra legem ecclesiasticam, sed quandoque etiam contra legem naturalem; 5 Nomini lieor hujusmodi libros typis committere, indiscriminatim vendere, dare, aut commodare, et nedum legere, nec quidem eos emere sibi, nec Oblato accipere, nec rotinere sine peculiari venia; 6 Inter libros prohibitos recensendos esse omnes Bibliorum versiones ab Haereticis actas, aut edibas, necnon et Versiones vulgari lingua a Catholicis auctoribus datas, nisi ei fuerint ab Apostolica Sede approbatae aut edita cum approbatione ordinarii, ei cum adnotationibus ex sanctis Ecclesiae Patribus, vel o doctis catholicisque viris. Haec quidem pastores animai'um, oves suas edoceant de libris
142쪽
perversis et prohibitis, seduloque invigilentis ullo modo imcumserantur in parceciis suis, atque si quos invenerint, curenι ut, juxta Plia Constitutionem Domini Gregis, quamprimum adipiscopum referantur. Si quos autem repererint homines in hac materia rebelles, qui suis admonitionibus exhortationibusque parere recusent, pertinaciterque velint praelatos libro legero aut retinere sine licentia, vel nonobstante periculo propriae Vel suorum perversionis, eo tanquam prorsus indignos sacrae communionis habeant, ipsisque absolutionem denegent. De caetero, ne fideles decipiantur circa libros quos habero aut legere possunt, diligenter admoneantur ut pastores aut
consesSarios suos consulant, eorumque mandatis obsequantur
in iis quos dictos libros respiciunt. Confossarii autem intelligant opus esse magna prudentia in re tam gravi tantque periculosa, et Episcopi directionem sedulo
Meminerint quod ad Episcopos spectat prohibere lectionem pravorum librorum, et quidem sub poena censurae subeundae nec quisquam dubitet dis hac potestate Episcoporum, quam ipsis in memoriam revocavit Loo XII, dio 26 Marti 1825, et recentius confirmavit Pius IX, distat Augusti 1861. Quo vero ad Ephemerides improbas, les αριτ ris juurnuuae),
deploranda experientia omnibus constat quod non minora mala ex ipsis quam ex reprobis libris, asseruntur religioni Ecclesiae, moribus et humanae societati imo majora, si quidem facilius latiusque ubique circumseruntur,et veluti horrenda tremendaque pestilentia orbem universum quotidie percurrunt. Nec niinori ergo Zelo R8tores animarum a Ra opponant horribili huic scandalo perversarum ephemeridum, eo minori cura satagant
143쪽
u lut oves suas arceant a venenatis illis foliis, invigilentque noquaedam ex illis recipiantur ac legantur in parcociis suis. Perversas autem Xistiment pastores et confessarii ephemerides illas in quibus, si earum generalem speciem Vultumque, id est, animum quo scribuntur, spectes, inVenies oppugnari Ecclesiae auctoritu om magisterium, jura, doctrinas in quocumque rerum ordine, instituta, institutiones, disciplinam, morumve usus ab ea approbatos vel clarum in eis frequenter conviciis, calumniisque Opprimi, aut e contrario ibi praedicari, defendi aut insidioso in mentes induci qualemcumque errorem ui propositione quae praesertim in Syllabo Encyclicis litteris Quanta xa, V adnexo, damnatae inveniuntur. Quod autem attinet ad rationem agendi cum illis qui e Verisae Ephemerides recipere ac legere intendunt, ea servetur quam Sus u statuimus servandam erga eos qui prohibitos libros
legerenti retineris Obstinant.
