장음표시 사용
11쪽
νοτα καὶ διδάσκαλοι της σοφιστικης καὶ πῶς αυτ διεδόθη καὶ κατίσχυσεν ἐν τη περιόδω κείνη και πῶς αυτην τότε ενδι ιζον, φέρε εξετάσωμεν ενα τον κορυφαῖον τουτων τον Αἰ λιον Ἀριστείδν.
Ασκληπιον, οστις, ω φαίνεται, του - αντον μεγάλως
επεμεληθη και παρὰ τοῖς πισημοτέροις τότε διδασκάλοις ε ξεπαίδενσεν ωος τι ἄν ὁ Ἀριστείδης μνηθη τα της σοφιστικης μυστηρια παρ τῶν ξοχωτέρων σοφιστῶν της εποχης αυτον οiον κροάσατο τοvυριστοκλέους ε Περγάμω, ρώδου του Ἀττικο εν Ἀθήναις, και του Πολί- μωνος εν Σμύρνη τὰ δε γραμματολογικὰ και φιλοσοφικὰ παρὰ τον ξόχου γραμματικον δελεξάνδρου του Κοτναίου, ον αντός οντος εν τω ἐπιταφίω αυτου λόγω νγνωμόνεγκωμιάζει. Ovτως ο Ἀριστείδης τελέως μορφωθεις, αμαμεν παρὰ τῶν ξόχων αντον διδασκάλων, αμα δε ιδία μελέτη, ον έβράδυνε γνωστός τοι τότε σοφοῖς και περὶ τὰ γράμματα σχολουμένοις γενέσθαι Ἀντων οντως
εχόντων, ου ηρκεῖτο ὁ Ἀριστείδης μόνον εν τοις ὁρίοις της αντο πατρίδος συχίαν ἄγειν, ἀλλ' γεννηθ' εὐαυτωιδέα μεγάλων ἀποδημιῶμ και η τον σκοπὴν εις νέργειαν τιθείς περιηλθε πολλὰ μέρη της Ἐλλάδος' ως την'Pόδον, Κών, ων, Κνίδον, και τινας ἀνὰ το Λέλτα του Νείλου ν Ἐλλήνογν κατωκημένας πόλεις εν ii πολῶ 1 Eneycloplldiscli. Lexicon Paulis Aritheloum Aristides L I
καταρρακτῶν. Ωσαντως περιηλθε πολλὰς πόλεις της μικρῶς Ἀσίας, εἰτα μετέβη εις Ἀθήνας, ενθα διεκρίθη εν τοις Ισθμιακοις ἀγῶσι, μετὰ ταυτα δε εις ' μην, ενθα εξεφώνησε τον λόγον πιντου 'Pώμης Ἀγκώμιον περὶ το
fΩς τόπος δε διαμονης αυτου λέγεται η Σμυρνη, ενδ α μεγάλης κτιμησεως ἀπηλονεν εις ερείπια αρ ταντης κατά- ετος 178 μ λ μεταβληθείσης, πενηργησεν οντος διὰ της μεσιτείας αντον παe τοις αντοκράτορσι Μάρκ'Aυρηλίω και Κομμίδω, στε Ουτους ἀναλαβεῖν την της δυστυχους πόλεως ἀνοικοδόμησιν, οἱ δε πολῖται πνωμο- σννης φόρον τελουντες τίμησαν τὰς κδουλευσεις του με- σιτευσαντος ρητορος τιμητικῶ ἀνδριάντι ν η τῆς Σμύρνης ἀνορρ, εξ ον διεσώθη μιν η εἰκών του ρητορος ).Λιαδραματίζει ο Ἀριστείδης σπουδαῖον μέρος εν - βίω και τοι λ4γοις αιτον διὰ δεινης τινός ασθενείας, φ'
κατεβασανίσθη Περὶ του θανάτου αἰτου γινώσκομεν
12쪽
διδάσκαλος ντος εἶχεν Αἰτιῶνται μάλιστα το υθιστεί- δν ως τον ἐνασχοληθέντα ει το μαθρούς προσελ- κτεινι και ἔν διδασκαλίαν της ητορικης αντον ἐχνης χρησιμοποιεῖW ι τοντο φέρεται και ἀνέκδοτόν τι εις απρολεγόμενα του Ἀριστείδου λ), οτι επισκεφάμενός τίς ποτε τον Ἀριστείδην ἐν τη σχολη αντον προσεφώνησε ,χαίρετυριστείδου του ρητορος επτὰ μαθηται, τέσσαρες οἱ οῖχοι και τρία κυφέλια , αλλὰ κατ-έρω ανθις ἐρεται οἷ ονκαποδοτέα ταντα τω Ἀριστείδη τω ρητορι, ἀλλ' ἰλλω τινί
