장음표시 사용
241쪽
Hare sermonIs diversias secie, ut Latina exin. de verba,& vulgaria demum Italica dissidente pronuntiatione ab utrisque efferrentur . La sunt rationum harum , di auctoritatum momenta, ut qui eumque veritati studens non sectae complexionem omnium expendat , ambigere , aut haestare profecto non amplius possit . Pro indubitato propterea habendum ,
quae contra asseruntur veterum Scriptorum amctoritates, captiosas esse, di ab erroribus, vela fallaciis ortas , neque enim verum cum umro pugnat. singulas autem iam perspiciamus.
Legitur apud T. Livium , Cenomanos conse diste , ubi nune Brixia , ae Verona urbes sunt . Verumtamen quis obsecro non videat, mona legendum esse, modo rem undique ei cum spiciat ,& modo quae hucusque exposui , percurrere non re sit, & eonsiderare Pliniu quae libro tertio tradat, ab Aullaribus aecepi nse profitetur, di inter primos a T. Diio. Bri. Nia , & Cremona Cenomanis tribuuntur a Pli4nio; non ergo apud Livium legerat, Brixia , ae Verona. Notissimum est , Polybii sontibus Livium hortulos suos irrigalle. Polybius παρανα ποναμῖν iuxta Padum Cenomanos collocat ,
quod idem est ae s dixisset tibi n e es cremona. Livius ergo ab eo non hauserit , tibin e Verona, quae a Pado tanto spatio seiungitur. Integrum asseram loeum, nam Polybio, quem multoties exseribere gestiit, Livium nequaquam contradixisse, quis neget 3 Ltruscis a regione , quae ei rea Padum est, variis Gallorum incuri; nibus eiectis, planitiem circupatam narrat, de primum ad Oriente in Padi stetisse Laios, ct Lebeeios:
νιμα, . post illos vero Insubres consederunt, quae moima siue earum gentium t exinde ad fluυium cenomani . Livius Veronam Cenomanis daret,
qui a Polybio didicerat, Cenomanos ultra Cle sium degere 3 Livius , qui Cenomanorum advenisti docuerat maηtim, hoc est exiguam tu
i s bam tamae soli amplitudinis non indigam 3Li
vius, qui Cenomanos Gallos Brixianos appellat Livius, qui Cenomanis non nisi Brixiam, Oilaea adsignat λ Idem versus , in quo Verona nune legitur , cremona legi debere aperte docet, modo asseratur integer i ubi nunc Brixia, ac Verona arbes suas, lotos tenuere Libui. Libui,
lib. i. sve snt , quos tibisos callos alibi appellat Hi storicus , sive quos Plinius Libicos, sive quos
Laios , aut Lobeeios Polybius , a Pado non abscesserunt, nee umquam ad Athesim accesse
runt, quapropter Cremonae non Vercinae cuparunt lcieum . Uba nune urbes sanit duas igitur urbes nominat Livius, quae Cenomanis adventantibu nondum existebanti Brixiam stili
eet ab ipsis, Ae Cremonam a Romanis deinde conditam, qui Annibale Italiam invadente plumast. ra oppida muris, & eoloniis missis munierunt, in. y praeeipue quam devominarunt cremonam, κα--σμα me ' Minime ergo Hrenam se l. here ibi potuit Historicus , quae multo ante Cenomanorum adventum ab Euganeis , & a Rhaetis ortum habuit , ut ineluctabili Plinii testimonio eonstat . His argumentis adversarii non respondent , sed paratragoediant his eodices invocantes . Nullae ergo, di rei ieiendae quaelibet M si non suffagantibus emendationes λ Λt cum ego primum in hane materiam incidi, in iisdem Au ctorum paginis , quas eam pertractantes evolvere necesse est , alias nullis inspectis e dici bus emendationes dedi , quas ad hane diem improbavit , aut reiecit nemo . In Strabonis eum impressis tum seriptis libris inter Veneta oppida in a recensetur, quae numquam fuit rxmαιμ:α substituere oportet. In omnibus ΣΦρώιοι habetur, de so seros redditur , ubi Insmbres legi debet. ueterptim , di in etiam Opiter p. 33o. giam, de metitum esse, vidit Casau bonus qumque . Apud Ptolemaeum Βων ri videmus in
Cenomanis, quod Strabo P oti,iis: p. 3r'. docet sui se, & eoni; rmat seu tingeriana r meo perieulci reponendum dixi B. . , . 'Plutarchus r