Procul dubio inter reprobos reprobandosque libros adnumerari plorumque debent libri quos vocant romanenses leg
Porro inter romanenses alii sunt impii, alii obsceni alii vero tantum amatorii Quoad primos, id est, impios et obscenos prosecto de utroque juro naturali et ecclesiastico prohibiti sunt; proindequo cum illis qui hujusmodi libro non sine magno animae suae detrimento legunt assidue, hi retinent, agendum est modo superius Praescripto erga eos qui libros Indice prohibitos scienter et pertinaciter legunt aut retinent. Ultimi vero amatorii romanenses grave damnum quandoque legentibus, maxime ju, enibus, offerunt, in ipsis enim ut plurimum late quoddam venenum quod, quanto minus patet, tanto magis nocet. Omnes igitur animarum pastores omni ope atque
144쪽
vigilentque DB iis suis. sessarii ephem vultumque, ies oppugnari
iter conViciis,licari, desondiorem sui pro-eri Quanta illis qui pedi
1anenses leg:eni alii vero de utroquendeque cum suae detri-odo superius Scienter oti quandoque im ut pluripatet, tantoni ope atque opera Xcitantur ut oves suas, praegertim autem juvenes, avertant a lectione istorum librorum vere venenatorum. Moneant quoque parentes de gravi qua ligantur obligations in filios, ut nullumodo illis permittant legere aut retinere libros quibus fidei moribusve pericula asserentur. Quod si non possunt ipsi do natura aut qualitate librorum judicare, pastores aut saltem viro prudentes religiososque consulant. Ut autem pastores acilius simulque esticacius arceant oves suas tum a libris reprobis atquo prohibitis, tum a perversis ephemeridibus, satagant ut bonos libros ipsis suppeditent, nec omittant eos quibus ephemeridos legero in desiderio ost, inducor ad subscribendum alicui phomeridi sanis principiis deditae vereque catholicae. Quapropter unusquisque animarum pastor totis viribus conniti debet ut habeat in sua parcecia bibliothecam bonorum librorum ad usum parochianorum suorum, atque ad hoc eos omnes instantissime hortamur in Domino. DEORETUM IX. De lectionissus Polities et administrativis. Experiontia deploranda nimis omnibus compertum est quod electiones legatorum, tum ad Senatum legilarum, tum etiam ad concilia municipalia ks d uti s de la hambre gislatis et les conseillers muni α-ὶ factae sunt, populo nostro, si non quidem causa, at certe valde resormidanda Occasio corrupto' rum flagitiorum atque peccatorum innumerabilium, et ex Omri generes mendaciorum, detractioniam, simultatum, ebrietatum, rixarum blasphemiarum, Periuriorum, etc. Jam quidem res eo devenerunt ut saepe saepius, tempore hujusmodi electionum, electores morumque ins Secisa, qua8i
145쪽
spiritui vertiginis et erroris traditi vidsantur. Heu in illis
rebus iniquitatis, quam multi non reformidant aurea claudere voci conscientis suae, et oblivioni dare omnem timorem Dei, ac Deum ipsum, quasi omnia tum ipsis licorent, aut Deus nonoos videret' aut nec recordaretur, nec judicaret. Psalm 10.ὶ Clament ergo adversus tantum omnium religionis morumque principiorum perturbationem, tamque flagitiosam et exitiosam pravitatem sacerdotes, ministri Domini vocem elevent animarum pastores, et annuntient populo suo peccata eorum, et filiis eclosiae scelera eorum V Isaiae. 58. 1.), nec ceSSent, nec timeant clamores impiorum perversorumque hominum. Praetore nihil omittant iidem pastores ut fideles sibi commissos praemuniant contra seductiones, scandala et omnia perticula horum dierum malorum4 ipsisque longe ante, maxime vero tempore ipso illarum electionum, sedulo in memoriam revocent
quod Deus dominantium Dominator, et electionum Dominus est; et quod ipse est qui aliquando et dictos electores et candidatos et electo judicabit, atquo unicuiquo reddet juxta Opera sua Rom. . .), nec magis parcet eis qui intra quam illis qui Oxtra tumultum electionum peccaverit. Edoceant eos diligenter ossicia sua quoad praefatas electiones; ipsis inculcando sortiter quod eadem lex quae civibus tribuit jussuffragii, iisdem gravem imponit obligationem ferendi suffragium
suum quando oportet, atque hoc semper juxta conscientiam Suam coram Deo, pro majori bono tum religionis, tum reipublicae patriaeque suae; Ioindeque, quod semper coram Deo ex conscientia tenentur suffragium suum dare illi candidato quom