μεταγενεστέρω χοντι ως μαγητὰς τους τέσσαρας τοίχους
και τα τρία κυφέλια Λόγον δε ποιήῖται ὁ Ἀριστείδης και περι στίχων ους χι. ἐστιχούργησε και ν η νήμη μέχρις ιγυπτον ἀφίκετο ' Ovτω λέγει ἐν τρίτω ἱερωαντον λογωδ ,,εδόκουν δε και διὰ της Ἀλεξανδρείας δι
παρεσκευαστο ελεγεῖον τοιόνδε - ποιητης ἀέθλων βραβενς αυτὴς τε χορηγώς σοι τόδ' εθηκεν αναξ μνῆμα χοροστασίης
Και κατωτέρω - ου αφανης Ἐλλησιν Ἀριστείδης ἀνέθηκε μυθων ἀενάων κυδιμος ηνίοχος υλλ' ο αρχαῖοι ονδαμον περι η αξίας ταν στίχων τοῖ'Ἀριστείδου μνείαν ποιουνται, μη νTων, ως φαινεται, λό-rou ἀξίων ) Ἱδί δε η ὀζα το ρητορος εγκειτα εν τοῖς λόγοις αυτοῖ, ε ων τοιουτοι μέχρις μῶν σώθησαν καὶ σχεδόν, παντες νς οἱ μετὰ τὰν 'Ἀριστείδην εγίνωσκον ' ον εἰσίν μως παντες λόγοι τη κυριολεκτικὴ σημασί της λέξεως, πολλοι τουτων εἰσίν πιστολαί, ως η πιστοληπερι Σμύρνης πρὼς τον ' μαῖον αντοκράτορα και λαμπρός πιτὰφιος λόγος πρὸς τὰν γραμματικόν Ἀλέξανδρον,ο πρῖς την βουλήν αας τὀν χημον τῶν Κοτναίων πεν -
γων ἈοD 'Αριστείδου Ῥάλιστα της χολης ἀναμιμνήσκουσιν
13쪽
ἐκεῖνοι οῖτινες Θίματα σroρικον παρελ γίνιος διαπραγματευονται, προς ουτον ἀν Ουσιν οἱ Σικελικοί λόγοι οι περὶ της ει Σικελίαν κστρατείας περ του πέμπειν βοηθειαν τοις εν Σικελίg), περ της προς Λακεδαιμονίονς ειρήνης, περ της σνμμαχίας ν οι ζέθηναῖοι τοῖς Θηβαίοις προέτεινον, τε ὁ σίλιππος π των τελετταίων την δίοδον εις την Ἀττικὴν ἀπητησεν. Κατ εξοχὴν εν τοις Λενκτρικοῖς λόγοις πηρχεν ἴδιόν τι ἀντικείμενον, δηλον οτι θέσις των Ἀγηναίων προς τους Λακεδαιμονίους και Θηβαίον μετὰ την εν Λευκτροις μάχην. ηι Λευκτρικοί
λόγοι, ει και λίαν πιτετηδευμένοι, θαυμαζονται μως πυτων μεταγενεστέρων, ὼς νήχοντές πω Λυοσζγενικὴν δεινότητα, κτὰς κείνου του μειρακιώδους περ παραπρεσβείας πρὸς τὰν Ἀχιλλέα Περι δε των δυο τελευτaίων λόγων τον Λεπτινείων καλουμένων, πρὰ Λημοσθένην περια Τελείας, και προς Λεπτίνην πό ατελείας, ἔτινες μέχρι τινός ποπτοι νομίζοντο και ἀπεδίδοντο μαλλον τω Ἀρι
1 E l. Foss. Gyninasialprograinin Declaniationes duas Leptinias non esse ab Aristides scriptas S. 38. Altenburg 1841.2 Diend. όμ. II. σελ. 16.3 Christ, graecii Lit.gescit. S. 25.