eum oppidulo prope oemonam es t propterea in Cenomani . Aquileiam usque Aemilium Lepi- p. 333. dum viam stravisse , eruditis omnibus librarii persuaserunt , qui strabonem nobis transmisere r at usque Placenti, seribi debuisse , quicumque periodi ponderabit contextum, agno stet, simulque meminerit , Lepido Consule l. tiar. Aquileiam in rerum natura nondum fuisse . Haec ipsa , de quibus agitur, nomina in aliis quoque veterum chartis ob similitudinem at ternare monui . De Alari eo apud Zos mum illas. legitur ab Altino Creisonam properasse , ubi via. Veronam fidenter legas . Imperator Otho , si v libris fidimus, VPrenensi praelio victus ab Αu. Ο ita relio Victore traditur. At cremonens seripsse Nistori eum, nullus gubites, nam praelium illud Nae res Κιιμώti xiphilinus , 8e prope Bedriaeum vicum accidisse Tacitu narrat. Suhs-stunt ergo de sne e di eum subsidio emenda iationes plus vice smpliei. Eiusdem literae indictionis i ne, & subsequentis initio concursus, tum in hisi , tum in lapidibus ex illis unam saepe abripiebat e voemonam cum prior seri. psisset, ae ver am putarunt exseriptores legenis
Valde aveo haee legat Arnoldus Drahen- rchius, qui quam plurima congerens, operam nuper dedit , ut Livius maximo pretio veneat. Is sicillimae huius emendationis nececstatem minime intellexit i quin Cluverium me recoerisse blaterat, ae praecipitis, ct eati e remearisiatis arguit . Haee autem salso prorsus , Ninurbane, ut Dominieci Georgici quem laudat,
gratificaretur, qui librum suu in de Italiae Me tropolibus ipsi in hune unice finem dono miserat. Scriptorem illum me puduit refellere ,
242쪽
cum quaestionem , de qua disceptabatur, rimquaquam intellexerit , & millies dicia omnino extra rem coacervans , frustra diverberet umbras. Drahen rchius in pavearum plagularum libellum quem tamen puto non vidit, imvehitur , etianis Verona Irusrata, in qua res penitus pertractatur, iam prodi isset. Illam Oportebat historiam legeret, & ab illis se argumentis ex triearet, qui emendationem ineusare vellet. Te meritatem mcam eatidam se loquitur neminem probaturum c fidit. At quae attuli probarunt latim summopere eruditi Bibliotherae uaticae auctores Galli, de probarunt in Gallia summi, atque omni praeconio maiores viri, Cardinali, dc Polianae, & Bouhierius Praeses, qui ut parisiis satis innotuit, ob ea praecipue, quae decenomanis, o de Menopolutis in Veronens His mri a d texi , re tradidi doctissimae Regali Aeadmmiae ut adseriberer, ultro de sponte sua instarunt. Mirum quot deceperit adulterinum distielium Catullo intrusum . Horrent quidam , versus duos integros cum eiiciendos audiunt. At non horruit Scaliger Tibullum castigansi Me dissub Dariam ct insiturum est. Quanto minus pertum escendum , ubi de Catullo agatur, mi & alia carmina editores de suo iniecisse, ignorat ne mo. Parthenius de iis quae addasserat monuit, at non ita caeteri. De earminis dimidici Maligeriata tum es a Fontano, ut O alia nonnalia. Ru sit quanto minus haesitandum ob inconditum Elegiae illius disti elion , quae eorruptissima est, ae propterea in pluribus eodie ibus , ut in Vaticanis tribus, minime eomparet, nec in msitione sine anno & Ioeo, quam in Cantabrigens Aeademia vidi , & omnium primam i ἡieavi r in hae elegia versum x D integrum ab editoribus intrusum , de elaboratum fatenis tur omnes. Quis distichon addiderit, assirmare nequeo r monui tamen , inter primos , de inter praecipuos, qui Catullum emendaverint, Ioannem Calphurnium Brixianum fuisse , qui etiam grandis admodum natu cum iam esset, Poetam emisit Vicetiae anno a 48 I r eoniectura in promptu est. Quo possimus de his versibus certiores seri , veterem codicem habemus nullum, nullus squidem ex Catulli eoSei bux hodie notis seculum decimumquintum antecedere putatur aetate. Aliquanto antiquiorem Veronae suisse, d et Pastrengus nostras,