prudenter judicant vere probum et idoneum ad implendum illud magni momenti munus sibi demandatum, invigitandi scilicet bono religionis et reipublicae, atque ad laborandi fidolitora illsi promovendum ac servandum. inde evidenter sequitur
146쪽
ure claudereiorem Dei, ac Deus non
omnia pertimaXime veroam revocent
Onscientiam tum reipub-am Deo exidato quem
implendum invisitandi fidi fidolit0rter sequitur
eos omnes peccare, et quidem non tantum coram hominibus, sed et oram Deo, qui vel suffragium suum vendunt, vel quacumque ex causa dant candidato sibi cognito prout indigno, vel denique alios inducunt ad idem faciendum. Haec dolitur doceant populum suum pastores, tanquam fideles ministri Christi in his insistant, sistantque in Omes charitate et patientia nec ultra procedant in circumstantiis consuetis. Et si quae particulares aut extraordinaris occurrant circumstantiae, maxime caveant ne quidquam moliantur inconsulto Episcopo. DECRETUM X. De mura. Cum magno animi dolore perspicimus quanto et quam deplorandos progressus effecerit usura in hac provincia, ex quo lex, quae auctarium seu interesse ex mutuo determinabat absoluto modo in hac provincia adjectis poenis contra usurarios, revocata est. Jam enim re eo devenit, ut non pauci pecuniarum commodatores nullum sibi alium modum in exigendo interesse ex mutuo imponant; nisi quem ipsis, an sua insatiabilis cupiditas, aut mutuatoriorum gravis necessitas suggerit. in valde timendum est, ne brevi tempore, illa pestis usurae totam societatem nostram invadat, ad magnam ipsiua calamitatem, ad plurimorum ruinam totalem, atque ad ipsorum pecuniarum ruinam totalem, atque ad ipsorum pecuniarum commodatorum paternam damnationem, nisi eidem essica promptumque remedium adhibeatur. Ouapropter omnes hujus provinciae parochos, missionarios, aliosque Pimarum rectore obtestamur in Domino, ut contra tantum nefas strenue dimicent,
147쪽
EXCERPTA DECRETORUM. Doceant igitur magnopere et valde periculoso errare eos qui putant, quod licet exigere tantum interesse ex mutuo, quantum obtineri potest a mutuatario coarctato, seu quacumque nece88i
Sequentem ero regulam practicam statuimus tenendam in hac provincia, donec aliter a Sancta Sede decernatur. I Quando partes convenerunt de interesse solvendo, nec quantitatem determinarunt, non sunt inquietandi si legi civili steterint. 2 In contractibus qui determinant interesse solvendum ultra laxam civilem illud pro usurario habendum est quod Oxcedit, vel titulum specialissimum quem habet mutuans, vel communem existimationem praesentia valoris pecunia, in loco ubi contrahitur, prout ex proborum et prudentium virorum judicio dignosci poteSt. Quisquis ergo suae conscientiae consulere velit, inquirat prius diligenter quousque sese extendat titulus quem habet, vel communis aestimatio, et quod quaerit lucrum ex mutuo omnis labis eXpers et immune reddatur, et ipse propter vilem pecuniam sibi adtemam ruinam DC acquirat. DECRETum XII. De Divortio. Matrimonii perpotuum indissolubilemque nexum primus humani generis parens divini spiritus instinctu pronuntiavit, cum dixit Hoc nunc a ex ossibus meis, et caro de carne mea quamobrem relinquet homo patrem suum et matrem, et adhaerebit uxori suae et erunt duo in carne una. V Trid
148쪽
rrare eos quius, quantumaque neces8itenendam in
endum ultraaod excedit,l communem contrahitur,
Omnis labis euniam sibium primus ponuntiavit, o de carne et matrem,
vinculo, doctrina, vi cujus quod Deus conjunxi liomines Amparare praeSumunt. Juxta enim hanc damnatam doctrinam Matrimonii Sacramenti mysterio, dignitate, sanctitate omnino despecta ejusque institutione et natura prorsu ignorata et eversa, atque Ecclesiae in Sacramentum idem potestate penitus spreta, juxta damnato haereticorum errores, atque adversus Catholicae Ecclesiae doctrinam, matrimonium tanquam civili tantum contractus habetur et in variis casibus divortium proprie dictum sancitur, Omnesque matrimoniales causae ad laica deseruntur tribun tia ut ab illis judicentur; cum nemo ex catholicis ignoret aut ignorare possit matrimonium esse vere et proprie unum ex septem Evangelicae legis Sacramentis a Christo Domino instititum, ac propterea inter fideles matrimonium dari non posse, quin uno eodemque tempore sit sacramentum atque idcirco quamlibet aliam inter Christianos viri ac mulieris, praeter Sacramentum, conjunctionem cujuscumque etiam civilis legis vi factam nihil aliud esse nisi turpem atque exitialem concubinatum ab Ecclesia tantopere damnatum, ac Droinde a conjugali foedere sacramentum seprrari nunquam posse, et omnino spectari ad Ecclesiae potestatem ea omnia decernere, quae ad idem matrimonium quovis modo possunt pertinero.' Pius ΙX in allocutione