Εκ των περιβλέπτων και διασωθέντων λόγων του Ἀριστείδον, πλείστους ἀναγνώστας και θαυμαστὰς ευρον Παναθηναiκός κα ὁ λόγος ὁ πικαλοίμενος ' μης εγκώμιον, κνωνηθείς κατὰ το 160, X. να του Ἀριστείδον,
οστις παινῶν και εγκωμιάζων την πρωτευουσαν της παν-
ἀρεταί του δημοκρατικον, αριστοκρατικου και μοναρχικον
μησις τοι συνωνὐμον λόγον του σοκράτους στίν. Ἐνεκαομως του μεγέθους του λόγον, ου ην δννατὀν μονομερῶς ΤονΤον απαγγελθηναι'), ἀλλα πιθανόν, ω εικάζει Rei8ke, δίχα τουτον διειλεν. πωνεληθείς ὁ ο υριστείδης ἀρχαιότερα εργα δία δε τὰν ' μορον και τὰν Πλατωνικόν Μενέξενον, ἀπεικόνισεν νεανθα θαυμασίαν τινά εικόνα περι τῆς ραιότητος της πίλεως και του ενδόξον αντης παρελθόντος Ἐν τ μάχη μως της αιρωνείας ταφείσης της Ἐλληνικῆς λευθερίας, πίπτει σὐναμα το μεγαλειον και η λαμπρὁτη των ' θηναίων, ἀμα δε τοὐτοις παυε και εγκωμιαστικὁ λόγος. Ἐν τω παρόντι λόγω τοσουτονε ξρομνήθη και περυφώθη το Ἀθηνα ὀ μεγαλεῖον, ωστεοι Ἀθηναῖοι μειναν μέχρι τῶν τότε χρόνων οἱ ριστοι ντ μορφώσει και σοφία Πόσον μως πέρα του μετρίου προβαίνει διὰ του λαμπρου τοίτο λῶνον το περβολικὰν και ἄχαρι της σοφιστικης τέχνης, ἀρκείτω τουτο το χωρίοντο ἶ τ αντο τον Ἀριστείδο λεχθέν ,τοσαύτη δ εστίν περιονσία τῆς ιτυχίας, ἄστε και τῶν λλων γενῶν αἱταίτης ἄποικοι πόλεις αἱ την νυν Ιωνίαν εχουσαι ριστα κεκρῆσθαι δοκοῖσιν, σπερ ἄλλοτε τῶν οἴκοθεν μετειληφυῖαι θ ). Καθ' μοιον τρόπον μόρφωσεν ἡ ξίμνησις των Ἀθηνῶν κανὴ στορία αὐτων το ἀρχικὸν διάγραμμα τον μεγὰλον λόγον πέρ τῶν τεσσάρων, στις π την κατα- πολέμησδε της θέσεως του Πλατωνικοῖ Γοργίου δὶ, δικαιο-
14쪽
αγῶνας νειος ἀπηγγέλθη, ως και ὁ προς Ἀσκληπιόν εν
1 υε λὶ ο περιωπης του λόγου τούτου λέγει ὁ Συνέσιος Dioii. p. 18. R. Ἀριστείδ. - ὁ προς Πλάτωνα λόγος πέρ τῶν πολὐν ἐκκ- ρυξεν ἐν τοις Ελλησιν.