Guli deeimiquarti seriptor , qui Juo Catulli carmina eitavit in libello de originibus rerum, p. 88. t. Prodiit quidem ante hos decem amnos Corradinus quidam , literis satis inquin, tus, qui Catullum ex amtisti 1simo radice Romae reperto edere iactavita sed illum mendacii manifestum tenemus i quin de hae ludiseatione ridebat interdum , ut accepi , sabulando. In eo libro eum quibusdam ingenii luminibus d liria foetavit multa. Catulli etiam apud me codirem laudavit saepius , quem ego nec a 'pellavi, nee habui. Iam versus ips prodeant. Cum poeta ianuae
loeutionem dederit, tantum etiam ingenii dedisse necesse est , quantum ut ad rem loquer tur , requirebatur. At si ea versus illos protulit, importune omnino . de omnino a pr posto aberrans garriebat. Dominae scelus quod dam ianuae eum narrasset colloquens , non id solum , sed alia etiam ab ipsa esse perpetrata respondens ianua asseverat.
Atqαι non solam Me se dicis evinιtum halere Brixia cycneae sumsitu spectitae ;sed δε vosthamii, o comesi narrat amore, tam quitas illa maIum fecit udiateriam. Haec procul dubio authentica , de Catulliana responsio suit a quid licie loco ineptius inter lecto illo, de institio dis telio, FI us qtiam molli peronis Ivimine Melio,
Brixia Veraciae mater amula meae.
Quid saeit quaeso ad Dialogi materiam , &contextum, quid ad rem de qua agitur, quid ad id eui rei ponso st, Mello fluvius, de Vercinae origo de quci iudicio Poeta meretricis ianuam non solum dominae turpitudines quas videbat, sed antiquam historiam eallere eommentus esset; Veronenss laeus undas odias nuncupavit Catullus, hoe est Etruseas I non arbitrabatur ergo Veronenses a Cenomanis originem duxisse, sed a Rhaetis potius, ut postea etiam Plinius doeuit. Quod s Cenomani Diruscos non a Brixiano tantum agro, sed Ee a Veronens expulissent , & non Brixiam solum sed & Veronam post victoriam aegiseassent , propterea ne Verenue mater diei potuisset Brixia A lepore Catulliano quantum hi versus absnt, statim perspieis benigne Lector, de quantum a
Poetica venustate mater amata Veronae. Frigia
dum fatetur, quem honoris causa nomino, Clar. Vulpius, s V ronae genitivus ea sus est i at quid aliud si, ubi murra Veraciae dieitur 3 Addit eruditissimus idem , hune versum , qua uis tamdem eias avictor se habentas , ut epigrammate cultimachi deνιυ tum videri posse. At monere liceat , non de Cyrene urbe ibi Callimaehum
loqui , sed de Cyrene Nympha , quam ob
Chironis vaticinium in Lysiam transportaverat Apollo , ut urbis mater seret. Cyrenen urbem, quae ips erat patria , patriae nostrae equis praestantis matrem nequaquam Poeta dixisset i quibus autem nominibus antea vocaretur, eo disticho docet. Quid haee obseero ad propostum nostrum de quid refert , s apud alim etiam auctores nomen patriae inve nitur, & nomen matris Latinissime loeutum esse Catullum, eerte in-setetur nemo. Muti igitur fiamine Melam percurrere, numquam dixerit. Multa allata exemia pia sunt , in quibus undae dicuntur molles a verum in versu nostro flumen non aquam signiseat, sed aquae eursum. Sie virgilius: να- piatis montano flumine torrens Sternit agros ι ubi
Servius, fiam ne , idest faxu . Unicum ergo D d satis
243쪽
ιatis erat exemplum asserre, In quo raros, aut si ius mollis haberetur. Ararim plaeide suen. rem lenem diruit Caesar, segnem Plinius, at molis lem M plaeiditatem nemo. Quis etiam e vete. sibus dixit pneumrere flumine i quis percurrere CLetitutem de fluvio, qui plus mille passibus pro.
