장음표시 사용
236쪽
VEronensium Appendiei hane ut instri pilo
nem superaddam, amiel instando evi cunt , utque de iis, quae huius Mosone satisvmal - superque Italice pertractavi, Latine quoque ab it saltem leviter, quidquam delibem. Quem adrimodum hete exhibetur, ad amussim exhibuere Cruterus 438. a. de Rubem in inmortis Brixi nos p. 263. qui lapidem ipsum exseripsi. At non desuere, qui versum Leeundum alia etiam tribu in sarcirent , di FAB. POR in publieam
lueem proferrent . Hi ne exoritur prior, quae viam stravit meteris, quaestio, nempe unam ne praeserat in seriptio tribum , an duas. Huius
ruidem perfacilis deciso est i exstat siquidem,
1perest, permanet marmor, te in Brixiae platea omnium oculis perpetuo patet , nec detritum est, nee vitii qui Jquam habet. Attente i spexi simul eum Cl. amico Can. Cale iaci amno MDCCX lx . nec Fabiae tribus vestigium repertinus. Intervallum, quod inter seeundi ve sis literas albicat, ut venustae earum distributioni inserviret , retinouebant interdum , qui Latinos titulos marmoribus insculpebant. Mutira testantur, quae etiamnum eons ei mus. In scriptio inter nostras Iaq. in archetypo se depingitur.
Non iniuria igitur eonqueror, quod recenter eontra sdem, S eontra id quod suo aliquam m. , do docui, 2 a s Thesauras binas rursus heletribus ingerat . Librorum ea propter multiplicatione turbari saepe literas, de eonfundi, ne mo quidem sanus infietas eat. Epigraphen ex Rabeo hausisse, Thesinas dieit ι at Rubeus fide summa, & sola Pobheia tribu ornatam dedit. Dicit, Masseium, ae Caleardum eraduo certami ne illinγηφε huae lapidem i at nullum quoad l
Gioin pidis verba eertamen sititi eruditione enim, nec minus honestate spectantis adversarius , quam Pori vis prius Pan vinici flens duas tribus aeceptasset.
re p. post meum opustulam visum, alias sibi rati
dies qua vir, nee de inseriptione amplius memtionem feeit. Unde emanarie error ostendo . A rinvinicia eperunt omnes, qui in ci rare Romana haee
habeti laga in annum lapide Brixiae a
Perspicue heie apparet , non lapidem , de quo res est, panuinio ostunsum fuisse, sed a lium quemdam , in huius quaestionis gratiam
adornatum. Eidem gemellum alterum eodem tempore ostenderunt, quem item attulit. Non asseri Rubeus, quia statim evanuiti Panvinium exseripsi Gruterus, sed non ego credulus illis, nam ea quoque inscriptio ab eadem manu recen ser eonficia fuerat.
Quis Augusto honoratium dicarit lapidem ,
veterator enuntiare oblitus est . Augusto dieati lapides Imperatara caesari exordiebantur , non cara Ialsa. Octavianus vivente Caesare Augusti cognomentum nequaquam a sumpsta post Camsaris excessum non cuj suit, sed νωι Filias . Postquam cae1M Autilus dictus est , nulla ei
tribus appicta v inquam fuit , scut nee ulli ex Imperatoribus. Qui lapidem struxit , Suetonii verba rus cit, Fatuams , er scaptis ιbas troatitas suis i ae s. quia eum adhue privatus esset, tribum ecim mutasset, in duabus eodem tempore recensius fuerit. Ab una ad aliam transtus, aut ob mutationem domieilii, di loci , aut ob adoptiones , aut aliis de ea usis eveniebat passimi
ita ut s binas in lapidibus proseisi tribus sui si
sent, qui aliquando mutaverant, non duae sed insnitae propemodum binis insgnitae ex solo frequentissimarum adoptionum titulo in regi nibus omnibus inseriptiones haberentur. Duas illas ingeniosus nescio quis, Brixiae simul eum
aliis quibusdam addue superstitibus, haud quidem in se ite prorsus elaboravit, & uno tempore Panuinii aevo protulit a qui propterea antiqua eius urbis epigrammata memorat huia musta tempore ante fossa, , ut rumor pertulit.