ν κυρίου δε σκοπος μῶν οντος κροταδειξαι τον 'Αριστείδην μιμητην τον Λημοσθένους, φέρε παραθῶμεν ἱκανὰ παραδείγματα τούτου μοι εἴτε τηνοίξιν ἴτε τοσχῆμα εἴτε και το νόημα τοιοῦτο Λημοσγένους, ει και πολυαπολείπε2αι της Λημοσθενείον εννοίας του λόγον, αλλὰ περ τοίτον λόγον ποιησόμεθα κατω1έρω.- οῖτο ' δε εγώ νδέποτε αν φήσαιμι ). - Ἀπο- σιώπησις τὰ σχημα τοντίστιν εο ειπεῖν κακῶς τους ἄνδρας' ουτ και παρὰ Λημοσθένει - αλλ' εμο μεν ου βουλομαι δε νοερἐ ειπειν, αρχόμενος του λόγον ). - Λημοσθενικόν δε και το επιχείρημα ἔνα γὰρ μ δοκη αν τὰς βρίζεινετήρω προσώπω την διαβολήν περιέθηκε. - Ἐκεινος τοίνυν λέγεται βιῶναι μεν ἴτω σεμνῶς, ωστε μηδέν τῶν προφητῶν και τῶν ιερίων τὰν κείνου βίον διαφέρειν δ). - Λημοσθενικῶς ανδις τοντο Γρηται, ναπανταχό, εν Την ἀρετὴν ουτοῖ πιστώσηται εκ γαρ τῶνιστορικῶν την μαρτυρίαν λαμβάνει, να μη δοκη κ του ἰδίου προσώπου αντόν παινειν ' οὐτω και Λημοσθένης ἀναγκαζἡμενος, ἔνα τὰς μαρτυρίας περ της διαγωγῆς αντον πισTώσηται αντίκρν ον ισχίνου, νηγειται πολλὰ αυτ πεπραγμένα ).
τάττουσιν αυτο, οι δε φιλόσοφοι επι του κυρωσαι. ἐγειουν τι συνzίθεσαι και συναινεις. Ω αυτός δε καλεῖς,
αντι τοι οὐχ ως μεῖς επι γὰρ του δουναι σκέψιν τωδήμω οἱ ρήτορες λέγουσιν ' οντο και Λημοσθένης ν τω κατ' Ἀνδροτίωνος εἶπεν '). ' πι πρῶτος σημειουμενος ἀριθμός δηλο τὴν παράγραφον -
15쪽
ποιητής φησιν - τί πρωτον, τί δ' πειτα, τί δ' υστατα καταλέξω - ὁ ὁ Λημοσγένης - απορῶ τοι πρώτου μνησθῶ δ). - δε εἰρημένον η νθ εῖαν νοητέον ἀντι γε- νικης λαμβανομενον, περ υδετέροις μονοις ποιο νεν, αιTιατικην. - Εἰρημένον δε - ἐνταυ9 ο Ἀρίστείδης κέχρηται τω νοήματι οπερ α ο Λημοσύ/ένης ἐν τω περὶ του στεφάνου λέγει τῶν είς τον Αἰσχίνην διαβολῶν οντωκαι Ἀριστείδης νυν ἀπορίαν εαντ ποιεῖν το πληθος τῶν ἀρετῶν, και εισβάλλει εις κεν λαια. εστ δε μερικόν προοίμιον, ωσΠερ ἐν τοῖς δικανικοῖς λίγοι το προκατα-σεατικὴν αὐξητικόν δε εστ σχημα τῶν ἐγκωμίων Ληλοι
τοῖς το δε κοινον νόημα σπερ ἴδιον πεποίηTαι 'Ἀντὶ δε ον ειπεῖν εἰρημένον εἰπεν εἰρημένον Ἀττικως. - Ἐπὶ δε οὐzοις χορεῖαι και τελεταί δ). - ορείας καλεῖ τους