Μominerint igitur omnes, inter errores damnatos sequentum propositionem in Syllabo adjecto Encyclicis Litteris Quanta cura' recenseri: dure naturas matrimoni vinculum non est indissolubilo et in variis casibus divortium proprie dictum auctoritato civili sanciri potest. Non sine magno animi dolore, seu potius horrore, didicerunt Patres hujus provincialis Synodi, quosdam hujusce regionis legislatores nuperrime proposuisse ut constitueretur curia divortii, cujus munus esse divortium a vinculo pronunhiare
149쪽
EXCERPTA DECRETORUM. Piopic causam adulterii. Plaetorquam enim quod talis lex, quam Deus avertati tii omnipottantis et sapientissimi institutionis sors subversio et Ecclesiae Christi jurium usurpatio, nemo ignorat aut ignorare potest quot et quanta mala ex tali divortio dimanent, quae illud societati civili insensissimum reddunt Sub ps enim divorti futuri matrimonia imprudenter
contrahuntur Gurgia, et quod horret dicere, ipsa adulteria pro-Vocantur vinculum caritatis inter familias irreconciliabili odio locum cedit; ortunae in discrimen ponuntur; tota societas scandaligatur Quid tandem de miserrimis filiis fiet, quorum parentes divortium obtinuerunt lNos ero, quos Deus speculatores posuit in hac parte
Ecclesiae suae dioecesanos nostros Semper meminisse volumus
nullum posse, salva conscientia i pro tali leg suffragium foreo 2 in tali curia divortii actoris partes agere, vel judicis, vel notarii seu cancellarii formaliter, vel alio quocumque modo concurrere tamen intendimus damnare eos qui coacti testimonium ferrent de ipso facto adulterii. Vix revocandum est in omnium memoriam nulli licere ad alias nuptias involare quamdiu vivit altera pars a qua separatus auctoritate seu potius usurpatione curiae divortii. Scriptum est enim Mulier vivente viro alligata est legi: si autem mortuus uerit vir ejus, soluta est a lege viri. Igitur Vivente viro, vocabitur adultera, si fuerit cum alio viro.' Rom. . . Idem dicendum de viro, propter indissolubilitatem contractus; si enim mulier vocetur adultera in hoc
casu, Videnter equitur eam adhuc esse uxorem et virum esse maritum.
150쪽
usurpatio, nata octalissimum red-mprudenterlulteria Pro
ta societas et, quorum hac parte Se Olumus suffragiumvol judicis,mque modo: oacti est,
3 divortii. a est legi: iri. Igitur
alio viro. indissolubera in hoc
Sit, sese extendens in longitudino, ab Oceano Atlantico ad montes nuncupatos Saxosos Les Montagnes Ocheuses , id est, spatio quatuor millium milliariorum ab oriente ad occidentem :Quumque hae eadem provincia naturaliter dividatur in tres partes distinctas per nationes genere diversas qnae illas inhabitant primam videlicet, in qua praevalet gens origine gallica et gallice loquens secundam, quam obtinet populus ex Insulis Britannicis oriondus, atque proinde anglice loquens tertiam tandem, qaiam aborigenes adhuc possident; Denique quum praeterea praelata provincia in immensa amplitudine sua jam contineat, praeter unum Vicariatum Apostolicum latissimum, undecim Dioeceses, hinc nobis visum est valde expedire bono religionis atque animarum saluti ut ipsa pariter diviciatur ecclesiastice Itaque statuimus supplicandum Sanctissimo Patri Nostro pro divisione ejusdem in tres provincias Ecclesiasticas quorum prima, nomen provinciae Quebecensis retinens, complectatur, cum archidioecesi uebecensi, dioeesse Marianopolitanam, Otia viensem, Tristavianam, Sancti Hyacinthi et Sti Germani de imoushi secunda habens pro metropoli ecclesiam Orontinam, comprehendat dioeceses ingstoniensem, Torontinam, Hamiltonensem atque Sandovicensem tertia vero efformetur ex
dioecesi Sti. Bonisaei ut metropoli, et ex dioecesibus quas Sanctissimo Pontifici placebit origero in illis vastissimis regionibus, quarum prima esse poterit ea quae jam postulata est aram Episcopo Sancti Bonifacii, quam postulationem votis suffulcimus,sub titulo Sti Alborti, in districtu Sastatolinwan cum praememorato Vicariat Apostolico.