[De materia medica libri V. Ad fidem codicum manuscriptorum ... textum recensuit varias addidit lectiones interpretationem emendavit commentario illustravit Curtius Sprendel]

발행: 연대 미상

분량: 888페이지

출처: archive.org

분류: 약학

21쪽

men Swietentus et Κollarius sunt imperatricem Matiam Tlieresiam, ut aeri incidi iuberet. Cum ea precibus inconsultis et praecipitibus annueret, sculptae non paucae eo ConSilio, ut Ederentur. Sed Iacquini, scientissimi judicis, suasu manum artifex deposuit, interdicto mox toto Opere PerqUum SVPerVacuo. Incentiam tabulae aereae in secunda bibliothecae caesareae contignatione, neutiquam dignae, ut in vulgus edantur. Rudes sunt omnes figurae, multae ad imaginationem aut etiam ad lubitum pictoris sic tae, Plures

Tertius codex est is, quem Io. Sambucus consuluit, cum novam Dioscoridis editionem moliretur. Vocavi cod. X., Saracenias autem Sub litera V. ad marginem editionis multas, Sed non omnes, Iectiones varias ex hoc codice, a Sambuco mutuo QCCeptas, ascripsit. Multo solertius eas excerpsit et contulithei elius. De aetate ejus codicis nihil Constat. Nec liquet, quinam codices ii sint, quos Matthio Ius Cantacugoni et Dragomani titulo allegat. Lushecius orator alterum ab Antonio CantacuZeno, patricio Constantinopolitano, alterum ab interprete (Drago man) palatino mutuo acceptum cum Matthiolo com municavit. Probabile est, Matthiolum eos codices,POStquam in suos usus ConVerterat, iterum remisisse; neque ullum eorum vestigium in Occidente occurrit.

Codices, quibus usus eAt Marcellus Vergilius in interpretatione doctissima acutisSimaque, duo fueruntegraecus alter vetustus, in bibliotheca Medicea, quae Florentiae est, Servatus, alter antiquiSSimuS, lango-hardicis literis Scriptus, in quo elegantioris quidem ornatus Parum, tanto Plus Vero sidei veritati5que esse

Eximius fuit et ab omnibus iiiversus codox, quem in egregiis emendationibus sequutus est Andr. Lucuna, Segoviensis, Iulii III., Pontificis maximi medicus. Oo-Piam ejus fecit Io. Paccius Castrensis; sed ubi jum lateat, plane nescimus. Probabile est, in Vaticana Ser

22쪽

vari, quae, XVeigelio teste , εex codices manuscriptos liabot. Exemplaria manuscripta compararunt etiam Ludov. Anguillara et Io. Manardus, quae e Marci bibliotlioca Veneta accepisse videntur. Haec enim Plures

habet codices, haud magni pretii, quod ex auctoribus illis quoque satis liquet. Parisinis codicibus duobus usus est Gotapylus, equibus alterum laudat Salmasius , describit Monte-

falconius' Saeculo nono tributum. Equidem et ex hoc et ex uno Vaticanorum lectiones Paucas et uon magni Pendendas accepi.

IX. De editionibu Editionum princeps, quam Aldus Manutius iiss.

Venetiis curavit, a Paucis visa, a nemine ConSultct, quod, ut fere incredibile, profecto tamen verissimiam est. Concinnum eSt, quod ipse possideo, exemplar et nitidum, Paucas habet mendas, Accentus multo Scientius Collocatos, quam in posterioribus: lectiones Plu rimas Optimas continet, quas Saracentis tandem divinavit. Proxima est, quam Aldinam etiam Secundam nominarct CONSUESCunt, qUamque Saracenus, cum ipsi

Plane ignota esset princeps, Aldinae (quasi unicae

nomine insignivit. Curavit eam Franc. ASulanus, At di levir, opem ferente Hieronymo Roscio, medico Patavino, qui Castigasse textum et e codicum collatione recognovi3se dicitur. Prodiit Venetiis Iss8. forma subquadrata. DiScessit plane a textu Aldino, quem nusquam Citiat, neque sontes commemorsit vit, multa novavit, SPuria Visa in appendicem amandavit, ubi

23쪽

tamen Ot plura occurrunt, quae incuria aut negligentia in textu init irimendo omiSAR OΓAnt.