l a Civitate suat λ quot inauditae & mirandae subtilitates ad tam novam quomodocumque propuanandam sententiam excogitatae suntl Fimvsuq ci talem percurrit, si quis umquam vel
rum scripsit, quid Qniseare potuit, nisi eariis
p r citatalem leuti Lueretius percurrens turbine eampos de vento dixit per eampos eurrente. At
de sumine Pergamum ingrediente, ae de pram terlabente alio, Plinius, qui latine loquebaturi intermeat Selinus, praefisit citius, In miras se involvunt ambages , qui hae einepto disticho patrocinari volunt. Mela fi vius ultra primum a Brixia lapidem exeurrit scoria torrens Civitatem ipsam interfluit. Cuinam ex hi Minoris nomen impostum dieent ab horum earminum auctore 3 Non Melae , quia flavus, seu turbulentus non est, sed ela rus nitidusque, di quia Civitatem non pereurrit, nee tanetit. Sed neque interiori rivo, quia Mellonis, aut Melonis nomine reeenter ab uno & altero scriptore donatus est, nam ab Omnibus Gama dieitur, di in veteri Brixiae Statuto, ut loqui. mur, atque in actis omnibus transactorum seculorum n n nis Cartia nominatur. Reeens
ergo Mellonis nomen distiehi aetatem satis su iterque prodit. Unum adhue pereontari lieeatioquentem ianuam utrum Vercinae fuisse velint, an Brixiae. Si veronae , poteratne, quoeolore insectus Brixiae rivus sueret, novisse eerte hoe nee viderat, nec inutile prorsus adiunctum a domina furtiva voce tritiente audierat . si Brixiae , ut potius eredi debet , eum Cycneae suppostam spreulae sciat , nonne ridiculum omnino est , Veranae m se ipsam eminde dieere nonne patet , Oblitum in pentametro auctorem esse, non Catullum, sed Brixianae domus ostium hete eloqui λ Αd tam
incongruens disti ebum ablegandum tanta pro. secto haud requirebatur animadversionum eon. geries ι duorum tamen aeredit etiam manu sertia prorum eodieum auctoritas , in quorum vn versus isti minime reperiuntur, in alio dive sa tantum, di posteriori manu additi habentur In serius: ιν ferantis dieitur anna MccccLXXIV.
De illi, alibi .erba fecit lectiones optimae ex
iis eruuntur, non minoris eerte quam alii qui.