πρὰ Λεπτίν ' - Κορινθίων ἐν, τι ἐδέξαντο ἐν τω τε χει τους Ἀθηναίους στρατιώτας Θασίων δε δια τον Ἐκφαντον Βυζαντίων δε δι' ήρχέβιον και πιρακλείδην ). - Πολλούς κα των πρόσθεν διαφόρων ἐχθρῶν' - προ γαρ τῶν Θηβαίων κατασκαφῆς, ολυνθον ὁ Φίλιππος εἶχεν οντω και Λημοσθένης - 'Oλυνθον ἐν και Μεθ ώνην και δνο και τριάκοντα πόλεις - - Λεῖξαι τὴν συνέχειαν τῆς πολιτείας, 4 κέχρηται προς το Ἐλληνικον ν πόλις ε --ντὶ του κατ πολυ συνέχειαν γὰρ τὴν συνεχ ευεργεσίαν. υξε δε και ποιότητι και ποσότητι. ἐγει δε τι πόλις υπῖ τον κοινον της Ελλάδος ἐπολιτευσατο Ποῖον
γενικόν ἐστί κα Λqμοσθένης - Πολλῶν γὰρ προαιρέσεωνουσῶν της πολιτείας, τὴν περ τὰς ' Ελληνικάς πράξεις εἱ-
λέμου, ἐχρησεν ο θεός, Ἐρεχθέα θῖσαι τὴν Θνγατέρα
ἐντανύγα πρὼς τὰ ου μὴν 127, 1 εχει τὴν ἀπόδοσιν επειδὴ Ἀλ μέλλει τη. ἐν Σαλαμῖνι ναυμαχίας ρξασθαι,
16쪽
προορμιάζεται Ποιει ὁ τοῖτο μερικὴν ἀνακεφαλαέωσιν ζῆλω Λημοσθενικω ἐκωῖνος γαρ ἐν ἄλλοις τε πολλοῖς καὶεν ω περὶ Παραπρεσβείας οντω ποιεῖ λ). -καὶ - παντα, ἁ κέκτηται, διδόι/GI, ἄξια σφῶν νομίσαι λ). - Το διδόντα διπλονι λάμβανε προς την σε ταξιν, ουτω' η και 1 νομίσαι κεῖνον εἶναι διδώνεα ξια σφῶν, διδόντα - παντα, α κέκτηται. ἐγει δε τι και
παλαιός αντοῖς Ἀλέξανδρος, η πάντας, ἐν μεν εφίλει τους Ελληνας. Εστι δε και προξενία η ξενοδοχία και προξενῶ το ξενοδόχος τινός ειμί γενικη συντασσόμενον ' μαρτνρε δ και ημοσiλόνης λόγων - παρά σοι κατίλνον,
ενἔος κνανίων μη εἰσιέναι βασιλέα.
Λημοσθένης, πως σωθεί του πολλούς και καλούς νά
17쪽
καλεῖ και Πλάτωνα καὶ Σωκράτην, ἐπειδη και ἔον αυτον
διαλόγον εις Σωκράτην ὁ Πλάτων ἀνέiνηκεν. λδ ομοιον
ὀπωρίζεσθαι Γων αν Ζου, και ην οἰκίαν εο ῖς ρισιοῖσιν
18쪽
θεμέλιον εἶπε και ἄσπερ γὰρ ικίας, οἶμαι, καὶ πλοίον Λημοσθένους ). - Την γε στερον τῶν πραγμάτων σοφίαν καὶ τους επὶ της αδείας λέγχους ). - Σοφίαν λέγει ενταυθα την συνεσιν και την ευρεσιν ου ρομφέροντος υ δε διοίκησις πανταχου Λημοσθενικ το περ του στεφάνου - Ἐμβρόντητε ιτα λέγεις - Ἀδείας δε αντὶ του ἀσφαλείας καιησυχίας ἀλλαχου ὁ η δεια εα εξουσίας κειται δ). -υσαν των Ελλη νων μερίδες τρεῖς H μεταχείρισις Λημοσθενικὴ και γὰρ κεῖνος εν ω περὶ του στεφάνου εις τρία μερίζει τους Ελληνας, ει συμπρήξαντας το Φιλίππl, ει μη εναντιωθέντας, και εις ἀντιστήντας β). - Ποῖος Μίνως ομηρικός αὐτα ἐμφαι αν η τις Αιακὴς' - Μεγίστην ἐνταῖδα ποιουμενος ἡγκρισιν, εν- αντιοῖται περὶ τῶν ἀνδρῶν ω m et ou/ι, ποιων τον Μίνω και τὸν ' ὁ μανθυν, οῖτινες ἐπι δικαιοσυν βοῶνται. Avθις Λημοσγενικη