Ta Anakreonteia glossikos exetazomena porro tes ton dokimon synetheias apechousin [microform] : Dissertatio philologica quam...

11쪽

θυλλος ουδεμίαν πραγματικῆν ἀλωειαν - ζωρο εχουσιν, δε απουσία συγκεκριμένων περιστάσεων αντιμάχεται προς την φύσιν της τεχνης του Ἀνακρέοντος Πλην δε τούτου η σχύς του ἀσθενους φίλου των γυναικῶν η υπραγία τοι γῆρατος, δύναμις του μικρου 'Eρωτος ὁρμόζουσιν εις επιγράμματα κατὰ τους μεταγενεστέρους επιγραμματοποιους μάλιστα δε κατὰ τον Μελέαγρον ἀκμάσαντα κατὰ τον . e. e. ιῶνα. Ἐπειτα οἱ Ερωτες εἰ κονίζονται, πανουργα παιδάρια περ ἀρμοζει τοδακπυλιογλυφί - συγχρονόν εστε υσίππου καὶ Ἀλεξάνδρου. Προς ὁ τούτοις ξελέγχεται τὰ νόθον αυτῶν καλε τούτου οτι εν αυτοῖς ἀπaντῆ, ονομα του Ἀνακρέοντος κατὰ τρόπον δηλουντ αυτὴν ἀλλότριον τούτων ων ποιημάτων , να

Kαι μετρικῶς ξεταζομένων καταδείκνυται Ο μεταγενέστερον αυτῶν Εκ τῶν διαφόρων μέτρων του Ἀνακρέοντος μόνον γίνεται χρησις τῶν ιωνικῶν , ossi ach- Vest phat, riecti. eir. III S. 304. και τῶν καταληκτικῶν αμβικῶν διμέτρων, ebdS. S. 197. και σου νεώτερον ποίημα τι τόσφ μείζων Ἀλευθερίατο μέτρου μώτατα δε ναμφιβήλως εἰσὶν κεῖνα α ποιν- ματ ων ' στιχουργία Ῥέπει μεταξὐ της κατὰ προσφθίαν κοι

12쪽

Και αυται με περέπου αἱ γνῶμαι αἴτινες -τὰ της νθ-σιότητος αDτῶν ξηνέχθησαν 'Ιν δε εντελέστερον το δ νοναυτῶν ἀποδειχθη και η ἐλαχίστη μφιβολία περὶ τούτου αργyεξήτασα το κείμενον τῶν Ἀνακρεοντείων πὰ γλωσσικρο πωφιν,ἐ,9 πολλορς τύπον και ρήσεις εἴρον οὐδαμοῖ τῶν αρχαίων συγγραφέων ἀπαντώσας Ἐκ τούτων αλλα με ευρηντα τοπρῶτον παρ Ἀριστοτέλει ν τοῖς ἀποσπάσμασιν, αλλα δε παρὰ Πολυβίω Πολλῶν πάλιν γίνεται χρησις το πρῶτον εντ5 Γραφy, παρὰ ουκιανο και παρὰ Πλουτάρχ μάλιστα δεεν τοῖς ΗΘ εχ ni aντου. ινἐ δε παρὰ οιλοστροτάτο, λι-οδcύρφ, 'Iμερίφ και Εὐσταθέου, καί τινες πάλιν μόνον εν τοις ωνaκρεοντείοις κοι παρ υδεν τῶν ἐσχάτως μεταγενεστέρων.*τως ἐν παραδείγματι ι τύποι κεκέρασμαι, βράχην,επετάσθην ἀπaντῶσι τ πρῶτον παρ Ἀριστοτέλει. ι

13쪽

μεν πρῶτον μέρος ἀποτελουσι δώδεκα ἔσματα εἰς μιαμβεῖα πεποιημένα, 1, 4, και -1b), 4 εις ἀνακλωμένους, 16, 7, 18α . 18J και δυο εις μέτρον, υτινος σπανιωτέρα ἐγίγνετο χρησις 19, 20). - ὁ δεύτερον μέρος ἀπάνθισμα ν κποιημάτων ποιητοῖ κατὰ τρο Ἀλεξανδρινῆ ἐππην ἀκμάσαντος σύγκειται κ τεσσάρων και δέκα 2l-34 ων πτὰ ις μιαι - βεια καὶ επτὰ εις ανακλωμένοΓ πεποίηνcαι - ου δε δευτέρου συστηματος τὰ ποιήματα , 3, 5 40 42, 2, στίχ. 1-8 59, και ἴσως 37 ἀνηγοDσι τῆ Βυζαντιακῆ παῖ, δε καταδείκνυται

15쪽

Ἐν τῶν πρώτ)ν των Ἀνακρεοντείων ὁν ἀναγινώσκεται.