Eumdem textum, qualis est, Marcellus Vergilius repetiit, sed eximiam opposuit interpretationem et Castigationos lectu dignissimas. Utor autem editiono Coloiliensi s 52s. sol. Eodem anno Ianus Cornarus edidit Dioscoridem Basileno octava forma, repetito fere Asulani textu, quamvis subinde castigato. At nullum vostigium eSt,

codicibus eum usum suiSSE.

Magis commendandum Iacobi Go iapyliis tudium, qui Parisiis Isiis, octava pariter forma, UOStriam Au-Ctorem, Cum verSione Ruellii, edidit. Adjunctae sunt lectiones variae e codicibus Parisiuis. Ultima tandem editio est Iani Saraceni, medici Lugdunensis, Francosurti IsisS, forma majore. Egregia Omnino Ost, Cum, quantum in Potes lute Crat, ad castigandum textum contulerit, cum ipSe Satis acute Dolmian surim V2ΓΘS I UgurAtUS,Sit lectiones, studium

que laudabile collocaverit in comparandis et veterum anonumetitis DioAcoridem excipieritibus et intens tibus Prideis.

D a ciliis ci d minio talia. E veteribus autem, qui egregie adhibentur ad

emendandiam et passim restituendum DOStri textum, Plinius quidem aetate primus est, Sed circumspectiSSi mo Conforct tiar Oportet, quoniam certum est, Plinium supino multa animo ac nimia properatione legisse, Anepe quoque textu corrupto Usum fuiSSE, SAPPeplane nou intellexisse auotores.

Praeter Galenum, tutius adhibendum, Oribasius in cenSum venit, qui, cum libris undecimo, duodecimo et decimo tertio Dioscoridis materiam medicam ut plurimum ad verbum transScripserit, magnopere utilis ad reAtituendum textum foret, nisi Solam haberemus

24쪽

XXII PRAEFATIO

latinam eorum librorum interpretationem, quae a Io. Eapt. Rasario ad duos codices, alterum Scilicet a patricio Veneto, Matthaeo Dandolo, alterum a Nicolao Sammichelio, medico Novocomensi, oblatum, ita consecta fuit, ut magis Consensum cum vulgato Dioscoridis textu Spectasse interpres, quum ad VETUID SOD SUm eruendum collineasse videatur. Forte tamen incidit Oribasius in exemplar Dioscoridis negligenter Scriptum, quod, licet plura loca melius dicta habeat, multo plura tamen dubia relinquit. Nec ullam senerat lucem editio, quam Matthaei 18od. Mosquae curavit, cum, malo Consilio, omnia omiserit, quae Oria hasius ab aliis mutuatUS CTAt. Minorem habet Aetius auctoritatem pariter atque utilitatem, tum quod Dioscoridem non ad literam ex cerpsit, tum vero quod ex aliis auctoribus plura, non pauca etiam ex Sua ipsius observatione, addidit. Ac cedit, et hvius auctoris latinam Cornarii interpreta tionem duntaxat praesto esse, textum graecUm totius

operis etiam nunc in bibliothecis latere: namque Aldi heredes 153.. solum primum librum typis expres-

Eximii usus est Paullus Aegineta, cujus opus absolutum et probe recognitum Hieronymus Gemusaeus Basil. 1538. edidit. Enumerantur in septimo libro medicamenta, Succincte quidem, Sed ita, ut subindo Dioscoridi haud parum luminis Praestent. Incertae aetatis scriptor Apuleius, quem nec CUm Madaurenai, nee cum CelSo illo Centuripino commutaveris, congessit ex Dioscoride et Plinio opusculum de herbarum medicaminibus, quod ad exponenda varia Dioscoridis loca, Praesertim ad synonyma ba bara, facit. Prodiit memoria nostra Achermanni stu