A prima quaestione ad seeundam prooediamus , utrum Macer Brixianus fuerit etvis, an Veronensis, quae profecto iam in aperto est ipatriae siquidem non ex nominibus , quae ubi- eumque eadem oecurrunt, sed ex tribubus digno se tur ι Pobiiciam autem Veronenses obtinue Ce a res
237쪽
re hine di Im Vis Merendissas fuit. Sed eum et. iam aviae ν & Veronae suerit, di Brixiae ne. que enim utimquennalem, aut Quinqueverum singularia Q. signi sen) non desuere, qui tertiam
quaestionem inferrent, num altera in his civitatibus Metropolis alterius esset, & ad illam Magistratus minereti quam quidem iurisdictionem Brixiae statim deserunt. Sed eum Maerum veronensem fuisse iam constet,& Veronae primarium Quatuorviri munus gessisse , eonstat pariter , a Veronensibus potius Brixiam , ut munere fungeretur, missum eredi posse, quam a Brixianis Veronam. Addas velim, ubi ex his Civitatibus una praeesse tabuissit, Veronam proeul dubio id honoris reportaturam suisse. Hoc si mihi non eredis, erudite Lector, at Strab ni , eximio si quis alius inter veteres , & circumspecto seriptori, eredas necesse est. Is M
lib. s. diolanum memorans πολιν vocat, u hem eamdam ; eique Vercinam aequar, & comparat : Bipων, αὐγη Verona, urbs
magna ipsa quoqtie. Neque hoe in rem nostram
satis, sic enim prosequitur: ta ravi του ει Βρι- , Ua Nais di Bνργο am , ut stite eine sidat Cluverius, tia: L M, ' Minores vero his , nempe
Verona, & Mediolano, Brixia, O Mantua , o
Lergamam, o comm . poterantne ad dubitati . nem evellendam omnem magis apte ac magis
perspicue verba eomponi ineluctabili ergo Ce graphorum principis testimonio, qui sub Augusto soluit, 3r has reg:ones oeulis suis perlustravit ,
Mediolano proximae eradi minores Civitates CG-mum, Ze Bergomum, ae Veronae minores item Brixia, & Mantua di ita ut eumdem errorem incuris
rat , qui Brixiam Veronae praesuille putat, ae incurreret, qui praefuisse Mediolano Comum am
Antequam Romanorum imperio regiones hae subderentur, quantum Verona praestiterit, Silius Italicus indieat, qui urbes, quae adversus Annibalem Romanis suppetias tulere, Octavo libro recensens , Veronam numerat, Brixiam non me morat. Cum utraque tulerit, apparet magis conspicuam viribus, Ee dignitate Veronam sabitam esse. Eiusdem belli tempore, Polybio teste, quem infra adducemus, de XL milliariorum spatio inter Veronam, Ed Brixiam intereurrente, Ver
nense territorium XXX obtinebat, Brixianum X . De prisca Veronensis territorii amplitudine , Civitatisque quam late iurisdictio procederet, e n-r. 336. sule, si plaeet , Veronae Illustratae librum sex. rum . Agro Vercinens aliquam etiam Rhaetiae partem accessisse, Plinius docere videtur , laudata Italiae vina ubi recenset: in Meronensi item Rhaeti. ea. Rhaetos tisque ad Italiam, quae supra Veronam lib. es, porrigi, doeuerat strabo. Cum Benaei laeus omnis , non ex salso quodam extra rem citato diplomate, sed ab immemorabili vetustate Verciti me. nensis ditionis fuerit; S cum Plinius IN AGROM, VERONENSI suisse doeeat , in eodem terram quoque circumquaque conterminam anaiquitus computatam fuisse, omnino videtur intelligi. Postquam in Romanorum ditionem devenimus , suprema iudicandi potestas Veronae penes IIII viros fuit, Brixiae penes II viros, ut Omnino ex inseriptionibus constat. Ex Danuinii animadversone 13 Uri iura dicundo in partas Colmniis, IIII Uri an maioribus. Tacitus coloniam empus validum Veronam nuneupavit Vitellianum bellum enarrans. Urbium nobilitatem, opulentiam , praestantiam indicant aedificia . Quaenam, quod ad vetustas aedificiorum reliquias attinet, cum hae certare potis si, alii iudicent. Brixia certe, quae marmorum copia aeque pollebat , Fornicum , portarum , Theatri, Amphitheatri reliquias non Ostentat. Qui haec urbibus plurimis tribuentes in eharta delineent , ae deseribant, prosello non desunt, sed arbitrario saepissime, & ex ingenio. Amphitheatra marm rea de maxima quam rara fuerint , eum de iis . agerem, perspicue ostendi. Veronense quidem ad primatum inter proximas Civitates Veronae agerendum , plurimum valuisse quis non intelligat 3Tam diversae harum urbium magnitudini, ae eivium frequentiae sorte ex parte imputandum, quod Veronenses XII priorum Imperatorum amvo Catullus, Macer, Nepos, Di inius floruerint a adde Vitruvium, Pomponium Secundum , CaD sum severum, deinde Sentium Augurinum, de