η μεταχείρισις ' DTως κεῖνος ειπεν ντω περι το στεφάνου διὰ τὴν ἰσχίην - ει ὰ ο ιακός Pαδάμανθ νς ην ὁ κατηγορῶν φ). - τοπον δέ μοι φαίνεται, ει με συμμήχους τινός, τροίριον προυδωσαν, ναῖν μίαν η νοβ). - 4ν1 τοῖ ει τελεῖς ινας ε τοῖεναντίον ὁ ο συλλογισμός. οῖτο και η τέχνη διδάσκει ημῆς, τι, ε ο ἀδικων τιμωρίας ἀξιος, τυνναντίον ἀδικων στεφάνων. οὐτω και Λημοσγένης χρήσατο ε τω
19쪽
- v oi' ἄτοπον, Ἀ/ελλόντων μεν σεσθαι Ἀων ερ- νων - - οιπον συνάγει το νόημα, καί φησιν ουτω. πῶς ουν υ αδοπόν εστι τον Πλάτωνα ἐπιχειρεῖν φρίζειν τον Θεμισχοκλέα, τον και τελειώσαντα τα πράγματα της πόλεως
ποιεῖ το ἀναιρεῖσθαι τους νεργέτας τὰς δωρεάς τὰ ηπὀτων προγονων δοθείσας. ἐπάγεται περι το τέλος του λὁ-γον τα σχυρότατα τῶν ἐπιχειρημάτων, ν ς ἀντικείμενον εχει τον Λευκωνα τον Κόνωνα τον αβρίαν καὶ τὰ του
δείξη αυτ αληθές, λοιπόν επάγειν αυτ συμπέρασμα, ωσπερ καὶ εντανδα πεποίηκεν, εἰρηκώς τι, εἰ κρίνετο Θεμιστοκλης παρά τω πόλλωνι, ς κακῶς πεποιηκως εν Σαλαμῖνι την ναμμαχίαν, πῶς οἰόν τε ν τον πόλλωνα Θεμισιοκλέους καταφηνίζεσθαι, ώς κακῶς εγχειρίσαντος,οστις και υτὁ ην μαντευσάμενος ἐκεῖ πολεμησαι τονς Ελληνας; Eiτα ς ἀπέδειξεν ὁτι ἀληθές ἐστίν, πηγάγετο σνμπέρασμα πως οὐκ ην εἰκ4 παρὰ τω γε κριτ ηιτη- θηναι τον Πλάτωνα τουτον κατηγορουντα; Η πειχειρῆ- ματα ειλημμένα κ του Ἀθμοσγόνον προς επτίνην λ). - Ἐπεί δ' φθη προ ης αιείας αιτὼν ἀνείς ο θεὼς . ε δ και προ τοι ν9νμηθηναι τὰν Θεμιστοκλέα πολεμησαι τους Ελληνας κε τω βαρβάρω ὁ θεός τουτο προειρήκει, και υ μόνον ον ἐλεγεν πῶς δε νανμαχεινὰ πον ἄξιός εστιν ο Θεμιστοκλης μέμφεως. πι ἀπόδοσις αδκοινου, τι υ νθ μῆλλον τηλαιτίας δέον ἀφεισθαι Ἐθος τοῖς ρήτορσιν, ταν θρομῶ κινούμενοι χρῶνται τοι λόγοις, ελλείπειν την ἀπόδοσιν, ἄστε κα Ἀθμοσθένqς πολλαχον
- νδ την παρ κείνου γε συντέλειανε - κατεχρήσατο ενταυθὶ τη λέξει συντέλεια γὰρ καλειται ε πολλῶν εισφερομένη ειτουργία η συντέλειά σε ιν η εὐπολλω,
ἀγαθῶν εν τι χρῆσιμον ἀπεργαζομένη λ και Λημοσγίνης χρηται πολλαχον δε λέξει επὶ της πρώτης δμως ς επι τὼ
- Και ταυθ' ὁμολογουντες ' - ῶσπερ αντον Πλάτωνος της λέξεως πιλαμβάνεται τὰ γὰρ λέγειν ς μαρτον, οὐ τῶν ἀνδρῶν στίν ἐγκλημα, αλλά τῶν δικαστῶν. Ἐς και Λημοσθένqς περὶ ισχίνου ν τω περι σε εφάνον λέγων, ὁτι τά Φιλίππου ἀδικήματα μὰ καλε ἀδικήματα ).