Fructus vero uberrime carpendi sunt e comparato Serapione, qui Saeculo nono ctggregatorem Syriace

scriptum ita composuit, ut e Dioscoride et Galeno

25쪽

AD DIOS COR IDEM.XXIII

medicamentorum Ilistoriam traderet, adiectis paucis, suae vel ipSe, vel Nestoriani eum praegreSSi observa verant. Nec ad Syriacum textum, nec ad arabicam verSionem, quam Hoda illius instituerat, aditus patet: sola interpretatione latino - barbara, ab Abrahanto, Iudaeo Tortuosensi, Confecta, utor, quae Lugduni 1525. forma quadrata majore prodiit. In qua quanquam plurima loca eximie illustrentur, nomina inm En ΓΘ-gionum et urbium adeo Corrupta sunt, ut Oedipo con jectore opuS Sit. Post renatas demum literas haud pauca ad illustrandum auctorem noStrum contulit Hermolaus Barbarus, Orator Venetus et patriarcha Aquilegiensis. Is enim ipse testatur, quantum ingenio Persicere, quantum industria elaborare, quantum studio potuerit no Cura consequi, quantum denique iudicii in litoris habuerit, id omne semet in hosce libros contulisse. Corollaria scripsit in Dioscoridem, quorum Oditionem Coloniensem 153o. coram habeo. Doctissimus suit et acutissimus interpres Marcellus Vergilius, magister epistolarum reipublicae Florentinae. Dici paucis nequit, quam laudabilis sit opera ab ipso in exponendo et castigando Dioscoridis textu collocata. Conjecturas sagacisSimas adjunxit, nonnunqUam et doctos excursus, quibus alii Passim auctores illustrantur. Editione utor Coloniensi 152s.forma maiore.

Neo spernenda Io. Ruellii Suessionensis opera in castigandis interpretationibus priscis. Novam ejus et satis emendatam verSionem habemus integram in Gou-

pyli editione Paris. 15io.

Minoris aestimandum Io. Manardi Ferrariensis, studium, quod omne in eo posuit, ut Marcellum re felleret, infelice sane consilio, Cum Codicem sere vulgatum , haud optimae saltem notae, Marcelli acutissimis castigationibus opponat. Epistolae eius, Lugduni

26쪽

Leonardi Fuchsii, acerrimi viri, merita versantur inprimis in reprehendendis arabicis interpretibus .et in comparandis Dioscoridis' descriptionibus, quantum fieri Poterat, Cum ipSA natura. Paradoxa medicinae in Scripsit librum, qui errores Arabum APeriret ac resol

Paucissima adminicula praebet Anton. Musa Erassavolus, FerruerieUSiS, CUjUS examen medicamentorum

simplicium (Tiguri s 555. 8.) ad hallucinationes tum

temporis vulgares novas addit. Magnopere vero est commendandum studium Ludov. Ansuillarae, qui Graeciam omnem, Macedoniam et Illyricum obierat, ut plantarum a Dioscoride de-εcriptarum Sibi Scientiam compararet. In raro libello(Semplici Vineg. s56s. 8.) textum subinde corrigere studet, praecipue Vero Dioscoridis Plantas. Suis ob5ervationibus illustrat. Nec parvi pendendi Barthol. Maranta, cujus Methodus cognoscendorum Simplicium, Venetiis sciss.sorma quadrata edita, innumeras et ex ipsa observatione haustas comprehendit expoSitiones: et Valer. Comdus, cujus annotationes in Dioscoridem a C. Gesnero Franco furti s sibi, forma majore editae Sunt. Petri Andreae Matthioli commentarii in Diosco ridem longe celebratiSSimi sunt, nec mea egent Iaudatione. Neque tamen Satis Studii in corrigendo textu adhibuit, neque ab hallucinationibus liber fuit, ortis etiam e Simultatibus, quas cum aliis tempore aequalibus habuit. Utor autem plerumque editione operum absoluta, quam Io. Casp. Lauhinus Basileaesb d. forma majore Curavit. Eximiis porro et immortalibus operibus Falni Columnae egere Profecto nequimUS. Is enim novo plane Studio quaestiones de Plantis Dioscoridis agi Lare coepit, et, quae amplissima ejus Erat atque accuratis-

27쪽

sima plantarum, italicarum saltem, cognitio, saepe seliciter eas quaeεtiones expedivit, Tum Eoplirasin stir pium, Rom. s616. .., tum Phylobasanum, ed. Iani Planci, Mediol. II. . ., e manibus Ponere nequit, qui Dioscoridi lucem allaturias est. E Claudii denique Salinasti amiplissima eruditione

profectus Plurimos haurimus, cum Graecarum literarum scientiam Arabicorum etiam auctorum cognitione

conjungere conatias fuerit. Dolendum autem, Saepe eum, dum gravissimas quaestiones exponere molitur, praecipiti modo ad aliena et Peregrina properare, ulte- num quoque R Plantarum Cognitione esse. Utor autem Plinianis ejus exercitationibus, adjunctis exere.

de homonymis hyles iatricae. Ultrat. 168s. sol.