quibus sese disserui Ver. Ill. Parte secunda ι Brixia vero ante S. Caudentium qui sedit sub snem quarti sieuli Christiani , seriptorem protulerit
nullum. Haec memorare necesse habui, ut prorsus, Λ: ab omni parte pateat , si alterutra praefuit, Veronae proeul dubio id contigisse. proximas quoque temporibus argentea moneta hae
pigraphe eusa est VERONA CIVITAI ME TROPOLIS. Hane quidem apud me servo simul
eum aliis multis Veronae aevo medio euss, heleenam usque a Iustini,& Theodoriei temporibus ossetna fuit monetaria; ita ut eum deinde proximis Civitatibus eonfandi, di seriundi conressa aliquando potestas fuit , Peandum pondtis mon
De Verenensis iniunctum fuisse ut euderent, membranae doceant veterrimae. Verumtamen non unus error in disputationibus hae oecasione institutis involvitur. Audirine aequanimiter potest , Romanis rerum dominis Civitatem aliquam in Civitatem imperium exercuisse, illique Magistratus tamquam in te ritorii sui vi eos impositisse ρ Transmitti hare sortasse poterant, cum ne e Musarum scopulos Disquam stiperarat. E .. nee veteris historiae studiosus erat: at quis In do, sub Romanis Civitatem quamlibet, magna
esset aut parva, suos sbi administratores delegi
se, nescit, ita ut neque ab urbe Roma mitterentur umquam 3 Quis nescit, a Deeurionibus , de a populo Magistratus Omnes in civitatulis quoque creatos 3 itemque Rentiasticam Comensum, de Bergomatium aeque ae Mediolanensum in
antiquis lapidibus nuncupari ξ Liberum quidem
238쪽
erat ordini, ae plebi alienigenos quoque interidum sibi praeseere quapropter nihil mirum , si Veronensis Maeer Quaestorium munus Bristiae sustinuit. Hos animos eius urbis eruditis quibusdam haec unice T. Livii verba seeere o mittendo in
... vicos Cenomanorum , Brixiamque, quae eaput gen-
tis eras. Mirum est, quam splendidas in verbo caput signifieationes deprehendere 1 bi visi sint. Attamen tam certum est quam quod Graia, anum, eamdem illud servare vim , eum metaph rice , quam habet cum proprie,& primitivo semsi adhibetur: adeo ut stati eaput elephantis dicimus , & dicimus eatelli caput , ita id nominis S urbi tribuamus , quae maximae provinciae praesit , de parvo oppido , aut pago , qui inter
alios eius tractus emineat. Non desunt exempla.
Ipse Livius lib. dii. castellum, quod capiat eura
regioris erat, vicosque circumrectos capst. Iam vero urbi praeclarae , amicisque, quos in ea habuisse, & habere glorior , morem ut geram, eius honori nequaquam illos recte eonsuluisse detegam, qui a Cenomanis, & ab eorum aevo Brixiae splendorem dedueere studuerunt rdivitias enim suas, amplitudinem, di praestantiam omnino Romanis debet. .Quinam Obsecro,
ruinam suere depraegieati isti a duobus retro
eculis Cenomani λ e multi barbarorum turmis una , qui veterrimis temporibus in Italiam alia ternatim irruebant, tractu inque aliquem ex sertilioribus oecupabant, minime quidem gominandi, sed terram , qua nutrirentur, colendi causa. Vet res propterea incolas , atque habitatores eiicimbant, qui ad asperiora loca, & praeeipue montana se transferebant . Inter eas gentis Insubres, Boios, S senones eminuisse, antiqui Scriptores imstanturi strabo praecipue, quem vide pag. 32 3.Cenomanorum in Italia nullus est Historicorum i cus, qui vel numerum, vel vires laudet : quineorum exilitatem satis indieat Livius se loquen . ita. s. oria subinde Maditis cenomanorum , Uitovio dueemestigia privirum secara, eodem salta, favente Belim meso, cum transensassent alpes. Neque enim de
Cenomanorum gente agitur, quae in Lugdunens Gallia sempe e substitit, sed de eorum manu quadam . Brixiam ab iis eonditam initio par mnino est eredere , nihil amplaus quam vi-ici. ,. cum fuisse , Calli etenim univers ut Polybius
habetabant nequaquam maratis a d erique stra.