libet aestimandis. Quantum haee duorum e dicum consenso ponderis habeat, quis non intelligit 3 neque enim de verbo , aut de he. mistichio res est, quod exseribentis oculos se. cito potuerit effugere , sed de carminibus binis solidis. Duos in hae eontroversa ad Versarios habulliteratissimos viro . CanonicumaleardumInprimis, a quo prae nussae Inscriptionis gratia disi
putatio OmnIs ineoepit. Is in opusculo viseret . quae ad versus tuendos asserri poterant , erudite collegit; sed post ea omnia declaravit ingenue, inductum se veritatis amore quo te. nebatur , a las rati turtavia incerti, e dabisse. p. asia Duorum e leum consensu movebatur mari me, quos detexerat, ae perpetua honestissimi sineerique animi laude ipsemet manifestaverat. Alter autem Cl. Ita Ant. Vulpius fuit , qui Catulli editionem amplissimam, aliis omnibus multo praestantiorem elaboravit , de ex qua
plurima profecto discimus. Ut distielium assereret, amicis sorte quibusdam gratificans, ne vis omnibus eontendit, & ingeniosa protulit. Illuss attamen tamquam ambiguum uncis in-esust, di titem sal issice relenquendam censuit. p. Quin nobis adiudieavit, eum Lydias appellasse Poetam laeus nostri undas doeuit, quoniam Vra a pertiaeet ad Rhaeras, Rhaeti a Tuscis mun- p. te di. Quam dispar, quam hule prudentiae adversus Laetarinius i is versus holee Catullianis omnibus longe praestare , paratus erat iurare eone tis verbis. Specialis Italice reddit sua dia , di ita hexametrum i feresa dati timido M laesi placido I tu i poteratne magis salso, S inepte
magis λ At novam etiam linguae n strae Gramiamaticam eudit i citi curulio , citi utinis , es questi, di id genus alia. Percuisis Brixiam de sumine, quod eam minime ingrediatur , sed ab ea plus quam milliarium absit, adeo Latinum asseverat, ut Catullus pene solus id potuerit effari . Callimaehi distichum in editis Callimachi antea non suisse somniat , 8e illud oportuisse e Pindari Seholiaste eruere , quem ipse sorte non vidit , nam felicitiastes distichum non habet , de pent metrum , in quo
quaestionis momentum est, nequaquam affert, nee memorat. Verum quantopere Genius malus homines interdum excaeeare valeat, ex uno disce . Aeriter improperat , Fraeastorio meo
percus em cita loquitur a me inflixisse i cur
quaeso ρ quia aquarum eursum murem dici , haud quaquam probo; Fracastorius autem Brinaei ripum , O molies Azbesi labente recessus, idest amoenas Veronensa agri villas, earmina sua benigne exeepturas sperabat. Credine haee possent, nisi edita legerentur versum etiam illum e eontroverso disti elio Fracastorium hausti iudicit. Longum valeat seriptor adeo mi-
riseus eum eo, qui tam praeclaras cogitationes eondire satagit: dignum patella opereulum. Catulli, & Livii quam fallaei ter auctoritates adducantur, vidimus; verum inaniter Iustinus quoque assertur. Ille enim Veronam inter Cenomanos nequaquam locat, quin Cenomanos nominat numquam. Callis ecindidisse largitur Mediolanum, Comum, Brixiam , ver nam , l. xo. Tridentum, Vieetiam. De Tridento, & Uire lia quantum aberraverit, notum est omnibus ι sed nullam ex his Civitatibus Senones eoiadid
re, de quibus ibi loquitur. Quid ergo ex octo iis
244쪽
lis versbus, quos de Gallis eonfuse, ae velut parenthesin, historiae suae epitomator Iustinus intemserit, erui potest Superaddam , Iustini textui, ut in huiusmodi enumerationibus saepe u venit , aliquot sorte nomina posterius adiecta suisse ri nam ubi Paulus Diaeonus ei vitates a Gallis eon ditas, ad hune, ut videtur, Iustini locum re piciens , numerat , nec Veronam, nec Vicetiam, nec Tridentum habet. Tristanus Calcus in Mediolanens Historia iam a decim quintoseeuto sistitias Civitatum origines reiiciens, Brixiam Cenomanis, Luganeis Veronam reddidit. Ptolemaeus unice remanet. Nulli apud ipsum di patentissimi, ubi hane Italiae partem recenset, errores, utrum ipsi an librariis imputandisnt, decernere non ausim 1 sed luxationes sal--- tem aliquas intervenisse, vix est ut dubitem . De his alibi satis di steriit. Vides, , ubi gentes μι-- Gallieas singulas nihil amplius quam Civitatem unam in his regionibus tenuisse , di Insubres , quae fuit maxi ina , Mediolanum tantummodo condidisse ostendi . I idemne Ptolemaeo habebis postea Civitates octo Cenomanis adscribenti an Cluverio potius , quod Veronam iis tri i buerit Geographum arguenti, di doctissmo Cel