De hujus e citionis rαιιONE. Omnibus iis praesidiis adminiculisque Sussultus, quid ego praestitisse mihi videar, brevibus exPonam. Et protinus quidem textum Dioscoridis sodulo PSAecastigandum intellexi. Quod cum sine verborum intelligentia, sine ol,Servatione formarum, Compositionis ipSorumque accentuum fieri non possit, equidem, Seusa scientiae grammaticae mediocritate, omnes tamen intendi indiust sine nervos, ut penitiorem mihi compa rarem ejus disciplinae cognitionem. At vereor, haud paucas, quas incuria fudit, supereSSe mendaeS, quarum maximam partem ad calcem indicavi.

Ut corruptelae erroresque ScripturRE OmendentUΓ, opus CSt codicum manuscriptorum USu CircumSpecto,

in quibus nulli primatus tribuendus, sed e Singulis promendae lectiones congruae Sanaeque. Quod si pro habiliter fecisse videar, haud mihi Plus aequo arro gare audeo, amici Neigelii potius merita in conferendis optimis codicibus laudibus extollo. Doleo duri taxat, deSertum me ab iis adminiculis fuisse in ultima Parte eorum, quae Dioscoridi tribuuntur.

28쪽

XXVI PRAEFATIO AD DIOS CORI DE M.

Et interpretes priscos, a Plinio inde ad Ruellium, Provide et, ni salior, Scienter adhibui tum ad textum

sanitati restituendum, tum ad interpretandum EUm. In editionibus autem princeps Aldina eo Pluris aestI manda OSt, quo minus ab aliis editoribus consulta fuit. Ejus ne lineam quidem supereSSe obteStOΓ, qUam Sedulo non Ciam serioribus comparaverim editionibus. Persuasissimum habeo, veteres auctores neet in telligere quemquam nec explicare POSSe, quin temPO-rum rationem doctrinaeque modum ea uetate regH-tis rite cognoScat. Quamobrem et historia artis me dicae eximie illustrare Potest Plura auctoriam vEteriam loca, quae alioquin abstruSa, intellectu saltem Sunt

dissicilia.

Ut noster vero Ructor Probe EXPon2tur, non mediocris exigitur rei herbariae scientia, in qua mihi comparanda a teneris inde annis omnem collocavi operam. Nec tamen Satis me ea doctrina instructum esse arbitrarer, nisi nostra memoria Graeciae et orientis regiones apertae fuerint. Ita contigit, me multa clarius videre et intelligentius exponere Posse, quam majores, qui destituti fere ab ea essent Scientia. Interpretationem latinam non solum recognoVi, sed ut ad verbum graeco textui reSPonderet, curavi, unde et capita plura, Plurima loca verSione Plane no

Va augere et Potui et debui. Commentarium, quoad ejus fieri poterit, illustrationibus locupletem et ad intelligentiam idoneum volumine' secundo, nisi me vel vita vel vires defecerint,

29쪽

Sollicitus de mendis quibusdam, quae in textum irrepserunt, deprecor vel inscitiae opprobrium, vel ne gligentiae, excusatione tum nimiae forteifidei, quam prioribus Iaabui editionibus, tum erroriS, CuiuS VO-niam impetraturum me ab humanis esse lectoribus confido. Protinus vero, Aldina ipsa et omnibus aliis de ceptus editionibus, P. III. 183. I 2. κελιφ 3 Et κελυφοισScripsi, ubi κελυφει et κελυφεσι Ponendum est. P. 1sq.DουπρησToti Scripsi, quemadmodum omnes editiones, loco DoυπρήσTεωσ. Legendum OSt:

p. III. lin. Prim. laoν. Dein in accentibus rite collocandis non raro

30쪽

XXVIII

P. Zos. lin. 13. illitus loco illiget.

SEARCH

MENU NAVIGATION