ho , Insubres Mediolumum pro Metropoli habLFiib. s. se, illustrem tuneo urbem , sed visum antiquitas quod hubitarent omnes visurim. Mi αλανι
Romana evasit Brixia , urbs profecto di quidem eximia evasit e non solum quod Colonia est saeta , sed multo magis ob rationem a. tiam, quam miror nondum animadversam suisse. Quid est quod eam Civitatem insignem, Zeopulentam redditi territorii amplituta , quod ingentes montium tractus valles appellant aeomplectitur. At in eas Valles Cenomanorum aevo Brixia iurisdictionem nequaquam extendebat suam. Earum populos origine partim Emaneos partim Rhaetos strabo, ae Plinius proia Memidere. Rempulticam cumunnorum prisca servat in seriptio. In Quirinam tribum antea relati erant ut alias ex inscriptionibus doeui, eum Brixia in Fabiam. A longo iam tempore Brixia Romanis accensebatur, eum Valles Alpinis gentibus eoniunctae adversus Roman et etiamnum
belligerarent . Domitae demum sub Augusto sunt , quamobrem in inseriptione Trophaeo Alpium insculpta , N a Plinio allata, ante eam titeras Alpinas gentes devictas terensebantur rinum Dra, & cummuni. Nne autem ii ponuli Brixiae , quae proximior civitas erat , addicti in poenam, &assi gnati sunt. Plinius ibidem diserte
docet i Triumpiunt, deis ommuni, eampliare ursvmres , finitimas adtributi M Uriptis. In Getestina similiter perampla S egregia inscriptione: cami, sine. Iahqae oderabaei a Diio Au Io Pia Map. nostrae, με. proat Di meruissent talia. Manifesto igitur eo stat , dignitatem omnem , opulentiam, atque amplitudinem fiam non Cenomanis Brixiam deiare sed Romanis. Romanis regionem omnem adeptis Cenomanorum , ut exigui olim populi, evanuit in Italia nomen. Illo in posterum Historici us non sunt, eum Insubrum retinuerint Appianus, Τaeitus, spartianus, alii. In tota hae Italiae parte trium tantummodo gentium haee perennarunt omni aevo nomina rveneti, Insubres, Ligures. Qui parum considerate ad Cenomanos omnia referre contendunt, in nuper allato Lavii somnon attendunt nisi gactionem comt , minime vero praecedentem illam Vreos. Deelarat Hist
rieus, quaenam membra eorpus eonstituerent , ius erat Brixia caput di misee cetiartis c sal in Ulam cenomanorum, Brixiamque, quae eaput gemtis erat. Gens de regio aptius circumscribi non poterant . Stonos inter exsitias gentes numerat L
Strabo . Euganeos Alpinos ubi Plinius nominat , caput , ait, eorum novis r eritne qui urbes' sub eo Castello fuisse opinetur, quia Caput diis eitur Praeclara in urbe Brixia servatur inseri
petio, quae CIVITATIUM VARDACATEN sivΜ ΕΤ DRIPSI NATIVM mentionem facit.
