장음표시 사용
311쪽
ΤΙΥvs LIVIV s. a Tinulti ex ultimis Hispaniae , Galliarumque finibus viri illustres Ronmam adibant, ut unum illum, lacteo
eloquentiae fonte manantem, contuerentur. Tale LIVI I viventis
adhuc , & florentis nomen extitisse diserte prodidit Plinius, in haec verba scribens Lib. II. Epist. m. ad Nepotem. . Nun1uamne legisti Gaditanum quendam T. LI V II nomine, gloria- que commotum, ad visendum eum ab ultimo terrarum orbe venise , satimque, ut υiderat, abisse.
Quo spectans D. quoque Hieronymus , sic ad Paulinum scripsit. d T. LIvIVM iacteo eloquentiae fonte manantem, de ultimis His ama, Galliarumque finibus quosdam venise biles le mus, ct quos ad contemplationem sui Roma non traxerat , unIus hominis fama perduxit. Et statim. Habuit ista aettu inauditum omnibus see- , culis, celebrandumque miraculum e ut b 1 t-
312쪽
.18 I. P. TOMAsINI tantum urbem ingressi, adiud extra urbem quarerent. Arguit ad haec LIvII nostri gloriam , existimationem , ac famam L. Magii generi ejus nomen, quod inter primos Rhetores ob existim Stionem soceri sortitus est. Unde Seneca Pertinere ad rem non puto, quomodo L. Magiur, gener T. L I-VII, declamaverit, quamvis aliquo tempore suum populum habuerit, cum illum homines non in ipsius honorem laudareni ; sed in soceri ferrent. C A P. V.
FAmam vero LIVIO tantam, quantam sibi mortalium quis quis Optare posset, peperere divini illius ingenii. monumenta. Scripsit enim 'in patria Dialogos de Philosophia, quibus res morales , ac pO
313쪽
Τ I T v s L I v I V 29 liticas complexus est. Notos illos habuit Seneca , suumque de illis judicium ferens epistola centesima: Nomina inquit , adhuc T I T v sL I v I v M. Seri ι enim ct Tialogos , quos non magis nilosophiae annumerarepossis, quam Historia , erex professo Fhilosophiam continentes libros. Scripsit & de arte Rhetori
bus absolutissimam epistolam ad filium , cujus meminit Quintilianus Institutionum Oratoriarum Lib. X. cap. I. his verbis. Fuerit igitur bre-
milvi illa tutissima, qua est apud LI- v I v Μ in epistola ad filium scripta,
legendos Demo henem , atque Ciceronem. Sed horum, heul nihil ope rum extat. periere scilicet, nec sit scio temporum injuria , an homiου
num invidia pessimorum P Historiam post haec aggressus est scribere Romanarum rerum ν quam centum & quadraginta libris absol-b 3 Verat,
314쪽
3o I. P. TΟΜΑs IN Iverat, licet pars tantae molis exigua nunc supersit. Triginta nempe libri tantum & quinque ejus ad nos Historiae pervenere, deperdita, aut latitante secunda decade, eaque parte, quae sequebatur librum quadrage simum quintum, praeter argumenta , quae Liviana epitome nomisnantur , & sub Flori nomine celebrantur. Caeterum, cum Livii nostri tres solas decades haberemus: proxime superioribus annis lucem acceperunt quinque alii libri, nuper in Germania , in urbae Wormatiae trans Rhenum , a Simone Gryneo
in Bibliotheca Monasterii Laurissent
Corrigendus enim isthic est Scardeonius , qui hosce libros in Provincia Wormatiae repertos tradi dit. Wormbs enim civitas est Vangiorum, qua de videatur P. Bertius
Lib. III. rerum Germanicarum Coma
315쪽
T I T v s L I v I v s. 3I Anno demum M CD XVI. Romae a Gasparo Lusignano editum est fragmentum Lib. XLIII. Livianae Historiae depromptum ex Codice vetusto Bibliothecae venerabilis Capituli Ecclesiae Bambergensis, indeque Romam a Francisco Bartholino Urbinate I. C. delatum, quod uti genuinum, virtutum ommnium , Principum, Cardinalium, de
Pontificum multorum gratia Vir longe clarissimus ANTON1vs
QEAE REN Gus, Patavinus , seculi moliri MARO , & utriusque Signaturae Reserendarius, aliique viri ex Germania praestantissimi probavere. Etsi aliter verbis istis senserit Vossius
Lib. I. cap. x Ix. de Historicis Latinis. qui nuper, tanquam L I v I Igenuinam, Librι XLIII partem ma jorem , e veteri, ut ait, bibliotheca , primus uris publici fecit, nae ille 'cumfecit auritis Ddu, non illis, quibus cor