. latici in Notitia orbis antiqui ita docent ribae υera in aliis etiam Lurtes Prodemaeus, ct Cenomanis tribuet quae IMI g.raeorum, Rhaetoriam, ramorum, ac B Grum eis Pudson. Ipsus Ptole maei locus reputriat sbi, nam Cenomanos V netiae appen litem fuisse praemittit: ri ... νη, O uiri τι , , Di Db Venetia sunt: quomodo ergo tot urbes complectebantur e Non imperium , nee provinciam urbibus resertam Conomanos obtinuisse sed territorium Plinius in-:3- φ dieat i censruisorum M o. Finem impono imctores Obsecrans , ut perpendere velint, num
quae in hae quaestione ab adversariis iactantur, & quas hucusque dimavi, saliaetae , Do lybio, qui Clesum Cen mancis inter &Ver nenses limitem constitui se, a Dioctes nostratisque in hane diein servatum, di eonsecratum; re straboni, qui magnam fuisse ei vitatem Vmronam, exiguam Brixiam; & T. Livio qui Ce nomanos Brixiam tenuisse tantum de Visos, MI linio, qui patriam suam non a Cenomanis sed ab Euganeis , Ad a Rhaetis originem duvisse ,
expresse ae diserte docuerunt, anteferendae snt. Cum de Cenomanis exiguo ante xxx ferme annos opusculo dissererem, accidit, ut in maiorem longe quaestionem , universa lique cruditioni multo magis attinentem incidertim de Metropolibus. Obiectum fuerat, argumento a praemissa Inscriptione ducto, Brixiam, quod M
tropolis esset, R manorum tempore Veronae Magistratus imposui se . Hoc diluens, inter camtera cursim attigi, Metropoles nullas ex eorum
regiminis forma, & nullis quidem in partibus
Romanos constituisse. Tum vero non desum runt , qui gaudimonio dissilientes ob errorem maximum in quo me deprehensum iactabant, I
ca coacervarent, ubi Metropolis nomen apud veteres invenitur, At me de eliminatis a tota terrarum orbe Metropolibus, ae de maximis urbibus despectu habitis, ultro citroque apud universam literatorum Rempublicam a usarent. 4irum pro
secto quam faeile sit desipere i neque enim de
Geographieis tune provinciis agebatur, nec de naturalibus , ut ita dieam , earum Metropolibus, sed de regionibus, regionumque eopulatimnibus a Romanis varie , & pro arbitrio sub Praesde constitutis, nee Ae urbium dignitate , praestantia , ae magnitudine res erat, sed de Romanorum regendi populos , decretasque administrandi provincias meuliari modo, & ab eo nostrae aetatis omnino abs mili. Percurre obseero , erudite Lector , Veronae Illustratae librum octavum, ubi postea sese novo hule adigumento satis stet . Vide num hiseere contra possit, qui ratiocinandi saeuitate plane non eareat. Vide in quot hallucinationes maximis, Aequos veneror, viris delabi eontigerit, eo quod distinctionem hane non introspexerint. Re perspicuitas me ita adigit loqui, inquirere eam teroquin solitum potius quam decernere. In magnam adducor invidiam ab eamdem semper
cantilenam canentibus , superiores tot aetatum
heroas haee minime tradidisse. Ad hoe quid
reponam non habeo a eoque magis turbor ,
quo conseius mihi sum non id solum sne eruditorum auctoritate di subsilio in eo libro me statuisse, sed alia plura. Ratum prius habebatur, antiquam Civitatum libertatem in aut nommia consisteret V M, eatensum , & Dripsnatium Civitates ubi gentium suissent, detecturum neminem; Romanos Praesdes in urbe una sodem ae domi ei lium sxisse ι ad eamdem, ut hodie fit ob iudieiarias lites adactos fuisse provinciales omnes consuere; viam Aemiliam Aquileiam usque processisse a Gothos, di Langobardo pGuliares latine seritandi sermas in Italiam
attuli fle. Quia alia memorem e Langobard rum Regum, Civitatibus omnibus Dueum omnino imperio subiectis , quodnam suisset regnum, εe potestis perquisierat nemo. Inter antiquari s , qui etiam de rati eis , de sbulis erudite disseruerunt, quinam essent veterum mores, quaenam opiniones in iis omnibus, quae ad Non ris eonservationem hodie pertinere putantur , Seriptor indagaverat nullus rid ego eum nobilium vitae, atque instituit maxime interesse erederem. Delia Scienta camillaresca eum agerem,rquisivi, de a Romanis, Graecisque auctoris ut eruerem , operam dedi. si in his, 3d in aliis pluribus nimium,&supra vires ausi sum, veniam petor bona mens, disrendi aviditas, Aecognitionis, ae scientiae cupiditas impulerunt.