Cenomanorum Civitates ab auctoribus reputantureitatis a Cl. Galea iaci, qui ubi illae fuerint, divi- Ρ. nare neminem posse agrmavit. Verum Civitates ibi non urbes, aut oppida sunt, sed Communia, civilia eorpora ,-Craece, ut Strabo de
Thessalis loquitur: μέγισι, νοῦ, μν αλών σου lib. s. sensu Tacitus di Gaitiarum civitates m Remos γη-- Histi. nerer plinius e oppidum Vediantiorum crvetaris ce- 4
melion. Id autem nomen, ut de Capite vidimus,
tum magnis coetibus, reneiliisque tribuebatur, tum exiguis interdum ,& viem tantummodo administrantibus. minam esset mos citaturisus Gem Morimanorum Tacitus narat, quos tamen nis viem
239쪽
hibuisse statim doreti stillus comanorum pum ιis urbes halitari , sueti nolum est . Nonne eius. ciem generis pene omnes Γιυitares fuere, quae a Cottio Regis Donni filio in Areu secusnci eis nunciari, aliquando ostendi Discimus ergo a memorata in seriptione VMLearensium , O mi matriam Civisures, nihil aliud quam Communia praestantium pagorum fuisse, qui Cavardum . de Titssinum usque in hane diem appellantur. Agnoscere in promptu erat , sed OOstitit praeiudicata opinio, Civitatis nomine urbes signis
cari. Uumducatenses labentibus annis in Goaridatenses transere, ut Sardiniae creatis in culiari, Hispaniae Ilerda in Levia, de in ipsis Brixianis collibus Marana ab antiquo marmore nobilitata in
Bommo. Omnino ergo constat, ante coloniam a
Romanis Cremonam deductam, nullam in Cen manis praeter Brixiam urbem fuisse, de nihil obii.
et Livio posse, re cenomanorum vitas, Brimamque,
illorum vieorum eaput, Consulem mis se docenti.
Qui vero hare noverit, nonne conscientia redar guetur, si inter eos vicos Veronam computare
perstet λ Nonne Martialis disticho obiurgabitur,
Tantum muna fas debet Verona curatio, surritura parva suo Mantua V πιιο ρ Nonne Strabonis comminuetur auctoritate, qui
nedum urbem sed Brixia multo maiorem di stim te, de expresse Veronam doeet fuisse ιVulgaris nihilominus rumor, & eon reta Scriptorum manus Veronam Cenomanis adsignat: nmmo stitieet rem ponderavit, neque introspexit. Quid autem iuvat, tantum operae impendere in literis, s neutiquam progredimur, erroresque, si qui in anteriores oblepserint, discutere ne quaquam nitimur , de eliminare λ Qui ea tan . tum modo , quae hucusque tradidimus , serio perpendat, nonne propere, Ze eonstanter hane Civitatem a Cenomanis abletabit 3 Sed quae ad rem elarius adhue patefaciendam addantur, pro-
sedito non desunt. Rarissima, de felici sorte ipsc
simus inter Cenomanos ,& Veronenses terminus innotescit, ac limes. Hunc Polybius nos 3 et, antiquissimus, de spectatissimus auctor, Histori. eorum lumen, de cui paucissimos regionum notitia , di distincta rerum narratione compares. I
bellum Gallo, inter de Romanos in his regioni bus aetate sua gestum deseribens, de Con ibu, Romanas ducentibus copias haec habet verba.
res utitera dies pervagati, oe citis se faciam Da.
ivirales , in Cenomanorum ναι onem venerunt. Clurisium ergo trans re oportebat, ut in Cenomanos perveniretur. Militarem , communemque viam
eamdein semper fuisse, quam nune iter agentes terunt, indicia, te rationes suadent omnes ; con sequenter eumdem pariter fuisse traiectus stum, di locum : nempe ultra Lonatum milliaria V. Haee pernoscere polybius egregie poterat, quia
regiones hasce, ut de iis, ae de belli, in iissem gestis ea utius loqui posset, ipsemet peragraverat.
