Ailiou Dionysiou kai Pausaniou onomata Attika. Aelii Dionysii et Pausaniae Atticistarum fragmenta; collegit Ernestus Schwabe. Accedunt fragmenta lexicorum rhetoricorum apud Eustathium laudata

102쪽

in D. 293., et Dion. r. 30. 32. 97 190. 291. 292 313. 25.

103쪽

quo in op0re istud exigi in invenit intui', quae uni nitieista rura idoctrina conspirent ni illa novae comoediae teStimonia appare

noluit p. 363. Liol).), suci adhibetur in atticistis D. 361. 0tantiasticisti B. A. 80 32. 86, 12 92, 22 100 1. 104, 27. 108, 12. 112, 31 113, 33. 116, 23.). In antlatticistae Opere 1 in1-

omissum reconStrmere tentaVimus. y Unde anteatticista sita deprompserit et qua rati0ne factum sit, ut nonnunquam elim et Dion et Patis conspiret cf. B. A. 7, 3. et D. 81. p. 87, T. et r. 116 p. 88, 2 et r. 98. p. 95, 18 et D. 296. p. 116, 32 et r. 335. notulum compertum est. Ino itidem l0e etiam illii llexi c0 Sane vehementer discrepans a ceter0mam agmine ex lante sere Onanibus communi derivatum esse, i. e. e Pamphili 0luminibus, d0cent B. A. 101 16, comparatis th. XIV. 30 et fragm. 164. 0t. 3. AriSt0pli Byg. agn0sces in B. . 91, 14. f. Mid. Mol. 428, 1.

104쪽

Ρ1 Olmp80rit necne, cuni innumeris Xemplis, quani accurate illeculii Pliocio auctor impriuiis in artes vocando conSpiret,

105쪽

quam sed0unt et hiod praecipue in Suida alias plane congruo

desiderantur), accuratius tractatulae et respicienda erant.

diearent.

107쪽

ATTICISTARUM FRAGMENTA.

109쪽

y Haec omnia e pr00ernio peris Di0nysiani fluxisse apparet cf.C0bet Mnem0s. X. 52). Ni illo enim alio loco melius disputaret, Se quamvis Halicarnassensem, optime de dialecto attica disputare posse et disputaturum SSe. - De mytho, ad quem adlusit, L C0n0n cap. 47. 0lyli. XVI. 12 Gr0te, Hist Graec. II. p. 156. - Ut Statim, qua ratione epi Sc0puSin excerpendis atticisti usu sit, c0gnoscas, antea epi8copum de pr0Verbi Tl δέ μιν ν αρος αἴσli et de ίρκοι cf. r. 131 v0ce Carica egi8Se, 0st locum alitem ex atticistae scriniis depromptum tertim de κύρβανες κύρδακες vocibus et de provertito , Καρὶ τον κίνδυνον X-p08uisse moneo f. Prol. p. 26 31. ' De vestigiis Caricis, quae p. Athenienses inveniuntur, cf. Her0d. V. 62. Strati p. 397. y Usener Jahrbb. 0l. 140. p. 387 sq. in D. 13ia, qu0 Max Treii in codice lutarcheo reppererat, vecta obscura o di σερίς φησι, ουκεριστικ4 ita explicare studuit, ut toti peri Di0nysiano praesx hiisse

et versum

o δυσερις ηδε βίβλος οὐκ ἐριστική

110쪽

ign0rantur. Donec certis exemplis exic0graphos talia praemisisse d0-Π10n Stretur, sequi n0 p0terimus. Deinde autem rationem totius peris plane aliam fuisse at quem si ibi finxit, c0ns lenter assirino. Non enim librum c0nscrip Sit, hi cum auia toribus sermoni obsoleti et obscuri qualem lexiphanem esse memineris pugnaret, sed ut voces oblitterata et vere atticas ideoque 10ininilitis socii ii0ris aetatis fere ign0tas revocaret et ita studio atticissantium riccurreret. - Fortasse etiam alia quae dubitanter or lini ad elementa disposit inseruimus, ex praefatione fuerunt, ut e g. r. 1 l . r. 58. D. 153. D. 298 Grammaticas inprimis observationes, etSi a c0nsili τάξεως στοιχειακn non alietia fueriint, s. r. 217. in proenii melitis absoluta fuisse putaverim.