316쪽
LP. ToΜΑsINI eulis esse datum est, ct qui norunt, quid aera lupinis iustent. De partubus quidem legitimis L IvII perhonorifice sensit & scripsit Franciscus Petrarcha. Miraculo proxιmum, ut ad T. L I v I I opus ne dicam imitandum, sed nec adscribendum quidem, τις imius homιnis Mia
Vbi illud quoque operae pretium suerit annotasse , superstites adhuc LI v II libros nἔquaquam ab illo fuisse in Decades distributos. Qua de re Petri Criniti testimonium omnium aliorum instar , mihique necessario producendum, adversus ab his alia sentientes, ex capite X II. lib. v II. dehonesta disciplina. Falso receptum est, inquit, Crinitus ae dossioribus etiam persuasium , fuisse in Decades δυ um T. Livio suum opus de Romanorum gestis, qua sim
gulae decem Doluminibus explicantur, quodipsum de auctore L Iv Io neuti-
317쪽
quam apud veteres comperias. Nam ct Fristianus vir diligent , aliique Germanici, Acubi Livium citant, ti-brtarum numer in adscribunt , neque Decades nominant. Itaque ct xv I. XXX m. s' CXVI. demus auocari ab antiquis auctori-
stipulatur, ut qui asserat in episeola ad
Ioannem Zoccaccium , Ignavia legentium contigisse , ut Liviana Hi oriasis in Teiades di Eributa. In partes inquit qua Decades vocant, non
tium desidia iuvisiit. Sed 2 L. Florus libros CXL. ejusdem auctoris recenset, sublatopenitud nomine Tecadum , cum universam historiam in Epitomen , vel fui latine loquar in Eremarium contraxit. Id 9 Politianus olim ita libere nobis concedebat , ut nostram quoque diligentiam maginopere commendaret in terquirendis ,
318쪽
atque examinandis veterum munumen- tis.
Caussa porro amissi tanti operis, haud alia fuit, quam magnitudinis ejusdem moles,ob quam non omnes illud describere poterant ; egesta te pauperes , aVaritia divites impediti. Qualis enim, ac quanta ejus magnitudo esset, vel ex Martiale discimus haec canente. Pellibus exiguis arctatur L I v I v singens suuem mea vix totum Bibliothe
Jacturae hujus in causa invidia pariter, & improbitas Caligulae Caesaris fuit. Quippe qui T. LIvII Historiam . non secus ac Maronis Poemata cum auctorum imaginibus emedio tolli jussit, ut alienis laudibus obscuratis, propria vitae scelera cal gine premerentur. Quod incestu pari monstrum alterum hominis Domiti
319쪽
Τ1 Tvs LIV IV s. mitianus attentavit, ut qui Metium
Pomposianum ob id occidi mandarit auctore Tranquillo quod Regum,
ac Ducum conciones quasdam, depromptas e LIVIO circumferret.
Nihil sane Livio grandius, nihil
uberius. Caligula tamen laborem tanti legendi operis aegre sustinens, dum in id incumberct, verbo illum identidem appellabat. Ea dem ob causam Asinius Pollio, Patavinitatem eum sibi sapere af firmabat. Nimirum delicatum Romani hominis palatum , videbatur sibi aliquid sentire , quod non usquequaque saperet genium Romani sermonis. Neque enim nobis hic audiendus est Kechermannus, inde colligens, reprehensum ab Asinio fuisse sublimem Liv Ii stylum: ut & a Seneca Lib. I. de Ira Cap. ultimo, & de Tranquillitate Cap. I x. Nam longe aliud Scne cam velle , difflebitur nemo , qui b 6 verba
320쪽
3 6 I. P. To M ASINIVerba ejus attenderit, ut accuratissime attendit Gerardus Jo. Vossius in alias laudatis libro & capite de Historicis Lltinis. Quinimo, ex Fatavinitate LIVIO objecta, non invidiam & detractionem; sed laudem, ac gloriam eidem conciliari posse
cum Auctoribus aliis affirmarim. Nam ea de causa Pollio Fatavini talem LI v Io objecisse putandus est , ut eum tacite Patavinum esse proderet, dc Pompeianum fuisse liquido demonstraret, Pompeianit tem Patavinitatis nomine Comprehendens. Favere scilicet Pompeio, & Reipublicae celso semper animo Patavini. Quam ob causam Fatamini inquit Marcus Tullius , de Caesarianis, seu Antonianis loquens
alios excluserunt, alios ejecerunt mssos ab e sitonio, pecunia, militibus, ct quod maxιme deerat, remis nostros Duces adjuverunt. Quin & Thraseam , Patavinum civem una cum Helvi