Pro Κλ ..., scribi debuisse Exi .- , seu Κλ. σι- opinor, chias enim populus ex veteri tradi,tione adhue fluvium vocat. Quod Historicus tradit, mire cons emat e
elesasti ea Di etas nostra, quae usque eo h die quoque protenditur. Hodie quoque Vero,nenss , de Brixiani Praesulum potestatem Clesus separat, ut separabat Polybii tempore Cenomanorum, de Veronensum eonfinia. Nobilia Deeentiani,& L nati Castella Veronae Episcopo adhue subsunt. Ad ei vilem quoque Veronae iurisdictionem usque ad duodeeimum saltem stilum pertinuisse , Chartae ostendunt , v. . quas alibi indieavi. Antiquos territoriorum li- Illustr. mites nihil certius ostendit , quam Dioecesum P in confinia . Primitus enim Apostoli Ecclesias apad ,
tullianus et cum unaquaque Civitate territorium' computabatur. Seculis labentibus multa territ ria sive bellorum causa , sue contractuum, sue Prineipum arbitrio fines immutarunt, &vel ampliora sunt sacta , vel restrictiorar at his mutati nibus ecclesiastiea iura minime fuerunt obnoxia, terminisque inhaeserunt suis. D emur a Decre talibus, in regulis coaetineri antiquis, Parachias unicus qae Ecere e pristiuis disposit e de latas niati posse ναι one converti. Praesens ergo Dioeces, nostrae 'confinium , quam vere tradiderit Polybius, in C nomanorum ditionem Clesium traiieiendo Romanos pervenisse, patefacit. Territoria saepes minιbas finiantur, ut antiquitus doeuit Si lius Flaccus. Post Graecum testem Latinum audiamus, sed ut in hae disceptatione aliis omnibus procul ubio longe si anteferendus ι ubi enim de Veronae origine, ae positione agatur, quis quam so certiora docere poterit, eui magis habenda fides, quam plinio λ veterum nempe Latinorum doctissimo, & Veronens. Nonne post eius d eisonem auditam piaculum erit, hiscere etiamnum , & inaniter blaterare λ Αt ecte quid Plbnius doceat. c. Hue cremora, Brixia cenoman rum agro. Exinde Rhaetoram, er Earaneorum Veri c. prona. Et invenientur adhue qui Veronam non Rhaetis, Ad Euganeis , sed Cenomanis tribuere perstent 8 Aliter senst Thomas Dempsterus , de Ete. nam ex bis libro, quem saepius laudat I. Reg, mi Das putidi nobis i cte. q-ram Metropolis sau Vcrona. Plinii auctoritas Catonis illam, qui urbium origines communi omnium plausu ser latus fuerat, continet, haee enim Plinius m tractans, eum sexies appellat. Appellat itidem Cornelium Nepotem, quem patriae suae hist riam ignorasse , mentis eompos existin abit ne, mo. Cum haee Plinius seriberet, nee Cenoma nica Brixia, nee Rhaetiea , aut Euganea erat amplius Verona , sed Origines ibi persequitur .
Regionem decimam enarrat, quam Venetia eo
stituebat , sub qua & qui olim Cenomani sue. rant , de qui Euganei , Ad Rhaetorum qui in
Italia eonstiterant, computabantur. Quam ab
antiquo Veneti in potens corpus coaluerint, indicat
240쪽
dieat servius 'aeria Ararae praelat auxilium. Aeli . Certius autem Polybius, qui Gallos post R mam occupatam regredi, de fines suos tutari ar. . I. Venetis coactos narrat, qua re snem eorum irem
Duo heie verba pergere liceat. Domini sta rarinius suit, qui dum vixit, amieum mihi
testabatur animum, nec ulla malevolentiae cauissa intercessit umquam; sed occulte quicquid a
me prodierat acriter impugnabat, de adversus si neula, quae aliquando in manus hominum d dissem, libellos miro livore eonstos construmbat. Probe autem noscens, ut opinor, quantum nomini suo possent ossicere, eontinuit eos semis Ur, atque arculae tenebricosae damnatos , quibuslam tantummodo ex dii eipulis elanculum perlegebat. Post eius excessum non defuere,
qui ad hane diem iam duos in publicam lucem
emitterent. Ex his alter ut Veronam inter Cenomanos detrudat, sudat nuendo, neqvie pro seu hilum. Satyra est , non minu ae prima Digidissimis si et iis in sarcta. Mirum sane , hominem qui C moediam ediderat taedio praecipuam,& in qua risus concitatur numquam, tam seria argumenta cum assumpsisset, risum multo nudio plurifariam captare. Quae numquam dixi,