20쪽
χρνται Λημοσθενικῶς δηλουται ὁ δι ταυτης η περοχήαρετης η κακίας του περὶ ου ὁ λόγος προσώπου οἱ ἔ και ημοσθένης σνχνάκις μεταχειρίζεται ). - Καὶ γέγονε πάνθ' ωσπερ ἐν τρίπω τα τῶν Ελλήνων πράγματα, νυκτα καὶ μέραν ἄνω και κάτω στρεφόμενα, και κατέχει συνήθης κο των κακῶν, ε Πορθμω ίλιππος, ἐν Μεγάροις Φίλιππος, Ἀρκαδία νοσεῖ, πιλκιδεῖς ἀπολώλασι, Θεσσαλία δεδουλωται, πολιορκεῖ Βυζάντιον, 'Hλιν εἰ ληνεν, μήρου κατάλογος ὁ ρπαζομένων γέγονε των Ἐλλήνων δ). - λόγος ενταυθα ζενήνεγκται μοίως τοῖς
λήφει .... Φεράς, την ἐπ' Ἀμβρακίαν ὁδόν τὰς ἐν Ἐλιδι σφαγάς, λλα μυρία ε). - ου δίν ου δαμον β)- την φράσιν ταυτην πολλαχ0 ὁ Ἀριστείδης μεταχειρί ζεται ὁ δε ημο
'Εστι γὰρ γένει μεν ηπον ο Λεύκων ξένος τῆ δε παρέγῶν ποιήσει πολίτης' . - - δε η εισποίησις παρὰ τοῖς 'Ἀθηναίοις τιμητική τις αξία διδομένη τοῖς ξένοις τοῖς ευεργετήσασι την πὐλιν δηλον τι παρείχετο το δικαίωμα του ἐγγράφεσγαι ἐν τοῖς του δήμου ληξιαρκικοῖς βιβλίοις ' 1 υριστ 133, 18 καὶ 131, 1.
ουτ και Λημοσθένης ἐν τω προς επτίνην ἀπαριθμεῖ πολλάς και μεγάλας πράξεις αβρίου . ' ποῖ' ἄττα γὰρ ν τά ἐπιτηδεύματα των ανθρώπων η, τοιου ΤονἈνάγκη και το φρήνημα χειν' - Πάλιν ἐνταυγα ονριζόμενος ο Ἀριστείδης, τι δεῖ τινὰ χειν το φρόνημα, οiον και τοἐπιτήδευμα, σοφιστευόμενος χρηματο τη Λημοσθενικ φράσει ' δῆλα δὴ λέγει τι ξεστιν αὐτω το μέγα φρονεῖν συνωδὰτ έαντο ἐπιτηδεύματι, ἐνω ο Λημοσθένης Ουναντίον ἐχρήσατο τοέτω κατηγορηματικῶς ' ονειδίζων γὰρ τούς Ἀθηναίους τι διεφθάρησαν πῖ τῶν κακῶς τὰ της πολιτείας διεπόντων, λέγει αὐτοῖς, τι δίνατόν ἐστιν, ε μ ἐπολιτικήν πορείαν ἀλλάξωσι, γενναιόrερον φρόνημα τον
οἶκον ἐξονλης γε μόνοις μῖν β). - ἐξονλης φράσις δικανική - δίκην ἐξονλης κτλ. ην μεταχειρίζεται δικανικὴ γλῶσσα, και σημαίνει την κυριότητα τῆς κατοχῆς ἐπί του ἐνυποθήκου κτήματος του χρεώστον, αρνον μένον μὴ δυναμένον τὰ νειλόμενα ἀποδοῖναι και σύναμα ἔθνεξωσιν αντον ὁ δε Ἀριστείδης ἐδήλωσε τη λέξει τὰ νή-
σιον τῶν Ἀθηναίων, ὁτι ουδείς κατηγορησε αυτῶν τι νκαυτόχθονός εισιν Ουτω Λημοσθενίζων ἐνταὐθα ἐχρήσατο τη λέξει, 3 και κεῖνος ἐν τω κατὰ ειδίου εἰρηκεν ').- σθ' ι ἐν ἐττώμενοι σείργουσιν μοίως τοι κεκρατηκόσιν Τ).-' Ιαsθα χρώμενος ταῖς φράσεσιν, ἡττῶμαι και κρατῶ. αῖτινεοῦ αὐθι. δικανικαί εἰσίν, ἐνεκωμίασε δ