16쪽

,, - δηθεν χρι καὶ νυν,,ἐἔρωτος ου πέπαυμαι. εκ τῶν συμφραζομένων παντι το προσέχοντι τὴν Ου καθίσταται δηλον - την λέξιν δηθεν ου δύνατα τις αλλως ερμηνευσαι, Ῥι του ἐντεῖ γεν, ηυια του της μετέρας συνη-

17쪽

θείας ἔκτοτε. . λλ' πὶ ταύτης της σημασίας παρ ουδενιτων δοκίμων συγγραφέων ευρηται. γδου ὁ περὶ τουτο παρὰτων μεταγενεστέρων λεξικογράφων καὶ πομν ματιστῶν τε να- φέρεται. ,, θεν ως η φησι, τουτ προσποίησιν ἀληθείας ἐχει, δυναμιν δε ψευδους λαμβάνεται τό θεν δε παραπληρωματι- κον. ' ὁ Σερτώριος παρῖνει ς δηγεν αυτοῖς παραδουναι

δαμῶς φαίνεται κείμενον ἐπι της σημασίας του ἐντεῖθεν, ς φρονε ο σοφὰς του απείου λεξικου συγγραφεύς. Κατ' ἐμὴν γνωμη ερμηνευτεον ουχὶ και ἐντεῖθεν πιχταδιωκομένην Ἀλλὰ

18쪽

,,και λόγου διωκομένην, ἴσον του της νέας γλώσσης καὶ προσποιουμένη σε εδιωκετο πό τινων κατέφυγεν ει το ικίδιον. Η τελευταία σημασία του δηθεν παρ ισπω Τιμένη εν - τευθεν φαίνεται ληφθεiσα κ μεταγενεστέρων συγγραφέων μαλ- λον η εὐδοκίμων α διότι παρ υδεν των σφζομένων δοκέ- μων συγγραφέων ευρίσκεται επὶ της τοιαέτης σημασίας ν. διότι την σημασίαν ταύτην τάττει τελευταίαν ὁ μυχιος, και γ . διότι )τε ο Σουῖδας, υτε Ο μέγας τυμολόγος Συμεων), υτ αλλος τις των παλαιῶν ερμηνευτῶ ποιεῖται μνείαν της τοιαυτης σημασίας - δηθεν.

,,ποτὰν ποίει μοι τερπνόν ,,τῶν τελετῶν παραινῶ

19쪽

προκειμένου χωρίου σημασίας κεῖται Ἀταῖθ' ου δύναταί τις αλ- λως ερμηνεῖσαι η διὰ του Ορέστου κατεργασάμενος Ἀλλ' πὶ ταυτης της σημασίας οἱ παλαιοὶ ποιοῖντο χρησιν ἡ ρήματος ελαυνε ιν ως δηλοῖται κ των πομένων χωρίων διαφόρων συγγραφέω ιον. ,αυτίκα δ' σπίδα μεν πρόσθ' ἄχετο παντόσ' ἐωην, καλήν, χαλκείην ξήλατον, ην αρα χαλκευς λασεν. m. n. 12, 296. ,ἐπει πέντε πτυχὰς λασε κυλλοποδίων. 20, 270. , πλὴν επὶ τῖσι κεφαλν σι εδον μετεξέτεροι αυτῶν καὶ χαλκεα καὶ σιδήρεαεξεληλαμένα ποιήματα. 'φοδ. 7, 4. ,ευνὴ 'φαίστου χερσὶν ἐληλαμένη χρυσοῖ. Aθην. 11 470. ,σίδηρον λεπτῶς εληλαμένον. LInoo Kαμ. 13. , κασσίτερον ἐληλασμένον εἰς λεπτότατον. Παυσαν. 4, 26 8. , κέντρον εα λεπτὰν ξεληλαμένον καὶ ξυνωξυσμένον. Πολύβ. 6, 22 4 6 δε εαίθετα σφυρήλατος, χαλκήλατος, ἀργυρήλατος, χρυσήλατος, διαλέουσι πῆσαν ἀμφιβολίαν περ της παρὰ παλαιοiς χρήσεως του ρήματος

ελαυνειν ἐπὶ μετάλλων οιον. ,Πέδαις σφυρηλάτοις περιβα- λων. υἰσχ. Περσ. 733. ,χαλκήλατοι κλάζουσι κωδωνες φόβον.

20쪽

ξεως γραφὴ η ζωγράφημα ξέν ν τινὰ ἱστορίαν Ῥούμενον λέξις στερημα κεῖται Ἀλλα το , ἱστορῶ, εξ υ λέξις ἱστορημα λως διάφορον παρὰ τοις δοκίμοις σημασίαν

εχει, την δε σθμασίαν του γράφει ν η ζωγραφεῖν εν του Βυζαντιακτ ελληνισι λελαβεν, και σήμερον ετ ει εικόνας της παρελθθούσης και προσιαρελθουσης κατονταετηρίδος ἀναγινώσκει τις την ξῆς σημείωσιν , ἡ τεικῶν ἱστορήθη αὐτο δεινος. Ἐν τέλει προς ἐπιβεβαίωσιν τουτου παρατιθέμεθα τροπάριόν τι του μικροῖ παρακλητικο Κανόνος καθ' ἱκάστην αὐτης μετέρας Ἐκκλησίας δόμενον ζ Ἀλαλα τὰ χείλη τὰν ασεβῶν των

, λέξις κηροτέχνης Ου μόνον ἀνάττικος, αλλὰ και βάρβαρδςlh Παρεμβληθέντος του ἄρθρου , ,το δοκεῖ τον στίχον τοὐτον ἐκ της τραγωδίας παρειληφέναι.