245쪽
Praetermissas ab operis Christianas imscriptiones duas, quae in Museo dicatae sunt, aliasquς tres in subterraneo apud ca thedralem ecclesam pavimento , quae o nare Appendicem debebant, antequam in numentis Veronensbus valedicamus , inlicie xaeuo sibiungimus. Vides non omnia veterum Chri manorum opera inscite, at que inele anter et borata fuisse. Tessella ra pavimenta nota sunt e verbi etiam regia Iuste non deerit exemplum in posterum. Figurata marmora, quibus aevo medio saliente, in maiori platea exornati fuerant, statuae suppositis illve Tlieodosio imperante translatae , cum in meliorem sermam opus redigeretur, Muno addicta sunt. In
illis verba hare pessime sculpta sunt: R LX . ALBOYNVS . LUB ARDOR . . . VERONA. BLRENGARIVS. 11 ERATOR MARMOREA VERONA VERON . . .
Pag. 3 .e l. a. v. qa. detexerim , ac norim. lege detegerem , ae noscerem . p. 7 . c. r. v. s. distinguit. lege /istinguat. p. 96. Db finem i Numini dominorum. leg. minis Domiviorum. p. ras. e. I. v. 32. qua censebanrur. Q. qua Vieetini censebantur. cos. e. e. v. 2. exhibentur. Adde. C. Rubri curatori Reipialitae Veronenseam Crut. 6 . . De hoe ossicio vide Panei rotum de N1gistratibus municipalibus e. II. Veris extremo. Duumvirum quoque Muni- ei palium fasces illustrat Gothostedus Cod. Τh. t. q. p. so6. P. I 26. c. I. v. qO. Gruterus recte. leg. Grmierus recte . p. I stic. 2. v. I s. oculi insculptis. IV. o Oti praesertim insculptis. p. 2 I. c. I. V. 3o. Cenomani e multis . lem Cenomani de iis agitur , qui Italiam petierunt: e multis.
246쪽
VETERUM UL ANA GLYPHORUM IN REGIAE ACADEMIAE PORTICIBUS CIRCUM QUAQUE INFIXA COLLECTIO
AN no MDCCXXIII exeunte , eum Aux
tis iti, inscriptiones quam plures in Consolatae propugnaculo inspectavi, summaque eum voluptare exieri pii, quae praecedenti anno eum vetera moenia a a pomoerium selieiter ampliandum diruerentur , in eorum sundamentis re pertae fuerant. De illis invictus Rex non dedignatus suit metu in multum colloqui , N pe contari ι eumque ego eiusmodi marmorum in re literaria iuvanda meritum extulissem, ea fuit Regali animi benignitas , ut illa quocumque mihi opportunum videretur transferendi, di qummodocumque colloeandi facultatem concederet: addens in super, si qua haberentur alia elu, g neris in Regio Palatio, aut in Regiit villis ci melia , illa quoque acet perem, atque ad publicum bonum , S ad Urbis decus ae ornamentum uterer, si placeret. Quam prompte , quam a laeriter elementissimo huie iussui paruerim, quicumque antiquitatis amore capitur , facile percipit . In ipsa Regia perquisti prima statim est
acta. Praeconiis omnibus maior Carolus Emmanuel I monumenta omnis generis eximia colle A. rat : marmora praesertim anaglypticci opem praeclara e Roma in aulam ipso regnante plurima advecta sunt. Post incendium maximum , quo atria, di porticus iis destinatae sue runt olim absumptae , recondita laeuerant divilius , ae pene ignorata. Tune vero eruta re sus, & diligenter collecta r quin eum aliqua insuperba Veneriae villa marmorea toreumata ad Ornatum adhibita extra locum sit flant cum n vitiis