aut cogitavi, imputat non una vice. In Tura. nii auctoritate me niti somniat, quem nec nominavi ι sed eius nomen inter plinii verba ad libri oram posita vis turi immemoratum ,& inauis gitum hominem putat, eum minius pluries lauia lib. a. det, & Nispanum sui se doceat. Contorta u- bique id aeuleaia sophismata. Plinii, quam nuper attuli, quomodo auctoritatem eludat, acis ei pe, de absurditate ab una disee omnes. Plura huius Auctoris capita eorruptissima haberipas 4 elamat ob prisationem punctorum, quae perpetuol. 3. α desiderentur. Exempli causa ubi legitur, stellum Firmanorum, O sore id colis a Asiatim P ceni nudis Ma , maximum asserit latere mendum, & legere iubet, Cusellum Firmanorum super id colonia. Antium Pireni ηοωhisma ira ut estonia ad Castellum reseratur, nota sima sutassantivum amittat suum , & fore id non ultrasgnificet, ut apud Virgilium supra Garamantas, sed inaudita a Latinis literis natis locutione ut Firmum eoloniam diceret, casteliam , O fore id eia iam, dixisse Plinium, consequatur. Tusdem leporis sunt mutationes in propositi gratiam eonsetae. coloniae cremona , Brixia cen manorum agro, perperam legimus,s ipsum audimus, reponit enim e coloria crem a. Brixia crinomanorum agra. Brixiam quoque eoloniam sui Do, & Cremonam urbem iaci tam is Cenomariis,
ut 'lari ut loquitur, nemo ad hane diem negaverat. plinii locum Rhaetorum, O Euganereti me, scribere imperat puncto inter Euganeo. νtim, & Verena intermedio; ita ut quid Rhaet rum, & Euganeorum suerit, amplius non eo,
si et i ait subintelligi Ospida. At quaenam ergosaee suerunt oppida ρ nullus enim Ceographo
rum eum regionem recenset, Oppida scribit, de eorum nomina reticet. Mirifici eius puncti vi miserum veronae nomen cui se agglutinet non
habet, de eum cuiusvis oppidi in periodis illis
originem discamus , ad quos pertinuerit Vmrona , unice ignotum evadit , Ee occultum sti Rhaetis enim, de Eustaneis ablegatis gentem substituit nullam, & ad illos ex iis verbis
non magis hane eivitatem referri quam Lu t
enitare potui sis, qui sana mente uteretur, quam plures mirantur ; nihilominus qui ea extollerent, de ampliarent, inventi sunt i stilicet ex Divi Hieronymi sententia, nullas tam imperitus Scri- eastor es , qui Iectostem non issetitae smilem fiat. Quin in ipsa Veronens urbe ouidam praela, ne
iterariae stenae sannio suus clest , exercens, &Veronam mulierem a Troia, ut Amphitheatrum nostrum exstrueret prosectam , popello vem
ditans, iis punctis subseripsi, S plaust. Non
praetermittam, a punctorum patrono codices allegari . Manu seriptorum auctoritatem ab eo adis vocatam statim putas, amiee Lector ι sid salleris r eodisti vocat a typograpim impressa umlumina , Pliniique omnium indicio meliores radices esse asserit monstrosis annorum 1 69. de x seditiones. Quin me redarguit, quod Coderi Honi duo fidem habue im, ae s Plinii verba noti ut in editis aliqua eura libri omnibus habentur, attulerim, de eum Hollandica in eius editionem viderim numquam . sed scriptori, qui ut apparet his saeris initiatus μυ sti: nequaquam fuit, ne immoremur amplius. Illud stet , doctissimum inter Latinos omnes Auctorem, & vermnensem , in Veronae conditu, de incremento priamo nullas habuisse Cenomanos paries, perspieue doetiisse. Animadversionem addam, quam cordatioresvirm , ut mi hare veritas eluceat , omnino susscere, asseverantes audivi . Aures profecto
Indociles, S agnitionis quam minimum habeat neees est, oui Brixiam e Verona prosectus, in aliam se devenisse naticinem non intelligat stanta est popularis dialecti non diversia so lum sed contrarietas quaedam. Ad gentium investigandas Origines, linguas ante alia, linguarumque proprietates gini omnes perser tantis monent. Manifestum autem est, Patavium , Vieetiam , Veronam eadem uti locu tione, atque unum genus constituere, Brixiae vero populum nec non caeterarum Lombardiae, ut vocamus, regionum omnino aliud. Ea inter duci hare genera voeulationum, accentuum, sinnorum , u literae pronuntiationis, verborumque
obtruneationum dissimilitudo interredit, ut liquido eonstet , diversam hos populos originem, de initium duxisse. Gallieismus quidam in Brixiano, &eons milibus dialeetis etiamnum claret. Domit Polybius, Venetos dira sua D lit, Luis tingua usos fuisse i , ,4. δ' P. Os. Haec