milia , illa quoque ut in urbein adduce rentur curavi. Marmorea sena , ct proto inas non attigi, pinacothecae reservans , quam in Regiis aedibus restitutum , & eonstitutum iri sperabam. De loco quide in , in quo praestantes vetustae a talis exuvias dedicarem, minime anceps sui I Musarum enim domicilio, hoe est Regiae doctrinis omnibus forentissimae Acadminiae , literarias hasce fit pellectile; debeti, si tim intellexi . Amplae, quae impluvium circumeunt porticus , opportuniis nam praestabant se'em, in qua omnes consisterent. Architectussetis ianuis, di pilis ornaverat circumcirca muros . Iis ornamentis usus sum ad distril endo insgendosque venustate aliqua inscriptos, & figuratos lapides , quod e spem mine heie exhibito indieatur. Ana lypha codem tempore ut accurate delinearentur , es exinde inciderentur euravi. Edere distuli, quia ut i nuneupatoria Histrariae Diplomatum epistola dixi, sinui eum in seriptionibus in universalem ineditarum inseriptionum eollectionem inserere meditabar rscd tam in longum distuli , ut iure merito inventi snt, qui diutius expectare nollent, & plura ex illis vulgarim.
247쪽
omnino deformata , ae detrita . Lapidem e Marene vico prope favillanum arcessivi, ut ab Iove prineipium sacerem.
VIRIBUS AETERNIT A v ROBO LIO SEMPRONIAEVT YCIA
Ob sensum adeo mutilum suspicioni Arte loeum dedissems vesba vidissem seripta, nec marmor conspexissem. Ad late ra patera,& vas.
Herma sitit Traiano iam e vivis ablato sacer, cuius Brte superior pars egregie erat sculpta , ae Iropterea Medicorum Tauriisnensium, Ascleri& Hygiae cultorum, l- legio Abascantus marmor legavit. In Novci Thesauro 973. II. perperam hae inseriptio tamquam in quadrata tabula inelsa esset, exhibetur.
250쪽
REPARATORI RVS ORBIS ROMANI CONSERVATORIBVS REIPET OMNIVM PROVINCIAL
AUG ET EL CLAUDIO CONSTANTIO CAESARI
Haee & si ibsequens milliares fuerunt columnae, quod otiam constat, quia quis eas statuerit non dicitur. Milliariorum numeri non apparent , sed pii ires in Nemausensi praesertim Agro consimilos columnas videre memini nullis pariter numeralibus notis praeditas. Legi etiam posset Prosta obribus , Lebmaetoribus , Propugnam ibus, at non Imperatoiribus.
.... II . VII. VIRO. EPULO . .
Huius Agricolae tres reeenset inconditas aemons rosas inscriptiones Gruterus , quarum sphalmata quatuor hisce quamvis circumcisis elogiis auferri,& reccineinnari possunt. Exempli gratia ubi i 6 C1V1. P. TRIB. P . GALI ICAE. X. VIROS. OSTI. scribitur, pro ova flore oris Id passimi, Tribuno L ionis Primae II licae , Decemviro Sila bus Iudie des r& ubi parum fauste reponebat iacitis TRIBUNO LICI . 67. I. Bis Consulem videmus suisse, etiamsi sa-ilis quos habemus omnibus ignotus, Scimmem ratus: procul dubio ex suffectis. Illum designari opinor in Gruteriana i . 3. Pri Iciliano, ct Agric la consilibus posita.χΙ M P . C A E SPONTIFEX M A X IM V SCLAUDIUS IULIANVS SEMPER AUGAE
PRAEP URBIS CAESAR . NERU CERM . DACIC DONATO . AII E DONIS MILITA
IMP. NERVAE CALI AUGPROVINCIAE . BELGICAE LEGAT . I LG . VI . FERRATRELEG . CITERIORIS . HISPANPRAETORI. AEDILI CVR